V FOR VENDETTA

[Atrelegis]

To Watchmen είναι βαρετό λόγω των ΑΤΕΛΕΙΩΤΩΝ διαλόγων και γίνεται πολύ καλύτερο κατά το δεύτερο μισό, όταν όλοι βγάζουν το σκασμό και κάνουν σαν υπερήρωες. Το V πάει με χίλια από την πρώτη σελίδα. Debate Over, αγοράστε το κόμικ.

[Θλιμμένος Μπούφος]

Ακόμα διαβάζω το V.Είμαι στο 2ο βιβλίο και είναι πολύ καλό!Αν και δεν έχει τόση δράση όσο έχω συνηθίσει,πάλι νιώθω σαν να βλέπω ταινία.Η ατμόσφαιρα,οι σκηνές..τέλεια!

[DJO]

Από την στήλη NO SUPERHEROES ALLOWED του Zampano, στο fridge.gr:

 

V for Vendetta: αναρχικό μανιφέστο, προβοκατόρικο ανάγνωσμα ή απλά ένα κόμικ;

 

 

Ας βάλουμε στην άκρη -για λίγο- το hype σχετικά με αυτόν τον τίτλο. Ας ξεχάσουμε και τη σχετικά πετυχημένη ταινία (που δημιουργήθηκε χωρίς την συγκατάθεση του Alan Moore, του ενός εκ των δύο δημιουργών) που έκανε πολλούς άσχετους με τα κόμικ να το ανακαλύψουν. Ας μείνουμε για λίγο χωρίς μνήμη — όπως το έκαναν άψογα 440.000 ψηφοφόροι στην Ελλάδα.

 

Τι συναισθήματα θα μας προκαλούσε ένα κείμενο σαν αυτό;

 

Το “V for Vendetta” το διάβασα στις αρχές του 2000, χωρίς να έχω ιδέα για το “Watchmen”, και στα πλαίσια ενός σχεδίου που είχα καταστρώσει εκείνη την περίοδο, να διαβάσω τα 50 καλύτερα κόμικ όλων των εποχών — σύμφωνα τουλάχιστον με ένα site του οποίου το όνομα δεν θυμάμαι πια κι ίσως να μην υπάρχει κιόλας. Ο συγκεκριμένος τίτλος βρισκόταν εντός της πρώτης δεκάδας και το σύντομο κείμενο που αναφερόταν σε αυτό, το περιέγραφε ως “ένα φλογερό αναρχικό μανιφέστο που η καλοφτιαγμένη του ιστορία δεν μπορεί να επισκιάσει τα ηχηρή μηνύματα για την αντίδραση των ανθρώπων ενάντια στις διαφόρων ειδών τυραννικές εξουσίες” — OK, δεν τα έλεγε ακριβώς έτσι αλλά πρέπει να αυτοσχεδιάσω καθώς θυμάμαι μόνο σκόρπιες προτάσεις από το κείμενο και το γενικό ρεζουμέ.

 

Δεν σας κρύβω λοιπόν πως ενθουσιάστηκα. Η φρασεολογία του, στα όρια της συνθηματολογίας (“Remember, remember the 5th of November”), μιλούσε υπόγεια σε ένα ένστικτο που ενώ, κακά τα ψέματα, δεν ανήκει σε κάποιον που ζει φυλακισμένος, βασανισμένος, τυραννισμένος (κι ας υπάρχει μεγάλο μέρος του πληθυσμού αυτής της χώρας που πιστεύει πως ζει σε ακραία χούντα), με έσπρωχνε να διαλέξω μια μορφή δυναμικής αντίστασης απέναντι σε οτιδήποτε καπηλεύεται την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, την ανθρωπιά. Ναι, είναι σίγουρα ένα φλογερό, αναρχικό μανιφέστο το “V for Vendetta”, που βρίθει συναισθηματικών σκηνών και στην τελική αθωώνει την βία που χρησιμοποιεί ο κεντρικός ήρωας με τη δική του θυσία, κι ας μοιάζει κάπως αντιφατικό το ότι έχει σκοτώσει αρκετό κόσμο, αλλά στις τελευταίες σελίδες υποστηρίζει πως είναι μια ιδέα, αλεξίσφαιρη. Όχι φίλε μου V, είσαι πολλά περισσότερα από μία ιδέα αλλά ο καθένας διαλέγει τι θα πάρει από την ιστορία σου.

 

Η ιστορία… ναι, θα έπρεπε να πω δυο λόγια και για αυτήν για να βάλω στο παιχνίδι τους αμύητους:

 

Το σκηνικό του τρόμου είναι στημένο σε μία Αγγλία ενός εναλλακτικού μέλλοντος (μέλλον για το παρόν του Alan Moore τότε, τουτέστιν 1982 για τον συγγραφέα, 1997 για την ιστορία μας). Ένα μέλλον που την έχει κλείσει πίσω από πελώρια τείχη, καθώς έξω από αυτά κυριαρχεί η βία και η αναρχία, υπό την σκιά (και το πόδι, και το όπλο) μια απολυταρχικής κυβέρνησης που ελέγχει τα πάντα και έχει ως κύρια όπλα της την προπαγάνδα και την σπορά του φόβου (και τα δύο μέσω της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου κυρίως).

 

Αυτή την επίφαση ασφάλειας και ηρεμίας, έρχεται να την ταράξει ένας άνθρωπος κρυμμένος πίσω από μία μάσκα και που αυτοαποκαλείται “V” (και όπως θα μάθουμε κάποια στιγμή, δεν είναι από το Vendetta). Ο V αποφασίζει να τα βάλει ολομόναχος του με ένα ολόκληρο σύστημα και μάλιστα ένα σύστημα που τους ενοχλητικούς τους εξοντώνει αθόρυβα και στο απόλυτο σκοτάδι. Αυτό που προσπαθεί να κάνει ο V στο σύνολο με τη βία, βλέπουμε να το κάνει στο άτομο, με τις ιδέες (εντάξει, και λίγο με την λεκτική βία). Η ζωή του ανταμώνει τυχαία με εκείνη της νεαρής Evey όταν τη σώζει από τους κρατικούς βιαστές της. Την φέρνει στο σπίτι του κι εκεί την φέρνει αντιμέτωπη με τον εαυτό της, τα πιστεύω της και την πραγματική έννοια της ελευθερίας… εκείνη που έρχεται όταν δεν έχεις πια τίποτα να χάσεις. Ή όταν το τελευταίο που μπορείς να χάσεις είναι η ζωή σου… και αυτό δεν σε νοιάζει πια.

 

Αυτού του είδους η κατήχηση που κάνει ο V στην Evey ίσως ξενίσει μερικούς… τι είπα στον τίτλο… προβοκατόρικο. Ναι, είναι σε πάρα πολλά σημεία αλλά δε νομίζω πως έγινε ασυνείδητα. Αδυνατώ να πιστέψω πως ο Alan Moore το έκανε χωρίς να σκεφθεί τις ευθύνες και τις συνέπειες.

 

Το μυστήριο σχετικά με την ταυτότητα του V εξελίσσεται σιγά σιγά και μεθοδικά. Καινούργια πρόσωπα εισχωρούν στο προσκήνιο, όλες οι εκφάνσεις μιας καταπιεσμένης κοινωνίας, από τους πιο ρομαντικούς και κυνηγημένους, μέχρι εκείνους που κινούν τα νήματα, εκείνους που η ροπή τους προς τον ολοκληρωτισμό είναι πολλά περισσότερα από μια ιδέα: είναι σχέδιο και πράξη.

 

Το συγκινητικό τέλος είναι εξόχως κινηματογραφικό (όπως κατάλαβαν και όσοι είδαν την ταινία) και αφήνει ικμάδες αισιοδοξίας (το τελείως αντίθετο δηλαδή από το “Watchmen” και τα περισσότερα έργα του Moore).

