Αναζήτηση στην Κοινότητα

Το Saga Of The Swamp Thing ειναι το πρωτο κομικ που εκανα παρουσιαση. Εχοντας διαβασει μονο τον πρωτο τομο, θυμαμαι τον ενθουσιασμο μου και το γεγονος οτι το ξαναδιαβασα αμεσως μολις το ολοκληρωσα. Δυστυχως ομως, θελοντας να το διαβασω ολο σε εντυπη μορφη, οι υπολοιποι τομοι ξεχαστηκαν σε καποια to-read list. Σχεδον τρια χρονια μετα, επιτελους διαβασα και τους επομενους 5 τομους που περιλαμβανουν τα τευχη που εγραψε ο Alan Moore. Μεσα σε 5 μερες. Και μπορω να πω οτι ενθουσιαστηκα. Ο Alan Moore πηρε την σκυταλη της συγγραφης απο τον Martin Pasko και με την ελευθερια που του παραχωρησε η Vertigo, αλλαξε τον χαρακτηρα κρατωντας παρα λιγα στοιχεια απο το continuity που ειχαν θεσει ο Pasko και ο προκατοχος του και εμπνευστης του ηρωα, Len Wein. Μολις στο δευτερο τευχος της σειρας οι αναγνωστες μαθαινουν οτι το Swamp Thing δεν προεκυψε απο καποια μεταλλαξη του Alec Holland και οτι μονο η συνειδηση και οι αναμνησεις του περασαν σε αυτη τη νεα μορφη ζωης. Οι πρωτες περιπετειες της σειρας θετουν τις βασεις για το τι θα επακολουθησει και εισαγουν τους κυριους χαρακτηρες της σειρας. Απο το καστ, ξεχωριζει η Abigail Arcane, ανιψια του μεγαλου αντιπαλου του Swamp Thing, Anton Arcane. Νυν συζυγος του Matt Cable και μετεπειτα συντροφος του πρωταγωνιστη. Η πρωτη μεγαλου μηκους περιπετεια θα ξεκινησει απο το τευχος #37, το οποιο σηματοδοτει και την πρωτη εμφανιση ενος αγαπημενου χαρακτηρα, του John Constantine. Προκειται για την ιστορια που ο Moore της εδωσε τον τιτλο American Gothic. Πριν φτασουμε ως εδω ομως εχουν μεσολαβησει ηδη αρκετα τευχη, στα οποια o ηρωας θα παει ακομα και στην κολαση για να φερει πισω την αγαπημενη του την οποια εχει στειλει εκει ο προσφατα αναγεννημενος Anton Arcane. Στο μαραθωνιο αυτο ταξιδι του θα συναντησει χαρακτηρες οι οποιοι θα τον συντροφευσουν στα επομενα τευχη οπως ο Deadman, o Phantom Stranger και ο Spectre. Παρα το γεγονος οτι προκειται για μια ιστορια σε τρια μερη η οποια ειναι διασκεδαστικοτατη, τα φωτα των ιστοριων αυτων κλεβουν αλλες. Προκειται για μια ιστορια στην οποια ο Moore δινει “εξηγηση” για το πως υπηρχαν και αλλα Swamp Things στη Γη πριν. Εξηγωντας ετσι την υπαρξη του Alex Olsen, ο οποιος αποτελει το alter ego του τερατος που εμφανιστηκε στο House Of Secrets #92 και αποτελει ουσιαστικα την πρωτη εμφανιση του ηρωα. Η εξηγηση δινεται με την βοηθεια του Cain και του Abel, περισσοτερο γνωστους μας απο τον κοσμο του Sandman. Δεν λεω αλλα για να μην το χαλασω σε οσους δεν το εχουν διαβασει ακομα. Τελος η ιστορια που για μενα αποτελει το διαμαντι αυτων των ιστοριων και μια απο τις καλυτερες της σειρας ειναι το Rite Of Spring (Swamp Thing #34). Πισω στο American Gothic, oπου ο John Constantine οδηγει τον ηρωα σε μια σειρα απο παραξενα γεγονοτα σε διαφορες αμερικανικες πολεις. Ουσιαστικα αυτα τα τευχη αποτελουν τα κοινωνικου περιεχομενου τευχη της σειρας. Οχι πως το στοιχειο αυτο δεν βρισκεται και αλλου, αλλα ας πουμε οτι εδω βρισκεται εντονοτερο. Μεταξυ αυτων και το τευχος #40 του οποιου το θεμα ειναι ο σεξισμος και το οποιο αποτελει το πρωτο κομικ της DC που κυκλοφορησε χωρις την εγκριση της Comics Code Authority. Οσο περνουν τα τευχη το Swamp Thing μαθαινει ολο και περισσοτερα για τις