Η Ανατομία της Druuna [ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΝΗΛΙΚΟΥΣ ]

[thebadpainter 1,547]

ελπίζω να το έχω ανεβάσει στο σωστό τομέα, Ερωτικά - ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΕ ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ

αν έχω κάνει λάθος, please μετακινήστε το στον σωστό τομέα, thanks

 

Το παρών αφιέρωμα δεν αφορά το Morbus Gravis και την Druuna ως ηρωΪδα του συγκεκριμένου κόμικ,

αλλά πρόκειται για ένα αφιέρωμα στην εικόνα της Druuna. Αφιέρωμα στο κόμικ και την ηρωίδα του κόμικ εδώ.[/u]

 

To 1985 εμφανίζεται στις σελίδες του περιοδικού Heavy Metal μια καινούργια ηρωίδα και η οποία αμέσως μαγνή-

τισε τα βλέματα των αναγνωστών, είναι η ίδια ηρωίδα της οποίας η εικόνα τυπώνεται σε μεγαλύτερο μέγεθος σε

σχέση με την εικόνα άλλων ηρωίδων στα διάφορα αφιερώματα, περιοδικών ποικίλης ύλης, στις ηρωίδες των κό-

μικ και φυσικά η ηρωίδα αυτή είναι η Druuna, ποιο είναι όμως το στοιχείο που κάνει την Druuna να ξεχωρίζει σε

σχέση με τις άλλες ηρωίδες, τι είναι αυτό, που καθιστά την Druuna τόσο ξεχωριστή και τόσο ακαταμάχητα sexy;

 

Η πιο συνηθισμένη απάντηση είναι τα οπίσθια της, «ο ομορφότερος κώλος των κόμικ» αλλά αυτή είναι μια απλοϊκή,

περιοριστική απάντηση γιατί η μορφή της Druuna είναι μια τομή για την γυναικεία μορφή στα κόμικ, γιατί η Druuna

δεν είναι sexy αυτό ήταν οι ηρωίδες των κόμικ πριν την εμφάνιση της Druuna ή καλύτερα η Druuna είναι sexy όπως

το sexy ενοήται από την βιομηχανία του πορνό και όχι όπως ενοήται από την μόδα και το lifestyle.

 

Οι σχεδιαστές, πάντα φρόντιζαν οι ηρωίδες που σχεδιάζουν να δείχνουν sexy και οι σχεδιαστές πάντα αναπαρήγαγαν

τα πρότυπα της εποχής τους τα οποία όριζαν το τι είναι sexy, έτσι την δεκαετία του 50 και σχεδιαστές όπως ο Will Eisner,

ο Alex Toth, ο Alex Raymond και ο Milton Caniff σχεδίαζαν ηρωίδες μυστιριακές, ελαφρά ψυχρές, γυναίκες που θα χαρα-

κτηρίζονταν μοιραίες ή γυναίκες αράχνη,

 

 

αυτή η εικόνα γυναίκας είχε γεννηθεί το 1930 από τις ταινίες του Γερμανικού εξπρεσιονιστικού κινηματογράφου και συ-

γκεκριμένα από τον γαλάζιο άγγελο με την Marlene Dietrich και το κουτί της πανδόρας με την Louise Brooks (από την

εικόνα της οποίας ο Crepax εμπνεύστηκε την Βαλεντίνα).

 

 

Άργοτερα το Χόλλυγουντ αναπαρήγαγε αυτό το πρότυπο και μάλιστα το εμπλούτισε με πρωταγωνίστριες όπως η Ρίτα

Χέιγουορθ, η Μπέτυ Ντέιβις η Τζόαν Κρόφορντ και άλλες, κατόπιν αυτό το στυλ γυναικείας μορφής κυριάρχησε στα

φιλμ νουάρ.

 

 

Στο συγκεκριμένο στυλ η σεξουαλικότητα- το σεξ απήλ είναι παράγωγο, του ύφους (βλέμμα –έκφραση προσώπου),

του make up, της ατμόσφαιρας (ημίφως), του χτενίσματος, του ντυσίματος, της πόζας.

