gc βραβείο 2016 Η ΜΕΓΑΛΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ DISNEY

[Manitou]

@ lovcom  είναι πολύ ωραίο που άνοιξες αυτή τη κουβέντα.

 

Εγώ θα πρόσθετα λοιπόν τα εξής:

 

Προσωπικά είμαι τρελός φαν του Ρόσα για διάφορους λόγους. Έχει φτιάξει εξ ολοκλήρου 90 περίπου ιστορίες στις οποίες εγώ σε σχέση με τις υπόλοιπες ιστορίες ντισνευ εγώ ΠΡΟΣΩΠΙΚΆ βάζω 9 με 10 σε όλες. Δεν αφήνω ούτε μια απ' έξω. Είμαι γκρουπι του Ρόσα. Τον έχω δει από κοντά, έχω όλες τις αγγλικές delouxe εκδόσεις του, έχω και Περτουιλαμπι και Καπταιν Κεντάκι έχω σκίτσο του κτλ. Οπότε δεν είμαι αντικειμενικός.

 

Όμως....

 

Στην κόρη μου που είναι 6 και της έχω διαβάσει πολλά Ντίσνεϋ ΔΕΝ της έχω διαβάσει ούτε μια ιστορία Ρόσα. Λεπτομερές μικρό σχέδιο και πολύπλοκα σενάρια. Οι ιστορίες του Ρόσα είναι από έναν φαν του Μπαρκς και απευθύνονται κυρίως στους ομοϊδεάτες φαν του Μπαρκς. Παρεμπιπτόντως συμφωνώ με κάθε λέξη του ποσταρισματος του @ albertus magnus  που με γλυτώνει από τον κόπο να τα γράψω και εγώ. Συνεχίζω λοιπόν. Στην κόρη μου διάβασα Σκάρπα, Τσιμινο, Καρπι, Καβατσανο, Αλ Χάμπαρντ (αν δεν τον ξέρεις είναι αυτός που έγραψε κάτι απίθανες ιστορίες με τον Φεθρυ τη δεκαετία 40-50) και Μπαρκς. Γέλασε με τον Μαύρο Πητ όπου τον έβλεπε, με τον Αλ Χάμπαρντ και τον Φεθρυ, αλλά την πρώτη φορά που της διάβασα Μπαρκς γουρλωσε τα μάτια και μου είπε κατά λέξη "Μα τι ωραία ιστορία ήταν αυτή καλέ μπαμπά". Αυτός είναι ο Μπαρκς. Στη ροή και στην αφήγηση είναι άφθαστος. Τα κόμικ απευθύνονται σε όλους όπως πολύ καλά γνωρίζουμε εμείς εδώ μέσα καλύτερα από όλους εκεί έξω, αλλά ένα βασικό τους γνώρισμα είναι να συγκινούν το παιδικό κοινό. Δεν ξέρω καλέ μου φίλε αν έχεις παιδιά αλλά αν έχεις ή αν κάνεις κάποια στιγμή κάνε το πείραμα που έκανα και εγώ.

 

Για το τέλος να προσθέσω το εξής. Ο Μπαρκς και ο Ρόσα αλλά και ο Σκάρπυ είναι κλασικοί. Είναι στην κατηγορία Γκοσινί, Μόρις, Σταν Λι, κλπ (δεν βάζω άλλους γιατί βαριέμαι να γράφω). Εμένα προσωπικά μου είναι παντελώς αδιάφορο το ποιος είναι καλύτερος ή το ποιος έχει συνεισφέρει πιο πολύ κλπ. Ξέρεις γιατί? Γιατί τους απολαμβάνω όλους. Τους αγαπάω όλους. Αγαπάω τα κόμικ άρα θαυμάζω όλους αυτούς που έβαλαν το λιθαράκι του (ή την κοτρώνα τους) για να έχουμε τόσα υπέροχα κόμικ να διαβάζουμε. Δεν κοιτάω το στραβό αλλά το καλό. Φυσικά και πολλές ιστορίες του Ρόσα είναι πολύπλοκες (όπως αυτή με τους χάρτες του Κολόμβου) και θέλουν και άλλη ανάγνωση για να την καταλάβεις. Δεν θα κάτσω να σκάσω. Την διαβάζω δύο και τρεις φορές.