δυναμεις του και το τι πραγματικα ειναι. Επισης γινεται ξεκαθαρη και η απειλη που πρεπει να αντιμετωπισει ο ηρωας και για την οποια ο Constantine τον προετοιμαζει. Το storyline θα ολοκληρωθει με το τευχος #50. Προσωπικα η κορυφωση της ιστοριας δεν με ικανοποιησε και τοσο καθως το διπλο αυτο τευχος, φουλ στη δραση, με κουρασε καπως. Παρολα αυτα η σκεψη πισω απο το American Gothic, η οποια εξηγειται και στον προλογο του τεταρτου τομου, δειχνει το νεο βαθος νοηματων που ο Moore δειχνει οτι μπορει να βρισκεται και στα κομικς. Παρα το καπως αδυναμο τελος του American Gothic ηδη εχει τεθει το πλανο για την επομενη μεγαλη περιπετεια του Swamp Thing. Η σχεση της Abby με το τερας που οι αλλοι θεωρουν οτι ειναι το Swamp Thing θα την φερει αντιμετωπη με τον νομο και τοτε το Gotham, στο οποιο κρατειται προσωρινα, θα γνωρισει την οργη του Swamp Thing. Μετα το τελος της ιστοριας αυτης, η οποια οπως σχεδον ολες του Moore στον τιτλο, ειναι γεματη απο κοινωνικα και οικολογικα μηνυματα, βρισκομαστε στο τευχος #56, το οποιο τιτλοφορειται My Blue Heaven. Για μενα το καλυτερο τευχος της σειρας, διαβαζεται και μονο του και αξιζει να διαβαστει απο ολους. Προκειται για μια ιστορια που πραγματευεται την μοναξια. Δυστυχως, αφου δεν ειμαι λατρης του sci-fi δεν εκτημησα τα επομενα τευχη στα οποια βρισκουμε τον ηρωα μπλεγμενο σε διαστημικες περιπετειες. Παρολο που το Loving The Alien (τευχος #60) με εντπωσιασε τοσο στην αφηγηση οσο και στο σχεδιο οι υπολοιπες ιστοριες θεωρω οτι ηταν καπως εκτος κλιματος. Με εξαιρεση την ιστορια Reunion (Swamp Thing #59) η οποια ειναι γραμμενη απο τον Stephen Bissette που παταει πανω στα πρωτα τευχη της περιοδου του Len Wein για να χτισει μια κλασσικη ιστορια τρομου με αρκετες δυνατες σκηνες και εξυπνη αφηγηση. Στα δυο τελευταια τευχη ομως, ο Μoore επιστρεφει σε πιο παραδοσιακα μοτιβα για να πεσει ετσι η αυλαια της περιοδου του στον τιτλο. Μην ανησυχειτε, η σειρα εχει τον επιλογο που της αξιζει. Στη συνεχεια την σκυταλη του τιτλου την παιρνει ο Rich Veitch, ο οποιος για πολλα τευχη βρισκεται στο βασικο team της σειρας ως penciler. Τα κομικς αυτα σιγουρα αξιζει να διαβαστουν. Αυτο που ισως ξενισει καποιον σημερα ισως ειναι το artwork, το οποιο ομως συνηθιζεται οσο πιο πολυ κανεις προχωραει στη σειρα. Προκειται για τα πρωτα βηματα του Alan Moore στα αμερικανικα κομικς, χωρις αυτο να σημαινει οτι ειναι λιγοτερο καλα απο αλλα του. Ειναι κομικς πολυεπιπεδα, γραμμενα με λογοτεχνικη γραφη χωρις ομως να γινονται φαφλαταδικα. Κατι ακομα που με κερδισε ειναι η σκηνοθεσια, το να διαβαζεις τα captions και να βλεπεις οτι λενε μια ιστορια που ταιριαζει σε περισσοτερους απο εναν χαρακτηρες. Επισης θεωρω αξιολογο οτι οι πρωταγωνιστες του εξελισσονται, κυριως οι δυο βασικοι και ειδικοτερα η Abby. Ξεκινωντας στο μοτιβο της γυναικας σε απογνωση που ο πρωταγωνιστης καλειται να σωσει, σιγα σιγα εξελισσεται σε εναν δυναμικο και ανεξαρτητο χαρακτηρα, ικανο να σωσει και να βοηθησει και αλλους. Εν ολιγοις, σαφως και ειναι ενα κομικ που το προτεινω σε ολους. Ειναι must have/read. Για συναισθηματικους λογους κραταω και το κειμενο της πρωτης παρουσιασης Αφιερωμα στον Alan Moore Αλλα εργα του Alan Moore : Watchmen V for Vendetta FROM HELL The Courtyard Neonomicon Top 10