Αναζητώντας τον Storm (Μέρος Α) [ Η ιστορία πίσω από την Ολλανδική Έκδοση ]

[DrTroy]

Αναζητώντας τον Storm-Η ιστορία πίσω από την Ολλανδική Έκδοση

 

Η προέλευση του Storm άρχισε με τον καλλιτέχνη σειρών κόμικς Martin Lodewijk και τον αρχισυντάκτη Frits van der Heide. Το 1975, δύο ολλανδικά περιοδικά comics,το Sjors και το Ρeρ συγχωνεύθηκαν και ενα καινούριο περιοδικό ξεπρόβαλε ονομαζόμενο Eppo. Ο νέος τίτλος συνέχισε τις περιπέτειες ενός σημαντικά δημοφιλούς επιστημονικής φαντασίας κόμικ που είχε εμφανιστεί στο Sjors από το 1968 "Η άνοδος και η πτώση της αυτοκρατορίας Trigan"από το βρετανικό εβδομαδιαίο Look and Learn.Και οι δυο, Lodewijk και van der Heide, το αναγνώρισαν ως μια από τις σημαντικότερες δουλείες που το πρόσφατα προωθημένο Εppο προσέφερε.Με τη δημοσίευση του Strijd Om Trigie το 1973, οι προηγούμενες ιστορίες παρέχονταν με μορφή λευκωμάτων, που έφερνε νέους αναγνώστες στο περιοδικό και οι δυο συντάκτες ήθελαν να κεφαλαιοποιήσουν απο την επιτυχία του κόμικ.

Ο van der Heide είχε τις επιφυλάξεις του,εντούτοις, θεωρώντας ότι μερικά από τα πιό πρόσφατα επεισόδια που ανατύπωνε έστρεφαν από τις αρχικές επιρροές του κόμικ(η άνοδος και η πτώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας) και ενσωματώναν αύτο που αισθάνθηκε ότι ήταν περισσότερα φασιστικά στοιχεία. Ερχόμενος σε επαφή με την IPC προσπάθησε να πείσει τους συντάκτες του Look and Learn να αφαιρέσουν αυτά από την κύρια πλοκή της ιστορίας που γραφόταν από το Mike Butterworth. Όταν τα αιτήματά του απορρίφθηκαν,ο van der Heide αποφάσισε να επικοινωνήσει με τον σχεδιαστή του κόμικ άμεσα μέσω του πρακτορείου του, Temple Art Agency.O Don Lawrence ήταν στην ομάδα του κόμικ από τη αρχική δημιουργία του, για το περιοδικό Ranger το 1965 και δεν ήταν κανένας ξένος στην Oberon, τους Ολλανδους εκδότες του Eppo-δεδομένου ότι είχε παραγάγει δύο ιστορίες για το δύσμοιρο Baberiba τους, το οποίο ακυρώθηκε μετά από μόνο ένα τεύχος το 1974-και είχε κληθεί για να σχεδιάσει τα νέα εξώφυλλα για τα λευκώματα της ανατυπωμένης σειράς που εμφανίζονταν εκείνη την εποχή.Η πρόσκληση έφθασε σε μία εποχή που ο Lawrence είχε τα προβλήματά του με την IPC.

Η Μεγάλη Βρετανία διοργάνωνε το πρώτο συνέδριο κόμικ,στο προσδίδον γόητρο ξενοδοχείο Mount Royal κατά τη διάρκεια ενός Σαββατοκύριακου το Μάρτιο του 1976.Το συνέδριο οργανώθηκε από το Dennis Gifford έναν οπαδό των κόμικς και ιστορικό που είχε συντάξει μια βιβλιογραφία των βρετανικών comics το 1975 και ήταν αρμόδιος για πολλές καταχωρήσεις στην παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια Comics που εκδόθηκε από το Maurice Horn το 1976.Η έρευνα του τον είχε φέρει σε επαφή με οπαδούς στην Ευρώπη και ο Gifford κλήθηκε για να φέρει έναν φιλοξενούμενο στο 11ο φεστιβάλ comics Lucca, το διάσημο ιταλικό συνέδριο, το Νοεμβρίο του 1975.

