Bona Reviews

[Bonadrug]

Εδώ θα γράφω για ότι βλέπω ή διαβάζω για να α) σας ενημερώνω και β) βγάζω το άχτι μου.

Θα μου πείτε γιατί δεν πάω μέσω proper channels, γιατί πρώτον δεν αντέχω τον διάλογο (ποιος τον εφηύρε επιτέλους ; )

και δεύτερον ως γνωστόν τα μόνα κείμενα που αντέχω να διαβάζω είναι τα δικά μου, άντε και του Germ άντε και του Xepeta αλλά μέχρι εκεί!!

 

Ξεκινάμε:

1. The Bridge: Ανάμεικτα συναισθήματα αφήνει η σειρά αυτή που εμφανώς θέλει να πατήσει πάνω στα κεκτημένα του Homeland και του The Killing σε ότι αφορά την επιλογή μιας αστυνομικού / ντετέκτιβ / πράκτορα με ιδιαιτερότητες στον πρωταγωνιστικό ρόλο.  Έτσι η Diane Krueger εκτός από ψυχολογικά τραύματα έχει και σύνδρομο Asperger πράγμα που την καθιστά εντελώς απρόβλεπτη. Ωστόσο η Krueger δεν είναι του διαμετρήματος της Claire Danes (Homeland) ούτε έχει την εκφραστικότητα της Mireille Enos (The Killing) κι έτσι δεν μπορεί να σηκώσει τη σειρά. Στο πλευρό της ο αίφνης δημοφιλής (μετά από 30 χρόνια καριέρας) μεξικάνος Demián Bichir. Η σειρά είναι προσαρμογή δανέζικου σίριαλ (όπως και το The Killing!). Τα προβλήματά της είναι ότι ακόμα και μετά από 7 επεισόδια αδυνατώ να δω το διακύβευμα, το ζητούμενο. Πάρα πολλά sub-plots που αποσπούν την προσοχή, χαρακτήρες που δεν συνδέονται μεταξύ τους. Τελευταία κάθε επεισόδιο ανεβάζει τον πήχυ της πρόκλησης σε μια προσπάθεια προφανώς να κρατηθούν οι τηλεθεατές. Αλλά μια 70άρα να θέλει και να λαμβάνει στοματική περιποίηση …;;; Η την χήρα να φωνάζει στον νεαρότερο επιβήτορά  της «χύ… μέσα μου!» . Τι άλλο θα δούμε; Κρίμα!

 

1. The Lucky One:  Βασισμένο σε βιβλίο του πρωταθλητή της κλάψας Νίκολας Σπαρκς και παραδόξως σκηνοθετημένο από τον Αυστραλό Σκοτ Χικς (Shine, ο σολίστας), η ταινία είναι στην ουσία ένα όχημα για την ενηλικίωση του πρωταγωνιστή της Ζακ Έφρον, του χαζοχαρούμενου σταρ του High School Musical. Για γεροντοκόρες και σαραντάρες ζωντοχήρες κυρίως, αν και παραδόξως ο Efron δεν είναι τόσο κακός.

 

1. The Sessions: Ένα θέμα ταμπού θίγει αυτή η ταινία, το σεξ ατόμων με αναπηρία. Και τι αναπηρία! Τετραπληγικός από πολιομυελίτιδα είναι ο πρωταγωνιστής, ποιητής παρακαλώ) αλλά δεν θέλει να πεθάνει πριν κάνει σεξ. Τελικά αποδεικνύεται μεγάλος καρδιοκατακτητής! Η Helen Hunt σε μια τολμηρότατη εμφάνιση καθώς είναι της ηλικίας φαίνεται (θυμηθείτε την Meg Ryan στο In the Cut). Ο William Macy απολαυστικός όπως πάντα. Βασισμένο σε αληθινή ιστορία. Παρά το βαρύ θέμα του είναι ανάλαφρο και δροσερό, γλυκό και σε αφήνει με ένα χαμόγελο.

 

1. Elysium: Τι να πω, κακό δεν το λες αλλά περίμενα πολλά πράγματα και απογοητεύτηκα. Μέσα στο ίδιο σκηνικό με το District 9, o Max (Damon) μολύνεται με ραδιενέργεια και ο μόνος τρόπος να θεραπευτεί είναι να φύγει από τη μολυσμένη, πυκνοκατοικημένη και ρημαδιασμένη λουμπενοκρατούμενη γη ( το L.A.) και να πάει στο Elysium, ένα διαστημικό σταθμό όπου από καιρό έχει μεταναστεύσει η αριστοπλουτοκρατία. Πρώτον: είναι δυνατόν η πλέμπα, το προλεταριάτο, της γης μετά από δυο-τρεις γενεές εξαθλίωσης και καταπίεσης να μην έχει αναπτύξει κάποιο είδος επαναστατικής δυναμικής, να μην υπάρχουν γκερίλας; Να μην παλεύει κανείς για την απελευθέρωση από το Elysium, για μια καλύτερη ζωή;  Είναι δυνατόν η γη να κατοικείται μόνο από τομαρόφιλους και λαμόγια; Είναι δυνατόν ο εκ του συμφέροντος κινούμενος Max να μετατρέπεται την τελευταία στιγμή σε αλτρουιστή ιδεολόγο; Και καλά αυτός! Αλλά και ο Spider, o μαφιόζος πολέμαρχος; Από εκεί που κονόμαγε στέλνοντας παιδιά και απελπισμένους σε βέβαιο θάνατο, ξαφνικά, αβρόχοις ποσί, μετατρέπεται σε Τσε Γκεβάρα , παρόλο που αυτό θα σημάνει το τέλος της προσοδοφόρας επιχείρησής του!!!  Η Jodie Foster (σε ρόλο “You Want me on that wall, you need me on that wall”) απλά τραγική, καρικατούρα. Κάποιος να της πει να κάνει τηλεόραση πλέον, έλεος. Επίσης ενώ όλη την ώρα είμαστε τίγκα στα Androids, ξαφνικά εντός κυβερνητικού κτιρίου μάλιστα,εξαφανίζονται μυστηριωδώς προκειμένου να δοθεί η τελική μάχη ανάμεσα στον Max και τους τρεις παραστρατιωτικούς. Και τέλος γιατί ο Kruger (ο κακός) να πρέπει να μιλάει σαν τον Bugs Bunny?    Και κάτι ακόμα; Αν νομίζει ο σκηνοθέτης ότι οι σκηνές της ταινίας στη δημόσια υπηρεσία και στο νοσοκομείο, δίνουν εικόνα εξαθλίωσης, ε τότε δεν έχει δει ποτέ ουρά σε ελληνική εφορία ή στο ΙΚΑ, ούτε ελληνικό δημόσιο νοσοκομείο φυσικά!

 

1. What Maisie Knew:  Εντάξει μιλάμε για μια ταινία που έχει πιάσει 88% στο Rotten Tomatoes και 77% στο metacritic - τι να σχολιάσω;  Μεταφορά νουβέλας του Henry James (!) στη σύγχρονη εποχή, αποκρούει τα πολλά μελοδραματικά, αλλά και πάλι οι κοπέλες θα το εκτιμήσουν περισσότερο. Αποκάλυψη η μικρούλα που παίζει τη Maisie, αστείος μου φάνηκε ο ξανθός του True Blood.  Όπως καταλάβατε μου άρεσε, αλλά ντρέπομαι να το παραδεχθώ.

 

1. Side Effects: Βασικά αυτό είναι ένα από τα καλύτερα θρίλερ που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Και μόνο το ότι δεν μπορείς να καταλάβεις την εξέλιξη παρά πολύ προς το τέλος είναι αρκετό. Ανατροπές πολλές και Ρούνι Μάρα  στα συν επίσης. Must see!

 

1. The Numbers Station: 30 χρόνια καριέρας σε πρώτους ρόλους έχει κλείσει και συνεχίζει ο John Cusack. Αν σας φαίνεται μικρό το επίτευγμα, αναλογιστείτε που είναι οι υπόλοιποι της γενιάς του: Ralph Macchio, Matt Dillon, Anthony Michael Hall, John Cryer, Emilio Estevez κλπ. Τους περισσότερους δεν θα τους θυμάστε καν. Κι όμως ο John είναι εδώ και είναι περιζήτητος. Ενίοτε παίζει και σε καμιά πατάτα σαν το Numbers Station αλλά μετά από το High Fidelity και το Grosse Point Blank, το Being John Malcovich και το Grace is Gone του έχω συγχωρήσει τα πάντα. Ακόμα και το 2012, ακόμα και το 1408! Πάντως  στο Numbers Station (αριθμολαγνεία έχει ο άνθρωπος ; ) υπήρχε raw potential - που δεν αξιοποιήθηκε όμως κι έτσι έχουμε ένα συμπαθές B-movie και τίποτα περισσότερο

Επεξεργασία Αυγούστου 30, 2013 από bonadrug

[Bonadrug]

Star Trek - Into Darkness - κακό δεν το λες, αλλά όπως και να το κάνουμε οι Trekkies έχουν μεγαλώσει, κοντεύει 10ετία χωρίς κάποιο τηλεοτπικό project του franchise, και καλό θα είναι να μας δώσουν και καμία ταινία που να χτυπάει παραπάνω από PG στα ratings της MPAA. Αυτό το νέο revival των αρχικών χαρακτήρων τους θέλει τόσο clean-cut που καταντάει εκνευριστικό. Θυμόμαστε ότι τουλάχιστον στο TNG όλοι οι ήρωες είχαν μια σκοτεινή πλευρά. Εδώ το μόνο σκοτεινό είναι το χρώμα της Uhura που και πάλι είναι πολύ πιο άσπρο από το πρωτότυπο. Όπως είπα οι trekkies καλά θα περάσουν, αλλά καλύτερο από το πρώτο δεν είναι, ούτε φυσικά από το First Contact.   

 

Now You See Me - παρά διάφορες απιθανότητες και με μια χοντροειδή ανατροπή που hardly δικαιολογείται, δεν παύει να είναι απολαυστικό και θεαματικό, από τα καλύτερα ποπ κορν των τελευταίων ετών. Παικταράς όπως πάντα o Woody Harelson! 

 

The Company You Keep - ένα πολιτικοποιημένο δημοσιογραφικό θρίλερ από τον εξπέρ του είδους Robert Redford, στον οποίο αξίζει κάθε είδος σεβασμού και αναγνώρισης για την προσφορά και το ήθος του στην έβδομη τέχνη. Από τις ταινίες που σπανίζουν πια. Μοναδικό πλην ο κατσαρομάλλης LaBeouf που με τέτοια φάτσα και ερμηνευτική γκάμα απορώ πως κάνει καριέρα και μάλιστα αξιόλογη! Στα συν η Brit Marling, η ξανθομάλλα σκηνοθέτης του Another Earth.  

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 1, 2013 από bonadrug

[Bonadrug]

Είδα το Pacific Rim. Πραγματικά κάποιοi εκεί στο America  έχουν μπερδέψει τις ένοιες sci-fi και disaster movie. Μιλάμε θα έπρεπε να λέγεται η ταινία Transformers εναντίον Digimon!!! Μα τέτοιο χάλι Benicio??