 

Αααα και κάτι τελευταίο. Εγκρίνω πολυ αυτό που είπες με τις συνέχειες και ειδικά με την συνέχεια της Μονοτονίας. Όταν ήμουν μικρός και διάβασα πρώτη φορά αυτή την ιστορία στο κόμιξ που είχε βγει τρελάθηκα από την χαρά μου. Όμως καταλαβαίνω ΠΛΗΡΩΣ ότι σαν αναγνώστης ένας λάτρης του Μπαρκς θέλει στο μυαλό του η Μονοτονία να έμαθε μόνο τον Ντόναλντ και τα παπάκια. Αλλά τώρα ομολόγησε δεν άξιζε η αμφίεση των μονοτονιανων με τα ρούχα του Ντόναλντ? .

 

Ελπίζω να σε ικανοποιήσε το σεντόνι μου και να μην θέλεις κ άλλο γιατί έχω και να κοιμηθώ.

 

[lovcom]

Παιδιά σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Δεν διαφωνώ σε τίποτα με όσα λέτε καθώς και βέβαια έχω κατα νου ότι ουσιαστικά η αρέσκειά μας είναι και αποτέλεσμα του γούστου μας.  Απλώς όταν ξεφεύγεις απο τον απλό αναγνώστη και είσαι σε επίπεδο όπως είμαστε εμείς με τις αναμνήσεις αλλά και τις πολλαπλές αναγνώσεις, μοιραία θα φτάσουμε και σε μια κρίση "ακαδημαϊκή".

 

Πριν λίγες μέρες με κάλεσε στο τηλέφωνο ένα αγαπητό στο φόρουμ μέλος· πέρα απο τα προσωπικά μας νέα έφτασε και η κουβέντα στα κόμικ. Μου είπε συν τοις άλλοις ότι σε κάποια κόμικ έχει χάσει τη μαγεία της ανάγνωσης που είχε μικρός. Ενώ αυτό ισχύει σε γενικές γραμμές και σε μένα, δεν θα πω πάντως ότι την Βιβλιοθήκη του Μπαρκς τη διάβασα στερημένος απο τις αναμνήσεις του παρελθόντος. Δεν έχω τις συλλογές σας αλλά έχω διαβάσει απο μικρός πολλά κόμικς. Τις ιστορίες του Ντίσνευ τις είχα ας πούμε σαν οικογένειά μου. Γι'αυτό και η ανάγνωση των τόμων εξακολουθούσε να ήταν ευχάριστη. Και βέβαια μου άρεσε η διαδρομή απο την εποχή του 1942 μέχρι τη συνταξιοδότηση του Μπαρκς το 1966. Βλέπεις αρκετά πράγματα μαζεμένα. Και αν είσαι και λίγο πιο μεγάλος και λίγο πιο διαβασμένος, πιάνεις πολλά που παιδί ούτε καν που τα μυρίζεσαι. Ε αυτά δεν θα τα ζούσαμε με το περιοδικό του τερζό.

 

Αναμφισβήτητο ότι χωρίς τον Μπαρκς ο Ρόσα δεν θα ήταν αυτό που ήταν. Είναι και ένα παράπονό μου προς τον Ρόσα· πώς ένας τόσο ταλαντούχος άνθρωπος έμεινε τόσο κολλημένος σε κάποια ιδέα. Μου άρεσε που βασίστηκε στον δάσκαλο Μπαρκς αλλά ήθελα απο ένα σημείο και μετά να κάνει και κάτι δικό του. Εννοώ στο σύμπαν των παπιών να τραβήξει δική του ρότα και να απογαλακτιστεί απο τις αναφορές στις μπάρκσιες ιστορίες. Χθες τυχαία ξαναδιάβασα για πολλοστή φορά το "Ρευστό". Μιλάμε για ιστορία η οποία είχε ανατροπές απο την αρχή έως κυριολεκτικά το τελευταίο καρέ. Λές και έβλεπες κινηματογράφο στο χαρτί ήταν. Τον θεωρώ μεγάλο ταλέντο αλλα δυστυχώς η "αμερικανιά" που έβγαζε, μου ήταν πολλές φορές απάλευτη.  Ο Ρόσα (η σκέψη δηλαδή του Ρόσα) είναι αποκύημα των αμέτρητων υπερηρωικών κόμικ που ο ίδιος έχει καταναλώσει. Εγώ δεν μπόρεσα ποτέ μου να ολοκληρώσω ούτε μία σελίδα απο super hero comic.

