Αναζήτηση στην Κοινότητα

Ωραίοι οι καλοί ήρωες.Εκείνοι, που πολεμούν το κακό, το νικούν και το βάζουν στην θέση του. Επίσης, οι ήρωες του καλού απεικονίζονται, όμορφοι, έξυπνοι και καπάτσοι. Και εμένα μου αρέσουν -κάποιοι από αυτούς. Και αυτό χάρης στην ικανότητα, και την φαντασία του σκιτσογράφου.Τι γίνεται όμως, με τους κακούς ; Χωρίς αυτούς, δεν θα υπήρχαν κόμιξ και συνέχειες αυτών. Συνεπώς, σας θέτω ένα ερώτημα.Εσάς, ποιος κακός σας αρέσει και γιατί; Εμένα, μου αρέσουν τρεις κακοί αλλά για διαφορετικούς λόγους και αν η παλέτα μου, είναι περιορισμένη είναι το γεγονός ότι δεν γνωρίζω ακόμη όλα τα κόμιξ και για αυτόν τον λόγω φίλοι μ ου να μην με παρεξηγήσετε. Καταρχάς ό πρώτος κακός που μου αρέσει πολύ είναι ο Ζαμοριανός στρατηγός Γκάθ.Οι φανατικοί του Κόναν ξέρουν- Είναι, από το επεισόδιο με τίτλο Το πρόσωπο του Θεού και μάλιστα, αυτό βρίσκεται στο τεύχος 115.Ο συγκεκριμένος χαρακτήρας είναι κατά εμέ, ένα πολύ συγκροτημένο και σοβαρό πρόσωπο και ότι αυτός είναι και το μυαλό αλλά και η πραγματική εξουσία πίσω από τον ηγεμόνα οποίος, παρότι ξύπνιος δεν μετρά μία, μπροστά στην ευφυΐα και στην σοφία του Στρατηγού του Ακόμη αυτοί οι δύο, Βασιλιάς και στρατηγός διαφέρουν ως προς το ανάστημα. Ο βασιλιάς είναι ευτραφής και θρασύς ενώ ο στρατηγός Γκαθ είναι ψηλός, γεροδεμένος και αννερωπός Μάλιστα, όταν τον είδα μιας και έχω το τεύχος είπα από μέσα μου. «Πραγματικά ο Mike Docherty έκανε φοβερή δουλειά». Κατάφερε να απεικονίσει με μοναδική ακρίβεια και σοβαρότητα, έναν πραγματικά μακιαβελικό τύπο με ρεαλισμό και ικανότητες στοιχεία, τα οποία παραπέμπουν τόσο, στον Ρισελιέ τον σύμβουλο του Λουδοβίκου 14 όσο, και στον ομηρικό Οδυσσέα. Παράλληλα, το πρόσωπο του στρατηγού είναι συμμετρικό, με ψιλά ζυγωματικά αλλά τα μάτια του είναι διαπεραστικά και σκληρά =αλεπουδίσια = καθρεπτίζοντας, εκπληκτική οξύνοια έναν ευφυέστατο νου κοινός εναν υπολογιστή. Επιπρόσθετα, σε αντίθεση με άλλους κακούς δεν βγάζει σπίθες, ούτε από τα μάτια ούτε βεβαίως από, το μέρος όπου βγαίνουν τα αέρια του ανθρωπίνου σώματος Στην συνέχεια, ο δεύτερος χαρακτήρας κακού που μου αρέσει είναι, ο Γκαστόνε από τον Ντόναλντ Ντακ.Αυτός, ενδιαφέρεται για την φιλενάδα του άλλου παπιού η οποία ώρες ώρες δεν το κρύβει.Της αρέσει. Ο Γκαστόνε για μένα δεν είναι κακός απλώς, είναι ένα άλλο παπί το οποίο ενδιαφέρεται πολύ για την εν λόγω κυρία εκεί που ο Ντοκ δεν δίνει σημασία.Τρέχει και της το δείχνει.Σε αυτό ο σκιτσογράφος θέλει να δώσει ένα μήνυμα ότι, για κάθε κύριο ο οποίος έχει μια κυρία και δεν ενδιαφέρεται για αυτήν πάντοτε θα υπάρχει κάποιος Γκαστόνε να της το δείξει και αν τότε γίνει - θυμόσαστε την διαφήμιση με την ατάκα το χάσαμε το κορμί πατριώτη ; Αυτό και μονάχα για αυτό το μήνυμα μου αρέσει η συγκεκριμένη κακία πάπια.Για τίποτε άλλο. Τέλος ο τρίτος χαρακτήρας των κακών που μου αρέσει είναι ο Τζόκερ. Αυτό, διότι μέσα στην παράνοια και την κακία του είναι ειλικρινής.Βγάζει την βρωμιά που κρύβει επιμελώς η Γκόθαμ Σίτυ κατηγορώντας την με αυτόν τον τρόπο, την υποκρισία της.Όπως και την υποκρισία του Γουέιν που κρύβει κάτω από μία μάσκα τις τάσεις εκδικητικότητας και λοιπών αποθυμένων χλευάζοντας παράλληλα την ανικανότητα αλλά και την αδιαφορία των Αρχών να επιβάλουν την τάξη εκεί που πρέπει.