ΚΟΜΙΞ

[Θοδωρής Καραπάνος]

Όντως, τα πράγματα είναι έτσι όπως τα λέει ο @ Manitou . Αν θέλεις πάντως, μπορείς να βρεις ιστορίες disney πιο ενήλικες στη σύγχρονη Ιταλική σχολή. Π.χ. η τριλογία τρόμου του Τσελόνι(από την οποία έχουμε δει- δυστυχώς- μόνο τον δράκουλα), ή κάποιες ιστορίες του Κάστυ οι οποίες είναι σαν εικονογραφημένο μυθιστόρημα. Αλλά γενικά πάντα οι παπιοποντικοιστορίες, θα έχουν μέσα τους αυτή την παιδικότητα.

[Laz33]

4 ώρες πριν, Manitou είπε:

Και τα Αστερίξ τα Ιζνογκούντ αλλά και τα Λούκυ Λουκ είναι επίσης φτιαγμένα για παιδιά. Λίγο πιο μεγάλα αλλά και πάλι παιδιά. 

Τα Τεν Τεν πάλι δεν είναι. Όπως και τόσα άλλα.

 

E όχι ακριβώς.
Τα Αστερίξ και Λούκυ Λουκ δεν είναι για παιδιά. Ή μάλλον δεν είναι μόνο για παιδιά.
Είναι και για ενήλικες.
Εγώ πολλά αστεία τα κατάλαβα όταν μεγάλωσα. Σαν παιδί δεν τα είχα προσέξει, ίσως γιατί δεν είχα την ωριμότητα.
Μιλάω πάντα για τα άλμπουμ του Γκοσινί.
Τα σύγχρονα Αστερίξ προφανώς και είναι παιδικά.

Αλλά το χιούμορ στα παλιά δεν έχει καμία σχέση με το χιούμορ στα ντίσνεϋ.

Είναι πολύ πιο "ψαγμένο".

Αντιθέτως στα ΤενΤεν το χιούμορ είναι πιο παιδικό. Πλησιάζει περισσότερο στα ντίσνεϋ.
Το χιούμορ. Όχι τα σενάρια

 

[Manitou]

17 λεπτά πριν, Laz33 είπε:

 

E όχι ακριβώς.
Τα Αστερίξ και Λούκυ Λουκ δεν είναι για παιδιά. Ή μάλλον δεν είναι μόνο για παιδιά.
Είναι και για ενήλικες.
Εγώ πολλά αστεία τα κατάλαβα όταν μεγάλωσα. Σαν παιδί δεν τα είχα προσέξει, ίσως γιατί δεν είχα την ωριμότητα.
Μιλάω πάντα για τα άλμπουμ του Γκοσινί.
Τα σύγχρονα Αστερίξ προφανώς και είναι παιδικά.

Αλλά το χιούμορ στα παλιά δεν έχει καμία σχέση με το χιούμορ στα ντίσνεϋ.

Είναι πολύ πιο "ψαγμένο".

Αντιθέτως στα ΤενΤεν το χιούμορ είναι πιο παιδικό. Πλησιάζει περισσότερο στα ντίσνεϋ.
Το χιούμορ. Όχι τα σενάρια

 

 

Δεν είναι μόνο το χιούμορ. Είναι το όλο στήσιμο, είναι τα μηνύματα, είναι, είναι, είναι, είναι. 

Ο λατρεμένος Αστερίξ είναι ένας κοντοπίθαρος γαλάτης που με τον χοντρό (ε ποιος τον είπε χοντρό) φίλο του έριχνε μπούφλες στους Ρωμαίους τρώγανε αγριογούρουνα και αντιμετώπιζαν αισθηματικά θέματα με ωριμότητα δευτέρας Δημοτικού. Έκαναν τα ταξιδάκια τους ανά τον κόσμο και ο χαρισματικός Γκοσινί πετούσε και κανένα χιουμοράκι που θα το καταλάβαινες αφού είχες επισκεφθεί αυτά τα μέρη, πράγμα που μάλλον κάνεις μεγάλος. Η σύλληψή τους ήταν πρωτίστως για εφήβους και μετά για όλους τους άλλους.

Αν θες την άποψη μου άλλωστε όλα τα κόμικ είναι και για ενήλικους και για παιδιά. Ο ενήλικος μπορεί να βρει μέσα στα κόμικς πράγματα που δεν μπορεί ένα παιδί.

Ας πούμε το Οβελίξ και ΣΙΑ είναι ένα ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ κόμικ που ένα παιδί το διαβάζει μια χαρά, αλλά ένα ενήλικας το διαβάζει και μονολογεί "πόσο καλά περιγράφει την αλλοτρίωση του χρήματος ο παιχταράς ο Γκοσινί".

Μήπως όμως το ίδιο δεν σατιρίζει και ο Μπαρκς στην Τραλαλα που διάβασες? 

Διάβασε ας πούμε μια ιστορία του Μπαρκς τα "Χριστούγεννα στην Παραγκούπολη" και βρες μου μια πιο σοβαρή ιστορία από αυτήν. 

 

Γενικά θα σου έλεγα να εντρυφήσεις και άλλο στον Μπαρκς και θα δεις ότι έφτιαχνε ιστορίες που είχαν άποψη από την αρχή ως το τέλος. Ξεκίνησε τον Σκρουτζ ως καρικατούρα και τον έκανε "πιο πονηρό από τους πονηρούς, πιο σκληρό από τους σκληρούς αλλά τίμιο". Πήρε τον Ντόναλντ ως ένα νευρόσπαστο άτυχο παπί γεμάτο ατζαμοσύνη και στο τέλος έφτιαξε ιστορίες σαν τον "Σούπερ Σνούπερ" που είναι μια στοργική αγκαλιά για όλους τους γονείς που με μόχθο προσπαθούν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους χωρίς να έχουν πολλά χρήματα ή ανέσεις.

 

Θα μπορούσα να γράφω μέχρι μεθαύριο.

Προς το παρόν πάρε άλλη μία μπύρα   

[Laz33]

Το Οβελίξ & Σία και η Περιπέτεια στην Τραλλα Λα όντως έχουν κοινά στοιχεία και ασχολούνται με το ίδιο θέμα σε γενικές γραμμές.

