Don Rosa: Η συνέντευξη των αναγνωστών [ Δημητρόπουλος Θοδωρής, oneman.gr, 18/04/2014 ]

[dionik]

Don Rosa: Η συνέντευξη των αναγνωστών

O θρυλικός δημιουργός ήρθε στην Ελλάδα κι εμείς τον συναντήσαμε από κοντά για μια follow-up συνέντευξη από τους ίδιους τους αναγνώστες.

Θοδωρής Δημητρόπουλος

 

 

inShare

“Ο κόσμος είναι πάντα καμιά κατοσταριά παραπάνω από όσους περιμένω. Ποτέ δε μπορώ να συνηθίσω το πόσο δημοφιλείς είναι αυτοί οι χαρακτήρες,” μας λέει ο Ντον Ρόσα καθώς ενθουσιασμένος μιλάει για την εμπειρία του αυτή τη δεύτερη φορά στην Ελλάδα.

 

Είχε έρθει πριν 10 χρόνια, τότε με αφορμή την έκδοση του ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ. Σήμερα, μια δεκαετία μετά, ο ίδιος πλέον δεν γράφει ούτε σχεδιάζει, ενώ το ΚΟΜΙΞ έχει ως γνωστόν κλείσει.

 

Ωστόσο η αγάπη για αυτές τις ιστορίες που μεγάλωσαν μια γενιά αναγνωστών, παραμένει άσβεστη. Το είχαμε καταλάβει πριν λίγους μήνες, όταν βρήκαμε τον Ρόσα και μιλήσαμε μέσω μέιλ σε μια μεγάλη συνέντευξη για όλη του την καριέρα. Ήταν όχι μόνο ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα άρθρα αυτού του σάιτ, αλλά και -όπως είχε σημειώσει ένας αναγνώστης- πιθανώς το μοναδικό άρθρο σε όλο το ίντερνετ όπου κανένα από τα (δεκάδες) σχόλια δεν είχε έστω μία αρνητική ψήφο.

Η αγάπη ήταν διάχυτη.

 

Προς μεγάλη χαρά όλων μας λοιπόν, η Λέσχη Φίλων Κόμικς έκανε το μεγάλο βήμα να φέρει τον Ντον Ρόσα ξανά στην Ελλάδα. Ο Ρόσα μίλησε για την οργάνωση του διήμερου signing session με τα καλύτερα λόγια. Το χαρακτήρισε ως το καλύτερο που έχει δει ποτέ του, και φαινόταν πως δεν ήταν ένα από αυτά τα τυπικά “ουάο, είστε το καλύτερο κοινό που έχουμε δει σε αυτό το τουρ” των βαριεστημένων ροκ σταρ. Τα μάτια του έλαμπαν. Μου εξηγούσε πόσο πολύς είναι ο κόσμος, πόσο σωστά έχουν οργανωθεί οι ουρές και οι αναμονές ώστε κανείς να μην ταλαιπωρείται, πόσο γρήγορα και καθαρά μπαίνουν όλοι, κάθονται, του μιλάνε και του δίνουν να υπογράψει.

 

 

 

Είναι μια υπέροχη κορύφωση μιας σχέσης αγάπης που κρατά δεκαετίες, αυτή ανάμεσα στον Ρόσα και τους Έλληνες φανς του. (Η ΛΕΦΙΚ που το οργάνωσε έχει και σάιτ και σελίδα στο Facebook. Τους αγαπάμε και ευχόμαστε ο Ρόσα να ήταν μόνο η αρχή.)

 

Εμείς συναντήσαμε τον Ρόσα το πρωί της δεύτερης μέρας του, και αυτή τη φορά του θέσαμε ερωτήσεις δικές σας. Στείλατε πολλές ερωτήσεις στο κάλεσμά μας. Δυστυχώς δεν ήταν δυνατόν να τεθούν όλες, αλλά κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε:

 

Πιθανώς να έχει ερωτηθεί ξανά εκατομμύρια φορές για το θέμα αυτό, όμως θα ήθελα να μας πει αν σκέφτεται να ξαναγράψει ποτέ κάποια ιστορία με τα αγαπημένα μας παπιά. Ευχαριστώ. -Κωνσταντίνος Φιλοθεΐδης

Έχει σταματήσει να σχεδιάζει, αλλά μήπως μπορεί μια στο τόσο εκδίδει καμιά νέα ιστορία όσο μπορεί; -δημήτρης δήμου

 

Για την Disney; Δηλαδή να συνεισέφερα στο σύστημα της Disney; Δε θα το έκανα ποτέ ξανά αυτό.

