ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΟΥ-ΜΠΟΫ

[Bonadrug]

Κάποια στοιχεία ακόμα:

Αρχικά ο Μικρός Καουμπόυ ήταν μηνιαίος και αργότερα έγινε εβδομαδιαίος και τα κείμενα του έγραφε ο Π. Στρατίκης με το ψεύδώνυμο Κώστας Φωτεινός.

Μέχρι το 1971 και τη διάσπαση των Ανδρεόπουλου- Στρατίκη τα δυο περιοδικά (Σερίφης- Καουμπόϋ) είχαν την ίδια στέγη.

 

Για ένα διάστημα κυκλοφορούσε Μηναίο Υπερτεύχος Μικρός Καουμπόυ (τουλάχιστον 23 τεύχη).

 

Τα τεύχη του Μικρού Καουμπόυ ήταν ακριβώς 1500 σύμφωνα με τον Ζωιόπουλο, συγγραφέα του Χάρτινα Όνειρα, αλλά δεν το δένω και κόμπο γιατί στο Σερίφη αναφέρει 1422 τεύχη όταν έχω το 1468!

 

 

 

Στοιχεία: Ζωιόπουλος, Νίκος.

[Dr Paingiver]

Πάντως αν συγκρίνετε τα εξώφυλλα των τευχών 398 και 878, θα παρατηρήσετε το ίδιο φαινόμενο που παρατηρήθηκε και στον ''Μικρό Σερίφη''. Σε διαφορετικά τεύχη ίδια εξώφυλλα και ίδιες ιστορίες. Και σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλες τέτοιες περιπτώσεις.

[gkosk]

Πάντως αν συγκρίνετε τα εξώφυλλα των τευχών 398 και 878, θα παρατηρήσετε το ίδιο φαινόμενο που παρατηρήθηκε και στον ''Μικρό Σερίφη''. Σε διαφορετικά τεύχη ίδια εξώφυλλα και ίδιες ιστορίες. Και σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλες τέτοιες περιπτώσεις.

 

Όπως τα λες ακριβώς!! Ακμή και παρακμή αγαπητέ!! Όσο για τις ιστορίες, ειδικά στον Μικρό Καουμπόι έγινε της επανάληψης!!!!!!!

[GreekComicFan]

Η καταγραφή που έχει ξεκινήσει ο gkosk με τα επιπλέον διηγήματα/κόμικ, προστέθηκε και στην παρουσίαση σε μορφή word. Πιστεύω πάντως πως χρήσιμο θα ήταν να συμπεριλαμβάνεται και το τεύχος που μπορεί κανείς να βρεί κανείς αυτό το πρόσθετο υλικό. Ετσι και αλλιώς ξέρω πως κάποια στιγμή θα γίνει, γιατί λοιπόν να κάνετε διπλή δουλείά;

Οπότε υπάρχουν νέα στοιχεία το αρχειό θα ανανεώνεται.

[gkosk]

Καλά τα εξώφυλλα και τα οπισθόφυλλα, αλλά και το περιεχόμενο έχει μεγάλη σημασία. Αυτή είναι μια μικρή γεύση από όσα θα ακολουθήσουν τις επόμενες ημέρες!! Πλήρης, στο μέτρο του δυνατού, καταγραφή των εικονογραφημένων ιστοριών, σε συνέχειες, που φιλοξένησε το περιοδικό!! Ξεκινάμε λοιπόν την ενδοσκόπηση με αυτό το post και ........ βλέπουμε!!!!

 

 

[gkosk]

Οι μέρες περνάνε........και ο Germanicus αποκτάει υλικό για έρευνα!!!!!

[MORIBUS]

Λίγα λόγια κι από μένα γι΄ αυτό το πραγματικά απίστευτο περιοδικό.

