Το τέλος του κόσμου (και) της αθωότητας [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 15/10/2017]

[leonidio]

Το τέλος του κόσμου (και) της αθωότητας

 

 

Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς 

 

Δεν είναι σπάνιο στις μέρες μας να μεταφέρονται στη μικρή οθόνη γνωστές σειρές από κόμικς. Συνήθως όμως αφορούν δημοφιλείς υπερηρωικές περιπέτειες γεμάτες δράση. Το «TEOTFW» δεν θυμίζει σε τίποτε κάτι τέτοιο. Παρουσιάζει το ταξίδι δύο νέων ανθρώπων στη σκοτεινή Αμερική και τη σκοτεινή πλευρά της εφηβείας. Μέχρι το οδυνηρό τέλος του προσωπικού τους κόσμου

 

Με τον δυσερμήνευτο και προβοκατόρικο τίτλο «TEOTFW» που αποτελεί τα αρχικά της φράσης «The End Of The Fucking World» (Το Τέλος Του Γαμημένου Κόσμου) το βιβλίο του Charles Forsman κυκλοφόρησε το 2013 από την Fantagraphics, τον μεγαλύτερο και ιστορικότερο εκδοτικό οίκο στον χώρο των εναλλακτικών κόμικς για ενήλικους αναγνώστες.

 

 

Παρά τις επαινετικές κριτικές και τα βραβεία που απέσπασε, δεν σημείωσε ιδιαίτερα μεγάλη επιτυχία, ίσως λόγω του φαινομενικά απλού, ασπρόμαυρου σχεδίου του, ίσως λόγω του δύσκολου θέματός του που αφορά τη βίαιη ενηλικίωση ενός ζευγαριού ανήλικων περιθωριακών «φυγάδων» μέσω της παραβατικής δράσης τους και της ιδιοσυγκρασιακής συμπεριφοράς τους. Από τότε όμως προσέλκυσε το ενδιαφέρον κινηματογραφιστών και παραγωγών.

 

Το 2014 κυκλοφόρησε μια μικρού μήκους ταινία με τον ίδιο τίτλο ως «πιλότος» για μια μεγαλύτερη μελλοντική σειρά σε σενάριο και σκηνοθεσία του τριαντάχρονου τότε Jonathan Entwistle. Και φέτος τα γυρίσματα της πρώτης σεζόν της σειράς επιτέλους ολοκληρώθηκαν σε σενάριο του Charlie Covell πάνω στο βιβλίο του Forsman και σκηνοθεσία των Entwistle και Lucy Tcherniak.

 

 

Η σειρά θα αρχίσει να προβάλλεται στις 24 Οκτωβρίου από το Netflix και από την επιτυχία της θα εξαρτηθεί η ύπαρξη δεύτερης σεζόν. Φαίνεται δύσκολο να αποδοθεί τηλεοπτικά το ασφυκτικό κλίμα της υπόγειας έντασης που χαρακτηρίζει το κόμικς με τα πολλά καρέ χωρίς λόγια και τη διπλή αφήγηση, πότε από την πλευρά του James (Alex Lawther) και πότε από την πλευρά της Alyssa (Jessica Barden), αλλά αν οι παραγωγοί και ο σκηνοθέτης επιλέξουν να εστιάσουν στον χαρακτήρα του πρωταγωνιστή και τον διαταραγμένο ψυχικό του κόσμο (δολοφόνος και βασανιστής ζώων, συναισθηματικά ανίκανος, εκδικητικός αλλά και αλτρουιστής και αφοσιωμένος στον έρωτά του) η σειρά μπορεί να αποτελέσει την πιο αθόρυβη και low budget μεγάλη επιτυχία της χρονιάς.

 

 

Οι πρώτες σκηνές που είδαν το φως της δημοσιότητας προϊδεάζουν για κάτι ανάμεσα στο «Elephant» του Γκας Βαν Σαντ με την επικείμενη τραγωδία να πλησιάζει απειλητικά χωρίς κραυγές και εξάρσεις, το «Paranoid Park» του ίδιου σκηνοθέτη με τις ενοχές ενός αποστασιοποιημένου έφηβου δολοφόνου και το αριστουργηματικά ειρωνικό τηλεοπτικό «Fargo» με τα εγκλήματα να διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς να διαταράσσουν τη μονότονη ζωή στη χιονισμένη αμερικανική ενδοχώρα.

 

«Το ήξερα πως ήμουν διαφορετικός από τους περισσότερους ανθρώπους. Αλλά έμαθα πώς να περνάω απαρατήρητος. Υπήρχαν φορές που δεν ήξερα πώς να συμπεριφερθώ. Και κάποιες που άφηνα να συμβούν πράγματα που δεν μπορούσα να καταλάβω. Μου φαίνεται ότι πίστευα πώς θα μπορούσα να αισθανθώ κάτι. Κάτι διαφορετικό από το τίποτα» μονολογεί ο James.

 

Εκφράζοντας μια μηδενιστική αθωότητα που αργοσβήνει στην πορεία προς την ενηλικίωση. Για να απολεστεί οριστικά όταν νομοτελειακά έρχεται το «τέλος του γαμημένου κόσμου» που είχε προλάβει πιο πριν να καταστρέψει τις ζωές δύο παιδιών.

 

 

Πηγή