 

Πάντως ο πρωταγωνιστής θα ήταν καλύτερος Captain America από τον Chris Evans....  

[Bonadrug]

White House Down

Ένα πιο ανάλαφρο Olympus Has Fallen έχουμε εδώ. Και επιβεβαίωση του κανόνα: όπου πρωταγωνιστεί παιδάκι η ταινία συνήθως είναι για παιδάκια. Ο Chaning Tatum για το εξώφυλλο της Σούπερ Κατερίνα μια χαρά είναι. Κρίμα για Jamie Foxx και Maggie Gyllenhaal. Για ποπ κορν βλέπεται (με το ζόρι).   

 

The Mortal Instruments - City Of Bones

Σε όσους αρέσουν τα underworld και το Sorcerer's Apprentice ίσως και τα Twilight. Τι να πω, διακειμενικός αχταρμάς! Μεγάλη πουριτανική μετριότητα. Στιγμές στιγμές μου φαίνοταν τόσο μάπα που περίμενα να εμφανιστεί όπου ναναι κι ο Nicolas Cage! Ούτε με ποπ κορν.

[Bonadrug]

Πήγα και είδα το The Prisoners. Εϊναι ένα φιλμικό δεξιοτέχνημα και σίγουρα από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς. Jackman και Gylenhaal δίνουν απλά απίστευτες ερμηνείες. Αλλά ρε παιδί μου καθώς σκέφτεσαι την ταινία μετά, διαπιστώνεις ότι το σενάριο έχει περισσότερες τρύπες από ελβετικό τυρί. Δεν το καταλαβαίνεις καθώς βλεπεις την ταινία γιατι η κινηματογράφηση σε καθηλώνει. Αλλά όταν τα σκέφτεσαι μετά μεγάλη ξενέρα. 8/10 πάντως και συνίσταται άφοβα.

[dimious200]

το ειδα και γω το prisoners και ειμαι ακομα κολλημενος στο πρωτο σταδιο που αναφερεις,οτι περασα πολυ καλα και ειναι μια καλοφτιαγμενη ταινια. Σεναριακες τρυπες δεν εχω εντοπισει ακομα,θες να τις βαλεις σε σποιλερ;;

Επεξεργασία Οκτωβρίου 30, 2013 από dimious200

[zade]

το ειδα και γω το prisoners και ειμαι ακομα κολλημενος στο πρωτο σταδιο που αναφερεις,οτι περασα πολυ καλα και ειναι μια καλοφτιαγμενη ταινια. Σεναριακες τρυπες δεν εχω εντοπισει ακομα,θες να τις βαλεις σε σποιλερ;;

 

 

ότι με το που εξαφανίστηκε ο καθυστερημένος κανείς δεν έδωσε σημασία στην εξαφάνισή του.

             ότι κανένας δεν σκέφτηκε πως το αίμα στα ρούχα των κοριτσιών μπορεί να μην ήταν ανθρώπινο αλλά ζώου.

             ότι γκοτζάμ ντετέκτιβ δεν έκανε από την αρχή τον συσχετισμό ότι οι λαβύρινθοι που σχεδίαζε ο άλλος ήταν οι ίδιοι με το μενταγιόν του απαγωγέα

             ότι τελικά την λύση βρίσκει πρώτα ο Hugh Jackman που την τελική είναι τζομπαναραίος και όχι ο ντετέκτιβ που αυτή είναι κιόλας η δουλειά του.

 

 

 

Αυτά τα βρήκα όλα από την πρώτη θέαση κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης. Άμα την ξαναδώ θα βρω και κάμποσα άλλα.

[Bonadrug]

 

θα σου πω τα δύο που μου χτύπησαν άσχημα ευθύς αμέσως: 1) όλη η φασαρία γινόταν για ένα λαβύρινθο, ο οποίος γαμωλαβύρινθος δεν εμφανίζεται πουθενά στην ταινιά!!!!! Αυτό μου φάνηκε απίστευτα χονδροειδές! 2) γιατι ο Πολ αφού όπως ομολογεί η θεία του Άλεξ δεν δουλεύει μαζί της, κλέβει τα ρούχα των παιδιών, τα ποτίζει με αίμα ζώου και τα βάζει μέσα σε κουτιά με φίδια; Γιατί; ας μου το εξηγήσει κάποιος.....

και μερικά ακόμα που δεν τα πρόσεξα, τα πρόσεξαν όμως άλλοι: αυτό με το συσχετισμό του μενταγιόν με τη ζωγραφιά που λέει κι ο Zade κανει μπαμ: είσαι ντετέκτιβ και βρίσκεις ένα πτώμα με πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα ένα μενταγιόν με λαβύρινθο, μετά βλέπεις τις ζωγραφιές και δεν κάνεις τον συσχετισμό αμέσως παρά μόνο αφού ..τυχαία η φωτογραφία με το μενταγιόν του πτωματος πέφτει στα πόδια σου;  Ή πάλι τι σκατά σχέση είχε η αυτοκτονιά του πατέρα του Κέλερ και μπερδεύεται στην υπόθεση αφού δεν έχει σχέση τελικά. Ακόμα και η ίδια η απαγωγή του Αλεξ από τον Κέλερ η μισή ταινιά δηλαδη είναι άσχετη αφού δραματουργικά δεν προκύπτει από αυτή ούτε ένα στοιχείο προς τη λύση της υπόθεσης...

 

Επεξεργασία Οκτωβρίου 30, 2013 από bonadrug

[Bonadrug]

στα γρήγορα

 

Thor 2 .Θα μπορούσε να λέγεται και Loki 1. Μια μάχη περίμενα να δω ανάμεσα σε Asgardians και κακούς.Με την όρεξη έμεινα.Ότι μάχες (δεν) βλέπουμε στο Game of Thrones είδαμε κι εδώ. Θα έλεγα ότι ήταν μια μπούρδα αλλά με τόση σάχλα μέσα του αναγκάζομαι να θυμηθώ μια λέξη που είχε να μου έρθει από τότε που πήγαινα δημοτικό κι έβλεπα στην ΥΕΝΕΔ ταινίες της Βουγιουκλάκη: ΣΑΧΛΑΜΠΟΥΡΔΑ!!!

 

KickAss 2 -Το φοβόμουνα, Το έτρεμα. Άδικα. Δεν είναι σαν το πρώτο. Αλλά είναι καλό.Αξιοπρεπές. Αλλά και αναξιοπρεπές να ήταν,η αναξιοπρέπεια είναι ο μεσότιτλος της σειράς. Χαμογελάστε.Τώρα το ότι η Mindy είναι λίγο μεγάλη, οκ μικρό το κακό....

 

Gravity. Πολύ καλό,μυσταγωγικό ! αρέσει και στα κορίτσια by the way.

 

2 Guns - πολύ μεγάλη χημεία ανάμεσα στους πρωταγωνιστές,κορυφαίο buddy movie μέχρι στιγμής. Πολύ ευχάριστο δίωρο.

 

Riddick, ok οι δύο πρώτες ήταν καλές στο είδος τους ,αλλά αυτή η αρπαχτή b-movie είναι ελεεινή. Και έχει και τα πιο ξεφτυλισμένα aliens όλων των εποχών. Κρίμα για τον Riddick. Αν ήταν πιο μάγκας θα μπορούσε να γίνει mad max. κάτι τέτοιες παραγωγές στη δεκαετία του 80 τις στέλναμε καταυθείαν στα βιντεάδικα.

[Bonadrug]

Song of the day: Amanda Palmer, Stephen Merrit, Moby & Neil Gaiman "Science Fiction Double Feature" from Rocky Horror - 

[Bonadrug]

Μερικά ακόμα:

 

How I Live Now - με αυτή την ταινία τα έχω χαμένα.Θα έπαιρνα όρκο πως δεκάδες παρόμοιες ίσως και καλύτερες ταινίες στο είδος της μετα-αποκαλυπτικής δυστοπίας, κατέληγαν συστηματικά στον κάλαθο των αχρήστων εδώ και 30 χρόνια. Πώς αυτό το ταινιάκι βρέθηκε να παίρνει εξαιρετικές κριτικές και να έχει περιβληθεί με cult status μου φαίνεται αδιανόητο. Αρκεί το πράγματι εξαιρετικό soundtrack? Ίσως η πιο υπερεκτιμημένη ταινία της χρονιάς.

 

Just Like A Woman - το Thelma & Louise μιξαρισμένο με το Bend It Like Beckham? Η Siena Miller είναι αδυναμία μου αλλά όπως και να το κάνουμε αφού σε όλη την ταινία τα δυο κορίτσια μπαλαμουτιάζονται, θα περίμενα στο τέλος να το πνίξουν το κουνέλι! Φευ! (συνίσταται πάντως)

 

The Conjuring - τόσα και τόσα άκουσα γι΄αυτή την ταινία αλλά τελικά ούτε κάποια νέα πνοή στο horror genre φαίνεται να δίνει (όπως το Blair Witch ή το Paranornal Activity ας πούμε) ούτε υπάρχουν ακραίες σκηνές (ούτε καν σαν του Εξορκιστή). Περισσότερο σαν ένα Poltergeist του νέου αιώνα μου φάνηκε. Προτιμήστε την Emily Rose.

 

Paranoia - είχα διαβάσει το βιβλίο του Joseph Finder από τις εκδόσεις Bell αλλά δεν θυμόμουν το παραμικρό, Εδώ έχουμε τον αδελφό του Chris Thor Hemsworth, τον Liam σε ρόλο τεχνοκατάσκοπου και τους Harrison Ford και Gary Oldman να τρώγονται σαν τα κοκόρια ποιος θα φέρει την νέα εποχή στην τεχνολογία κοινωνικής δικτύωσης. Καλό; Γεμάτο κλισέ, προβλέψιμο, άχρωμο κλπ κλπ. Έχετε δει παρόμοια καί καλύτερα πολλές φορές αλλά άμα δεν έχεις τι να κάνεις , βλέπεται...

 

Good Vibrations - Επιτέλους και μια ταινιάρα, να μη ξεχνιόμαστε, Η ιστορία του Τέρι Χίλι, που ήταν για το πανκ του Όλστερ ότι ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν για το πανκ του Λονδίνου. Εκπληκτική αναπαράσταση των 70's , εξαιρετική ενσωμάτωση των επίκαιρων, τρομερή μουσική από Undertones, Outcasts και Rudi. Μοναδικό.

 

Made of Stone- είναι το rockumentary που έφτιαξε ο πολύς Shane Meadows (This Is England) με αφορμή την επανσύνδεση των Stone Roses πριν λίγα χρόνια. Για όσους ήταν εκεί το 1989 όταν βγήκε το στοιχειωμένο πρώτο άλμπουμ του Ian Brown και της παρέας του, για όσους έφαγαν τα νιάτα τους περιμένοντας να βγει το δεύτερο, για όλους εκείνους που λικνίστικαν με το fool's gold και το I Wanna be adored , αυτό είναι ένα ντοκουμέντο που δεν πρέπει να χάσουν. Με αγγλικούς υπότιτλους.