Ο Μικρός Κάου-μπόυ, όταν πέρασε αποκλειστικά στους Ραμπατζή / Ανδρεόπουλο και συγκεκριμένα από τη στιγμή που η καλλιτεχνική επιμέλεια αποδόθηκε στον Κωνσταντίνο Ραμπατζή και η συγγραφική «απόδοση», κυρίως, στον Γ. Μαρμαρίδη, (Τάκης Φαναράς, Κ. Κυριακού και Μανώλης Αγριμανάκης, οι λιγότερο επαρκείς), η έκδοση αυτή έγινε το πιο συναρπαστικά πείραμα στην ιστορία των εγχώριων pulps. Κατ΄ αρχήν, οι ιστορίες άλλαξαν εντελώς σε σύγκριση με τις πιο παραδοσιακές του Στρατίκη-Φωτεινού. Άρχισαν να προστίθενται στοιχεία του φανταστικού, οι ιστορίες απέκτησαν μια απόκοσμη γοητεία, οι τίτλοι παρέπεμπαν σε ταινίες και λογοτεχνία τρόμου! «Φάντασμα με σάρκα και οστά» (447), «Το φίλτρο του Σατανά» (496), «Μια σκιά στην ομίχλη» (457), «Κάτω στα Τάρταρα» (534), «Το στοιχειωμένο σπίτι» (535), «Γυρίζω από τον Άδη» (645), «Νύχτα και τρόμος» (662), «Το πανδοχείο των νεκρών» (670), «Ραντεβού με το Χάρο» (618)! Άρχισαν τα τεράστια storylines που συνεχίζονταν για πολλά τεύχη, («Η αρχή του θρύλου των 4», «Ο πιο σατανικός εχθρός», «Η μεγάλη μάχη με τον Ελ Καπιτάν», «Οι θησαυροί του Μαξιμιλιανού» κ.λπ.), ενώ οι πρώτοι arch-villains έκαναν την εμφάνισή τους. (Ελ Ατατούρκ, Ελ Καπιτάν –πρώτη εμφάνιση στο # 377:«Οι γύπες του Ελ Καπιτάν»).

Παράλληλα, τα εξώφυλλα –ένα απίστευτο μοντάζ με φιγούρες από δύο ή και τρία διαφορετικά κόμικς που τοποθετούσαν σε φόντο άλλου, προέλευσης συχνά τρόμου, μεγάλου πάνελ-χρωματισμένα μ΄ ένα νοσηρό και συνάμα συναρπαστικό τρόπο σε προδιέθεταν για το σαλόνι του εσωτερικού τίτλου που παρ΄ ότι ασπρόμαυρο, όπως και όλο το περιοδικό, ήταν ακόμη πιο λειτουργικό – περισσότερος χώρος γαρ.

Είναι προφανές ότι οι δημιουργοί επηρεάστηκαν βαθιά από τα comic-magazines τρόμου της Warren Publishing (Creepy, Eerie, Vampirella, Monster World) απ΄ όπου άλλωστε προέρχονταν όλα τα φόντα τρόμου αλλά και άπειρες φιγούρες των κολάζ. Παράλληλα, οι δημιουργοί κατανάλωναν τόνους τίτλων γουέστερν ευρωπαϊκής αλλά και αμερικανικής προέλευσης τα οποία πάντρευαν –γραφιστικά αλλά και συγγραφικά- με τις μεταφυσικές τους φιγούρες / plots. Αλήθεια, δε θυμάμαι τίτλο γουέστερν της εποχής που να μην αποτέλεσε κάποιου είδους «κολάζ» γι΄ αυτούς τους απίθανους ανθρώπους. Άρπαγες σίγουρα, (α)λογοκλέφτες αναμφισβήτητα, τυμβωρύχοι οπωσδήποτε, αλλά με ατόφιο μεράκι και ταλέντο, ως εκεί που δεν παίρνει!

Και, ναι, βούτηξαν Savage Sword of Conan και Deadly Hands of Kung Fu, ξεπατίκωσαν και παραχάραξαν Vampirella και Docteur Justice κατακρεούργησαν Maroto, Wrightson, Giraud, Marcello, Nebres, Buscema κι όποιον άλλο είχαν την τύχη να πέσουν πάνω του και να τους αρέσει, όμως το έκαναν με τόση μαστοριά –για τα μέτρα και τα σταθμά της εποχής- που χαλάλι τους! Κι είχαν την πολύ μεγάλη μαγκιά να δείξουν γυμνό γυναικείο σώμα εν έτει 1975(!) στην αριστουργηματική γαλλική sci-fi σειρά «Ναυγοί μέσα στο χρόνο» - «Les naufrages du temps» των Jean-Claude Forest (σενάριο) και Paul Gillon (σχέδιο),1964.