 

Μικρός αγαπούσε τις ταινίες όσο και τα κόμικ. Και παρότι δεν μπορεί πια να σχεδιάσει,παραμένει παραμυθάς. Θα σκεφτόταν λοιπόν να δοκιμάσει να πει ιστορίες γράφοντας ένα κινηματογραφικό σενάριο ή ένα διήγημα; -Φώτης Β

Αν στείλει τελικά τα παπιά τελικά για αυτήν την τελευταία περιπέτεια στο θάνατο,όπως είχε πει στην προηγούμενη συνέντευξη,έχει σκεφτεί να την εκδόσει με διαφορετικά ονόματα στους χαρακτήρες,προκειμένου να αποφύγει τη συνεργασία με την απεχθή πλέον για τον ίδιο Disney; -Nίκος Μανάρας

Είναι γνωστό ότι σταμάτησε να σχεδιάζει κυρίως λόγω ενός προβλήματος στα μάτια. Είναι πιθανόν στο μέλλον να δώσει σενάρια του σε άλλους σχεδιαστές όπως έκανε περιστασιακά και ο Carl Barks μετά το 1967; -Καρίμ Καντρέ

 

Αυτό που μου έκανε το σύστημα της Disney ήταν να σβήσει τελείως το ενδιαφέρον μου στο να λέω ιστορίες. Μεγάλωσα με ένα μεγάλο πάθος για ιστορίες και αυτός ήταν ο μόνος λόγος που το έκανα ποτέ αυτό. Ποτέ δεν πληρωνόμουν ιδιαίτερα καλά, και ήμουν και αργός. Η Disney εξαφάσνισε το ενδιαφέρον μου. Το έβγαλε από μέσα μου. Απλά δεν με ενδιαφέρει να λέω ιστορίες πια. Το σύστημα μου έκλεψε τον ενθουσιασμό μου. Δεν υπάρχει επιστροφή. Πλέον θέλω απλά να απολαμβάνω τα κόμικς των άλλων.

 

Διαβάζετε πολλά άλλα πράγματα τώρα;

 

Πέρασα μια ζωή συλλέγοντας βιβλία και αρχεία και συλλογές, DVD, κόμικς, παλιά και νέα, και ποτέ δεν είχα το χρόνο να τα απολαύσω. Επίσης ποτέ δεν κουράζομαι να συναντώ φανς και να μιλάω μαζί τους για τα κόμικς του Μπαρκς και για οτιδήποτε θέλουν να μου λένε για τα δικά μου κόμικς. Αλλά δεν θα δημιουργήσω άλλα δικά μου.

 

Ποια είναι η πιο συχνή ερώτηση που σας κάνουν σε αυτές τις συναντήσεις;

 

Αν σκοπεύω να κάνω άλλες ιστορίες! [γελάει]

Και βέβαια πολλοί άνθρωποι πάντα με ρωτάνε γιατί δεν έκανα την ιστορία για τον πατέρα των ανιψιών, αλλά απλά δεν βρήκα ποτέ μια ικανοποιητική απάντηση, πάντα θα υπήρχε πρόβλημα με το τέλος. Θα αφήσω κάποιον άλλον να τη γράψει κάποια μέρα.

 

[Στην αρχική μας συνέντευξη ο Ντον είχε απαντήσει την συγκεκριμένη ερώτηση, που πολλοί από εσάς επανέλαβαν, αναλυτικότερα.]

 

Είναι η Μάτζικα αθάνατη; Και θα προσπαθούσε να κλέψει την πρώτη δεκάρα του Σκρουτζ ακόμα και μετά τον θάνατό του το 1967; -Ευάγγελος Κατερίνης

 

Θέλω να το απαντήσω αυτό! Ο Μπαρκς δημιούργησε τη Μάτζικα και όταν σταμάτησε την ανέλαβαν πολλοί Ευρωπαίοι σχεδιαστές και άλλαξαν τελείως τον χαρακτήρα. Δεν είναι μάγισσα, δεν πετάει με σκουπόξυλο, είναι απλά ένας άνθρωπος. Είναι σαν αλχημίστρια περισσότερο. Βρίσκει ένα αρχαίο φίλτρο και ραβδιά λουσμένα με μια μυστικιστική δύναμη. Τέτοια πράγματα. Δεν είναι αθάνατη, είναι απλά ένας άνθρωπος. Στην ιστορίες του Μπαρκς και τις δικές μου, κάθε φορά που αποτύγχανε και έπρεπε να αποδράσει, έπαιρνε το αεροπλάνο! Είναι φυσιολογική.