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 27, 2013 από bonadrug

[Bonadrug]

Δεν ξέρω αν έχει ξαναγίνει κουβέντα για το The Battery. Είχα πολύ καιρό να δω μια τόσο καλή και έξυπνη ταινία.

Το πιο πρωτότυπο buddy -road -zombie- cool movie ever.

Με σκηνές ανθολογίας που οι άλλες zombie movies ούτε να φανταστούν μπορούν.

Καιρό είχε να με συνεπάρει τόσο κάποιο φιλμ.

Δείτε το μοναδικό βίντεο και μετά ψάξτε την ταινία.

[Bonadrug]

τηλεγραφικά:

 

Black Sails – αυτό το prequel του Treasure Island είναι κατά μεγάλη πιθανότητα ότι πιο εντυπωσιακό προβλήθηκε τον τελευταίο χρόνο. Λαμπρό casting, σκηνικά και κοστούμια, ερμηνείες, πλούτος παραγωγής, σεναριακές ανατροπές. Και σε καθηλώνει και χορταίνει και το μάτι σου. Και μοιάζει και σε πολλά με παραγωγή του HBO. Ο νοών νοείτο….

 

How I met your mother- ολοκληρώθηκε επιτέλους μετά από εννέα σεζόν. Σίγουρα είχε τις κοιλιές του αλλά συνολικά ήταν μια σειρά που προχώρησε πολύ περισσότερο τα όρια του sitcom σε επίπεδο χαρακτήρων και αφήγησης ενώ φαίνεται να έφτιαξε και την καριέρα τεσσάρων από τους πρωταγωνιστές του. Αξιολάτρευτο, εναλλακτικό, απερίγραπτο...

 

Hawaii 5-0 – ok, όλα τα επεισόδια είναι τα ίδια, οκ είναι μπολιασμένο με στοιχεία σαπουνόπερας, οκ όλα τα δέχομαι, αλλά από την άλλη όλα τα επεισόδια τρέχουν νεράκι και δε βαριέσαι ενώ το cast είναι σθεναρό και παρελαύνουν και όλοι οι βετεράνοι κινηματογραφικοί αστέρες των 80ies σε περίπτωση που θέλατε να δείτε πως είναι σήμερα οι: Daryl Hannah, Melanie Griffith, Christine Lahti, Tom Berenger, Treat Williams, κλπ.

 

The Following  - επίτευγμα ότι ο δεύτερος κύκλος είναι καλύτερος από τον πρώτο, που ναι μεν είχε ξεκινήσει εντυπωσιακά αλλά στο τέλος βάλτωσε. Τώρα με την προσθήκη ενός τρίτου πόλου, αντίπαλου και προς τους δύο αρχικούς, το ενδιαφέρον και το σασπένς δεν πέφτουν ποτέ. Καλύτερο casting τηλεοπτικής σειράς χαλαρά.

 

Arrow. Συνεχίζει σε πολύ καλό επίπεδο αν και συνεχώς ανοίγει τρύπες σεναριακά που δεν κλείνουν ποτέ. Επίσης αυτό το λογύδριο στην αρχή (…but to do so, I cannot be the killer..) μου τη δίνει στα νεύρα. Ένας φίλος μου είπε πως η σειρά θα έπρεπε να λέγεται Failed λόγω της συχνότητας που η παραδοχή αυτή εκστομίζεται από τους χαρακτήρες (I failed the city, my family, me you and everyone I Know κλπ).

 

Revolution – είμαι στο όριο να την παρατήσω, δεν βλέπω τρίτο κύκλο με τίποτα.

 

Helix – Τόσο δυνατό potential και τόσο άμπαλη ανάπτυξη. Με το ζόρι κρατήθηκα μέχρι το 8^ο επεισόδιο. Κακογυρισμένο, αλλοπρόσαλλο, αδύναμο casting, αλλά το χειρότερο από όλα είναι η μουσική του επένδυση που είναι εντελώς άσχετη!

 

Grey’s Anatomy – Γιατί το βλέπω ακόμα; Κάτι πρέπει να βλέπω και μαζί με τη γυναίκα μου, είναι η δικαιολογία. Αλλά επειδή η απορία παραμένει σκοπεύω να ρωτήσω και ψυχολόγο.

 

The Waking Dead – μετά τον απερίγραπτο δεύτερο κύκλο, ότι και να δείξει καλό φαίνεται. Αν και μετά τον governor η κοιλιά είναι εμφανής….

 

Repo Men – θεωρήθηκε μεγάλη φλόπα και υπήρξε μια εμπορική πανωλεθρία. Γι΄αυτό το απέφευγα για χρόνια. Τελικά δεν μου φάνηκε και τόσο κακό….   

 

Stake Land – το τέλος του κόσμου θα έρθει με ζόμπι βρικολακάκια; Στο τελευταίο καταφύγιο θα προσπαθήσουν να φθάσουν οι δύο ήρωες σε μια πορεία με πολλά αναπάντεχα. Το βρήκα εξαιρετικό.

 

Ender’s Game – Η απογοήτευση της χρονιάς. Ίσως σαν ανάγνωσμα να ήταν καλύτερο.

 

Zombie Night – για τρελά γέλια. Απερίγραπτο B-Movie, ότι ακριβώς περιμένετε να δείτε.

 

The Human Race – τρελό no budget movie με έντονο suspense. Η πλάκα είναι ότι το τέλος του είναι παρόμοιας λογικής με του Under the Dome και καταφέρνει να πει αυτό για το οποίο ο Stephen King χρειάστηκε 1000 σελίδες  και δεν τα κατάφερε.  

 

The After – πιλότος σειράς που δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, τόσο χάλια ήταν. Κι ας λέει στη νούγια Chris Carter...

 

Resurrection – what the f**k? Έχω αντέξει πέντε επεισόδια αλλά δε με βλέπω για πολύ ακόμα…

 

Crisis – το άφησα μετά το δεύτερο επεισόδιο και αφού είδα που το πήγαινε…

 

From dusk till down – το άφησα στα μέσα του τρίτου επεισοδίου και αφού αποφάσισα ότι δεν θέλω να βλέπω άλλους βόες να βγαίνουν από πτώματα ανθρώπων.

 

47 ronin – δεν νομίζω πλέον ο Keanu να έχει άλλη ευκαιρία. Θα πρέπει να τον αναστήσει κάποιος Tarantino….

 

100 – Ωραία ιδέα, λίγο terra nova, λίγο outcasts, με εφήβους , για να πιάσει το νεανικό κοινό, μέχρι στιγμής υποσχόμενο, για να δούμε….

 

Byzantium – μέσα στις 10 καλύτερες ταινίες με βρικόλακες όλων των εποχών, μαζί με Hunger, Interview…, Fearless…, Let the right one in, Near Dark, Addiction, Vampyr, Daybreakers, Martin κλπ.

[Bonadrug]

Arrow, οφείλω να παραδεκτώ ότι πήγε καλά, τα flashbacks όμως κάποτε πρέπει να τελειώσουν , 5 χρόνια έμεινε στο νησί, όχι δύο αιώνες..

 

The Winter Soldier - η ενηλικίωση ενός genre, ταινία-ορόσημο, ακόμα κι ο Evans ήταν καλός αν και θα μπορούσα να στοιχηματίσω ότι κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο. Σεναριακά η ταινία οφείλει περισσότερα στο κατασκοπικό θρίλερ των seventies (Three Days of the Condor κλπ), παρά στο δικό της είδος. Μπράβο. 

 

Pompeii - peplum παλαιάς κοπής αλά τσινετσιτά. Για γέλια ο Sutherland, ανεκτός ο ...John Snow. 

 

Jack Ryan- Shadow Hunter - η χειρότερη ταινία Jack Ryan από τις ..5 αν μετράω καλά. Είναι τρομερό ότι καλύτερη ταινία με τον Jack Ryan είναι αυτή που είχε τον χειρότερο Jack Ryan, δηλαδή τον Alec Baldwin, ο λόγος φυσικά για το The Hunt of Red October. 

 

Joyland, o λόγος για το βιβλίο του Stephen King, μακριά από τια μπαλαφάρες τύπου θόλου, μια ιστορία με φαντάσματα όπου τα φαντάσματα είναι εντελώς κομπάρσοι, μια ιστορία ενηλικίωσης περισσότερο για έναν τύπο που τον παράτησε η γκόμενά του και οι περιπέτειες του μέχρι να βρει καινούρια, μια ιστορία ανεξιχνίαστων φόνων κλπ.  Διαφορετικό για King, μάλλον από τα καλά του (Καρδιές στην Ατλαντίδα, Πράσινο Μίλι κλπ).

 

Godzilla - ένα πράγμα για το οποίο μπορείς να είσαι σίγουρος όταν βλέπεις αυτό που συνηθίσαμε να ονομάζουμε ταινία ποπκορν είναι ότι η ταινία συνήθως είναι πιο ενδιαφέρουσα από τα ποπκορν. Με τον Godzilla τον νεότερο συνέβη το αντίθετο: τα ποπ κορν ήταν πιο ενδιαφέροντα από την ταινία! Σπάνια έχω αισθανθεί τόσο έντονα την ανάγκη να φύγω στη μέση μιας ταινίας! Μόνο δύο φορες το έχω πράξει και αυτές στο πολύ μακρινό παρελθόν, μία στο Κάτω από το Ηφαίστειο του Joihn Houston και μια στο σοβιετικό Γράμματα ενός νεκρού ανθρώπου (ίσως και σε κάναν Woody Allen, αλλά που να θυμάμαι τώρα ποιον!). Ε λοιπόν στον Godzilla στη δεκαπεντάλεπτη σεκάνς όπου οι διάλογοι πάνε κάπως έτσι:

Godzilla--Ουργκχ

Φτερωτό Τέρας -Μόαρχ

Godzilla - Μοοοοργκχ

Θηλυκό τέρας- γιαααργκχ

..ομολογουμένως τα είδα όλα!

Λοιπόν οι ανασκαφές για ουράνιο στην Ινδονησία ξυπνάνε ένα muto, μια γιγάντια αρσενική κατσαρίδα, ας πούμε τον Μόθρα, ο οποίος καλει τη θαμμένη στην έρημο της Nevada θηλικιά Muto, ας πούμε την.. καταβόθρα. Τον διαλογό τους όμως τον ακούει ο Godzilla που επεμβαίνει για να σώσει την ανθρωπότητα! Μιλάμε για ένα μακρόσυρτο χάλι, χωρίς την παραμικρή αγωνία, ένα έπος βαρεμάρας και ανοησίας. Κακογυρισμένο σε σημείο που σε κάνει να απορείς αν ο σκηνοθέτης είναι έλληνας (κρίμα, το Monsters βλεπότανε). Avoid at any cost!!!!   

