DYLAN DOG + DAMPYR

[Θρηνωδός]

Τελείωσα και τους τόμους 6&7 και κατά συνέπεια ολοκλήρωσα την σειρά της τζέμα.  

 

Στον 6ο τόμο η ιστορία του Dylan Dog ονόματι "Καλιόστρο" διαδραματίζεται στην Αμερική και συγκεκριμένα στην Νέα Υόρκη. Ο τίτλος προέρχεται από τον Αλεσσάντρο Καλιόστρο αν και δεν υπάρχει περαιτέρω σχέση μεταξύ του χαρακτήρα και κάποιου στην ιστορία. Γίνονται αναφορές ξανά σε γνωστές ταινίες/πρόσωπα μιας και από τις σελίδες του "Καλιόστρο" περνάει ο Λόβκραφτ με ένα από τα πλάσματα του Κθούλου, ένας ταξιτζής που σκεφτόταν τι ωραία που θα ήταν να αρχίσει ξαφνικά να καθαρίζει κόσμο όπως ο De Niro στο Taxi Driver, εμφανίζεται ο Leatherface από το Texas Chainsaw Massacre με το κλασσικό αλυσοπρίονο του κ.α. Συμπαθητική ιστορία με ένα ψιλό-κλισέ και αναμενόμενο plot twist στο τέλος.  

 

Στον 7ο τόμο ο Dylan Dog αναλαμβάνει μια ιστορία με πιο κλασικό τρόμο και αυτή τη φορά ο Σκλάβι πέρα από μια απλή αναφορά παίρνει σχεδόν όλο το σενάριο μιας από τις γνωστότερες ταινίες τρόμου, το Ψυχώ του Χιτσκοκ. Το συνδυάζει με μια παραλλαγή του κλασικού αμερικάνικου μύθου με τους κροκόδειλους στον υπόνομο , ενώ στην αρχή της ιστορίας με τα παιδιά που παίζουν βλέπουμε και λίγο από "Το Αυτό" του Κινγκ. Ο Γκουέϊν Φελφ, ο ντετέκτιβ της Σκότλαντ Γιάρντ που συνεργάζεται με τον Dylan Dog φέρνει πάρα πολύ στον Σέρλοκ Χολμς, όχι τυχαία. Από τις πλέον καλές ιστορίες της εφτάδας και δεύτερη καλύτερη μετά την "Άλφα και Ωμέγα" του 5ου τόμου. 

 

Το Dampyr συνεχίζει να μην απογοητεύει ακολουθώντας την δοκιμασμένη συνταγή με τα κυνήγια των αρχόντων της νύχτας και λοιπόν απέθαντων βρικολάκων, αυτή τη φορά στη Νότιο Αφρική. Το τρίο Χάρλαν-Κούριακ-Τέσλα δένει καλά σαν πρωταγωνιστές, η ιστορία ολοκληρώνεται σε δύο μέρη στους τόμους 6&7 με τίτλους "Η ακτή των σκελετών" και "Απαγορευμένη ζώνη". Η ιδέα του Μποζέλλι να παίξει με φυλετική κόντρα μεταξύ δύο αρχόντων της νύχτας, του φάτεκ του λευκού γαιοκτήμονα και του ομούλου του νομάδα μαύρου, ήταν καλά εκτελεσμένη και πρόσφερε 200 συνολικά σελίδες από σφαξίματα και πιστολίδι. 

 

Δεν διεκδικεί καμία από τις δύο σειρές δάφνες ποιότητας και πρωτοτυπίας. Το Dylan Dog είναι αρκετά πιο παλιό από το Dampyr βέβαια, αν και πέρα από τον ίδιο τον DD και τους εκάστοτε πρωταγωνιστές των ιστοριών, ο Γκρούτσο μου είναι υπερβολικά αντιπαθής. Πραγματικά κακοφτιαγμένος και αχρείαστος χαρακτήρας. Μιας που δυστυχώς η Jemma δεν πρόκειται να συνεχίσει την σειρά απ'ότι φαίνεται, θα ψάξω κάποια στιγμή τουλάχιστον το Dylan Dog - Complete Case Files και εκείνα της μαμούθ, πολύ συντηρητικά όμως. Τουτέστιν,αν πέσουν στα χέρια μου ή σε καμιά προσφορά. Συνολικά όμως είναι διασκεδαστικός σαν τίτλος.  

