Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τα ΛΟΥΚΥ ΛΟΥΚ μετά τον Goscinny


Laz33

Προτεινόμενες Καταχωρήσεις


  • Member ID:  31613
  • Group:  Members
  • Topic Count:  58
  • Content Count:  4140
  • Reputation:   32407
  • Achievement Points:  4318
  • Days Won:  82
  • With Us For:  2850 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  40

Είναι κοινώς αποδεκτό ότι η χρυσή εποχή των Λούκυ Λουκ ήταν η περίοδος 1955-1977, τότε δηλαδή που τις ιστορίες έγραφε ο σπουδαίος Rene Goscinny.
Ιστορίες όπως Μπίλυ ο Τρομερός, Καλάμιτυ Τζέην, Το Τρυφερό Πόδι, Μαμά Ντάλτον κτλ δεν πρόκειται να ξαναγραφούν :NoNo:
Δεν είναι τυχαίο ότι όποιον και να ρωτήσεις να σου πει τα 10 αγαπημένα του άλμπουμ της σειράς, τα 8 τουλάχιστον θα είναι του Goscinny.
Ακόμα και τα λιγότερο επιτυχημένα του, όπως για παράδειγμα τα Στα Ίχνη των Ντάλτον, Προς την Οκλαχόμα, Οι Ντάλτον στους Ινδιάνους, Λευκός Ιππότης, Αυτοκράτορας Σμιθ είναι ποιοτικά και σίγουρα καλύτερα απ΄τα περισσότερα που γράφτηκαν μετά το θάνατό του.

Μετά τον Goscinny άλλοι 10 τουλάχιστον σεναριογράφοι έγραψαν ιστορίες Λούκυ Λουκ.
Κάποιοι υιοθέτησαν δικό τους στυλ και κάποιοι προσπάθησαν να μείνουν στο ύφος του Goscinny (άλλοι με περισσότερη άλλοι με λιγότερη επιτυχία).
Το επίπεδο άρχισε να πέφτει μετά το 1977 και έπιασε κυριολεκτικά πάτο κάπου στα τέλη των 90's - αρχές των 00's :down:
Απ΄όταν ανέλαβε το σκίτσο ο Achde το επίπεδο άρχισε κάπως να ανεβαίνει και πάλι.

Σ΄αυτά τα 40 περίπου χρόνια χωρίς τον Goscinny έχουν γραφτεί 27 άλμπουμ Λούκυ Λουκ της μιας ιστορίας, 3 με πολλές ιστορίες (Με τη Θηλειά στο Λαιμό, Το Καταραμένο Ράντσο, Το Άλλοθι), 2 μεταφορές από ταινία κινουμένων σχεδίων (Νταίηζυ Τάουν, Η Μπαλάντα των Ντάλτον) και 6 Λούκυ Κιντ.



Τα καλύτερα :up:


1. Νταίηλυ Σταρ των X. Fauche - J. Leturgie

post-31613-0-46135600-1474466412_thumb.jpg

To μοναδικό ίσως άλμπουμ που αγγίζει το επίπεδο Goscinny.
Ιστορία πρωτότυπη και πολύ ενδιαφέρουσα, δεν μοιάζει με κάποια άλλη, με καλό χιούμορ και γραμμένη στο ύφος του μεγάλου Rene.
Για μένα αποτελεί το αναμφισβήτητα καλύτερο άλμπουμ της μετα-Goscinny εποχής κι ένα απ΄τα 20-25 καλύτερα γενικώς.
Βαθμός: 8/10

2. Ο Ελαφροχέρης του Lo Hartog Van Banda

post-31613-0-84765300-1474466436_thumb.jpg

Άλλη μια πρωτότυπη και αστεία ιστορία. Μ΄ένα καλύτερο-πιο δυναμικό φινάλε θα μπορούσε κι αυτή να κοιτάξει στα μάτια τις ιστορίες του Goscinny.
Ευρηματικό σενάριο που σου μένει στο μυαλό. Δεν πρόκειται να μπερδέψεις αυτό το άλμπουμ με κάποιο άλλο.
Bαθμός: 7,5/10

3. Πόνυ Εξπρές των X. Fauche - J. Leturgie

post-31613-0-43083300-1474466453_thumb.jpg

Καλή κι ευχάριστη υπόθεση, αν κι έχει στοιχεία από παλιές, όπως το Σύρμα που Τραγουδάει (μια απλή σύγκριση των πρώτων σελίδων των 2 άλμπουμ αρκεί για να το διαπιστώσετε). Επίσης θα το ήθελα λίγο πιο "συμπαγώς" γραμμένο.

Καλή προσπάθεια πάντως.
Bαθμός: 7/10

4. Ο Θησαυρός των Ντάλτον των Vicq & Μοrris

post-31613-0-85113600-1474466470_thumb.jpg

Συμπαθητική ιστορία που έχει γραφτεί κι αυτή στο στυλ του Goscinny.
Οι γκαφατζήδες Ντάλτον σε νέες περιπέτειες ψάχνουν ένα θησαυρό.... που δεν υπάρχει.
Έχει κάποια πρωτότυπα gags και υπόθεση με plot twist στο τέλος.
Δεν θα μου φαινόταν περίεργο να το είχε γράψει ο Rene σε κάποια, πιο ανέμπνευστη βέβαια, φάση της ζωής του.
Bαθμός: 7/10

5. Νιτρογλυκερίνη του Lo Hartog Van Banda

post-31613-0-58430800-1474466488_thumb.jpg

Απ΄τα πιο αστεία τεύχη των τελευταίων ετών.
Στα μείον ότι μοιάζει κι αυτό με τη σειρά του με παλιότερα. Ουσιαστικά είναι μια μίξη από Σιδερένιο Άλογο και Σύρμα που Τραγουδάει. Σαφώς βέβαια έχει και δικά του στοιχεία.
Το σενάριο είναι αρκετά απλοϊκό και ουσιαστικά βλέπουμε μια ατελείωτη και τραγελαφική καταδίωξη μεταξύ του Λούκυ, των Ντάλτον και του τρένου με το T.N.T.
Bαθμός: 7/10

6. Η Γέφυρα του Μισισιπή των X. Fauche - J. Leturgie

post-31613-0-98508700-1474466537_thumb.jpg

Ένα ακόμα άλμπουμ των Fauche-Leturgie στο top8.
Έχει αρχή, μέση, τέλος, αρκετά πρωτότυπο σενάριο και καλό χιούμορ.
H μόνη παρασπονδία είναι η επανεμφάνιση του μπαρμπα-Νεντ (απ΄την Κούρσα του Μισισιπή) που τα επαναλαμβανόμενα "αστεία" του καταντούν κουραστικά.
Bαθμός: 7/10

7. Λούκυ Λουκ Εναντίον Πίνκερτον των D. Pennac - T. Benacquista

post-31613-0-43139100-1474466555_thumb.jpg

Το πρώτο άλμπουμ με σκιτσογράφο τον Achde που ήταν πραγματικά αξιόλογο.
Θίγει ένα θέμα που δεν έχει ξαναναφερθεί (τις μυστικές υπηρεσίες και το φακέλωμα των πολιτών), ενώ σε κρατάει σε
αγωνία μέχρι τέλους.
Το κύριο παράπτωμα είναι ότι υπάρχει πολύς ρεαλισμός και απουσιάζει το χιούμορ. Όχι ότι δεν υπάρχουν και σημεία που γελάς.
Bαθμός: 7/10

8. Κλοντάικ των Yann-J.Leturgie

post-31613-0-66466700-1474466571_thumb.jpg

Μια ιστορία που μπορεί για κύριο θέμα να έχει την αναζήτηση χρυσού (υπόθεση που την ξαναείδαμε στο παρελθόν), μπορεί να έχει τους γνώριμους απ΄το Τρυφερό Πόδι, Βάλντο και Τζάσπερ, αλλά έχει και δικό της χαρακτήρα, όπως και αρκετά ενδιαφέρουσα πλοκή με φόντο τα χιόνια της Αλάσκας.
Bαθμός: 7/10


Τα συμπαθητικά :ok:

Στα συμπαθητικά θα έβαζα τα:
O Ληστής με το Ένα Χέρι (Bαθμός: 6,5/10)
Ένας Καουμπόϋ στο Παρίσι (Bαθμός: 6,5/10)

Kαι τα δύο είχαν δυνατότητες για κάτι ακόμα καλύτερο αλλά μου τα χάλασαν λίγο στο τέλος.
Δεν υπήρξε κορύφωση ή κάτι αναπάντεχο ώστε να κλείσει ιδανικά η ιστορία.

Αξίζει πάντως να τα διαβάσετε.



Μην αγγίζετε :out:

- Τα 3 με πολλές ιστορίες (Με τη Θηλειά στο Λαιμό, Το Καταραμένο Ράντσο, Το Άλλοθι) που αποτελούν μέρος της Γαλλικής σειράς, όπως και τα 3 Γερμανικά τεύχη με πολλές ιστορίες που έβγαλε η ΜΑΜΟΥΘ (Ένας Σεϊχης στο Φαρ-Ουέστ, Παντρεύεται ο Λούκυ; και Ο Μακ στους Ινδιάνους).

post-31613-0-42791000-1474468014_thumb.jpg post-31613-0-08852100-1474468031_thumb.jpg post-31613-0-56470600-1474468047_thumb.jpg
post-31613-0-38536000-1474467849_thumb.jpg post-31613-0-58021400-1474467865_thumb.jpg post-31613-0-63454200-1474467879_thumb.jpg


Δεν είναι απαραίτητα όλες οι ιστορίες κακές (εντάξει, στα Γερμανικά είναι) απλά δεν μ΄αρέσουν οι μικρές αυτοτελείς ιστορίες. Όπως και να το κάνουμε δεν έχουν το βάθος ούτε σου δίνουν την ίδια ευχαρίστηση με μια ιστορία 44 σελίδων.