[Bonadrug]

Robocop - κατά τη γνώμη μου υπάρχει μόνο μια περίπτωση να σου αρέσει αυτή η ταινία. Να μην έχεις δει το πρωτότυπο του Verhoeven και ειδικά να μην έχεις δει το πρωτότυπο του Verhoeven όταν βγήκε, το 1987! Το original έγινε cult anthem σε απίστευτα μικρό χρονικό διάστημα, έκανε τεράστιο ανίκτυπο, ενέπνευσε δύο λιγότερο πετυχημένες συνέχειες, έγινε καρτούν, κόμικ κλπ. Είχε έναν από τους κορυφαίους βλάσφημους σκηνοθέτες της εποχής του, προοριζότανε για ενήλικο κοινό και όχι για παιδάκια όπως το remake, ήταν γεμάτο gory σκηνές ωμής βίας, είχε στο πρόσωπο του Peter Weller έναν ανέκφραστο και παγωμένο ενσαρκωτή ακριβώς όπως ήταν το ζητούμενο. Η οικογένεια και τα μελό παρελκόμενα δεν είχαν θέση, η (και όχι ο) Lewis είχε ουσιαστικο ρόλο και οι κακοί ήταν βαρβάτοι, ειδικά ο Kurtwood Smith. H σάτιρα στον αμερικάνικο τρόπο ζωής ήταν αμείλικτη και έξυπνη. Η ταινία είχε τρομερές ατάκες σαν την τελευταία που σου έμεναν στη μνήμη για πάντα.

Η νερόβραστη σούπα του 2014 που εμφανώς φτιάχτηκε για παιδάκια δεν έχει πιστευτές ή θεαματικές σκηνές μάχης, αφού τις παρουσίαζει όλες σαν βιντεοπαιχνίδι. Εστιάζει στο δίπολο ανθρώπινο/τεχνητό ενώ η πρώτη ήταν εμφανώς μια ταινία εκδίκησης και αυτό ήταν ένα δευτερεύον μοτίβο. Δεν έχει κακούς της προκοπής. Ο Michael Keeton στο πρώτο μισό παίζει σαν στο Σκαθαροζούμη και μετά απλά δεν έχει το ρόλο. Ο σουηδός που παίζει τον Murphy μου αρέσει , είναι συμπάθεια μου από το The Killing, αλλά δεν είναι Peter Weller. Εν ολίγοις μια μεγάλη πατάτα που σύντομα θα σβηστεί από τη συλλογική σινεφίλ μνήμη, όπως έσβησαν τα remake του Total Recall, του Conan the Barbarian, του Superman II. Συμπέρασμα: μην αγγίζετε τα eighties! και τρέμω μήπως γυριστεί κάποτε remake του Blade Runner!

 

Turn - τηλεοπτική σειρά με θέμα την επαναστατική κατασκοπία στον πόλεμο της ανεξαρτησίας.  Αυτές οι ιστορικές σειρές θέλουν πολλά αρ***ια για να σε κρατήσουν. Διότι ξέρεις ήδη τι θα γίνει, επομένως η υπόθεση, η πλοκή από μόνες τους δεν φθάνουν να σου κρατήσουν το ενδιαφέρον. Πρέπει να σε κρατάει η ατμόσφαιρά τους, η ανάσα τους, η μυρωδιά τους : όπως το Deadwood, όπως το Rome ή το Tudors ας πούμε. Εδώ έχουμε κλασικά εικονογραφημένα, όμορφα να τα βλέπεις αλλά για λίγο και μετά βαριέσαι. Τρίτο επεισόδιο και κατέρρευσα. Κρίμα για τον Jamie Bell , είναι το απόλυτο χαμηλό της καριέρας του.   

Επεξεργασία Ιουλίου 6, 2014 από bonadrug

[GreekComicFan]

Γενικά, καλά θα κάνουν να μην αγγίζουν τις ταινίες του Βερχόφεν εφόσον δεν έχουν κάτι να πουν με τα remake τους.

[Bonadrug]

Transformers Age of Extinction. Θα έπρεπε να υπάρχει ένας λόγος, μια αναλογία που να υποδεικνείει το πόσες ντάμπα ντούμπα σκηνές μπορείς να βάλεις σε μια ταινία ανάλογα με τη διάρκειά της. Το τελευταίο Transformers είναι τόσο μπουκωμένο σε καταδιώξεις, εκρήξεις, ανατινάξεις, κατεδαφίσεις  κλπ που σε συνάρτηση με τα 160 λεπτά της είναι το απόλυτο overdose, εγγυημένος πονοκέφαλος. Μιλάμε για τρομερό μαρτύριο τώρα. Πέρα από ότι για τέταρτη ταινία έχουμε το ίδιο μοτίβο - μέχρι και ο 11χρονος γιος μου το κατάλαβε πια - : ψάχνουμε τον Optimus Prime και αυτός θα φέρει τη λύση, πέρα από το ότι  πρέπει να καταπιούμε ότι ο nerd βλάχος δέρνει έναν black ops agent (!), πέρα από το ότι η υπόθεση είναι ε για λέσα όλα μέσα (Autobots, Decepticons, Dinobots, κλπ, κλπ), πρέπει και να σβήσεις τον εγκέφαλό σου για 2,5 ώρες κι όποιος αντέξει. 

 

 

How To Train Your Dragon 2 - όχι σαν το πρώτο, με χιούμορ χαμηλού επιπέδου μερικές φορές, αλλά και πάλι καλούτσικο.

 

Delivery Man - Ο Vince Vaugn έκανε τον κύκλο του και τώρα παίζει ότι να ναι. Θα μου κάνει εντύπωση αν ξαναπαίξει σε κάτι πιο φιλόδοξο. Βέβαια γενικά η αμερικάνικη κωμωδία έχει τα χάλια της τα τελευταία χρόνια....  Δείτε το καναδέζικο πρωτότυπο αν θέλετε.

 

 

The Wolf of Wall Street - Μα δεν είναι ακριβώς το ίδιο μοτίβο, με το Goodfellas; Μιλάμε εντάξει, το ξέρω ότι σύμφωνα με τους γάλλους θεωρητικούς, ένας ωτέρ γυρίζει στην πραγματικότητα πάντα την ίδια ταινία, αλλά εδώ δεν κρατιούνται ούτε τα προσχήματα. Όχι μόνο τα μοτίβα της υπόθεσης είναι ίδια αλλά ακόμα και οι τεχνικές ανάπτυξης τους. Μόνο οι δόσεις εδώ είναι μεγαλύτερες: περισσότερο σεξ, ειδικά παρτούζες, περισσότερα ναρκωτικά, περισσότερα μπινελίκια. Όλα αυτά για κριτική στα χρηματιστήρια και στα golden boys εγώ τα ακούω βερεσέ. Είναι φανερό ότι στην ταινία ο Scorsese βλογάει τα γένια του. Κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα και το διασκεδάζει. Και κάπως έτσι εκπίπτει σε μανιέρα. Ξαναδείτε το Goodfellas καλύτερα.  

 

Autumn Blood - τι παράξενο ταινιάκι, μου θύμισε τις cult movies των seventies. Λίγο Last House On The Left, λίγο Jean Rollin.

Τελικά με κράτησε μέχρι το τέλος. Μόνο σε περίπτωση που πραγματικά δεν έχετε κάτι άλλο να κάνετε και νιώθετε αρκετά ξεκούραστος, επιχειρήστε το.  

 

The Leftovers - Καλά νωρίς είναι ακόμα , και είναι και HBO - αλλά τέτοια αίσθηση αποπροσανατολισμού σπάνια έχω νιώσει σε σενάριο. Το 2% του παγκόσμιου πληθυσμού εξαφανίζεται και αντί η σειρά να καταπιάνεται με το τι στο διάολο έγινε (όπως έκανε το Flash Forward ας πούμε), ασχολούμαστε με τα ψυχικά τραύματα των εναπομείναντων. Αν θέλεις να κάνεις δράμα, χειρίζεσαι αληθοφανή γεγονότα, όχι εξωπραγματικά, αυτό ξέρω εγώ, Τι σέκτες και παπαριές τώρα.

 

 

True Blood 7 - τώρα πια απευθύνεται μόνο στους fans, και αυτό το βρίσκω πολύ σωστό. Αν έχεις δει τις 6 σεζόνς θα δεις και την τελευταία. Δεν μπορείς να παρατήσεις το True Blood εύκολα! Όπως το Under The Dome ας πούμε που σιγά μην ασχοληθώ με τον δεύτερο κύκλο. 

 

True Detective - μεγαλειώδες, δεν έχω λόγια.

 

The Last Ship, για όσους το the last resort δεν ήταν αρκετό! Κακογυρισμένο μου φάνηκε, Κι ο Eric Dane καλύτερα να γυρίσει στο Seattle Grace! 

 

24 s09 - Jack Is Back ! Το απόλυτο τσίρκο όπως καταλαβαίνετε. Όπως και με κάθε σειρά του 24, να περιμένετε να ολοκληρωθεί και μετά δείτε τη μονοκοπανιά ή όσο αντέξετε. Δεν είναι σαν τις παλιές πάντως.

 

Snowpiercer. Ουπς εδώ είμαστε. Μερικές φορές βλέπεις μια ταινία και καταλαβαίνεις αμέσως την αξία της. Καταλαβαίνεις ότι είναι προορισμένη να γίνει cult και να μιλάνε για αυτή και στα επόμενα 30 χρόνια. Καμιά φορά το καταλαβαίνεις μόνο εσύ βέβαια αλλά αυτή δεν είναι η περίπτωση του Snowpiercer. Ο καθένας - εκτός από τους αμερικάνους διανομείς της ταινιάς ίσως - αντιλαμβάνεται τη διαφορετικότητα στην αφήγηση, την ιδιαιτερότητα στη αισθητική και τις ανατροπές στην ιστορία της ταινίας. Οι τελευταίες ταινίες που ήξερα ότι θα γίνουν cult όταν τις είδα και ο βαθμός σιγουριάς μου: Near Dark (7/10), Dark City (10/10) και Strange Days (8/10). E, στο Snowpiercer θα έδινα 11/10. Μεγαλειώδες μα και ιδιαίτερο συνάμα.    

Επεξεργασία Ιουλίου 6, 2014 από bonadrug

[germanicus]

Παρεμπιπτόντως Μανώλη, το Snowpiercer βασίζεται σε BD  Le Transperceneige (wiki) το οποίο απ'ότι βλέπω στη wiki μεταφράστηκε και στα αγγλικά (amazon)

 

δεν έχω ούτε διαβάσει το κόμικ, ούτε δει την ταινία. Παρόλο που θέλω καιρό τώρα να τα κάνω και τα 2 διότι έχω ακούσει καλά λόγια για αμφότερα

 

[Lord Makro]

Την έχω μπανίσει κι εγώ αυτή την ταινία για πολλά υποσχόμενη. Θα την δω σίγουρα

[Bonadrug]

Extant s01e01-03 –  Έχοντας πάρει την κάτω βόλτα εδώ και καιρό, η Χάλι Μπέρι το γυρίζει στην τηλεόραση, μια και είναι της μόδας άλλωστε για τους σταρ της περασμένης δεκαετίας, που αρχίζουν να νιώθουν ότι μένουν στα αζήτητα. Τι πράγμα είναι τούτο το extant; Υποτίθεται ότι φέρει την ενεργό συμμετοχή του Spielberg αλλά δεν είναι παρά ένας διακειμενικός αχταρμάς sci-fi : Λίγο Astronauts’ Wife, λίγο Demon Seed, λίγο A.I. και πάει λέγοντας. Ο ρυθμός είναι απελπιστικά αργός, σκηνές έντασης δεν υπάρχουν, χαρακτήρες με χρόνο πλην της Χάλι δεν υπάρχουν. Και η Μπέρι επιτέλους με έκανε να καταλάβω γιατί ο Σίνγκερ δεν της έδινε ποτέ σεβαστό  screen time στα X-men.