Αλλά κοίτα με τι τρόπο παρουσιάζει την ιστορία ο Γκοσινί και με τι ο Μπαρκς.
Ο Γκοσινί χρησιμοποιεί και χρηματο-οικονομικούς όρους που δύσκολα ένα παιδί καταλαβαίνει.
Απ΄τα απλά (τι είναι αγορά και ζήτηση, έως τα πιο σύνθετα, εκεί που εξηγεί πως λειτουργεί η διαφήμιση και μέχρι και ο Καίσαρας δυσκολεύεται να καταλάβει ).
Πολύ πιο βαθιά και "ενήλικη" η τοποθέτηση του Γκοσινί.
Ο Μπαρκς τα γράφει πολύ πιο απλά.
Δεν μπλέκει με τέτοιους όρους.

Σαφώς και περνάει μηνύματα η ιστορία με την Τραλλα Λα.

Αλλά τα περνάει με πολύ πιο απλό/παιδικό τρόπο.

Το χιούμορ επίσης δεν συγκρίνεται ως προς την "ωριμότητά" του με αυτό των Αστερίξ/Λούκυ Λουκ.

 

Θα διαβάσω και τα Χριστούγεννα στην Παραγκούπολη μιας και το πρότεινες, αλλά δεν πιστεύω ν΄αλλάξει η άποψή μου.

Τα Ντίσνεϋ του Μπαρκς αν ήταν να τα συγκρίνω μ΄ένα γαλλοβελγικό, θα τα παραλλήλιζα με τα Στρουμφάκια.

Κι εκείνα είναι ευχάριστα, κι εκείνα περνάνε ωραία μηνύματα, αλλά κι εκείνα είναι απλά και παιδικά

 

Επεξεργασία Ιανουαρίου 5, 2022 από Laz33

[Manitou]

1 ώρα πριν, Laz33 είπε:

 

Τα Ντίσνεϋ του Μπαρκς αν ήταν να τα συγκρίνω μ΄ένα γαλλοβελγικό, θα τα παραλλήλιζα με τα Στρουμφάκια.

Κι εκείνα είναι ευχάριστα, κι εκείνα περνάνε ωραία μηνύματα, αλλά κι εκείνα είναι απλά και παιδικά

 

Απίθανη ιεροσυλία. Όλο το βράδυ να βλέπεις πάπια και ποντίκια στον ύπνο σου...

[Laz33]

21 λεπτά πριν, Manitou είπε:

Απίθανη ιεροσυλία. Όλο το βράδυ να βλέπεις πάπια και ποντίκια στον ύπνο σου...

 

Γιατί ιεροσυλία;

Μια χαρά είναι τα στρουμφάκια.
Δεν το είπα για κακό

[Θοδωρής Καραπάνος]

Πριν από 1 ώρα, Laz33 είπε:

 

Γιατί ιεροσυλία;

Μια χαρά είναι τα στρουμφάκια.
Δεν το είπα για κακό

Ναι, απλά γενικά τα κόμικς του Μπαρκς δεν θεωρούνται παιδικά, γιατί κατάφερε ήρωες που πρωταγωνιστούσαν προηγουμένως - τις περισσότερες φορές-  σε αφελείς ιστορίες, να τούς κάνει πολυδιάστατες προσωπικότητες. 

[Laz33]

Διάβασα και τα Χριστούγεννα στην Παραγκούπολη.

Να πω την αλήθεια στην αρχή ξαφνιάστηκα θετικά.
Η ιστορία κυλούσε πολύ όμορφα και σε καμία περίπτωση δεν ένιωσα ότι διαβάζω παιδικό ανάγνωσμα.
Ώσπου έφτασα στο τέλος και είδα τη "λύση" που δόθηκε με το τρενάκι και επανήλθα στην πραγματικότητα

Ό,τι και να λέτε οι ιστορίες έχουν μια ελαφρότητα.
Σαφώς κι έχουν κοινωνικό περιεχόμενο και περνούν μηνύματα.

Αλλά έχουν κι αυτήν την απλότητα, αυτήν την αφέλεια που χαρακτηρίζει το είδος.
Και για να μου λέτε ότι οι ιστορίες του Μπαρκς δεν είναι τόσο παιδικές, φοβάμαι να διαβάσω ιστορίες από άλλους συγγραφείς
Αν κι είχα διαβάσει Ρόσα παλιότερα (το Βίο και Πολιτεία του Σκρουτζ) και είχα ακριβώς την ίδια αίσθηση.

Εκεί μάλιστα πέρα από παιδικές, κάποιες ιστορίες τις βρήκα και... βαρετές
Άρα δεν νομίζω ν΄αλλάξει κάτι.
Ίσως επιχειρήσω σε κάποια φάση να διαβάσω Κάστυ που λέτε ότι γράφει πιο "ενήλικα"

 

Πάντως @ Manitou μην υποτιμάς τα στρουμφάκια.
Διάβασε τον Στρουμφοκράτορα ή τον Στρουμφοναύτη (τεύχη 2 και 6 αντίστοιχα στη σειρά της Modern Times) και θα βρεις πολλές ομοιότητες με τα ντίσνεϋ.
Κι εκείνα περνούν με απλό τρόπο ωραία μηνύματα

 

[Guts]

Συμφωνώ σχεδόν σε όλα με τον φίλο Laz33. Οι εμπειρίες μου με τα Disney κόμικς στην ηλικία των 30+ ήταν αντίστοιχες πάνω κάτω.

Όμως ακόμα απολαμβάνω που και που να διαβάζω κανα Disney γιατί οι χαρακτήρες και ο ''κόσμος'' τους είναι αγαπημένοι απ'τα παιδικά μου χρόνια.

 

Τα δυνατά σημεία του Κάρλ Μπάρκς είναι η αθωότητα και η μαγεία που εκπέμπουν οι ιστορίες του με αρκετούς κοινωνικούς και οικολογικούς προβληματισμούς.

 

Εχθές διάβαζα τον δεύτερο τόμο του iron man και παρατραβάει το ''αστείο'' με την προπαγάνδα... δεν είναι  σοβαρή γραφή αυτή με τίποτα.

