Η μικρή Μαφάλντα κλείνει τα πενήντα [Κυφιώτη Αλέκα, tanea.gr, 11/08/2012]

[ramirez]

«Συγχαρητήρια στους αισιόδοξους» σχολιάζει η ηρωίδα του διάσημου κόμικς στριπ στη φωτογραφία ενός από τα προφίλ της στο facebook. Η τελευταία της ατάκα γράφτηκε στις 25 Ιουνίου του 1973, όμως το «έξυπνο, απαισιόδοξο και πολιτικοποιημένο» κοριτσάκι παραμένει φρέσκο, επίκαιρο, καυστικό και, βεβαίως, ασχολείται με την κοινωνική δικτύωση.

 

Παρ' όλο που τα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι εκδοτικοί οίκοι έχουν αρχίσει να γιορτάζουν τα γενέθλια για τη συμπλήρωση των 50 χρόνων της, ο «πατέρας» της, ο αργεντινός σκιτσογράφος Χοακίν Σαλβαδόρ Λαβάδο, γνωστός ως Κίνο (Quino), προβάλλει κάποιες αντιρρήσεις. «Μην της προσθέτετε χρόνια» λέει. «Η Μαφάλντα δεν τα κρύβει. Θα γίνει 50 το 2014». Η διαφορά αυτών των δύο χρόνων οφείλεται στο γεγονός ότι ο Κίνο πρωτοσχεδίασε τον χαρακτήρα αυτό το 1962, όταν η εταιρεία πλυντηρίων Mansfield του ανέθεσε τη διαφημιστική της καμπάνια ζητώντας να φτιάξει ένα κόμικς με στοιχεία από την καθημερινότητα μιας τυπικής αργεντίνικης οικογένειας. Η συμφωνία όμως δεν ολοκληρώθηκε και η Μαφάλντα μπήκε προσωρινά στο ντουλάπι.

Ως κόμικς έκανε το ντεμπούτο της δύο χρόνια αργότερα, το 1964, στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Πριμέρα Πλάνα». Προτού γίνουν βιβλία και κυκλοφορήσουν σε όλον τον κόσμο, τα καθημερινά στριπάκια μεταπήδησαν στην καθημερινή εφημερίδα «Ελ Μούντο». Το 1967 γίνεται το πραξικόπημα στην Αργεντινή και η εφημερίδα κλείνει. Εξι μήνες αργότερα, το κοριτσάκι που ελέγχει συνεχώς τα στραβά του κόσμου εμφανίζεται στο περιοδικό «Σιέτε Ντίας Ιλουστράδος». Στο εβδομαδιαίο αυτό περιοδικό ολοκληρώνει τον κύκλο της το 1973. Ο σκιτσογράφος έπρεπε να παραδίδει την ύλη του δεκαπέντε ημέρες πριν από την έκδοση του περιοδικού και αυτό αναγκαστικά έκανε το κόμικς «μπαγιάτικο». Και αυτό δεν του άρεσε καθόλου. Ο Λαβάδο - φέτος γιορτάζει τα 80 χρόνια ζωής με μια ανθολογία που έχει τον τίτλο «Δέκα χρόνια με τη Μαφάλντα» - στην ουσία δεν ασχολήθηκε ξανά με τον τόσο επιτυχημένο χαρακτήρα του, ως κόμικς τουλάχιστον. Τη χρησιμοποίησε πάντως πριν από μερικά χρόνια, όταν η Μαφάλντα διακόσμησε την αφίσα της UNICEF για τη Συνθήκη των Δικαιωμάτων του Παιδιού.

 

Η Μαφάλντα και η παρέα της

Η πρωταγωνίστρια εμφανίζεται στα πρώτα στριπ της «Πριμέρα Πλάνα» μόνη της ή με τον μπαμπά της. Είναι περίπου έξι χρονών και ανησυχεί πολύ για το πού πηγαίνει ο κόσμος. Σχολιάζει ρωτώντας και απορώντας, με χιούμορ, φρεσκάδα και με αφελή παιδική καρτερικότητα, η οποία όμως κρύβει γνώσεις, εμπειρίες, άποψη και βαθιά φιλοσοφική σκέψη. Χρησιμοποιεί την εξυπνάδα της για να χειραγωγήσει τους γονείς της ώστε να της κάνουν τα χατίρια. Ομως είναι καλή και δίκαιη και κάνει τα πάντα για να υποστηρίξει την οικογένειά της και τους φίλους της. Σιχαίνεται τη σούπα και λατρεύει τους Μπιτλς.