- Ο Θρύλος της Δύσης του Patrick Nordmann

post-31613-0-57648300-1474467257_thumb.jpg

Κυριολεκτικά 10χρονο να έβαζες, καλύτερη ιστορία θα σκεφτόταν να γράψει. Κακή και βαρετή υπόθεση, χιούμορ μηδέν, πολλές επαναλήψεις. Παρακαλάς να φτάσεις στην τελευταία σελίδα για να λυτρωθείς.
Και σαν να μη έφτανε αυτό, το σκίτσο είναι τραγικό. Φτωχό και χωρίς λεπτομέρειες.
Με διαφορά το χειρότερο Λούκυ Λουκ που υπάρχει (απ΄αυτά που αποτελούνται από μόνο μια ιστορία).
Κρίμα που ήταν το τελευταίο του Morris. Ο κόσμος θα ήθελε να δει έναν καλύτερο επίλογο για τον σπουδαίο αυτό δημιουργό.
Bαθμός: 3/10

- Ο Προφήτης του Patrick Nordmann

post-31613-0-02728200-1474467305_thumb.jpg

Ξεκινάει με ενδιαφέρον αλλά δεν καταλήγει κάπου. Πιο flat ιστορία απ΄αυτή δεν έχω ξαναδιαβάσει.
Εκεί που λες τώρα κάτι θα γίνει, μετά κάτι θα γίνει... τελικά γίνεται το απολύτως τίποτα και μένεις χαζός ν΄αναρωτιέσαι τι ήταν αυτό που διάβασες και κυρίως γιατί το διάβασες.
Ανέμπνευστο και πολύ κουραστικό.
Το κακό σχέδιο του Morris, που στα τελευταία του φαινόταν να κάνει αγγαρεία, επιδεινώνει την κατάσταση.
Bαθμός: 3,5/10

- Ο Ζωγράφος του Bob de Groot

post-31613-0-84985700-1474467618_thumb.jpg

Μια πολύ απλή και χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον ιστορία. Άνετα μπορούσε να γραφτεί σε 10 σελίδες κι όμως κατάφερε να καλύψει τις 44 του άλμπουμ.
Εννοείται ότι ρόλο σ΄αυτό έπαιξαν οι άπειρες επαναλήψεις και η πολύ αργή δράση.
Tα άλμπουμ στη μετα-Goscinny εποχή ήταν ως επί το πλείστον αραιογραμμένα και ο Ζωγράφος σ΄αυτόν τον τομέα διεκδικεί πρωτεία.
Κακό σχέδιο κι εδώ. Ούτε να το ξεφυλλίσεις να δεις τις εικόνες αξίζει.
Bαθμός: 4/10

- Μαρσέλ Ντάλτον του Bob de Groot

post-31613-0-30249800-1474467703_thumb.jpg

Κι εδώ μια αδιάφορη και αραιογραμμένη ιστορία, που μοιάζει μάλιστα με παλιότερες, όπως την Εξαγορά των Ντάλτον.
Εννοείται με πολύ λιγότερη δράση και χιούμορ.
Bαθμός: 5/10

- Oι Ντάλτον... Θείοι των L. Gerra - J. Pessis

post-31613-0-54384500-1491828688_thumb.jpg

Αρκετά φλατ. Δεν υπάρχει πολύ δράση και προσωπικά μου θύμησε Λούκυ Κιντ (ίσως επειδή έχει πρωταγωνιστή τον πιτσιρίκο ανηψιό Ντάλτον). Τα "αστεία" του Gerra ανύπαρκτα ή χιλιογραμμένα.
Επίσης υπήρχαν αρκετές σεναριακές ευκολίες, κυρίως στο φινάλε.
Δεν είναι να κόψεις τη φλέβα σου βέβαια, αλλά σίγουρα δεν θα περάσεις και το πιο ευχάριστο μισάωρο της ζωής σου διαβάζοντάς το.
Bαθμός: 5/10

- Η Ωραία Προβένς του Laurent Gerra

post-31613-0-01321100-1474467722_thumb.jpg

Ίσως το πιο κακογραμμένο άλμπουμ Λούκυ Λουκ. Μια ιστορία που σε κουράζει με τη μπερδεμένη πλοκή της και τους πολλούς άσκοπους διαλόγους.
Έπρεπε να τη διαβάσω 2η φορά για να καταλάβω το σενάριο.
Σώζεται κάπως απ΄το υπέροχο σχέδιο του Achde.
Bαθμός: 5/10

- Η Μνηστή του Λούκυ Λουκ του Guy Vidal

post-31613-0-00146800-1474467744_thumb.jpg

Μια κακή αντιγραφή απ΄το Καραβάνι. Ουσιαστικά έχουμε ένα καραβάνι, απλά εδώ αποτελείται από γυναίκες.
Ακόμα κι η ιδέα ο Λούκυ Λουκ να αποκτήσει μνηστή θεωρώ ότι είναι εκτός κλίματος σειράς.
Όταν βγήκε (1985) ήταν άνετα το χειρότερο Λούκυ Λουκ. Ποιος να φανταζόταν ότι θα έβγαιναν ακόμα χειρότερα.
Έχει πάντως και κάποια ενδιαφέροντα κι αστεία σημεία. Γενικά δεν είναι κακό, αλλά πολύ μέτριο.
Bαθμός: 5,5/10



Κάποια ακόμα πολύ μέτρια, που δεν αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής και καλό θα ήταν να αποφευχθούν απ΄όσους δεν είναι φανς της σειράς, είναι τα:
Μπελ Σταρ (Bαθμός: 5,5/10)
Κυνήγι Φαντασμάτων (Bαθμός: 5,5/10)

 

:update: Έγινε ενημέρωση μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ "Ένας Καουμπόϋ στο Παρίσι"

 

 

Επεξεργασία από Laz33
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  26001
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  97
  • Content Count:  7145
  • Reputation:   85677
  • Achievement Points:  7165
  • Days Won:  165
  • With Us For:  4183 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  57

Πολύ καλή καταγραφή και παρουσίαση των ιστοριών (έστω και με υποκειμενική ματιά) .

 

Μπράβο !! :respect::beer6:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  277
  • Group:  Root Admin
  • Topic Count:  1671
  • Content Count:  28465
  • Reputation:   190010
  • Achievement Points:  27559
  • Days Won:  758
  • With Us For:  6341 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  51

Μεγάλες αλήθειες για πολλά :) Τα κοιτάζω και είναι όντως μερικά από τα ΛΛ που με έκαναν να τα σιχαθώ/με αποτρέπουν από το να διαβάσω ΛΛ (σκληρό το σιχαθώ... αποτρέπουν είναι πιο κοντά στην αλήθεια :) ). Κάποτε θα πρέπει να τα διαβάσω με τη σειρά που γραφτήκαν. Αισθάνομαι για τα ΛΛ (όπως τα έχω διαβάσει) ότι είναι σα να υπήρξαν 10 Γαλέρες του Οβελίξ και άλλα 10 Ο Ουρανός έπεσε στο κεφάλι τους, μπερδεμένα μαζί με τα υπόλοιπα με αποτέλεσμα να "χάνει" στα μάτια μου ολόκληρη η σειρά... :) (διότι στα Αστερίξ ξέρω νεράκι τι είναι τίνος, οπότε έχω ξεχωρίσει την ήρα από το στάρι και είμαι απολύτως κομπλέ :) )

 

:cheers5:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  31613
  • Group:  Members
  • Topic Count:  58
  • Content Count:  4140
  • Reputation:   32407
  • Achievement Points:  4318
  • Days Won:  82
  • With Us For:  2850 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  40

Όντως, έτσι είναι.

Στα Αστερίξ ειναι 2-3 τα μαύρα πρόβατα. Ουσιαστικά η Λατραβιάτα και ο Ουρανός.
Α και η Χρυσή Βίβλος που κακώς αποτελεί μέλος της σειράς. Θα έπρεπε να ειναι στα εκτός σειράς, όπως και η Επιστροφή των Γαλατών.

Στα ΛΛ δυστυχώς υπαρχει πολύ σαβούρα. Είναι καμιά 15αριά τουλάχιστον άλμπουμ που χαλάνε τη σειρά και ρίχνουν το επίπεδο.

Απ´ τα 28 άλμπουμ που γράφτηκαν μετά τον Goscinny, μόνο τα 10 έπρεπε να εκδοθούν.

Επεξεργασία από laz33
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  4236
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  153
  • Content Count:  1514
  • Reputation:   18098
  • Achievement Points:  2201
  • Days Won:  21
  • With Us For:  5971 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  46

Πολύ ωραία δουλειά, μπράβο! :clap2:  Σίγουρα θα βοηθήσει τους νέους αναγνώστες του ΛΛ να επιλέξουν κατά προτεραιότητα τι να διαβάσουν - αν φυσικά δε σκοπεύουν να αποκτήσουν όλα τα άλμπουμ. Και αν πάλι κάποιοι θελήσουν να τα πάρουν όλα, διαβάζοντάς τα στην πορεία θα μπορούν να συμβουλεύονται την καταγραφή που έκανες και να βγάζουν και τα δικά τους συμπεράσματα! :best:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  25133
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  281
  • Content Count:  6395
  • Reputation:   63201
  • Achievement Points:  6458
  • Days Won:  42
  • With Us For:  4349 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  47

Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ όπως ο germanicus τα έχω μπερδεμένα και ανακατωμένα στο κεφάλι μου.

 

Τώρα  που τα βλέπω μαζεμένα αρχίζω να μαλακώνω κάπως στην κρίση μου ότι ΟΛΑ τα μετά τον Γκοσινί άλμπουμ είναι αίσχη. Ίσως φταίει ότι γερνάω.

 

 

Λόγου χάριν η Ντέιλι Σταρ όντως είναι ένα καλό άλμπουμ. Επίσης η Γέφυρα του Μισισιπι και ο Μαρσέλ Νταλτόν, παρά το γεγονός ότι είναι από τα πλέον πρόσφατα, ήταν συμπαθητικά.