 

Επεξεργασία Ιανουαρίου 5, 2022 από Guts

[Manitou]

Παιδιά οι ιστορίες του Μπαρκς γράφτηκαν από το 1946 και μετά όταν δεν υπήρχε σχεδόν τίποτε. Ο Μπαρκς έφτιαξε μια ολόκληρη κουλτούρα που πάνω εκεί πάτησαν πάρα πολλοί μετά από αυτόν. Ο Stan Lee μεγαλούργησε όταν ο Μπαρκς είχε ήδη βγει στη σύνταξη. Το εκτόπισμα του ήταν τεράστιο. Προφανώς οι ιστορίες που έφτιαχνε έπρεπε να είναι κυρίως για παιδιά γιατί τα κόμικ τη δεκαετία του 50 τα διάβαζαν μόνο παιδιά. Τα νοήματα του τα έβγαζε μια χαρα παρόλα αυτα. Ψαχτε λίγο πόσο έχει επηρεάσει όλη την ποπ κουλτούρα ο "καλός σχεδιαστής" και μετά μου τον συγκρίνετε με τα χαριτωμένα μεν αλλά απίθανα μονοδιαστατα στρουμφάκια.  Η παγίδα που σκέφτηκε στην ιστορία με την Τσιμπολα αν σας φάνηκε γνωστή είναι γιατί την ξεπατικωσε ο Λουκάς στην αναζήτηση της χαμένης Κιβωτού του indiana Jones. 

Μπείτε απλά στην Wikipedia πατήστε Carl Barks και πάτε εκεί που λέει influence. Και το φοβερό είναι ότι αυτός ο τύπος δεν είχε βγει καν από το σπίτι του. Είχε κάνει άπειρες αγροτικές δουλειές και δουλειές του ποδαριού και ολα αυτά που έγραψε και σχεδίασε παρακαλώ (πάνω από 500 ιστορίες) τα φαντάστηκε με βάση αυτά που διάβαζε στα national geographic. Τέτοιος παιχταρας ήταν. 

 

Τελοσπαντων. Η κουβέντα από μένα λήγει εδώ να μην σπαμαρουμε άλλο το τοπικ. Δεν είναι ανάγκη να συμφωνούμε σε όλα σε αυτό τον κόσμο. 

 

[Laz33]

Δεν υπάρχει παρθενογένεση.
Κι ο Μπαρκς από αλλού επηρεάστηκε.
Δεν τα κατέβασε όλα απ΄το κεφάλι του. Υπήρχαν συγγραφείς αιώνες πριν γεννηθεί.

Εγώ έπαθα την πλάκα μου όταν διάβασα πρόσφατα τα "Παιδιά του Πλοιάρχου Γκραντ" και πληροφορίες για άλλα έργα του Βερν (ο οποίος επίσης δεν είχε ταξιδέψει ποτέ του) και διαπίστωσα ότι όλα αυτά γράφτηκαν το 19ο αιώνα. Ξαφνικά όλοι οι συγγραφείς του 20ου αιώνα μού φάνηκαν γατάκια
Αντίστοιχα βέβαια κι ο Βερν από κάπου αλλού θα πήρε έμπνευση.

Δεν είναι επιχείρημα επομένως να πεις ότι "ο Stan Lee μεγαλούργησε όταν ο Μπαρκς είχε ήδη βγει στη σύνταξη".

Δεν συγκρίνουμε τη φαντασία ενός συγγραφέα εν προκειμένω.

Λέμε ότι οι ιστορίες του Μπαρκς (και γενικώς οι ιστορίες ντίσνευ) είναι παιδικές.
Σ΄αυτό συμφωνούμε τουλάχιστον, μιας κι ο ίδιος το παραδέχεσαι.
Δεν είπα κάτι άλλο. Δεν είπα ότι δεν είναι ωραίες.

Ωραίες είναι. Αλλά παιδικές

Τώρα η σύγκριση με τα στρουμφάκια ok, δεν θεωρείς ότι είναι πετυχημένη.

Σ΄αυτό ας συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε

 

Επεξεργασία Ιανουαρίου 6, 2022 από Laz33

[Laz33]

Διάβασα άλλες δύο ιστορίες Μπαρκς τώρα που βρήκα όρεξη.
Την θεωρητικά καλύτερή του (βάση του inducks) "Επιστροφή στο Κλοντάικ" και το "Καιρός για Διακοπές"

Δεν αλλάζει κάτι. Ευχάριστες ήταν αλλά αρκετά απλές.

Τουλάχιστον μπόρεσα να τις διαβάσω άνετα.

Κι αυτό το λέω γιατί επιχείρησα να διαβάσω και κάποιες του Ρόσα.

Τις υποτίθεται τρεις καλύτερές του (πάλι βάση του inducks).
"Το Παπί που δεν Υπήρξε Ποτέ", το "Ξέχνα το!" και "Το Όνειρο μιας Ζωής".

Μ΄αυτή τη σειρά τις έπιασα.
Οι 2 πρώτες που ήταν σχετικά μικρές διαβάστηκαν. Με λίγο ζόρι αλλά διαβάστηκαν.
Ε την τελευταία δεν μπόρεσα. Πολύ κουραστική
Το σχέδιο του Ρόσα μπορώ να πω μ΄αρέσει περισσότερο απ΄του Μπαρκς (μη με βρίσετε). Ώρες ώρες ίσως είναι βαρυφορτωμένο αλλά γενικά έχει πολύ λεπτομέρεια, ζωντάνια και ωραία χρώματα

Τα σενάριά του όμως είναι βαρετά. Όχι όλα αλλά αρκετά απ΄αυτά.

Σύνθετα χωρίς λόγο και με πολλά αχρείαστα λόγια και καρέ που κάνουν την ιστορία να "κρεμάει".

Θυμάμαι και στο Βίο και Πολιτεία που διάβασα πριν λίγα χρόνια βαρέθηκα με κάποιες ιστορίες.

Και μάλιστα δεν κατάφερα να τον ολοκληρώσω (πρέπει να διάβασα κάπου 8 απ΄τα 12 κεφάλαια).