 

The Strain s01ep01-04 - Εδώ έχουμε την εμπλοκή ενός ακόμα σεβαστού ονόματος, του Γκιγιέργμο Ντελ Τόρο. Είναι μια μεταφορά του μύθου του Δράκουλα, από την Αγγλία όπου έφθασε με ρωσικό πλοίο γεμάτο νεκρούς, στη Νέα Υόρκη,  όπου φθάνει με αεροπλάνο που παρομοίως σφύζει από νεκρούς. Εμφανίζεται κι ένας γηραλέος Αρμένης, τύπου Βαν Χέλσινγκ. Την αντιμετώπιση των βρικολάκων, που παρουσιάζονται ως επιδημική ασθένεια αναλαμβάνει ο επικεφαλής του CDC. Ασύνδετο ακόμα, με πολλά κενά που μένει να δούμε πως θα καλυφθούν. Το supporting cast είναι αδιάφορο και άνευρο και το ότι οι βρικόλακες παρουσιάζονται σαν …aliens (μορφικά) ξενίζει λίγο. Ο «Δράκουλας» εμφανισιακά φέρνει σε Nosferatu μάλλον…. Για να δούμε…

 

The 100 season one– είναι φοβερό ότι σε μια πλοκή και σε ένα σέτινγκ που ευθέως παραπέμπουν σε Μad Μax και Οutcasts , η σειρά θυμίζει περισσότερο τα Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλς!

 

Fringe – Ξεκίνησα να βλέπω το Fringe πριν μερικά χρόνια αλλά το σταμάτησα στο 10^ο επεισόδιο. Δεν έβλεπα συγκεκριμένη στοχοθεσία αλλά αποσπασματικότητα, η πρωταγωνίστρια μου φαινόταν αγγούρι και ανέραστη, ο πρωταγωνιστής ήταν ο βλακούλης του Dawson’s Creek και ο τρίτος ρόλος απλά … δεν υπήρχε, ήταν εξωφρενικός! Μετά τα εγκωμιαστικά σχόλια που κατά καιρούς διάβασα εδώ μέσα όμως , όπως και μετά το διαφαινόμενο cult status που απέκτησε η σειρά, είπα φέτος να την ξαναπιάσω και δεν το μετάνιωσα. Η πρώτη σεζόν πράγματι φέρνει σε κακέκτυπο του X-Files. Αλλά μετά η σειρά γίνεται η χαρά του κάθε κομιξάκια. Εναλλακτικά σύμπαντα, retroactive continuities, doppelgangers και ότι μπορείς να φανταστείς… Πρέπει  να πω  ότι κατά  τη διάρκεια της η σειρά άλλαξε χαμαιλεοντικά αρκετές φορές και στο στόρι της και στη μορφή της ακόμα,  μέχρι να βρει το ρυθμό της. Τα καλύτερα επεισόδια είναι από τα μέσα της δεύτερης μέχρι το τέλος της τρίτης σεζόν αλλά μέχρι και το τέλος τσουλάει αρκετά καλά και ολοκληρώνεται (σημαντικό) συμπαθητικά.  Είναι όμως οι μοναδικές πινελιές της ποπ κουλτούρας αυτές που με έκαναν να συμπαθήσω τόσο τη σειρά: όταν ο Dr Bishop χορεύει και τραγουδάει το ξεχασμένο  χιτάκι των Tears For Fears, Head over Heels, όταν το κινητό χτυπάει και το ringtone είναι από το Rocky Horror Picture Show, όταν το graffiti στον τοίχο γράφει Kilroy Was Here, κλπ  Από τις ελάχιστες σειρές που αποφάσισα να κρατήσω σε ένα σκληρό για να (προσπαθήσω να ) τη δείξω κάποτε στα παιδιά μου ή να την ξαναδώ όταν πάρω σύνταξη….

 

Transcendence – νομίζω ότι η ταινία είναι και θα μείνει ιστορική. Στο μέλλον όταν κάποιος θέλει να αναφέρεται στην επιτομή της αποτυχημένης σε κάθε επίπεδο ταινίας θα αναφέρεται παραδειγματικά στο Transcendence . Ακόμα και o Paul Bettany είναι άθλιος, δεν πίστευα ότι μπορεί να συμβεί αυτό. Προσέξτε το βλέμμα του Morgan Freeman στα πλάνα του στην ταράτσα. Βλέμμα «τι διάολο γυρεύω εγώ εδώ πέρα»!!!! Ωστόσο πρέπει να πω ότι η Rebecca Hall είναι μαναράκι κι έχει τα ωραιότερα χείλη μετά την Scarlet. Ένας πόντος για την ταινία λοιπόν.

 

Divergent  - Κόπια του Hunger Games σε κάθε επίπεδο με μια ισχυρή δόση από Ender’s Game θα έλεγα. Ακόμα και η πρωταγωνίστρια θυμίζει τη Τζένιφερ Λόρενς. Τελικά δεν ήταν  τόσο κακό όσο περίμενα. Εμένα δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση αλλά η γυναίκα μου κι ο γιος ενθουσιάστηκαν και την επόμενη μέρα το ξαναείδαν….

 

Captain Phillips – Αυτή η ταινία πράγματι με εξόργισε. Για ποιο λόγο γυρίστηκε; Για  να μας δείξει την σύγκρουση του αμερικάνικου στόλου με 4 ψωραλέους κακομοίρηδες Σομαλούς με μια…. σωσίβια λέμβο. Για να κάνει προπαγάνδα της αμερικανικής ισχύος; Τι το ιδιαίτερο είχε μια πειρατεία χωρίς αποτέλεσμα που κατέληξε σε μια αναίμακτη (για το θύμα), 24ωρη απαγωγή; Δράμα δεν ήθελε να κάνει, αν ήθελε θα τόνιζε τους δεσμούς του καπετάνιου με την οικογένεια του, θα είχε φλας μπακς κλπ. Υποτίθεται ότι ο Greengrass δίνει μια ντοκιμενταρίστικη εκδοχή των γεγονότων γιατί αυτό είναι το στιλ του (United 93) και κρατάει ουδέτερη στάση! Σιγά μην είναι ουδέτερη ρε!!!! Είναι δυνατόν ρε να αντιμετωπίζεις με τον ίδιο τρόπο 4 ξυπόλητους εναντίον 4 φρεγάτων;; Δεν πρέπει να θίξεις το δράμα των ανθρώπων αυτών, της  χώρας αυτής, δράμα για το οποίο ευθύνονται κυρίως οι πολιτικές των ΗΠΑ και των πολυεθνικών τους.  Κι αυτός ο μπαγλαμάς ο Tom Hanks, ο πιο υπερεκτιμημένος ηθοποιός όλων των εποχών, απλώς περιφέρει την εκνευριστική βλακόφατσά του, δίνοντας δήθεν μια αφαιρετική ερμηνεία στα όρια της υποκριτικής και της αναίρεσής της… Ο Σομαλός ερασιτέχνης του δίνει τα παπούτσια στο χέρι…. Η χειρότερη ταινία της δεκαετίας, τι άλλο περίμενε κανείς από μια ταινία με χορηγό το αμερικανικό ναυτικό;

Falling Skies S04 – Τρομερό ότι 4 σεζόν έχουν περάσει και η πλοκή στο βασικό θέμα της σειράς (της σύγκρουσης των εξωγήινων – ανθρώπων) δεν έχει κουνήσει ίντσα!!!

 

The Last Ship s01ep01-07 – Μου κάνει μεγάλη εντύπωση πως γνωρίζει επιτυχία αυτό το πράγμα.  Το πλοτ είναι ο ορισμός του μονοδιάστατου. Επιδημία έπληξε τον πλανήτη, το μοναδικό αμερικάνικο πλοίο που διεξάγει έρευνες για το εμβόλιο συνεχίζει να πλέει στον Ειρηνικό και το κυνηγάει ένα ρώσικο να του κλέψει τη δόκτορα που φτιάχνει το εμβόλιο! Αυτό είναι όλο! Μοναδικό ντεκόρ το πλοίο και η θάλασσα. Η πλάκα είναι πως μέχρι το πέμπτο επεισόδιο ήταν έτοιμοι να βρουν το εμβόλιο, οπότε η σειρά δε θα είχε λόγο ύπαρξης. Φυσικά το κατάλαβαν και στο 6^ο ανέκρουσαν πρύμναν και … απέχουν πλέον πολύ από το να το βρουν. Βαρετή, κουραστική, μυρίζει και βαρβατίλα……

Επεξεργασία Αυγούστου 12, 2014 από bonadrug

[Kabuki]

Extant s01e01-03 –  Έχοντας πάρει την κάτω βόλτα εδώ και καιρό, η Χάλι Μπέρι το γυρίζει στην τηλεόραση, μια και είναι της μόδας άλλωστε για τους σταρ της περασμένης δεκαετίας, που αρχίζουν να νιώθουν ότι μένουν στα αζήτητα. Τι πράγμα είναι τούτο το extant; Υποτίθεται ότι φέρει την ενεργό συμμετοχή του Spielberg αλλά δεν είναι παρά ένας διακειμενικός αχταρμάς sci-fi : Λίγο Astronauts’ Wife, λίγο Demon Seed, λίγο A.I. και πάει λέγοντας. Ο ρυθμός είναι απελπιστικά αργός, σκηνές έντασης δεν υπάρχουν, χαρακτήρες με χρόνο πλην της Χάλι δεν υπάρχουν. Και η Μπέρι επιτέλους με έκανε να καταλάβω γιατί ο Σίνγκερ δεν της έδινε ποτέ σεβαστό  screen time στα X-men.

