CitizenX
-
Περιεχόμενο
863 -
Εγγραφή
-
Τελευταία επίσκεψη
Τύπος περιεχομένου
Προφίλ
Ενότητες
Blogs
Events
Γκαλερί
Καταχωρήσεις δημοσιεύτηκε από CitizenX
-
-
Αυτό που μου άρεσε στη συγκεκριμένη σειρά είναι πως είναι πολύ πιο ψαγμένο απ'όσο δείχνει. Πίσω από την πρόκληση και την άκρατη βία, ο Ennis τοποθετεί διάφορα έξυπνα σχόλια για μια μεγάλη γκάμα θεμάτων. Σίγουρα δεν είναι ένα κόμικ για όλους, αλλά πραγματικά αξίζει τον χρόνο που θα του αφιερώσει κάποιος.
-
8
-
-
Δεν είχα δει ποτέ αυτή τη διαφήμιση (δεν διάβαζα συστηματικά Αγόρι). Είναι απίστευτο το γεγονός ότι το περιοδικό που τελικά εκδόθηκε δεν είχε καμία σχέση με αυτό που ανακοινώνουν. Αν σκεφτεί κανείς πως δίνουν και συγκεκριμένη ημερομηνία κυκλοφορίας το μόνο που μπορώ να φανταστώ είναι πως ο προγραμματισμός τους άλλαξε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Όταν παραδέχεσαι πως οι αναγνώστες σου είναι πλέον μεγάλοι ("μεγαλώσατε μαζί με το περιοδικό") και τους προσφέρεις το Νέο Αγόρι με τον τρόπο που περιέγραψα παραπάνω, κάπου αισθάνομαι πως είχε χαθεί η επαφή με την τότε πραγματικότητα...
-
7
-
-
Πραγματικά όμορφη δουλειά. Το βρήκα ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό και το απόλαυσα. Αν σας αρέσει η δουλειά του Corben επιβάλεται να το διαβάσετε. Αν δεν έχετε διαβάσει τίποτα από Corben (πολύ κακώς!) το συγκεκριμένο κόμικ αποτελεί μια πολύ καλή αρχή.
-
8
-
1
-
-
Οι προσκεκλημένοι δημιουργοί της φετινής διοργάνωσης συστήνονται για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό. Πρόκειται για τη Cecile Bidault, (L'Ecorce des Choses) και τον Sylvain Mazas (Ce Livre Devrait me Permettre de Résoudre le Conflit au Proche-Orient, d'Avoir mon Diplôme et de Trouver une Femme), δύο δημιουργούς με ιδιαίτερα προσωπικό και ενδιαφέρον καλλιτεχνικό ύφος που αξίζει να γνωρίσετε.
Cecile Bidault
Sylvain Mazas
Και το πρόγραμμα των εκδηλώσεων. Δυστυχώς το έχω μόνο σε μορφή pdf...
-
9
-
1
-
-
Πολύ ευχάριστα νέα! Εύχομαι να τα πάει περίφημα. Απ'όσο γνωρίζω, η Μαμούθ είχε τα αποκλειστικά δικαιώματα έκδοσης του Κόρτο Μαλτέζε, από τον ίδιο τον Hugo Pratt, λόγω προσωπικής φιλίας του δημιουργού με τους εκδότες και η συμφωνία ήταν ισόβια. Οι πληροφορίες μου λένε (και τις μεταφέρω με κάθε επιφύλαξη) πως η ελληνική έκδοση της Μπαλάντας κυκλοφόρησε χωρίς την έγκριση του Pratt γι'αυτό και δεν εκδόθηκε ποτέ από τη Μαμούθ. Από τη στιγμή όμως που οι νέες ιστορίες είναι φτιαγμένες από άλλους δημιουργούς, προφανώς υπήρξαν αλλαγές και στο νομικό πλαίσιο γι'αυτό και η παρούσα έκδοση. Δεν νομίζω πάντως πως η Μαμούθ έχασε τα δικαιώματα των παλιών ιστοριών. Απλώς δεν απέκτησε δικαιώματα για τις νέες. Χαίρομαι πάντως που θα διαβάσω αυτές τις ιστορίες μιας και δεν αξιώθηκα να αποκτήσω τη γαλλική εκδόση.
-
12
-
2
-
2
-
-
Tο βιβλίο είναι πολύ όμορφο και αξίζει να το αποκτήσετε. 'Nuff said!
