Μικρός Καουμπόυ: Ετσι κατακτήσαμε την Δύση!!! [ Εισαγωγή στο έπος ]

[gkosk]

Εδώ και 4 – 5 μήνες παρατηρώ στο forum, ένα έντονο ενδιαφέρον σχετικά με το περιοδικό Μικρός Καουμπόυ, Τόσο τα θέματα, όσο και οι απαντήσεις που προστίθενται, σχετικά με κάποιους από τους γρίφους της έκδοσης, έχουν έναν συνεχώς αυξανόμενο ρυθμό. Το πιο ευχάριστο ίσως, είναι ότι εκτός των παλαιών αναγνωστών υπάρχουν αρκετοί νεότεροι που συμμετέχουν είτε επιδοκιμάζοντας, ενώ παράλληλα αντλούν γνώση, είτε δείχνουν να γνωρίζουν στοιχεία και να τα μοιράζονται μαζί μας.

Έχουν γραφτεί λοιπόν, αρκετά και σίγουρα έχουν ειπωθεί ακόμη περισσότερα.

Αυτά που θα διαβάσετε πιο κάτω, είναι κάποια προσωπικά συμπεράσματα, από την πλευρά του αναγνώστη πιο πολύ. Έπειτα, είναι και μια έρευνα – εκδοτική απόπειρα, για την οποία θα διαβάσετε ορισμένες πρώτες εκτιμήσεις και διαθέσεις!

Η σχέση μου με το περιοδικό ξεκινάει από το 1979. Δεν θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου φανατικό αναγνώστη, όχι όμως και αδιάφορο. Είχα αρκετά τεύχη, από τα πρώτα 400, τα οποία είχα κυρίως αγοράσει σαν μεταχειρισμένα, μια και λόγω ηλικίας ήταν δύσκολο να τα είχα διαβάσει στα πρώτα χρόνια κυκλοφορίας τους. Οι σειρές ήταν εκείνες που με συνάρπαζαν περισσότερο, όπως και τα εικονογραφημένα που δημοσίευε σε συνέχειες. Στα χρόνια που ακολούθησαν, το ενδιαφέρον μου στράφηκε σε άλλους μικρούς, ή μεγαλύτερους ήρωες. Ώσπου, έπειτα από ένα μεγάλο διάλλειμα, επέστρεψα σε εκείνα τα ενθύμια των παιδικών χρόνων, τα γεμάτα νοσταλγία.

 

 

Ήταν πριν 9 μήνες, όταν γνώρισα αυτή την κοινότητα, αποφασίζοντας με συνοπτικές διαδικασίες να γίνω μέλος της, όταν έπιασα ξανά στα χέρια μου αυτά τα περιοδικά.

Στην αρχή, έθεσα σαν προτεραιότητα να βρω τίτλους που χρειαζόμουν για να κλείσω κάποιες αγαπημένες σειρές, όπως ο Ζαγκόρ, ο Μπλέκ, και πολλοί άλλοι, που ακόμη ψάχνω! Στα τέλη Μαΐου, ενώ βρισκόμουν σε μια ιδιαίτερα δύσκολη επαγγελματική καμπή, έστρεψα το βλέμμα μου στο σημείο εκείνο της βιβλιοθήκης που βρίσκονταν τα…Καουμπόικα. Χρόνος υπήρχε, οπότε έμενε απλά να διοχετευτεί δημιουργικά.

Έτσι ξεκίνησε η εκ των έσω έρευνα, για την έκδοση του Μικρού Καουμπόυ.

Διάβασα πολλά τεύχη, πέρασα στον υπολογιστή άπειρες ώρες σκανάροντας τα και μελέτησα πολύ προσεκτικά τα όσα μέχρι τότε, είχαν γραφτεί από όλους εδώ.

