Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τα Κουραφέλκυθρα του Αντώνη Βαβαγιάννη είναι το χιούμορ που έχουμε ανάγκη [Νάγια Κωστιάνη, huffingtonpost.gr, 14/06/2015]


mr-d

Προτεινόμενες Καταχωρήσεις


  • Member ID:  10513
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  148
  • Content Count:  7656
  • Reputation:   55390
  • Achievement Points:  7659
  • Days Won:  18
  • With Us For:  5382 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  39

Τα Κουραφέλκυθρα του Αντώνη Βαβαγιάννη είναι το χιούμορ που έχουμε ανάγκη

 

 

Όταν γνωρίζεις τον Αντώνη Βαβαγιάννη για πρώτη φορά, βλέπεις μπροστά σου έναν χαμογελαστό, ευγενή, χαμηλών τόνων άνθρωπο, πολύ ήρεμο και συγκροτημένο, σχεδόν ντροπαλό.

 

Μετά πιάνεις στα χέρια σου τα Κουραφέλκυθρα και γνωρίζεις έναν άλλο Βαβαγιάννη, τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από τον “Θείο Αιμίλιο”, τη “Ζωζεφίνα”, τον “Λούθερ”, τον “κύριο Κλιάφα” και όλους τους τρομερούς χαρακτήρες του κόμικ που τον έκανε γνωστό και αγαπήθηκε από χιλιάδες κόσμου. Και βλέπεις τον υπέροχο σαρκασμό, την καυστική πένα και την παράξενα αλλά απολαυστικά χιουμοριστική ματιά του Αντώνη πάνω σε καθημερινές στιγμές που, λίγο-πολύ, όλοι έχουμε βιώσει κάποια στιγμή στη ζωή μας.

 

Την τρίτη φορά που θα τον γνωρίσεις, θα παίζει πιάνο, κιθάρα ή μαντολίνο και θα τραγουδά στους Empty Frame, ένα από τα μακροβιότερα (υπάρχουν από το 2005) και πιο πολυσυζητημένα συγκροτήματα της εναλλακτικής, αγγλόφωνης μουσικής σκηνής στην Αθήνα. Πρόσφατα μάλιστα δημιούργησαν και το soundtrack για την τηλεοπτική σειρά του Mega, “Ηρωίδες”, έπειτα από πρόταση του ίδιου του σκηνοθέτη της σειράς.

 

Όταν δεν σκιτσάρει και δεν βρίσκεται πάνω στη σκηνή ή σε κάποιο στούντιο ηχογράφησης, επιστρέφει στην κανονική του ζωή. Διδάσκει τα πιτσιρίκια της Τετάρτης Δημοτικού στη Σχολή Χιλλ.

s-KOURAFELKYTHRA-large640.jpg

Κοινώς, όσο κι αν δείχνει έτσι εκ πρώτης όψεως, ο Αντώνης Βαβαγιάννης δεν είναι ακριβώς “το αγόρι της διπλανής πόρτας”. Και επειδή δεν συναντάς κάθε μέρα έναν άνθρωπο με τόσο διαφορετικές και ενδιαφέρουσες ασχολίες που, ταυτόχρονα, έχει και ένα τόσο φανατικό κοινό να τον υποστηρίζει, συναντηθήκαμε μαζί του για να μάθουμε περισσότερα για αυτόν -και κυρίως να γνωρίσουμε από κοντά τον άνθρωπο που δημιούργησε τον Θείο Αιμίλιο.

 

 

Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τα κόμικ;

Πάντα ασχολιόμουν με το κόμικ. Τα πρώτα κόμικ που έφτιαξα στην ουσία ήταν όταν ήμουν πιτσιρικάς, στο Δημοτικό, και ο στόχος τους ήταν να κοροϊδεύουμε ανελέητα έναν φίλο μας από την παρέα -δεν μπορώ να πω πως είμαι ιδιαίτερα περήφανος για αυτά (γέλια).

Σε κάποια φάση είχα ένα site που λεγόταν vamvax, όπου και άρχισα να ανεβάζω εκεί κάποια κομιξάκια. Το πρώτο “εμπορικό”, ας πούμε, κόμικ που έκανα ήταν “Ο Φωτογράφος”. Το είχε δει στο site ο Σπύρος Δερβενιώτης και μου πρότεινε να το κάνουμε μαζί. Ανέλαβε αυτός το σκίτσο κι εγώ την ιστορία και εκδόθηκε από τα Ελληνικά Γράμματα, τα οποία έχουν κλείσει πλέον και αγνοείται η τύχη του, υπάρχουν κάποιοι τυχεροί που έχουν λίγα αντίτυπα. Τυχεροί, άτυχοι, δεν ξέρω (γέλια). Το πρώτο δικό μου κόμικ, σκίτσο και σενάριο, που είναι στην ουσία εμπορικό είναι τα “Κουραφέλκυθρα”, τα οποία τα κάνω εδώ και 7 περίπου χρόνια.

o-KOURAFELKYTHRA-900.jpg?4

 

Πώς σου ήρθε η ιδέα για τα Κουραφέλκυθρα; Γιατί δεν έχουν και το πλέον συνηθισμένο περιεχόμενο.

