Αντικρατισμός σε θεωρητικό επίπεδο

[derveniotis]

"Σε ένα θεωρητικό, ιδεολογικό επίπεδο είμαι αντικρατιστής και η οραματική μου "ουτοπία" είναι ένας κόσμος χωρίς κράτη, χωρίς λεφτά, χωρίς καπιταλιστές και χωρίς ανταλλακτικές αξίες μέσω του χρήματος. Ως τότε, όμως, καλό είναι να φροντίζω την πνευματική μου υγεία και αυτό μου το προσφέρουν εκδηλώσεις όπως το φεστιβάλ της Βαβέλ στο οποίο καθ' όσον γνωρίζω, ουδέποτε υπήρξαν κρατικές παρεμβάσεις, λογοκρισίες κλπ."

 

Αυτό που αδυνατώ να καταλάβω είναι πως κάποιος αντικρατιστής ζητά λεφτά από το κράτος

και αυτό του τα δίνει, παρόλο που γνωρίζει ότι είναι αντικρατιστής και επίσης πως κάποιος που

είναι για τα καλά χωμένος στον καπιταλισμό εργαζόμενος για αυτόν, τον πολεμά και τον κατακρίνει.

(keyword: Σε ένα θεωρητικό, ιδεολογικό επίπεδο, κοινώς "έτσι για την φάση")

 

(Αν δεν κάνω λάθος η βαβέλ των τελευταίων ετών αναλώνεται σε απόψεις του τύπου, κάμερες παντού,

τα πάντα είναι σε πλήρη παρακμή, πούστηδες διαφημιστές, λίγες είναι οι μέρες σας, τα έχετε παίξει, ζήτε

με prozac, η κοινωνία του life style κ.τ.λ.)

 

Το αστείο φυσικά είναι ότι οι δημιουργοί όλων αυτών των μυνημάτων, κειμένων, έργων, συχνά ζουν από

την διαφήμιση και το life style.

 

Εν ολοίγης αυτό που εγώ έχω καταλάβει (διαθέτοντας και πέντε γνώσεις γύρω από το marketing, την διαφήμιση,

την ψυχολογία των μυνημάτων και τη ζωγραφική) είναι ότι όλος αυτός ο αντικρατισμός, η επαναστάσεις, η μιζέ-

ρια, η κλαψό τέτοια και καλά ευαίσθητη τέχνη δεν διαφέρει σε τίποτα από το κολάν ενός super ήρωα.

 

Άλλοι γουστάρουν να βλέπουν ιπτάμενα κολάν και άλλοι επιδευμένα μίζερες ιστορίες, το όλο πράγμα έχει

να κάνει με το γούστο και αυτό μου την δίνει, που το γούστο σερβίρεται σαν επανάσταση.

 

Φυσικά όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν με το φεστιβάλ αλλά από την άλλη έχουν, γιατί όταν εγώ δίνω τα 5ε

μου και με ταϊζεις αντικρατισμό*, τι θες να κλάψω που δεν σου δίνει λεφτά ο Λιάπης, αυτό μοιάζει και φυσιολόγικο

το τι σου δίνει είναι παράξενο.

*(ναι το ξέρω αν δεν σου αρέσει μην την αγοράζεις, αλλά δεν έχει να κάνει με αυτό αλλά με την συνέπεια των απόψεων)

 

Αλλά αν όλο αυτόν τον επαναστατισμό και ιδεαλισμό τον δεις σαν στυλ, μια απλή αισθητική άποψη έχει λογική

το να σε χρηματοδοτεί, σε άλλους αρέσουν τα σπλάττερ σε άλλους οι "ρεαλιστικές" ιστορίες, (τίποτα πιο υποκειμε-

νικό από τον ρεαλισμό).

 

Ας τα πάρει τα λεφτά αλλά ας δούμε και κανά πρωτότυπο του Jim Lee και του Marc Silvestri και κανέναν Steranko.

 

=========================================================================

 

http://www.topcow.com/Site/index.html http://www.marvel.com/ http://www.dccomics.com/dcu/

http://www.dccomics.com/wildstorm/ :lol: :lol:

Tomine αν δεν έχει θα το αντέξω

 

 

Τhebadpainter, πολύ ζουμερό το θέμα που ανοίγεις.Επειδή είναι όντως άσχετο με το φεστιβάλ (ντάξει, όχι τόσο, αλλά καταλαβαίνεις) αν κοπιάρει κάποιος το τελευταίο σου σχολιο στο "Γενική συζήτηση" σε πάω ένα debate, που με απασχολεί κι εμένα κατα κόρον το θέμα

[dionik]

Και οι επιθυμίες σας, διαταγές μας...