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς οι ντισνεϊκοί και αν έχετε κόντρα οι Μπαρκσικοί με τους Ροσικούς, αλλά η άποψή μου ως άσχετος με τα ντίσνευ είναι ότι δεν υπάρχει καν σύγκριση.
Μπαρκς >>> Ρόσα με διαφορά

 

[Manitou]

Ο Ροσα είναι φυσική συνέχεια του Μπαρκς. Με καλύτερο φυσικά σχέδιο και πιο πολύπλοκα σενάρια. Οι ιστορίες του Ρόσα πατάνε σε αυτές του Μπαρκς με πάμπολλα easter eggs. Ας πούμε το όνειρο μιας ζωής είναι μια ιστορία να διαβάσεις αφού έχεις διαβάσει όλο τον βίο προσεκτικα.

Οι Ντίσνευκοι δεν έχουν κόντρα Μπαρκς Ρόσα. Τους αγαπάνε και τους δύο εξίσου. Στα Ντίσνεϋ υπάρχουν δύο τεράστιες σχολές. Η Αμερικανική και η Ιταλική. Εκεί βρίσκεται η όλη κόντρα μεταξύ μας. Που δεν είναι και τόσο κόντρα γιατί οι περισσότεροι Ντίσνευκοι στην πραγματικότητα μεγαλώσαμε με όλα τα Ντίσνεϋ και μας αρέσει η διαφορετικότητα τους. Τα παλιά Αμερικανικά πιο ολοκληρωμένα τα παλιά Ιταλικά πιο καφρικα και αστεία τα νέα Ιταλικά πιο "μεγαλιστικα" και πιο εντυπωσιακά σε σχέδια και σενάρια.

 

Πάντως το σίγουρο είναι ότι αν διάβασες το "ξέχνα το" και τις ιστορίες τους Μπαρκς που μας είπες και δεν σου άρεσαν απλά τα Ντίσνεϋ δεν είναι για σένα. 

 

Αν μου έλεγες μια ιστορία του Ροσα να διαβάσεις χαλαρή θα σου έλεγα αυτή. Οπότε ναι δεν κάνουν για σένα. 

 

Τώρα ένα σχόλιο για τους υπόλοιπους. Που γράφουμε ρε παιδιά τις εντυπώσεις μας και τις αλλαγές για την delouxe έκδοση του Ρόσα?

 

[Captain Cooper]

1 ώρα πριν, Laz33 είπε:

Διάβασα άλλες δύο ιστορίες Μπαρκς τώρα που βρήκα όρεξη.
Την θεωρητικά καλύτερή του (βάση του inducks) "Επιστροφή στο Κλοντάικ" και το "Καιρός για Διακοπές"

Δεν αλλάζει κάτι. Ευχάριστες ήταν αλλά αρκετά απλές.

Τουλάχιστον μπόρεσα να τις διαβάσω άνετα.

Κι αυτό το λέω γιατί επιχείρησα να διαβάσω και κάποιες του Ρόσα.

Τις υποτίθεται τρεις καλύτερές του (πάλι βάση του inducks).
"Το Παπί που δεν Υπήρξε Ποτέ", το "Ξέχνα το!" και "Το Όνειρο μιας Ζωής".

Μ΄αυτή τη σειρά τις έπιασα.
Οι 2 πρώτες που ήταν σχετικά μικρές διαβάστηκαν. Με λίγο ζόρι αλλά διαβάστηκαν.
Ε την τελευταία δεν μπόρεσα. Πολύ κουραστική
Το σχέδιο του Ρόσα μπορώ να πω μ΄αρέσει περισσότερο απ΄του Μπαρκς (μη με βρίσετε). Ώρες ώρες ίσως είναι βαρυφορτωμένο αλλά γενικά έχει πολύ λεπτομέρεια, ζωντάνια και ωραία χρώματα

Τα σενάριά του όμως είναι βαρετά. Όχι όλα αλλά αρκετά απ΄αυτά.

Σύνθετα χωρίς λόγο και με πολλά αχρείαστα λόγια και καρέ που κάνουν την ιστορία να "κρεμάει".

Θυμάμαι και στο Βίο και Πολιτεία που διάβασα πριν λίγα χρόνια βαρέθηκα με κάποιες ιστορίες.

Και μάλιστα δεν κατάφερα να τον ολοκληρώσω (πρέπει να διάβασα κάπου 8 απ΄τα 12 κεφάλαια).

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς οι ντισνεϊκοί και αν έχετε κόντρα οι Μπαρκσικοί με τους Ροσικούς, αλλά η άποψή μου ως άσχετος με τα ντίσνευ είναι ότι δεν υπάρχει καν σύγκριση.
Μπαρκς >>> Ρόσα με διαφορά

 

 

 Βαρετός ο Ντον; Την πίσσα και τα πούπουλα (πάπιας) τώρα παρακαλώ...

 

Επεξεργασία Ιανουαρίου 6, 2022 από Captain Cooper

[Laz33]

Μόλις τώρα, Captain Cooper είπε:

 

 Βαρετός ο θείος Καρλ; Την πίσσα και τα πούπουλα τώρα παρακαλώ...

 

Ο Ρόσα, όχι ο Μπαρκς

[Laz33]

11 λεπτά πριν, Manitou είπε:

Πάντως το σίγουρο είναι ότι αν διάβασες το "ξέχνα το" και τις ιστορίες τους Μπαρκς που μας είπες και δεν σου άρεσαν απλά τα Ντίσνεϋ δεν είναι για σένα.

Του Μπαρκς δεν είπα ότι δεν μου άρεσαν.
Είπα ότι τις βρήκα απλές.

Ευχάριστες είναι όμως. Αφού σήμερα που βαριόμουν διάβασα δυο-τρεις στην καθισιά μου κι έχω κι άλλες υπόψιν μου

Του Ρόσα ναι.
Εκείνες όντως δεν μ΄άρεσαν.

Κουραστικές

 

Επεξεργασία Ιανουαρίου 6, 2022 από Laz33

[Captain Cooper]

5 λεπτά πριν, Laz33 είπε:

Ο Ρόσα, όχι ο Μπαρκς

 

Κεκτημένη ταχύτητα, Το καζάνι με την πίσσα πάντως βράζει...