 

Το “V for Vendetta” είναι έργο δύο ανθρώπων. Του Alan Moore που το έγραψε και του David Lloyd που το σχεδίασε (και είναι και ο μόνος που αναφέρεται ως δημιουργός στην κινηματογραφική μεταφορά). Τα μελανώματα τα ανέλαβε ο Tone Weare και το Lettering ο Steve Craddock. Αλλά εντάξει, στη μνήμη των περισσότερων οι Moore και Lloyd είναι το δίδυμο, με τους περισσότερους να δίνουν το respect μόνο στον πρώτο (άδικο κατά τη γνώμη μου).

 

Η δημιουργία του ξεκίνησε την Άνοιξη του 1982 και τελείωσε την αντίστοιχη εποχή του 1989. Τα πρώτα, ασπρόμαυρα παρακαλώ, επεισόδια βρέθηκαν στο περιοδικό Warrior που όμως το 1985 έκλεισε και άφησε το “V for Vendetta” επί ξύλου κρεμάμενο. Το κόμικ όμως ήταν ήδη πολύ διάσημο κι έτσι η DC έτρεξε και έπεισε τους Moore & Lloyd να τελειώσουν το έργο. Έτσι το κυκλοφόρησαν ξανά, όλο έγχρωμο, σε δέκα τεύχη και αργότερα σε ένα Album. The rest is history που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι.

 

Από τα σχέδια του Lloyd

 

Τι ΔΕΝ είναι λοιπόν το “V for Vendetta”; Σίγουρα δεν είναι απλά ένα κόμικ. Δεν μπορείς να το διαβάσεις και να το κρίνεις έτσι. Είναι ή τουλάχιστον περιέχει, μια πολιτική θέση.

 

Παντρεύοντας τις θεωρίες του Μπακούνιν και δανειζόμενος τις καλλιτεχνικές επινοήσεις του Όργουελ ή του «Φαντάσματος της Όπερας», ο Moore φτιάχνει μια ιστορία που αγγίζει τα όρια της λογοτεχνίας και για τους πιο τολμηρούς της πρακτικής φιλοσοφίας (ένας Θορώ με εικόνες).

 

Αν αυτή η πολιτική θέση σου αρέσει και την επικροτείς, είναι τελείως διαφορετικό θέμα. Το σίγουρο είναι πως δεν μπορείς να βγεις από την ανάγνωση του ανεπηρέαστος.

 

Ο V αποδείχθηκε αλεξίσφαιρος. Οι υπόλοιποι δεν ξέρω τι δρόμο θα επιλέξουν.

 

 

 

Θυμήσου και την ιστορία του Guy Fawkes, του προσώπου που αποτέλεσε έμπνευση για την ιστορία του V for Vendetta, όπως μας την διηγήθηκε το Ανό στη στήλη Notorious Lives.

[kwtsos]

Να ρωτησω κατι επειδη το σκεφτομαι για αγορα. Η ελληνικη μεταφραση ειναι καλη? Επισης στην εκδοση της ανουμπις (αυτη που τωρα βρισκεις στα 14-15 ευρω) τα χρωματα φαινονται καλα? Εν ολιγοις κατα πασα πιθανοτητα θα το παρω , το θεμα μου ειναι να προτιμησω αγγλικα ή ελληνικα...

[DJO]

V FOR VENDETTA Η επανάσταση μέσα μας!

 

 

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: Δέσποινα Λάππα

Email: d.lappa@cobrasports.gr

 

Το «V for Vendetta» είναι από τα πιο συναρπαστικά, πολυδιάστατα και ανατρεπτικά κόμικ που γράφτηκαν ποτέ και ο πρωταγωνιστής από τους πιο επίκαιρους και με βάθος χαρακτήρες που έχουν υπάρξει. Από εκείνους που δεν διασκεδάζουν αλλά εμπνέουν τον αναγνώστη. Είναι μια ιστορία για την εκδίκηση, την απονομή δικαιοσύνης, την απώλεια της ελευθερίας, την αναζήτηση της ταυτότητας και του επαναστάτη που όλοι κρύβουμε μέσα μας.

 

 

Η δράση εκτυλίσσεται στην μετά από πυρηνικό πόλεμο Αγγλία (που είναι… πλανητάρχης, μετά την κατάρρευση των Η.Π.Α.), που βρίσκεται υπό το ολοκληρωτικό καθεστώς του κόμματος «Norsefire» (μείξη ακροδεξιών στοιχείων και μεγάλων επιχειρήσεων που είχαν εκμεταλλευτεί την αναταραχή μετά τον πόλεμο και είχαν πάρει την εξουσία το 1992), με ηγέτη τον Adam Susan.

 

Η… διακυβέρνηση περιλαμβάνει απαγόρευση εξόδου από το απόγευμα και μετά, διαρκή αστυνόμευση και παρακολούθηση μέσω καμερών και μικροφώνων κάθε σπιτιού στην πόλη, αδιάλειπτη λειτουργία της προπαγάνδας μέσα από τον έλεγχο των Μ.Μ.Ε., που με την ενεργοποίηση του συναισθήματος του φόβου φροντίζουν για την χειραγώγηση του κόσμου και γενικότερα καταπάτηση κάθε αστικού και ανθρώπινου δικαιώματος.

 

Τα βασικά σώματα της κυβέρνησης είναι τα εξής: «The Nose» (=η Μύτη, το τακτικό σώμα της αστυνομίας με αρχηγό τον Erik Finch), «The Finger» (=το Δάχτυλο, η μυστική αστυνομία υπό την αρχηγεία του Derek Almond), «The Eye» (=το Μάτι, η ομάδα της οπτικής παρακολούθησης με αρχηγό τον Conrad Heyer), «The Ear» (=το Αυτί, το σώμα της ακουστικής παρακολούθησης, με επικεφαλής τον Brian Etheridge), «The Mouth» (=το Στόμα, η υπεύθυνη για την προπαγάνδα των ΜΜΕ ομάδα, υπό τον Roger Dascombe). Όλα μαζί αποτελούν το… Κεφάλι («The Head»), το κέντρο λήψης αποφάσεων. Υπό το σύνθημα «Strength Throught Unity, Unity Through Faith (Δύναμη μέσα από την Ενότητα, Ενότητα μέσα από την Πίστη)», το κόμμα του Susan κυβερνά ανενόχλητο τον… κοιμώμενο λαό του.

 

Μέχρι την εμφάνιση του «V». Εμπνευσμένος από την (αποτυχημένη) απόπειρα του Guy Fawkes να ανατινάξει στις 5 Νοεμβρίου του 1605 την αγγλική Βουλή στο Λονδίνο (είχε συλληφθεί και κρεμαστεί), ο… μυστηριώδης μασκοφόρος «V» θέλει να ολοκληρώσει το έργο του πρώτου, για λόγους προσωπικής εκδίκησης αλλά και για να ανατρέψει το ολοκληρωτικό καθεστώς στην πατρίδα του, μέσω της αφύπνισης του κόσμου.

 

Φορώντας μάσκα με τη μορφή του Fawkes, ξεκινά τη δράση του, με το… σύνθημα «θυμήσου, θυμήσου, την 5η Νοέμβρη, την συνομωσία και την προδοσία της Πυρίτιδας. Δεν ξέρω κανένα λόγο για τον οποίο θα πρέπει ποτέ της Πυρίτιδας η συνωμοσία να ξεχαστεί (Remember, remember, the fifth of November, the Gunpowder treason and plot. I know of no reason why the Gunpowder treason ever should be forgot, στιχάκι από το παιδικό ποίημα «Laventer’s Blue»).

 

Το πρώτο χτύπημα και το παρελθόν

 

 

Στις 5 Νοεμβρίου του 1997, αφού σώζει την νεαρή Evey (ενώ εκείνη παραβιάζει το ωράριο κυκλοφορίας) από τα χέρια των Καταδοτών της κυβέρνησης, των Fingermen, ο V την προσκαλεί να παρακολουθήσουν μαζί από μια ταράτσα την ανατίναξη του κτιρίου των δικαστηρίων, που έχει σχεδιάσει και εκτελέσει ο ίδιος. Εκείνη τον ακολουθεί ύστερα στο σπίτι-κρυσφήγετό του, την Shadow Gallery και έπειτα βρίσκεται υπό την προστασία του (την εμπιστεύεται και της μαθαίνει πολλά. Την διδάσκει για τη μουσική, τη λογοτεχνία και τις προσφέρει γνώσεις που θα την κάνουν ολοκληρωμένο άνθρωπο), καθώς η κυβέρνηση της έχει ήδη αποδώσει την κατηγορία της… συνεργού του V και την ψάχνει. Όπως είναι φυσιολογικό, ο V αποκαλείται «τρομοκράτης» από τα Μέσα και καταζητείται.