 

The Strain s01ep01-04 - Εδώ έχουμε την εμπλοκή ενός ακόμα σεβαστού ονόματος, του Γκιγιέργμο Ντελ Τόρο. Είναι μια μεταφορά του μύθου του Δράκουλα, από την Αγγλία όπου έφθασε με ρωσικό πλοίο γεμάτο νεκρούς, στη Νέα Υόρκη,  όπου φθάνει με αεροπλάνο που παρομοίως σφύζει από νεκρούς. Εμφανίζεται κι ένας γηραλέος Αρμένης, τύπου Βαν Χέλσινγκ. Την αντιμετώπιση των βρικολάκων, που παρουσιάζονται ως επιδημική ασθένεια αναλαμβάνει ο επικεφαλής του CDC. Ασύνδετο ακόμα, με πολλά κενά που μένει να δούμε πως θα καλυφθούν. Το supporting cast είναι αδιάφορο και άνευρο και το ότι οι βρικόλακες παρουσιάζονται σαν …aliens (μορφικά) ξενίζει λίγο. Ο «Δράκουλας» εμφανισιακά φέρνει σε Nosferatu μάλλον…. Για να δούμε…

απο το Extant ειδα το πρωτο επεισόδιο και μου φανηκε πολύ αδιαφορο για να το συνεχισω

 

στο The Strain είδα 5 επεισόδια, δε μου εκανε εντύπωση και τα συγκεκριμένα βαμπίρια αντί να είναι τρομακτικά, είναι αηδιαστικά. Δε νομίζω να δω άλλα επεισόδια κι απ αυτο

 

[Bonadrug]

Orange is the new black season 1, 2.

Πιθανότατα απλά να κομίζω γλάυκας είς Αθήνας,αναφερόμενος σε αυτή τη σειρά του Netflix μια και ήδη έχει ολοκληρωθεί η δεύτερη σεζόν και πάμε για τρίτη. 

Πρόκειται για μια δραματική ...κομεντί (!) σε περιβάλλον γυναικείων φυλακών (oh yeah +100 points), όπου όμως όλες οι τρόφιμες πλην μιας (της Alex) είναι αλογομούρες (-95p). Πρωταγωνίστρια είναι μια ξανθιά (-50p), χαζή (-10p), bisexual (+50p), αραββωνιασμένη με άνεργο συγγραφέα του κώλου που υποδύεται ο Jason Biggs (-500π), που εκτίει θητεία δεκαπεντάμηνη, όντας εμπλεκόμενη από χαζομάρα σε δίκτυο διακίνησης ναρκωτικών. Η σειρά παρακολουθεί τη ζωή της στη φυλακή, τις σχέσεις μεταξύ των τροφίμων, των φυλάκων, της διοίκησης. Έχει ΠΑΡΑ πολλούς χαρακτήρες, μεταξύ των οποίων μια λατίνα που ακούει Smiths (+100π) αλλά και...  Erasure (-50p). Στη φυλακή απαγορεύεται το λεσβιακό σεξ (-5000p) αλλά όλο και κάτι γίνεται (+2000p)! Το μοντάζ των credits έναρξης με τα close ups είναι απωθητικό (-100p), αλλά το τραγούδι των τίτλων (Regina Spector) είναι καλούτσικο (+50p) όπως και εν γένει η μουσική επένδυση (+100p). Δραματουργικά τώρα, η σειρά είναι πολύ πρωτότυπη, βλάσφημη, αντισυστημική, έχει κοφτερή γλώσσα και απόψεις και καταφέρνει να μοιράζει το χρόνο της στους πολλούς χαρακτήρες της. Ορισμένα από τα sublots δεν τσουλάνε ιδιαίτερα (η εγκυμοσύνη ας πούμε) αλλά όπως και να το κάνουμε η σειρά είναι φρέσκος αέρας και προτείνεται ανεπιφύλακτα. Η δεύτερη σεζόν είναι ακόμα πιο σκοτεινή, διερευνά ακόμα πιο obscure χαρακτήρες, έχει έναν τυπικό διαβολικό αρχικακό (τη Vee), προδοσίες, ίντριγκες, καθαρή τρέλα. Ξεκινήστε τη. Σκηνοθετημένη μεταξύ άλλων από την ιέρεια του ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά Alison Anders, από τη Jodie Foster και τον ελληνοαμερικάνο Constantine Makris.

 

Oculus. Ταινιάκι τρόμου που αναπτύσσεται με παράλληλη αφήγηση σε δύο χρονικά σημεία εξετάζοντας την ιστορία και την επιρροή ενός διαβολικού... καθρέφτη σε μια τετραμελή οικογένεια. Σε πρώτο χρόνο ο καθρέφτης θερίζει τους γονείς και σε δεύτερο χρόνο τα παιδιά, καμιά 10ρια χρόνια αργότερα, προσπαθούν να πάρουν την εκδίκησή τους. Πολλά υποσχόμενο κατά σημεία, ενδιαφέρον, αλλά τελικά νομίζεις ότι όλα έμειναν ανολοκλήρωτα και ότι τα πιο καλά στοιχεία της πλοκής δεν αναπτύχθηκαν. Για τους fans του Conjuring, του The Ring, του The Haunting in Connecticut αλλά μέχρι εκεί. 

Επεξεργασία Αυγούστου 28, 2014 από bonadrug

[Bonadrug]

Fury – είναι η καλύτερη πολεμική ταινία μετά το Saving Private Ryan, χωρίς πάντως να το υπερσκελίζει. Η καλύτερη ερμηνεία του Brad Pitt που παίζει πια χωρίς να προσπαθεί και …χωρίς να χαμογελάει. Ταινία με δουλεμένους χαρακτήρες, σενάριο βασισμένο στις σχέσεις και όχι μόνο στο κανονίδι. Από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς.

 

Hobbit 3 – όλα καλά και όλα τα ίδια! Τόση φασαρία για να ξαναδούμε την Επιστροφή του Βασιλιά;

 

Lucy – αφήνω στην άκρη το «επιστημονικό» Mumbo jumbo, για να εστιάσω στην απαράδεκτη σκηνοθεσία του Besson που χρησιμοποιεί το διανοητικό μοντάζ εκατό χρόνια μετά τον Eisenstein και φυσικά όπως πάντα η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Ότι ήταν πρωτοπόρο και επαναστατικό για τον Eisenstein καταλήγει μπαλαφάρα στο Lucy. Αν έπαιζε η Μίλα Γιόβοβιτς και όχι η Σκάρλετ η ταινία θα έκανε αντίστοιχη αίσθηση με το Resident Evil 24! Καιρό είχα να δω τόσο κακή ταινία. Πάντως η σκηνή της καταδίωξης είναι πολύ καλή (λογικά μετά από τόσα Ταξί και Transporters).Κρίμα γιατί με το Leon και το Fifth Element, ο Besson είχε δείξει πως μπορούσε περισσότερα από το να σκηνοθετεί συγκρουόμενα!

 

Predestination. Μιλάμε για ένα εξαιρετικά εγκεφαλικό σενάριο επιπέδου Memento. Μπορεί να μην γίνεται η καλύτερη διεκπεραίωση αλλά η αρχική ιδέα είναι μοναδική! Δε γράφω περισσότερα γιατί η ταινία βασίζεται στο στοιχείο της έκπληξης. Από τις πολύ ευχάριστες και αναπάντεχες εκπλήξεις της χρονιάς.

 

Hercules (The Thracian Wars). Το περίμενα χειρότερο. Τελικά είναι μια αξιοπρεπής περιπέτεια. Το είδα και δεύτερη φορά μαζί με το γιο μου. Στα συν ότι είναι μια γειωμένη περιπέτεια και δεν εμπλέκει το ελληνικό πάνθεον στην ιστορία της, όπως ας πούμε οι ταινίες με τον Περσέα.

 

Gracepoint – Σειρά Whodunnit 10 επεισοδίων που σου κρατάει το ενδιαφέρον αντλώντας από το Twin Peaks και το The Killing χωρίς ποτέ να φθάνει το ύψος τους. Στα συν ο χαρακτήρας του ντετέκτιβ από ένα τύπο που εμφανισιακά θυμίζει τον Τζάρβις Κόκερ!

 

These final hours – αυστραλιανή indie δυστοπία όπου ο πλανήτης φθάνει στο τέλος του μετά από μια σειρά ηλιακών εκρήξεων (δεν προσδιορίζεται ακριβώς). Για τους λάτρεις του είδους. Μικρό budget αλλά σφιχτό και ουσιαστικό σενάριο.

 

The Equalizer. Remake άγνωστης σε μένα τηλεοπτικής σειράς της δεκαετίας του 80 με τον Denzel να μου θυμίζει τον Charles Bronson στο Death Wish. Φανταστείτε την έκπληξη μου όταν ανατρέχοντας στη φιλμογραφία του Washington βρήκα ότι η πρώτη ταινία που συμμετείχε ήταν όντως το Death Wish του 1974! Και τώρα σοβαροί να είμαστε : ο Denzel είναι 60 χρονών!!! Μπορεί να μοιάζει 45 αλλά είναι 60! Επομένως όταν βάζει κάτω τους πάντες πρέπει να έχεις δεχθεί πολλές συμβάσεις στο μυαλό σου για να παρακολουθήσεις. Από τον Antoine Fuqua, τον έναν από τους δύο σκηνοθέτες με τους οποίους συνδέθηκε ο Denzel – ο άλλος ήταν ο Τονυ Σκοτ. Πιθανότατα πάμε για sequel και γρήγορα- όσο αντέχει ο πρωταγωνιστής. Της σειράς αλλά βλέπεται εύκολα.

 

Chef – ο John Favreau επιστρέφει στις ανεξάρτητες ρίζες του μόνο που μετά το Iron Man έχει τέτοιο status που μπορεί να φιλοξενεί στο χαριτωμένο ταινιάκι του cameos από Scarlett Johansson, Robert Downey, Dustin Hoffman κλπ. Ευχάριστο και χαμογελαστό!   

 

Interstellar – η καλύτερη ταινία της χρονιάς και το καλύτερο sci-fi εδώ και χρόνια. Δεν βλέπω να έλαβε την αναγνώριση που του αρμόζει. Θα τη λάβει με καθυστέρηση. Ο,τιδήποτε φέρνει στο νου το ιερό τέρας Kubrik αντιμετωπίζεται με δυσπιστία από την κριτική. Τα ίδια έπαθε και το Artificial Intelligence που μόλις τώρα αρχίζει να λαμβάνει την αναγνώριση που του άξιζε.

 

Under the skin – δεν κατάλαβα τίποτα αλλά είδα το κωλαράκι της Scarlett.

 

Big Hero 6 – Πολύ καλό, περισσότερο marvel παρά Disney, ίσως έπρεπε να είναι κομματάκι σκοτεινότερο….

 

The Maze Runner – αμαν πια με τα εφηβικά fantasy / sci-fi! Τι να πεις γι΄αυτό; Δαιδαλώδες;;; (χα χα)

 

Winter’s Tale – κοριτσίστικο…. Πουφ!

 

Jamesy Boy –δράμα φυλακής , τετριμμένο, ανιαρό, αδιάφορο.

 

Noah – Ω τι τσίρκο!

 

Dawn of the planet of the apes – σαν επεισόδιο τηλεοπτικής σειράς με μπόλικα fillers.

 

The purge – anarchy – δυνατό για τα κυβικά του με πολύ έξυπνο δυστοπικό σεναριακό εύρημα, ότι στο μέλλον η κοινωνική εκκαθάριση θα έχει το όνομά της (Purge) και θα γίνεται θεσμικά και συστημικά, οργανωμένα σαν πανηγύρι. Ενώ τώρα λέγεται περικοπές και οικονομική κρίση!