Και για να μην ξεχνιώμαστε, σε επόμενο ποστ υπόσχομαι να σας προσφέρω δείγμα υψηλής γραφιστικής δεξιοτεχνίας δια χειρός Κ. Ραμπατζή! Προς το παρόν, καλή Ανάσταση!

[eliaselias0]

Μπράβο moribus έβαλες πολλά πράγματα σε τάξη και έμαθα πολλά πράγματα για ένα περιοδικό που ακόμα διαβάζω...

[germanicus]

μέτρα και τα σταθμά της εποχής- που χαλάλι τους! Κι είχαν την πολύ μεγάλη μαγκιά να δείξουν γυμνό γυναικείο σώμα εν έτει 1975(!) στην αριστουργηματική γαλλική sci-fi σειρά «Ναυγοί μέσα στο χρόνο» - «Les naufrages du temps» των Jean-Claude Forest (σενάριο) και Paul Gillon (σχέδιο),1964.

 

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! το λέει και στην αρχική παρουσίαση, αλλά δεν είχα κάνει τη σύνδεση!!!!

 

σε ποιά τεύχη????

 

σαφώς και με ενδιαφέρουν και με αφορούν τα συγκεκριμένα τεύχη!!!!!!!

 

και για αυτό και για τα άλλα!

 

[MORIBUS]

Μια κάπως καθυστερημένη απάντηση για τον Germanicus19:

Σύμφωνα με τα -δυστυχώς γραπτά- αρχεία μου (αφού η πρόσβαση στα ίδια τα τεύχη των Μικρών Κάου-Μπόυ είναι προς το παρόν αδύνατη) οι «Ναυαγοί μέσα στο χρόνο» ξεκίνησαν να δημοσιεύονται στο εσωτερικό εξώφυλλου και οπισθόφυλλου του περιοδικού από το τεύχος 496 (5-9-1975) εώς το 522 (5-3-1976). Επίσης, αν δυσκολευτείς με τα αρκετά παλιά αυτά τεύχη, το κόμικ επαναδημοσιεύτηκε και στα τεύχη 1182 (28-10-1988) εώς 1188 (9-12-88). Όλα αυτά με μια μικρή επιφύλαξη, αφού οι σημειώσεις είναι παλιές και κάπως μπερδεμένες.

Ά, και μια σημείωση που δεν αφορά ακριβώς σε αυτήν εδώ την έκδοση αλλά, μόλις το θυμήθηκα. Τα θρυλικά παιδιά δεν έμειναν πάντα τέσσερα, αλλά κάποια στιγμή ο Στρατίκης, στον Μικρό Σερίφη, πρόσθεσε και το πέμπτο μέλος, που ήταν η μικρή Ινδιάνα...Παλόμα! Ουγκ!

[germanicus]

Moribus!

 

Τώρα βέβαια που να ξέρεις/θυμάσαι αλλά ενώ στη πρώτη φορά είναι 27 τεύχη, από 2 σελίδες έκαστο (εσωτερικό εξώφυλλου-οπισθόφυλλου) ήτοι 54 σελίδες μάξιμουμ (αρκετά κοντά στις 51 σελίδες που είναι θεωρητικά το πρώτο γαλλικό του 74 (το δεύτερο του 75 θεωρητικά είναι 54)), στη δεύτερη φουρνιά είναι μόλις 7... να υποθέσω ότι στη δεύτερη φουρνιά είχε περισσότερες σελίδες ανά τεύχος (οπότε και ολοκληρώθηκε?)

 

[MORIBUS]

Όντως, Germanicus19, όταν επαναδημοσιεύτηκε η σειρά το ’88, την τοποθέτησαν στο εσωτερικό του περιοδικού σε τμήματα των 6 εώς 9 σελίδων. Έτσι ολοκληρώθηκε σε εφτά μέρη, κάτι που την έκανε αρκετά πιο εύπεπτη.

