Φάμπιο Τσελόνι: "τα κόμικς είναι αφήγηση, κι εγώ θέλω να αφηγηθώ ιστορίες" [Ιατρού Γιάννης, fridge.gr, 22/1/2013]

[JohnnyMZ]

Η συνέντευξή μου με τον Φάμπιο Τσελόνι ανέβηκε στο fridge.gr!

 

Οι Ιταλοί δημιουργοί κόμικς έχουν την τάση να είναι πολυπράγμονες και να τα καταφέρνουν εξίσου καλά με ό,τι καταπιάνονται. Ο Φάμπιο Τσελόνι, ένας από τους αγαπημένους μου Ιταλούς κομίστες, δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση!

Ο Φάμπιο έκανε τα πρώτα βήματα στο χώρο στη νεαρή ηλικία των 17 ετών, όταν αποφοίτησε από τη Σχολή Κόμικς του Μιλάνο, και κατάφερε να γίνει μέλος του καλλιτεχνικού επιτελείου της Disney Ιταλίας στα 18, γεγονός που τον καθιστά τον νεότερο ηλικιακά κομίστα που συνεργάζεται με την εταιρεία! Παράλληλα συνεργάστηκε με το περιοδικό κόμικς τρόμου Mostri (“Τέρατα“).

Η συνεργασία του με την Disney, που κρατάει μέχρι και σήμερα, έχει αποδώσει πολλούς και ποικίλους καρπούς. Εκτός από το περιοδικό Topolino -που είναι άλλωστε η πιο δημοφιλής έκδοση της Disney στην Ιταλία- φιλοτέχνησε σκίτσα και για τα περιοδικά Paperinik, PK, Paperino κ.α. Στο πρώτο, μάλιστα, ανέλαβε για ένα διάστημα και τα εξώφυλλα. Πέρα από τις ιστορίες καθημερινής τρέλας με τους ήρωες του Ντίσνεϋ που φέρουν την υπογραφή του, έχει δώσει πνοή και σε κάποια άλλα διαμαντάκια της Ιταλικής Σχολής Ντισνεϊκών κόμικς. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν τα πρόσφατα «Ο Επικός Μίκυ» και «Δράκουλας», που δημοσιεύτηκαν και στην Ελλάδα μέσα από το περιοδικό «ΚΟΜΙΞ».

Το πρώτο είναι η διασκευή του βιντεοπαιχνιδιού Epic Mickey που κυκλοφόρησε το 2010, όπου έκανε τα σχέδια σε συνεργασία με τον Πάολο Μοτούρα, και το δεύτερο είναι η Ντισνεϊκή παρωδία του ομότιτλου δημοφιλούς μυθιστορήματος του Μπραμ Στόκερ, σε κείμενα του Μπρούνο Έννα, που κυκλοφόρησε στη χώρα μας αυτό το μήνα. Αφήνοντας κατά μέρος τα κόμικς, όμως, σε κάποια φάση της ζωής του μεταφέρθηκε για λίγο στο Χονγκ Κονγκ όπου εργάστηκε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα στη βιομηχανία ρούχων, με θέμα τους ήρωες του Ντίσνεϊ πάντα.

 

Σχέδιο του Τσελόνι

Παρά τη μακροχρόνια σχέση του με το παιδικό κόμικ, ο Φάμπιο δε δίστασε να ενασχοληθεί με πιο ατμοσφαιρικά, μυστηριώδη και ενήλικα κόμικς. Το 2000 έκανε το ντεμπούτο του σαν σκιτσογράφος στη δημοφιλέστατη σειρά Dylan Dog, ενώ το 2011 σχεδίασε μία περιπέτεια για την επίσης δημοφιλή ιταλική σειρά κόμικς Dampyr. Στο ενδιάμεσο διάστημα δε δίστασε να δημιουργήσει μερικές δικές του σειρές, σε συνεργασία με άλλους καλλιτέχνες του χώρου. Έτσι το 2005 έδωσε ζωή με τα σκίτσα του στον ήρωα του Τίτο Φαράτσι, Brad Barron, αν και ακολούθως δούλεψαν πάνω του άλλοι σχεδιαστές. Tο 2007 δημιούργησε μαζί με τον Αντρέα Αρομάτικο τη σειρά Nemrod και το 2010 τη σειρά San Micheleσε συνεργασία με την Αντριάνα Κόπε. Τέλος, το ίδιο έτος ανέλαβε τη μεταφορά του μυθιστορήματος The Kite Runnerσε graphic novel.