 

Τα ίδια ισχύουν και για το Dampyr, μόνο που το Dampyr ξεκινώντας μόλις αρχές του 2000 απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί πρωτότυπο. Οι βρικόλακες είναι μια θεματολογία προσωπικά αγαπημένη, που αρμέγεται τα τελευταία 130 χρόνια και θα συνεχίσει για άλλα τόσα. Δύσκολα λοιπόν σε κερδίζει μια σειρά με βρικόλακες που δεν παίρνει και ιδιαίτερες πρωτοβουλίες (π.χ. στο πως σκοτώνονται και τι ιδιότητες έχουν διαφορετικές σε σχέση με όλα τα άλλα που έχουμε δει και ματαξαναδεί, όπως κάνει το american vampire). Παρόλα αυτά το μέγεθος του κόμικ σε συνδιασμό με το καθαρό και όμορφο σχέδιο και το ελαφρύ σενάριο, δίνει καλή ροή και φεύγει νεράκι. Άπαξ και έχει μια ιστορία που δεν είναι τσαπατσούλικη και διαβάζεται άνετα, εγώ τσίμπησα και το ευχαριστήθηκα.  

 

Ξαναλέω, δεν διεκδικούν δάφνες. Αν κάποιος ζητήσει προτάσεις για τα καλύτερα horror κόμικ αυτά θα μπουν πολύ πίσω στην λίστα.  Αυτό όμως δεν παύει να σημαίνει ότι είναι δύο χαλαρά κομιξάκια που γεμίζουν τον χρόνο που προορίζονται για να γεμίσουν.  Θα τα πρότεινα, η τιμή τους πλέον είναι σχεδόν κλέψιμο.

 

 Η έκδοση είναι πολύ καλή σαν μέγεθος και δέσιμο, χωρίς να λείπουν όμως 1-2 προβλήματα. Γενικά τα εξώφυλλα μαρτυρούν προχειροδουλειά έτσι όπως είναι τοποθετημένα το ένα δίπλα στο άλλο, πολύ εϊτίλα ένα πράμα  Δεν ξέρω τι επιλογές είχαν αλλά αυτό δεν δείχνει καθόλου όμορφα σαν αποτέλεσμα, ακόμα και για ανθολογία. Μαζί με τα χρώματα μόνο σε κόμικ τρόμου δεν φέρνει. Το χαρτί μέχρι και τον πέμπτο τόμο είναι άνετο στο μάτι και στην υφή για γρήγορο διάβασμα, στον έκτο και έβδομο τόμο που γύρισε σε εφημεριδόχαρτο ήταν απογοητευτικό.  Δεν λέει να παίρνεις καινούργιο τομάκι και να είναι κίτρινη η ράχη λες και έχουν περάσει δύο δεκαετίες από πάνω του.   Μέχρι τότε η έκδοση ήταν ικανοποιητική (αν και πολύ μακριά από τα στάνταρ της Τζέμα που έχω συνηθίσει), αλλά με την αλλαγή στο χαρτί έπεσε πολύ. 

 

 

[Laz33]

Aπ΄αυτά που έβγαλε η Jemma διάβασα μόνο τα τεύχη 2,4 και 5.
Με κανένα δεν τρελάθηκα, λίγο παραπάνω μου άρεσε το 2 με τον Johnny Freak.
Μιλάω πάντα για Ντύλαν Ντογκ. Τον Νταμπύρ δεν μπήκα καν στη διαδικασία να τον διαβάσω(με απωθεί η θεματολογία)

Της ΜΑΜΟΥΘ όμως τα διάβασα όλα και θεωρώ πως είναι καλύτερα.
Και με 2.50€ το τομάκι, που περιέχει 2 ιστορίες, συμφέρει πολύ περισσότερο.
Θρηνωδέ θα πρότεινα να συνεχίσεις και μ΄αυτά της ΜΑΜΟΥΘ

