SCHIZOID

[Ion]

  

 

Ένα ακόμα πολυθεματικό τευχάκι με κόμικς που γνωρίσαμε μέσα από το Comicdom Con 2008. Περιέχει τις ακόλουθες ιστορίες:

black eyed beans: Σενάριο Θ. Σακκάς, Σχέδιο Crimson_Idol (Διαμαντης Τεγκελίδης)
Άτιτλη: Σενάριο mistseeker (Νεκτάριος Χρυσός), Σχέδιο Jesusgun (Γιώργος Μπαριτάκης)
What dreams are made of: r & c
"Χμμμ...": Σενάριο Evil George, Σχέδιο Αnelis (Σιλένα Νικολοπούλου)
Stars of Hollywood: rothmansmoker (Γιάννης Κατσικαρέλης)

Σε άλλες ιστορίες κυρίαρχο είναι το σχέδιο, σε άλλες πάλι σε τραβάει το αστείο σενάριο. Γενικά οι δημιουργοί του περιοδικού αυτού αποδεικνύουν ότι εκτός από ταλέντο στη σχεδίαση έχουν και χιούμορ. Χαρακτηριστικά είναι τα σχόλια "δια στόματος Frank Miller και Rolling Stone Magazine" που βρίσκονται στο οπισθόφυλλο, ή το barcode του οποίου τα νούμερα σχηματίζουν την ημερομηνία διεξαγωγής του Comicdom Con 2008.
Σχετικά με την τιμή δεν θυμάμαι αν κόστιζε 2 ή 3 €. Όσο για το αν θα υπάρχει συνέχεια; Απ' ό,τι φαίνεται θα υπάρχει, καθώς στο εξώφυλλο αναγράφεται η ένδειξη "Issue #1".

Το δεύτερο τεύχος βγήκε τον Γενάρη του 2009. Τιμή 3ευρώ. Ασπρόμαυρο και αυτό. Σελίδες 36 (με εξώφυλλλο και οπισθόφυλλο). Διαστάσεις 16.9 x 25.8. Περιέχει τις εξής ιστορίες:

Uberman: ordinary life (Crimson_idol)
Η κοκκινοσκουφίτσα (Anelis)
Ψυχοδιασώστης (Jesusgun+misteeker)
"We got em" (Crimson_idol) - Pinup preview
Opposing moralities (Rothmansmoker)

Ευχαριστούμε για το εξώφυλλο και τις πληροφορίες τον Lunatic.

[nihilio]

Ούτε εγώ θυμάμαι πόσο έκανε (νομίζω 3, αλλά δεν παίρνω και όρκο) αλλά ήταν μια πολύ ωραία δουλειά. Είχε χιούμορ, είχε ποικιλία, είχε δημιουργούς με ταλέντο. Καλή δουλειά από τα παιδιά, τα οποία έχουν ως έδρα την Πάτρα.

[RothmanSmoker]

Καταρχήν καλώς σας βρήκα,μόλις χτες γράφτηκα στο φόρουμ σας.Έχω να πω οτι φαίνεται πολύ ενδιαφέρον εκ πρώτης όψεος.

Είμαι ο RothmanSmoker απο το Schizoid,όπως πιστεύω είναι προφανές.Μέχρι τώρα αγνοούσαμε την ύπαρξη του thread αυτού καθώς κανένα μέλος του τιμ δεν είναι μέλος του φόρουμ,αλλά ευχαριστούμε για τη δημιουργία του και το ενδιαφέρον.

 

Να προσθέσω μόνο οτι η ανώνυμη ιστορία του Νεκτάριου Χρυσού/Γιώργου Μπαριτάκη ονομάζεται Ψυχοδιασώστης και το συμβολάκι στα περιεχόμενα εξηγείται κατά τη διάρκεια των ιστοριών.Επίσης,το "we got'em" στο δεύτερο τεύχος είναι pinup preview απο τη συνέχεια της ιστορίας στο επόμενο τεύχος.