Ομολογώ ότι με συνεπήρε η όλη διαδικασία! Αρχικά θυμήθηκα πρόσωπα και καταστάσεις, στιγμές και μουσικές, χρόνια αξέχαστα! Έπειτα, όταν το κουτάκι με τις αναμνήσεις έκλεισε προσωρινά(!), μια ιδέα σφηνώθηκε στο μυαλό μου. Να ολοκληρώσω αυτή την σειρά τευχών και να αναλύσω όσο πιο πολύ γίνεται, το περιεχόμενο τους. Να βρω τις ρίζες, την πηγή έμπνευσης και επιρροής των δημιουργών του, στοιχεία για τους εκδότες και πάνω από όλα να καταγράψω τον ίδιο τον μύθο που συνόδεψε και συνοδεύει το περιοδικό, σχεδόν 4 δεκαετίες τώρα!

 

 

Η διαδικασία αυτή, ήταν εκ των προτέρων επίπονη. Δύσκολα βρίσκεις πια παλιά τεύχη, ενώ όταν τα εντοπίζεις η τιμή είναι…κάπως! Από την άλλη, κυκλοφόρησαν περίπου 1.500 τεύχη, οπότε και τα χρήματα που απαιτούνται για την συμπλήρωση τους, είναι αρκετά. Ένα άλλο πρόβλημα που προκύπτει, έχει να κάνει με την κατάσταση των περιοδικών. Επειδή απευθύνονταν αποκλειστικά σε ηλικίες 14 – 17, θα έλεγα ότι η συμπεριφορά των αναγνωστών προς αυτά δεν ήταν και η καλύτερη! Σκισμένα εξώφυλλα, λερωμένες σελίδες, πολλές φορές χωρίς οπισθόφυλλα λόγω προσφορών της έκδοσης και άλλα πολλά. Όσο για τα στοιχεία, μάλλον από σύμπτωση ή απλή τύχη μπορούν να βρεθούν, καθώς ούτε διαδίκτυο υπήρχε τότε, ούτε αρχείο κράτησαν οι εκδότες! Το μόνο που έμενε συνεπώς, ήταν η γνωριμία με κάποιους συλλέκτες και η διαρκής αναζήτηση!

Πέρα από όλα αυτά, τα οποία άλλωστε θα έχετε την ευκαιρία να τα διαβάσετε σε προσεχές εγχείρημα το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη, τελικά θα πρέπει να ομολογήσω ότι το περιοδικό ήταν μια εξαιρετική προσπάθεια, την οποία και σε καμία περίπτωση δεν έχω σκοπό να απομυθοποιήσω! Μόνον φως σε μυστικά, που έχουν να κάνουν με τους ίδιους τους ήρωες, αλλά και τα εικονογραφημένα που φιλοξένησε, σκοπεύω να ρίξω. Συνεπώς, οι σκοποί είναι καλοί!

Αν μπούμε στη λογική μιας πιο εσωτερικής ματιάς, με την μορφή μιας ενδοσκόπησης, σίγουρα υπάρχουν πολλά περισσότερα από μια σειρά καουμπόικων ιστοριών, γραμμένες από την πένα Ελλήνων συγγραφέων.

Σε αυτή την προσπάθεια, έχουν όλα την δική τους αξία και βαρύτητα και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση, να αγνοηθεί κάποιος παράγοντας. Το χρονικό σημείο, κατά το οποίο ξεκίνησαν όλα αυτά, το κοινωνικό πλαίσιο, όπως ήταν διαμορφωμένο, ακόμη και η πολιτική σκηνή του τόπου!

 

 

Ο Έλληνας πάντα έδειχνε να γοητεύεται από τις ιστορίες με εξάσφαιρα, παρανόμους, σερίφηδες, ινδιάνους και καουμπόηδες. Όσες προσπάθειες προηγήθηκαν αυτής της έκδοσης, είχαν αν μη τι άλλο μερική επιτυχία. Το ίδιο και οι κινηματογραφικές παραγωγές, που αν θυμάστε οι παλαιότεροι, κατέκλυζαν τις δικές μας …σκοτεινές αίθουσες, κυρίως τα καλοκαίρια με τις συχνές επαναλήψεις, οι οποίες δεν ήταν πάντα και ότι ποιοτικότερο! Μιλάμε για spaghetti western, μάλλον πρόχειρης κατασκευής από τους γείτονες μας, το οποίο όμως ήταν μάλλον εύπεπτο!