Συνολικά συμφωνώ ότι οι ιστορίες είναι αρκετά απλοϊκές και χωρίς πολύ βάθος, αλλά έχουν ενδιαφέρον και διαβάζονται νεράκι.
Για τον Γκρούτσο δεν συμφωνώ και τόσο. Κάποιες φορές είναι όντως εκνευριστικός, κάποιες άλλες όμως βγάζει γέλιο.
Eνδιαφέρουσα προσθήκη στη σειρά

 

[averel]

Εχει πάρει κάποιος τους τόμους που κυκλοφορούν στο 

https://www.mikrosiros.gr/prosfores/product/2338-mikros-iros-box-7

https://www.mikrosiros.gr/prosfores/product/2390-mikros-iros-box-8

 

Είναι ακριβώς ίδιοι; ή ανατύπωση;

[GreekComicFan]

Σίγουρα δεν είναι ανατύπωση. 

[v hunter d]

Βρυκόλακες βλέπω, Σέρβους βλέπω, Ντυλαν Ντογκ βλέπω, θα τα τσιμπήσω μάλλον... Deja vous! 

Επεξεργασία Ιουνίου 12, 2022 από v hunter d

[Argail]

 

10 ώρες πριν, v hunter d είπε:

Βρυκόλακες βλέπω, Σέρβους βλέπω, Ντυλαν Ντογκ βλέπω, θα τα τσιμπήσω μάλλον... Deja vous! 

Τα εχω και τα 7, η επιλογες σε ιστορίες του Ντυλαν Ντογκ ειναι πολυ καλες, το dampyr το παει με την σειρα απο το 1ο και μου αρεσε παρα πολυ.

[Rombax]

Πήρα τον πρώτο τόμο εχτές και τέλειωσα την ανάγνωσή του πριν από λίγο.  Μου άρεσε πολύ.

 

Η ιστορία του Ντύλαν Ντογκ ήταν ωραία, αν και σε μερικά σημεία μπερδεύτηκα λιγάκι. Γενικά όμως η πλοκή ήταν πολύ καλή ενώ ο χαρακτήρας του Κίλλεξ είχε ενδιαφέρον. Μερικά καρέ με φρίκαραν και λιγάκι, κάτι που είναι καλό αφού πρόκειται για horror κόμικ.

 

Το μόνο παράπονο που έχω ήταν ότι στο τελευταίο καρέ γράφει σε κείμενο την τελευταία ανατροπή της ιστορίας, κάτι που νομίζω είναι πολύ τεμπέλικο και καταστρέφει την ατμόσφαιρα των τελευταίων σελιδών. Προσωπικά θα προτιμούσα ή να την έδειχναν με ένα πιο διακριτικό τρόπο, ή να μη την έδειχναν καθόλου και να άφηναν τον αναγνώστη να μαντέψει. Και πάλι όμως όλη η υπόλοιπη ιστορία μου άρεσε.

 

 

Η μεγάλη έκπληξη όμως ήταν το Dampyr, γιατί δεν είχα ξανακούσει ποτέ πριν αυτή τη σειρά. Βρήκα τη πρώτη ιστορία καταπληκτική, και ένα όμορφο introduction σε αυτό το κόσμο και τους χαρακτήρες του, οι οποίοι φαίνονται ενδιαφέρον. Θέλω σίγουρα να μάθω πως συνεχίζεται η πλοκή, και ελπίζω οι επόμενες ιστορίες να έχουν παρόμοια ποιότητα με τη πρώτη.

 

 

Επίσης το σχέδιο ήταν υπέροχο και στις δύο ιστορίες, ιδιαίτερα στη δεύτερη γιατί ήταν και πιο λεπτομερές. Δε με πείραξε που είναι ασπρόμαυρο. Aντίθετα πιστεύω πως συνέβαλλε σημαντικά στην ατμόσφαιρα των καρέ, και έκανε τις λεπτομέρειες να αναδεικνύονται καλύτερα.

 

 

Θα πάρω σίγουρα και άλλους τόμους από τη σειρά. Διαβάζοντας αυτό το νήμα οι ιστορίες μου φαίνονται καλές, και από ότι είδα στο φεστιβάλ βιβλίου τους πουλάνε για 5-6 ευρώ τον καθένα, που είναι νομίζω πολύ καλή τιμή για 200 σελίδες. 