[derveniotis]

"Koπιάρει" ειπα, για να μεινει στο άλλο θέμα και η αντίρρηση :-) Αλλα ντάξει, ίσως είναι και μια καλή αφορμή για αποσυμφόρηση!Μερσί πάντως! Επιστρέφω δριμύτερος με το κατεβατό μου!

[alagt17]

Αυτό που αδυνατώ να καταλάβω είναι πως κάποιος αντικρατιστής ζητά λεφτά από το κράτος

και αυτό του τα δίνει, παρόλο που γνωρίζει ότι είναι αντικρατιστής και επίσης πως κάποιος που

είναι για τα καλά χωμένος στον καπιταλισμό εργαζόμενος για αυτόν, τον πολεμά και τον κατακρίνει.

(keyword: Σε ένα θεωρητικό, ιδεολογικό επίπεδο, κοινώς "έτσι για την φάση")

 

(Αν δεν κάνω λάθος η βαβέλ των τελευταίων ετών αναλώνεται σε απόψεις του τύπου, κάμερες παντού,

τα πάντα είναι σε πλήρη παρακμή, πούστηδες διαφημιστές, λίγες είναι οι μέρες σας, τα έχετε παίξει, ζήτε

με prozac, η κοινωνία του life style κ.τ.λ.)

 

Το αστείο φυσικά είναι ότι οι δημιουργοί όλων αυτών των μυνημάτων, κειμένων, έργων, συχνά ζουν από

την διαφήμιση και το life style.

 

Εν ολοίγης αυτό που εγώ έχω καταλάβει (διαθέτοντας και πέντε γνώσεις γύρω από το marketing, την διαφήμιση,

την ψυχολογία των μυνημάτων και τη ζωγραφική) είναι ότι όλος αυτός ο αντικρατισμός, η επαναστάσεις, η μιζέ-

ρια, η κλαψό τέτοια και καλά ευαίσθητη τέχνη δεν διαφέρει σε τίποτα από το κολάν ενός super ήρωα.

 

Άλλοι γουστάρουν να βλέπουν ιπτάμενα κολάν και άλλοι επιδευμένα μίζερες ιστορίες, το όλο πράγμα έχει

να κάνει με το γούστο και αυτό μου την δίνει, που το γούστο σερβίρεται σαν επανάσταση.

 

Φυσικά όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν με το φεστιβάλ αλλά από την άλλη έχουν, γιατί όταν εγώ δίνω τα 5ε

μου και με ταϊζεις αντικρατισμό*, τι θες να κλάψω που δεν σου δίνει λεφτά ο Λιάπης, αυτό μοιάζει και φυσιολόγικο

το τι σου δίνει είναι παράξενο.

*(ναι το ξέρω αν δεν σου αρέσει μην την αγοράζεις, αλλά δεν έχει να κάνει με αυτό αλλά με την συνέπεια των απόψεων)

 

Αλλά αν όλο αυτόν τον επαναστατισμό και ιδεαλισμό τον δεις σαν στυλ, μια απλή αισθητική άποψη έχει λογική

το να σε χρηματοδοτεί, σε άλλους αρέσουν τα σπλάττερ σε άλλους οι "ρεαλιστικές" ιστορίες, (τίποτα πιο υποκειμε-

νικό από τον ρεαλισμό).

 

Γιατί να μην μπορείς να το καταλάβεις; Όσο πιο ισχυρός είναι ένας μηχανισμός εξουσίας (ή και άτομο ακόνη)

τόσο πιο εύκολα επιτρέπει κριτική εις βάρος του. Όσο πιο δυνατός αισθάνεται, τόσο επιτρέπει όλο και σκληρότερη

κριτική ενισχύοντας συχνά και τους φορείς της (όταν μάλιστα αυτοί αναλώνονται σε σάτιρα/κριτική αλλά δεν έχουν

σοβαρή πολιτική πρόταση και απλώς εκτονώνουν τη δυσαρέσκεια κοινωνικών ομάδων) Ένα σοβαρό και ισχυρό κράτος

(εξουσία γενικότερα) χρειάζεται τέτοιες φωνές γιατί ολοι οι υπήκοοι δεν τρέφονται με Πάνια και Βασβας. Γιατί νομίζεις

οτι υπάρχει ακόμα ο καπιταλισμός;

Και επίσης δεν κατάλαβα, επειδή ζεις σε καπιταλισμό και δουλεύεις μέσα σ'αυτόν έχεις την υποχρέωση να γίνεις γεςμαν;