-
10
-
-
Ορίστε και τα εξώφυλλα από τα #3 και #6!
Τα εξώφυλλα μεταφέρθηκαν στην παρουσίαση.
-
12
-
1
-
-
Δοκίμασε με το διπλό άλμπουμ. Αν δεν σου αρέσει αυτό, δύσκολα θα σου αρέσει η σειρά γενικά...
-
6
-
-
Οι ιστορίες του Dylan Dog έχουν ως βάση τους το στοιχείο του τρόμου αλλά, επί της ουσίας, καλύπτουν ολόκληρο τον χώρο του φανταστικού. Η προσέγγιση κάθε ιστορίας και θεματικής ποικίλει, ανάλογα με τον συγγραφέα. Ο δημιουργός του χαρακτήρα, Tiziano Sclavi, έγραψε ιστορίες που άλλες φορές αποτελούν φόρο τιμής σε κάποια συγκεκριμένη θεματική του φανταστικού αναπαράγοντας πολλά από τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά της (αλλά και τα κλισέ της) και άλλες πειραματίζονται εκτενώς τόσο στο εικαστικό όσο και στο αφηγηματικό μέρος. Για'μένα, εκεί που επιτυγχάνει ο Sclavi αλλά όχι όλοι από τους συνεχιστές του, είναι η λεπτή ισορροπία που διατηρείται στις ιστορίες του ανάμεσα στη b-movie αισθητική, το χιούμορ, τις μεταμοντέρνες αναφορές και τη σημειολογία ώστε το τελικό αποτέλεσμα να λειτουργεί τόσο ως απολαυστικό ανάγνωσμα όσο και ως αντικείμενο ακαδημαϊκής μελέτης.
Φυσικά, από τη στιγμή που η σειρά εκδίδεται σε μηνιαία βάση από το 1986 σε τόμους των 100 σελίδων (δεν υπολογίζω τις έκτακτες και σπέσιαλ εκδόσεις) είναι λογικό να υπάρχει μεγάλη ποικιλία στο υλικό. Η θεματική διαφέρει συχνά από τεύχος σε τεύχος (στο ένα τεύχος μπορεί να δεις λυκανθρώπους, στο επόμενο εξωγήινους, στο μεθεπόμενο νουάρ σπλάτερ, το άλλο slasher, σε άλλο σουρεαλιστικό ενύπνιο και πάει λέγοντας...) όπως και ο ρυθμός αφήγησης ο οποίος άλλοτε μπορεί να είναι κινηματογραφικός και καταιγιστικός και άλλοτε αργός, χωρίς δράση και να κινείται με το στυλ "μια ιστορία μέσα σε μια άλλη ιστορία".
Οι τόμοι της Jemma είναι μια καλή αρχή για τη σειρά αλλά θα συναντήσεις όλες τις παραπάνω διαφοροποιήσεις με αποτέλεσμα κάποιοι να σου αρέσουν περισσότερο και κάποιοι λιγότερο.
Προσωπικά, πάντως θεωρώ πως η σειρά θέλει το χρόνο της για να εκτιμηθεί...
-
13
-
1
-
-
Θα συμφωνήσω ως προς το θέμα του σεναρίου.
Είναι καλό αλλά πατάει πάνω σε κλισέ τα οποία παρουσιάζει με ωραίο τρόπο αλλά δεν παύουν να είναι χιλιοειπωμένα. Όπως ακριβώς συμβαίνει με το 99% των monster movies. Μας αρέσουν αλλά δεν τα βλέπουμε για την πρωτοτυπία και τις φρέσκιες ιδέες τους.
Τώρα όσον αφορά το σχέδιο του Murphy: Απλώς τα σπάει! Δεν είχα δει ξανά δουλειά του και ομολογώ πως είχα πολύ καιρό να εντυπωσιαστώ τόσο με κάποιον σκιτσογράφο. (να τσεκάρετε οπωσδήποτε και τη δουλειά του στο Tokyo Ghost).
-
10
-
-
Dear Germ, αφού μπορείς να διαβάσεις πίσω από τις λέξεις...Ψάχνω δικαιολογία να το αποφύγω...Πάντως, στα σοβαρά, δεν παίζει να γράψω τίποτα τέτοιο άμεσα. Δεν προλαβαίνω!