Όταν ήμουν μικρός διάβαζα ένα περιοδικό που λεγόταν “Βαβούρα”. Εκεί υπήρχαν κάποιοι χαρακτήρες που, με το που έβλεπες τον τίτλο και τον χαρακτήρα, ήξερες τι θα γίνει στην κάθε ιστορία. Οπότε η ιδέα δούλεψε κάπως πάνω σε αυτό. Ήθελα να κάνω κάποιους χαρακτήρες που αυτά που θα κάνουν και θα λένε θα είναι πολύ στάνταρ και όλη η πλάκα θα εξελίσσεται στο ενδιάμεσο. Δεν ήθελα να περιοριστώ σε έναν χαρακτήρα και μια ιδέα και να είναι συνέχεια οι ίδιοι, ήθελα να μπορώ συνέχεια να τους ανανεώνω. Που δηλαδή ακόμα και αυτό δεν μπόρεσα να το κρατήσω και κατέληξα να βάζω κι εκεί γελοιογραφίες που δεν είχαν καμία σχέση με τους χαρακτήρες. Τελικά σε καλό βγήκε.

 

 

Προσωπικά μου φάνηκε πως τα Κουραφέλκυθρα ήταν σαν να έγιναν διάσημα μέσα σε ένα βράδυ -παρότι υπάρχουν τόσα χρόνια- και έκτοτε τα βλέπω σχεδόν κάθε μέρα σε κάποιο κοινωνικό δίκτυο ή μου τα αναφέρει κάποιος στη κουβέντα.

Εντάξει “διάσημα” τώρα δεν ξέρω αν είναι (γέλια). Κοίταξε είναι αρκετά δημοφιλή, είναι αλήθεια, αλλά για πολλά χρόνια δεν ήταν έτσι, ήταν βασικά ένα πράγμα που άνηκε σε ένα πολύ φανατικό αλλά πολύ μικρό κοινό. Ακόμα και μετά τα πρώτα που ανέβασα στο comicdom.gr, υπήρχε ένα κοινό που τα ακολουθούσε σταθερά αλλά μιλάμε για 100-200 άτομα, όχι παραπάνω.

 

 

Συνέβαλε κάτι στο να γίνουν περισσότερο γνωστά;

Σίγουρα συνέβαλε το ότι όταν συμπλήρωσα τα 100 στριπάκια μου έκανε φιλική συμμετοχή ο Αρκάς. Του άρεσε πολύ το κόμικ και δέχτηκε με χαρά να συμμετάσχει. Νομίζω αυτό με βοήθησε πάρα πολύ τότε. Από εκεί και πέρα νομίζω πως χτίστηκε με τα χρόνια, του πήρε πολύ καιρό αλλά από στόμα σε στόμα και με λίγο σπρώξιμο από δω κι από εκεί έφτασε σε αυτό που είναι σήμερα.

o-KOURAFELKYTHRA-900.jpg?6

Αυτό που με κάνει να γελάω με τα Κουραφέλκυθρα είναι πως δεν έχουν ένα ξεκάθαρο χιούμορ. Είναι ένα μείγμα αμήχανων, άβολων και κάπως γελοίων (με την καλύτερη δυνατή έννοια) καταστάσεων που αρχικά σου προκαλούν νευρικό γέλιο και μετά απλά δεν μπορείς να σταματήσεις.

Αυτό είναι πραγματικά καλό, σε ευχαριστώ πολύ. Είναι η επιδίωξή μου αυτή, δεν είναι τυχαίο (γέλια).

 

 

Πιστεύεις πως το βλέπει έτσι και ο περισσότερος κόσμος; Πιάνει αυτό το είδος χιούμορ;

Κοίτα νομίζω πως αυτοί που τα διαβάζουν το έχουν πιάσει το χιούμορ. Σε αυτούς που δε θα αρέσει, δε θα ασχοληθώ ιδιαίτερα. Δηλαδή αν κάποιος δει ένα-δύο και δεν “τα πιάσει”, επειδή έχουν μπόλικες αναφορές σε ταινίες και ποπ κουλτούρα γενικότερα, αν κάποιος δεν πολυασχολείται νομίζω ότι θα το παρατήσει εύκολα. Δεν είναι πως απευθύνονται σε ένα “συγκεκριμένο” κοινό, αλλά αν ο άλλος δεν είναι λίγο μυημένος δε θα καταλάβει το στυλ και το χιούμορ.