Ακολούθησε η τηλεόραση, που στα πρώτα της βήματα μας σέρβιρε αρκετές Αμερικάνικες σειρές του`50 και του`60 και για τις οποίες κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε! Αντίθετα, βρήκαν πολλούς ένθερμους υποστηρικτές, που τις θυμούνται πλέον με νοσταλγία! Lone Ranger, Jim West, Bonanza, και πολλές ακόμη, συνέχιζαν να προβάλλονται μέχρι το 1975, από τα δυο κανάλια της κρατικής τηλεόρασης.

Ακόμη και τα οικογενειακά περιοδικά, μηνιαία ή εβδομαδιαία, περιείχαν ιστορίες από την Άγρια Δύση, σε αυτοτελή συνήθως επεισόδια, γραμμένα από Έλληνες συγγραφείς που στις περισσότερες των περιπτώσεων, χρησιμοποιούσαν ψευδώνυμα!

Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, εντάσσεται η έκδοση του Μικρού Καουμπόυ, η οποία έρχεται να ανταγωνιστεί στην ουσία, αυτήν του Μικρού Σερίφη.

Η δομή του σεναρίου, παραπέμπει έντονα σε αυτήν του Μικρού Ήρωα, που δημιούργησε ο Στέλιος Ανεμοδουράς και κατέχει το ρεκόρ της μακροβιότερης έκδοσης λαϊκού αναγνώσματος στη χώρα μας, αν εν τέλει το εντάξουμε σε αυτή την κατηγορία. Έχουμε και εδώ Έλληνα πρωταγωνιστή, αντί για τριάδα υπάρχει ακόμη ένας στην περίπτωση του Μικρού Καουμπόυ, ενώ και το στοιχείο του χιούμορ εκπροσωπείται με τις μορφές των Σπίθα και Πεπίτο, για να αποφορτίσει το κλίμα. Γιώργος Θαλάσσης και Δημήτρης Αδαμόπουλος, ο ένας σε εντός συνόρων ηρωισμούς, ο έτερος εκτός. Από την μια η πάλη ενάντια στον κατακτητή, από την άλλη η επιβολή του νόμου. Τα γνώριμα τοπία της πατρίδας μας, σε αντιπαράθεση με τις αχανείς εκτάσεις της Αμερικάνικης Ηπείρου. Αιγόκερως από την μια, Μονόκερως από την άλλη! Ομοιότητες και διαφορές, που ο καθένας αναλύει στον βαθμό που επιθυμεί. Άλλωστε, υπάρχουν πολλοί που δηλώνουν απλά αναγνώστες!

Επιστρέφοντας στα του …Καουμπόυ, να αναφερθεί εδώ ότι τον δρόμο τον άνοιξε ο…Σερίφης. Σε μεγάλο σχήμα αρχικά, οι ιστορίες του Κώστα Φωτεινού μπήκαν στα Ελληνικά σπίτια, σε μια έκδοση που σφράγισαν με την παρουσία τους οι Θέμος Ανδρεόπουλος και Κώστας Ραμπατζής, το 1962.

Όσο για τον…Φωτεινό της παρέας, δεν ήταν άλλος από τον Πότη Στρατίκη, που ανέλαβε στη συνέχεια τις τύχες του Μικρού Καουμπόυ.

 

 

Για την ιστορία, να μην ξεχάσουμε και τον Γιώργο Μαρμαρίδη, ο οποίος έγραψε πολλές ιστορίες της θρυλικής τετράδας.

Τι ήταν όμως εκείνο, που έκανε στα μάτια των αναγνωστών, πραγματικά θρυλική αυτή την τετράδα; Οι απόψεις ποικίλουν και έχουν η κάθε μια από αυτές, τη δική της βαρύτητα. Το δικό της μερίδιο στη δημιουργία τούτου του μύθου, αν προτιμάτε.