Και γενικά, κανείς από αυτούς τους χαρακτήρες δεν είναι αθάνατος. Πολλοί άνθρωποι μου θύμωσαν επειδή έβαλα τις ιστορίες μου στο παρελθόν. Αλλά εγώ αποφάσισα πως εφόσον ο Μπαρκς έλεγε πως ο Σκρουτζ ήταν παλιά καουμπόης, δε θα μπορούσε να ζει στο σήμερα ακόμα. Οπότε τοποθέτησα τις ιστορίες μου στο παρελθόν. Πολλοί έλεγαν [κάνει σαχλή φωνούλα] ΟΥΥΥΥ ΟΧΙ ΟΧΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΜΥΘΩΝ ΚΑΙ ΖΟΥΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑΑΑΑ. Όχι! Αυτό είναι απλά χαζό! Γιατί να θέλω να διαβάσω μια παραμυθένια ιστορία για ένα αθάνατο πλάσμα; Θέλω να διαβάσω μια ιστορία για αληθινούς ανθρώπους. Αυτοί είναι όλοι κανονικοί άνθρωποι. Η Μάτζικα είναι ένας νορμάλ άνθρωπος.

 

Ένα κυρίαρχο χαρακτηριστικό της σχολής Ρόσα πέρα από την λεπτομέρεια στις εκφράσεις των χαρακτήρων που τον έκανε διάσημο είναι ότι έκανε ένα βήμα παραπέρα από τον Μπαρκς και έδωσε στα παπιά περισσότερα ανθρωπόμορφα χαρακτηριστικά απ'ότι είχαμε δει στους σχεδιαστές Ντισνει μέχρι τώρα. Βλέπουμε π.χ. τον θυμό, τη χαρά, τη λύπη στις εκφράσεις των πρωταγωνιστών. Η ερώτηση είναι γιατί δεν επέλεξε να γράψει ιστορίες που να εξέφραζαν περισσότερα ανθρωπόμορφες πτυχές των παπιών ίσως και δυσάρεστες, περιγράφοντας το θάνατο, την απώλεια κλπ σε ιστορίες που απαραίτητα δεν θα είχαν καλό τέλος και απευθύνοταν περισσότερο σε ένα εφηβικό ή ενήλικο κοινό και όχι παιδικό. Υπήρχαν περιορισμοί από τα στούντιο της Ντίσνευ ή ήταν δικιά του επιλογή; -Angelos Evans

 

Έκανα όσο ώριμες ιστορίες ήθελα να τις κάνω. Η τελευταία μου ιστορία, κι ένας από τους λόγους που σταμάτησα τότε, ήταν όσο πιο κοντά σε ώριμη ιστορία ήθελα να φτάσω. Αναγνωρίζω δηλαδή ότι δεν είναι δικοί μου οι χαρακτήρες. Σπρώχνω τα όρια όσο μπορώ μέχρι κάποιου σημείου, αλλά δεν ήθελα να δω τους χαρακτήρες του Μπαρκς να κάνουν…. ερμ…. τα πάντα…

Οπότε έφτασα σε ένα σημείο που άφησα τους αναγνώστες να αποφασίζουν πάνω σε συγκεκριμένα πράγματα. Έχουν φαντασία! Αλλά ταυτόχρονα αν δεν το φαντάζονται όπως το φαντάζομαι εγώ, κάνουν λάθος! [γελάει] Ας πούμε ξέρω τι έγινε σε εκείνη την καλύβα, αλλά ο καθένας αποφασίζει μόνος του. Κάποις εδώ χτες ήρθε και με ρώτησε, τι έγινε; Φιλήθηκαν; Χα! Ννννναι, ΝΑΙ, ω ναι, αν φιλήθηκαν λέει; Έκαναν πολύ περισσότερα από αυτό! Αλλά εντάξει, αν θες να πιστεύεις πως απλώς φιλήθηκαν τότε ΟΚ!