Συν των άλλων τόσο με την συμπεριφορά του όσο και με τις πράξεις του κατηγορεί την συγκεκριμένη πολιτεία ότι αντί να αναλάβει η ίδια την τύχη και την ασφάλειά της ψάχνει να την στηρίζουν υπερρήρωες χωρίς να κάνει τίποτε άλλο Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας και περιμένω απαντήσεις και διορθώσεις όπως και νέες γνώσεις.Σας παραθέτω εικόνες για να δείτε η πρώτη είναι του στρατηγού της Ζαμόρας η δεύτερη του Γκαστόνε και η τρίτη του Τζόκερ, Επεξηγήσεις Α)Για όσους δεν γνωρίζουν ο Κόναν βρίσκεται ως μισθοφόρος στο πλευρό φτωχών χωρικών από την Ζαμόρα οι οποίοι ξεσηκώθηκαν εναντίον του ηγεμόνα τους-αν θυμάμαι καλά έναν τύπο ονόματι Γκάλ.Λόγω των υπερβολικών φόρων και της φτώχειας. Μα ακόμη και αν ο Κόναν έχανε τους συντρόφους του οι οποίοι ήταν μισθοφόροι δεν έπαυε να παλεύει. Όμως ο στρατηγός του Ζαμοριανού στρατού πρόσεξε ότι ο Κόναν έμοιαζε εκπληκτικά με τον θεό τους Σχάν και τον πήρε και δη τον εξανάγκασε να παίξει τον ρόλο του θεού προκειμένου, να οδηγήσει τον στρατό της Ζάμορα εναντίων ενός αντίπαλου κράτους που ήταν η Μπριθίνια.Εκεί που επρόκειτο, να νικήσουν στο πεδίο της μάχης ξαφνικά, εμφανίστηκε ο Σχάνν και αφού κατακεραύνωσε στρατηγό και ηγεμόνα πήγε να τα βάλει με τον Κόναν.Ο τελευταίος δεν πτοήθηκε αλλά αντιθέτως του είπε αλήθειες ότι δεν ενδιαφερόταν για την τύχη του λαού που τον λάτρευε και ήρθε στην μάχη, για να μην ξεχαστεί - όμως ξύπνησαν οι υπόλοιποι είδαν, ότι ο θεός τους δεν άξιζε τον κόπο και έξαφνα, ο θεός έγινε άνθρωπος και τι γίνεται σε αυτήν την περίπτωση; Τον έφαγε ο Κόναν. Β)Ο Ρισελιέ ήταν καρδινάλιος στις υπηρεσίες του Λουδοβίκου 14ου.Ακολούθως, ασκούσε άτυπα την πραγματική εξουσία και την διακυβέρνηση του κράτους με σύνεση, σοφία και λογική όταν ο βασιλιάς ήταν σε φάση μεταξύ ωριμότητας και ανευθυνότητας. Όταν πέθανε ο Ρισελιέ, η Γαλλία περιήλθε σε πόλεμο με την Αγγλία και έχασε, οι φόροι, αυξήθηκαν όπως και η φτώχια –Ταυτόχρονα ο Λουδοβίκος έκανε μεγαλοπρεπή ζωή κατασπαταλώντας στην κυριολεξία ακόμη και τα ελάχιστα αποθέματα του γαλλικού κράτους βάζοντας με αυτόν τον τρόπο τα θεμέλια για την Γαλλική Επανάσταση η οποία θα ξεσπούσε 35 χρόνια μετά τον θάνατό του. Αυτός που τον διαδέχθηκε ήταν ο παππούς ή ο πατέρας του τελευταίου βασιλιά της Γαλλίας Γ)Ο Ομηρικός Οδυσσέας ήταν βασιλιάς, όχι μονάχα της Ιθάκης όπως λαθεμένα πιστεύαμε μικρά αλλά, και όλων των Επτανήσων. Πρόκειται στην ουσία, για τον μοναδικό άνθρωπο, που ήταν τετραπέρατος και άκρως οξυδερκής στην ανθρώπινη δυτική Μυθολογία.Παράλληλα, κατά την διάρκεια του πολέμου στην Τροία επέδειξε σύνεση όπως επίσης και σοφία. Αυτός άλλωστε ήταν ο πραγματικός νους πίσω από κάθε τι, αυτός φρόντιζε να πηγαίνουν τα πράγματα καλά, κοιτούσε την έκβαση της επιχείρησης και όχι ο Αχιλλέας ή, ο Αγαμέμνων ο οποίος, διακατεχόταν από μεγαλομανία( επιλογή του Οδυσσέα ήταν ο αρχιστράτηγος αλλιώς ποιος άλλος είχε το ψώνιο να γίνει βασιλιάς των βασιλιάδων και να θυσιάσει τα παιδιά του για να έχει αυτήν την θέση –βλπ Ιφιγένεια). Συν των άλλων, ο Οδυσσέας ήταν ικανότατος μαχητής, και κατάσκοπος.Τέλος, ήταν μοναδικός και εξαίρετος διπλωμάτης αφού, κατάφερε να πείσει τόσο τους στρατηγούς όσο τους ήρωες και τους βασιλιάδες να μην εγκαταλείψουν την Τροία μετά από προτροπή του Αγαμέμνονα.