AndreasD

Ήταν τα λόγια σου φωτιά

και τα παιδιά χλωρά κλαδιά

στο ματωμένο φράχτη.

Κι ήταν τα λόγια σου φωτιά

που όνειρα πάθη τα παιδιά

κι ο φόβος τους μια στάχτη.

Ήσυχο, ησυχο το ποταμάκι - αργοκυλάει το γαλάζιο το νεράκι - και τραγουδάει την αγάπη την χρυσή - μια κι ήρθες αγαπούλα μου εσύ.

Απόψε, σήμερα και χθες - όλες οι πόρτες είν' κλειστές - και γω είμαι απ' όξω - και μες στο φάρδος το θαμπό - παίρνω αμπάρριζα να μπω - και με πετάνε ΟΞΩ - όλος ο κόσμος μ' αγνοεί - βαρέθηκα πια τη ζωή - τους φθόνους και τα μίση - αλί αλί και τρισαλί - Φωνάχτε αμέσως τον Αλή - να με καρατομήσει!

Το ουισκι δεν με πιανει,

φερτε βενζινη να με τρελανει

θα φέρω τη βενζίνη

κι αναλαμβάνω την ευθύνη.

την είχα άχτι, την είχα άχτι,

τώρα την έχω μόνο σε στάχτη,

μέσα στο τσίγκινο κουτί,

που φύλαγε τα μπικουτί

Λογικά τα κόμικς του είναι ο καθρέφτης της ψυχής του ζώου του. Όχι;