Θα το κάνω αλλά όχι τώρα. Σόρρυ... 
-
5
-
-
Έχετε δίκιο για το Nova. Δεν τα είχα προσέξει. Για το Αναλόγιο και το Big Bang να κάνω αφιέρωμα αλλά δεν έχω καμία από τις δύο σειρές πλήρεις. Τέσσερα-πέντε τεύχη από το πρώτο και από τα δέκα του δεύτερου μου λείπουν τα δύο πρώτα. Άσε που θα πρέπει να φρεσκάρω και λίγο τη μνήμη μου. Για να δούμε γιατί θέλει το χρόνο του...
-
7
-
-
Τι μου θύμισες τώρα. Έχω τους τόμους 1, 3 και 4 οι οποίοι πρέπει να είχαν κυκλοφορήσει ως πακέτο, πιθανότατα σε κάποια φάση "ξεστοκαρίσματος". Πρέπει να τους αγόρασα από τη Βιβλιοβάρδια, στη Θεσσαλονίκη στα μέσα της δεκαετίας του '90 αλλά δεν είμαι σίγουρος... Έχουν περάσει και χρόνια... Θυμάμαι ότι τους απόλαυσα και όντως πρόκειται για προσεγμένες εκδόσεις τσέπης της εποχής. Με αυτά τα αφιερώματα που κάνεις πάντως, μου άνοιξες την όρεξη για να ξαναρίξω μια ματιά στις εκδόσεις επιστημονικής φαντασίας της βιβλιοθήκης μου. Χμμμ...
Υ.Γ. Γιώργο, μια που σε βλέπω "ζεστό", τι θα έλεγες και για ένα αφιερωματάκι στα Αναλόγιο, Νόβα και Big Bang (το φανζιν επιστημονικής φαντασίας, όχι του Μαραγκού). Δεν νομίζω πως έχουν γίνει...
-
12
-
-
Υπέροχη σειρά με εξαιρετικό περιεχόμενο.! Στάθηκα πολύ τυχερός και βρήκα και τους τέσσερεις τόμους μαζί σε άριστη κατάσταση. Μου βγήκε 15 ευρώ ο τόμος το οποίο θεωρώ λογική τιμή δεδομένης της κατάστασης τους και της σπανιότητας τους. Αν σας δωθεί η ευκαιρία και πέσει ποτέ η σειρά στα χέρια σας, μην την προσπεράσετε..
-
8
-
-
Για να απαντήσω στην ερώτηση σου, παραθέτω το παρακάτω λινκ από μια παρουσίαση που έγραψα για το πρώτο άλμπουμ της σειράς το 2005. Θυμάμαι πως, ιδιαίτερα τα πρώτα, άλμπουμ μου άρεσαν. Αλλά επειδή τα διάβαζα στο περιοδικό Heavy Metal και το χρονικό διάστημα που μεσολαβούσε μεταξύ δύο επεισοδίων ήταν μεγάλο, η επαφή χάνονταν και θυμάμαι πως από ένα σημείο και μετά με κούρασε. Αν τα διάβαζα όλα μαζί (note to self: one more thing to do...) πιθανότατα να είχα άλλη γνώμη. Πάντως, η γενικότερη μπαρόκ αισθητική της σειράς δεν είναι για όλους αν και το λανθάνον χιούμορ σώζει κατά πολύ την κατάσταση. Δεν ξέρω αν σε διαφώτισα...
http://archive.comicdom.gr/european_circus_archive.php?id=304
-
7
-
-
Μια που έχει περάσει αρκετός καιρός από την επαναδραστηριοποίηση της εκδοτικής και επειδή φαίνεται πως υπάρχει μια συνεχής προσπάθεια (σε μεγάλο βαθμό επιτυχής) για την βελτίωση των εκδόσεων, λέω να καταθέσω και εγώ την άποψη μου.
Παρακολουθώ όλες τις εκδόσεις κόμικς της εταιρίας από το ξεκίνημα τους. Χαίρομαι πολύ που έχουμε ξανά τη δυνατότητα να διαβάζουμε σε σταθερή βάση fumetti και μάλιστα κάποιες από τις πιο αντιπροσωπευτικές σειρές. Θα συμφωνήσω όμως με εκείνους που επισημαίνουν πως δεν διαβάζουμε πραγματικά καλό υλικό. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στις σειρές που έχουν επιλεγεί αλλά στις ιστορίες που δημοσιεύονται.
