ΚΟΡΤΟ ΜΑΛΤΕΖΕ: ΜΟΥ

[Dr Paingiver 101,920]

Κόρτο Μαλτέζε

Hugo Pratt

Μου

 

 

''... Υπήρχε νησί το οποίο ήταν μεγαλύτερο από τη Λιβύη και την Ασία μαζί. Απ' αυτό το νησί μπορούσε κανείς εκείνη την εποχή να περάσει στ' άλλα νησιά και στη συνέχεια στην απέναντι ήπειρο, η οποία βρισκόταν γύρω από εκείνο τον αληθινό ωκεανό... Σ' αυτό λοιπόν το νησί, την Ατλαντίδα, υπήρχε μεγάλη οργάνωση βασιλιάδων με τεράστια και θαυμαστή δύναμη, που εξουσίαζε όλο εκείνο το μέρος, πολλά άλλα νησιά και τμήματα της ηπείρου. Ακόμα, οι βασιλιάδες εξουσίαζαν αρκετές χώρες μέσα από τον πορθμό, όπως την Λιβύη μέχρι την Αίγυπτο και την Ευρώπη μέχρι την Τυρρηνία.''

Πλάτων
Τιμαίος ή περί φύσεως

''Κατ' αρχάς... δεν ονομάζομαι Σόλων! Ονομάζομαι... ονομάζομαι Κόρτο Μαλτέζε.'' Με αυτά τα λόγια ο Κόρτο προσπαθεί να ξυπνήσει από το όνειρο. Τα ίχνη, που οδηγούν στα χαμένα βασίλεια της Άζτλα και της Μου, σχοινοβατούν στα όρια του μύθου και ακολουθούν μιά διαδρομή, που χάνεται στο βάθος των χρόνων. Θα ξυπνήσουμε από έναν εφιάλτη και θα ζήσουμε ένα όμορφο όνειρο ή ζούμε ένα όμορφο όνειρο και θα ξυπνήσουμε σε έναν εφιάλτη; Όποιος μπορεί ας απαντήσει. Έτσι κι' αλλιώς ο χρόνος κυλά... ή μήπως όχι;

Ευχαριστούμε τον tik & τον constantinople για την παροχή των εξώφυλλων.

[germanicus 179,527]

Αυτό μαζί με τα Ελβετικά είναι και το πιο αδύναμα Κόρτο Καθαρά για φανατικούς του είδους. Όντας φανατικός, δεν λυπήθηκα τα λεφτά μου, αλλά αν κάποιος ξεκινήσει με αυτό (ή τα Ελβετικά) θα αποκομίσει μια τελείως λάθος εντύπωση για το τι εστί Κόρτο.

 

Οι απόκρυφοι συμβολισμοί δεν απουσιάζουν. Λείπει όμως η εξωτική περιπέτεια.

 

Δεν ξέρω πως και γιατί, αλλά στα γεράματά τους Πραττ και Κρέπαξ το ρίξανε πολύ στην ψυχεδέλεια και ας είχαν περάσει κάτι δεκαετίες από την εποχή των λουλουδιών. Σίγουρα θα υπάρχει κάποιος κοινός λόγος για αυτό, αλλά μου διαφεύγει

 

Παύλο!

 

[x for xepeta 81,062]

Έχεις δίκιο. Δάνεισα τα περισσότερα αλμπουμάκια του H.P. σε φίλο εκτός αυτό. Για ευνόητους λόγους. Σε αυτό είναι λιγότερος από άλλες δουλειές του.

[Mandrake 16,768]

Δεν ξέρω εάν είναι "λιγότερος" ή "περισσότερος" σ'αυτό εδώ το άλμπουμ. Αυτό που κατάλαβα όμως είναι ότι μιλάει για την "μυθική" ήπειρο "Mu" και είναι αρκετός λόγος για να θέλω ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να το διαβάσω!! Ευχαριστώ για την παρουσίαση!!

[Ion 32,252]

Mέχρι στιγμής είναι το μόνο άλμπουμ του Μαλτέζε που έχω διαβάσει, και παρόλο που έχω αγοράσει κι άλλα άλμπουμ μέσω προσφορών παραμένουν αδιάβαστα.

 

Οι εντυπώσεις μου όταν το διάβαζα ήταν ανάμεικτες: απ' τη μία μου άρεσε το σχέδιο του Πρατ και η ατμόσφαιρα μυστηρίου που επικρατούσε σε όλο το έργο, απ' την άλλη μου φάνηκε η υπόθεση πολύ αμπελοφιλοσοφία και θεωρίες Λιακόπουλου. Δεν με χάλασε αλλά δεν ενθουσιάστηκα. Πάντως ο germ έσπευσε να με καθησυχάσει με ένα σχόλιο σαν αυτό που κάνει πιο πάνω, οπότε δεν απογοητεύομαι και σύντομα θα προχωρήσω και στην ανάγνωση των επόμενων που θεωρούνται καλύτερα.