 

Από την άλλη μεριά στην κλίμακα απέχθειας θα ανέβαζα ΠΟΛΥ υψηλότερα τα Oι Ντάλτον σε ΓάμοΜπελ Σταρ και Κυνήγι Φαντασμάτων.  d.gif

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  25318
  • Group:  Members
  • Topic Count:  6
  • Content Count:  1381
  • Reputation:   10055
  • Achievement Points:  1410
  • Days Won:  1
  • With Us For:  4316 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  46

Θα συμφωνήσω ότι τα τεύχη με πολλές μικρές ιστορίες είναι μόνο για τους φαν της σειράς (καλά κάνουν και τα έχουν εκδώσει, αλλά δεν νομίζω να έχουν ενθουασιαστεί πολλοί με τις ιστορίες από το Επικίνδυνο πέρασμα παρόλο που το έχει γράψει ο άγιος Ειρηναίος Γκοζινί). Το χειρότερο τεύχος με μικρές ιστορίες (χωρίς να συμπεριλαμβάνω τα τέσσερα πρώτα άλμπουμ -56,57, 60, 61 στην ελληνική έκδοση-γιατί σαν πρωτόλεια τα αντιμετωπίζω πιο ελαστικά. Βέβαια αν το πρώτο άλμπουμ που έπιανα στα χέρια μου δεν ήταν Η κούρσα του Μισισιπή αλλά η Αριζόνα δεν ξέρω αν θα έπιανα δεύτερο) για εμένα είναι Το άλλοθι (του Νο 49 στην ελληνική έκδοση) νομίζω ότι οι συγγραφείς πίσω από το ψευδώνυμο Κλοντ Γκιλουίς (οι κκ Κλοντ Κλοτζ, Γκι Βιντάλ και Ζαν Λουίς Ρομπέρ) δεν καταφέρνουν να μπουν στο πνεύμα της σειράς και οι ιστορίες τους ούτε αστείες είναι, ούτε ενδιαφέρουσες. Από σχετικά νωρίς εγώ διαχώριζα τους συγγραφείς οπότε οι συγγραφείς που διαδέχτηκαν τον Γκοζινί (και οι γνώμη μου για τις δουλειές τους) με σειρά εμφάνισης ήταν:

 

  • Vicq (1936-1987). Ο πρώτος διάδοχος του Γκοζινί. Έχει γράψει μόνο το άλμπουμ Ο θησαυρός των Ντάλτον (επισήμως με την συνεργασία του Morris) και την ομώνυμη ιστορία από το Με τη θηλιά στο λαιμό. Δεν είναι κακός, δεν ξεχωρίζει όμως (άλλωστε με μόλις 2 ιστορίες χάνεται μέσα στο πλήθος)
  • Bob de Groot (1941-). Έχουν δημοσιευτεί αρκετές δουλειές του στην Ελλάδα και προσωπικά μου αρέσει (οκ όχι στο Ντόγκιγκαρντ). Στο Λούκυ Λουκ εμφανίζεται το 1981 με το Ο ληστής με το ένα χέρι για να επιστρέψει το 1998 με τον Μαρσέλ Ντάλτον και το 2001 με το Ο ζωγράφος. Ο ληστής είναι κατά την γνώμη μου πάντα από τα καλύτερα της μετά τον Γκοζινί, τα άλλα δύο όμως τουλάχιστον αδιάφορα. Παράλληλα έχει γράψει και 1-3 από τις ιστορίες που περιλαμβάνονται στο Με τη θηλιά στο λαιμό και το 1996-2000 έγραψε το σενάριο σε 4 τεύχη του Ραντανπλάν.
  • Το 1982 εκδίδεται το πρώτο άλμπουμ σε σενάριο του Ντουέτου Xavie Fauche (1946-) & Jean Leturgie (1947-). Στο μυαλό μου αυτοί οι δυο είναι οι βασικοί διάδοχοι του Γκοζινί. Η παρουσία τους στη σειρά μετρά συνολικά 9 άλμπουμ (τα 6 σαν ντουέτο) από το 1982 έως το 1997 συν 2 από τις ιστορίες που περιέχονται στο Καταραμένο ράντζο. Επιπλέον έχουν γράψει 9 Ρανταπλάν (τα 8 σαν ντουέτο) και τα 2 πρώτα Λούκυ Κιντ ήταν σε σενάριο του Leturgie. Η δουλειά τους είναι νομίζω αναγνωρίσιμη με έντονο το ιστορικό στοιχείο και ικανοποιητικό χιούμορ. Κατά σειρά έχουμε:
    1. Σάρα Μπερνάρ (1982). Πολύ καλό (πάντα προσωπική γνώμη)
    2. Ντέιλι Σταρ (1984). Επίσης πολύ καλό
    3. Πόνυ Εξπρές (1988). Για εμένα το καλύτερό τους.
    4. Η αμνησία των Ντάλτον (1991). Καλούτσικο
    5. Οι Ντάλτον σε γάμο (1993). Αξιοπρέπές.
    6. Η γέφυρα του Μισισιπή (1994). Οκ δεν είναι κακό.
    7. Μπελ Σταρ (1995) μόνο σε σενάριο του Fauche καθώς ο Leturgie το ίδιο έτος εξέδωσε το πρώτο άλμπουμ του Λούκυ Κιντ. Δεν είναι κακό.
    8. Κλοντάικ (1996) από τον Leturgie και τον Yann. Αρκετά καλό.
    9. Ο.Κ. Κοράλ (1997) από τον Fauche σε συνεργασία με τον E. Adam. Δεν το λες (λέω) κακό δεν είναι και το αγαπημένο μου. Το ίδιο έτος ο Leturgie υπέγραψε το δεύτερο Λούκυ Κιντ, ενώ το ντουέτο Fauche & Adam υπέγραψε πάλι το 1997 το Ραντανπλάν με τίτλο η Καμήλα.
  • Παράλληλα με τους Fauche & Leturgie έχουμε και τον Lo Hardog van Banda (1919-2006) που θα μας δώσει 3 άλμπουμ. Τα ο Ελαφροχέρης το 1983 (αρκετά καλό), Νιτρογλυκερίνη το 1987 (συμπαθητικό) και το Κυνήγι φαντασμάτων το 1992 (που μου φάνηκε αδιάφορο).
  • Το 1985 έχουμε την έκδοση του Η μνηστή του Λούκυ Λουκ ένα συμπαθητικό για 'μένα άλμπουμ σε σενάριο Guy Vidal (1939-2002). Αν και δεν θα ξαναδούμε άλμπουμ υπογεγραμμένο από τον Vidal, αυτός θα αποτελέσει μέρος της ομάδας που υπέγραψε 6 μικρές ιστορίες με το ψευδώνυμο Claude Guylouis. Οι ιστορίες αυτές εκδόθηκαν στα άλμπουμ Το καταραμένο ράντσο και Το άλοθι, δυο από τα χειρότερα της σειράς.
  • Θα περάσουν χρόνια για να δούμε άλμπουμ υπογεγραμμένο από νέο συνεργάτη. Το 2000 βρίσκουμε τον Patric Nordman (1949-) να υπογράφει το Ο προφήτης με πολύ αρνητικές κριτικές. Ο Nordman θα επιστρέψει το 2002 με το Ο θρύλος της Δύσης με εξίσου αρνητικές επιδώσεις.
Επεξεργασία από thor77
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  25133
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  281
  • Content Count:  6395
  • Reputation:   63201
  • Achievement Points:  6458
  • Days Won:  42
  • With Us For:  4349 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  47

Μ΄αυτά και μ' αυτά μου άνοιξε η όρεξη να ξαναδιαβάσω όλα τα ΛΛ!  kabamaru.jpg

 

 

ΥΓ: Ξέχασα να αναφέρω ότι κατά τη γνώμη μου το χειρότερο όλων είναι ο Πρροφήτης.  :wall:

 

 

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  31613
  • Group:  Members
  • Topic Count:  58
  • Content Count:  4140
  • Reputation:   32407
  • Achievement Points:  4318
  • Days Won:  82
  • With Us For:  2850 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  40

- Για μένα το δίδυμο Fauche-Leturgie είναι το πιο επιτυχημένο της μετα-Goscinny εποχής.
Στα 8 καλύτερα άλμπουμ που γράφτηκαν μετά το 1977, τα 3 είναι δικά τους. Αν δεν έγραφαν τους Ντάλτον σε Γάμο θα τους είχα ακόμα πιο ψηλά σε εκτίμηση.
Είναι ίσως οι μόνοι που κατάφεραν να μιμηθούν το στυλ γραφής του Goscinny με τόση επιτυχία.


- Μετά ξεχωρίζω τον Lo Hardog van Banda.
3 ιστορίες έγραψε, οι 2(Ελαφροχέρης και Νιτρογλυκερίνη) ήταν πολύ αξιόλογες.


- Απ΄τους άλλους δεν μπορώ να πω ότι μ΄αρέσει κάποιος ιδιαίτερα.
Για τον Vicq, όπως λέει και ο thor77, έχουμε πολύ μικρό δείγμα. Μόνο το Θησαυρό των Ντάλτον έγραψε, που ήταν βέβαια αξιολογότατο άλμπουμ.
Κρίμα, θα ήθελα να έγραφε κι άλλες ιστορίες, γιατί είχε κι αυτός ύφος πολύ κοντά σ΄αυτό του Goscinny.


- Για τον Bob de Groot δεν έχω πολύ καλή άποψη.
Απ΄τα 3 άλμπουμ του, τα 2 ήταν κάτω του μετρίου και το μόνο αξιοπρεπές ήταν ο Ληστής με το Ένα Χέρι.
Συμπαθητική ιστορία αλλά είναι της κατηγορίας escort mission. Έχουμε δει πολλές τέτοιες, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι καλύτερες.