Α, και να ας πούμε, αυτό που λέγαμε και πριν, για τη Μάτζικα. Λατρεύω να γράφω ιστορίες για τη Μάτζικα καθώς προσπαθεί να κλέψει τη δεκάρα. Αλλά σε αυτό το σημείο πλέον δεν καταλαβαίνω. Αν έχει δυνάμεις, τότε γιατί προσπαθεί ακόμα να την κλέψει; Τι παραπάνω θα της προσφέρει; Τι τη θέλει πια τη δεκάρα; Δεν έχω ιδέα! Μπορείς να μου πεις εσύ;

 

Ε, υποθέτω μετά από ένα σημείο κάποια πράγματα σου γίνονται εμμονή απλά επειδή δε μπορείς να τα έχεις.

 

Ναι, κι εγώ αυτό νομίζω.

 

Θα συνεχίσει να προσπαθεί να την κλέψει και μετά το θάνατο του Σκρουτζ;

 

Ναι, φυσικά! Την ήθελε επειδή ανήκε στον πλουσιότερα οπότε ακόμα και μετά το θάνατό του θα ανήκε σε αυτόν για τόσο πολύ που της κάνεις.

 

Θα έκανες αν μπορούσες μια ιστορία όπου ο Σκρουτζ ανοίγει το γράμμα που του στέλνει η Γκόλντι; -Κώστας Μαυρομάτης

 

Τα αγαπημένα μου κόμικς μεγαλώνοντας ήταν κάτι Σούπερμαν του ‘50 και του ‘60. Από εκεί πήρα αυτή μου την αίσθηση continuity. Πολλοί δεν το εκτιμούσαν αυτό, έλεγαν ότι κάνω τα κόμικς των παπιών σαν της Marvel. Καμία σχέση! Έτσι είναι απλώς η ζωή. Κάτι γίνεται, και μετά το αναφέρεις ξανά. Στις ιστορίες του Μπαρκς αυτό έγινε μόλις δύο φορές. Μια φορά σε μια μικρή ιστορία του ‘40 με τα ανιψάκια, που πιάνουν έναν κακοποιό και το αναφέρουν στο επόμενο τεύχος, και ήταν ανήκουστο που συνέβη αυτή η αναφορά. Η δεύτερη φορά ήταν όταν συναντούν ξανά τον Χρυσοκούκη, τον συναντούν και λένε “α, είσαι ο τύπος με το νήμα στην Αφρική”. Ήταν παράξενο που έγινε αυτή η αναφορά.

Το άλλο λοιπόν πράγμα που μου αρέσει από εκείνα τα κόμικς με τον Σούπερμαν, είναι οι φανταστικές ιστορίες. Δηλαδή όλες φανταστικές είναι, αλλά αυτές είναι φανταστικές ακόμα και μες στον κόσμο τους. Ιστορίες τύπου “τι θα γινόταν αν ο Κλαρκ ήταν παντρεμένος με τη Λόις”. Θα ήταν πολύ διασκεδαστικό να κάνω τέτοιες φανταστικές  ιστορίες, ναι. Σχεδόν έκανα μία, ήταν εμπνευσμένη από Φρανκ Κάπρα, πώς θα ήταν η Λιμνούπολη αν δεν είχε γεννηθεί ποτέ ο Ντόναλντ. Οπότε ναι, θα μου άρεσε να έγραφα κάποια τέτοια ιστορία. Αν ωστόσο η ερώτηση είναι “αν ΘΑ κάνω ποτέ τέτοια ιστορία”, τότε όχι. Κάποιος άλλος θα πρέπει να το κάνει στη θέση μου.

 

Πως ηταν η ολη εμπειρια στην προσφατη συνεργασια του με τον Tuomas Holopainen στο "The Life And Times Of Scrooge"; Του αρεσε το αποτελεσμα; -Αλέξης Γκόλνας

 

Ο Don Rosa είπε σε συνέντευξή του ότι δεν πίστευε πως θα του άρεσε το soundtrack που ετοίμαζε ο Holopainen για τον Βίο και την Πολιτεία του Σκρουτζ. Γιατί αυτή η αρχική αμφιβολία και ποιο είδος μουσικής (ή καλλιτέχνη/συγκρότημα) θα προτιμούσε για ένα τέτοιο εγχειρημα πριν την γνωριμία του με τον Tuomas. -Ιωάννα Αθ.