Ο Λαβάδο, σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ρεπούμπλικα» δηλώνει ότι κατά κάποιον τρόπο η Μαφάλντα είναι ο ίδιος: «Μεγάλωσα σε μια οικογένεια πολιτικοποιημένη. Οι γονείς μου ήταν ισπανοί δημοκρατικοί ενώ η γιαγιά μου ήταν κομμουνίστρια. Ο Εμφύλιος Πόλεμος στην Ισπανία άρχισε όταν ήμουν τεσσάρων χρονών. Οπως καταλαβαίνετε στο σπίτι μιλούσαν όλη την ώρα για πολιτική. Συζητούσαν και για την κατάσταση στην Αργεντινή, για όλα όσα συνέβαιναν και εκεί. Ο κόσμος είχε χωριστεί στα δύο: ή ήσουν από την πλευρά του Φράνκο ή από την πλευρά της Δημοκρατίας. Το ίδιο συνέβη ξανά στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο κόσμος χωρίστηκε σε Ναζιστές και σε κομμουνιστές. Ολα αυτά ήταν μέσα στην καθημερινή μας κουβέντα. Με την έννοια αυτή, λοιπόν, ναι, ήμουν η Μαφάλντα».

Οι γονείς της Ράκελ και Αλμπέρτο είναι ένα φυσιολογικό ζευγάρι, χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Η Μαφάλντα κριτικάρει συχνά τη σχέση που έχει η μαμά της με το νοικοκυριό. Η Ράκελ είναι ταλαντούχα πιανίστα. Το αυτοκίνητό τους είναι ένα Citroen 2CV, το αγαπημένο μοντέλο της μεσαίας τάξης των Αργεντινών του 1960.

Ο πρώτος της φίλος, ο Φελίπε, κάνει το ντεμπούτο του τρεις μήνες μετά την πρώτη δημοσίευση του στριπ, τον Ιανουάριο. Το αγοράκι, ένα χρόνο μεγαλύτερό της, έχει απλοϊκή σκέψη και ένα μόνιμο άγχος για το σχολείο και τα μαθήματα. Του «τη σπάνε» οι καλοί βαθμοί και πολύ συχνά παλεύει με τη συνείδησή του.

Τον Μάρτιο εμφανίζεται ο Μανολίτο, ο γιος ενός ισπανού μπακάλη. Η μοναδική του φιλοδοξία: να δημιουργήσει διεθνή αλυσίδα σουπερμάρκετ όταν μεγαλώσει.

Στη συνέχεια, ένα δεύτερο κοριτσάκι έρχεται στην παρέα, η Σουζανίτα. Είναι επιπόλαιη, ξανθιά, με στερεότυπα γυναικεία χαρακτηριστικά. Το όνειρό της είναι να γίνει μητέρα και νοικοκυρά. Ερχεται συχνά σε αντίθεση με τον Μανολίτο, όμως ανέχεται ο ένας τον άλλο για χάρη της Μαφάλντα.

Ο Μιγκελίτο εμφανίζεται στο κόμικς κάποια στιγμή αργότερα. Είναι έναν χρόνο πιο μικρός από τη Μαφάλντα και την υπόλοιπη παρέα. Αν και οι φίλοι του τον χαρακτηρίζουν αφελή, συχνά τους εκπλήσσει με τα κυνικά του σχόλια. Είναι απόγονος ιταλών μεταναστών και ο παππούς του είναι φαν του Μουσολίνι.

Όταν έκλεισε η εφημερίδα «Ελ Μούντο», η μαμά της τρομερής μικρής ήταν έγκυος. Ετσι, στο «Σιέτε Ντίας Ιλουστράδος» εμφανίζεται ο Γκίγιε (ή Νάντο σε κάποιες μεταφράσεις), ο μικρός της αδελφός, ο οποίος αγαπάει τη σούπα που σιχαίνεται η Μαφάλντα και την Μπριζίτ Μπαρντό. Εχουν μάλιστα κι ένα κατοικίδιο, μια χελώνα, την Μπουροκρασία («Burocracia» σημαίνει γραφειοκρατία).

Η Λιμπερτάδ (Libertad σημαίνει ελευθερία) το τρίτο κοριτσάκι της παρέας δεν είναι τυχαία κοντούλα. Το ύψος της είναι ένα έμμεσο σχόλιο του Κίνο που αναφέρεται στην ανικανότητα και στο μικρό ανάστημα της ελευθερίας στην πολιτική κατάσταση της Αργεντινής.

Τέλος, η Μυριέλ δεν είναι τακτικό μέλος της παρέας. Εμφανίζεται κατά καιρούς σε διάφορα στριπάκια για να τονίζει την έλλειψη συγκέντρωσης του Φελίπε όταν αυτή είναι παρούσα και τις προσπάθειες του αγοριού να πάρει μέρος στις συζητήσεις τους.





Και το σχετικό link...