 

 

Λίγες μέρες μετά την ανατίναξη (την οποία η πανικόβλητη κυβέρνηση παρουσίασε στα Μέσα ως «προγραμματισμένη κατεδάφιση»), ζωσμένος με εκρηκτικά, ο V καταλαμβάνει το κτίριο όπου στεγαζόταν το ελεγχόμενο από την κυβέρνηση τηλεοπτικό δίκτυο του Λονδίνου και δίνει «στον αέρα» το μήνυμά του στον λαό. «Καλησπέρα Λονδίνο. Πιστεύω ότι έχει έρθει η ώρα να μιλήσουμε», λέει ξεκινώντας, για να πει στη συνέχεια πως «φταίει η απροθυμία σας να έρθετε αντιμέτωποι με την “Εταιρεία”. Δεν φαίνεται να θέλετε να αναλάβετε μεγάλη ευθύνη, να γίνετε αφεντικά του εαυτού σας. Και σας έχουν δοθεί πολλές ευκαιρίες. Είδαμε πολλούς τρελούς, απατεώνες και ψεύτες να παίρνουν άπειρες καταστροφικές αποφάσεις. Αλλά ποιος τους ψήφισε; Εσείς! Εσείς τους αφήσατε να αποφασίζουν για εσάς».

 

 

Και η εκδίκησή του ξεκινά. Σκοτώνει το φερέφωνο της κυβέρνησης (τη «φωνή της μοίρας»), τον τηλεοπτικό παραγωγό και αξιωματούχο του κόμματος, Λουίς Πρόθερο, (με τη βοήθεια της Eve) τον παιδόφιλο Επίσκοπο Άντονι Λίλιμαν, την ιατροδικαστή Νταϊάνα Στάντον και άλλα μέλη του κόμματος, που όπως αποδεικνύεται συνδέονται με το παρελθόν του. Όλοι τους συμμετείχαν, ο καθένας με το δικό του ρόλο, στο project της κυβέρνησης σχετικά με το «Ίδρυμα Εγκλεισμού Λάρκχιλ». Όπως αποκαλύπτεται μέσω του ημερολογίου που κρατούσε η Νταϊάνα Στάντον και έπεσε (με τη μεσολάβηση του V) στα χέρια του αστυνόμου Φιντς, επρόκειτο για στρατόπεδο συγκέντρωσης ανθρώπων που η κυβέρνηση θεωρούσε ανεπιθύμητους, αποβράσματα της κοινωνίας (ακτιβιστές, ομοφυλόφυλοι κ.α.), που είχαν συλληφθεί, κρατούνταν εκεί και έγιναν πειραματόζωα για την εκπλήρωση των κυβερνητικών σχεδίων.

 

 

Στόχος της Norsefire μέσω των πειραμάτων αυτών ήταν να βρει το αντίδοτο για τον ιό που θα εξαπέλυε εναντίον της ίδιας της της χώρας, προκειμένου να πουλήσει, αφού σπείρει τον φόβο στον λαό, το φάρμακο, το οποίο θα κατασκεύαζε φαρμακευτική εταιρία που ανήκε στα μέλη του κόμματος. Κι έτσι έκανε. Αφού θυσίασε εκατοντάδες ανθρώπους στο Λάρκχιλ, εξαπέλυσε τον ιό σε τρία μέρη: στο σχολείο του Saint Mery, στο μετρό του Λονδίνου και στο κέντρο διύλισης νερού, στην περιοχή Three Waters. Το σχέδιο της πέτυχε και έκανε πλούσια όλα τα μέλη του κόμματος.

 

 

Ο V ήταν από εκείνους που έζησαν τον εφιάλτη του Λάρκχιλ. Κρατούνταν στο κελί νούμερο 5, το λατινικό… V. Μάλιστα ήταν ο έγκλειστος που άντεξε στα πειράματα (ενέσεις με χημικό που οι γιατροί ονόμαζαν «παρτίδα νούμερο 5») και τις κυτταρικές ανωμαλίες που προκαλούσαν και το αίμα του αποτέλεσε τη βάση του αντιδότου. Και εκείνος ήταν που κατέστρεψε το Ίδρυμα. Μια μέρα επιτέθηκε με αυτοσχέδιες βόμβες στους φρουρούς και έβαλε φωτιά στις εγκαταστάσεις. Ήταν ο μόνος που επιβίωσε της φωτιάς (από τα πειράματα είχε γίνει πολύ δυνατός, με εξαιρετικά αντανακλαστικά και μεγάλη αντοχή στον πόνο) και αφού εξασφάλισε ότι κανείς δεν θα μάθαινε την ταυτότητά του, συνέχισε να ζει μόνο και μόνο για να πάρει την εκδίκησή του.

 

Η εκπαίδευση της Evey

 

Ο V βλέπει στο πρόσωπο της 16χρονης Evey την ελπίδα για το μέλλον. Το παρελθόν της είναι εξίσου οδυνηρό με το δικό του. Η μητέρα της είχε πεθάνει το 1991 από ασιτία κατά τη διάρκεια του πολέμου (στο κόμικ αναφέρεται στον Ψυχρό Πόλεμο, όπου πυρηνικές βόμβες εξαφάνισαν την Αφρική και επηρέασαν κλιματικά την Ευρώπη και όχι μόνο) και ο πατέρας της είχε συλληφθεί δυο χρόνια αργότερα από την Norsefire εξαιτίας της συμμετοχής του σε σοσιαλιστική οργάνωση όταν ήταν νέος. Η Evey δεν τον ξαναείδε ποτέ. Το φασιστικό καθεστώς την υποχρέωσε να δουλέψει στα 12 της σε εργοστάσιο, μαζί με άλλα παιδιά. Τη μέρα που την έσωσε ο V ήταν έτοιμη να πουλήσει το κορμί της για να βγάλει λεφτά. Αφού γνωρίζει καλύτερα τον V, η Evey δηλώνει ότι δεν θέλει να φοβάται πια. Όταν ο γκάγκστερ Alistair Harper σκοτώνει τον εραστή της, Gordon Deitric, τη στιγμή που βρίσκονται στο σπίτι του, εκείνη προσπαθεί να του ξεφύγει και κάποιος την αρπάζει μέσα στο σκοτάδι.

 

 

Στις επόμενες σκηνές βρίσκεται φυλακισμένη σε κελί, την ανακρίνουν ζητώντας πληροφορίες για το πού βρίσκεται ο V, την βασανίζουν, της κόβουν τα μαλλιά. Εκείνη (εμπνευσμένη από τα γράμματα -που βρίσκει στο κελί- της έγκλειστης στο Λάρκχιλ, Βάλερι, που είχε συλληφθεί επειδή ήταν ομοφυλόφιλη) αρνείται να προδώσει τον φίλο της, ακόμα κι όταν της ανακοινώνουν ότι θα εκτελεστεί αν δεν τους δώσει στοιχεία. Τότε η πόρτα του κελιού ανοίγει και η εξαντλημένη Evey βγαίνει από τη φυλακή της, για να διαπιστώσει ότι βρίσκεται στην Shadow Gallery.