 

Είναι νομίζω το πιο υπέροχο πράγμα που μου έχει συμβεί ποτέ.

Του είχα πρωτομιλήσει κάπου 4 χρόνια πριν, μου είχε πει ότι είχε την ιδέα να φτιάξει κάτι σαν σάουντρακ για μια ταινία που δεν υπάρχει, δεν ήξερα ποιος είναι και ήξερα πως δε μου άρεσε αυτού του είδους η μουσική. Δεν μου αρέσει καν η μουσική της γενιάς μου! Μου αρέσουν οι μουσικές από τα 40ς και τα 50ς. Οπότε υπέθεσα πως αυτό ήταν.

Όμως με ξαναβρήκε το ‘12 και μου είπε ότι το είχε γράψει και πως σχεδίαζε ηχογράφηση με τη φιλαρμονική του Λονδίνου και τότε ήμουν ξαφνικά “ωχ, το έκανε! Οπότε τι θα κάνω; Θα πρέπει να προσποιηθώ ότι μου αρέσει επειδή ξέρω πως δεν πρόκειται να μου αρέσει.” Όταν τον επισκέφθηκα και μου έπαιξε το άλμπουμ όμως, ήταν ΥΠΕΡΟΧΟ. Καμία σχέση με ό,τι περίμενα, ήταν σαν αληθινό κινηματογραφικό σάουντρακ. Έβαλα τα κλάματα. Ήταν απλά πανέμορφο. Απίστευτα καλό. Είναι σαν κλασικό σάουντρακ ταινίας, άκουγα μέσα στοιχεία από όλους τους μεγάλους συνθέτες.

 

Επειδή είναι το βασικό μου χόμπι αυτό. Να συλλέγω κινηματογραφικά σάουντρακ. Έχω χιλιάδες CD. Δεν είναι εξίσου καλό με τα ΚΑΛΥΤΕΡΑ από αυτά, αλλά πραγματικά είναι όσο καλό είναι τα περισσότερα καλά σάουντρακ. Είναι το ωραιότερο πράγμα που έχει κάνει ποτέ κανείς για να με κάνει να νιώσω καλά. Χαίρομαι που κάποιος έκανε κάτι τέτοιο και μου είπε ότι ήμουν εγώ η έμπνευση.

 

Ξέρεις, ποτέ δεν καυχιέμαι εγώ για τα βιβλία μου. Ακόμα και οι ιστορίες μου που μου αρέσουν, αισθάνομαι πολύ άβολα να μιλάω για αυτές. Το να προμοτάρω τις ιστορίες μου είναι κάτι που δε μου αρέσει. Αλλά μετά χαράς προμόταρα αυτό που δημιούργησε ο Tuomas.

 

Ποια από όλες τις ιστορίες που έχεις γράψει είναι η αγαπημένη σου; -Παναγιώτης Σαραντίδης

 

Ποιά είναι η αγαπημένη του απο τις ιστορίες του; -Μελέτιος Δέσκος

 

Θα σου πω τις αγαπημένες μου ιστορίες μου του Μπαρκ. Η μία είναι η Χρυσή Περικεφαλαία. Που ψάχνουν έναν ιστορικό θησαυρό στα πέρατα του κόσμου, πολύ κινηματογραφικό. Και μετά είναι το Φτωχό Γεροντάκι, το οποίο όταν το διάβαζα μικρός δεν ήξερα τότε πως ήταν η πρώτη ιστορία που έγραψε ο Μπαρκς με κεντρικό ήρωα τον Σκρουτζ. Καταλαβαίνει κανείς πως ήδη προσθέτει στοιχεία ώστε να κάνει αυτό τον χαρακτήρα ήρωα αντί τον γκρινιάρη περιφερειακό χαρακτήρα. Προσθέτει στοιχεία, για το παρελθόν του, ότι ήταν καουμπόης, όλη η σκιαγράφηση χαρακτήρα με ιντριγκάρισε. Ειδικά αυτή η τελευταία σελίδα, που συνοψίζει υποδειγματικά τον χαρακτήρα τόσο του Ντόναλντ όσο και του Σκρουτζ. Αυτές είναι οι δύο αγαπημένες μου.