O Gifford είχε πάρει μαζί του τον Frank Hampson, του οποίου η επίδειξη του αρχικού έργου τέχνης Dan Dare του χάρισε ένα βραβείο Yellow Kid. Ήταν στο Φεστιβάλ Lucca όπου ο Gifford παρατήρησε πόσο ευρέως είχαν ανατυπωθεί τα βρετανικά comics.

Κόμικς που είχαν ήδη τελείωσει στα Βρετανικά περιοδικά και εφημερίδες είχαν ανατυπωθεί σε σκληρόδετα λευκώματα , κατι το οποίο ανέφερε όταν επέστρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο. "Η αυτοκρατορία του Τrigan",χωρίς να το αναγνωρίζει ο σχεδιαστής του, είχε κυκλοφορήσει για κάποια χρόνια σε άλλες χώρες και ήταν διαθέσιμο στην Ιταλία σε ευμεγέθη, πολύχρωμα άλμπουμ.Κάτι το οποίο παρατήρησε και ο ίδιος ο Lawrence όταν παρευρέθηκε στο 12ο Φεστιβάλ Lucca το Νοέμβριο του 1976.

Παραδοσιακά οι Βρετανοί εκδότες αγόραζαν όλα τα δικαιώματα της δουλείας των δημιουργών, σχεδόν όλα τα κόμικ εκδίδοταν χωρίς καμία αναγνώριση στο συγγραφέα ή το σχεδιαστή-μάλιστα οι αρχισυντάκτες είχαν αυστηρές οδηγίες να αφαιρούν κάθε υπογραφή που έβρισκαν στα καρέ των ιστοριών.

Τα νέα οτι η "Αυτοκρατορία Τrigan" ήταν διαθέσιμη σ΄όλη την Ευρώπη άνοιξε τα μάτια του σχεδιαστή της.Μάλιστα ήταν από τα πρώτα κόμικ που η Οberon ήθελε να αναπτύξει σε μια μεγάλη διεθνή επιτυχία.Χάρις στην Οberon "η Αυτοκρατορια Τrigan" γνώρισε διεθνή επιτυχία σ΄όλη την Εύρωπη ,ένα γεγονός που ο σχεδιαστής του Don Lawrence το έμαθε όταν συναντήσε τον Ervin Rustemagic-έναν Γιουγκοσλάβο ατζέντη που ασχολείτο με την διανομή της ιστορίας στο Comics 101.

Το συνέδριο επεφύλαττε και μια άλλη εκπλήξη για τον Lawrence:ήταν αποδέκτης ένος ειδικού βραβείου στις 20 Μαρτίου του 1976 ,που δημιουργήθηκε από την ΙPC,όπου τον αναγνώριζε ως τον καλύτερο σχεδιαστή της .Ο Lawrence με τη γνώση οτι το κόμικ του ήταν διεθνή επιτυχία επικοινώνησε με τον Danny Kelleher της Τemple Art Agency και ζήτησε αύξηση.Η επικοινωνία Kelleher με το περιοδικό Look and Learn είχε μια απογοητευτική έκβαση,το οποίο ανάγκασε τον Lawrence ενστικτωδώς να παραιτήθει από ένα κόμικ που σχεδιάζε για 11 χρόνια.Μέ μια μεγάλη οικογένεια να έχει να συντηρήσει ο Lawrence μετάνιωσε για την απόφαση του αμέσως.Αυτό άλλαξε οταν ο Kelleher του τηλεφώνησε την ίδια μέρα με τα νέα οτι ένα Ολλανδικό περιοδικό ονόματι Eppo ήθελε να τον προσλάβει να σχεδιάσει αποκλειστικά γι'αυτό ένα κόμικ επιστημονικής φαντασίας.

Μερικές μέρες αργότερα ο Martin Lodewijk και ο Frits van der Heide πήγαν στο σπίτι του Don Lawrence στο Kingswood Court, Eastbourne , για να συζητήσουν για το νέο κόμικ και να δουν τις ιδέες είχε ο Don. Ο Lodewijk ήθελε να γράψει το σενάριο για το νέο εγχείρημα αλλά λόγω των υποχρεώσεων του στο περιοδικό και στις άλλες ιστορίες που ήταν υπεύθυνος (“Agent 327” and “Johnny Goodbye”) δεν το ανέλαβε και έψαξε για άλλο σεναριογράφο.