 

Σε αυτήν την σκληρή δοκιμασία την είχε υποβάλλει ο V, για να την σκληραγωγήσει και να την βοηθήσει να μην φοβάται πια. «Το έκανα επειδή σ’ αγαπάω, επειδή ήθελα να σε ελευθερώσω», της λέει ο V. «Ήθελες να με ελευθερώσεις αλλά με έβαλες φυλακή», του φωνάζει οργισμένη. «Ήσουν ήδη σε φυλακή. Είσαι σε φυλακή τόσο πολύ καιρό, που δεν πιστεύεις πια ότι υπάρχει ένας κόσμος εκεί έξω. Αυτή είναι η πιο σημαντική στιγμή της ζωής σου. Μην προσπαθείς να της ξεφύγεις», της απαντά. Εκείνη δεν μπορεί να αναπνεύσει και πέφτει κάτω. «Τους είπες ότι προτιμάς να πεθάνεις από το να σκοτώσεις τις αρχές σου. Ήρθες αντιμέτωπη με τον θάνατό σου Evey, και ήσουν ήρεμη. Νιώσε το ίδιο και τώρα». Οι δυο τους βγαίνουν έξω στη βροχή και η Evey ανοίγει τα χέρια της νιώθοντας δυνατή και χωρίς φόβο πια.

 

Η «έκρηξη» της επανάστασης, το τέλος και η νέα αρχή

 

Αφού σκοτώνει όλους όσοι σχετίζονταν με το Λάρκχιλ και τον ιό που έστειλε στο θάνατο 100.000 ανθρώπους, ο V ετοιμάζει την τελική του επίθεση. Την 5η Νοεβρίου του 1998 ανατινάζει τον Jordan Tower και το Ταχυδρομείο, σαν… πρελούδιο για αυτό που θα ακολουθούσε. Με τις ενέργειές του προκαλεί χάος στην πόλη, ξεσηκώνει τον λαό που βρισκόταν σε... ύπνωση και γίνεται το σύμβολο των πολιτών, καθώς τους φέρνει ξανά την ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο. Οι άνθρωποι βγαίνουν στο δρόμο αυθόρμητα και το πλήθος ολοένα και μεγαλώνει, με την κυβέρνηση να αντιπαρατάσσει όλο της τον στρατό και τα σώματα ασφαλείας.

 

Το σχέδιο του V ήταν να ανατινάξει το άντρο του κόμματος, το κτίριο που στεγαζόταν το «Head», μέσω του υπόγειου σιδηρόδρομου. Η κυβέρνηση είχε αποκλείσει για καιρό πολλές από τις γραμμές του τρένου. Ο V είχε «καθαρίσει» αυτή που περνούσε κάτω από το νούμερο 10 της Downing Street και είχε ετοιμάσει ένα βαγόνι, το οποίο θα γέμιζε με εκρηκτικά και θα ολοκλήρωνε την αποστολή του. Ωστόσο δεν υπολόγιζε την σφαίρα του Erik Finch, του αστυνομικού επικεφαλής της έρευνας για την υπόθεσή του, λίγες ώρες πριν την εκτέλεση του σχεδίου του.

 

Αιμόφυρτος και σε άθλια κατάσταση επιστρέφει στη Shadow Gallery και λίγο πριν πεθάνει, λέει στην Eve: «Η χώρα δεν έχει σωθεί. Μην το σκεφτείς αυτό. Όμως όλα της τα παλιά “πιστεύω” έχουν γίνει χαλίκια, και με αυτά μπορούμε να χτίσουμε. Αυτό είναι το καθήκον των πολιτών. Να είναι κύριοι του εαυτού τους, της ζωής τους, των ανθρώπων που αγαπάνε και της γης τους. Όταν το πετύχουν αυτό, τότε άφησέ τους να μιλούν για σωτηρία», πριν της ζητήσει να του κάνει μια «κηδεία – Βίκινγκ» (οι Βίκινγκ έβαζαν τους νεκρούς σε μικρά πλοιάρια και τους άφηναν στην θάλασσα), αφήνοντάς τον στο βαγόνι του τρένου. «Καλή τύχη Eve, σ’ αγαπώ», είναι τα τελευταία του λόγια.

 

Η Evey έπρεπε πλέον να φτιάξει η ίδια τα εκρηκτικά που θα γκρέμιζαν το κτίριο του κυβερνείου και να θέσει σε κίνηση το μοιραίο βαγόνι, ολοκληρώνοντας το έργο του μέντορά της. Μπροστά στη μεγάλη ευθύνη δείχνει αποφασιστικότητα. Αφού περνάνε σαν flashback από το μυαλό της όλα όσα της είχε διδάξει ο V, φοράει μία από τις μάσκες του και -ενώ η κυβέρνηση νομίζει τον V νεκρό από την αφήγηση του Finch- εμφανίζεται στον λαό που έχει ξεχυθεί στους δρόμους, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Απόψε διαλέγετε αυτό που θα ακολουθήσει. Ζωή δική μας ή επιστροφή στις αλυσίδες». Ο κόσμος εξαγριωμένος επιτίθεται στα σώματα ασφαλείας που τους έχουν περικυκλώσει και προσπερνά το εμπόδιό τους.

 

Η τελευταία πράξη έχει φτάσει. Στο τελευταίο κεφάλαιο του κόμικ (έχει τον τίτλο Valhalla, που στη μυθολογία των Βίκινγκς είναι ο παράδεισος και φιλοξενεί όσους πεθαίνουν στη μάχη), στις 10 Νοεμβρίου 1998, η Evey μεταφέρει το σώμα του V και το στολίζει μέσα στο βαγόνι με κρίνα και εκρηκτικά, τραβώντας τον μοχλό για να ξεκινήσει προς τον σπουδαίο σκοπό του…

 

Η ιδέα πίσω από τη μάσκα

 

 

Το πρόσωπό του V δεν εμφανίζεται ποτέ (στο κόμικ ο V το δείχνει μόνο στην γιατρό Delia Surridge, λίγο πριν τη σκοτώσει, χωρίς να φαίνεται στον αναγνώστη. «It’ s beautiful», του λέει μόλι το βλέπει), αφού η μάσκα συμβολίζει την οικουμενικότητα του χαρακτήρα. Πίσω από αυτήν κρύβεται ο καθένας μας και μια ιδέα που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Οι οδηγίες του προς την Eve όταν είναι έτοιμος να πεθάνει δείχνουν ξεκάθαρα την αλληγορία: «Πρέπει να ανακαλύψεις ποιος κρύβεται πίσω από την μάσκα, αλλά δεν πρέπει ποτέ να δεις το πρόσωπό μου». Οι σκέψεις του κοριτσιού όταν στέκεται μπροστά στον νεκρό V και αμφιταλαντεύεται για το αν πρέπει να βγάλει τη μάσκα και να δει επιτέλους ποιος είναι, είναι εξίσου χαρακτηριστικές: «Αν τη βγάλω, κάτι θα χαθεί για πάντα, αφού όποιος κι αν είσαι, δεν είναι κάτι μεγαλύτερο από την ιδέα που αντιπροσωπεύεις». Στο κόμικ ο V μαχαιρώνει τον Έρικ Φιντς, τον αρχηγό της αστυνομίας που ερευνά την υπόθεσή του, και του λέει: «Σκέφτηκες να με σκοτώσεις; Δεν υπάρχει σάρκα και αίμα πίσω από αυτόν το μανδύα για να σκοτώσεις. Μόνο μια ιδέα. Και οι ιδέες είναι αλεξίσφαιρες».

 

Αναρχία και φασισμός

 

Η αντιπαράθεση μεταξύ αναρχίας και φασισμού διατρέχει όλη τη σειρά του «V for Vendetta», που είναι γεμάτο με σχετικούς συμβολισμούς. Τα παραδείγματα πολλά. Εξηγώντας (στην ταινία) στην Eve πού βρήκε τους πίνακες και τα έργα τέχνης που υπάρχουν στην Shadow Gallery, ο V αναφέρει πως τους πήρε από την αποθήκη του «Υπουργείου Ανάρμοστων Αντικειμένων».

 

Το όνομα του κόμματος, «Norsefire» (νορβηγική φωτιά), παραπέμπει στην… άρια φυλή των Βορειοευρωπαίων, με τα ξανθά μαλλιά και τα μπλε μάτια, καταδεικνύοντας έτσι την νοοτροπία της κυβέρνησης. Το Λάρκχιλ μας πηγαίνει συνειρμικά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Β’ Π.Π. και τα χαρακτηριστικά των εγκλείστων στην ξενοφοβία και τον ρατσισμό των απολυταρχικών καθεστώτων.