 

Sex Tape – τρεις προσπάθειες αλλά δεν άντεξα να το δω μέχρι το τέλος……

 

Left Behind – νέο χαμηλό για την καριέρα του Nicholas Cage. Μια νεοχριστιανική μπαρούφα ότι τάχα ο Θεός αποφασίζει να πάρει όλους τους αναμάρτητους μαζί του στον Ουρανό ενώ στη Γη τους έχουν για αγνοούμενους (λίγο Leftovers θυμίζει). Μιλάμε ότι την τελευταία διετία έχουμε αληθινή επιδρομή χριστιανικών ταινιών (Heaven is for real, Ephraim's Rescue κλπ)

 

Z Nation – το low budget, no brains, copycat version του The Walking Dead!. Κι όμως βλέπεται – γενικά – πράγμα που είτε αποδεικνύει την …ζωοποιό δύναμη των Zombies είτε ότι είμαστε όλοι Ζόμπι και καταναλώνουμε (τρώμε) ότι βρεθεί μπροστά μας!

[Bonadrug]

Δεν θέλω να γράφω για μια μόνο ταινία αλλά για το Foxcatcher θα κάνω μια εξαίρεση. Πολύ ιδιαίτερη ταινία με εσωτερική υποβόσκουσα ένταση που σε κάνει να στριφογυρίζεις στην καρέκλα σου και να αισθάνεσαι άβολα και στην τσίτα. Οι ερμηνείες της είναι μοναδικές και πιστεύω ότι και οι τρεις πρωταγωνιστές θα παίξουν γερά για τα όσκαρ (η ταινία εχει καπαρώσει σίγουρα το β΄ ρόλου), με τον Στιβ Καρέλ να δίνει μια αλλόκοσμη και σεληνιασμένη περφόρμανς που θα μνημονεύεται. Απίστευτα καλός και ο Tatum (κι όμως) και φυσικά και ο Ruffalo που είναι σταθερά εξαιρετικός σε ότι κι αν κάνει. 

[Bonadrug]

Είχα πολύ καιρό να διαβάσω κάτι από Marvel που να το ευχαριστηθώ, όπως καταευχαριστήθηκα το Avengers-Rage of Ultron, το συστήνω λοιπόν χωρίς επιφυλάξεις.

[Bonadrug]

Begin Again- σε όσους άρεσε το Once αποκλείεται να μην αρέσει το νέο αυτό πόνημα των δημιουργών του. Με Mark Ruffalo και την Keira Knightley που αποκαλύπτει και το ταλέντο της στο τραγούδι.

Laggies – αν δεν έπαιζε η Keira δεν θα είχε λόγο ύπαρξης. Ούτε τώρα έχει, αλλά παίζει η Keira!

 

Marvel’s Agents of Shield – μετά το εντυπωσιακό run με τη HYDRA και την Terrigenesis, η κοιλιά είναι εμφανής. Γενικά παρόλο που η δεύτερη σεζόν είναι πιο μάρβελ πό την πρώτη, η σειρά πάσχει από λούστρο και βερνίκι , δεν είναι αρκούντως τσαλακωμένη για  να γίνει πειστική.

 

Arrow, 3^η σεζόν – όταν μια σειρά εμφανίζει μέσα σε 20 επεισόδια για δεύτερη φορά το ίδιο θέμα (της αποκάλυψης της ταυτότητας), όταν εμφανίζει δίδυμους χαρακτήρες κλπ, καταλαβαίνεις ότι έχει εξαντλήσει το δυναμικό της.

 

Marvel’s Agent Carter – προσεγμένη παραγωγή, retro, noir, καλύτερο από τους πράκτορες αναμφισβητήτα

 

Armored -  με παραγωγό τον Ράιμι και όλες τις σκατόφατσες μαζεμένες (Ντίλον, Φίσμπερν, Ρενό, Ούλριχ) είπα να κάτσω να το δω . Τσάμπα ο κόπος , τίποτα που να μην έχετε ξαναδεί

 

Adore – ελπίζω πράγματι το σενάριο, με τις κολλητές φίλες να τη βρίσκουν η μία με το παιδί της άλλης, να μη βασίζεται σε προσωπικά βιώματα των δημιουργών του. Άβολο, άκομψο, αλλά αυτός  ήταν ο σκοπός του εξαρχής. Κι η Naomi Watts με την Robin Wright μεγαλώνουν πολύ όμορφα….

 

12 Monkeys  TV series– 3 επεισόδια είδα και κατέληξα ότι αμαυρώνεται η φήμη της ταινίας του Gilliam οπότε τα παράτησα. Δεν ξέρω αν βελτιώνεται στη συνέχεια αν και με τέτοια βλακόφατσα που έχει αυτός που παίζει τον Cole (τον χαρακτήρα του Willis στην αρχική ταινία) το αποκλείω.

 

Homeland season 4 – ομολογώ ότι χωρίς τον Brody το φοβόμουν, αλλά τελικά μας έδωσε μερικά από τα καλύτερα επεισόδια όλης της σειράς.

 

Ascension – τηλεοπτικό sci-fi σε τρία μέρη. Εντάξει, πολύ έξυπνο το σεναριακό εύρημα, αλλά μας αφήνει στη μέση του πουθενά, θα υπάρξει συνέχεια;

 

Kelly And Cal – η σχέση ενός ανάπηρου νεαρού καλλιτέχνη με μια βετεράνο πανκ, και νυν νοικοκυρά! Έτσι κι έτσι - αλλά στην Juliette Lewis κάποιος πρέπει να της πει να σταματήσει να εκτίθεται….

 

The Anomaly – εδώ υπήρχε μεγάλο δυναμικό, αλλά κάτι η low budget παραγωγή, κάτι η ανεπάρκεια του σκηνοθέτη κι έμεινε αναξιοποίητο. Sci-fi με λίγο από looper, λίγο από predestination, λίγο από όλα. Στα χέρια άλλου δημιουργού θα έδινε παπάδες…

 

The Crazies – remake του code name trixie,  ευπρεπές και σφιχτοδεμένο.

 

The Red Tent – βιβλικό έπος για την κόρη του Ιακώβ, την Dinah. Γι όσους δεν ξέρουν τα αίσχη των Εβραίων καιρός να πάρουν μια ιδέα,

 

We Are The Best – η ιστορία ενός κοριτσίστικου   σκανδιναβικού punk συγκροτήματος. Καλό αν έχετε το ανάλογο υπόβαθρο. Αν ακούτε Αλκίνοο ή κάτι παρεμφερές προσπεράστε…  

 

You’re not you – δράμα με την Χίλαρι Σουάνκ. Δράμα, γενικώς.

 

I, origins – αυτό μάλιστα. Δείτε το. Ανεξάρτητο Sci-fi,  έξυπνο με κεντρικό concept ότι τα μάτια είναι η ψυχή του ανθρώπου. Με Brit Marling και με την πανέμορφη Astrid Berges-Frisbey, τη θυμάστε ως σειρήνα στους τελευταίους πειρατές της καραϊβικής.

 

The 100 season 2 -  πολύ καλό το δεύτερο μέρος, πολύ καλύτερο από το πρώτο. Καλύτερη σειρά επιστημονικής φαντασίας αυτή τη στιγμή, αφού το Defiance πάσχει από συνεκτικό ιστό και έλλειψη εμφανούς διακυβεύματος.

 

Love, Rosie , βασίζεται σε βιβλίο της συγγραφέα που μας έδωσε το PS I Love you, δηλαδή της βρετανίδας Λένας Μαντά , ας πούμε. Δεν αντέχει σε κριτική αλλά κάτι η βρετανικότητά του, κάτι η ωραία μουσικούλα το καθιστούν ανεκτό. Και προφανώς τα κοριτσόπουλα θα το εκτιμήσουν περισσότερο όπως φαίνεται και από το αναπάντεχο 7,2 στο imdb.

Επεξεργασία Απριλίου 6, 2015 από bonadrug

[GreekComicFan]

Απαντήσεις στα «καυτά» ερωτήματα σου.

 

12 Monkeys: βελτιώνεται αρκετά αλλά δεν ξέρω αν είναι του γούστου σου και πάλι. Στην επόμενη σεζόν πάντως αλλάζει showrunner, για να το βελτιώσουν όσο μπορούν.

 

Ascension: Την είχαν πλασάρει για αυτοτελής μίνι σειρά, την έφτιαξαν τελικά με την δυνατότητα συνέχειας, μόνο και μόνο για να αποφασίσουν να μην την συνεχίσουν παρόλο που τα πήγε σχετικά καλά.

[Bonadrug]

The Fast and The Furious – ομολογώ ότι δεν είχα δει κανένα από τα τόσα ταινιάκια του franchise αλλά η αναπάντεχη για μένα εγκωμιαστική κριτική της Λήδας Γαλανού στην Εφημερίδα των Συντακτών για την 7^η ταινία (εδώ) με έκανε αφενός να απορήσω και αφετέρου να ξεκινήσω τη σειρά από την αρχή να δω τι λέει τέλοσπάντων.

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

 

1)The Fast and the furious  (2001) – στη δεκαετία του 80 θα το λέγαμε b-movie και θα ξεμπερδεύαμε, δεν είναι άλλωστε λίγες οι ταινίες  με κούρσες που είχαμε δει τότε (Cannonball Run, Death Race 2000, Convoy, αργότερα Speed κλπ). Μια μόλις χρονιά πριν το πρώτο FF άλλωστε είχε κάνει μεγάλη επιτυχία το remake του  Gone in 60 Seconds. Η ταινία με το ζόρι αντέχει σε κριτική. Διαθέτει  μια στοιχειώδη αστυνομική πλοκή και απευθύνεται σε συγκεκριμένη νεανική υποκουλτούρα. Διαθέτει και τη Michelle Rodriguez βεβαίως βεβαίως.

Για : όσους παίζουν Need for Speed κυρίως.

 

2) 2 fast 2 furious (2003). Από το cast της πρώτης ταινίας μένει μόνο ο χαρακτήρας του Walker, ο Brian δηλαδή. Η δράση μεταφέρεται από το LA στο Miami και ο διωχθείς , on the run, από το FBI, Brian, υποχρεώνεται να συμμετάσχει σε μια επιχείρηση των ομοσπονδιακών εναντίον ενός τοπικού crime lord και του cartel του. Στη σειρά εισάγονται οι χαρακτήρες του Tej (ο Ludacris) και του Roman Pearce, ο οποίος είναι και το sidekick του Brian αντί για τον Torreto (Diesel) του πρώτου flim. Η ταινία αποκτά περισσότερη ελαφρότητα και χιούμορ , ελέω του χαρακτήρα του Ρόμαν (Tyrese Gibson), και θυμίζει το Bad Boys αρκετά. Στην σκηνοθεσία ο John Singleton, η καριέρα του οποίου μετά από αυτό το φιλμ, πήρε οριστικά την κάτω βόλτα. Δεύτερη χειρότερη ταινία της σειράς, διαθέτει όμως την Eva Mendes, την ομορφότερη γυναικεία παρουσία σε όλο το franchise.