Προσωπικά προτιμώ τις ιστορίες των Μίστερ Νο, Ζαγκόρ, Ντύλαν Ντογκ, Τεξ και Μάρτιν Μίστερι. Δεν με ενοχλούν οι υπόλοιπες σειρές, αλλά κατά τη γνώμη μου (και ειδικά το Μίστερ Νο και Ντύλαν Ντογκ) αποτελούν κάποια από τα καλύτερα δείγματα περιπετειώδους κόμικ της ιταλικής σχολής με πολλές δυνατότητες σημειολογικής, πολιτισμικής και πολιτικής ανάλυσης. Πρόκειται όμως για σειρές οι οποίες είναι φτιαγμένες για να λειτουργούν εντός των πλαισίων μια μεγάλης αφήγησης καθώς η πρωτότυπη έκδοση τους έχει το format των μηνιαίων αυτόνομων τόμων των 100 σελίδων. Επειδή είμαι σε θέση να διαβάζω ιταλικά, παρακολουθώ κατά διαστήματα τις πρωτότυπες εκδόσεις και ξέρω ότι κυκλοφορεί εξαιρετικό υλικό. Εμείς όμως (με εξαίρεση το Μίστερ Νο και λίγο το Μάρτιν Μίστερι) δεν διαβάζουμε αυτές τις ιστορίες.
Αντιθέτως, διαβάζουμε σύντομες ιστορίες που αποτελούν υλικό επετειακών εκδόσεων, συμπληρωματικό υλικό άλλων εκδόσεων ή τέλος πάντων ΔΕΝ διαβάζουμε αντιπροσωπευτικές ιστορίες των συγκεκριμένων πρωταγωνιστών. Αν χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα τις αμερικανικές εκδόσεις, είναι σαν να διαβάζει κάποιος αντί τη μηνιαία σειρά The Amazing Spider- Man, τις μικρές ιστορίες ενός Spider-Man Annual ή ενός Spider-Man Christmas Special. Μπορεί κάποιες από αυτές να είναι καλές αλλά ΔΕΝ είναι αντιπροσωπευτικές και σίγουρα δεν είναι αυτές που καθιέρωσαν τον χαρακτήρα στη συνείδηση του αναγνωστικού κοινού. Για 'μένα, στις σελίδες των συγκεκριμένων εκδόσεων, ο Ντύλαν Ντογκ, ο Μάρτιν Μίστερι (με αυτόν έχουμε δει κάποιες καλές μεγάλες ιστορίες), ο Τεξ και ο Νέιθαν Νέβερ έχουν συστηθεί στο αναγνωστικό κοινό με λάθος υλικό.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι η παλαιότητα του υλικού. Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που θα είχε πρόβλημα με τα παλιά κόμικς. Αλλά δεν είμαι ο μέσος αναγνώστης. Η ιστορία του Ζαγκόρ με τους Βίκινγκς (μου διαφεύγει ο τίτλος της) και η πρόσφατη ιστορία του Dragonero αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα ιστοριών που μπορούν να μιλήσουν σε κοινό όλων των ηλικιών καθώς ήταν καλογραμμένες, καλοσχεδιασμένες και το σημαντικότερο χαρακτηριστικά δείγματα των σύγχρονων ιστοριών αυτών των χαρακτήρων. Στα τέσσερα τεύχη του Ζαγκόρ, με εξαίρεση το πρώτο, αν θυμάμαι καλά, διαβάσαμε ιστορίες του χαρακτήρα από τη δεκαετία του 1960, οι οποίες έχουν το ενδιαφέρον τους για'μένα που είμαι 40 χρονών αλλά δύσκολα θα τραβήξουν την προσοχή ενός ανθρώπου 25 χρόνων και ακόμα λιγότερο ενός εφήβου. Το επιχείρημα ότι "οι περισσότεροι αναγνώστες είναι 40 και άνω" για μ'ένα εγκλωβίζει την έκδοση σε μια ομφαλοσκοπική νοσταλγική λογική η οποία απλά δεν χρειάζεται. Οι παλιοί αναγνώστες θα αγοράσουν αυτές τις εκδόσεις έτσι και αλλιώς. Το θέμα είναι πώς διευρύνεται ηλικιακά και ποσοτικά το αναγνωστικό κοινό και επιτυγχάνεται η βιωσιμότητα της έκδοσης.
