FINDER [ CARLA SPEED McNEIL ]

[zade]

Finder. Τι σας έρχεται στο νου όταν διαβάζετε αυτή τη λέξη; Μάλλον είναι λίγο δύσκολο να το προσδιορίσουμε στα Ελληνικά μιας και δεν υπάρχει αντίστοιχη λέξη (το «βρίστης» δεν είναι λέξη). Υπάρχει όμως ένα απρόμαυρο ,εναλλακτικό κόμικ (με την έννοια ότι δεν εκδίδεται από τις μεγάλες εταιρίες) που έχει για τίτλο του ακριβώς αυτή την λέξη.

 

Tι είναι όμως το Finder ; Ουσιαστικά δεν είναι μια ιστορία. Αν θέλουμε να είμαστε απόλυτα ακριβείς είναι ένα «σκηνικό», ένα setting ή αν θέλετε ένα σύμπαν όπου θα διαδραματιστούν πολλές ιστορίες.Αν θέλετε μπορείτε να το δείτε και ως μια παράλληλη ιστορία της Γης, αφαιρώντας όμως ορισμένα στοιχεία και προσθέτονας κάποια άλλα. Δεν υπάρχει κάποιος βασικός πρωταγωνιστής ,αλλά σχεδόν κάθε ιστορία εστιάζει σε διαφορετικό πρόσωπο και μπορεί οι δευτερεύοντες χαρακτήρες μιας ιστορίας να είναι οι κύριοι μιας προηγούμενης ή μιας επόμενης.Μπορεί μια ιστορία να αφορά μια προβληματική οικογένεια και μια άλλη ,μια φοιτήτρια που έχει πάθος με το χορό. Παρόλα αυτά ,ο κόσμος του Finder έχει αρκετούς κανόνες και την δική του δομή. Το κυριότερο συνδετικό συστατικό που συνδέει μια ιστορία με μια άλλη είναι ο χαρακτήρας του Jaeger που απεικόνίζεται παρακάτω.
 

 

Μα μόλις πριν δεν είπες ότι οι ιστορίες είναι ασύνδετες μεταξύ τους και δεν χρειάζεται να έχεις διαβάσει την προηγούμενη για να καταλάβεις την επόμενη; Πράγματι αυτό είπα.Ο Jaeger σε άλλες ιστορίες είναι βασικός πρωταγωνιστής ,σε άλλες εμφανίζεται απλά σε ένα πάνελ και μετά χάνεται ,ενώ σε άλλες είναι από τους βασικότερους δευτερεύοντες χαρακτήρες.Ουσιαστικά αυτός είναι ο Finder του τίτλου και το κόμικ διηγείται με εντελώς αντισυμβατικό τρόπο είναι η αλήθεια τις ιστορίες του.
 

 

Το Finder δεν είναι σε καμία περίπτωση υπερηρωϊκό κόμικ. Βασικά δεν υπάρχουν καν καλοί και κακοί ,παρά μόνο άνθρωποι ,ζωόμορφα πλάσματα και αμαλγάματα τεχνολογίας/φύσης. Δεν είναι κόμικ που μιλάει για την εξάρτηση του ανθρώπου από την τεχνολογία, ούτε είναι αυτοβιογραφικό κόμικ. Δεν είναι περιπετειώδες ,ούτε θα έλεγα ότι σε κάνει να αδημονείς να μάθεις τι θα συμβεί παρακάτω. Αυτό που καταφέρνει είναι να σε κάνει να χαθείς σε έναν άλλο κόσμο. Ο κόσμος του κόμικ είναι το δυνατό του σημείο.Νιώθεις να σε τραβάει ,να σε έλκει να μάθεις περισσότερα γι αυτόν. Τις συνήθειες των κατοίκων του, την χλωρίδα και την πανίδα την συμεριφορά των ανθρώπων ,τις φυλές που κατοικούν ,όλες εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά. Ουσιαστικά είναι σαν να ανακαλύπτεις έναν νέο κόσμο από το μηδέν.
 