 

Υπάρχει περίπτωση να γράψετε μια ιστορία που η χρυσή Γκολντυ και ο Σκρουτζ Μακ Ντακ να καταλήξουν ζευγάρι; -Αναστάσιος Τσιούρης

 

Τι γίνεται τελικά με Σκρουτζ και Γκόλντυ; -Λευτέρης Κέντσαγας

 

Να, ας πούμε, για τις δικές μου ιστορίες. Πάντα στις ιστορίες μου υπάρχει κάτι που δε μου αρέσει, αλλά αν έπρεπε να διαλέξω μία σαν αγαπημένη μου, θα είχε σίγουρα κάτι να κάνει με τη Γκόλντι. Πάντα μου αρέσει ο Σκρουτζ μαζί με την Γκόλντι. Ή ίσως με τον Τέντι Ρούζβελτ! Μου αρέσουν ο Σκρουτζ κι ο Ρούζβελτ, είναι πολύ καλή ομάδα.

 

Έπρεπε να υπάρχει spin-off σειρά με τις περιπέτειές τους.

 

Ναι, το έλεγα αυτό πριν αποφασίσω να σταματήσω. Αν ήταν όλα όπως ήθελα, τότε το μόνο που θα έγραφα θα ήταν ιστορίες που πηγαίνουν εναλλάξαπό Σκρουτζ και Γκόλντι στο Γιούκον, και στον Σκρουτζ και τον Ρούζβελτ να ταξιδεύουν και να μπλέκουν σε περιπέτειες σε όλο τον κόσμο. Θα διαδραματιζόταν στο παρελθόν, με ήρωες δυο τόσο εμβληματικούς χαρακτήρες. Θα μπορούσα να το κάνω αυτό για πάρα πολύ καιρό.

 

 

Πηγή: oneman.gr

[ΚΟΜΙΞ]

Παιδια να σας το πω για να το βγαλω απο μεσα μου... Απο διαβαζω εδω υπαρχει πολυ υλικο για καινουργιες ιστοριες που θα μπορουσε να κανει ο Ροσα... Τι Σκρουτζ & Γκολντυ, τι Σκρουτζ και Ρουζβελ, τι εαν ο Σκρουτζ..., τι Ματζικα.., τι πατερας των ανιψιων... Αρε Ντισνεϋ... Επισης ξερετε ποια θα ηταν μια πολυ καλη ερωτηση; Αυτη πιστευω: Εαν σας δινοταν η ευκαιρια να συνεργαστειτε με την Ντισνεϊ ΑΛΛΑ με τους δικους σας ορους θα το κανατε;

Επεξεργασία Απριλίου 21, 2014 από ΚΟΜΙΞ

[Ion]

Εαν σας δινοταν η ευκαιρια να συνεργαστειτε με την Ντισνεϊ ΑΛΛΑ με τους δικους σας ορους θα το κανατε;

 

Νομίζω ότι είναι σαφές ότι του έρχεται εμετός όταν ακούει Disney οπότε κατά 99,9% η απάντηση θα ήταν όχι.

 

Ωραία πάντως η συνέντευξη, του κάνανε αρκετές ωραίες ερωτήσεις (όπως και αρκετές κλισέ βέβαια). Ειδικά μου άρεσε ο τρόπος που αντιμετώπισε το άλμπουμ του Holopainen...

 

[ΚΟΜΙΞ]

Νομίζω ότι είναι σαφές ότι του έρχεται εμετός όταν ακούει Disney οπότε κατά 99,9% η απάντηση θα ήταν όχι.

 

Ωραία πάντως η συνέντευξη, του κάνανε αρκετές ωραίες ερωτήσεις (όπως και αρκετές κλισέ βέβαια). Ειδικά μου άρεσε ο τρόπος που αντιμετώπισε το άλμπουμ του Holopainen...

 

Μάλλον έχεις δίκιο φίλε μου! Όντως η συνέντευξη είναι όντως υπέροχη!!

[JohnnyMZ]

Χαίρετε χαίρετε! Σας φέρνω φρέσκα, σπαρταριστά κουτσομπολιά από τον κόσμο της Disney!