Και τέλος ένα σχόλιο για το Κοκομπίλ. Ο Benito Jacovitti ήταν ένας πολύ σημαντικός δημιουργός. Ήταν όμως ένας δημιουργός που μεγαλούργησε τις δεκαετίες 1950-1970, παρουσιάζοντας έργα πρωτοποριακά για την εποχή τους τα οποία όμως εντάσσονται μέσα σ'ένα πολύ συγκεκριμένο ιστορικό, αισθητικό και πολιτισμικό πλαίσιο. Ο τρόπος παρουσίασης της δουλειάς του μέσα στις σελίδες του Ζαγκόρ, αδικεί (άθελα της φυσικά) και τον ίδιο και το έργο του. Το Κοκομπίλ θα λειτουργούσε καλύτερα ως αυτόνομο άλμπουμ μεγαλύτερου format, πλαισιωμένο με το κατάλληλο ιστορικό και ακαδημαϊκό υλικό. Διαφορετικά, είναι δύσκολο να διαβαστεί. Και το ίδιο ισχύει και για τις παλιότερες ιστορίες του Ζαγκόρ (αυτές βέβαια πολύ λιγότερο).
Τι προτείνω επομένως:
- Σύγχρονες ιστορίες των χαρακτήρων που παρουσιάζονται, όπου αυτό είναι δυνατό (για τον Μπλεκ αυτό δεν γίνεται φυσικά αλλά δεν βρίσκεται εδώ το πρόβλημα).
- Υλικό από τις κανονικές εκδόσεις των χαρακτήρων (αναγκαστικά σε συνέχειες).
- Ανθολόγηση του παλιότερου υλικού σε ειδικές εκδόσεις, με το απαραίτητο συνοδευτικό υλικό (εφόσον ο εκδότης δήλωσε πως σκέφτεται να δοκιμάσει και τα βιβλιοπωλεία)
- Μία μεγάλη ιστορία σε κάθε τεύχος και δύο ακόμη σε συνέχειες, με τις δευτερεύουσες σειρές να εναλλάσσονται ώστε να καλύπτονται τα γούστα περισσότερων αναγνωστών.
- Γιατί όχι και χαρακτήρες που δεν έχουν παρουσιαστεί ξανά στο ελληνικό κοινό;
Όλα τα παραπάνω αποτελούν απλά παρατηρήσεις ενός αναγνώστη που παρακολουθεί τις συγκεκριμένες εκδόσεις από το ξεκίνημα τους και θα ήθελε να τις δει να συνεχίζουν.
-
24
-
Οκ. Η Βαβέλ έβγαλε 246 τεύχη. Το αρχείο του περιλαμβάνει περισσότερα από 300 τεύχη. Να υποθέσω πως κάποια είναι δίπλα; Πως περιλαμβάνει και άλμπουμ; Και όταν λέει "αντιπροσωπευτικά όλων των περιόδων" να φανταστώ πως η σειρά δεν είναι συμπληρωμένη. Αν είναι να δώσω 2500 χιλιάρικα να ξέρω τι αγοράζω...
-
9
-
1
-
-
Συμφωνώ και εγώ με τα σχόλια του φίλου totally_wired. Πρόκειται για ένα πολύ καλό δείγμα κόμικ αυτού του είδους που αξίζει να διαβάσετε, ιδιαίτερα αν σας ενδιαφέρει η συγκεκριμένη ιστορική περίοδος. Προσωπικά, θα ήθελα κάποια κείμενα εν είδη προλόγου-επιμέτρου και γιατί όχι και κάποια βιβλιογραφία, από την άλλη επειδή έχει γίνει καλή δουλειά στο σενάριο το τελικό αποτέλεσμα δεν ζημιώνεται ουσιαστικά από την απουσία τους. Να το διαβάσετε!