* Γενικά σε ένα άλμπουμ δίνω μεγάλη σημασία στην πρωτοτυπία. Αν η ιστορία είναι μεν καλή αλλά μοιάζει με άλλες, δεν πρόκειται να το βάλω πολύ ψηλά σε εκτίμηση.
Θέλω να υπάρχει φαντασία. Να διαβάσω κάτι που παρόμοιο δεν έχω ξαναδιαβάσει.


- Για τον Nordmann δεν θα πω πολλά. Ο άνθρωπος απλά δεν το είχε και κακώς του ανέθεσαν να γράψει σενάριο.
Σε κάτι άλλο ίσως ήταν καλός, στα Λούκυ Λουκ όμως όχι.
2 ιστορίες έγραψε και η μία ήταν χειρότερη απ΄την άλλη.


- Ο Laurent Gerra τώρα. Έχω διαβάσει θετικά σχόλια γι΄αυτόν και δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο.

Η Ωραία Προβένς ήταν μια κακογραμμένη-κουραστική ιστορία.

Οι Ντάλτον στην Κρεμάλα ήταν απλά συμπαθητική. Καταρχάς έμοιαζε σε κάποια σημεία με τους Ντάλτον στους Ινδιάνους του Goscinny, ενώ το χιούμορ ήταν σε πολύ κακό επίπεδο. Λίγες απόπειρες να γελάσουμε έκανε ο σεναριογράφος, εκ των οποίων οι περισσότερες ήταν αποτυχημένες. Και ειδικά αν έχεις Ντάλτον στο σενάριο, θεωρώ είναι εύκολο να βγάλεις γέλιο. Βάζεις τον Άβερελ να κάνει 2-3 γκάφες και έληξε. Πως τα κατάφερε ο Gerra σε ιστορία με Ντάλτον να μην με κάνει να γελάσω, δεν μπορώ να καταλάβω.

Πάμε στο Ο Άνθρωπος απ΄την Ουάσινγκτον.
Σαν ιστορία ίσως και να είναι η καλύτερη που έγραψε.
Αλλά... Διαβάστε τη Σάρα Μπερνάρ, διαβάστε και την Ουάσινγκτον και προσπαθήστε να βρείτε τις διαφορές.
Εντάξει, έχουμε δει ιστορίες να μοιάζουν μεταξύ τους, αλλά τέτοια στυγνή αντιγραφή πρώτη φορά βλέπω.
Είναι η ίδια ιστορία, μόνο που στη θέση της Σάρας Μπερνάρ έχουμε τον υποψήφιο Πρόεδρο Ράδερφορντ Χέηζ.

Επίσης ο Gerra έχει συνεργαστεί με τον Jacques Pessis για το Les Tontons Dalton(Oι Θείοι Ντάλτον) που δε βγήκε ακόμα στη χώρα μας.
Κι όσες κριτικές είδα το θάβουν, πράγμα που με κάνει να μην είμαι και τόσο ανυπόμονος να το διαβάσω.


- Και τέλος το δίδυμο D.Pennac - T.Benacquista.
Αρκετά αξιόλογη δουλειά. Ο Λούκυ Λουκ Εναντίον Πίνκερτον ήταν το καλύτερο άλμπουμ που έχουμε δει τα τελευταία 20 σχεδόν χρόνια.
Ο Μοναχικός Καβαλάρης δεν ήταν κακό, με χάλασε μόνο στο τέλος με το βιαστικό και επιπόλαιο φινάλε.
Λίγη περισσότερη φαντασία να είχαν κι έναν πιο δυναμικό επίλογο και θα το είχα στα συμπαθητικά μου.



** btw θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τα σχόλιά σας και εννοείται όποιος πιστεύει ότι αδίκησα κάποιο άλμπουμ να το πει να το συζητήσουμε :)


 

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  25318
  • Group:  Members
  • Topic Count:  6
  • Content Count:  1381
  • Reputation:   10055
  • Achievement Points:  1410
  • Days Won:  1
  • With Us For:  4316 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  46

Στο ποστ #7 παρέλειψα αφενός κάποιους γκεστ σεναριογράφους (σεναριογράφους που δεν μας έδωσαν ολόκληρο άλμπουμ) και τους σεναριογράφους που ήρθαν μετά τον θάνατο του Morris

 

Πρώτα οι γκεστ. Εδώ δεν μπορούμε να έχουμε ουσιαστική άποψη για την δουλειά τους αφού μέσα σε λίγες σελίδες είναι δύσκολο να δώσουν στίγμα.

 

  • Greg (1931-1999). Πασίγνωστος και πολυγραφότατος έχουμε δει δουλειά του σε αρκετές ελληνικές εκδόσεις. Εδώ γράφει την ιστορία με τίτλο Μια αγάπη για τον Ντόλη το 1978 που συμπεριλαμβάνεται σαν συμπληρωματική ιστορία στο άλμπουμ Η μπαλάντα των Ντάλτον.
  • Dom Domi. Αγνώστων (σε εμένα τουλάχιστον) λοιπόν στοιχείων  υπέγραψε την ιστορία Το ορυχείο της καμήλας το 1980, που συμπεριλαμβάνεται στην συλλογή Με τη θηλιά στο λαιμό.
  • Martin Lodewijk (1939-). Γνωστός από την σειρά Storm, υπογράφει το 1982 την ιστορία Ξεκαθάρισμα λογαριασμών που και αυτή συμπεριλαμβάνεται στο Με τη θηλιά στο λαιμό.
    Αντικειμενικά αδιάφορες ιστορίες (εκτός ίσως από αυτήν του Greg).

Μετά τον θάνατο του Morris έχουμε:

  • Laurent Gerra (1967-). Υπογράφει τρεις ιστορίες (που να έχουν εκδοθεί στην Ελλάδα) το Η ωραία Προβένς το 2004, περίεργη ιστορία, μάλλον ακατανόητη για το εκτός Γαλλίας κοινό (εκτός τους κατοίκους του Κεμπέκ), το οι Ντάλτον στην κρεμάλα του 2006 κάπως καλύτερο, άλλωστε οι Ντάλτον φαίνεται ότι αποτελούν εγγύηση όταν ο συγγραφέας μπλοκάρει. Η τρίτη ιστορία ήταν Ο άνθρωπος από την Ουάσιγκτον το 2008, ίσως η πιο πολιτική έως τότε ιστορία του Λούκυ Λουκ, προσωπικά δεν μου άρεσε καθόλου και την θεωρώ ήδη ξεπερασμένη.
  • Μετά τον Gerra την θέση του σεναριογράφου έχουμε το ντουέτο Daniel Pennac (1944-) & Tonino Benacquista (1961-) που ως τώρα μας έχουν δώσει 2 ιστορίες, το Λούκυ Λουκ εναντίον Πίνκερτον το 2010 και το Μοναχικός καβαλάρης το 2012. Προσωπικά μου αρέσουν περισσότερο αυτές οι ιστορίες από τις τρεις του Gerra (κάπως περισσότερο ο Πίνκερτον που νομίζω ότι επιδιώκει να πλησιάσει περισσότερο την παράδοση των Fauche-Leturgie) αλλά βλέπω ότι η επόμενη (ανέκδοτη στα ελληνικά) ιστορία έχει ξανά τον Gerra σαν (συν)σεναριογράφο.

Πήγα να πω ότι ο Guy Vidal είναι ο μόνος σεναριογράφος του Λούκυ Λουκ που δεν έχει γράψει ιστορία με τους Ντάλτον, όμως βλέπω την (άθλια) ιστορία Όλε Νταλτονίτος που συμπεριλαμβάνεται στο Άλλοθι οπότε μάλλον είναι ο (συν)σεναριογράφος της χειρότερης ιστορίας με τους Ντάλτον.

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  277
  • Group:  Root Admin
  • Topic Count:  1671
  • Content Count:  28465
  • Reputation:   190010
  • Achievement Points:  27559
  • Days Won:  758
  • With Us For:  6341 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  51

  • Dom Domi. Αγνώστων (σε εμένα τουλάχιστον) λοιπόν στοιχείων  υπέγραψε την ιστορία Το ορυχείο της καμήλας το 1980, που συμπεριλαμβάνεται στην συλλογή Με τη θηλιά στο λαιμό.

 

Με έβαλες και το έψαξα. :) Απ'ότι καταλαβαίνω αυτός ήταν ένας πιτσιρικάς ονόματι Dominique Vandael ο οποίος έδωσε το 1981 σενάρια για 7 ιστορίες στον Morris. Από αυτά τα 7, ο Morris αγόρασε τα 5 και 3 εξ'αυτών των 5 δημοσιεύτηκαν: La mine du chameau (που μνημονεύεις), Vas-y Rantanplan και Un Lapon au Canada (οι ιστορίες 96+97 που αναφέρει ο apetoussis82 στην λίστα ιστοριών του ΛΛ και οι οποίες δεν έχουν δημοσιευθεί). Μια από τις 2 ιστορίες που απέρριψε όμως ο Morris, το Le Bison Blanc, είχε σεναριακές ομοιότητες με τον Ζωγράφο οπότε ο Dom Domi κατηγόρησε Morris και Bob de Groot για λογοκλοπή.

 

Πηγές

(α) Γερμανικό λήμμα wiki για Dom Domi.

(β) Ένα γαλλικό άρθρο από το 2001

(γ) Ένα βελγικό άρθρο από το 2001 το οποίο παραήταν μεγάλο για τις δικές μου ικανότητες κατανόησης γαλλικών :) Οπότε δεν ξέρω άμα προσθέτει κάτι στο αφήγημα :)

 

:cheers5:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  31613
  • Group:  Members
  • Topic Count:  58
  • Content Count:  4140
  • Reputation:   32407
  • Achievement Points:  4318
  • Days Won:  82
  • With Us For:  2850 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  40

Προσωπικά πιστεύω ότι οι χειρότερες ιστορίες(απ΄τις μικρές) είναι αυτές των 3 Γερμανικών άλμπουμ(Ένας Σεϊχης στο Φαρ-Ουέστ, Παντρεύεται ο Λούκυ; και Ο Μακ στους Ινδιάνους).
Μπροστά σ΄αυτές ακόμα και το Ολέ Νταλτονίτος(απ΄το Άλλοθι), η Ιστορία του Λι-Τσι(απ΄το Με τη Θηλειά στο Λαιμό) ή το Άγαλμα(απ΄το Καταραμένο Ράντσο) μοιάζουν συμπαθητικές. Φαντάσου...