Ωραίο επιχείρημα για αδράνεια: "Μη μιλάς, τα κονομάς από τον καπιταλισμό, μη μας πουλάς επανάσταση" Άντε λοιπόν, να

το ρίψουμε όλοι στις μπέρτες και τα κολάν για να μη μας πούνε υποκριτές. Πολύ φοβερό σκεπτικό, του στυλ "αν δε σου αρέσει

εδώ να πας στην Βουλγαρία/Αλβανία/Κούβα" δηλαδή αν δε σου αρεσει ο καπιταλισμός θα πρέπει να ζεις σε υπόγα με ληστείες

και να βάζεις βόμβες καθημερινά. Αλλιώς είσαι υποκριτής και όλα είναι σχετικά (και ο ρεαλισμός σχετικός; μάλιστα...

γηράσκω αεί διδασκόμενος)

 

Δεν έχω πάει σε φεστιβάλ της Βαβέλ και ούτε νομίζω οτι θα καταφέρω να πάω. Μεγάλωσα με τη Βαβέλ και μάλιστα στην τράκα

(γιατί φράγκα δεν υπήρχαν) Δε με νοιάζει αν αυτοί που γράφουν εκεί τα παίρνουν χοντρά ή ψιλά, αν μένουν σε σουϊτα ή καλύβα.

Με νοιάζει να υπάρχει η φωνή της Βαβέλ όσο και αν κάποιοι τη θεωρούν μίζερη ή υποκριτική. Και αν το κράτος

χρηματοδοτεί ένα σωρό φιέστες και παράτες,

γιατί να μη χρηματοδοτήσει και το φεστιβάλ της Βαβέλ; Είπαμε, δεν κινδυνεύει το κράτος από τη τέχνη.

Οι στίχοι και οι εικόνες δεν κινητοποιούν πια τις μάζες, το ξέρουμε καλά αυτό πια.

[thebadpainter]

Σεβαστά εγώ εξέφρασα την άποψη μου, το τι υποστηρίζει κάποιος, τι πιστεύει

τι υπερασπίζεται και τι θεωρεί άξιο, είναι πάντα κάτι προσωπικό.

 

Σέβομαι αυτά που λες αν και διαφωνώ σε κάποια σημεία.

 

[derveniotis]

Πάνω κάτω πρόκειται για το γνωστό "φάε ρε κάτι αντιαμερικανους που πίνουν κοκακόλα και φοράνε τζήν" argument.Ανοίγεις ωστόσο δύο τελείως διαφορετικά μέτωπα (η ανακολουθία απόψεων, και ο χωρισμός των στυλ σε genres) που έχουν διαφορετική απάντηση. Για να δούμε λοιπόν:

 

Το "επαναστάτες που ζούν απ' τον καπιταλισμό" γεννάει ένα εξ ίσου εύλογο (ωστόσο και εξ ίσου απλοϊκό και υπεραπλουστευτικό) αντίλογο: προτιμάμε δημιουργούς που να ζουν απ' τον καπιταλισμό αλλά να μην τον κατακρίνουν καν;

Το ερώτημα για μένα δεν είναι καν θεωρητικό, δεδομένου ότι (όπως και οι περισσότεροι φαντάζομαι στο επάγγελμα) τουλάχιστο τη δεκαετία του '90 ζούσα απ' τη διαφήμιση. Την οποία ναι, φυσικά και θα κριτικάρω έπειτα στη δουλειά μου, έχοντας μάλιστα και απο μέσα γνώση της λειτουργίας της.Και όχι, δεν το βρίσκω ανακόλουθο: σ' αυτή την κοινωνία βρέθηκα και λειτουργώ, αυτής τα στραβά θα κριτικάρω ζώντας ενεργά μέσα της.Αν είχαμε κομμουνισμό, αυτού τις παθογένειες αντίστοιχα θα χτυπούσα.Η εναλλακτική για να είσαι απόλυτα συνεπής με την αντίθεσή σου σε ένα σύστημα είναι να βγείς εκτός του κοινωνικού ιστού, κατι που φαινεται εντυπωσιακό σα στάση, γεννά όμως ίδια και μεγαλύτερα ερωτήματα ως προς την αποτελεσματικότητά του.