 

Ευπρόσδεκτες είναι οι όποιες κριτικές για το σύνολο ή για κάποια ιστορία μεμονωμένα.

[lunatic]

Καταρχήν καλωσήρθες!!Μπορείς να περάσεις από εδώ για να σε καλωσορίσουμε και επίσημα!!

 

Μετά τις υποδείξεις σου για τις ιστορίες έγιναν οι απαραίτητες διορθώσεις!!

[germanicus]

Διάβασα το 2ο σήμερα. 2 με 2 1/2 αστεράκια στα 5 στη δική μου κλίμακα. Συνολικά είναι ένα και ναι και όχι.

 

 

 

Η πρώτη ιστοριούλα συμπαθητική και τελείως φανζινοειδής.

 

 

 

Η δεύτερη καλά το πήγε, με χάλασε το σχέδιο της τελευταίας σελίδας (δεν θα εκπλαγώ αν μάθω ότι λόγω προθεσμιών, δεν πρόλαβε να τη δουλέψει όσο θα ήθελε).

 

 

 

Η τρίτη ιστοριούλα πάσχει από δύο απόψεις IMHO. Σε spoiler για να μιλήσω ελεύθερα Για όσους δεν το ανοίξουν, η σούμα είναι ότι έχει καλές προθέσεις αλλά χάνει στην εκτέλεση.

 

 

 

 

Το πρώτο είναι καθαρά προσωπικό και αφορά τη θεματολογία και το πως αποδόθηκε σχεδιαστικά. Δεν με ψήνουν αυτού του είδους οι μεταφορές εννοιών/ιδεών scifi στα ελληνικά (α) και (β) νομίζω ότι το "ταξίδι της συνείδησης" ήθελε άλλου είδους στήσιμο για να γίνει πειστικό (κάτι ολοσέλιδο ίσως με "διακόσμηση" τριγύρω από "σκέψεις/ιδέες" για να πειστείς ότι ταξιδεύει "εκεί" και μετά να ακολουθούσε η πλοκή με τον "ιό"). Το δεύτερο δε νομίζω ότι είναι προσωπικό Προσπαθεί στο τέλος να πετύχει μια έκπληξη/ανατροπή, κρύβωντας το πρόσωπο του θείου και εμφανίζοντας το στο τέλος, αλλά από τη στιγμή που δεν ξέραμε με τι μοιάζει ο θείος, βγήκε κάπως μυστήρια.... Υπήρχαν 2 λύσεις λοιπόν. Ή να μην έκρυβε το πρόσωπο ή να το είχε παρουσιάσει νωρίτερα. Αν δεν το έκρυβε όμως, δε νομίζω ότι θα δημιουργούσε το κλίμα του "ααα! έκπληξη!". Οπότε νομίζω ότι θα έπρεπε να μπει νωρίτερα.

 

 

 

 

την τέταρτη να την πω την αμαρτία μου, δεν τη θυμάμαι

 

 

 

και πάμε στην πέμπτη που με έψησε περισσότερο αφού ήθελε να είναι κάτι από crime comics αλλά και να δώσει στο σκίτσο μια noir ατμόσφαιρα γουστάρω αφάνταστα την πρόθεση και την προσπάθεια, βρήκα όμως προβληματική την εκτέλεση. το σκίτσο φανζινοειδές αλλά με δυνατότητες. πάλι spoilers

 

 

 

 

 

 