[tik 58,943]

Το οπισθόφυλλο είναι εδώ 

 

Προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

[constantinople 27,566]

Επισυνάπτω εξώφυλλο/οπισθόφυλλο σε καλύτερη ανάλυση.

 

Το εξώφυλλο προστέθηκε στο πινακάκι της παρουσίασης.

 

 

[Θρηνωδός 54,911]

Το ολοκλήρωσα. Και σχετικά γρήγορα παρόλο το μέγεθος των 160κάτι σελίδων. Σε αυτό συντελεί το σχέδιο που είναι πιο αφηρημένο και πρόχειρο, τόσο πρόχειρο που πρόσεξα έντονα τις σκιάσεις στο δέρμα των σκουρόχρωμων χαρακτήρων που δεν διέφερε από το να πιάσει κάποιος ένα μολύβι και να γεμίσει ένα χώρο στο χαρτί ενώ του ξεφεύγουν οι γωνίτσες. Σίγουρα δεν ανήκει στα καλύτερα κόρτο, δεν μπαίνει στην εφτάδα ή την οκτάδα απλά γιατί τα άλλα είναι εξαιρετικά. Δεν είναι κακό όμως στο σύνολο του. Είναι κακό για πρώτη επιλογή άλμπουμ του Κόρτο όπως γράφετε και παραπάνω, μπορεί να αποθαρρύνει κάποιον από έναν πανέμορφο κόσμο. 

 

Η ιστορία μου έβγαζε έντονα ένα συναίσθημα τίτλων τέλους για το σύμπαν του Κόρτο. Η παρουσία των σημαντικότερων χαρακτήρων από τα υπόλοιπα 11 άλμπουμ του συντελεί στην εικόνα που έφτιαξα στην οποία υπάρχει από πίσω στις σκιές ο Πραττ θυμίζοντας πως ήρθε η ώρα να ρίξουμε αυλαία. Όλη η αισθητική είναι αφαιρετική και μυστηριακή, απλά σε τόσο έντονο βαθμό που ξεφεύγει από τα ήδη ξεχειλωμένα όρια αφήγησης του Πραττ. Λίγο ασχολήθηκα με την ιστορία σαν ιστορία, για την ήπειρο της ΜΟΥ και της Αζτλα και τους μύθους και θρύλους που τυλίγουν το κόμικ, δεν με τράβηξαν. Ισως μπήκαν ως ευγενείς πόθοι του Ούγκο.  

 

Μ'άρεσε. Όχι όσο άλλα και καταλαβαίνω γιατί έχει την αντιμετώπιση που έχει. Αντιθέτως όμως εγώ θα το πρότεινα ακόμα και σε αυτόν που δεν τρελαίνεται με ΚΜ. Οχι για το σχέδιο, όχι για την ιστορία, αλλά για την τελευταία παράσταση του μεγαλύτερου ευγενούς τυχοδιώκτη που πέρασε ποτέ στην φανταστική ιστορία αυτού του πλανήτη και που αξίζει να μας πάρει μαζί του μια τελευταία φορά για να τον δούμε να πνεύσει τα λοίσθια και να χαθεί.  

 

Το Mu μας προσφέρεται από έναν Πραττ αρκετά χαμένο στην ψυχεδέλεια του ηλιοβασιλέματος της ζωής του. Σαν άλμπουμ κρύβει μέσα του τον ρομαντισμό του μπαμπά του μέσα σε αυτή την τυχαιότητα που είναι γραμμένο. Δεν βγάζει κανένα νόημα στις 160 σελίδες του, αλλά ίσως να μην είναι αυτός ο σκοπός του. Επίσης δεν ξέρω αν ο Πραττ αισθανόταν ότι σιγά σιγά έπρεπε να αποχωριστεί τον ήρωα που τον σημάδεψε σαν δημιουργό, αλλά στο Mu ξεχειλίζει μια λύπη που νιώθεις από τις πρώτες σελίδες. 

 

 

[GeoTrou 53,221]

Το διάβασα κι εγώ πριν λίγες ημέρες, αλλά δεν ήξερα τι να γράψω. Εν πολλοίς, συμφωνώ με τον Θρηνωδό. Το άλμπουμ σου αφήνει μια αίσθηση «τέλους» και υπό το πρίσμα αυτό νομίζω είναι ένα ωραίο κλείσιμο. Αν και η ιστορία μου κίνησε το ενδιαφέρον στην αρχή, από ένα σημείο και μετά χάνει κάθε συνοχή. Το σχέδιο (στο οποίο ο Pratt βοηθήθηκε από τον Lele Vianello) είναι μάλλον μέτριο. Τουλάχιστον για το δικό μου γούστο, πρόκειται για το κατώτερο άλμπουμ του Κόρτο (ίσως εν γένει του Pratt), αν και μου μένει ακόμα το έτερο «μαύρο πρόβατο», τα Ελβετικά.  

[chris dude 185]

αναρωτιεμαι, πως μπορω να βρω αυτο το κομικ του κορτο μαλτεζε, την ηπειρο του μου?

[GeoTrou 53,221]

Μόνο μεταχειρισμένο βρίσκεται