Έτσι πως το περιγράφω θα σχηματίζετε την άποψη ότι είναι ένα πολύ παράξενο κόμικ. Πράγματι έτσι είναι. Προσωπικά δεν θυμάμαι να έχω ξανασυνατήσει κάτι παρόμοιο ή έτσι κάτι που να προσεγγίζει τη φιλοσοφία του. Παρόλα τα ατού που έχει όμως έχει και ένα σοβαρό μειονέκτημα που δυστυχώς το συναντάς αρκετές φορές σε εναλλακτικά κόμικ.

Είναι υπερβολικά «δήθεν» σε ορισμένα σημεία.Τι ακριβώς εννοω: Αποξενώνει τον αναγνώστη του από το κείμενο και τον κάνει να νιώθει χαζός. Τον κάνει να νιώθει ότι ο συγγραφέας είναι τόσο έξυπνος και καταπληκτικός που μπόρεσε και σκέφτηκε όοοολα αυτά πράγματα και ο αναγνώστης είναι ένα ταπεινό σκουλήκι και είναι πολύ τυχερός που κάποιος τόσο έξυπνος άνθρωπος όπως ο συγγραφέας αφιερώνει χρόνο γι αυτόν. Σαν να είναι επίτηδες γραμμένο έτσι ώστε ο αναγνώστης να σκέφτεται ότι είναι καθυστερημένος. Δήθεν κουλτούρα, δήθεν ανάλυση της ζωής ,δήθεν ενδοσκόπηση ,δήθεν δήθεν δήθεν. Ιδιαίτερα στην αρχή της σειράς αυτό το ύφος εμφανίζεται τόσο συχνά που καταντά εκνευριστικό. Επίσης εκνευριστικό θεωρώ το ότι κανένας δεν αναφέρεται σε αυτό το πρόβλημα.Όλοι γράφουν διθύραμβους για το κόμικ και πόσο καταπληκτικό είναι από κάθε άποψη ,αλλά κανένας δεν έκαστε να σκεφτεί ότι αυτό το ύφος μπορεί να ξενίσει κάποιους αναγνώστες. Τα πράγματα πάντως βελτιώνονται αισθητά μετά την αρχή και μπορώ να πω ότι περίπου στην μέση της σειράς το υφάκι εξαλείφεται εντελώς και πραγματικά το κόμικ ανεβαίνει πολλά επίπεδα.
 

Το σκίτο πάντως της Carla Speed Mcneil είναι εξαιρετικότατο αν και εκεί ορισμένες φορές εντοπίζεται ο παράγοντας «δήθεν». Παρόλα αυτά τόσο από τεχνικής πλευράς όσο και από ροής είναι καταπληκτικό. Υπάρχουν αρκετοί artists που δεν μπορούν να την φτάσουν ούτε μετά από πολλά χρόνια δουλειάς και εξάσκησης.

Αξίζει να το αποκτήσει κανείς; Δύσκολη απάντηση.Θα έλεγα ναι ,αλλά με επιφύλαξη. Επίσης όσο παράξενο και αν ακούγεται θα πρότεινα πρώτα να αγοράσει κανείς το δεύτερο από τα δύο Library editions της Dark Horse και αν του αρέσει να αγοράσει και το πρώτο. Εγώ που τα αγόρασα με την σωστή σειρά (1 και μετά 2) σε κάποια στιγμή είχα εκνευριστεί τόσο πολύ από την ψευτοκουλτούρα που προσπαθούσε να περάσει που κόντεψα να το παρατήσω. Δεν το έκανα τελικά και άξιζε τον κόπο γιατί βρήκα τις ιστορίες του δεύτερου τόμου πάρα πολύ καλύτερες από αυτές του πρώτου. Σαν κόμικ πάντως αξίζει ,αλλά η πραγματική του ομορφία βρίσκεται από τη μεση και κάτω.