Για τον Άνθρωπο απ΄την Ουάσινγκτον που είπε ο thor77 ότι είναι το πιο πολιτικοποιημένο και ξεπερασμένο άλμπουμ, διαφωνώ.
Δεν το θεωρώ πιο πολιτικοποιημένο απ΄το O.K. Κοράλ για παράδειγμα.
Και τι ακριβώς εννοείς ξεπερασμένο? Για Λούκυ Λουκ μιλάμε, δηλαδή για τέλη 19ου αιώνα.
Με την ίδια λογική όλα τα Λούκυ Λουκ είναι ξεπερασμένα, μιας και αναφέρονται σε κοινωνικο-πολιτικές καταστάσεις εκείνης της εποχής.

 

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  25318
  • Group:  Members
  • Topic Count:  6
  • Content Count:  1381
  • Reputation:   10055
  • Achievement Points:  1410
  • Days Won:  1
  • With Us For:  4316 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  46

Έχεις δίκιο ότι αυτά τα τρία άλμπουμ είναι ο πάτος, δεν τα συμπεριέλαβα στα σχόλιά μου γιατί είναι εκτός σειράς (όπως και τα Λούκυ Κιντ).

 

Σχετικά με τον Άνθρωπο από την Ουάσιγκτον εννοώ ότι το συγκεκριμένο άλμπουμ βασικά μιλάει για την εκλογή του Μπους (και εκφράζει και τον γαλλικό αντιαμερικανισμό εκείνης της περιόδου) οπότε νομίζω ότι όσο απομακρινόμαστε από τις εκλογές του 2000 και του 2004 και την παγκόσμια αντιπάθεια που ξεσήκωσε ο Μπους προς το πρόσωπό του αλλά προς το έθνος του, τόσο πιο αδιάφορο θα φαίνεται. Το ξεπερασμένος ή όχι για ένα έργο (βάσει της δικιάς μου οπτικής) δεν έχει να κάνει με την εποχή όπου διαδραματίζεται η υπόθεσή του, αλλά με το αν η αφήγησή του μπορεί να αγγίξει ανθρώπους σε μεταγενέστερα από την δημιουργία του χρόνια. Σε 10-15 χρόνια ποιος θα θυμάται τον Μπους και τις εκλογές του 2000; Όσοι θυμούνται σήμερα τον Τζ.Κ. Άνταμς και τις εκλογές του 1824...

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  31613
  • Group:  Members
  • Topic Count:  58
  • Content Count:  4140
  • Reputation:   32407
  • Achievement Points:  4318
  • Days Won:  82
  • With Us For:  2850 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  40

Έχεις δίκιο ότι αυτά τα τρία άλμπουμ είναι ο πάτος, δεν τα συμπεριέλαβα στα σχόλιά μου γιατί είναι εκτός σειράς (όπως και τα Λούκυ Κιντ).

 

Σχετικά με τον Άνθρωπο από την Ουάσιγκτον εννοώ ότι το συγκεκριμένο άλμπουμ βασικά μιλάει για την εκλογή του Μπους (και εκφράζει και τον γαλλικό αντιαμερικανισμό εκείνης της περιόδου) οπότε νομίζω ότι όσο απομακρινόμαστε από τις εκλογές του 2000 και του 2004 και την παγκόσμια αντιπάθεια που ξεσήκωσε ο Μπους προς το πρόσωπό του αλλά προς το έθνος του, τόσο πιο αδιάφορο θα φαίνεται. Το ξεπερασμένος ή όχι για ένα έργο (βάσει της δικιάς μου οπτικής) δεν έχει να κάνει με την εποχή όπου διαδραματίζεται η υπόθεσή του, αλλά με το αν η αφήγησή του μπορεί να αγγίξει ανθρώπους σε μεταγενέστερα από την δημιουργία του χρόνια. Σε 10-15 χρόνια ποιος θα θυμάται τον Μπους και τις εκλογές του 2000; Όσοι θυμούνται σήμερα τον Τζ.Κ. Άνταμς και τις εκλογές του 1824...

Ενδιαφέρουσα η άποψή σου για τον Άνθρωπο απ΄την Ουάσινγκτον.

Αν και προσωπικά ποτέ δεν συνέδεσα το άλμπουμ με την εκλογή του Μπους. Για την ακρίβεια ούτε καν μου πέρασε απ΄το μυαλό τέτοια σύγκριση.

Για μένα το πρόβλημα με το συγκεκριμένο τεύχος είναι πολύ πιο πρακτικό.

Όπως είπα και σε πάνω σχόλιο, το story μοιάζει πολύ με αυτό στη Σάρα Μπερνάρ.

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  25318
  • Group:  Members
  • Topic Count:  6
  • Content Count:  1381
  • Reputation:   10055
  • Achievement Points:  1410
  • Days Won:  1
  • With Us For:  4316 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  46

Έχεις δίκιο ότι μοιάζει (κυρίως λόγω του Ράδερφορντ Χάες φαντάζομαι). Πάντως ιστορικά έχει αρκετό ενδιαφέρον η εκλογή του Χάες το 1877

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  31613
  • Group:  Members
  • Topic Count:  58
  • Content Count:  4140
  • Reputation:   32407
  • Achievement Points:  4318
  • Days Won:  82
  • With Us For:  2850 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  40

Έχεις δίκιο ότι μοιάζει (κυρίως λόγω του Ράδερφορντ Χάες φαντάζομαι). Πάντως ιστορικά έχει αρκετό ενδιαφέρον η εκλογή του Χάες το 1877

 

Όχι μόνο γι΄αυτό.

Αν δεις και στα δύο έχουμε να κάνουμε με 2 υψηλά ιστάμενα πρόσωπα που αποφασίζουν να κάνουν μια περιοδεία στη Δύση.

Στο ένα έχουμε μια καλλιτέχνιδα, στο άλλο έναν πολιτικό.

Ο Λούκυ Λουκ συνοδεύει την αποστολή. Ξεκινάνε με τρένο, περνάνε από πόλεις, συλλαμβάνονται από Ινδιάνους κτλ.

Στην αποστολή υπάρχει ένας προδότης(πόσες φορές πραγματικά το έχουμε δει αυτό).

 

Να μη στα λέω όμως ένα ένα.

Από περιέργεια πάρε διάβασε τα 2 άλμπουμ και θα διαπιστώσεις ότι έπεσε τρελή αντιγραφή.

 

Επεξεργασία από laz33
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  31613
  • Group:  Members
  • Topic Count:  58
  • Content Count:  4140
  • Reputation:   32407
  • Achievement Points:  4318
  • Days Won:  82
  • With Us For:  2850 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  40

Με αφορμή την παρατήρηση που έκανα πάνω, περί ομοιότητας των άλμπουμ Σάρα Μπερνάρ και Ο Άνθρωπος από την Ουάσινγκτον, θα ήθελα να το συνεχίσω παραθέτοντας τις ιστορίες στις οποίες έχουμε μια αποστολή μ΄έναν προδότη ανάμεσα.

Λίγο πολύ σε 6 άλμπουμ έχουμε τέτοια υπόθεση:


1) 1η φορά τέτοιο σενάριο συναντάμε στο Καραβάνι(1962) του Goscinny.

σελ.15 post-31613-0-49931600-1474890896_thumb.png

Eκεί ο προδότης είναι ο Φρανκ Μαλόουν, ο πρώην οδηγός του καραβανιού.

2) Στη συνέχεια το βλέπουμε στην Άμαξα(1967). Η 2η φορά στην οποία ο Goscinny επιλέγει σαν βασικό σενάριο μια αποστολή που διασχίζει τη Δύση, με τον ΛΛ να τη συνοδεύει και έναν προδότη να βρίσκεται ανάμεσα στα μέλη της αποστολής προσπαθώντας να την κάνει να μη φτάσει στον προορισμό της.

σελ.35 post-31613-0-57912400-1474891206_thumb.png

Προδότης αυτή τη φορά ήταν ο αιδεσιμώτατος Σίνκλαιρ Ρόουλερ, που σκοπό είχε να κλέψει το πολύτιμο φορτίο της άμαξας.

3) Στο Σύρμα που Τραγουδάει(1977, τελευταίο άλμπουμ του Goscinny) βλέπουμε ξανά τέτοια υπόθεση.

σελ.24 post-31613-0-83255900-1474891912_thumb.png

Προδότης τώρα είναι ο Ρεντ Ρότζερς, που ήταν βαλτός του επιστάτη του αντίπαλου συνεργείου που ανέλαβε το έργο επέκτασης του τηλέγραφου.

4) Στη Σάρα Μπερνάρ(1982) οι Fauche-Leturgie ακολουθούν τη γνώριμη συνταγή επιτυχίας και δημιουργούν ένα άλμπουμ που συνδυάζει στοιχεία από παλιότερα. Ένα απ΄αυτά είναι και η ύπαρξη προδότη στην αποστολή.

σελ.16 post-31613-0-97556000-1474893437_thumb.png

Σαμποτέρ είναι η σύζυγος του Προέδρου Χέηζ, που δεν καλόβλεπε τη συμπάθεια του άνδρα της για την Μπερνάρ.

5) Η Μνηστή του Λούκυ Λουκ(1985) του Vidal είναι γενικώς ένα άλμπουμ αντιγραφή(ουσιαστικά μια παραλλαγή της ιστορίας Το Καραβάνι), οπότε δεν μου κάνει καμία εντύπωση που κι εδώ έχουμε το φαινόμενο εμφάνισης προδότη ανάμεσα στα μέλη της αποστολής.