το βασικό μου πρόβλημα έρχεται από την τελευταία σελίδα όπου ο "αρχικακός" διαβάζει ένα χ μακρυνάρι του σαλταρισμένου... Πιθανότατα όντως ένας σαλταρισμένος (έχει αποδείξει εδώ και χρόνια ο Miller ότι οι vigilante είναι ψυχοπαθείς ) να έγραφε κάτι τέτοιο. Δεν πείστηκα όμως από την υπόλοιπη ιστορία ότι ήταν σαλταρισμένος. Θα ήθελα δλδ κάτι σαν το Watchmen όπου βλέπουμε τον Rorschach να έχει τρύπια ρούχα, να ζει περίπου σαν άστεγος, απίστευτα φτωχός κλπ. Όπως βγήκε το κείμενο, δεν ακούστηκε όμως σαν κείμενο ενός ψυχαπαθούς, αλλά ως κάτι το διδακτικό/δασκαλίστικο/ηθικοπλαστικό. Ως αυτό που αποκαλώ "να πούμε την μεγάλη κουβέντα/ιδέα/αλήθεια". Νομίζω ότι αυτές οι "κουβέντες/ιδέες/αλήθειες" βγαίνουν καλύτερα όταν είναι ενσωματομένες μέσα στην ιστορία/πλοκή και εμφανίζονται λίγο εδώ, λίγο εκεί, λίγο παραπέρα. Παραδείγματα? 2 Βαβέλ Noir. Η Γέφυρα του Τόλμπιακ και Η Ουγγρική Ραψωδία.

 

 

 

 

γενικά πάντως, νομίζω ότι ήθελε περισσότερες σελίδες για να αναπνεύσει καλύτερα.

 

 

 

Αυτάααα

 

 

 

[RothmanSmoker]

Genika na se eyxaristisw gia ti kritiki germanicus19,einai eyprosdekti kai dystyxws apo tis elaxistes poy exoyme akoysei.

Gia ti tetarti istoria poy eipes,den htan tipota na 8ymasai giati itan ena pin-up/preview toy epomenoy psixodiasosti (i triti istoria) to opoio omws eixe simeiw8ei sta periexomena prokalwntas ayti ti mikri sigxisi.

Gia ti teleytaia twra,ka8ws einai i diki moy sineisfora sto teyxos, 8elw na se eyxaristisw idietairws giati ayto poy se "enoxlise" perissotero einai kati poy nai men ligo poly exw ypopsin moy (opws oi perissoteroi dimioyrgoi) alla den exw akoysei apo kapoion allo mexri stigmis.Einai idietaira simantiko gia mena na akoyw polles apopseis,oso pio diaforetikes toso to kalytero.Idietaira i diki soy apopsi pisteyw 8a me boi8isei arketa.

Na pros8esw xwris na prospa8w na dikaiologi8w,oti o ari8mos twn selidwn moy dimioyrgise ontws problima ka8ws to prwtogenes senariako yliko itan gyrw stis 30 selides kai eprepe na kopoyn polla gia to teliko senario.

Eyxaristoyme kai perimenoyme enagwniws k alles kritikes kai apopseis.

[thebadpainter]

Μην χρησιμοποιείς όμως greekenglish, είναι κουραστικά και

ένας από τους βασικούς κανόνες του φόρουμ είναι τα ποστ

να γίνονται στα ελληνικά.

[RothmanSmoker]

Σόρρυ,δε θα επαναληφθεί.

[Anelis]

χεχ, λοιπόν όπως μάλλον καταλάβατε από το user name εγώ είμαι το 2ο μέλος του schizoid

πραγματικά ευχαριστούμε για την κριτική, είναι αλήθεια ότι έχουμε λάβει πολύ λίγες και πάντα θέλουμε να ακούμε νέες απόψεις για τις δουλειές μας so fire away!

 

germanicus όσων αφορά την τελευταία σελίδα δυστυχώς (για μένα) θα σε διαψεύσω γιατί δεν με πίεζε ο χρόνος, οπότε my skills are to blame

[AndreasD]

Πήρα στο φετινό Con το 2ο τεύχος. Ίσως αν το είχα πάρει πέρισυ να είχαμε φέτος και το 3ο τεύχος. Συνολικά μου άρεσε η δουλειά των παιδιών. Σχεδιαστικά ξεχωρίζει ο Διαμαντής Τεγκελίδης aka Crimson Idol και ας κοπιάρει τον Quitely. Τουλάχιστον το κάνει πολύ καλά!