[Anton Duck]

1 ώρα πριν, Laz33 είπε:

Οι 2 πρώτες που ήταν σχετικά μικρές διαβάστηκαν. Με λίγο ζόρι αλλά διαβάστηκαν.
Ε την τελευταία δεν μπόρεσα. Πολύ κουραστική
Το σχέδιο του Ρόσα μπορώ να πω μ΄αρέσει περισσότερο απ΄του Μπαρκς (μη με βρίσετε). Ώρες ώρες ίσως είναι βαρυφορτωμένο αλλά γενικά έχει πολύ λεπτομέρεια, ζωντάνια και ωραία χρώματα

Τα σενάριά του όμως είναι βαρετά. Όχι όλα αλλά αρκετά απ΄αυτά.

Σύνθετα χωρίς λόγο και με πολλά αχρείαστα λόγια και καρέ που κάνουν την ιστορία να "κρεμάει".

Θυμάμαι και στο Βίο και Πολιτεία που διάβασα πριν λίγα χρόνια βαρέθηκα με κάποιες ιστορίες.

Και μάλιστα δεν κατάφερα να τον ολοκληρώσω (πρέπει να διάβασα κάπου 8 απ΄τα 12 κεφάλαια).

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς οι ντισνεϊκοί και αν έχετε κόντρα οι Μπαρκσικοί με τους Ροσικούς, αλλά η άποψή μου ως άσχετος με τα ντίσνευ είναι ότι δεν υπάρχει καν σύγκριση.
Μπαρκς >>> Ρόσα με διαφορά

Εδω εγώ θα διαφωνήσω...

Ο Μπαρκς με τα απλά αλλά και δημιουργικά, χιουμοριστικά σενάρια ενώ ο Ρόσα με τις σύνθετες, γλαφυρές περιγραφές και την λεπτομερή δουλειά....

Κι όμως, ο Ρόσα έχτισε στον Μπαρκς και "ελευθέρωσε" τις ιστορίες του! Ο καθένας έχει και κάτι ξεχωριστό αλλά και οι δύο δημιούργησαν αριστουργήματα 

18 λεπτά πριν, Manitou είπε:

Ο Ροσα είναι φυσική συνέχεια του Μπαρκς.

Spoiler

Συμφωνώ απόλυτα...

Διότι χωρίς την Φιλοσοφική Λίθο του Καρλ δεν θα είχαμε και τις δύο απίστευτες ιστορίες του Ρόσα (Γράμμα στο Σπίτι, Το στέμμα των Σταυροφόρων)

 

Και αυτό είναι μονάχα ένα παράδειγμα  

[Manitou]

Ο Μπαρκς έχει τρεις βασικές κατηγορίες ιστοριών. Τις ταξιδιωτικές περιπέτειες που ο στόχος είναι να δείξει το ταξίδι με καλύτερη ιστορία την "Χαμένοι στις Άνδεις" τις ιστορίες κυνηγητού με τη Μάτζικα και τους Λύκους και τις μικρές δεκασελιδες ιστορίες. Από τις τελευταίες ξεχωρίζουν οι ιστορίες της εύθραυστης δεξιότητας του Ντόναλντ που ακολουθούν το ίδιο μοτίβο. Ξεκινάει μια νέα δουλειά είναι καταπληκτικός και στο τέλος κάνει μια και μόνη γκάφα και τα κάνει όλα γης Μαδιάμ. 

 

Ο Ροσα έχει ακριβώς τις ίδιες κατηγορίες με μεγαλύτερη ανάλυση μεγαλύτερη λεπτομέρεια καλύτερο σχέδιο πιο πυκνά σενάρια. Πατάει όμως ακριβώς στα χνάρια του Μπαρκς ακολουθοντας σχολαστικά την συνέχεια των πραγμάτων. 

 

Ο Ροσα έκανε 82 ιστορίες και για τους Ντισνευκους στην Ευρώπη είναι κάτι σαν Ροκ σταρ. Οπότε πρόσεχε τι λες στο παρόν thread γιατί η πίσσα και τα πούπουλα θα είναι το λιγότερο. 

 

Εσένα θα σου άρεσε ο Καστυ. Έχει καθαρή γραμμή και σενάρια πολύ δυνατά. Γενικά η ιερή δεκαδα των Ντίσνεϋ είναι Μπαρκς Ρόσα (Αμερικανοι) Σκάρπα, Καβατσανο, Κάρπι, De Vita (παλιοί Ιταλοί) Καστυ, Μοτουρα, Τζικε, Gervasio (νέοι Ιταλοί). Πολλά διαφορετικά στυλ χιλιάδες ιστορίες και αρκετές μικροομαδες ιστοριών με εξαιρετικό σχέδιο και εξαιρετικές αναπαραστάσεις άλλων εποχών.

 

Θέλει κόπο να εντρυφήσεις πραγματικά. Αν υπήρχε ας πούμε αντίστοιχη εγκυκλοπαίδεια όπως η Marvel θα είχε μέσα πολλά διαφορετικά πράγματα. Στα Ντίσνεϋ στην Ελλάδα είμαστε τυχεροί γιατί έχουμε δημοσιευμένα τα άπαντα Μπαρκς, Ρόσα, Σκάρπα, (τρέχουσα σειρά) σε πλήρεις εγκυκλοπαίδειες ενώ το Μίκυ Μαους κάθε Παρασκευής βάζει εδώ και 54 χρόνια όλες τις ιταλικές ιστορίες. Σκέψου ότι εγώ έχω στη δικιά μου συλλογή πάνω από 3000 ξεχωριστά τεύχη κόμικ με πάνω από 2000 να είναι Ντίσνεϋ. 

 

Όπως καταλαβαίνεις υπάρχουν και πιο πολύπλοκες ιστορίες για να πιάσουν και τον ενήλικο κοινό ενώ αν εντρυφήσεις πραγματικά τα βλέπεις αλλιώς. Όπως πάνω κάτω συμβαίνει και στα υπερηρωικα που διαβάζουμε αυτό τον καιρό στις εγκυκλοπαίδειες. 