σελ.13 post-31613-0-63228600-1474893774_thumb.png

Ο προδότης ήταν ο Κίλερ Κήλυ, ένας φυγάς κατάδικος που προσπάθησε να κρυφτεί στο καραβάνι μεταμφιεσμένος σε γυναίκα.

6) Και τέλος έχουμε το Ο Άνθρωπος από την Ουάσινγκτον(2008) του Laurent Gerra, που όπως έγραψα και πάνω είναι μια αντιγραφή της Σάρας Μπερνάρ, άρα αναμενόμενο να περιέχεται προδότης-μέλος της αποστολής στο σενάριο.

σελ.21 post-31613-0-01290400-1474894061_thumb.png

Ο προδότης είναι ο Σαμ Πάλιν(Πρόεδρος του Εθνικού Συλλόγου Όπλων), που τα συμφέροντά του θίγονταν αν εκλεγόταν Πρόεδρος της Αμερικής ο Χέηζ.

 

Επεξεργασία από laz33
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  31710
  • Group:  Members
  • Topic Count:  3
  • Content Count:  59
  • Reputation:   455
  • Achievement Points:  59
  • Days Won:  0
  • With Us For:  2780 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

H συγκεκριμένη "συνταγή" πάντως δεν είναι καθόλου ασυνήθιστη στα γουέστερν, είτε αυτά είναι ταινίες, σειρές, κόμικς κτλ. Όσο και να μας αρέσεουν, πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο κλάδος αυτός έχει φανερούς περιορισμούς. Δεν χρειάζεται να δει κανείς πολλές ταινίες, ή να διαβάσει πολλά κομικς για να καταλάβει ότι όλες οι ιστορίες βασίζονται σε κάποιες(λίγες) θεμελιακές που οριοθετούν όλη την κατηγορία.

 

Στο ΛΛ τώρα, φυσικά όταν μιλάμε για μια τόσο μεγάλη σειρά θα έχουμε επαναλήψεις στο σενάριο. Μην ξεχνάμε ότι οι ιστορίες αυτές που ανέφερες έχουν τουλάχιστον 20 χρόνια διαφορά, ενώ όλη η σειρά 70! Ειδικά όταν περνάνε τόσο διαφορετικά ονόματα είναι λογικό να έχουμε επαναλήψες (σκόπιμες ή μη).

:)

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  30580
  • Group:  Members
  • Topic Count:  45
  • Content Count:  1828
  • Reputation:   13127
  • Achievement Points:  1938
  • Days Won:  7
  • With Us For:  3406 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  41

Φίλε Λαζ33, κάποιοι μπορεί να μην έχουν διαβάζει από 100 φορές την κάθε ιστορία, όπως εμένα κι εσένα, διά τούτο θα ήταν καλύτερα να χρησιμοποιείς το spoiler όταν αναφέρεις αποκαλυπτικά σημεία της πλοκής :beer:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  277
  • Group:  Root Admin
  • Topic Count:  1671
  • Content Count:  28465
  • Reputation:   190010
  • Achievement Points:  27559
  • Days Won:  758
  • With Us For:  6341 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  51

χε :) κατανοητό το "ρε συ, αυτό το κόλπο το είδαμε και αλλού", αλλά... Δεν είμαι φιλόλογος, ούτε λαογράφος. Στα περάσματα μου όμως από τη wikipedia έχω πετύχει έναν Ρώσο ονόματι Vladimir Propp. Αυτός πριν από 100 περίπου χρόνια γύρισε και ανάλυσε τα διάφορα ρωσικά παραμύθια και κατέληξε στο ότι ακολουθούν συγκεκριμένες "συνταγές". Θα προσπαθήσω να αποδώσω τα όσα λέει η wiki, πιθανότατα "σκοτώνοντας" και τον σωστό τρόπο που μεταφράζονται στα Ελληνικά :)

 

Σε θέματα λειτουργιών είδε 31 διαφορετικές λειτουργίες (wiki)

λχ 1 ΑΠΟΥΣΙΑ. Κάποιος από το περιβάλλον του ήρωα, ίσως και ο ίδιος ο ήρωας, αποχωρεί/λείπει. Αυτή η διαίρεση της οικογένειας φέρνει την αρχική ένταση στην ιστορία. Αυτό μπορεί να λειτουργήσει και ως η εισαγωγή του ήρωα, τυπικά παρουσιάζοντας τον ως έναν συνηθισμένο άνθρωπο.

2. ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ. Κάποιος απαγορεύει/προειδοποιεί στον ήρωα για κάτι (μην πας εκεί, μην κάνεις αυτό)

3. ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΗΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ. Με κάποιο τρόπο ο ήρωας κάνει αυτό που του είπαν να μην κάνει :) Είτε εσκεμμένα, είτε ακούσια, είτε διότι το κάνει ο ανταγωνιστής.

κ.ο.κ. 

 

Σε θέματα χαρακτήρων αναγνωρίζει 7 προσωπικότητες (wiki). Τον κακό, αυτόν που στέλνει τον ήρωα στην περιπέτειά του, αυτόν που τον βοηθάει, την πριγκίπισσα-λάφυρο, αυτόν που δίνει στον ήρωα ένα βοήθημα συνήθως μετά από ένα τεστ, τον ήρωα και τον ψεύτικο ήρωα που ενίοτε καρπώνεται τις πράξεις του.

 

Εάν τυχόν έχετε όρεξη να παίξετε, υπάρχουν διάφορα "Proppian Fairy Tale Generators", στα οποία μπορείτε να επιλέξετε κάποιες από αυτές τις 31 διαφορετικές λειτουργίες και το λογισμικό να σας φτιάξει ένα τυπικό παραμύθι :D http://www.stonedragonpress.com/vladimir_propp/propp_generator_v1.htm

 

Όλο αυτό τώρα είναι ένας τρόπος ανάλυσης των λαϊκών παραμυθιών. Απ'ότι καταλαβαίνω υπάρχουν κι άλλοι :) Υπάρχουν τα όσα είπε ο Claude Levi-Strauss, o Ronald Barthes, η λίστα του Georges Polti που αναγνωρίζει 36 "καταστάσεις"/"μοτίβα" σε ***κάθε*** ιστορία. Στο θέμα είμαι τελείως ημιμαθής. Το αναφέρω για 3 λόγους. 

1. Το βρίσκω διασκεδαστικό :D

2. Ίσως κάποιος να έχει τη διάθεση να το μελετήσει σε βάθος

3. Για να δείξω ότι είναι αρκετά περιορισμένη η γκάμα των ιστοριών που μπορούν να ειπωθούν. "boy-meets-girl, boy-loses- girl, boy-gets-girl" λχ. Όσοι έχουν δει τη σειρά Lost νομίζω ότι θα κατανοήσουν πλήρως πως ήταν μια αρκετά τυπική ιστορία επιστημονικής φαντασίας, με αρκετή σάλτσα συνομοσιολογίας :) , η οποία όμως "απογειώθηκε" κυρίως διότι δεν ειπώθηκε γραμμικά. Παρόμοιο τέχνασμα λχ ήταν στη ταινία Memento, όπου ήταν γοητευτική διότι ειπώθηκε από το τέλος προς την αρχή :) Πιθανότατα όλες οι ιστορίες του Barks να μπορούν να αναλυθούν σε 2-3-4 φόρμες. Κάποιος κίνδυνος απειλεί τον θείο Σκρουτζ, πηγαίνει κάποιο μακρινό ταξίδι, αναπωλεί το παρελθόν, γυρίζει.


Σίγουρα όλες οι περιπέτειες που έγραψε ο Γκοσσινύ μπορούν να σπάσουν και αυτές σε φόρμες. Το κάνουμε ήδη έως ένα βαθμό όποτε λέμε "αυτές είναι ιστορίες με άλλους λαούς". 

 

Και για να καταλήξω και κάπου σε αυτό το μακρινάρι :) Το πρόβλημα δεν είναι ότι ξαναχρησιμοποιούνται μοτίβα που θυμίζουν ιστορίες του Γκοσσινύ. Τη μια ο προδότης, την άλλη η ιστορική προσωπικότητα, την παραπέρα η άμαξα. Το πρόβλημα είναι ότι ένας ήταν ο Γκοσσινύ και πριν από 50-60 χρόνια έγραψε ιστορίες που ακόμα διασκεδάζουν :) Ακόμα και όταν χρησιμοποίησε επαναλαμβανόμενα μοτίβα (λχ "το 'φρέσκο' ψάρι του Αλφαβητίξ", "ο καλλίφωνος Κακοφωνίξ", "τα νεύρα του Τζο", "η βλακεία του Άβερελ", "το ταξίδι σε άλλο λαό") το έκανε με έναν τρόπο που κάθε φορά έβγαινε φρέσκος, ζωντανός, διασκεδαστικός. :) Οι διάδοχοι όμως, *μάλλον* έπεσαν σε 2 λούμπες. Η πρώτη λούμπα ήταν το ότι ήταν πολύ κατώτεροί του. Γκοσσινύ ήταν ένας :) Η 2η λούμπα ήταν το ότι "έπρεπε" να χρησιμοποιήσουν κάποια "τυπικά" πράγματα (το ψάρι, η κακή φωνή, ο καυγάς στο χωριό κ.ο.κ.) και να μην ξεφύγουν από τη συνταγή που κόβει χρήμα..... :) Εάν ήταν εφάμιλλοι, όπως λχ αποδείχτηκε ο Ρόσα εφάμιλλος/συγκρίσιμος του Μπαρκς, δεν θα υπήρχε θέμα :) Αλλά...... :)

 

:cheers5:

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  31613
  • Group:  Members
  • Topic Count:  58
  • Content Count:  4140
  • Reputation:   32407
  • Achievement Points:  4318
  • Days Won:  82
  • With Us For:  2850 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  40

H συγκεκριμένη "συνταγή" πάντως δεν είναι καθόλου ασυνήθιστη στα γουέστερν, είτε αυτά είναι ταινίες, σειρές, κόμικς κτλ. Όσο και να μας αρέσεουν, πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο κλάδος αυτός έχει φανερούς περιορισμούς. Δεν χρειάζεται να δει κανείς πολλές ταινίες, ή να διαβάσει πολλά κομικς για να καταλάβει ότι όλες οι ιστορίες βασίζονται σε κάποιες(λίγες) θεμελιακές που οριοθετούν όλη την κατηγορία.