 

Είναι η Μάτζικα αθάνατη; Και θα προσπαθούσε να κλέψει την πρώτη δεκάρα του Σκρουτζ ακόμα και μετά τον θάνατό του το 1967; -Ευάγγελος Κατερίνης

 

Θέλω να το απαντήσω αυτό! Ο Μπαρκς δημιούργησε τη Μάτζικα και όταν σταμάτησε την ανέλαβαν πολλοί Ευρωπαίοι σχεδιαστές και άλλαξαν τελείως τον χαρακτήρα. Δεν είναι μάγισσα, δεν πετάει με σκουπόξυλο, είναι απλά ένας άνθρωπος. Είναι σαν αλχημίστρια περισσότερο. Βρίσκει ένα αρχαίο φίλτρο και ραβδιά λουσμένα με μια μυστικιστική δύναμη. Τέτοια πράγματα. Δεν είναι αθάνατη, είναι απλά ένας άνθρωπος. Στην ιστορίες του Μπαρκς και τις δικές μου, κάθε φορά που αποτύγχανε και έπρεπε να αποδράσει, έπαιρνε το αεροπλάνο! Είναι φυσιολογική.

Και γενικά, κανείς από αυτούς τους χαρακτήρες δεν είναι αθάνατος. Πολλοί άνθρωποι μου θύμωσαν επειδή έβαλα τις ιστορίες μου στο παρελθόν. Αλλά εγώ αποφάσισα πως εφόσον ο Μπαρκς έλεγε πως ο Σκρουτζ ήταν παλιά καουμπόης, δε θα μπορούσε να ζει στο σήμερα ακόμα. Οπότε τοποθέτησα τις ιστορίες μου στο παρελθόν. Πολλοί έλεγαν [κάνει σαχλή φωνούλα] ΟΥΥΥΥ ΟΧΙ ΟΧΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΜΥΘΩΝ ΚΑΙ ΖΟΥΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑΑΑΑ. Όχι! Αυτό είναι απλά χαζό! Γιατί να θέλω να διαβάσω μια παραμυθένια ιστορία για ένα αθάνατο πλάσμα; Θέλω να διαβάσω μια ιστορία για αληθινούς ανθρώπους. Αυτοί είναι όλοι κανονικοί άνθρωποι. Η Μάτζικα είναι ένας νορμάλ άνθρωπος.

 

[...]

 

Α, και να ας πούμε, αυτό που λέγαμε και πριν, για τη Μάτζικα. Λατρεύω να γράφω ιστορίες για τη Μάτζικα καθώς προσπαθεί να κλέψει τη δεκάρα. Αλλά σε αυτό το σημείο πλέον δεν καταλαβαίνω. Αν έχει δυνάμεις, τότε γιατί προσπαθεί ακόμα να την κλέψει; Τι παραπάνω θα της προσφέρει; Τι τη θέλει πια τη δεκάρα; Δεν έχω ιδέα! Μπορείς να μου πεις εσύ;

 

 

Δεν ξέρω πού και πώς, αλλά αναφέρθηκε ο Ρόσα στο ίδιο θέμα, με την ίδια απάντηση (σε ιταλικές ιστοσελίδες λογικά) και έγινε ένα ψιλοσούσουρο στο fb από την πλευρά των Ιταλών δημιουργών κόμικς Disney!  Μου άρεσε πολύ το "ξεκατίνιασμα" των γειτόνων δημιουργών Disney - αχχχ μεσογειακοί λαοί, πόσο μοιάζουμε - και σας μεταφέρω κάποια όμορφα στιγμιότυπά του.

 

Την κουβέντα ξεκίνησε ένας από τους σημαντικότερους (και αγαπημένους) σεναριογράφους, τον Francesco Artibani, ο οποίος έγραψε:

 

 

Ultim'ora: Don Rosa dice che Amelia non ha poteri magici!
Che si fa adesso? Qualcuno dovrebbe gridare: "Fermate le macchine!"
(Τελευταία νέα: Ο Ντον Ρόσα λέει ότι η Μάτζικα δεν έχει μαγικές δυνάμεις!
Τι κάνουμε τώρα; Κάποιος πρέπει να ουρλιάξει: "Κλείστε τις μηχανές!")

 

Θύελλα ακολούθησαν τα σχόλια ιταλών αναγνωστών αλλά και άλλων ιταλών δημιουργών (κυρίως σεναριογράφων) Disney comics. Στη συζήτηση συμμετείχαν οι Giorgio Salati, Fausto Vitaliano, Marco Gervasio, Silvio Camboni, Roberto Gagnor... Παραθέτω ορισμένα σχόλια που λάτρεψα (στα ελληνικά κατευθείαν):

 

Salati: Να κάψουμε όλα τα Topolino που δείχνουν την Μάτζικα με μαγικές δυνάμεις, αμέσως!