 

Απο τις υπόλοιπες μου άρεσε τόσο Η Κοκκινοσκουφίτσα της Σιλένας Νικολοπούλου όσο και το opposing morallities ( σεναριακά) του Γιάννη Κατσικαρέλη.

 

Θα ήθελα να δώ και νέο τεύχος, αλλά και κάποια προσωπική δουλειά του Τεγκελίδη.

[RothmanSmoker]

Αρχικά ζητώ συγνώμη για την (πολύ) αργοπορημένη απάντηση AndreasD.

Παρότι είμαι τακτικός αναγνώστης του greekcomics, το συγκεκριμένο thread έχω πολύ καιρό να το ελένξω καθώς δεν πίστευα οτι θα υπάρξει νέο σχόλιο.

Ευχαριστούμε συνολικά για τα καλά λόγια και την εκδήλωση προτίμησης

Ο Διαμαντής (Crimson Idol) δυστυχώς και παρόλες τις προτροπές απο τους υπόλοιπους, αποφάσισε να εγκαταλείψει τουλάχιστον προσωρινά, το χώρο των κόμικς κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου. Όπως λένε οι ξένοι "life gets in the way".

Τώρα σχετικά με τη προοπτική δημιουργίας νέου τεύχους του Schizoid, δεν υπάρχουν πολλές πιθανότητες να συμβεί, χωρίς όμως να θέλω να το αποκλείσω εντελώς. Άν αποφασιστεί όμως κάτι σχετικό, θα είστε οι πρώτοι που θα το μάθετε.

[DJO]

Αφιέρωμα από το fridge.gr:

 

Schizoid Comix: ένα περιοδικό, μια ιστορία

 

"Μου αρέσει να μου γλείφουν το μουνί..." …είχε πει κάποια κάποτε, ελπίζοντας πως αν βάλω αυτή την ατάκα στην αρχή του άρθρου θα σου τραβήξει την προσοχή και θα διαβάσεις και το υπόλοιπο.

 

Ήταν φθινόπωρο του ’73. Ήμασταν δυο, ήμασταν τρεις, γίναμε τέσσερις. Από αυτό εμπνεύστηκε ο Θεοδωράκης και έγραψε το τραγούδι, λίγο διαφορετικά όμως. Χούντα τότε, τι να περιμένεις; Λογοκρισία. Τα ελληνικά κόμιξ στα πρώτα τους σοβαρά βήματα, με πατερίτσα όμως, γιατί η Ελλάδα ήταν στον γύψο. Ας τα πιάσουμε όμως τα πράγματα από πιο πριν.

 

Πιτσιρικάδες μετά την κατοχή διαβάζαμε κόμιξ με τον Justin Bieber που είχε μεγάλη επιρροή τότε. Τον στήριζε τον Bieber ο Ε.Λ.Α.Σ. ενώ στην αντίπερα όχθη, ο Ε.Δ.Ε.Σ στήριζε τη Hannah Montana. Την ακούγαμε κι αυτή καμιά φορά. Παιδιά ήμασταν, πού να καταλάβουμε από πολιτική και εμφύλιο; Αγαπούσαμε όλο τον κόσμο. Ίσως γιατί τότε ο Timothy Leary έκανε πειράματα στις δεξαμενές με το νερό που πίναμε. Δεν ξέρω.