Έχοντας κάνει τόσο διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα, έχει αποκτήσει τεράστια εμπειρία και προσαρμόζεται σε κάθε δουλειά που αναλαμβάνει σαν… χαμαιλέοντας! Το σχέδιό του στα Ντισνεϊκά κόμικς έχει μία μοναδική πλαστικότητα, που ταιριάζει στο εξ’ ορισμού παιδικό ύφος της ιστορίας, ενώ απ’ την άλλη στα πιο ενήλικα κόμικς προσαρμόζει το στυλ του στους κανόνες του έργου, κάνοντας δύσκολο να πιστέψεις πως το ίδιο άτομο φιλοτεχνεί σχέδια σε τόσο διαφορετικά μεταξύ τους είδη. Γι’ αυτό άλλωστε η επιτυχία του «Δράκουλα», όπου μπόρεσε να «παντρέψει» τις δύο αγαπημένες του σχεδιαστικές τεχνικές, ήταν δεδομένη εξ’ αρχής. Στην Ιταλία μάλιστα, μετά την αρχική δημοσίευση στο περιοδικό Topolino, επαναδημοσιεύτηκε σε αυτόνομη έκδοση με αρκετά έξτρα συνοδευτικά κείμενα.

 

Δράκουλας, ελληνική και ιταλική έκδοση

Ας αφήσουμε τώρα το δημιουργό να πει μερικά λόγια για τον ίδιο και τη δουλειά του…

 

JohnnyMZ: Για αρχή πες μας μερικά βιογραφικά σου στοιχεία: πού μεγάλωσες, τι κόμικς διάβαζες, πού σπούδασες και πότε πρωτοέπιασες δουλειά στον χώρο…

 

Φάμπιο: Χαιρετώ τους πάντες. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Sesto San Giovani (στο Μιλάνο), την βιομηχανική περιφέρεια μίας μεγάλης πόλης της βόρειας Ιταλίας. Ίσως το να μην έχω μπροστά μου συγκεκριμένες τοπικές ομορφιές με ώθησε να ανακυκλωθώ μέσα μου, με την φαντασία. Διάβαζα τα πάντα από παιδί, μυθιστορήματα με ταξίδια και περιπέτειες, φαντασία, επιστήμη, και πάνω απ’ όλα πάρα πολλά κόμικς. Μίκυ Μάους, Αστερίξ, Ποπάυ, Skorpio και όλα αυτά που κατάφερνα να βρω κοντά. Σπούδασα στη Σχολή Κόμικς στο Μιλάνο στην οποία γράφτηκα κατευθείαν μετά το Γυμνάσιο, στα 13*. Στα 17 ξεκίνησα να δουλεύω στον κόσμο των κόμικς.

(*Στην Ιταλία το Δημοτικό ξεκινάει στα 6 και διαρκεί 5 χρόνια, και το Γυμνάσιο διαρκεί 3 χρόνια και ολοκληρώνεται στα 13. Το Λύκειο διαρκεί άλλα 5 χρόνια.)

JohnnyMZ: Πώς αισθάνθηκες, όντας ο μικρότερος σε ηλικία δημιουργός κόμικς που « εισέβαλε» στο καλλιτεχνικό επιτελείο της Disney Ιταλίας;

 

Φάμπιο: Ξεκίνησα με την Disney στα 18 χρονών, ο Μάσσιμο Μαρκόνι μου είπε ότι αυτό με έκανε τον πιο νεαρό νεοφερμένο, αλλά χρειαζόταν να αποδείξω πρώτα την αξία μου… χεχε! Όπως και να ‘χει, το πράγμα δε με αγγίζει ιδιαίτερα, δε με ενδιαφέρουν τα ρεκόρ, ήταν αυτό που ήθελα να κάνω από παιδί και για μένα ήταν φυσιολογικό να το κάνω, ήταν η λογική ακολουθία όλων αυτών που έκανα και ονειρευόμουν στη ζωή μου.

 

Disegno Premiazione

JohnnyMZ: Από τα πρώτα βήματα της καριέρας σου ασχολείσαι κυρίως με δύο φαινομενικά… αντιφατικά μεταξύ τους είδη, τα παιδικά κόμικς με τους ήρωες Ντίσνεϊ και τα κόμικς τρόμου.