Για:  οπαδούς του Michael Bay κυρίως.

 

3) Fast & Furious-Tokyo Drift  (2006) – αυτό είναι το τρίτο φιλμ αλλά καθώς εξελίχθηκε η σειρά τοποθετείται πλέον χρονικά – με σοβαρές τρύπες όμως στην πλοκή -  μετά το 6^ο . Στην πραγματικότητα δεν ξέρω τι σκεφτόντουσαν οι παραγωγοί. Το φιλμ δεν έχει Τορέτο ούτε Μπράιαν! Και ο μόνος του συνεκτικός κρίκος με τα δύο πρώτα είναι οι αγώνες κούρσας. Αποδεικνύει πάντως ότι για τους παραγωγούς της σειράς σημασία δεν είχαν ούτε η υπόθεση ούτε οι ηθοποιοί παρά μόνο τα γρήγορα αυτοκίνητα. Ο Τζος Λούκας πρωταγωνιστεί αλλά εμφανώς δεν το έχει. Και κάποιος θα έπρεπε να του πει να μη χαζογελάει συνέχεια αφού η οδοντοστοιχία του είναι χάλια. Πιο αδύναμος πρώτος γυναικείος ρόλος της σειράς αυτός της Νιλα από την Περουβιανή Nathalie Kelly. Η ταινία έχει προσχηματική πλοκή, κάποιες από τις καλύτερες κούρσες ωστόσο.  Ίσως είναι περισσότερο The Brave and The Bold από The Fast And The Furious πάντως! Στο τέλος κάνει και μια cameο εμφάνιση ο Τορέτο αλλά η μπάλα έχει χαθεί ήδη.

Για : όσους παίζουν ακόμα με Hot Wheels!

 

4) Fast and Furious (4)  (2009)– στην πραγματικότητα αυτό είναι το δεύτερο installment της σειράς αφού εδώ ξαναενώνονται οι δύο πυλώνες της: Ο Τορέτο (Ντίζελ) και ο Μπράιαν (Γουόκερ). Επίσης επιστρέφουν η Λέτι (Ροντρίγκεζ) και η Μία (Μπρούστερ). Όλα τα παιδιά στην πίστα λοιπόν.. Η συμμορία του Τορέτο είναι στην Δομινικανή Δημοκρατία και κάνει business as usual. Όταν η αστυνομία ανακαλύπτει ένα από τα κρησφύγετα της, η κομπανία χωρίζει. Η Μία και η Λέτι πάνε στο LA και ο Τορέτο στον Παναμά. Εκεί δέχεται ένα τηλεφώνημα ότι η Λέτι είναι νεκρή  και έτσι επιστρέφει ο καραφλός  στη Δυτική ακτή όπου οι δρόμοι του ενώνονται για άλλη μια φορά με τον Μπράιαν Ο’ Κόνερ, που  είναι και πάλι πράκτορας του FBI. Επιστροφή στο αστυνομικό μοτίβο από μια μάλλον μέτρια ταινία που όμως κάνει θραύση στα ταμεία και αποδεικνύει ότι οι χαρακτήρες της σειράς είναι για τους fans το ίδιο σημαντικοί με τα τροποποιημένα αυτοκίνητα. Στα συν ο πρώτος στέρεος κακός της σειράς, ο Μπράγκα. Το τέλος της ταινίας βρίσκει τον Τορέτο να παραδίδεται και να οδηγείται στη φυλακή.

Για : αυτούς που τους άρεσε το πρώτο FF

 

5) Fast Five (2011). Ok, αυτή είναι κανονική ταινία σε σχέση με τις προηγούμενες που είχαν το μυαλό τους στο γκάζι μόνο. Οι παραγωγοί απευθύνουν πλέον το προϊόν τους σε ευρύτερο κοινό, εμφανίζουν τόσο έναν σούπερ διώκτη της γνωστής συμμορίας (Dwayne “κάτσε καλά» Johnson) όσο κι έναν επίσης πιστευτό «κακό» (Joaqim De Almeyda). Επίσης φτιάχνουν μια all star Torreto Team επιλέγοντας τους πιο δημοφιλείς χαρακτήρες των προηγούμενων ταινιών (Ρόμαν και Τεζ από το 2 , Βινς από το 1^ο, Χαν από το 3^ο, Ζιζέλ από το 4^ο). Η πλοκή εξελίσσεται στη Βραζιλία και μοιάζει περισσότερο σε επιχείρηση του Ocean παρά στα προηγούμενα της σειράς. Η σκηνή με το χρηματοκιβώτιο είναι απίστευτη μεν, εξαιρετική δε. Μιλάμε πως συγκρινόμενη με τις προηγούμενες, το Fast Five είναι οσκαρικών προδιαγραφών!

Για: όσους βαρέθηκαν να περιμένουν το Ocean’s 14.

 

6) Fast and Furious (2013). Από τον τίτλο της σειράς φεύγουν τα οριστικά άρθρα. Η συμμορία απολαμβάνει στο εξωτερικό τα τεράστια κέρδη της από την απίστευτη μπάζα της προηγούμενης ταινίας, όταν ο Χομπς (ο Dwayne Johnson) καλεί τον Τορέτο με τους δικούς του να τον βοηθήσουν να αντιμετωπίσει έναν έμπορο όπλων, τον Shaw.  Κανονικά στα παπάρια του, του Τορέτο, έλα όμως που ο Χομπς του εμφανίζει μια φωτογραφία μιας ολοζώντανης Λέτι να δουλεύει για τον Shaw…. Με τανκς και αεροπλάνα τα βάζουν αυτή τη φορά οι γκαζοφονιάδες μας από μια ταινία που κινείται στα υψηλά στάνταρ της προηγούμενης, χωρίς να τα ξεπερνάει.

Για: τους οπαδούς των Mission Impossible.

 

Γενικά πάντως το FF  είναι η μοναδική σειρά που η ερώτηση ποιος παίζει στην ταινία είναι λιγότερο σημαντική από την ερώτηση τι αμάξια τρέχουν στην ταινία!!!!

----------------------------------

St Vincent – O Bill Murray συγκαταλέγεται  πλέον στους σπουδαιότερους ηθοποιούς της εποχής μας. Δεν ήταν μια εύκολη πορεία αλλά ήταν μια πορεία που δικαιώθηκε. Χαμόγελο και συγκίνηση από τον μετρ του συνδυασμού!

Για: όσους έχουν το Groundhog Day στην δεκάδα των αγαπημένων τους ταινιών.

 

Song One -  μια σπουδάστρια ανθρωπολογίας επιστρέφει στο πατρικό της, όταν ο αδελφός της, μουσικός, πέφτει σε κώμα. Καθώς είχε χάσει την επαφή μαζί του,  αρχίζει να ερευνά πρόσωπα και πράγματα της ζωής του, που πιθανώς θα τον βοηθήσουν να ανανήψει. Τεράστια εμπορική αποτυχία. Είναι να απορεί κανείς με την Ann Hathaway, πως συστηματικά καταστρέφει την καριέρα της. ΩΣΤΟΣΟ  αν σας αρέσει η indie/folk μουσική (την έχει γράψει η τραγουδίστρια των Rilo Kiley) και αν σας αρέσει και η Αννούλα τότε σίγουρα θα βρείτε συμπαθητικό αυτό το ταινιάκι.

Για μουσικόφιλα indie κορίτσια κυρίως.

 

 Taken 3 – ο μεγαλύτερος action hero της εποχής μας είναι ο … Liam Neeson, με ότι λέει αυτό για την εποχή μας! Αυτή τη φορά ο Neeson είναι και φυγάς και διώκτης και μέλος μιας σέκτας βετεράνων διωκτών του εγκλήματος. Βλέπεται αν και διαπράττει το αδιανόητο να βγάζει από τη σειρά την αγαπημένη Famke!

Για όσους έχουν ετήσια συνδρομή στο γυμναστήριο της γειτονιάς τους.

 

Daydream Nation – έχουμε μια ταινία που δανείζεται τον τίτλο της από το πιο πετυχημένο άλμπουμ των Sonic Youth με τον πρωταγωνιστή της να λέγεται Thurston!!!!! Πολύ γλυκό ταινιάκι με μια πολύ όμορφη Kat Dennings (η Darcy στο Thor 1).

Για τους οπαδούς του No Wave, του Donnie Darko, άντε και του The Perks of Being a Wallflower.

 

The Drop. Απίστευτο διαμαντάκι, μου θύμισε ταινίες των Coen. Ένας πολωνός  μετανάστης λόγω της έφεσής του στο τζόγο χάνει το μπαρ του που καταλήγει στα χέρια της τοπικής μαφίας. Το σχεδιό του για ρελάνς σκοντάφτει στον παράξενο ξάδελφο του. Βασισμένο σε ιστορία του Dennis Lehane. O Tom Hardy δίνει μια ερμηνεία από αυτές πάνω στις οποίες χτίζονται καριέρες.  Last picture show για τον James Gandolfini. Αγνώριστη η Noomi Rapace, η Λίσμπετ Σαλάντερ του Σουηδικού φιλιμκού Millenium.

Συνίσταται σε όσους διαβάζουν Lehane, είδαν  Sopranos, τους άρεσε το Blood Simple και το Sling Blade. Γενικά σε όλους συνίσταται.

 

Northmen – A Viking Saga  -  Μια ομάδα εξόριστων βίκινγκς ναυαγεί στις ακτές της Σκωτίας και έχει να αντιμετωπίσει τον τοπικό ηγεμόνα. Δεν έχει θεούς και δαίμονες και αυτό είναι plus. Στον κεντρικό ρόλο ο ηθοποιός που ερμηνεύει τον Billy Bones στο Black Sails.

Για οπαδούς του Thor, του Conan και του Ρομπέν των Δασών.

 

Iron Clad Battle for blood – Συνέχεια της μεσαιωνικής περιπέτειας. Με πολιορκίες κάστρων, κονταρομαχίες, ξιφομαχίες. Αυτή τη φορά οι κακοί είναι οι  μοβόροι Πίκτοι - σε σχέση με το πρώτο φιλμ που ήταν τα στρατεύματα του σφετεριστή βασιλιά Ιωάννη.

Για όσους τη βρίσκουν με ιστορίες για την ιπποσύνη, τον Αρθούρο, τον Ρομπέν, τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο.

 

God Help the Girl – μιούζικαλ με την Emily Browning (πάρτε μια καραμέλα ) βασισμένο σε παλαιότερο project του ηγέτη των Belle and Sebastian, Stuart Murdoch. Oι οπαδοί των  Belle and Sebastian και όλοι όσοι ακούνε indie και twee θα το λατρέψουν, οι υπόλοιποι δεν ξέρω…

Επεξεργασία Απριλίου 18, 2015 από bonadrug

[Lord Makro]

Καλά βρε καμμένε, κάθησες και είδες όλα τα Fast+Furious;

[Bonadrug]

Σε 2 μέρες τα ξεπέταξα! Περίοδος διακοπών γαρ.