Όταν η τέχνη γίνεται ζωή [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 22/11/2025]

[ramirez]

Δέκα χρόνια συμπληρώθηκαν από την πρώτη κυκλοφορία του Art Ops με μια πλειάδα έργων τέχνης να εισβάλλουν στην πραγματικότητα δημιουργώντας ένα υπέροχο, μεταμοντέρνο χάος.

 

 

 

 

Στο πλαίσιο της σειράς Vertigo της DC (1993-2020) κυκλοφόρησαν ορισμένοι από τους πιο σημαντικούς τίτλους των σύγχρονων κόμικς για «ώριμους αναγνώστες», ανάμεσά τους το Sandman του Neil Gaiman, το Transmetropolitan των Warren Ellis και Darick Robertson, το The Invisibles του Grant Morrison, το Preacher των Garth Ennis και Steve Dillon. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο, οι πωλήσεις της Vertigo διαρκώς έπεφταν για ποικίλους λόγους, ενώ η παρακμή άρχισε να γίνεται ιδιαίτερα αισθητή στους αναγνώστες μετά την αποχώρηση της ιδρύτριας και επιμελήτριας, Karen Berger.

 

Παρ’ όλα αυτά, την τελευταία πενταετία που χαρακτηρίζεται ως η λιγότερο ποιοτική, υπήρξαν και ορισμένες αναλαμπές με τίτλους που ξεχώρισαν. Ένας από αυτούς είναι το Art Ops που ξεκίνησε να δημοσιεύεται τον Οκτώβριο του 2015 για να ολοκληρωθεί σε 12 τεύχη, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις τόσο για το ευρηματικό και ανατρεπτικό σενάριο του Shawn Simon (Neverboy, Collapser σε σχέδια του Ηλία Κυριαζή κ.ά.) όσο και για τη γοητευτική ποπ αισθητική του Michael Allred (Madman, iZombie κ.ά.) και άλλων δημιουργών με τους οποίους συνεργάστηκε ο θρυλικός σχεδιαστής αυτούς τους 12 μήνες.

 

 

 

 

Η πρωτοτυπία του Art Ops είναι ορατή από το εξώφυλλο κιόλας του πρώτου τεύχους στο οποίο παρουσιάζεται ο πίνακας της Μόνα Λίζα, αλλά χωρίς την παρουσία της παγκοσμίως διάσημης γυναίκας του Λεονάρντο ντα Βίντσι, η οποία το έχει σκάσει και κοιτά τους θεατές συνωμοτικά. Στις εσωτερικές σελίδες, οι αναγνώστες παρακολουθούν μια παράδοξη ιστορία που ξεκινά από το Μουσείο του Λούβρου. Μια ομάδα ειδικών πρακτόρων υπό την ονομασία Art Ops μπαίνει κρυφά τη νύχτα, στήνει μια ειδική συσκευή μπροστά από τη Μόνα Λίζα, την ενεργοποιεί και η ζωγραφισμένη γυναίκα αποκτά σάρκα και οστά. Τη βγάζουν από τον πίνακα και αυτή έκπληκτη τους ρωτά: «Το αντιλαμβάνεστε ότι είμαι ανεκτίμητη, ε;».

 

 

 

 

Τόσο η Μόνα Λίζα όσο και οι εμβρόντητοι αναγνώστες σύντομα μαθαίνουν ότι κάποιος κλέβει και καταστρέφει διάσημα έργα τέχνης από μουσεία και τοποθεσίες του κόσμου. Η ομάδα των Art Ops, επιφορτισμένη να προστατεύει την τέχνη από κακόβουλους και βάνδαλους, αποσύρει τα πρόσωπα των έργων αφού προηγουμένως τους δώσει σάρκινη υπόσταση και τα οδηγεί σε ασφαλείς τοποθεσίες. Έλα όμως που τα έργα αυτά δεν είναι πάντα πειθαρχημένα και υπάκουα.

 

 

 

 

Επιπλέον, η φιλόδοξη καταστροφέας είναι πολυμήχανη και οι προστάτες πράκτορες πολύ λίγοι. Κι έτσι ύστερα από λίγο το παραμορφωμένο Άγαλμα της Ελευθερίας σπέρνει τον τρόμο στους δρόμους της Νέας Υόρκης, η Μόνα Λίζα γίνεται πανκ τραγουδίστρια, ο Δαβίδ του Μικελάντζελο μετατρέπεται σε αποκρουστικό τέρας και ένα από τα ξανθά κορίτσια του Ρόι Λιχτενστάιν ξαναζωγραφίζεται χάνοντας τα μοναδικά χαρακτηριστικά του. Σε μια αισθητικά τολμηρή, συναρπαστική και ειρωνική ιστορία γεμάτη αναφορές και έμμεσες παραπομπές που τοποθετεί την τέχνη στο επίκεντρο και θέτει επίκαιρα ερωτήματα για τον ρόλο της στη σύγχρονη μεταμοντέρνα εποχή μας.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...