Το εγχώριο στοιχείο, οι εξωτικές περιπέτειες, η υπερβολή, οι κακοί και οι ιστορίες σε συνέχειες κόντρα σε αυτούς, τα σκίτσα στις εσωτερικές σελίδες, τα εξώφυλλα, τα οπισθόφυλλα, οι γελοιογραφίες, οι σελίδες γνώσεων και κουίζ, οι στήλες των αναγνωστών, τα δημοκρατικά δημοψηφίσματα, οι προσφορές, τα εικονογραφημένα σε συνέχειες, τα μαθήματα καράτε,….. Όλα συνέβαλαν στο να ταυτιστούν χιλιάδες αναγνωστών με το περιοδικό και τους πρωταγωνιστές του. Υπάρχουν αναγνώστες που ομολογούν(μέσα σε αυτούς και εγώ!), ότι η σειρά εθισμού τους με το περιοδικό ήταν, αρχικά τα ωραία εξώφυλλα, έπειτα τα εικονογραφημένα και στο τέλος η περιέργεια να δουν τι είχαν αυτές οι ιστορίες!

Ο Στρατίκης όσο άντεξε, είχε πρωτοτυπία και φαντασία στα κείμενα του. Έμαθε Αμερικάνικη ιστορία και γεωγραφία, μέχρι και Μεξικάνικα για χάρη της έκδοσης!!! Οι περιγραφές των τοπίων είχαν κάτι το γλαφυρό, μέχρι να μπουν οι πρώτες σκηνές δράσης! Εκεί τα πράγματα ήταν πιο απλά. Εκπυρσοκρότηση και …κάτω ο μάγκας!!! Το πιστόλι του νόμου, ήταν πάντα κάτι δευτερόλεπτα πιο γρήγορο!

 

 

Οι ήρωες μας βέβαια, περνούσαν από κάποιες δοκιμασίες, αιχμαλωσίες, μικροτραυματισμούς και στερήσεις, αλλά στο τέλος οι παράνομοι έπαιρναν αυτό που άξιζαν. Ένα κελί στην κοντινότερη φυλακή, ή μια θέση κάτω από τα κυπαρίσσια!!!

Παρά το λιτό και απλό της υποθέσεως όμως, τα αντίτυπα της κάθε εβδομάδας μετρούνταν σε χιλιάδες, οι φανατικοί αναγνώστες αυξάνονταν και τα γράμματα στην σύνταξη στοιβάζονταν κατά εκατοντάδες! Όλα τους περιείχαν συγχαρητήρια προς τους συντελεστές και ειδικά τον Κώστα Φωτεινό!

Όλοι οι πρωταγωνιστές έβαλαν το λιθαράκι τους, για να βγει ένα είδος μαγείας μέσα από τις 68 σελίδες του Μικρού Καουμπόυ. Ο Τζίμ Άνταμς με την φιλοσοφία, κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, η Ντιάνα Μόρισον με την αυτοθυσία της στο πλευρό του, δίχως να τον κοιτάξει…κάπως(!), ο Τσιπιρίπο με τις διδαχές της φυλής του, που έσωζε πολλές φορές την κατάσταση και ο Πεπίτο Γκονζάλες με τις ατελείωτες γκάφες του, αλλά πάνω από όλα, με εκείνη την άσβηστη δίψα για να γίνει σερίφης του Τέξας!

Το στοιχείο που έκανε και τους τέσσερεις τόσο δημοφιλείς, ήταν πιστεύω το νεαρό της ηλικίας τους. Ήταν το επιπλέον κίνητρο για τους συνομήλικους τους αναγνώστες, για να διαβάσουν το επόμενο τεύχος. Εκεί εντοπίζεται και το μεγαλύτερο μέρος της εκδοτικής επιτυχίας του περιοδικού. Μην ξεχνάτε ότι η φτωχή Ελλαδίτσα των μέσων της δεκαετίας του`60( όχι ότι τώρα τρώει κανείς με χρυσά κουτάλια!!!), είχε ανάγκη από ινδάλματα, έστω και χάρτινα! Πολιτικά βαδίζαμε προς τα χρόνια του…γύψου, μετά μπήκαμε σε αυτόν, οι επιλογές περιορίστηκαν αρκετά, σε όλα τα επίπεδα, συνεπώς έπρεπε κάτι να χρωματίζει τα όνειρα. Το κακό ήταν, ότι την διαδικασία του χρωματισμού την αναλαμβάναμε εξ ολοκλήρου εμείς, αφού τα περιοδικά τότε δεν διέθεταν τίποτα παραπάνω από άσπρο – μαύρο, ή κόκκινο – μαύρο!!! Ας ήταν καλά τα εξώφυλλα, που έδιναν την…βάση!