Από τη στιγμή που ο Lawrence δεν ήξερε Ολλανδικά και η επικοινωνία ήταν το κύριο συστατικό για τη συγγραφή οι εκδότες προσπάθησαν να βρουν έναν Άγγλο ή Αμερικανό σεναριογράφο που θα έκανε το κόμικ επιτυχία. Η πρώτη τους επιλογή ήταν ο Mike Butterworth,με τον οποίον επικοινώνησαν μέσω της Temple Art,αλλά αρνήθηκε. Ο Lawrence τελείωνε τις τελευταίες του σελίδες στο “Look and Learn” και ήθελε να ξεκινήσει το νέο σχέδιο όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Πρότεινε ο ίδιος τον Vince Wenham ο οποίος είχε γράψει το κομικ στριπ “Carrie” για το Mayfair από το 1973 ως το 1975.Οι εκδότες, φοβούμενοι ότι κάθε καθυστέρηση μπορεί να έθετε σε κίνδυνο τη συνεργασία τους με τον Lawrence, δέχθηκαν να δώσουν μια ευκαιρία στον Wenham.

Οι Lawrence και Wenham ξεκίνησαν να δουλεύουν για το νέο στριπ το καλοκαίρι του 1976 βασισμένο στις ιδέες που είχαν συζητήσει ο Lodewijk και ο Lawrence.Το σκηνικό θα λεγόταν «ο κόσμος του βυθού» στο οποίο οι ωκεανοί θα είχαν εξαφανιστεί-μια ιδέα του Lodewijk από ένα άρθρο που είχε δει για τη ζωή στο βυθό του ωκεανού στο περιοδικό National Geographic.Επίσημα το νέο στριπ δεν είχε όνομα αν και το STORM ήταν στη μικρή λίστα επιλογών του Lodewijk.Ο Frits van der Heide προτιμούσε το “Grek” και μ’αυτό το όνομα κατά νου ξεκίνησε το στριπ.

Η πρώτη αποστολή του Lawrence ήταν να σπάσει την ιστορία σε 44 σελίδες και να δημιουργήσει όση περισσότερη «αγωνιώδη προσμονή» ενώ ο Wenham έγραφε τους διαλόγους.Ο τελευταίος όμως δεν είχε την κατάλληλη εμπειρία στη συγγραφή μακροσκελών ιστοριών και δη επιστημονικής φαντασίας. Ήταν εμφανές ότι οι δυο τους δεν επικοινωνούσαν στο ίδιο μήκος κύματος. Ο Wenham δεν ήταν ικανοποιημένος με τους ανθρώπους-ψάρια που είχε εισαγάγει ο Lawrence,αλλά τελικά το δέχτηκε επειδή ο τελευταίος διασκέδαζε με το να τους σχεδιάζει. Καθώς οι σελίδες προχωρούσαν ήταν εμφανές στους εκδότες ότι η ιστορία δεν είχε καμία σχέση με την ιδέα που είχε αρχικά συλλάβει ο Lodewijk και δεν ήταν αυτή που ήθελαν για το περιοδικό. Το στρίπ ακυρώθηκε όταν ο Lawrence έφτασε στη σελίδα 31.Το ευτύχημα ήταν ότι αυτό δεν επέφερε ρήγμα στις σχέσεις του Lawrence και των εκδοτών.

Η αναζήτηση για συγγραφέα ξεκίνησε και πάλι. Ο Lodewijk επικοινώνησε με τους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας Brian Aldiss και Harry Harrison.Ο Aldiss συνέστησε τον Philip M.Dunn εκδότη και συγγραφέα. Χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Saul Dunn,ο Phil Dunn, είχε γράψει την τριλόγια The Coming of Steeleye, Steeleye-The Wideways και Steeleye-Waterspace. Ο Lodewijk διάβασε τα βιβλία και ήταν πεπεισμένος ότι ο Dunn ήταν κατάλληλος για τη δουλειά.Τον προσκάλεσε στο σπίτι του στο Dordrecht μαζί με τον Lawrence .Οι τρεις τους συζήτησαν πως θα εξελισσόταν η ιστορία του κόσμου του βυθού.Ο Dunn επέστρεψε στην Αγγλία έχοντας τον κορμό των οκτώ πρώτων σελίδων.O ήρωας της ιστορίας για πρώτη φορά είχε επίσημα ονομαστεί STORM.