 

Στα μέσα της δεκαετίας του 50 αρχές 60, εμφανίζεται ένα νέο πρότυπο το οποίο είναι γέννημα θρέμα του Χόλλυγουντ

και της πρωτοεμφανιζόμενης πορνογραφίας και είναι το πρότυπο του χυμώδους θυληκού με εκπροσώπους την Τζέιν

Μάνσφιλντ, την Μέριλιν Μονρόο και το pinup girl Bettie Page, ενώ κάνει και την εμφάνιση του το στοιχείο του φετιχι-

σμού και όπως ήταν φυσικό το νέο πρότυπο επιρέασε και της ηρωίδες των κόμικ.

 

 

Σε αυτό το νέο πρώτυπο κυριαρχούν τα φυσικά προσόντα κατασκευής, στενή μέση, πλούσιο στήθος, μεγάλη λεκάνη

ένα στυλ που αργότερα μέσω της Σοφίας Λόρεν χαρακτήρισε την μεσογειακή ομορφιά.

 

Το 1962 ο Jean-Claude Forest δημιουργεί μια καινούργια ηρωίδα την Barbarella και αυτή με την σειρά της ένα νέο

στυλ, αυτή την φορά τα κόμικ δημιούργησαν το πρότυπο και δεν αναπαρήγαγαν αυτά ένα ήδη προυπάρχον πρότυπο.

Η Barbarella έφερε την εικόνα του μοντέρνου κοριτσιού, εικόνα που κυριάρχησε την δεκαετία του 60 – 70.

 

Και κατόπιν ακολούθησε η εικόνα γυναικών όπως η Bo Derek και η Ursula Andress (τα κορίτσια του James Bond)

 

 

Ενώ την δεκαετία του 80 τα κόμικ ως sexy αναπαρήγαγαν την εικόνα που πρότεινε η βιομηχανία της μόδας και

τα περιοδικά που προβάλαν τα πρότυπα της.

Ακόμα και ερωτικοί – πορνογράφοι – φετιχιστές σχεδιαστές όπως ο

Saudeli σχεδίαζαν τις γυναίκες με έναν τρόπο που απόλυτα συμβατό με αυτά τα πρότυπα. Αν δούμε το πώς γνωστοί

σχεδιαστές από το 60 ως το 80 σχεδίαζαν την γυναικεία μορφή, τότε θα δούμε το πόσο ξεχωριστή και καινοτομική

υπήρξε η εμφάνιση της Druuna.

Robert Crumb, οι γυναίκες του είναι στρουμπουλές, νταρντάνες, γεμάτες.

Manara, οι γυναίκες του Milo είναι λεπτές, ψηλές, με μακριά πόδια, μικρό στήθος και μικρά καμπυλωτά κωλαράκια

σέξυ και έθραυστες παράλληλα λες και έχουν ξεπηδήσει από κάποια διαφήμιση της Benetton (για τον ερωτισμό του

θείου πλέον Milo, σε κάποιο άλλο αφιέρωμα).

Crepax, οι ηρωίδες του είναι λεπτές, ψηλές, με κανονικό στήθος και φυσιολογικά οπίσθια, ενώ το βλέμμα τους ήτε

είναι έντονα εκφραστικό ήτε δείχνει απλανές.

Pichard, οι γυναίκες του George Pichard δείχουν σεξουαλικές αλλά επίσης και απόλυτα καθημερινές, ο Pichard δεν

σχεδιάζει έναν τύπο γυναίκας στα κόμικ του, το κοινό όμως χαρακτηριστικό το οποίο παρουσιάζουν οι γυναίκες που

σχεδίαζε ήταν ότι ήταν καθημερινές γυναίκες.

 

Οι σχεδιαστές των οποίων τα σχέδια όσο αναφορά τη γυναικεία μορφή μπορούν να θεωρηθούν ως προάγγελοι της

εικόνας της Druuna είναι , ο Frank Frazetta και ο Richard Corben, οι γυναίκες τις οποίες σχεδιάζουν αυτοί οι σχεδιαστές

δεν είναι απλά sexy και γεμάτες καμπύλες (όπως οι ως τότε Αμαζώνες και super ηρωίδες)

 

 

είναι και εμφανώς δυνατές και γυμνασμένες έχουν κάποιο άγριο στοιχείο μέσα τους κάτι το πρωτόγωνο, δεν είναι ερωτικές

είναι έντονα σεξουαλικές.