o-KOURAFELKYTHRA-900.jpg?6

Κάποια στιγμή είχε βγει και μια αγγλική μετάφραση των Κουραφέλκυθρων, σωστά;

Ναι έγινε μια αγγλική μετάφραση, δυστυχώς όμως δεν είχα ούτε το χρόνο ούτε τη διάθεση να το επιδιώξω πολύ. Έφτιαξα το αγγλικό site και ανέβαζα σταθερά κι εκεί γινόταν κάτι εντελώς διαφορετικό από ότι γινόταν στα ελληνικά. Δηλαδή στα ελληνικά Κουραφέλκυθρα, οι περισσότεροι που τα διαβάζουν γουστάρουν τους χαρακτήρες. Έρχεται για παράδειγμα ο άλλος και σου λέει “κάνε κι άλλο Θείο Αιμίλιο, είναι ο αγαπημένος μου”. στο αγγλικό, επειδή είναι τόσο μεγάλος ο όγκος των web comics, ποτέ κανείς δεν έκατσε να επενδύσει στους χαρακτήρες της σειράς και να τους μάθει και να τους γουστάει το ίδιο -που είναι λογικό. Οπότε έβλεπα στα στατιστικά της Google πως όποτε ανέβαζα τέτοια κόμικ τα διάβαζαν ελάχιστοι. Κάποιες γελοιογραφίες όμως που ήταν αυτοτελείς, επειδή ανέβαιναν και σε site όπως το Reddit ή το 9GAG κλπ, είχαν τεράστια απήχηση και έπιαναν περισσότερο. Έτσι κάπως το παράτησα, ίσως το ξαναπιάσω κάποια στιγμή.

o-KOURAFELKYTHRA-900.jpg?5

Παρατηρώντας την ελληνική σκηνή του κόμικ τα τελευταία χρόνια, βλέπω πως ναι μεν έχει ανέβει κάποια σκαλοπάτια και έχει κερδίσει περισσότερη προσοχή από το κοινό, παραμένει όμως παραγκωνισμένη. Πώς βλέπεις τα πράγματα εσύ, “από μέσα”;

Είναι αρκετά underground και ίσως παραμείνει για πάντα έτσι. Αλλά το ότι έχει ανέβει πολύ ισχύει. Και από την άποψη του πόσοι δημιουργούν πλέον κόμικ (και φτιάχνουν και ωραία πράγματα) και από την άποψη του πόσος περισσότερος κόσμος θα έρθει, ας πούμε, στο ComicDom σε σχέση με παλιότερα, όλα αυτά δείχνουν μια σημαντική άνοδο. Όλα αυτά όμως στο ίδιο underground πλαίσιο. Πέρα από τους γελοιογράφους που εργάζονται σε εφημερίδες και αυτούς που κάνουν δουλειές και στο εξωτερικό, δεν νομίζω πως μπορεί να ζήσει κανείς από το κόμικ.

 

 

Στο φετινό ComicDom, όπου έγινε ο κακός χαμός από κόσμο, άκουσα κάποια στιγμή ένα παιδί που βρισκόταν δίπλα μου να λέει στον φίλο του “Καλύτερα όταν ήμασταν εμείς κι εμείς, τώρα δεν μπορείς να το απολαύσεις”...

(γέλια) Ναι, υπάρχει και αυτός ο κόσμος.

 

...ναι, και παρότι μπορώ να καταλάβω ακριβώς τι εννοεί, μου κακοφαίνεται κάπως που σε αυτές τις μικρές κοινωνίες -είτε μιλάμε για κόμικ, είτε για μουσική, είτε για εικαστικά- υπάρχει αυτός ο “ελιτισμός” αν θες. Το βλέπεις αυτό στο χώρο των κόμικ;

Εντάξει σίγουρα κάποιοι το έχουν αυτό. Προσωπικά δεν έχω τέτοια κολλήματα. Αφενός θα κάνω αυτό που μου αρέσει και δε θα επιχειρήσω να προσεγγίσω κάποιον που δε θα ασχολιόταν μαζί μου εξ αρχής. Αλλά το να βοηθήσεις κάποιον να ανακαλύψει κάτι που ίσως να μην το ανακάλυπτε ποτέ από μόνος του είναι κάτι πολύ θετικό και πολύ καλό.

o-KOURAFELKYTHRA-900.jpg?6

Από που εμπνέεσαι για τα Κουραφέλκυθρα;

