Πώς θα ήταν αν το Charlie Hebdo έβγαινε στην Ελλάδα; [Judas Priestley, luben.tv, 09/01/2015]

[ramirez]

Στην Ελλάδα, από την αρχαιότητα ήδη είναι γνωστό το θεώρημα της μέγιστης παπάτζας:

 

 

Όσο πιο μακριά δηλαδή είναι αυτό για το οποίο πας να πεις την παπάτζα, τόσο μεγαλύτερη παπάτζα θα πεις. (Επί έναν σταθερό συντελεστή παπατζή).

 

H σπουδαία αυτή ανακάλυψη μας βοηθάει να ξέρουμε γιατί το ΚΚΕ κάνει εξέγερση στην Οαχάκα και αλυσίδες στα εξάρχεια, γιατί δε θα δουλέψει ποτέ η σχέση σου εξ αποστάσεως (χώρισε τον) και γιατί ο Τάρας Μπούλμπα των παπατζήδων Άδωνις Γεωργιάδης μπορεί να βγαίνει και να λέει τέτοιες παπάτζες.

 

Διαβάσαμε αυτή την προκλητική ανάρτηση χθες:

 

 

 

Vassilis Konstandopoulos

• National and Kapodistrian University of Athens

· 17 followers

· January 7 at 2:43pm ·

"Λοιπόν: Επειδή λυσσάξαμε στην αγανάκτηση και τη συμπαράσταση στο Charlie Hebdo. Για να αποδείξουμε την ανωτερότητά μας ως διαφωτισταί και δεν ξέρω τι, συμφωνούμε να αναπαράγουμε την παρούσα αναπαράσταση της Αγίας Τριάδος (με ελληνικές λεζάντες) σε φωτό προφίλ, εξώφυλλα προοδευτικών εκδόσεων κ.ο.κ.; Κωλόνουμε μήπως γιατί είναι υπερβολικό κι ίσως μας κοστίσει τίποτις αναγνώστας και αγωγάς από το χριστεπώνυμον πλήθος; Αμ' έπος, αμ' έργον."

 

 

Σήμερα λοιπόν το Luben έρχεται με ντελίβερι.

 

Πώς θα ήταν αν το περιοδικό για το οποίο απο χθες κόβεται ο Τζήμερος και όλη η πτέρυγα του ελληνικού χριστιανοδιαφωτισμού έβγαινε στα ελληνικά περίπτερα για 30 χρόνια;

 

Αν έβγαζε τεύχος για τον Τεμπονέρα; Αν είχε εξώφυλλο για τη Λιάνη; Πόσες παρτούζες με τραγόπαπες θα χρειαζόσουν να δεις γατάκι Έλληνα πριν ο Παναγιώταρος και 500 άγγελοι της ελληνικής τζιχάντ επιτεθούν αυτοί πρώτοι στα γραφεία του Charlie Hebdo για να κάνουν τους άπιστους να το βουλώσουν; Θα έκλεινε δυο τεύχη ή θα έκλειναν κάσες πριν την ώρα τους;

 

Πήραμε μερικά τυχαία εξώφυλλα και τα σκεφτήκαμε ελληνικά. Δες, φαντάσου και πες μας.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

[ramirez]

Πόση σάτιρα αντέχεις;

(Χρήστος Ζωίδης, sdna.gr, 09/01/2015)

 

Αν υπήρχε ένας «αρμόδιος» από το SDNA να «μιλήσει» για το γεγονός που συγκλονίζει τον πλανήτη αυτή την εβδομάδα, τότε αυτός δεν ήταν άλλος από τον Χρήστο Ζωίδη. Κι ο Χρήστος μίλησε χρησιμοποιώντας την τέχνη του, δηλαδή τα χέρια του...

 

 

 

Σκιτσάρισε κάτι, γράψε κάτι για το Charlie Hebdo, μου είπε ο Παπαθεοδώρου. Και τι να πεις, όταν όλος ο κόσμος τα έχει πει περίπου όλα, 2 μέρες τώρα. Je suis Charlie λένε και γράφουν όλοι. Είμαι ο Σαρλί. Αλλά ποιος Σαρλί (Τσάρλι) τελικά;

 

Για την ιστορία, το όνομα προέρχεται από τον Τσάρλι Μπράουν – το αφεντικό του Σνούπι. Ήταν το «άσχετο» όνομα που επέλεξαν οι δημιουργοί του περιοδικού, όταν το προηγούμενο τους περιοδικό (Hara Kiri), βρήκε στον τοίχο της Ντε Γκολικής λογοκρισίας. Η εποχή: Γαλλικός Μάης, επανάσταση, πέτρες και πολύ καύλα από τους νέους για να αλλάξουν τον κόσμο. Ο κόσμος βέβαια δεν άλλαξε και πολύ και η γενιά αυτή χρεώθηκε στο τέλος και τους συμβιβασμούς της με το σύστημα. Αλλά αυτά είναι μια άλλη ιστορία.