 

Κακουχίες, πείνα, αγαμίες. Θυμάμαι τέλη δεκαετίας ’50 να ουρλιάζουν τα πολυβόλα και να κρυβόμαστε στα χαρακώματα για να μη μας δείρουν οι μανάδες μας. Εκεί κάτω στα χαρακώματα γνώρισε η γενιά μου τα κόμικς. Μετά τα φωτορομάντζα και αργότερα τις τσόντες. Κάποιων όμως ο αυνανισμός δεν αναπτύχθηκε με τη σωματική έννοια αλλά βρήκε καταφύγιο στο μυαλό. Ήμασταν εμείς, που συνεχίσαμε με κόμικς και χωρίς λόγο και αφορμή πηδάμε τη δεκαετία του ’60 και φτάνουμε στις αρχές της δεκαετίας του ’70, όπου και ξεκινάει αυτό το δαιδαλώδες ταξίδι του περιοδικού Schizoid.

 

Συνομήλικοι περίπου τότε όλοι μας: η Anelis, ο Crimson_Idol, ο Rothmansmoker, κι εγώ, ο JesusGun. Εξεγερθέντες στο Πολυτεχνείο, γνωριστήκαμε όταν κάναμε τα πιθήκια πάνω στην καγκελόπορτα ενώ το τανκ ετοιμαζόταν να μας κάνει πουρέ, γιατί έτσι. Λίγα θυμόμαστε από τα συγκεκριμένα γεγονότα. Ήταν θολές εκείνες οι μέρες. Μόνο η Μαρία η Δαμανάκη ήταν νηφάλια, γιατί έπαιρνε αντιβίωση. Εγώ πάντως κρουαζιερόπλοιο είχα δει να έρχεται κατά πάνω μας.

 

Το επόμενο πρωί αποφασίσαμε να γίνουμε ομάδα και ψηφίσαμε αρχηγό μας τον Genghis Khan. Αργότερα το βράδυ σταμάτησαν οι κύκλοι να γυρίζουν και είπαμε να φτιάξουμε ένα περιοδικό κόμικς σε αυτοέκδοση φάση. «Φάνζιν» τα λέγαμε τότε αυτά τα περιοδικά. Είχε μείνει αυτή η ονομασία από ένα αξέχαστο ρετρό τραγούδι του ’37, που έλεγε :

 

«Απ’ τις μανόλιες και τα χρυσάνθεμα, θα πας σε Maiden και σε Anathema,

Κι απ’ τα άρλεκιν που διαβάζουμε, γλυκιά αγάπη μου, φάνζιν θα βγάζουμε»

 

Το ονομάσαμε «Schizoid», γιατί το «Paranoid» παρέπεμπε πολύ σε Black Sabbath, που ήταν στα πρώτα τους βήματα τότε και δεν θέλαμε να τους κάνουμε ζημιά. Τι ζημιά όμως κάναμε στο καθεστώς;

 

 

Το εξώφυλλο του πρώτου τεύχους

Το πρώτο τεύχος βγήκε λίγους μήνες αργότερα από τη γνωριμία μας. Το μοιράζαμε παράνομα σε αντιστασιακά στέκια. Πολλοί ισχυρίζονται ότι εμπνεύσαμε την τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη», αλλά εμείς αρνούμαστε να συμβαδίσουμε με τις απόψεις τους, γιατί είμαστε παλαιοημερολογίτες και πάντα επιμέναμε στο «4 Νοέμβρη». Το τότε κόστος του περιοδικού ήταν 7.5 δραχμές.

 

Στους πιο underground τηλεοπτικούς σταθμούς της εποχής, έπαιζε το κάτωθι σποτάκι. Το σποτάκι το ήθελα σε παράθυρο, αλλά του editor δεν του βγήκε. Δεν πειράζει, την προηγούμενη φορά.

 

Η καταρρέουσα χούντα μας εντόπισε σχετικά σύντομα, και μας έστειλε στην Μακρόνησο. Μετά από ελάχιστες μέρες η χούντα έπεσε και επίσημα, αλλά εμάς μας άρεσε στο νησί και κάτσαμε εκεί άλλον ένα χρόνο. Πολλές κακουχίες και βασανιστήρια ακολούθησαν, με την σωματική μας ακεραιότητα να φλερτάρει με τη μιγαδικότητα. Η εξίσωση ήταν έτσι, γιατί στη Μακρόνησο είχαν μείνει μετά τη χούντα μαζί μας και οι βασανιστές, επειδή τους άρεσε για μόνιμα. Ωραίο νησί, αλλά ακόμα πονάνε τα πλευρά μου.