 

Η Druuna. Την εμπνεύστηκε ο Serpieri από την εικόνα δύο γυναικών της Jaqueline Santarem και της Ana Lima μοντέλα

του ερωτικού βραζιλιάνικου περιοδικού sexy, συνδιάζοντας την εικόνα αυτών των δύο γυναικών δημιούργησε την Druuna.

 

 

Το καινοτόμο στοιχείο στην μορφή της Druuna είναι ότι το σώμα της δεν είναι το τυπικό γυναικείο σώμα με έντονες

καμπύλες αλλά είναι ένα δυνατό γυμνασμένο σώμα, σφικτό, γεμάτο μυς

 

 

όμοιο με τα σώματα γυμναστριών του fitness και pornostars και δεν εμπίπτει στα πρότυπα της mainstream σεξουαλικής γυναικείας εικόνας.

 

 

Η εμπορική επιτυχία της σειράς Morbus Gravis άλαξε ριζικά τον τρόπο με τον οποίο απεικονίζεται η γυναικεία μορφή

στα κόμικ, ακόμα και οι mainstream σούπερ ηρωίδες έγιναν πλέον πιο μυώδεις – πιο δυνατές και για τους σχεδιαστές

οι πηγές έμπνευσης για τον σχεδιασμό μιας ηρωίδας δεν περιορίζονται πλέον στα πρότυπα των περιοδικών μόδας και

στα πρότυπα του κινηματογράφου.

 

Edited June 8, 2008 by thebadpainter

[germanicus 174,732]

θα το θέσω έτσι (μιας και είναι και οι μέρες τέτοιες). Έβαλες goal. (εξεπιτούτου κρατάω την πρωτότυπη αγγλική λέξη, αφού στα νεοελληνικά μπορεί κανείς να την αποδώσει όπως θέλει.... και με 45 λάμδα δηλαδή....)

 

 

[genino 171]

Μαλιστα. Αυτο ειναι που εγω αποκαλω gamato ποστ ...

Aπλα gamato post ...

 

[Lord Makro 22,585]

Καταπληκτική ανάλυση!! :clap2:

 

(μας άνοιξες τα μάτια )

[DJO 118,666]

 

 

.....

 

 

ΜΟΝΟ GOAL??? Ένα απλό συνηθισμένο και χαμερπέστατο γκολάκι?????

 

Nope!

 

Αυτό ήταν μία ΓΚΟΛΛΛΛΛΛΛΛΛΑΡΑΑΑΑΑΑ!!!!!! Ένα αφιέρωμα γκολάρα που ωμεγίζει εις το άπειρον και ακόμα παραπέρα! Πολύ καλή δουλειά, κακέ ζωγράφε!

[YOSHIMITSU 27,727]

Τί να πει κανείς για αυτό το θέμα πια... Μας γονάτισες τελείως... Mα τελείως...

 

ευτυχώς που δημιουργήθηκε αυτός ο τομέας για να μπορούμε να φιλοξενούμε τέτοια διαμάντια εδώ.

[turbovolos 843]

:respect: :respect: :respect: :respect:

[Valtasar 52,973]

Εξαιρετική ανάλυση φίλε μου

 

Προβλέπω αυτός ο τομέας να παίρνει φωτιά αρκετά σύντομα...

 

[Hellboy 9,355]

Πραγματικά τρομερή ανάλυση !

Πάντα θεωρούσα τον Frazetta εκπληκτικό και τελικά μαθαίνω οτι ήταν και πρωτοπόρος ο άτιμος!!!

Μπράβο και πάλι

[Optimus Klain 151]

Εξαιρετικό άρθρο. Γενικά όλο το κεφάλαιο για τα ερωτικά κόμικς έχει πολύ πράμα για ξεκοκάλισμα... με την καλή έννοια.

 

Θα ήθελα να παρατηρήσω κάτι λίγα, εντελώς υποκειμενικά.