Επεξεργασία Σεπτεμβρίου 17, 2023 από Rombax

[Lelis]

Διαβάστηκαν σήμερα οι ιστορίες Dylan Dog από τα τεύχη 5,6,7,1 και 2 ,καθώς τα διάβασα με την σειρά που βγήκαν τα original τεύχη. 

Από Dylan Dog, είχα διαβάσει τις μικρές ιστορίες που είχε βγάλει  ο Μικρός Ήρωας στους τόμους Μπλεκ και Mister No, καθώς και τα 4 GN που έβγαλε στην συνέχεια. Για κάποιο λόγο ο ήρωας δεν μου είχε κάνει ποτέ κλικ . Μάλιστα από τους 4 Μπονελικους που είχε ο Μ.Η. τον είχα βάλει τελευταίο. Πιθανώς ρόλο σε αυτό να έπαιξε ότι οι μικρές ιστορίες του, που ξεκίνησα να διαβάζω δεν τις βρήκα καλές (σε αντίθεση με του Τεξ ) και ίσως να με προϊδεάσαν για τον ήρωα όταν διάβασα και τις πιο μεγάλες του.

 

Οι ιστορίες που βγήκαν από την Jemma ήταν όλες πολύ καλές με έκαναν να δω τον ήρωα με τελείως άλλο μάτι και μου άρεσαν πολύ περισσότερο από να όλες τις ιστορίες που έχει βγάλει ο Μ.Η. 

Θα δώσω μια ιδική αναφορά στις ιστορίες των 2 πρώτων τευχών. 

Η πρώτη ήταν εξαιρετική! Ωραία υπόθεση με τρόμο, σασπένς , σπλατερ και αρκετά ατμοσφαιρικό.

 

Η δεύτερη ιστορία, την βρήκα κυριολεκτικά αριστούργημα!!!!!

Δεν είχε τόσο σασπένς και στοιχεία τρόμο όσο η πρώτη, είχε κάποια στοιχεία μυστηρίου, αλλά άποψη μου ότι ήταν πολύ πιο συναισθηματική και δέθηκα παρα πολύ με τους χαρακτήρες. Συγκινήθηκα κυριολεκτικά με το τέλος της και θα τολμήσω να πω ότι είναι από τις πιο ωραίες one shot ιστορίες που έχω διαβάσει ανεξαρτήτως είδους.

 

Πολύ καλή ιστορία και η 5 με 6&7 να είναι και αυτές καλές.

Μένει να διαβάσω τις ιστορίες 3&4 και στην συνέχεια συνεχίζω με Dampyr. 

 

[ProfPhillipMortimer]

 Φίλε Lelis προσπάθησε να διαβάσεις και τις ιστορίες που δημοσίευσε η Μαμούθ από Ντύλαν Ντόγκ, είναι απαραίτητες για την κατανόηση του ήρωα, καθώς είναι από τις πρώτες και όλες είναι από τον δημιουργό του χαρακτήρ,α τον τεράστιο Τιτσιάνο Σκλάβι.

[Laz33]

Συμφωνώ με Προφέσορα.
Τα Ντύλαν Ντογκ της Μαμούθ είναι τα καλύτερα.
Ο Μικρός Ήρως δεν έκανε καλές επιλογές ιστοριών στο συγκεκριμένο ήρωα και τον έχει αδικήσει.

Ουσιαστικά τώρα με τον πρόσφατο τόμο (Horror Paradise) έχουμε για πρώτη φορά καλές ιστορίες.

@ Lelis  προσπάθησε να βρεις τα τομάκια της Μαμούθ και θ΄αλλάξεις άποψη για τη σειρά.
Για μένα ο Ντύλαν Ντογκ είναι ο αγαπημένος μου ήρωας απ΄τους μπονελικούς.
Μετά έρχεται ο Ζαγκόρ, μετά ο Τεξ και τελευταίος με διαφορά ο Μίστερ Νο που μου είναι εντελώς αδιάφορος.