 

 

Το εξώφυλλο του δεύτερου τεύχους

Τον χειμώνα του επόμενου χρόνου, γυρίσαμε από Μακρόνησο με το δεύτερο τεύχος του Schizoid. Η Ελλάδα τότε ήταν ένα πιο φιλόξενο μέρος για τα καλλιτεχνικά μας μυαλά, που είχαν ωριμάσει ως τότε από το ξύλο που τρώγαμε στο νησί. Και τα δύο τεύχη κυκλοφορούσαν πλέον ελεύθερα, χωρίς τη λογοκρισία του κράτους.

 

Η ελεύθερη ιδιωτική τηλεόραση έπαιζε για μήνες

.

 

Τα χρόνια περνούσαν και οι φήμη μας απλωνόταν ακόμα και στα πιο περίεργα λαϊκά στρώματα: πυρομανείς βιβλιοθηκάριοι, καφκικές κομμώτριες, μπλε αλεξιπτωτιστές και αστρονομικά βερίκοκα. Όλη η Ελλάδα διάβαζε πια Schizoid. Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε με τα lifestyle περιοδικά της δεκαετίας του ’90. Η δόξα πήρε τα μυαλά και των τεσσάρων συντελεστών του περιοδικού. Δεν είχαμε πια καιρό για κόμικς. Είχαμε στραφεί στην ψεύτικη χρυσόσκονη της μεγάλης ζωής, αδιαφορώντας ουσιαστικά για την τέχνη. Μάλιστα κάποιο μέλος του Schizoid (όνομα προτιμώ να μην πω) έπαιρνε και επιχορηγήσεις από το κράτος για γεωργική παραγωγή, δηλώνοντας ότι κατείχε σε χωρίο της Μεσσηνίας χωράφια εκτάσεως διπλάσιας της Πελοποννήσου.

 

Σιγά σιγά οι δρόμοι μας χώριζαν, γιατί δεν υπήρχε πια αυτό που μας ένωνε. Το μόνο κοινό που είχαμε πλέον όλοι ήταν ακριβά αμάξια, κιλά κοκαΐνης, και αμέτρητες εξωτικές πόρνες (η Anelis είχε πόρνους). Και φυσικά ότι είχαμε ποντάρει τις περιουσίες μας στο χρηματιστήριο. Ο νέος αιώνας μας βρήκε να επαναπαυόμαστε στις δάφνες του παρελθόντος μας. Σπάνια μιλούσαμε μεταξύ μας πια. Μέναμε σε διαφορετικές πόλεις, σε διαφορετικές χώρες, σε διαφορετικές ηπείρους, σε διαφορικές εξισώσεις.

 

Έχω πάνω από 8 χρόνια να δω τα παιδιά του Schizoid. Τα κανάλια και ο τύπος δεν ασχολούνται πια μαζί μας. Εγώ προσωπικά αυτή τη στιγμή ζω σε ένα σκοτεινό υπόγειο ανοιχτά του Αιγαίου στην Πάτρα. Δεν θέλω να μιλήσω περισσότερο για τον εαυτό μου. Θα το έκανα αν ήξερα τουλάχιστον οι άλλοι τι κάνουν αυτή τη στιγμή στη ζωή τους, και εδώ που τα λέμε, αν ζουν και οι τρεις.

[batigoal]

Αρκετα καλα και τα δυο φανζινακια, μπορει να καθυστερησα μερικα χρονακια,

στο τελος ομως τα καταφερα Κριμα που δεν συνεχισαν περισσοτερο...