Σκεφτόμενος τώρα ότι αυτοί οι «πειρατές» στο Μικρό Κάου-Μπόυ, είχαν τόσο καλό γούστο ώστε να επιλέγουν εκπληκτικές σειρές για να «γεμίζουν» τα κενά τους, μελαγχολώ… Κι αυτό γιατί εκδοτικοί κολοσσοί του σήμερα, με άπειρα κεφάλαια και μέσα, αλλά με παντελή έλλειψη στόχων, γνώσεων και –το ακόμα χειρότερο- τους πιο ακατάλληλους στα ηγετικά πόστα, συνεχίζουν να σπαταλούν το χώρο τους με μέτριες σειρές, αγνοώντας –με αρκετή προκατάληψη- αριστουργήματα του πρόσφατου παρελθόντος. Αντίθετα, οι Ανδρεόπουλος και Ραμπατζής ήταν αναμφίβολα άνθρωποι με καλλιτεχνικό ένστικτο αλλά, το κυριότερο, με ασύλληπτη αγάπη για τα κόμικς και αυτό από μόνο του είναι κάτι το πολύ σπάνιο. Και για τότε, και για τώρα.

[germanicus]

 

Συμφωνώ μαζί σου για τις μέτριες επιλογές αν και νομίζω ότι κατά κύριο λόγο στοχεύουν στα χιουμοριστικά. Anyhow. Ευκαιρία για τα δέοντα

 

[gkosk]

Στον Μικρό Κάουμποι θαυμάσαμε στα οπισθόφυλλα, μεταξύ άλλων, μια σειρά που αποτελούσε μέρος της "Παρέλασης των ηρώων του Άγριου Ουέστ". Ήταν τα έργα και ημέρες των ινδιάνων, ή καλύτερα η ζωή των πρώτων και αυθεντικών Αμερικανών, πρίν εκείνοι καταλήξουν από τον Κάστερ στις τρόγλεις των στρατοπέδων συγκέντρωσης, γνωστότεροι σε εμάς σαν καταυλισμοί. Υπέροχη σειρά πράγματι. χαρακτηριστικά οπισθόφυλλα αλλά και χρήσιμα στοιχεία της οποίας θα δείτε παρακάτω.

 

:beer: :beer:

 

[gkosk]

Μέσα στις σελίδες του περιοδικού, ο πιο επιτυχημένος κακός ήταν ο Ελ Ατατούρκ και ο Ελ Καπιτάν παλαιότερα. Οι πιο κάτω εικόνες είναι από τα επεισόδια "Η Μάχη με τον Ελ Ατατούρκ" και "Η 2η ζωή του Ελ Καπιτάν". Δεν χρειάζεται να σας πω βέβαια τι εθνικότητας ήταν οι δυο αυτοί ε?

 

:beer: :beer:

 

[gkosk]

Τέλος για σήμερα με το συγκεκριμένο περιοδικό(αρκετά δεν ήταν????) με μια απορία. Διαφήμιση τόμων του περιοδικού, με έναν ήρωα εντελώς καμία σχέση με το άθλημα!!!! Φαρ Ουέστ ναι. Αλλά........

 

:thinking:

 

[MORIBUS]

Χρωστούσα ένα δείγμα γραφιστικής «επιδεξιότητας» του Κ. Ραμπατζή και να ΄το.

 

Προσέξτε καλά τις τρεις φιγούρες που συναποτελούν το εξώφυλλο του τεύχους 698 (20-7-79).

 

 

Και τώρα ρίξτε μια προσεκτική ματιά σε αυτήν εδώ την σελίδα από την κλασική αμερικανική σειρά “TALES OF WELLS FARGO” (FOUR COLOUR DELL # 1023, Aug.-Oct. 1958), pg. 26, story 2nd: ‘The skeleton cave’. (Και ιδιαίτερα στο τελευταίο πάνελ.)

 

 

Απίστευτος ο τύπος, έτσι;

[YOSHIMITSU]

Πολύ καλή φάση... κάπου πρέπει να τριγυρίζουν και άλλα συγκριτικά που είχαν τα παιδιά παλαιότερα (οι germ / crc εάν θυμάμαι καλά) με διάφορες φιγούρες που π.χ.: από Vabirella γινόταν η όμορφη Ντιάνα και άλλα πολλά...