 

Στο ΛΛ τώρα, φυσικά όταν μιλάμε για μια τόσο μεγάλη σειρά θα έχουμε επαναλήψεις στο σενάριο. Μην ξεχνάμε ότι οι ιστορίες αυτές που ανέφερες έχουν τουλάχιστον 20 χρόνια διαφορά, ενώ όλη η σειρά 70! Ειδικά όταν περνάνε τόσο διαφορετικά ονόματα είναι λογικό να έχουμε επαναλήψες (σκόπιμες ή μη).

:)

 

Δεν μπορώ να πω ότι συμφωνώ ιδιαίτερα.

Υπάρχει χώρος να γραφτούν πρωτότυπες ιστορίες κι έχουμε δει ένα σωρό πρωτότυπες ιστορίες.

Και όχι μόνο απ΄τον Goscinny.

Ίσα ίσα οι συντριπτικά περισσότερες ιστορίες του ήταν ξεχωριστές.

Ελάχιστες ήταν αυτές που έμοιαζαν μεταξύ τους, με αποκορύφωμα το Σύρμα που Τραγουδάει που ήταν ουσιαστικά μια παραλλαγή απ΄το Σιδερένιο Άλογο με στοιχεία απ΄το Καραβάνι.

 

Αλλά και μετά τον Goscinny είδαμε ιστορίες που όμοιές τους δεν υπήρχαν, πχ ο Ελαφροχέρης, η Νταίηλυ Σταρ και απ΄τα πρόσφατα ο Λούκυ Λουκ Εναντίον Πίνκερτον.

Kαι μιλάω για τη βασική υπόθεση, γιατί εντάξει, κάποιες ομοιότητες σε ορισμένες σκηνές ή κάποια κλισέ είναι λογικό να τα συναντάμε.

 

Το μόνο στο οποίο σε περιορίζουν τα ΛΛ είναι ο τόπος που συμβαίνουν τα γεγονότα(Αμερική και μάλιστα συγκεκριμένες πολιτείες της) και ο χρόνος(τέλη 19ου αιώνα).

Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει περιορισμός. Μπορείς να φτιάξεις ό,τι ιστορία θες.

Για παράδειγμα ποιος να φανταζόταν ότι μπορούσε να βγει ιστορία ΛΛ με θέμα τη διαμάχη 2 φατριών όπου η μία είχε σαν χαρακτηριστικό τα μεγάλα αυτιά και η άλλη τις μεγάλες μύτες. Και να μην σου φαίνεται εξωγήινη η ιστορία αλλά να κολλάει αρμονικά στο concept των Λούκυ Λουκ.

Κι όμως οι Αντίπαλοι αυτό ακριβώς έκαναν.

 

Ή ποιος να φανταζόταν ότι μπορούσε να υπάρξει ιστορία μ΄έναν τρελό που το έπαιζε Ναπολέοντας κι έφτιαχνε στρατό με γρεναδιέρους και κανόνια. 

Και όμως υπήρξε τέτοια ιστορία, Ο Αυτοκράτορας Σμιθ.

 

Όσο υπάρχει ταλέντο και φαντασία δεν λείπουν οι ωραίες και πρωτότυπες ιδέες. Υπάρχει ακόμα περιθώριο να διαβασουμε κάτι που όμοιό του δεν έχουμε ξαναδιαβάσει.

 

Α και κάτι ακόμα. Δεν έχω θέμα που κάποιες ιστορίες μοιάζουν μεταξύ τους. Το θεωρώ φυσιολογικό ως ένα σημείο.

Πρόβλημα έχω μόνο με όσες είναι ξαπατίκωμα. Και πάλι, το πρόβλημα το έχω κυρίως με τον σεναριογράφο και όχι με την ιστορία αυτή καθ΄αυτή.

 

Φίλε Λαζ33, κάποιοι μπορεί να μην έχουν διαβάζει από 100 φορές την κάθε ιστορία, όπως εμένα κι εσένα, διά τούτο θα ήταν καλύτερα να χρησιμοποιείς το spoiler όταν αναφέρεις αποκαλυπτικά σημεία της πλοκής :beer:

 

Δεν σ΄έπιασα. Τι εννοείς?

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  277
  • Group:  Root Admin
  • Topic Count:  1671
  • Content Count:  28465
  • Reputation:   190010
  • Achievement Points:  27559
  • Days Won:  758
  • With Us For:  6341 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  51

Κι όμως οι Αντίπαλοι αυτό ακριβώς έκαναν.

 

Ή ποιος να φανταζόταν ότι μπορούσε να υπάρξει ιστορία μ΄έναν τρελό που το έπαιζε Ναπολέοντας κι έφτιαχνε στρατό με γρεναδιέρους και κανόνια. 

Και όμως υπήρξε τέτοια ιστορία, Ο Αυτοκράτορας Σμιθ.

και όμως!!! Δεν είναι ***τόσο*** πρωτότυπες :) Αμφότερες εντάσσονται στην κατηγορία "προσωπικότητες/ιστορίες της Άγριας Δύσης" :)

 

Οι Αντίπαλοι είναι εμπνευσμένοι από τη διαμάχη μεταξύ των Hatfield και των McCoy (wiki). Ο Αυτοκράτορας Σμιθ είναι εμπνευσμένος από τον Joshua Abraham Norton (wiki) :D

 

(όχι ότι δεν είναι διαφορετικές από τις άλλες ή ότι δεν είναι καλές :) απλώς το ότι δεν δημιουργήθηκαν tabula rasa :) )

 

:cheers5:

 

εδιτ και φυσικά ο Ναπολέων κολλάει με τη Β.Αμερική χάρη στον Αυστριακό Μαξιμιλιάνο Α του Μεξικό (wiki) που προσπάθησε να γίνει αυτοκράτορας με τη βοήθεια του Ναπολέοντα Γ, ανηψιού του γνωστού Ναπολέοντα (wiki) :)

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  31613
  • Group:  Members
  • Topic Count:  58
  • Content Count:  4140
  • Reputation:   32407
  • Achievement Points:  4318
  • Days Won:  82
  • With Us For:  2850 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  40

και όμως!!! Δεν είναι ***τόσο*** πρωτότυπες :) Αμφότερες εντάσσονται στην κατηγορία "προσωπικότητες/ιστορίες της Άγριας Δύσης" :)

 

Οι Αντίπαλοι είναι εμπνευσμένοι από τη διαμάχη μεταξώ των Hatfield και των McCoy (wiki). Ο Αυτοκράτορας Σμιθ είναι εμπνευσμένος από τον Joshua Abraham Norton (wiki) :D

 

(όχι ότι δεν είναι διαφορετικές από τις άλλες ή ότι δεν είναι καλές :) απλώς το ότι δεν δημιουργήθηκαν tabula rasa :) )

 

:cheers5:

Μπορεί να βασίζονται σε ιστορικές προσωπικότητες αλλά σαν ιστορίες αυτές καθ΄αυτές δεν έχουν ομοιότητα.

 

 

Και για να σ΄απαντήσω πιο πάνω μιλάω για τη βασική υπόθεση μιας ιστορίας.

 

Τα κλισέ θα τα συναντάμε και μάλιστα και ο ίδιος ο Goscinny είχε κλισέ που τα εμφάνιζε σχεδόν σε κάθε ιστορία.

Στα Αστερίξ δε, ακόμα περισσότερο. Ανέφερες μάλιστα μερικά, συμπληρώνω και άλλα(οι καυγάδες για τα ψάρια του Αλφαβητίξ, το ξύλο στον Κακοφωνίξ όποτε πήγαινε να τραγουδήσει, η γκρίνια του Οβελίξ όταν δεν τον άφηναν να πιει ζωμό κτλ).

 

Και εντάξει, ο Goscinny σίγουρα είναι μια κατηγορία μόνος του, αλλά - ειδικά στα Λούκυ Λουκ που μην ξεχνάμε δεν ήταν δημιούργημά του - υπήρξαν κι άλλοι αξιόλογοι σεναριογράφοι που μας πρόσφεραν ωραία δουλειά.

Δεν σημαίνει ότι μετά τον Goscinny τέλος, μην περιμένετε πρωτότυπες/ωραίες/αστείες ιστορίες.

Δεν ισχύει αυτό και μάλιστα αποδείχθηκε. Ας είναι καλά οι Fauche-Leturgie και ο Van Banda.

Όσο υπάρχει ταλέντο και φαντασία μπορούν να γραφτούν κι άλλες ιστορίες που θα βγάζουν φρεσκάδα και θα αποδεικνύουν ότι τα ΛΛ δεν πέθαναν :)

 

 

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  31428
  • Group:  Moderator
  • Topic Count:  54
  • Content Count:  3099
  • Reputation:   23541
  • Achievement Points:  2541
  • Days Won:  10
  • With Us For:  2943 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  53

Ναι αλλά laz33 το θέμα είναι ότι εστιάζεις πάρα πολύ στην κριτική σου, στο θέμα της "αντιγραφής ιδεών" ακόμα και σε ιστορίες που αυτό δεν υπάρχει. Παράδειγμα; Ένα που συχνά αναφέρεις, δηλαδή την Άμαξα και το Καραβάνι. Εκτός από το Go West θέμα, ζορίζομαι να βρω κάποια άλλη ομοιότητα, αλλά ΟΚ, 80 τεύχη μίας σειράς δεν μπορούμε να περιμένουμε να εξαντληθεί το Go West θέμα σε μόλις ένα τεύχος. Και διάφορα άλλα παραδείγματα.