O Lodewijk είχε δώσει στον Lawrence ένα αρχικό σχέδιο του Στορμ και της συντρόφου του Ρέντχερ. Ο Lawrence ήταν υπεύθυνος για την τελική εκδοχή των δυο ηρώων. Η Ρέντχερ είχε μια έντονη ομοιότητα με την Carrie και ο Στορμ ήταν πιο αναβαθμισμένη εκδοχή του Ταρζάν(τον οποίον είχε σχεδιάσει για το ΤV 21 και Joe 90 την περίοδο 1969-70).Σποραδικά χρησιμοποιούσε μοντέλα για τους χαρακτήρες του.Για παράδειγμα στον «Κόσμο του Βυθού» ο χαρακτήρας του Kiley ήταν βασισμένος στον Dennis Kiley έναν Νοτιοαφρικανό φίλο του που φυγαδεύτηκε στην Αγγλία λόγω του απαρτχαϊντ! Αν εξαιρέσουμε τα εφήμερα μοντέλα,ο Lawrence προτιμούσε να χρησιμοποιεί τη φαντασία του.Το διαστημόπλοιο στο πρώτο καρέ ήταν μια προσπάθεια να σχεδιάσει κάτι έξω από τα συνηθισμένα αν και οι ομοιότητες με αυτό από την Οδύσσεια του διατήματος 2001 είναι εμφανείς. Το διαστημόπλοιο του Στορμ ήταν εμπνευσμένο από μια απεικόνιση του Ισπανόυ καλλιτέχνη Xavier Musquera που είχε βρει ο Lodewijk και την έστειλε με φαξ στον Don. Πολλά από τα ζώα του κόσμου του βυθού είχαν ομοιότητες με τον αληθινό κόσμο αλλά ήταν τεράστια σε μέγεθος σε πολλές περιπτώσεις.

Καθώς η ιστορία προχωρούσε οι αναγνώστες διεπίστωσαν ότι ο Lawrence πρόσεχε ιδιαίτερα τις λεπτομέρειες στο φόντο. Με μια δεύτερη ματιά θα εντοπίσετε μικρές λεπτομέρειες, εσωτερικά αστεία ή την εμφάνιση ενός χαρακτήρα που δεν είχε καμία σχέση με την ιστορία –συχνά πολιτικά πρόσωπα, ηθοποιοί και σποραδικά ο συγγραφεάς της εκάστοτε ιστορίας και ο ίδιος ο σχεδιαστής παρουσιάζονται στα καρέ των ιστοριών. Για ανατρέξτε λίγο στις σελίδες του κόμικ και πάλι…

Ο Frits van der Heide ταξίδεψε στο Eastbourne να παραλάβει τις πρώτες σελίδες του «Κόσμου του Βυθού» το Νοέμβριο του 1976.Καθ’όλη τη διάρκεια της δημιουργίας της ιστορίας ήταν σε διαρκή επικοινωνία με τον Lawrence στο τηλέφωνο για να σιγουρευτεί ότι όλα πήγαιναν όπως είχαν συμφωνηθεί. Ο Dunn έγραφε το σενάριο βδομάδα με βδομάδα και κατ΄αυτόν τον τρόπο ενώ ο Lawrence είχε την καλλιτεχνική ελευθερία να αποδώσει την ιστορία όπως ήθελε,ούτε αυτός ούτε οι εκδότες ήξεραν τι θα γινόταν στην ιστορία την επόμενη εβδομάδα.

Όπως αποδείχθηκε τα σχέδια του Dunn για τον Στορμ ήταν διαφορετικά από αυτά των εκδοτών. Αρχικά ήθελε να μετονομάσει τον ήρωα Decker (ως φόρο τιμής στο χαρακτήρα του Phillip K.Dick “Do Androids dream of Electric Sheep” που έγινε γνωστό στη μεγάλη οθόνη ως “Blade Runner”).Προτιμούσε την ιδέα ενός χωρισμένου κόσμου με ένα γιγαντιαίο τείχος παρά την ιδέα του βυθού. Ήταν ενθουσιασμένος με την ιδέα της Ατλαντίδας γι’αυτό και στο τέλος της πρώτης ιστορίας ο κόσμος του βυθού χάθηκε για πάντα λόγω πλημμύρας.

