Michel Vaillant, ο οδηγός των παιδικών μας χρόνων! [Κιούσης Χρήστος, gazzetta.gr, 15/04/2017]

[ramirez]

Ο Χρήστος Κιούσης άνοιξε και πάλι το... θησαυροφυλάκιο των κόμικ και σας μεταφέρει στο Gazzetta Weekend Journal τις περιπέτειες του Γάλλου οδηγού αγώνων ταχύτητας, Μισέλ Βαγιάν! Πατήστε γκάζι μαζί του!

 

 

Πριν από μερικά ΣΚ σας είχα περιγράψει την καψούρα μου για τον Ερίκ Καστέλ και τις περιπέτειές του στην πολυτελή έκδοση, που κράτησε μόνο μια ντουζίνα τεύχη. Δίδυμο αδερφάκι του, σαν περιοδικό αντίστοιχης πολυτέλειας, υπήρξε αυτό που περιέγραφε τις περιπέτειες του Γάλλου οδηγού αγώνων ταχύτητας, Μισέλ Βαγιάν.

 

Όπως έχω ξαναγράψει μεγάλωσα σε ένα ένα μικρό σπίτι και μοιραζόμουν ένα ακόμα μικρότερο παιδικό δωμάτιο με τον αδερφό μου. Εξαιτίας της μούρλας του αδερφού μου με τα αυτοκίνητα, τους μηχανοκίνητους αγώνες και όλα τα περιοδικά αυτοκινήτου (4 Τροχοί = Ευαγγέλιο) τα κυβικά μέτρα του μικρού δωματίου στη Δάφνη λιγόστευαν επικίνδυνα μήνα με τον μήνα λόγω της “συλλογής” όλων των τευχών. Τι είχα να συνεισφέρω εγώ σε όλο αυτό; Όλα μα όλα τα πολεμικά περιοδικά της εποχής, “Μάχη”, “Κράνος”, “Δράσις”, “Πόλεμος” (ναι είμαι τρελός), τεύχη του “Μπλεκ” και του “Αγόρι”, κάθε Πέμπτη την “Περιπέτεια” με ήρωες, μια τον Κάπτεν Μαρκ και τους Λύκους του Οντάριο και μια τον Όμπραξ.

 

Ο αδερφός μου φυσικά παγερά αδιάφορος προς όλα αυτά. Το δικό μου όνειρο ήταν να μεγαλώσω, να δουλέψω, να βγάζω λεφτά και να τα ξοδεύω όλα σε πακοτίνια, πιτσίνια και περιοδικά (ήμουν τότε υπερβολικά λεπτός!). Κάποια στιγμή όταν έκανα σκασιά με τον “Ερίκ Καστέλ” ο bro ψιλοτσίμπησε. Όταν δε, μπούκαρα με τον “Μισέλ Βαγιάν”, ψάρωσε κανονικότατα.

 

 

Ο Μισέλ ο Βαγιάν λοιπόν της ευρύτερης καλής οικογενείας των Βαγιάν, ήταν ένα παλικάρι πλούσιο, πολύ clean cut στα όρια του φλώρου, ευγενικός, τέρμα sportsman με πέραση στα κορίτσια, κάτι σαν τον Φέντερερ σε ραλίστα, πριν όμως ο Ρότζερ καταλήξει με τη σαύρα τη Μίρκα και δυο ζεύγη δίδυμα. Εννοείται ότι ήταν πανέξυπνος κι άμα λάχει έλυνε και μια μυστήρια ανά τεύχος αλλά anyway ντετέκτιβ τότε είχαμε, ραλίστες μας λείπανε! Σε όλη την παιδική μου ηλικία θεωρούσα, ότι τα γαλλικά αυτοκίνητα είναι τα καλύτερα με προτίμηση στα Peugeot, τα Elf τα καλύτερα λιπαντικά, τη γαλλική σημαία την ομορφότερη κι όλα αυτά, γιατί έτσι έμαθα μέσα από το αγαπημένο μου κόμικ. Όσες φορές καθόμουν να ζωγραφίσω ξεπατικωτούρα αγωνιστικά αυτοκίνητα τρεις μπογιές χρειαζόμουν: μαύρη για τα περιγράμματα, μπλε και κόκκινη (εντάξει δεν ήμουν τόσο γιούχου ώστε να ζωγραφίζω και με άσπρη).

 

 

 

Αν το κόμικ αυτό δεν ήταν επιχορηγούμενο από τη γαλλική πρεσβεία, ο Έλληνας εκδότης του πρέπει να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο. Μέσα από τις σελίδες του έμαθα αυτό που λέμε μηχανοκίνητους αγώνες ταχύτητας, πέρα από την F1 και τα ράλλυ με τα θηριώδη αυτοκίνητα Group A. Συγκεκριμένα εντρύφησα στις 24 Ώρες του Λε Μαν και με συνάρπαζε το πως ο σχεδιαστής του κόμικ απέδιδε τόσο υπέροχα τα νυκτερινά φώτα στο εκπληκτικά όμορφο μονοθέσιο του Μισέλ Βαγιάν, με το χαρακτηριστικό V μπροστά. Ο δημιουργός του ο Jean Graton ήταν ένας τυπικός εκπρόσωπος της γαλλο-βελγικής σχολής κόμικ, μακράν της αγαπημένης μου, ενώ ο ήρωας “γεννήθηκε” πολύ πριν τη δεκαετία του 80 που με συγκίνησε.

 

Συγκεκριμένα πρωτοεμφανίστηκε το 1957 και “έτρεξε” μέσα στις σελίδες του θρυλικού Τεν Τεν το 1959. Στην Ελλάδα εκδόθηκε κατά τη δεκαετία του 60 από τον εκδότη Χάρη Πάτση, τον οποίο γνώριζα μόνο από την κατακόκκινη εγκυκλοπαίδεια “από το Α ως το Ω”,  που με συντρόφευε στα μαθητικά μου χρόνια. Ευτυχώς για μας τους νεότερους (λέμε τώρα), ο Μισέλ Βαγιάν μπήκε στις σελίδες του Μπλεκ κι έτσι τον γνωρίσαμε, μέχρι με δάκρυα στα μάτια να πιάσουμε στα χέρια μας  την πολυτελή αυθύπαρκτη έκδοσή του.

 

 

To 2003 κυκλοφόρησε και η ταινία  Michel Vaillant που μας γέμισε με μεγάλες προσδοκίες για την αναγέννηση του παιδικού μας ήρωα, αλλά αποδείχτηκε τεράστια μούφα με δύο εξαιρέσεις. Την πάντα όμορφη και με χαρακτηριστική άνεση ερμηνείας σε δυο γλώσσες (αγγλικά-γαλλικά) Diane Kruger, δείτε την στο The Bridge και την ατμοσφαιρική μουσική των μαγικών Αrchive που υπογράφουν το OST της ταινίας. Μου-σι-κά-ρα! Αν είστε λίγο κούκου σαν εμένα, θα το δείτε το φέσι για να νιώσετε ολοκληρωμένοι Βαγιανικοί. Προτιμότερο όμως να αγοράσετε το cd των Archive και να ξεψαχνίσετε όλα τα τα τεύχη του μαγικού αυτού κόμικ, όπου μπορέσετε να το βρείτε.

 

Αυτό μάλιστα, θα ήταν ένα υπέροχο weekend.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

[comicos]

Οι γυαλιστερές έγχρωμες σελίδες στο SUPER ΜΠΟΫ με τον Μισέλ Βαγιάν, ήταν όλα τα λεφτά! Αξέχαστο κόμικ, πραγματικά!