 

Τα Αστερίξ είναι 30 όλα κ όλα. Τα Λούκυ Λουκ είναι 80. Πολύ πιο συμπιεσμένη πληροφορία.Εδω ανοίγεις ένα τεράστιο κεφάλαιο. Άλλος κόσμος. Μην περιμένεις να βρεις Λαργκο Γουίντς με παπια και ποντίκια. Αλλο πράγμα μπορείς να βρεις εδώ άλλο εκεί. Ότι διαβάζεις προσπαθείς να το συγκρίνεις με τα BD. Και στα υπερηρωικα το κάνεις. Έτσι δεν θα αφεθείς στη μαγιά του κάθε χώρου. Εγώ διαβάζω τώρα Φ4. Διαβάζοντας αρκετά μπήκα στο νόημα και πλέον τα απολαμβάνω πολύ καλύτερα. Δεν ψάχνω τη λογική που έψαχνα στην αρχή και σπαζομουνα. Καταλαβαίνω το concept και προσπαθώ να γίνω ένα με το κόμικ. Αν δεις έτσι τον Μπαρκς εκτός από διασκεδαστικές οι ιστορίες του θα σου φανούν και πιο βαθιές ξαφνικά. 

 

Φεύγω τώρα πάω να πάρω κάρβουνα για το καζάνι του από πάνω. 

 

Επεξεργασία Ιανουαρίου 6, 2022 από Manitou

[Θοδωρής Καραπάνος]

Επίσης, μπορείς να δοκιμάσεις τις ιστορίες του Γκόντφερσον. Αν δεν θες να χρειαστεί να μεταφράσεις την αμερικάνικη αργκώ του '30, του' 40 και του '50, μπορείς να αγοράσεις τον τόμο που είχε εκδώσει ο Τερζόπουλος. Είναι βέβαια οι πρώτες ιστορίες οπότε το σκίτσο είναι φτωχό αλλά θα χορτάσεις δράση, περιπέτεια και μυστήριο. 

[ManaLeak13]

4 ώρες πριν, Laz33 είπε:

Μπαρκς >>> Ρόσα με διαφορά

 

Συμφωνω 100%. 

 

Σε ολα τα υπολοιπα ομως νομιζω πως εισαι λαθος. Ο Μπαρκς ηταν μεγαλος δασκαλος για ολους.Και για τους συνεχιστες και για τους αναγνωστες.Πιο 8χρονο παιδακι που δεν διαβαζε Ντισνευ αραγε ηξερε για ιστοριες-θρυλους οπως ο Ιπταμενος Ολλανδος και την πηγη της νεοτητας, τοποθεσιες σε μερη που ποτε δεν αναφερονται στην Ελληνικη εκπαιδευση (Γιουκον,Κλονταικ) ή για τους αμετρητους θησαυρους χαμενων πολιτισμων που χαθηκαν στην ιστορια (Ινκας,Μαγια,Ατλαντιδα). Οσοι εδω μεσα μεγαλωσαμε στη χρυση εποχη του ΚΟΜΙΞ μονο κερδισμενοι ειμαστε,οι ιστοριες οχι μονο δεν ειναι βαρετες αλλα διαβαζονται ανετα ξανα και ξανα και ξανα μετα απο τοσα χρονια.

Ναι αμα πας να τα διαβασεις για 1η φορα στην ηλικια των 30-40 + ισως φανουν διαφορετικα αλλα σε καμμια περιπτωση βαρετα.

Το ιδιο και ο Ροσα,υπεροχος.

Να μου λεγες διαβασες κατι ακυρους ασχετους τυπου Νοελ ΒανΧορν,Μαου Χευμανς κλπ σαπιλες θα ελεγα ναι μαζι σου δεν διαβαζονται...

 

Αυτα βεβαια ειναι γουστα.Εγω πχ ποτε μου ουτε στα 10 ουτε στα 20 ουτε στα 30 μπορεσα να διαβασω Αστεριξ. Τα θεωρω τερμα βαρετα,ολα τα σεναρια με ιδια καταληξη,χαζα αστεια που ουτε παιδακια δεν γελανε.Σαν να βλεπεις τον Σεφερλη ενα πραμα.

 

39 λεπτά πριν, Θοδωρής Καραπάνος είπε:

Επίσης, μπορείς να δοκιμάσεις τις ιστορίες του Γκόντφερσον.

Αν βαριεται φιλε μου τον Μπαρκς και τον Ροσα που ειναι οι crem de la crem, τον ασπρομαυρο κακοσχεδιασμενο μικυ δεκατιας 30 πως να τον διαβασει? Ουτε εγω δεν μπορω να τα διαβασω αυτα...

 

Επεξεργασία Ιανουαρίου 6, 2022 από ManaLeak13

[Θοδωρής Καραπάνος]

1 λεπτό πριν, ManaLeak13 είπε:

Αν βαριεται φιλε μου τον Μπαρκς και τον Ροσα που ειναι οι crem de la crem, τον ασπρομαυρο κακοσχεδιασμενο μικυ δεκατιας 30 πως να τον διαβασει? Ουτε εγω δεν μπορω να τα διαβασω αυτα...

Ναι αλλά απ' όσο γνωρίζω, ο @ Laz33  προτιμά μία ιστορία με δυνατό σενάριο κι ένα μέτριο σχέδιο παρά μία φοβερά σχεδιασμένη ιστορία, η οποία όμως έχει ένα πιο απλό σενάριο. Βέβαια, αυτό που λέω είναι σχετικό, γιατί κατά πολλούς το διάβασμα ιστοριών σε στριπ, μπορεί να φτάσει να είναι και κουραστικό.

 

[ManaLeak13]

4 λεπτά πριν, Θοδωρής Καραπάνος είπε:

Ναι αλλά απ' όσο γνωρίζω, ο @ Laz33  προτιμά μία ιστορία με δυνατό σενάριο κι ένα μέτριο σχέδιο παρά μία φοβερά σχεδιασμένη ιστορία, η οποία όμως έχει ένα πιο απλό σενάριο. Βέβαια, αυτό που λέω είναι σχετικό, γιατί κατά πολλούς το διάβασμα ιστοριών σε στριπ, μπορεί να φτάσει να είναι και κουραστικό.