 

Φάμπιο: Ναι, αλλά δεν υπάρχει αντίφαση στα μάτια μου. Τα κόμικς είναι αφήγηση, και εγώ θέλω να αφηγηθώ ιστορίες, αυτό είναι όλο. Ήμουν και είμαι ένας παμφάγος αναγνώστης, δεν αφιερώθηκα ποτέ σε ένα είδος περισσότερο απ’ ό,τι σ’ ένα άλλο, αν και παραδέχομαι πως ό,τι περιείχε τη γοητεία του μυστηρίου, της μαγείας και του φανταστικού πάντα παρακινούσε την περιέργειά μου περισσότερο από τα υπόλοιπα. Σαν σχεδιαστής είμαι ευτυχής που μπορώ να πραγματοποιήσω ιστορίες με τέτοια… απεραντοσύνη και που αγγίζουν θέματα τόσο αγαπητά σε μένα και πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Νομίζω είναι πλούτος, και μεγάλη τύχη για μένα.

JohnnyMZ: Σου δόθηκε πάντως να «παντρέψεις» τα δύο αυτά είδη, με την πρόσφατη επιτυχία του «Δράκουλα»!

 

Φάμπιο: Ναι. Με τον «Δράκουλα» μπόρεσα σχεδόν να εξαγνίσω το πάθος μου για συγκεκριμένες γοτθικές και μυστηριώδεις ατμόσφαιρες, σε ένα σχέδιο που επιδέχεται περισσότερη εκφραστική ελευθερία από ένα κλασικό ρεαλιστικό, ήταν ένα είδος αλχημικής ένωσης που έδωσε πνοή σε ένα περίεργο αλλά δραστικό δημιούργημα. Ένα πράγμα φτιαγμένο με πολύ πάθος και αγάπη — και πιστεύω πως αυτό είναι που έλαβε κι ο κόσμος. Όταν κάτι παράγεται από γνήσιο ενθουσιασμό, με κάποιον τρόπο αυτά τα συναισθήματα φανερώνονται στο έργο και αγγίζουν αυτόν που το παρακολουθεί.

JohnnyMZ: Η καριέρα σου γενικά περιέχει πολλές διαφορετικές εμπειρίες, περιλαμβάνοντας κόμικς τρόμου (Mostri), μυστηρίου (Dylan Dog), παιδικά (Disney)… Εκτός από αυτά, όμως, έχεις συμμετάσχει και σε διασκευές έργων άλλων μέσων σε κόμικς, όπως π.χ. με το μυθιστόρημα The Kite Runner ή το βιντεοπαιχνίδι Epic Mickey.

 

Φάμπιο: Έχω κάνει λίγο απ’ όλα, εξερευνώντας πολλά είδη. Αλλά επαναλαμβάνω, αυτό που ενώνει αυτές τις εμπειρίες είναι ότι πάντα αφηγόμουν. Όλα αυτά τα πράγματα περιέχουν λίγο από τον εαυτό μου, είτε διαδραματίζονται σε ένα διάσημο Λονδίνο, είτε στη Σαντορίνη, είτε στο θησαυροφυλάκιο του Θείου Σκρουτζ, σε έναν κόσμο που κατοικείται από ξεχασμένους χαρακτήρες ή σε έναν πλανήτη χαμένο στο διάστημα… είναι ένας υπέροχος τρόπος να ταξιδέψεις, και κοστίζει λίγο!

 

Σχέδιο του Τσελόνι

JohnnyMZ: Διαβάζοντας τα βιογραφικά σου στοιχεία στη Wikipedia, εντύπωση μου έκανε ότι κάποια στιγμή της ζωής σου πήγες μέχρι το Χονγκ Κονγκ για να εργαστείς στη βιομηχανία του ρουχισμού, με ντισνεϊκό θέμα πάντα. Μίλησέ μου λίγο για αυτή σου την εμπειρία και τη σχέση της με το επάγγελμα του κομίστα.