 

Τη δεκαετία του ΄80 στην Ελλάδα κυκλοφορούσαν τα θρυλικά πλέον περιοδικά κόμικς (και όχι μόνο) Βαβέλ και Παρά Πέντε. Η δικιά μου γενιά ήρθε κοντά στο έργο (μεταξύ άλλων) των ιδρυτών του Charlie Hebdo και του πρόγονου του Hara Kiri: Καθηγητής Choron – Bernier, François Cavanna, Roland Topor, Fred, Jean-Marc Reiser, Georges Wolinski και Cabu. Τα τελευταία (2) ονόματα είναι δυστυχώς πλέον γνωστά και στους λιγότερο μυημένους. Σε αυτούς (και σε μερικούς άλλους – για να μην αδικήσω κανέναν) οφείλεται και η αγάπη που ανέπτυξα για αυτόν τον τρόπο έκφρασης με τα… «καραγκιοζάκια» και που τελικά κατάφερα να κάνω και επάγγελμα. Φωτεινά μυαλά που άνοιγαν δρόμους μακριά από τη μιζέρια του μικροαστού, που ξεγύμνωναν τους ισχυρούς, της πολιτικής, της θρησκείας, που πολεμούσαν τον σεξισμό, τις διακρίσεις, τη βία, τους κάθε λογής σκοταδισμούς. Την ίδια την ανθρώπινη βλακεία τελικά.

 

Το Charlie Hebdo, κουβαλούσε κάτι από αυτή την εποχή και μέχρι τις μέρες μας είχε ακόμα στις επάλξεις τα γερόντια Wolinski και Cabu, παγκόσμια ιερά τέρατα στον χώρο του σκίτσου. Αντί να σηκώσω μια μαύρη ταμπελίτσα με το «Είμαι κι εγώ Charlie» προτιμώ να αντιγράψω την γραμμή και την αισθητική των εξωφύλλων περιοδικού και να φτιάξω την φανταστική ελληνική τους εκδοχή. Υπό αυτή την έννοια, σήμερα είμαι κι εγώ Charlie. Je suis Charlie. Στη χώρα που γέννησε τον Αριστοφάνη και δικάστηκε και καταδικάστηκε… ο «γέροντας Παστίτσιος».

 

 

 

Και το σχετικό link...

[Paris]

Κακά τα ψέματα ένα τέτοιο περιοδικό δεν θα μπορούσε να εκδοθεί και να κυκλοφορήσει στην Ελλάδα....να θυμίσω τις αντιδράσεις και τα έκτροπα που δημιούργησαν μερικά ορκ όταν προβαλλόταν σε ταινία ένα "αμαρτωλό" έργο του Καζαντζάκη αλλά και τα πιο πρόσφατα περυσινά επεισόδια έξω απ το χυτήριο για το έργο corpus cristi απο μερικούς που είναι πιο ηλίθιοι ακόμα και απο τους ορκ....Άμα δεν αλλάξει νοοτροπία ο Έλληνας δύσκολα θα δούμε τέτοιες προσπάθειες στα Ελληνικά 

[GreekComicFan]

Υπήρχαν και οι απαγορεύσεις για την Ζωή του Ιησού μην ξεχνάμε.

[Paris]

Ομολογώ πως δεν είχα ακουστά για την συγκεκριμένη έκδοση αν και αναφερόμουν σε περιοδικό που να σατιρίζει διαρκώς (ειτε αυτόνομα ειτε μέσω κάποιας εφημερίδας) και όχι σε κάποιο αυτοτελές άλμπουμ. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο εξορκισμοί για να φύγει το κακο 

[CortoMaltese]

Μην ξεχνατε και το γέροντα παστίτσιο που εφαγε 10 μήνες με αναστολή 3ετή... 

[falconara90]

Όπως και τις διαδηλώσεις "αγάπης" όταν βγήκε ο Κώδικας Ντα Βίντσι στους κινηματογράφους. Η καύση βιβλίων όταν έβγαλε ο Ανδρουλάκης το αμαρτωλό βιβλίο του και άλλα πολλά...

[Paris]

Σίγουρα άμα ψάξουμε θα βρούμε πολλά τέτοια φαινόμενα δυστυχώς. Αλλά ακόμα και αν έβγαινε ένα τέτοιο περιοδικό δεν νομίζω ότι θα είχε αρκετό αναγνωστικό κοινό για να συνεχίσει την έκδοση, όπως και τα περισσοτερα περιοδικά στην χώρας μας, είτε έχουν σχέση με κόμικσ ειτε όχι, τα μόνο που ακόμα έχουν ζήτηση είναι το οκ και το κοσμοπόλιταν!