Δεν νομιζω καποια ιστορια ντισνευ να εχει το τρελα δυνατο σεναριο... Σιγουρα καμμια απο ΛΛ,Ρανταπλαν,Αστεριξ,Ιζνογκουντ απο τα υπολοιπα που εχω διαβασει. Επισης τα μαρβελ οσα εχω διαβασει απο τη Radnet τα λες ωραια, καποια περισσοτερο καποια λιγοτερο αλλα ως εκει,να περναει ευχαριστα η ωρα μας.

Η μονη ιστορια που γνωριζω να εχει το τελειο σεναριο, το τελειο υφος, που θα σε κερδισει να την διαβαζεις ξανα και ξανα για ολη σου τη ζωη ειναι η ιστορια της Μεσης Γης στα απαντα του Τολκιν,κατι που φυσικα δεν ειναι κομικ...

[Anton Duck]

12 ώρες πριν, ManaLeak13 είπε:

Να μου λεγες διαβασες κατι ακυρους ασχετους τυπου Νοελ ΒανΧορν,Μαου Χευμανς κλπ σαπιλες θα ελεγα ναι μαζι σου δεν διαβαζονται...

Εδώ θα συμφωνήσω!

 

Απορώ πως αυτοί οι άνθρωποι της Καθημερινής συνεχίζουν να βάζουν αυτές τις ανούσιες, βαρετές κτλ ιστορίες του Νόελ Να Χορν και του Χευμανς...

 

Τόσες ωραίες ιστορίες έχει κάνει ο Γίππες και ο Κάρι Καρχομεν...

[DM64007]

Παιδιά, είναι πάντοτε θέμα γούστου. Άλλοι λατρέυουν τα Ντίσνευ και γεμίζουν τις βιβλιοθήκες τους, ενώ άλλοι ούτε να τα βλέπουν. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τα Αστερίξ, Λούκι Λουκ κλπ. 

 

Στις αναφορές που γίνονται για Μπαρκς και Ρόσα, το μόνο που θα έλεγα είναι ότι για εμάς τους Ντισνεϊκούς, αυτόι οι δύο θεωρούνται "Θεούλιδες". Ο Μπαρκς προετοίμασε το έδαφος με τις καταπληκτικές ιστορίες του και ο Ρόσα έγινε ο σημαντικότερος συνεχιστής αυτού του πολυφημισμένου έργου.

 

Θα ήταν αδύνατο να μην σταθούμε στις αναφορές που γίνονται καθ' όλη τη διάρκεια των ιστοριών του Ρόσα. Για όποιον έχει διαβάσει τις ιστορίες του Θείου Καρλ και στη συνέχεια πιάσει για πρώτη φορά μερικές από τις δυνατές του Ρόσα, θα σκεφτεί πως το περιβάλλον φαίνεται αρκετά "γνώριμο" και πως εδώ κλείνει, κατά κάποιο τρόπο, ένα εξαιρετικό αλλά σχεδόν ατελές παρελθόν που δημιούργησε ο Καρλ Μπαρκς. Και πιστεύω ότι αυτό το στοιχείο είναι που κάνει ξεχωριστές τις ιστορίες των δύο αυτών ανθρώπων, η νοητή αλυσίδα γεγονότων που υπάρχει μεταξύ των ιστοριών τους, και ας έχουν στην πραγματικότητα απόκλιση αρκετών δεκαετιών.

 

Το σχέδιο του Ρόσα είναι πράγματι ένα αμφιλεγόμενο θέμα. Μερικές φορές φαντάζει εκνευριστικά λεπτομερές. Με την πάροδο των χρόνων έχω την εντύπωση ότι βελτιώθηκε αισθητά, αλλά όπως και να 'χει είναι ένα στυλ που μπορείς εύκολα να συνηθήσεις.

 

Αυτά από μένα. Με αναγκάσατε να παρατήσω στη μέση την χιλιοστή μου ανάγνωση των "Επτά πόλεων της Τσιμπόλα" και της "Επιστροφής στην Μονοτονία", αλλά τι να κάνουμε.....

 

 

[Manitou]

Πριν από 1 ώρα, ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ TV είπε:

Εδώ θα συμφωνήσω!

 

Απορώ πως αυτοί οι άνθρωποι της Καθημερινής συνεχίζουν να βάζουν αυτές τις ανούσιες, βαρετές κτλ ιστορίες του Νόελ Να Χορν και του Χευμανς...

 

Τόσες ωραίες ιστορίες έχει κάνει ο Γίππες και ο Κάρι Καρχομεν...

Και έτσι κάνοντας τον κύκλο με ένα ευχάριστο διάλειμμα για Λούκυ Λουκ και διαφημίσεις πάμε ξανά μάνα τα ίδια....

[Laz33]

18 ώρες πριν, Manitou είπε:

Εσένα θα σου άρεσε ο Καστυ. Έχει καθαρή γραμμή και σενάρια πολύ δυνατά. Γενικά η ιερή δεκαδα των Ντίσνεϋ είναι Μπαρκς Ρόσα (Αμερικανοι) Σκάρπα, Καβατσανο, Κάρπι, De Vita (παλιοί Ιταλοί) Καστυ, Μοτουρα, Τζικε, Gervasio (νέοι Ιταλοί). Πολλά διαφορετικά στυλ χιλιάδες ιστορίες και αρκετές μικροομαδες ιστοριών με εξαιρετικό σχέδιο και εξαιρετικές αναπαραστάσεις άλλων εποχών.

 

Θέλει κόπο να εντρυφήσεις πραγματικά. Αν υπήρχε ας πούμε αντίστοιχη εγκυκλοπαίδεια όπως η Marvel θα είχε μέσα πολλά διαφορετικά πράγματα.