-
12
-
-
Έχω όλα τα τεύχη της σειράς στην πρωτότυπη έκδοση. Για την εποχή της κινούνταν σε πολύ καλά επίπεδα, τόσο στο σχέδιο όσο και στο σενάριο. Δεν ξέρω ποια τεύχη περιλαμβάνει η ελληνική έκδοση αλλά τα πρώτα 12 (ή 14 τεύχη, δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή) αποτελούν μια ενιαία αφηγηματική ενότητα. Τα τεύχη #1 και #12 είναι oversized και σχεδόν όλα είναι σχεδιασμένα από τον John Romita Jr. To annual του πρώτου έτους, επίσης συνδέεται στενά με τα γεγονότα των δώδεκα πρώτων τευχών. Ελπίζω να το συμπεριλαμβάνουν. Η αλήθεια είναι πως έχω πολλά χρόνια να διαβάσω τα συγκεκριμένα τεύχη αλλά, επειδή αναρωτήθηκαν κάποιοι για το αν είναι καλό το σενάριο, θα πως πως ναι, για την εποχή του ήταν, οι αναγνώστες άνω των τριανταπέντε θα το απολαύσουν, για τους νεώτερους κρατώ μια επιφύλαξη. Το όλο στήσιμο της σειράς αποτελεί μια εξυγχρονισμένη εκδοχή της αισθητικής των τευχών του The Mighty Thor της δεκαετίας του 1970. Το κείμενο είναι πυκνό, ο Θορ χρησιμοποιεί το γνωστό ψευδο-σαιξπιρικό στυλ ομιλίας και απουσιάζει το decomposition στο στήσιμο των σελίδων που καθιερώθηκε κατά τη δεκαετία του 2000 και κυριαρχεί στο στήσιμο των σύγχρονων superhero κόμικς. Επομένως, η συνολική αισθητική ενδέχεται να ξενίσει του πολύ νέους αναγνώστες. Από την άλλη, κανείς δεν έπαθε τίποτα διαβάζοντας παλιά κόμικς και ειδικά για τα μέλη αυτού του φόρουμ, η γνωριμία με το παρελθόν του μέσου είναι επιβεβλημένη. Επενδύστε άφοβα λοιπόν.
-
16
-
1
-
-
Παρέλαβα σήμερα και εγώ το πακέτο μου! Όλα άψογα! Thanx!!!
-
8
-
-
Ευχαριστούμε πολύ Νεκτάριε για τα εκτενή σχόλια. Το θέμα της πίτσας που ανοίγει την όρεξη το λάβαμε πολύ σοβαρά υπ'όψη μας γι'αυτό και στην παρουσίαση του άλμπουμ (που τρέχει τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές στο Μουσείο Φωτογραφίας στη Θεσσαλονίκη) θα προσφέρεται ζεστή, λαχταριστή pizza peperoni στους παρευρισκόμενους, ευγενική προσφορά της Pizza di Mοnza. Και εγώ είμαι εγκλωβισμένος στη Μυτιλήνη...
-
11
-
-
Ευχαριστούμε πολύ για τα σχόλια. Αλλά θα διαφωνήσω για το "πριγκίπισσα". Σύμφωνα με τη νέα ορθογραφία της νέας ελληνικής, γράφεται με γιώτα. Υπάρχει κάποια διχογνωμία πάνω σε αυτό,που σχετίζεται με το πως εκλαμβάνεται το "e" από τη λατινική ρίζα της λέξης princeps. Παλαιότερα το εκλάμβαναν ως μακρύ, επειδή έτσι διαβάζονταν στην αρχαία ελληνική αλλά στα λατινικά αυτό το "e" ήταν βραχύ, εξού και η γενική της λέξης είναι principis. Επομένως, επειδή η λέξη εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην λατινική γλώσσα, κατέληξαν πως η σωστή μεταγραφή είναι με γιώτα. Όπως καταλαβαίνεις, σε δουλειά να βρισκόμαστε...
-
10
-
-
Την Πέμπτη 4/5 θα γίνει και η παρουσίαση του άλμπουμ στο Μουσείο Φωτογραφίας, στη Θεσσαλονίκη. Για λεπτομέρειες ρίξτε μια ματιά εδώ:http://enatidiastasi.16mb.com/uncategorized/pizza-peperoni-%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%83%CE%B7/
-
8
-
-
Παρουσίαση του άλμπουμ στο comicdom.gr: http://www.comicdom.gr/2017/04/19/pizza-peperoni-enati-diastasi-review/
-
8
-
Διαγωνισμός CONAN Anubis BOX
σε ΝΕΑ ΤΟΥ GREEKCOMICS
Δημοσιεύτηκε
Χμμμ... Διαγωνισμός... Γιατί όχι; I'm in!