 

Στην ταινία, ο ηγέτης της κυβέρνησης (εδώ είναι ο «Καγκελάριος Άνταμ Σάτλερ») παρουσιάζεται στον θεατή αλλά και στα υπόλοιπα μέλη του κόμματος μόνο μέσω οθόνης, τύπου Big Brother, και φέρει στοιχεία από πολλούς διάσημους δικτάτορες της ιστορίας (έχει μουστάκι, μιλάει με αυτοπεποίθηση και αλαζονεία, χρησιμοποιεί συμβολισμούς και τελειώνει τις ομιλίες του με την φράση «England Prevails=η Αγγλία κυριαρχεί»). Η αναρχική σκέψη του V ξεδιπλώνεται σε όλη την ιστορία. Κάποια στιγμή λέει χαρακτηριστικά στην Evey: «Η αναρχία έχει δύο πρόσωπα, του δημιουργού και του καταστροφέα. Οι καταστροφείς ανατρέπουν αυτοκρατορίες και φτιάχνουν έναν καθαρό καμβά, στον οποίο οι δημιουργοί μπορούν να χτίσουν έναν καλύτερο κόσμο».

 

 

TRIVIA

 

Το «V for Vendetta» γράφτηκε από τον Alan Moore (σκίτσο David Lloyd) και κυκλοφόρησε από τον Μάρτιο του 1982 έως τον Μάιο του 1989 σε 10 τεύχη, τα πρώτα 7 ασπρόμαυρα από την αγγλική «Quality Comics» και τα επόμενα 3 έγχρωμα από την αμερικάνικη Vertigo, που ανήκει στην DC.

Χαρακτηρίζεται ως graphic novel (παραστατικό μυθιστόρημα), για να ξεχωρίσει από τα στερεοτυπικά κόμικ υπερηρώων που στηρίζονται στη δράση παρά στην ουσία τις περισσότερες φορές.

Ο Alan Moore έγραψε το «V for Vendetta» σαν αντίδραση στην συντηρητική διακυβέρνηση της Μάργκαρετ Θάτσερ.

Ο εκκεντρικός Άγγλος συγγραφέας (χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ο καλύτερος κομικογράφος όλων των εποχών) αποστασιοποιήθηκε από την ταινία (2006, σενάριο αδερφοί Wachowski, σκηνοθεσία James McTeigue), χωρίς καν να την δει και ζήτησε να μην συμπεριληφθεί το όνομά του πουθενά (διαφημίσεις, εμπορικό κομμάτι αλλά και στους τίτλους), όπως έχει κάνει με όλες τις μεταφορές κόμικ του στο πανί.

Η πρώτη προβολή της ταινίας είχε προγραμματιστεί για τις 4 Νοεμβρίου του 2005, μία ημέρα πριν από την «βραδιά του Guy Fawkes» και την 400η επέτειο της «Συνομωσίας της Πυρίτιδας», αλλά τελικά είχε αναβληθεί για τις 17 Μαρτίου του 2006.

Κάθε φορά που σκοτώνει κάποιον από τους υπεύθυνους του Λάρκχιλ, ο V αφήνει πάνω στα πτώματα ένα ρόδο «Σκάρλετ Κάρσον» (στην πραγματικότητα λέγεται «Violet Carson»). Το έκανε για να τιμήσει τη μνήμη της συγκρατούμενής του στο Ίδρυμα (πέθανε εκεί), Βάλερι, η οποία στα πιο ευτυχισμένα χρόνια της ζωής της είχε φυτέψει στον κήπο της αυτό το είδος τριαντάφυλλου, που μετά τον πόλεμο έγινε πολύ σπάνιο.

Όταν στην ταινία η Evey επιχειρεί να βγάλει τη μάσκα του ενώ χορεύουν και λίγο πριν το τέλος, ο V δεν την αφήνει να το κάνει λέγοντας πως «υπάρχει ένα πρόσωπο πίσω από τη μάσκα, αλλά δεν είμαι ούτε το πρόσωπο, ούτε η σάρκα από κάτω του, ούτε τα κόκκαλα κάτω από τη σάρκα».

Η πιο διάσημη ατάκα του V είναι πως: «Ο λαός δεν πρέπει να φοβάται τις κυβερνήσεις. Οι κυβερνήσεις πρέπει να φοβούνται τον λαό τους».

Άλλες σημαντικές φράσεις του στο κόμικ και στην ταινία είναι:

 

 

«Ένα κτίριο είναι ένα σύμβολο, όπως και η πράξη τού να το καταστρέψεις. Οι άνθρωποι έχουν δώσει δύναμη στα σύμβολα. Από μόνο του, ένα σύμβολο δεν σημαίνει τίποτα. Αλλά με αρκετό κόσμο πίσω του, το να ανατινάξεις ένα κτίριο μπορεί να αλλάξει τον κόσμο»

 

«Ακόμα κι αν τα γκλομπ υποκαθιστούν τη συζήτηση, οι λέξεις πάντα θα διατηρούν τη δύναμη τους. Οι λέξεις μεταφέρουν νοήματα και, για όσους ακούνε, εκφράζουν την αλήθεια»

 

«Εγώ, όπως ο Θεός, δεν παίζω με ζάρια και δεν πιστεύω στις συμπτώσεις»

 

«Η μόνη ετυμηγορία είναι η εκδίκηση, η βεντέτα, που κρίνεται σαν όχι μάταιη αφιέρωση»

 

 

 

Από την αρχή του κόμικ, ο V φτιάχνει ένα ντόμινο που καταλαμβάνει σχεδόν ένα δωμάτιο και σχηματίζει το όνομά του μέσα σε κύκλο. Λίγο πριν πέσει η… αυλαία, όταν πια το σχέδιό του είναι σχεδόν ολοκληρωμένο, σπρώχνει το πρώτο κομμάτι του ντόμινο και η δράση ξεκινά. Η συγκεκριμένη σκηνή είναι από τις καλύτερες της ταινίας.

Στο κόμικ, ο V παρουσιάζεται να έχει πρόσβαση στον υπερ-υπολογιστή της κυβέρνησης, «Fate», με την δυνατότητα να ελέγχει τις κινήσεις των μελών του κόμματος και μέσω του βίντεο να τους στρέφει τον έναν εναντίον του άλλου (στο τέλος της ιστορίας, όλα τα εξέχοντα μέλη της κυβέρνησης έχουν αλληλοεξοντωθεί και επιβιώνει μόνο ο Finch).