Μπορεί να φανεί περίεργο -βλέποντας το αποτέλεσμα- και, OK, πολύ κλισέ, αλλά κυρίως από την καθημερινή ζωή. Είναι πράγματα που μου έρχονται είτε σε συζητήσεις με φίλους, είτε παρατηρώντας γύρω μου και γενικά τα περισσότερα από αυτά είναι πράγματα που μου ήρθαν κάποτε και απλά τα σημείωσα σε ένα μπλοκάκι και μετά τα δούλεψα κάπως και δημιούργησα τα κόμικ. Συνήθως έτσι λειτουργώ. Ε και κάποιες φορές είναι, ξέρεις, απλά η φάση “Ω Θεέ μου είναι Δευτέρα και αύριο πρέπει να στείλω κάτι! Τι έχω μπροστά μου; Μια αλατιέρα. Αλατιέρα, αλάτι, τι μπορώ να κάνω με το αλάτι, χμ”. (γέλια)

 

 

Πες μου λίγο και για την άλλη σου ασχολία, το συγκρότημα των Empty Frame.

Επίσης πολλά χρόνια, κοντεύουμε 10 πλέον. Είμαστε μια παρέα φίλων στην ουσία, που πρώτα απ’ όλα θέλαμε να κάνουμε μια μπάντα για να παίζουμε μαζί και έπειτα να χρησιμοποιήσουμε κλασικά όργανα, όπως το τσέλο και το πιάνο, μέσα σε ένα ροκ σχήμα. Αυτό σιγά σιγά διαμορφώθηκε από τις διάφορες μουσικές επιρροές που έχουμε και πήρε τη μορφή που έχει σήμερα. Νομίζω πως δεν είχαμε σκεφτεί στην αρχή που θα πήγαινε, αυτό που βγήκε όμως μας ευχαριστεί πάρα πολύ. Και είναι κάτι σχετικά μοναδικό, δεν το κάνει πολύς κόσμος, οπότε δεν ακούς και αυτό το, ξέρεις, “α, παίζουν όπως εκείνοι”.

o-EMPTY-FRAME-900.jpg?5

Έχετε κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ μέχρι σήμερα...

Ναι, δύο άλμπουμ και δύο soundtrack -το ένα, αυτό για τις “Ηρωίδες”, που είναι ηχογραφημένο, και το άλλο για μία χορευτική παράσταση που ίσως ηχογραφηθεί σύντομα.

 

 

Από άποψη οργάνωσης, είναι καλύτερα τα πράγματα στην ελληνική μουσική σκηνή από ότι σε αυτή του κόμικ;

Δεν νομίζω. Γενικά δεν είμαστε καθόλου ευχαριστημένοι από το πώς λειτουργεί η ελληνική μουσική σκηνή. Αλλά αυτό είναι μεγάλη κουβέντα. (γέλια)

 

 

Σίγουρα. Πίσω στα Κουραφέλκυθρα, ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Δεν έχω κάποιο σκοπό να τα σταματήσω. Τώρα, ότι μπαίνω κατά καιρούς στον πειρασμό να φτιάξω μια μεγαλύτερη ιστορία, μπαίνω. Αλλά και αυτό θα είναι περισσότερο σα διάλειμμα. Το καλό με τα Κουραφέλκυθρα είναι πως, επειδή έχουν πολλούς χαρακτήρες μου δίνουν μεγάλη ελευθερία και δεν με κουράζουν καθόλου. Θα ένιωθα τρομερά περιορισμένος αν είχα, π.χ., μόνο δύο βασικούς χαρακτήρες. θέλω να κάνω πολλά διαφορετικά πράγματα και να αλλάζω συνέχεια.

o-KOURAFELKYTHRA-900.jpg?6

o-KOURAFELKYTHRA-900.jpg?2

o-KOURAFELKYTHRA-900.jpg?4

o-KOURAFELKYTHRA-900.jpg?2

o-KOURAFELKYTHRA-900.jpg?3

o-KOURAFELKYTHRA-900.jpg?6

Για περισσότερο Βαβαγιάννη επισκεφθείτε τα:

www.vamvax.net

facebook.com/Kouraphelkythra

emptyframe.bandcamp.com

 

 

πηγη

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Επισκέπτης
Απάντηση σε αυτό το θέμα ...

×   Έχετε επικολλήσει περιεχόμενο με μορφοποίηση.   Κατάργηση μορφοποίησης

  Επιτρέπονται μόνο 75 emoticons maximum.

×   Ο σύνδεσμός σας έχει ενσωματωθεί αυτόματα.   Εμφάνιση ως σύνδεσμος

×   Το προηγούμενο περιεχόμενό σας έχει αποκατασταθεί.   Διαγραφή εκδότη

×   Δεν μπορείτε να επικολλήσετε εικόνες απευθείας. Ανεβάστε ή εισάγετε εικόνες από URL

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.