 

Το πρόβλημα δεν είναι οι επαναλήψεις ούτε τα κλισέ. Ίσα-ίσα τεράστιοι δημιουργοί μεγαλουργούν μέσω των κλισέ. Η διαχείριση όμως των κλισέ είναι που διακρίνει τον μεγάλο δημιουργό από τους άλλους.

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  31613
  • Group:  Members
  • Topic Count:  58
  • Content Count:  4140
  • Reputation:   32407
  • Achievement Points:  4318
  • Days Won:  82
  • With Us For:  2850 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  40

Ναι αλλά laz33 το θέμα είναι ότι εστιάζεις πάρα πολύ στην κριτική σου, στο θέμα της "αντιγραφής ιδεών" ακόμα και σε ιστορίες που αυτό δεν υπάρχει. Παράδειγμα; Ένα που συχνά αναφέρεις, δηλαδή την Άμαξα και το Καραβάνι. Εκτός από το Go West θέμα, ζορίζομαι να βρω κάποια άλλη ομοιότητα, αλλά ΟΚ, 80 τεύχη μίας σειράς δεν μπορούμε να περιμένουμε να εξαντληθεί το Go West θέμα σε μόλις ένα τεύχος. Και διάφορα άλλα παραδείγματα.

 

Υπάρχει ομοιότητα στις 2 αυτές ιστορίες. Απορώ πως δεν τη βλέπεις.

 

Έχουμε escort mission με τον ΛΛ επικεφαλής.

Συναντάνε ληστές, συναντάνε ινδιάνους, συναντάνε τα στοιχεία της φύσης με σκοπό να τα ξεπεράσουν και να φτάσουν στον προορισμό τους.

Και σαν κερασάκι στην τούρτα υπάρχει ένας προδότης στα μέλη της αποστολής με σκοπό να τους εμποδίσει.

 

Τι άλλο ήθελες να δεις για να διακρίνεις ομοιότητα?

Χωρίς να λέω ότι είναι ξαπατίκωμα.

Εννοείται ότι κάθε ιστορία έχει και δικά της στοιχεία και χαρακτήρα.

 

 

edit: Για να πειράξω λίγο και τον germanicus. Eδώ βρήκε ομοιότητα στους Αντιπάλους και τον Αυτοκράτορα Σμιθ κι εσύ δυσκολεύεσαι να βρεις ομοιότητα στο Καραβάνι και την Άμαξα? :)

Επεξεργασία από laz33
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  31428
  • Group:  Moderator
  • Topic Count:  54
  • Content Count:  3099
  • Reputation:   23541
  • Achievement Points:  2541
  • Days Won:  10
  • With Us For:  2943 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  53

Το ότι υπάρχει ένα pattern δε σημαίνει ότι πρόκειται περί αντιγραφής. Αυτά τα στοιχεία υπάρχουν στο 90% των Western. To escort mission προφανώς και είναι η πιο προσφιλής ασχολία του Λούκι, μέχρι και στον Μπίλι τον τρομερό το έκανε (μετά το κυνήγι των Ντάλτον προφανώς). Τι θέλω να πω; Ότι έτσι δε βγαίνει νόημα. Σε άρεσε μία ιστορία; Καλώς! Δε σου άρεσε; Πάλι καλώς. Γιατί όμως θα πρέπει να κρίνω το πχ 3:10 to Yuma, το True Grit ή το Unforgiven με βάση το ότι κουβαλάει όλα τα κλισέ τoυ είδους μέσα του; Αφού σαν ταινίες είναι πάρα πολύ καλές.

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  31613
  • Group:  Members
  • Topic Count:  58
  • Content Count:  4140
  • Reputation:   32407
  • Achievement Points:  4318
  • Days Won:  82
  • With Us For:  2850 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  40

Στην Επικίνδυνη Αποστολή ίσως εννοείς, στο Μπίλυ ο Τρομερός δεν είχαμε escort mission.
Όλη η ιστορία διαδραματίστηκε στο Φορτ Γουϊκλιν.

Και δεν σημαίνει ότι αν μια ιστορία μοιάζει μ΄άλλη δεν μ΄αρέσει.
Ούτε αντιπαθώ την Άμαξα.
Για του λόγου το αληθές την έχω στο top20 των αγαπημένων μου άλμπουμ
http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=20603&p=466780

Όσον αφορά το αν παίζει ρόλο να μοιάζει μια ιστορία με άλλη, σαφώς και παίζει.
Για μένα τουλάχιστον. Το θεωρώ πολύ πιο δύσκολο και άξιο να γράψεις μια ωραία ιστορία που ταυτόχρονα να είναι και ξεχωριστή.
Το να βασιστείς σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο είναι η εύκολη λύση.

Επεξεργασία από laz33
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  31613
  • Group:  Members
  • Topic Count:  58
  • Content Count:  4140
  • Reputation:   32407
  • Achievement Points:  4318
  • Days Won:  82
  • With Us For:  2850 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  40

Και να σου πω κι ένα αντίστοιχο παράδειγμα μιας και ανέφερες ταινίες.

Γιατί τα περισσότερα sequel, επιτυχημένων μάλιστα, ταινιών παίρνουν κακές κριτικές?
Eίναι κακές σαν ταινίες?
Όχι. Αν τις δεις μεμονωμένα είναι μια χαρά.
Αλλά συνήθως δεν έχουν να προσφέρουν κάτι περισσότερο απ΄το 1ο μέρος.
Ουσιαστικά είναι μια αντιγραφή.
Και γι΄αυτόν ακριβώς το λόγο δεν εντυπωσιάζουν.

Κάτι αντίστοιχο ισχύει και με τα κόμικ.
Μπορεί το Σύρμα που Τραγουδάει για παράδειγμα, να είναι πολύ ωραία ιστορία αν τη διαβάσεις μεμονωμένα, αλλά για μένα χάνει πόντους επειδή ουσιαστικά είναι μια παραλλαγή απ΄το Σιδερένιο Άλογο.

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  29453
  • Group:  Members
  • Topic Count:  14
  • Content Count:  1286
  • Reputation:   5863
  • Achievement Points:  1288
  • Days Won:  0
  • With Us For:  3910 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Και να σου πω κι ένα αντίστοιχο παράδειγμα μιας και ανέφερες ταινίες.

 

Γιατί τα περισσότερα sequel, επιτυχημένων μάλιστα, ταινιών παίρνουν κακές κριτικές?

Eίναι κακές σαν ταινίες?

Όχι. Αν τις δεις μεμονωμένα είναι μια χαρά.

Αλλά συνήθως δεν έχουν να προσφέρουν κάτι περισσότερο απ΄το 1ο μέρος.

Ουσιαστικά είναι μια αντιγραφή.

Και γι΄αυτόν ακριβώς το λόγο δεν εντυπωσιάζουν.

 

Κάτι αντίστοιχο ισχύει και με τα κόμικ.

Μπορεί το Σύρμα που Τραγουδάει για παράδειγμα, να είναι πολύ ωραία ιστορία αν τη διαβάσεις μεμονωμένα, αλλά για μένα χάνει πόντους επειδή ουσιαστικά είναι μια παραλλαγή απ΄το Σιδερένιο Άλογο.

 

Νομιζω ότι το συρμα που τραγουδάει είναι από τις πιο καλες ιστοριες του Λουκι Λουκ,δεν το εχω ψαξει τοσο το θεμα ουτε εχω διαβασει πολλες ιστοριες του. Δεν νομιζω ότι είναι παραλλαγη,μπορει να είναι και συνεχεια...δεν θυμαμαι και ποιο βγηκε πρωτο. Μην ειμαστε προκατηλημενοι.

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  31613
  • Group:  Members
  • Topic Count:  58
  • Content Count:  4140
  • Reputation:   32407
  • Achievement Points:  4318
  • Days Won:  82
  • With Us For:  2850 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  40

Νομιζω ότι το συρμα που τραγουδάει είναι από τις πιο καλες ιστοριες του Λουκι Λουκ,δεν το εχω ψαξει τοσο το θεμα ουτε εχω διαβασει πολλες ιστοριες του. Δεν νομιζω ότι είναι παραλλαγη,μπορει να είναι και συνεχεια...δεν θυμαμαι και ποιο βγηκε πρωτο. Μην ειμαστε προκατηλημενοι.

Το Σιδερένιο Άλογο βγήκε το 1955(η 1η ιστορία που έγραψε ο Goscinny), Το Σύρμα που Τραγουδάει βγήκε το 1977(η τελευταία ιστορία που κυκλοφόρησε όσο ο Goscinny ήταν εν ζωή).

*Έγραψε και την Μπαλάντα των Ντάλτον ως σενάριο ταινίας που όμως μεταφέρθηκε σε κόμικ μετά το θάνατό του.

 

Πάλι όμως δεν με κατάλαβες. Δεν είπα πουθενά ότι δεν είναι καλή ιστορία το Σύρμα. Απλά μοιάζει με άλλη.

Μην μπερδεύουμε τα πράματα.

Επεξεργασία από laz33
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Επισκέπτης
Απάντηση σε αυτό το θέμα ...

×   Έχετε επικολλήσει περιεχόμενο με μορφοποίηση.   Κατάργηση μορφοποίησης

  Επιτρέπονται μόνο 75 emoticons maximum.

×   Ο σύνδεσμός σας έχει ενσωματωθεί αυτόματα.   Εμφάνιση ως σύνδεσμος

×   Το προηγούμενο περιεχόμενό σας έχει αποκατασταθεί.   Διαγραφή εκδότη

×   Δεν μπορείτε να επικολλήσετε εικόνες απευθείας. Ανεβάστε ή εισάγετε εικόνες από URL

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.