 

 

Όσο κράτησε ήταν υπέροχο. Δεν ξέφυγε σχεδόν ποτέ από τα όρια που του έθεσαν οι ίδιοι οι δημιουργοί του, δεν απογοήτευσε όμως και κανέναν. Ήταν αυτό που αγάπησαν χιλιάδες συμπατριώτες μας, και που ποτέ δεν μπήκαν στον κόπο να εξηγήσουν γιατί! Υπάρχουν πράγματα που δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο από το να τα ζεις!

Ένα από αυτά, ήταν και τα χρόνια που κύλησαν με έναν Μικρό Καουμπόυ στο χέρι!

 

 

 

Επεξεργασία Αυγούστου 31, 2008 από bonadrug

[actor]

Φιλε Γιωργο οποτε βλεπω κατι νεο για τον Μικρο μου Καουμπου δεν μπορω παρα να αναπηδησω απο χαρα κι αγαλλιαση,απο τις αρχες του καλοκαιριου που σας ανακαλυψα ξυπνησε μεσα μου ζοφερη η Μικροκαουμποιτιδα μια γλυκια αρρωστια που δεν ξερω αν θαθελα να φυγει καποτε,γεγονος ειναι πως υπαρχει ενα εντονο καλοκαιρινο ενδιαφερον για τα τεσσερα θρυλικα παιδια του νομου,σορι που δεν μπορω να σκαναρω εικονες απο τα τευχη που εχω στην κατοχη μου,απο την πλευρα σου ομως θα ηθελα η νεα αυτη ερευνα-αφιερωμα που ξεκινησες να ειναι οσο το δυνατον πιο εκτεταμενη γινεται για να καλυφθουν επιτελους καποια κενα οπως η προελευση των ονοματων των ηρωων και οι πηγες εμπνευσης τους,το ιδιο φυσικα ισχυει και για τους κακους που λατρευω να μισω,Ελ Καπιταν κτλπ,ποιος ειναι ο σκοτεινος τυπος επιτελους που απεικονιζεται στο τελος καθε ιστοριας,απο που δανειστηκε την εμφανιση του ο Πεπιτο κτλπ,προκαταβολικα θερμα συγχαρητηρια!!!

[eliaselias0]

Γιώργο.........

Τα λόγια είναι περιτά...

[gkosk]

Κατ`αρχάς σας ευχαριστώ θερμά, για την υποδοχή που επιφυλάξατε στο άρθρο! Σας υπόσχομαι ότι όλοι σας οι γρίφοι και οι απορίες, θα λυθούν δια παντός! :rainbow: Οπως, ίσως αντιληφθήκατε, πρόκειται για το δεύτερο στη σειρά εκδοτικό μου εγχείρημα, το οποίο παίρνει σειρά αμέσως μετά τους Χάρτινους Ηρωες, οι οποίοι από την πρώτη Σεπτεμβρίου θα βρίσκονται επιτέλους στα βιβλιοπωλεία!!! Η ιστορία του Μικρού Καουμπόυ, με υπότιτλο αυτό ακριβώς που διαβάσατε εδώ, Ετσι κατακτήσαμε την Δύση, θα μπεί στο τυπογραφείο τον Οκτώβρη. Ως τότε όμως, δεν θα σας αφήσω έτσι! Σε τακτά χρονικά διαστήματα, θα ανοίγω και κάποια ...χαρτιά!

Επεξεργασία Αυγούστου 8, 2008 από gkosk

[GIORGOS1966]

Εξαιρετικό άρθρο