 

Φάμπιο: Χεχε… Ήταν αρκετά χρόνια πριν, ήμουν πολύ νέος, μόλις 24 χρονών. Υπήρχε μία ασιατική πολυεθνική, ονομαζόνταν Rainbow Company, που έψαχνε έναν σχεδιαστή Ντίσνεϊ για να αναπτύξει μία συλλογή αντικειμένων ρουχισμού με αυτούς τους χαρακτήρες, στο στυλ της δεκαετίας του ’30. Ένας φίλος μου, ο Φράνκο Βαλούσι, που εργαζόταν ήδη στο Χονγκ Κονγκ για τη Disney, γνωρίζοντας ότι μου αρέσει να ταξιδεύω και εκτιμώντας τη δουλειά μου μού το πρότεινε. Δέχτηκα με ενθουσιασμό και έφυγα την επόμενη βδομάδα. Έζησα στο Χονγκ Κονγκ για λίγο καιρό, μια δοκιμαστική περίοδο που με έκανε να δοκιμάσω τη δουλειά του γραφείου και να καταλάβω ότι αυτό δεν έκανε για μένα. Η δουλειά ήταν βαρετή, τετριμμένη, και είχα ελάχιστη δημιουργική ελευθερία. Μου έδιναν πολλά χρήματα και μου πρότειναν ένα συμβόλαιο για τρία χρόνια αλλά αρνήθηκα διότι ήθελα να κάνω κόμικς και είχα ένα σωρό πράγματα να αφηγηθώ και να σχεδιάσω που δεν ήταν μπλούζες. Έτσι γύρισα στην Ιταλία και σχεδίασα στο PK. Δεν το μετάνιωσα ποτέ, αν και στα μάτια κάποιου άλλου σίγουρα πέταξα μια ευκαιρία να «κάνω καριέρα»!

JohnnyMZ: Σ’ αρέσει γενικά να ταξιδεύεις, λοιπόν;

 

Φάμπιο: Πάρα πολύ. Έχω γυρίσει σχεδόν όλον τον κόσμο. Στην Ελλάδα έχω έρθει τρεις φορές, λατρεύω τις Κυκλάδες και το πρώτο μου ταξίδι εκεί το έκανα μόνος μου, καμιά δεκαριά χρόνια πριν, γυρνώντας με το σάκο στην πλάτη χωρίς προορισμό το ένα νησί μετά το άλλο. Εκείνη την εποχή αντίκρισα μία χώρα θαυμάσια, που με έκανε να αγαπήσω τη θάλασσά της και τον ήλιο της, τη ρετσίνα της και το χταποδάκι της μπροστά στο ηλιοβασίλεμα στα λιμάνια, το ούζο και τη μουσική. Αυτό το ταξίδι με αναζωογώνησε μετά από μία στενάχωρη περίοδο. Έχω γράψει επίσης ιστορίες που διαδραματίζονται στην Ελλάδα, το «Nel sole e nel mare» (Στον ήλιο και στη θάλασσα), στο Nemrod #6, και το Dampyr #151 που διαδραματίζεται στη Σαντορίνη, στη Νέα Καμένη.

JohnnyMZ: Οι επιρροές σου;

 

Φάμπιο: Πάρα πολλές για να τις απαριθμήσω όλες. Μου αρέσει όμως πάντα να θυμάμαι τον Αλμπέρτο Μπρέτσια, του οποίου ελπίζω να φτάσω μια μέρα το μικρό δαχτυλάκι.

JohnnyMZ: Σχέδια για το μέλλον;

 

Φάμπιο: Ίδια απάντηση: πάντα πάρα πολλά για να μην αφήσω πίσω μερικά. Αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς απ’ το να σκέφτομαι συνέχεια καινούργια, έρχονται από μόνα τους.

JohnnyMZ: Κάτι που θες να προσθέσεις;

 

Φάμπιο: Ένα μεγάλο κουράγιο σε όλους τους Έλληνες φίλους, από καρδιάς, για το μέλλον τους και το μέλλον της πατρίδας τους.

 

Μπορείτε να δείτε μερικά σκίτσα του δημιουργού στο blog του, theatrumabdurdum.

Επεξεργασία Ιανουαρίου 23, 2013 από JohnnyMZ

[Paliakoudis]

 

Σίγουρα από τους αγαπημένους δημιουργούς, με το ατμοσφαιρικό στυλ που δίνει. Ελπίζω κάποια μέρα να δημοσιευτούν στην Ελλάδα και άλλα έργα του!

[dimious200]

Καταπληκτική δουλειά!!!!!!Μπράβο ρε θεουλη!!!!:-D

[Χάρλοκ]

Εξαιρετικό άρθρο! (χμμ?? κάπου πρέπει να το έχω ξαναπεί αυτό?)

Επεξεργασία Ιανουαρίου 24, 2013 από Captain Harlock