 

Τώρα αν είναι "απλώς ένα στύλ όπως οι υπερ-ήρωες"... φαντάζομαι όπως το βλέπει ο καθένας... κατά τη γνώμη μου ούτε οι υπερήρωες είναι "απλά ένα στύλ".Οι ανάγκες που τους γεννήσανε είναι σαφώς ανώτερες και συνθετότερες της αστείας εικόνας που (φαντάζομαι υπονοείς ότι) "συγκριτικά με το ρεαλισμό" παρουσιάζουν.Αλλά αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί, η δημιουργία ενός assembly line serial storytelling σε καμία περίπτωση δε μπαίνει στην ίδια εξίσωση με τα κόμικς "του δημιουργού", ακόμα κι αν το πάρεις και μόνο σε επίπεδο καλλιτεχνικού ρίσκου και προσδοκόμενης δημοφιλίας. Δε λέω ότι κάποιο απ' τα δύο είναι ανώτερο απ' το άλλο (παρ' όλο που το πιστεύω :-) ) αυτό που μας ενδιαφέρει στην παρούσα κουβέντα είναι ότι είναι δύο τελειώς διαφορετικά ζωάκια και δεν μπαίνουν στην ίδια εξίσωση.

 

Περιττό βέβαια να σημειώσω ότι συμφωνώ μαζί σου απόλυτα στο "τι θες να κλάψω που δεν σου δίνει λεφτά ο Λιάπης, αυτό μοιάζει και φυσιολόγικοτο τι σου δίνει είναι παράξενο."

[thebadpainter]

Πάνω κάτω πρόκειται για το γνωστό "φάε ρε κάτι αντιαμερικανους που πίνουν κοκακόλα και φοράνε τζήν" argument

 

Δεν λέω αυτό εγώ λέω ότι ο Kaz μου πουλάει underground (και μάλιστα είναι πολύ καλός)

αλλά επίσης δουλεύει για την Nikelodion και έτσι όλα μια χαρά και η τσέπη γεμάτη και οι

δάφνες του "ξεχωριστού" η αλήθεια είναι ότι αυτά που λέει τα ξέρω πολύ καλά δεν μου

προσφέρει κάτι σε κανένα επίπεδο (πέραν των ωραίων του σχεδίων), πιο επαναστατική

θεωρώ την Barbarella, η οποία αντί να μου αναμασά μια μιζέρια που την βλέπω άλωστε

δίχως να μου προτείνει κάτι, απλά μου λέει ότι είναι ρεαλιστής (ο ΚΑΖ), τρίχες αλλά και

καλά κάνει απλά εγώ τον θεωρώ ακόμα ένα εμπορικό προϊόν και τίποτα άλλο.

 

Είναι αυτό που λέει ο marilyn manson: είμαι τόσο αμερικάνος σου πουλάω αυτοκτονία.

[derveniotis]

η αλήθεια είναι ότι αυτά που λέει τα ξέρω πολύ καλά

 

αλλά αν σε επέκταση της λογικής σου κανένας δεν τα εξέφραζε για τον φόβο της ανακολουθίας, αναρωτιέσαι άραγε απο πού ακριβώς θα τα μάθαινες πολύ καλά; :-)

[thebadpainter]

Δεν αναρωτιέμαι για τίποτα, απλά είπα την άποψη μου,

από κει και πέρα ας πιστεύει ο καθένας ότι θέλει, ας αγοράζει

ότι θέλει, ας ακολουθεί ότι θέλει, ας υποστηρίζει ότι θέλει.

Είναι αναυθαίρετο δικαίωμα του και δεν έχω την πρόθεση

να επιβάλω κάτι.

 

Άλλωστε εγώ δεν παρότρυνα εξέφρασα την άποψη μου και πως

εγώ τα βλέπω, όπως άλλωστε και ο καθένας βλέπει τα πράγματα

μέσα από τα δικά του μάτια.

 

Απλά προτιμώ τους ανθρώπους που έχουν συνέπεια, για παράδειγμα

ο Σάμουελ Μπέκετ (ο γνωστός συνγραφέας θεάτρου και βιβλίου)

πέθανε πάμφτωχος όχι γιατί έκανε καταχρήσεις αλλά γιατί επέλεξε

τα χρήματα του να τα "επενδύσει", να χρηματοδοτήσει underground

καλλιτεχνικές ομάδες και όχι να αγοράζει ακριβά ρολόγια (που τίποτα

το κακό δεν έχουν), απλά ήταν συνεπής στα όσα πρέσβευε.

 

Ίσως το κάνουν και άλλοι που δεν τους γνωρίζω και τους αδικώ, αλλά

δεν τους αδικώ διότι αν είναι ειλικρινείς και συνεπείς, από τα λεγόμενα

μου έχουν και την εκτίμηση μου, ειλικρινά.

 

Ο καθένας ας κάνει ότι θέλει, ας φτιάξει ότι θέλει και ας το πουλήσει

με όποια σάλτσα θέλει, άλλωστε έχουμε ελεύθερη αγορά.

Έχουμε;

 

Επεξεργασία Αυγούστου 7, 2008 από thebadpainter