Φίλε albertus στον Μπαρκς νομίζω χρωστάμε ό,τι ιστορίες έχουμε διαβάσει τώρα. Ακόμα και οι ιταλικές ιστορίες οι οποίες ήταν πολλαπλάσιες στη χώρα μας, απο τον Μπαρκς εμπνεύστηκαν. Ο Μπαρκς ήταν μια σπουδαία μορφή , ήταν μεγάλο ταλέντο, ήταν τολμώ να πω ένας μεγάλος αγωνιστής της ζωής.· δεν τα αρνούμαι απλά προσπαθώ να μη δίνω εύσημα εκεί που δεν χρειάζεται. Θεωρώ ποιοτικό το ανάγνωσμά του (ναι ξέρω η πολιτική ορθότητα απαγορεύει σήμερα τη διάκριση ποιοτικού με μή ποιοτικού) και ασφαλώς φίλε Manitou θα τα διάβαζα στα παιδιά μου (αν είχα ).  Απλώς όπως είπα και πριν, απο ένα σημείο και μετά, με τις πολλές αναγνώσεις, ανεξάρτητα απο τα γούστα, αναγκαστικά προβαίνεις σε μια πιο αυστηρή κριτική.

 

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 6, 2023 από lovcom

[doom]

Πολύ ωραία τα σχόλιά σας αλλά θα σταθώ στο "Σκάρπυ" του @ Manitou . Μπορεί να ήταν απλό λάθος, αλλά στο μυαλό μου πρόκειται για συνδυασμό Σκάρπα/Κάρπι/Κάστυ 

Επεξεργασία Ιανουαρίου 29, 2023 από doom

[Manitou]

10 ώρες πριν, doom είπε:

Πολύ ωραία τα σχόλιά σας αλλά θα σταθώ στο "Σκάρπυ" του @ Manitou . Μπορεί να ήταν απλό λάθος, αλλά στο μυαλό μου πρόκειται για συνδυασμό Σκάρπα/Κάρπι/Κάστυ 

Εντωμεταξυ είναι συνδιασμός φωτιά έτσι. Βάλε και τον Καβατσανο και έχουμε το φουλ πακέτο. Πάντως πόσο θα ήθελα απαντά Κάρπι δεν λέγεται!!! Καφριλα Χιούμορ Φαντασία.

[doom]

@ Manitou  νομίζω θα σου αρέσει αυτή η φωτογραφία από το 1992

 

[rolandofshire]

14 ώρες πριν, doom είπε:

@ Manitou  νομίζω θα σου αρέσει αυτή η φωτογραφία από το 1992

 

Hotel Siracusa από πίσω 

[hardivic]

Για άπαντα δεν ξέρω, αλλά αν παίρναμε τισ ιστορίες βαθμολογικά και βγάζαμε το τοπ 33% θα ήμουν και εγώ πανευτυχής

[lovcom]

Λαμβάνοντας υπόψην τις συμβουλές κάποιων συμφορουμιτών να αγοράσω και τους 4 τελευταίους τόμους, και αφού μόλις τελείωσα την ανάγνωση και των τεσσάρων, είπα να γράψω τις εντυπώσεις μου.

Ανέκαθεν είχα πει πως οι ιστορίες δεν ήταν καλές. Θυμόμουν τις ιστορίες με σχέδιο του Γίππες που δημοσιεύονταν στο Κομιξ πόσο με απωθούσαν. Τώρα οκ προσπάθησα να τα διαβάσω όλα χωρίς να αφήσω κάτι. Η αλήθεια είναι πως αρκετές δεν ήταν τόσο κακές όσο πίστευα, άλλες βέβαια δεν μου φάνηκαν καθόλου καλές. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι το "μοντέρνο" και "επιθετικό" ( ; ) σχέδιο του Γίππες καταστρέφει την Μπαρκσική ατμόσφαιρα. Είχα διαβάσει πριν λίγο καιρό εδώ ότι κάποιοι δεν λογαριάζουν τους σεναριογράφους αλλά καταλογίζουν τις ιστορίες στον σχεδιαστή. Όντως παρατηρώ αυτό πως παίζει στις Ντίσνευ - ιστορίες. Βέβαια δεν το θεωρώ σωστό μιάς και η πατρότητα μιάς ιστορίας ανήκει πρωτίστως στον σεναριογράφο αφού ο ίδιος γεννά την ιδέα. Αλλά και ο σχεδιαστής δεν έχει μικρό ρόλο αφού αυτός διαπλάθει τον κόσμο. Αυτό το παρατήρησα και στις ιστορίες του Μπαρκς· ιστορίες με μέτριο σενάριο που όμως "σώζονταν" απο την όμορφη απλότητα του σχεδίου του. Αυτη η ομορφιά είδα ότι είχε εξαφανιστεί απο το σχέδιο του Γίππες. Δεν λέω βέβαια πως είναι κακός σχεδιαστής· σε όποιον αρέσει, καλά κάνει και του αρέσει. Γούστα είναι αυτά. Το σχέδιό του πάντως δεν αναδύει μπαρκσική ατμόσφαιρα.