Η πίεση της προθεσμίας,η έλλειψη εμπειρίας και μια μεταστροφή της ιστορίας συνετέλεσαν για μια απογοητευτική αρχή του Στορμ!Το σχέδιο ήταν αυτό που έσωσε την σειρά.Όταν ο Dunn έστειλε μια πρόταση για τη συνέχεια τον Μαίο του 1977,η απόφαση είχε ήδη παρθεί να αναλάβει ο Lodewijk τη δεύτερη ιστορία μέχρι να βρεθεί μόνιμος αντικαταστάτης.

Βέβαια ο Lodewijk έπρεπε να επιλύσει το πρόβλημα που δημιουργήθηκε με το φινάλε της πρώτης ιστορίας που είχε καταστρέψει τη σύλληψη του κόσμου του βυθού.

Το πρόβλημα λύθηκε με την δεύτερη ιστορία «Ο Τελευταίος Μονομάχος» (“De Laatste Vechter”) αγνοώντας το εντελώς!!! Άν ο αναγνώστης επιζητούσε μια εξήγηση θα έπρεπε να επινοήσει τη δική του : για το Lodewijk ο κόσμος του βυθού είχε επανέλθει για να μείνει.

Βέβαια υπήρξαν προβλήματα στη μεταφορά του σχεδίου από την Αγγλία στην Ολλανδία(απεργίες ταχυδρομείων και χαμένες αποστολές) αλλά δεν ήταν τα μοναδικά!Η αρχική σύλληψη της ιστορίας του νέου κόσμου είχε έρθει από ένα άρθρο στο National Geographic.Οι δυνατότητες για την εξέλιξη της ήταν άπειρες.Ποιά μυστήρια θα αποκαλύπτονταν-Ατλαντίδα,το τρίγωνο των Βερμούδων;Πώς τα θαλάσσια ζώα προσαρμόστηκαν μακριά από το φυσικό τους περιβάλλον;

Με λίγα λόγια “Ο Κόσμος του Βυθού” θα ήταν μια απίστευτη και συναρπαστική πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα με το ταλέντο του Lodewijk και την καλλιτεχνική αρτιότητα του Lawrence.Από μόνη της η ιδέα θα προέτρεπε τους ήρωες να ανακαλύψουν τι συνεβή στους ωκεανούς και πώς θα μπορούσαν να επαναφέρουν την οικολογική ισορροπία. Λίγα απ΄αυτά εμφανίζονται στη δεύτερη ιστορία μιας και δημιουργήθηκε ως γέφυρα για τον επόμενο σεναριογράφο να δώσει την δική του εκδοχή για τη δημιουργία αυτού του κόσμου.

Παρ’ όλους τους περιορισμούς «Ο Τελευταίος Μονομάχος» αναγνωρίστηκε ως κλασική ιστορία και μια καλή πρόγευση γι’ αυτά που θα επακολουθούσαν!Όταν εκδιδόταν το 1978 στο περιοδικό Eppo, η πρώτη ιστορία επανεκδιδόταν σε μορφή αλμπουμ.Αρχικά ο διανομέας πίστευε ότι ο Στορμ δε θα τα πήγαινε τόσο καλά όσο η Αυτοκρατορία Τρίγκαν γι’αυτό και ζήτησε 25.000 αντίτυπα. Η δεύτερη ιστορία εκδόθηκε σε μορφή άλμπουμ το 1979 και μέχρι το τέλος του χρόνου και τα δύο άλμπουμ είχαν εξαντληθεί. Φαινόταν ότι η νέα σειρά κόμικ ξεκινούσε με καλούς οιώνους.

Όντως!Τη στιγμή που εκδιδόταν «Ο Τελευταίος Μονομάχος» σε μορφή άλμπουμ,ο σωστός σεναριογράφος είχε βρεθεί στο πρόσωπο του Dick Matena.Αλλά αυτό είναι μια ιστορία για το επόμενο επεισόδιο του «Αναζητώντας τον Storm».

 

Τέλος 1ου Επεισοδίου

Επεξεργασία Μαρτίου 30, 2008 από bonadrug

[DrTroy]

Καλή ανάγνωση!Το 2ο επεισόδιο ακολουθεί οσονούπω...

 

Πολεμικός Ανταποκριτής

Τroy

Επεξεργασία Μαρτίου 11, 2008 από Drtroy