Ανάμεσα στο κόμικ και στην ταινία υπάρχουν ορισμένες διαφορές, που κυρίως εξυπηρετούν την οικονομία του φιλμ και την… προσαρμογή του στο σήμερα. Οι κυριότερες είναι ότι στην ταινία: Ο V, μέσω του τηλεοπτικού του διαγγέλματος, δεν είναι τόσο καυστικός απέναντι στους πολίτες, αλλά αφού τους θέτει προ των ευθυνών τους, τους καλεί να… σηκωθούν από τον καναπέ τους και να βρεθούν έναν χρόνο μετά, στις 5 Νοεμβρίου 1998, έξω από τη Βουλή, να τιμήσουν την μνήμη του Guy Fawkes και να αντιδράσουν ενάντια στην κυβέρνηση και τις απολυταρχικές πρακτικές της. Τον ηγέτη του κόμματος, Άνταμ Σάτλερ, σκοτώνει στο τέλος ο προαλειφόμενος για την εξουσία, Peter Creedy, πριν ο V πνίξει και εκείνον με τα χέρια του.H Evey είναι μεγαλύτερη σε ηλικία σε σχέση με το κόμικ και εργάζεται στον τηλεοπτικό σταθμό BTN, τον οποίο καταλαμβάνει ο V. Ο αδερφός της Evey είχε πεθάνει από τον ιό του St.Mery. Μετά από αυτό, οι γονείς της έγιναν πολιτικοί ακτιβιστές και απήχθησαν από το καθεστώς. Στο τέλος, ο V ανατινάζει (με τη βοήθεια της Evey) την Βουλή και όχι το αρχηγείο της κυβέρνησης. Στο κόμικ, τον ηγέτη της κυβέρνησης, Adam Susan, δολοφονεί πυροβολώντας τον δημόσια η Rosemary Almond, σύζυγος του Derek Almond. Ο τελευταίος, αξιωματούχος της κυβέρνησης και επικεφαλής της μυστικής αστυνομίας, είχε σκοτωθεί από τον V και η γυναίκα του θεώρησε υπεύθυνο για τον θάνατό του τον Susan, παίρνοντας στο τέλος της εκδίκησή της. Τόσο στο κόμικ όσο και στην ταινία, ο αρχηγός της αστυνομίας, Erik Finch, παρουσιάζεται ως το λιγότερο δεξιόφρον μέλος του κόμματος και καταλήγει να κατανοεί τα κίνητρα του V και να αποκτά σεβασμό προς εκείνον. Στο τέλος του κόμικ αποχωρεί από το σώμα της αστυνομίας και στην ταινία βοηθάει την Evey (μη συλλαμβάνοντάς την) να θέσει σε κίνηση το βαγόνι με τα εκρηκτικά. Ο βοηθός του Finch, Dominic Stone, προορίζεται από την Evey σαν συνεχιστής του έργου του V και του δικού της (τον μαζεύει από τον δρόμο χτυπημένο και τον πηγαίνει στην Shadow Gallery για να τον εκπαιδεύσει).

Σημαντικό θέμα της ταινίας είναι ο εξορθολογισμός των πράξεων του V, στο όνομα ενός ανώτερου σκοπού, της ελευθερίας. Παρότι ηθικά διφορούμενες, ο αναγνώστης και ο θεατής δικαιολογούν τις πρακτικές του ήρωα, αναγνωρίζοντας το γνήσιο του χαρακτήρα του, πριν ακόμα μάθουν τα όσα εφιαλτικά είχε ζήσει στο παρελθόν. Ο συγγραφέας του κόμικ, Alan Moore, είχε πει σχετικά σε συνέντευξή του: «Η βασική ερώτηση είναι: "Αυτός ο τύπος είναι καλά; Ή μήπως είναι τρελός;" Τι πιστεύεις εσύ, ο αναγνώστης; Γι’ αυτό και θεώρησα ως κατάλληλη τη λύση της αναρχίας. Δεν ήθελα να πω στους ανθρώπους τι να σκεφτούν, απλώς ήθελα να τους πω να σκεφτούν και να αναλογιστούν κάποια από αυτά τα μικρά δεδομένα, τα οποία παρ’ όλα αυτά επαναλαμβάνονται αρκετά συχνά στην ανθρώπινη ιστορία».

 

[zoo]

Να ρωτησω κατι επειδη το σκεφτομαι για αγορα. Η ελληνικη μεταφραση ειναι καλη? Επισης στην εκδοση της ανουμπις (αυτη που τωρα βρισκεις στα 14-15 ευρω) τα χρωματα φαινονται καλα? Εν ολιγοις κατα πασα πιθανοτητα θα το παρω , το θεμα μου ειναι να προτιμησω αγγλικα ή ελληνικα...

Κοίτα, το V έχει λογοπαίγνια, έχει παιχνίδια με το γράμμα "V" και έναν V να μιλάει με απίστευτο τρόπο. Η έκδοση των 14-15 ευρώ είναι μια χαρά - αν προτιμάς τα μεταφρασμένα γενικά, πάρτο, μη το σκέφτεσαι. Αλλά χάνει σε σχέση με το αγγλικό. Δεν είναι κακή η μετάφραση, απλά στο συγκεκριμμένο κείμενο η γλώσσα από μόνη της δίνει ένα συγκεκριμμένο χρώμα.

 

Ελπίζω να μην σε έμπλεξα παραπάνω

[Indian]

Θα συμφωνήσω...!

 

Αν είσαι καλός γνώστης τής Αγγλική γλώσσας,τότε μην το σκέφτεσαι καθόλου...!

 

Πάρε την Αγγλική έκδοση για τους λόγους που ανέφερε ο zoo...!

 

Αν από την άλλη σε κουράζει το Αγγλικό κείμενο,πάρε την έκδοση τής Anubis που είναι αρκετά προσεγμένη και δεν θα σε απογοητεύσει...!

[the comic guide]

Να ρωτησω και'γω κατι:Τα Αγγλικα της ξενης εκδοσης,ειναι κατανοητα;(η σαν της ταινιας που δεν καταλαβαινες χριστο)

 

Ευχαριστω.

Επεξεργασία Νοεμβρίου 9, 2012 από the comic guide

[kwtsos]

παιδια!

Το πηρα τελικα στα ελληνικα , ετσι για να δω πως ειναι να ειναι και ενα μεταφρασμενο Αλλα η μεταφραση ειναι μια χαρα και η εκδοση προσεγμενη, για καποιον που δεν θελει πολλα πολλα φρου-φρου (βλεπε extras ) ειναι παρα πολυ ικανοποιητικη.

[germanicus]

Να δω ρε συ τι θα καταλάβεις στο ελληνικό (που δεν ξέρω πως το έχουν μεταφράσει) όταν ο άλλος λέει στο αγγλικό Please allow me to introduce myself. I'm a man of wealth and taste ...

 

 

εδιτ Τα αγγλικά της ξένης έκδοσης είναι αγγλικά και το συγκεκριμένο κόμικ δεν είναι Τιραμόλα ή Μίκυ Μάους για 5χρονα (οπότε φέρει και το ανάλογο λεξιλόγιο (αλλά και τον πλούτο γνώσεων-παραπομπών ενός τυπικού έργου του Μουρ))

[kwtsos]

Ξερω γω , μπορει "Παρακαλω αφηστε με να συστηθω. Ειμαι ενας ανθρωπος πλουσιος και με γουστο"

[germanicus]

κι από κάτω λέει και ένα κυλιόμενοι λίθοι, ε?

[supertramp]

Σαν το from hell τίποτα ! from hell>v>watchmen για μένα. Αν και το watch το βρήκα κατά πολύ πιο ευκολοδιάβαστο

[DJO]

Να ρωτησω και'γω κατι:Τα Αγγλικα της ξενης εκδοσης,ειναι κατανοητα;(η σαν της ταινιας που δεν καταλαβαινες χριστο)

 

Πιο δύσκολα και από της ταινίας. Ο βασικότερος λόγος που άκουγα Moore και άλλαζα δρόμο. Μέχρι που στις 5 Νοεμβρίου αποφάσισα ότι θέλω να το διαβάσω, κι ας είχε έρθει και φύγει ο Lloyd για 2η φορά από την Ελλάδα. Δε βαριέσαι... Δε θα'ρθει ο Moore σε κανένα Con? Α,ναι. Κάπως έτσι πήγα στην Πολιτεία και το πήρα 14.92. Και ανταμείφθηκα.

 

Να δω ρε συ τι θα καταλάβεις στο ελληνικό (που δεν ξέρω πως το έχουν μεταφράσει) όταν ο άλλος λέει στο αγγλικό Please allow me to introduce myself. I'm a man of wealth and taste ...

 

Εκεί με τον παπά ε; Λέει:

"Παρακαλώ, επιτρέψτε μου να συστηθώ. Έιμαι ένας άνθρωπος με πλούτη. Και καλό γούστο."

 

παιδια!

Το πηρα τελικα στα ελληνικα , ετσι για να δω πως ειναι να ειναι και ενα μεταφρασμενο Αλλα η μεταφραση ειναι μια χαρα και η εκδοση προσεγμενη, για καποιον που δεν θελει πολλα πολλα φρου-φρου (βλεπε extras ) ειναι παρα πολυ ικανοποιητικη.