 

Όσο αφορά τις ιστορίες πάντως, σε γενικές γραμμές νομίζω είχαμε να κάνουμε με μία μετριότητα. Μεγάλο "παράπονο" είναι το πώς ο Μπαρκς "έθαψε" τον Σκρουτζ κάνοντάς τον ουσιαστικά έναν μεγαλοκαρχαρία σαν και αυτόν που βλέπαμε στις ιταλικές κυρίως ιστορίες, αδιαφορόντας για μια πορεία διάπλασης του χαρακτήρα 20 περίπου ετών! Αυτό δυστυχώς επιβεβαίωσε (για μία ακόμη φορά) ότι ο Μπαρκς δεν έβλεπε τόσο "συναισθηματικά" τον κόσμο που είχε φτιάξει. Πάντως οι φυσιολατρικές ιστορίες που είδαμε στους τρεις πρώτους τόμους ενώ δεν θεωρώ πως ήταν κακές, χαντακώνονται απο το γεγονός πως ο κατεξοχήν ήρωας του Παπιανθρώπου είναι ένας αδίστακτος χαρακτήρας θυμίζοντας τον Σκρουτζ στην Μαγική Κλεψύδρα όπου εκεί όμως ο χαρακτήρας ακόμα ήταν αδιαμόρφωτος. Σε έναν φαν του Παπιανθρώπου και του ήρωά του του Σκρουτζ σίγουρα πλανιέται ένα "γιατί" αλλά ας είναι. Πάντως το σενάριο περισσότερο θυμίζει ιστορία απο τον Τζοβάν Κάρπι απ' ό,τι ιστορία του Μπαρκς

 

Ξεχώρισα πάντως τις ιστορίες Ένας Προδότης Ανάμεσά μας, Το Χρυσάφι των Πιονέρων, Ο Βρυχηθμός του Πράσινου Δράκου,  Η Ιστορία Επαναλαμβάνεται και Κάπου στο Πουθενά.

Ιδιαίτερη μνεία να κάνουμε στην Η Ιστορία Επαναλαμβάνεται διότι είναι το τελευταίο σενάριο που έγραψε εξ ολοκλήρου ο Καρλ Μπαρκς. Ο τελευταίος τόμος περιλαμβάνει (εκτός απο δύο ιστορίες: Θαλασσόλυκοι και και Ιστορία Επαναλαμβ) ιστορίες με ημιτελή σενάρια ή σενάρια που γράφτηκαν απο κοινού με άλλους ή σενάρια που συμπληρώθηκαν απο άλλους και που σε αυτά λίγος Μπαρκς υπάρχει. Δεν ξέρω λοιπόν πόσο "μπαρκσικές" θεωρείτε αυτές τις ιστορίες. Το ίδιο ημιτελή είναι και τα εναπομείναντα 4 σενάρια (μιλαμε για ιστορίες και όχι στριπς και μονοσέλιδες) τα οποία δεν δημοσιεύτηκαν στην Βιβλιοθήκη αλλά στο Κόμιξ Β'περιόδου. Έτσι μπορεί η Βιβλιοθήκη τεχνικά να μην περιλαμβάνει τα άπαντα αλλά περιλαμβάνει όλα τα σενάρια ιστοριών τα οποία έγραψε εξ ολοκλήρου.

 

Για να τελειώνω με τις ιστορίες να πω ότι Η Ιστορία Επαναλαμβάνεται θεωρώ πως ήταν η καλύτερη απο τους 4 τόμους. Καθαρή και "αγνή" μπαρκσική ιστορία η οποία φαντάζομαι πόσο ωραία θα έδειχνε ντυμένη με το σχέδιο του Μπαρκς (ευτυχώς πάντως που δεν την σχεδίασε ο Γίππες) ενώ έκπληξη αποτέλεσε η ιστορία Κάπου στο Πουθενά με σενάριο - αν και όχι εξ ολοκλήρου - απο τον Μπαρκς (φαντάζομαι λίγο συνέβαλε ο Μπαρκς στην ιστορία) η οποία όμως ήταν όμως αρκετά μπαρκσική με σχέδιο που επίσης θύμιζε αρκετά αυτό του παπιανθρώπου. Χορταστική ιστορία η οποία περιλαμβάνει κυριολεκτικά τα τελευταία δείγματα απο το έργο του. Για άλλη μια φορά να πω πως ευτυχώς που επέλεξαν να δημοσιεύσουν την ιστορία με το σχέδιο του Πατ Μπλοκ και όχι (τουλάχιστον μόνο) αυτή με σχέδιο του Γίππες

Btw η ιστορία Το Χρυσό Στέμμα (όπου βασικά δεν την θεωρώ καν ιστορία του Μπαρκς) ήταν "ας τα να πάνε"...