 

Nα εντρυφήσω στα ντίσνεϋ δεν υπάρχει περίπτωση. Εκτός από όρεξη δεν έχω και τον απαραίτητο χρόνο.
Εδώ στα υπερηρωικά άρχισα να εντρυφώ δειλά δειλά και ήδη το θεωρώ υπέρβαση για μένα

Ίσως διαβάσω καμιά ιστορία από άλλους συγγραφείς, αλλά μέχρι εκεί.
Χθες διάβασα μια του Σκάρπα, το "Ο Άνθρωπος από το Ούλα Ούλα".

Καλούτσικη ήταν αλλά στο τέλος πάλι κάτι με χάλασε. Ήθελα κάτι πιο πετυχημένο, πιο "ψαγμένο".

 

Του Κάστυ ιστορίες που μπορώ να βρω; Δεν υπάρχουν στο ΚΟΜΙΞ λίγο που έψαξα.

Να διαβάσω κάπου free εννοώ, όχι ν΄αγοράσω.

 

 

19 ώρες πριν, Manitou είπε:

Ότι διαβάζεις προσπαθείς να το συγκρίνεις με τα BD. Και στα υπερηρωικα το κάνεις. Έτσι δεν θα αφεθείς στη μαγιά του κάθε χώρου.

Ναι, ισχύει.
Καταλαβαίνω ότι είναι λάθος, αλλά για μένα τα BD είναι το υπέρτατο είδος, οπότε αναπόφευκτα ό,τι διαβάσω από άλλο είδος το συγκρίνω μ΄εκείνα.
Προσπαθώ όμως να το μειώσω. Στα υπερηρωικά ήδη το κατάφερα (πιστεύω).
Θα το καταφέρω και στα ντίσνεϋ

 

 

 

19 ώρες πριν, Manitou είπε:

Φεύγω τώρα πάω να πάρω κάρβουνα για το καζάνι του από πάνω. 

Το ίδιο καζάνι να ετοιμαστεί και για τον @ ManaLeak13 που θεωρεί τα Αστερίξ βαρετά, με χαζά αστεία που ούτε παιδάκια γελάνε

@ ManaLeak13  στο ξανάπα. Δώσε μια ευκαιρία στα Αστερίξ (του Γκοσινί) γιατί τα έχεις παρεξηγήσει.
Μάλλον έχεις χρόνια να τα διαβάσεις κι έχεις σχηματίσει λάθος εικόνα.
Διάβασέ τα σαν ενήλικος και θεωρώ ότι θ΄αλλάξεις γνώμη

 

 

 

18 ώρες πριν, Θοδωρής Καραπάνος είπε:

Επίσης, μπορείς να δοκιμάσεις τις ιστορίες του Γκόντφερσον. Αν δεν θες να χρειαστεί να μεταφράσεις την αμερικάνικη αργκώ του '30, του' 40 και του '50, μπορείς να αγοράσεις τον τόμο που είχε εκδώσει ο Τερζόπουλος. Είναι βέβαια οι πρώτες ιστορίες οπότε το σκίτσο είναι φτωχό αλλά θα χορτάσεις δράση, περιπέτεια και μυστήριο. 

Ε όχι και να διαβάσω ασπρόμαυρο ντίσνεϋ δεκαετίας ΄30.
Είπαμε

 

[Manitou]

@ Laz33 Μμμ free Καστυ ε? Δύσκολο νομίζω γιατί αυτές οι original ιστορίες είναι Ιταλικές. Δύσκολα στα αγγλικά. Υπάρχουν πολλές ιστορίες στα ελληνικά αλλά πρέπει να τις αγοράσεις. Ας πούμε στα πρώτα κόμιξ της δεύτερης περιόδου έχει μερικές πολύ καλές ιστορίες. Οι κορυφαίες όμως είναι στο Μίκυ Μαους. Πραγματικά απίθανα σενάρια. Ίσως τα καλύτερα που κυκλοφορούν στο Ντίσνεϋ.
 

Θα κυκλοφορήσει σε λίγο καιρό ένας τόμος από τη σειρά Disney Masters με τον Καστυ. Αυτόν ίσως θα τον βρεις online κάποια στιγμή. 

 

Αααα

Αααα επίσης μπορείς να ψάξεις τα εξής πράγματα που είναι για σένα:

 

Μίκυ μυστήριο Β κύκλος.

 

Ιστορίες με τον Ντόναλντ μυστικό πράκτορα (doubleduck)

 

Νέες περιπέτειες του Φάντομ Ντακ. 

 

Μια που είπες για Σκάρπα, αυτός είναι ο κύριος εκφραστής των ιταλικών ιστοριών του 60. Αρκετά σουρεαλ με πάμπολλα σεναριακά κενά αλλά φουλ διασκέδαση. Απολαυστικές ιστορίες. Δεν ψάχνεις όμως για ρεαλιστικό σενάριο αλλά μόνο για διασκέδαση. 

 

Όσο για το καζάνι για τον Αστερίξ συμφωνώ και επαυξάνω

 

Και σαν αποδεικτικό στοιχείο βάζω ένα πρόσφατο εξώφυλλο του topolino που είναι ο ιδανικός επίλογος για αυτή τη κουβέντα.

Επεξεργασία Ιανουαρίου 7, 2022 από Manitou

[StefanosPap]

8 λεπτά πριν, Manitou είπε:

Και σαν αποδεικτικό στοιχείο βάζω ένα πρόσφατο εξώφυλλο του topolino που είναι ο ιδανικός επίλογος για αυτή τη κουβέντα.

 

Εεεε το θέλω!!

[doom]

1 hour ago, Laz33 said:

Του Κάστυ ιστορίες που μπορώ να βρω; Δεν υπάρχουν στο ΚΟΜΙΞ λίγο που έψαξα.

Να διαβάσω κάπου free εννοώ, όχι ν΄αγοράσω.

 

Αυτές είναι οι ιστορίες του που έχουν δημοσιευτεί στην Αμερική και φαντάζομαι πως μπορείς να βρεις εύκολα στο ίντερνετ.

Για κάτι εντελώς διαφορετικό απ'τα Ντίσνεϋ που έχεις διαβάσει υπάρχει αυτή η ιστορία (google Αλμανάκο 150)

Δύο ακόμα προτάσεις: 1, 2

 

υ.γ.

Spoiler

 

Επεξεργασία Ιανουαρίου 7, 2022 από doom