 

Αυτό ακριβώς. Και όπως ήδη έγραψα, είχα προσπαθήσει αρκετές φορές να το διαβάσω από το αυθεντικό αλλά δεν. Πολύ βαρύ κείμενο. Το Ελληνικό το καταπόλαυσα, ενώ είχε και παραπομπές στα λογοπαίγνια! πχ.Bitter Almond. Σαν έκδοση τα αξίζει και τα παραξίζει και ναι, ισχύει πως είναι από τα must read & have της βιβλιοθήκης σας, ακόμη και αν διαβάζετε Ποπάυ και Τιραμόλα!

 

Περιεχόμενα Γ' Έκδοσης

~Πρόλογος της Ελληνικής Έκδοσης (Μάρτιος 2012)

~Εισαγωγικό μονοσέλιδο του Lloyd, 14/1/1990

~Εισαγωγικό μονοσέλιδο του Moore, Νορθάμπτον 3/1988

~Βιβλίο 1: Η Ευρώπη Μετά Τη Βασιλεία

~Βιβλίο 2: Το Βάναυσο Καμπαρέ

~Βιβλίο 3: Η Χώρα Του Κάνε-Ό,τι-Σ'-Αρέσει

~ 11σέλιδο άρθρο-αφιέρωμα με τίτλο "Πίσω Από Τη Μάσκα Με Το Χαμόγελο", που είχε δημοσιευθεί στο Warrior #17 κατά την πρώτη δημοσίευση του V το 1983.

~Ιντερλούδιο Α': Vertigo, 5 σελίδες

~Ιντερλούδιο Β': Vincent, 4 σελίδες

Αυτές οι δύο ιστορίες είχαν δημοσιευθεί στο Warrior Magazine και δε θεωρήθηκαν από τους δημιουργούς αναπόσπαστα τμήματα της αφήγησης.

 

 

Καθαρό 10άρι με άπειρους τόνους από μένα. Κακώς τόσο καιρό που δεν...Πολύ κακώς... Και ναι, είναι απείρως ανώτερο από την ταινία, που η ταινία είναι όντως μία από τις καλύτερες μεταφορές!

 

Bonus: η μουσική του κόμικ. Και όμως.

 

 

+++ένα σχετικό αρθράκι από το Orologion:

 

Η μάσκα του V for vendetta… Τι συμβολίζει;

 

 

Η μάσκα του V γίνεται όλο και περισσότερο πιο διαδεδομένη και έχει την ξεχωριστή της θέση ιδιαιτέρως σε λαϊκές εξεγέρσεις. Έχει πλέον καταστεί σύμβολο σε επαναστάσεις και πολλοί πολίτες την προτιμούν στις λαϊκές διαδηλώσεις κατά του συστήματος, την είδαμε πρόσφατα και στις πλατείες της Ισπανίας αλλά και της Ελλάδας και τυχαίνει να είναι και σήμα του δικού μας μπλογκ. Η μάσκα έγινε γνωστή κυρίως από την ταινία V for vendetta του 2006 αλλά θα πρέπει να πούμε ότι αρχικά ήταν κόμικ των Άλαν Μουρ και Ντέιβιντ Λόιντ, πίσω όμως από την μάσκα κρύβεται μια ολόκληρη ιστορία…

 

 

Η μάσκα απεικονίζει το πρόσωπο του Guy Fawkes (1570- 1606) ο οποίος ήταν Άγγλος στρατιώτης αλλά και μέλος των καθολικών συνωμοτών. Οι καθολικοί συνωμότες ήταν μια ομάδα που σχεδίαζε την δολοφονία του βασιλιά Ιάκωβου Α’ καθώς και της οικογένειας του ενώ ταυτόχρονα σχεδίαζαν την ανατίναξη του Βρετανικού κοινοβουλίου στις 5 Νοεμβρίου 1605. Το σχέδιο απέτυχε και ο Fawkes συνελήφθη, βασανίστηκε και θανατώθηκε με αγχόνη και διαμελισμό . Η συνωμοσία αυτή είναι γνωστή με το όνομα η συνωμοσία της πυρίτιδας.

Η ομάδα των καθολικών συνωμοτών δημιουργήθηκε σαν αντίδραση για την τυραννική βασιλεία του Ιάκωβου Α’ και τα σκληρά του μέτρα απέναντι στον λαό και ιδιαιτέρως τους καθολικούς. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Fawkes και η ομάδα του ήταν έτοιμοι να ανατινάξουν με 36 βαρέλια πυρίτιδας το Βρετανικό κοινοβούλιο, όμως τελευταία στιγμή κάποιοι σύντροφοι του φοβήθηκαν πως αυτή η ενέργεια θα μπορούσε να κοστίσει την ζωή και των καθολικών του κοινοβουλίου κι έτσι πρόδωσαν τις προθέσεις τους στις αρχές.

 

 

Η ιστορία του Γκάι Φωκς αποτέλεσε έμπνευση για το κόμικς των Άλαν Μουρ και Ντέιβιντ Λόιντ V for Vendetta, κεντρικός ήρωας της οποίας είναι ο V, που φοράει μια μάσκα του Γκάι Φωκς. Αποτελεί πρότυπό του και σχεδιάζει να ανατινάξει το κτίριο του Κοινοβουλίου στις 5 Νοεμβρίου ενός μελλοντικού Λονδίνου, επιχειρώντας να θέσει τα θεμέλια για την ανατροπή του ολοκληρωτικού καθεστώτος φασισμού και τυραννίας που έχει επιβληθεί σε όλη τη χώρα. Χαλαρή διασκευή του κόμικ αυτού είναι και η ομώνυμη ταινία του 2006.

Σε ορισμένες περιοχές της Βρετανίας η 5η Νοεμβρίου γιορτάζεται ακόμα σαν νύχτα του Guy Fawkes και κατά την διάρκεια της μέρας καίγονται ομοιώματα του.

 

 

 

”Remember, remember the Fifth of November,

the Gunpowder Treason and Plot,

 

I see no reason why Gunpowder Treason should ever be forgot.

Guy Fawkes, t’was his intent to blow up King and Parliament.

 

Three score barrels were laid below to prove old England’s overthrow;

By God’s mercy he was catch’d with a dark lantern and lighted match.

 

Holloa boys, holloa boys, let the bells ring.

Holloa boys, holloa boys, God save the King!

 

Hip hip hoorah!”

 

 

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ:

[The_Sandman]

[christs]

Kαλησπερα, απ οτι ειδα δεν ενημερωθηκε μαλλον το πινακακι για τις Β και Γ εκδοσεις, οπως ειχε πει και ο GCF σ ενα αλλο τοπικ προσφατα? http://www.greekcomics.gr/forums/index.php?showtopic=11273&p=295955

Να σας ρωτησω, εχουν καποια διαφορα π.χ. η Α εκδοση απο την Β, και τη Γ, ή ειναι ολοιδιες? Ευχαριστω!

Επεξεργασία Ιουλίου 26, 2013 από christs

[Σκρουτζ μακ Ντακ]

Να ρωτησω κατι που δεν εχει αναφερθει....

Υπαρχουν δυο εκδοσεις του συγκεκριμενου κομικ με μια μικρη διαφοροποιηση στο εξωφυλλο

 

Η μια ειχε 40 ευρω και αναφερεται στο σαιτ της ανουμπις ως συλλεκτικη

Η αλλη σχεδον ιδια στα 20 ευρω

 

Τι διαφοροποιηση εχουν στο τιραζ καθε εκδοσης ξερει κανεις ?

 

Και τα δυο διαφορετικα εξωφυλλα στις λεπτομερειες βρισκονται στο παρον τοπικ παρουσιασης με την λεγομενη "φτηνη εκδοση" να ειναι στο πρωτο ποστ εκκινησης.

[GreekComicFan]

Η Anubis δεν δίνει στοιχεία για τα τιράζ των εκδόσεων της.

 

Η έκδοση επίσης έχει τυπωθεί 3 φορές. Που είναι το δεύτερο εξώφυλλο που λες;

 

 Υπόψη πως στην παρουσίαση βρίσκεται το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης η οποία έκανε 43,90€

[Σκρουτζ μακ Ντακ]

Η Anubis δεν δίνει στοιχεία για τα τιράζ των εκδόσεων της.