 

 

Ως γνωστόν η σειρά περιελάμβανε 48 τόμους. Αν και δεν περιλαμβάνει ιστορίες, εγώ θα ήθελα να διαβάσω το άρθρο των 117 σελίδων για τον Καρλ Μπαρκς . Δυστυχώς όμως η εκδοτική αποφάσισε να μην το μεταφράσει. Κρίμα αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας. Περιλαμβάνονται και τα στριπς που έγραψε πριν αναλάβει καριέρα κομίστα αλλά προσωπικά δεν με πολυενδιαφέρει. Ακατανόητο παραμένει το γεγονός να μην συμπεριλάβουν το πρώτο στριπ και ουσιαστικά το πρώτο του σενάριο στον χώρο των κόμικς (με την ευρεία έννοια).

 

 

Δεν το μετάνιωσα πάντως που αγόρασα και που διάβασα τους τόμους μιας και σχημάτισα μια ας πούμε ολοκληρωμένη εικόνα στο σύνολο των ιστοριών του Μπαρκς. Θα ήθελα όμως όπως είπα πριν στις τελευταίες του ιστορίες να αφήσει λίγο παραπάνω συναίσθημα, ένα τουλάχιστον κλείσιμο όπως βλέπουμε στον Αστερίξ που μαζεύονται όλοι μαζί. Μπορεί να μην το κανε ο Μπαρκς αλλά κάτι "παρόμοιο" έκανε ο Μπατίστα Κάρπι που ανέφερα και πιο πάνω (τα καταπληκτικά σχέδια του οποίου νομίζω είναι η χρυσή τομή για να αποτυπώσει τις ιστορίες - ντίσνευ) με ένα σχέδιο που βρήκα στον τόμο του Ανεμοδαρμένου Λόφου στο αφιέρωμα για το αγαπημένο βιβλίο των μικρών εξερευνητών:

 

 

                                                                                                 

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 31, 2023 από lovcom

[chrisbouk]

9 λεπτά πριν, lovcom είπε:

Θυμόμουν τις ιστορίες με σχέδιο του Γίππες που δημοσιεύονταν στο Κομιξ πόσο με απωθούσαν

Παρομοίως και για μένα βασικός λόγος που δεν έπαιρνα φανατικά το ΚΟΜΙΞ.

Οι ιστορίες του Μπαρκς όμως ήταν όλο το ζουμί και απέκτησα τα άπαντά του αμέσως μόλις κυκλοφόρησαν στα Ελληνικά και τα φύλαγα ως μια πολύτιμη συλλογή.

15 λεπτά πριν, lovcom είπε:

Μεγάλο "παράπονο" είναι το πώς ο Μπαρκς "έθαψε" τον Σκρουτζ κάνοντάς τον ουσιαστικά έναν μεγαλοκαρχαρία σαν και αυτόν που βλέπαμε στις ιταλικές κυρίως ιστορίες, διαγράφοντας μια πορεία διάπλασης του χαρακτήρα 20 περίπου ετών!

 

Νομίζω όμως ότι τον έκανε να θέλει να χρησιμοποιεί δίκαια και ηθικά μέσα στον αγώνα του να αλλάξει αυτό που τού 'λαχε, να γεννηθεί στην φτώχεια και στην υστέρηση. 

Τον παρουσίασε ο Μπαρκς ποτέ τον Σκρουτζ αδίστακτο κακούργο, μεγάλοκαρχαρία;

Ή μόνο νύξεις είχαμε;

[lovcom]

8 min ago , chrisbouk said:

Τον παρουσίασε ο Μπαρκς ποτέ τον Σκρουτζ αδίστακτο κακούργο, μεγάλοκαρχαρία;

Ή μόνο νύξεις είχαμε;

 

Στην Μαγική Κλεψύδρα και στα φυσιολατρικά σενάρια με τους μικρους εξερευνητές ο Σκρουτζ που παρουσιάζεται είναι άλλος απο αυτόν που ξέρουμε. Δες και το εισαγωγικό άρθρο του τόμου του Ανεμοδαρμένου Λόφου: κάνει λόγο για θαυμαστές του Μπαρκς οι οποίοι απογοητεύτηκαν για το πόσο άλλαξε το μεγαλύτερο δημιούργημά του

Επεξεργασία Μαρτίου 13, 2023 από lovcom