 

Πιστεύω ότι οι γυναίκες του φραζέτα έχουν ακόμα τον ερωτισμό του pinup. Δεν είναι δηλαδή μόνο σεξουαλικές, αλλά ΚΑΙ ερωτικές, με τον μεταμοντέρνο ας πούμε ερωτισμό των pinups. Αν κάνουμε την παραδοχή ότι η Ντρουούνα είναι η κορωνίδα της ωμά σεξουαλικής απεικόνισης του γυναικείου σώματος, που την κάνουμε άνετα, αν και ακολούθησαν κι άλλοι σχεδιαστές αυτό το μονοπάτι και οι αξιολογήσεις είναι πάντα υποκειμενικές σε αυτά τα χωράφια, τότε μπορούμε να διακρίνουμε ίσως μια μετάβαση, από τον ερωτισμό των pinup στην πιο σεξουαλική απεικόνιση που ακολουθεί ο φραζέτα, αλλά έχει ακόμα κάτι το επιτηδευμένο στην στάση της γυναίκας, στον τρόπο που ποζάρει το σώμα, που μπορεί πολλές φορές με την αποδιδόμενη κίνηση να ξεφεύγει από την στατική απεικόνιση του pinup, αλλά ακόμα και αυτή η κίνηση έχει κάτι το αφύσικό, την επιτήδευση που μπορεί να μην είναι ίδια με αυτή των pinups, αλλά προσπαθεί να προκαλέσει ερωτικό ενδιαφέρον, σαν να ποζάρει για αυτό... και από εκεί ακολουθεί η μετάβαση στη Ντρουούνα.

 

Η Ντρουνάρα, δεν προσπαθεί: Είναι ένα θηλυκό θωρηκτό. Είναι ένα θηλυκό μεγατόνων που μάλλον αδιαφορεί για τον ερωτισμό της, έτσι ώστε να φαντάζει σαν αθώο, επιρρεπή στο να αιφνιδιάζεται και γενικώς παθητικό σεξουαλικό αντικείμενο. Όμως ακόμα και αυτό μπορούμε να πούμε πως είναι ένα είδος ερωτισμού. Οι διακρίσεις μεταξύ ερωτικού και σεξουαλικού είναι μάλλον ριψοκίνδυνες, αλλά μπορούμε παρόλαυτα να μιλάμε αρκετά καλά με προσεγγίσεις.

 

Μπορούμε λοιπόν να ερμηνεύσουμε αυτά που περιγράφει ο Draft Dust και ως μια διαδοχική αλλαγή στον τρόπο που γίνεται αντιληπτός ο ερωτισμός και η σεξουαλικότητα της γυναίκας από την διαρκώς αυτονομούμενη ματιά των σχεδιαστών ερωτικών κόμικς και σχεδίων και όχι απαραίτητα ως διαδοχικό αποκλεισμό του ερωτισμού για χάρη του σεξισμού. Ακόμα και η ντρούνα είναι στοιχειωδώς "ερωτεύσιμη" και όχι μόνο ένα περιφερόμενο σεξουαλικό αντικείμενο- αν και σκοράρει δεκάρια σε αυτήν την κατηγορία.

 

Όσο για την τελευταία παράγραφο του θέματος, συμφωνώ απόλυτα. Αυτή η κατακλείδα έχει και πολλές προεκτάσεις, οπως το να σκεφτούμε τον ρόλο των εν λόγω σχεδιαστών στην καθιέρωση προτύπων. Η Τζέσικα Άλμπα, ας πούμε, ή η Κριστίνα Λόκεν, ή η Εστέλα Γουώρεν σίγουρα δεν θα υπήρχαν αν δεν υπήρχε πρώτα μια Ντρουούνα! Ψηφίζω Εστέλα. Είναι περισσότερο Ντρουούνα και λιγότερο γίδι από τις άλλες δύο, αν και δεν είναι τόσο γυμνασμένη.

[x for xepeta 80,615]

Τελικά το διάβασε κανεις ή μόνο κοιτούσατε τις εικόνες;;

[Dr Paingiver 101,129]

Τελικά το διάβασε κανεις ή μόνο κοιτούσατε τις εικόνες;;

 

Τι να διαβάσουμε; Υπάρχει κι άρθρο;