 

Η έκδοση επίσης έχει τυπωθεί 3 φορές. Που είναι το δεύτερο εξώφυλλο που λες;

 

 Υπόψη πως στην παρουσίαση βρίσκεται το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης η οποία έκανε 43,90€

Για προσεξε καλυτερα τα εξωφυλλα στην εναρξη της παρουσιασης και στο παραπανω της δευτερης σελιδας .........

 

Το ενα εχει το σημα της βερτιγκο πανω απο το V (το πρωτης εκδοσης) 40+€

Το δευτερο το εχει κατω αριστερα στην γωνια και απο πανω απο τους τιτλους γραφει ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΚΟΜΙΚ ΑΡΤ (ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ) 20€

 

 

Παντως αν δεις στο επισημο σαιτ της ανουμπις τις εκδοσεις αυτο που εικονιζεται στο πρωτο ποστ ειναι η φθηνη δευτερη εκδοση των 20 €

Επεξεργασία Αυγούστου 14, 2013 από Σκρουτζ μακ Ντακ

[Σκρουτζ μακ Ντακ]

Αν δεν δινει τετοια στοιχεια τοτε πως τα ονομαζει συλλεκτικα ?

 

Αρπακολλατζιδικες τακτικες για αφελη θυματα μου μυριζουν αν ειναι ετσι .......

[GreekComicFan]

Το εξώφυλλο που υπάρχει στο ποστ 38 δεν είναι εξώφυλλο της Ελληνικής έκδοσης, αν εννοείς αυτό. Είναι η εικόνα που συνόδευε το άρθρο που παράθεσε ο Ορέστης.

 

Στο σάιτ έχει και τις δύο εκδοχές που έχουν κυκλοφορήσει: Την β' έκδοση της Συλλεκτικής έκδοσης με το πολυτελές χαρτί και τον νέο χρωματισμό και την απλή έκδοση με το απλό χαρτί, την οποία δεν την έχω πιάσει στα χέρια μου αλλά πρέπει να είναι με τον αρχικό χρωματισμό που είναι και πιο σωστός στην απόδοση της ατμόσφαιρας της ιστορίας.

 

Οι περισσότεροι εκδότες πάντως, έχουν σταματήσει να αναφέρουν αντίτυπα. Το συλλεκτικό πλέον σαν λέξη το συναντάς παντού (εδώ τα καλά συλλεκτικά γιαούρτια ) και δεν είναι να το παίρνεις με την ουσιαστική σημασία της. Πιο πολύ στο στυλ το ότι αξίζει να το πάρεις ταιριάζει. Εδώ ολόκληρο ΚΟΜΙΞ ποτέ δεν ανακοίνωσε το τιράζ του (από φήμες και στοιχεία που βρήκαμε σε σελίδες οικονομικών στοιχείων της εταιρίας ξέρουμε πως μια φορά και ένα καιρό τύπωναν 20.000 αντίτυπα), αλλά αυτό δεν το εμπόδισε να διατυμπανίζει την συλλεκτικότητα του.

[Σκρουτζ μακ Ντακ]

1 - Το εξώφυλλο που υπάρχει στο ποστ 38 δεν είναι εξώφυλλο της Ελληνικής έκδοσης, αν εννοείς αυτό. Είναι η εικόνα που συνόδευε το άρθρο που παράθεσε ο Ορέστης.

 

2 - Στο σάιτ έχει και τις δύο εκδοχές που έχουν κυκλοφορήσει: Την β' έκδοση της Συλλεκτικής έκδοσης με το πολυτελές χαρτί και τον νέο χρωματισμό και την απλή έκδοση με το απλό χαρτί, την οποία δεν την έχω πιάσει στα χέρια μου αλλά πρέπει να είναι με τον αρχικό χρωματισμό που είναι και πιο σωστός στην απόδοση της ατμόσφαιρας της ιστορίας.

 

1 - Κι ομως ειναι το ιδιο εξωφυλλο με αυτο της ανουμπις που λες β' εκδοση

2 - Αν ειναι οπως τα λες τοτε ποια ειναι η λεγομενη πρωτη εκδοση ?

[GreekComicFan]

Πρακτικά είναι η ίδια εικόνα, τι περίμενες. Αλλά η φθηνή Ελληνική δεν υπάρχει μέσα στο τόπικ. Θα έβλεπες το εξώφυλλο στην παρουσίαση ως εναλλακτικό αν ήταν και θα είχε και το σήμα της Anubis.

Η πρώτη έκδοση ίδια με την β', την πολυτελείας, Αρχικά είχε 43,90€ (προ εκπτώσεως 10%). Εξαντλήθηκε και ξαναβγήκε, προς 39,90€ (προ εκπτώσεως 10%) αυτή την φορά, καθώς τους βγήκε πιο φθηνά στο τυπογραφείο.

[Σκρουτζ μακ Ντακ]

Δηλαδη αυτο ποια εκδοση ειναι ?

 

Τα εξώφυλλα προστέθηκαν στο πινακάκι της παρουσίασης.

 

 

[GreekComicFan]

Κλίκαρες τις παραπομπές στο site της anubis που έβαλα;

[Σκρουτζ μακ Ντακ]

Κλίκαρες τις παραπομπές στο site της anubis που έβαλα;

Ναι και ειναι αυτες που βλεπω κι εγω

[Σκρουτζ μακ Ντακ]

Αν πατησεις την εικονα του συλλεκτικου εξωφυλλου θα δεις και το σημα της ανουμπις κατω αριστερα

 

εκ πρωτης οψεως το κρυβει η λεζαντα της προσφορας

 

επειτα υπαρχει και η χρονολογια εκδοσης στην μια περιπτωση το 2006 και στην αλλη του 2012 !!!!!

Επεξεργασία Αυγούστου 14, 2013 από Σκρουτζ μακ Ντακ

[Dr Paingiver]

Για προσεξε καλυτερα τα εξωφυλλα στην εναρξη της παρουσιασης και στο παραπανω της δευτερης σελιδας .........

 

Το ενα εχει το σημα της βερτιγκο πανω απο το V (το πρωτης εκδοσης) 40+€

Το δευτερο το εχει κατω αριστερα στην γωνια και απο πανω απο τους τιτλους γραφει ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΚΟΜΙΚ ΑΡΤ (ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ) 20€

 

 

Παντως αν δεις στο επισημο σαιτ της ανουμπις τις εκδοσεις αυτο που εικονιζεται στο πρωτο ποστ ειναι η φθηνη δευτερη εκδοση των 20 €

 

 

 

2 - Αν ειναι οπως τα λες τοτε ποια ειναι η λεγομενη πρωτη εκδοση ?

 

 

Το εξώφυλλο που υπάρχει στο πρώτο ποστ, είναι ξεκάθαρα και υπεύθυνα της πρώτης έκδοσης. Κατ' αρχήν δεν μπορεί να είναι μεταγενέστερο γιατί η παρουσίαση έγινε τον 12ο του 2006.

Όμως είναι ακριβώς το ίδιο με το δικό μου, που το δικό μου το πήρα την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας. Συγκρίνατε και τα ISBN του  πρώτου ποστ (που είναι το ίδιο ISBN με του δικού μου αντιτύπου), και του ποστ  #57. Καμία σχέση, του #57 είναι μεταγενέστερο ISBN.

 

Τώρα τι είναι οι άλλες εκδόσεις και ποιά είναι "συλλεκτική" (κατά την άποψή μου μόνο η πρώτη έκδοση είναι συλλεκτική άσχετα πως βαπτίζουν τις άλλες), πολύ μικρή σημασία έχει.

 

[GreekComicFan]

Οπότε η δικιά σου είναι η β' 'εκδοση. Με ιλουστρασιόν χαρτί δεν είναι;

[Dr Paingiver]

Αφού σου λέω το πήρα πρώτη μέρα κυκλοφορίας, ποιά Β' έκδοση μου λες;