PIT BULL: ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΙ PERFORMERS

[germanicus]

  

 

Φαίνεται να έχει ολιγοσέλιδες ιστορίες ενός χαρακτήρα ονόματι PitBull (some info στο οπισθόφυλλο). Φαίνεται να έχει και 11 σέλιδο κείμενο. Φαίνεται να κλείνει με 4 μονοσέλιδες ιστορίες δύο χαρακτήρων ονόματι Bob the artist and Chip the finger pc. Φαίνεται να είναι χιουμοριστικό. Όλα αυτά τα φαίνεται, γιατί δεν άντεξα πάνω από 6 σελίδες. Πιθανότατα να απευθύνεται σε ένα πολύ συγκεκριμένο target group (καλλιτέχνες και τους γνώστες περί της περιρέουσας ατμόσφαιρας/κλίματος/καταστάσεων/συνθηκών). Το συγκεκριμένο target group ίσα-ίσα που το έχω "ξύσει" λόγω κάτι κολλητών... Αν δεν είχα ακούσει και 2 κουβέντες από αυτούς, ούτε που θα καταλάβαινα ότι μάλλον κάνει χιούμορ.... περίπου

 

Παραθέτω μια 2σέλιδη ιστοριούλα για να πάρετε μια γεύση. Το σκίτσο (ή είναι φτιαγμένο με κάποια άλλη μέθοδο?... δεν το αποκλείω) προσωπικά μου φέρνει πολύ σε αμερικάνικο underground...

 

 

Θυμίζω ότι ως γνήσιο τέκνο των 80'ς είμαι απίστευτα προκατειλημμένος με τους Έλληνες δημιουργούς όποτε μου δημιουργείται έστω η αίσθηση/υποψία ότι πάνε να κάνουν κουλτούρα για την κουλτούρα

 

[DJO]

Θυμίζω ότι ως γνήσιο τέκνο των 80'ς είμαι απίστευτα προκατειλημμένος με τους Έλληνες δημιουργούς όποτε μου δημιουργείται έστω η αίσθηση/υποψία ότι πάνε να κάνουν κουλτούρα για την κουλτούρα

 

 

Μονο υποψια? Αυτο κανει μπαμ!!!

 

Και πολλες σελιδες αντεξες!!! Μου θυμιζει μεταφορα κομικς απο την Μπιεναλε..... :S

[mits63]

Νομίζω οτι τα παραπάνω σχόλια αδικούν τη συγκεκριμένη δουλεία, με κάθε σεβασμο στο προσωπικό γούστο των συμφορουμιτών. Προκειται για ένα ιδιόμορφο έργο που σίγουρα δεν θα αρέσει στον καθένα. Ο λόγος για αυτό όμως είναι ακριβώς οτι ειναι πολύ δυνατό. Εχει καλό και περιτεχνα δουλεμένο σενάριο και διαλόγους και ένα σκίτσο στις καλύτερες παραδόσεις του underground. Χωρίς να έχω ιδιαιτερες σχέσεις με τον κόσμο της σύγχρονης τέχνης και μόνο μια ενημέρωση απο τις εφημερίδες αρκει νομίζω για να καταλάβει κανείς τις αναφορές που κάνει.

Για μένα ειναι απο τα καλύτερα πράγματα που έχουν βγει σε ελληνικό κόμικς και, ας το ξαναπούμε γιατί ποτέ δεν ειναι αρκετό, έχω διαβάσει κατά πολύ χειρότερα πράγματά από το εξωτερικό. Ειναι πρωτότυπο, δυνατό, αρτιο ως συλληψη και εκτέλεση. Η μεγαλύτερη απόδειξη όμως για την ποιότητα του ειναι ακριβώς ότι δεν θα αρέσει σε όλους, αλλά δεν θα περάσει απαρατήρητο απο κανένα. Ο σκοπός ένος έργου τέχνης δεν μπορεί να ειναι η αναζήτηση της ευρύτερης αποδοχής, πολύ δε περισσότερο ο προσανατολισμός στο κοινό γούστο. Απο τη στιγμη που γεννα ερωτήματα ή προσφέρει απαντήσεις - εναλλακτικές εκδοχές της πραγματικότητας, απο τη στιγμή που εξαναγκάζει τον καταναλωτή του να πάρει θέση έχει εκπληρώσει τον κυριότερο ρόλο του.

Ειναι ακραίο, υβριστικό, άσεμνο, προκλητικό και προσωπικά το λάτρεψα. Δεν θα το σύστηνα στον καθένα μπορώ όμως ανεπιφύλακτα να πώ ότι αξίζει και πρέπει να του δώσει κανείς μια ευκαιρία.

Μια ανάμνηση: το 1981 πήγα σε μια έκθεση του Νταλί στην, τότε Δυτική Γερμανία. Ο ίδιος ειχε επιμεληθεί όλο το στήσιμο της έκθεσης. Δεν μου άρεσε, για την ακρίβεια δεν πολυκαταλάβαινα τι θέλει να πει αν και πρέπει να πω ότι προσπάθησα και λίγο ντρεπόμουν για την ανικανότητά μου να συγκινηθώ. Όταν έφυγα όμως ανακάλυψα ότι για τρεις μέρες δεν ήθελα και δεν μπορούσα να φάω κρέας. Δεν τον κατάλαβα, αυτός όμως με άγγιξε με ένα τρόπο που δεν ειχα φανταστεί ποτέ.

Τελείωνοντας να πω μόνο ότι αν έγραφά μια λίστα δημιουργών που δεν μου αρέσουν θα ξεσηκώνονταν πολλοί.

 

Να φυλάγεστε, το σκοτάδι κρυβει πολλά.