Artibani: Εγώ έχω ήδη πετάξει δύο σενάρια.

Salati: Ίσως ήθελε απλά να υποδυθεί την κατάσταση ανάμεσα στον Γκούφυ και τη Μάγισσα Φούρκα.

Gagnor: Λοιπόν βάζω μπρος την ιστορία με τον Μίκυ χωρίς αυτιά!

Vitaliano: Σύμφωνα με τον Ρόσα υπάρχουν δύο κατηγορίες φανατικών ντισνεϋκών: αυτοί που συμφωνούν μαζί του και αυτοί που κάνουν λάθος.

Artibani: Ο Βίος & Πολιτεία είναι έργο αλαζονείας, όχι αγάπης.

 

(μεταξύ πολλών άλλων ωραίων )

 

Ακολουθεί η παρέμβαση του Jano (ο οποίος εκπροσωπεί ας πούμε τον Rosa στο διαδύκτιο)

There's no need for any fuss about this.  It's completely true that Magica never had any magical powers in the original Barks comics. That's the only thing Don says (and the only comics he has read). He knows that the European stories -- especially the Italian ones -- have a different tradition that shows her with magical powers (just like the European stories often show Grandma as Uncle Scrooge's sister, which she has never been in the Barks comics or Taliaferro strips). That's just the way it evolved over time with the stories by Scarpa, Carpi and others. Yet it's still true that those weren't their original character traits. I know others are easily offended by what Don says and interpret it like "either you believe me or you're wrong". But it's just NOT what he means. All he states is that those are the original characteristics invented by Magica's creator, Barks, with the stories of whom he grew up. He DOES NOT say that the European readers aren't allowed to have their own tradition of storytelling (and he knows that some of the best stories ever came from Europe). Also, this is NOT anything new, but something he's said ever since he started doing comics in the 80s. 

 

 

...αλλά το τρολ συνεχίζει ακάθεκτο! Ακολουθεί ένας "ιταλικός" εμφύλιος μεταξύ φορουμιστών του Papersera (ντισνεϋκό ιταλικό forum) και των εν λόγω δημιουργών (κάποιος είχε πει "η papersera τα λέει αυτά;". Λογικό να ξεσηκωθούν λοιπόν! ), και τέλος πάντων τα τελευταία σχόλια που διάβασα προσκαλούν κι άλλους σεναριογράφους στη συζήτηση, τον Τίτο Φαράτζι και τον Φρανσουά Κορτετζιάννι.

Ο Φαράτσι btw τώρα τελευταία γράφει ασταμάτητα στο twitter οπότε λένε: Ας αφήσει το twitter και ας έρθει εδώ να μιλήσει αν έχει να πει κάτι! Κι άμα θέλει ας το πει σε 140 χαρακτήρες μόνο. (όριο χαρακτήρων για τα μηνύματα στο twitter, για όσους δεν ξέρουν)

 

Στο τέλος κάνει την εμφάνισή του και ο Alessandro Barbucci, ο οποίος κρατά μια πιο μετριοπαθή (φιλορΟσική θα έλεγα) στάση: "Το να κάνει κανείς μαγικά δε σημαίνει απαραίτητα ότι έχει μαγικές δυνάμεις! Όμως δεν είναι παρά μία λεπτομέρεια, ε!"

 

Τι ωραία πράματα! Αν και μου φαίνεται πολύ άσχημο αυτό το εχθρικό κλίμα απέναντι στον Ρόσα (ειδικά έτσι ωμά και δημόσια), με πολλά σχόλια πέθανα στο γέλιο. Άλλωστε αυτή είναι η δουλειά τους, να μας κάνουν να γελάμε Αλλά είναι λίγο κακοί.

 

Όποιος ιταλομαθής θέλει να πάρει μάτι ας δει το προφίλ του Artibani εδώ https://www.facebook.com/francesco.artibani.90?fref=ts

 

Κρίμα που δεν έχουν απομείνει πολλοί επίγονοι του Barks και του Rosa, κι έτσι η μάχη είναι άνιση (σε επίπεδο δημιουργών).

Για ό,τι νεότερα θα επανέλθω!

 

Με εκτίμηση,

η Disney Espresso.