 

Δεν μπορώ να το βρω... Νίκοοοο

[germanicus]

ο Corvus ήταν που είχε κεντήσει λέγοντας μας πως η Ντιάνα ερχόταν από τη Βαμπιρέλλα και ο Τζιμ Άνταμς από τον Δίκαιο/Dr Justice.

 

classic stuff!

 

Moribus!

 

[YOSHIMITSU]

Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία σύγκριση των δύο ηρωίδων σε μία μισοκαθισμένη - γονατιστή στάση όπου τα γυμνά μπούτια της μίας έγιναν τζιν στην άλλη και μάλιστα φαινόταν χαρακτηριστικά και η ραφή του... ή μήπως κάνω λάθος; Μπα... πρέπει να ψάξω καλύτερα...

 

http://www.greekcomics.gr/forums/index.php...%EA%EF%EB%DC%E6

 

CORVUS it is... έχει δίκιο Νίκο...

[germanicus]

χαβ φαν μον!

 

edit: γιου αρ φαστ μον!

[gkosk]

Να και η διαφήμιση 2 από τις πιο δημοφιλείς σειρές που πέρασαν από το περιοδικό! "Η μεγάλη μάχη με τον Ελ Καπιτάν" και "Η δεύτερη ζωή του Ελ Καπιτάν"!

:beer: :beer:

 

[gkosk]

Λοιπόν, οι σειρές που φιλοξένησε ο Μικρός Καουμπόυ, ήταν οι παρακάτω:

"Η πιό θανάσιμη αποστολή", ξεκινάει στο τεύχος 339 και ολοκληρώνεται 7 τεύχη μετά.

"Εκείνος που δεν ξέχασε", ξεκινάει στο τεύχος 602 και ολοκληρώνεται 7 τεύχη μετά. Επανακυκλοφορεί στο τεύχος 986, με 8 πάλι συνέχειες.

"Ελ Καπιτάν", ξεκινάει στο τεύχος 735 και είναι 8 τα συνολικά τεύχη. Επαναλαμβάνεται στο τεύχος 1128.

"Η αρχή του θρύλου", ξεκινάει στο τεύχος 879 και διαρκεί για 8 εβδομάδες.

"Η δεύτερη ζωή του Ελ Καπιτάν", ξεκινάει στο τεύχος 775, ολοκληρώνεται σε 8 τεύχη και επαναλαμβάνεται στο τεύχος 1056.

¨Η μεγάλη μάχη με τον Ελ Καπιτάν", ξεκινάει στο τεύχος 758, πάλι 8 τεύχη διάρκεια και η επανάληψη έρχεται με το τεύχος 1108.

¨Η πιό μεγάλη περιπέτεια", την οποία εντοπίζω στο τεύχος 1048, διαρκεί για 8 εβδομάδες, αλλά δεν γνωρίζω αν είχε προηγηθεί προηγούμενη έκδοση της.

"Ο πιό σατανικός εχθρός", ξεκινάει στο τεύχος 830, ίδια διάρκεια και η απαραίτητη επανάληψη από το τεύχος 1207.

"Ελ Ατατούρκ και Ελ Καπιτάν, εναντίον Τζίμ Άνταμς", ξεκινάει στο τεύχος 957, έχει ίδια διάρκεια και δεν γνωρίζω εάν επαναλήφθηκε.

"Οι θησαυροί του Μαξιμιλιανού", ξεκινάει με το τεύχος 502 και η επανάληψη έρχεται αρχής γενομένης με το τεύχος 1183. Διάρκεια 8 τεύχη.

 

Αν κάποιος γνωρίζει περισσότερα απλά τα προσθέτει. Ελπίζω να βοήθησα.

:beer: :beer:

[Corvus]

Πώ-πω! Στη διάρκεια των μηνών της απουσίας μου πραγματικά ζωγραφίσατε! Είδα τόσες πληροφορίες συγκεντρωμένες εδώ για το αγαπημένο περιοδικό της νιότης μου και χάζεψα!
Ένα-δυο μικρά πετραδάκια στο οικοδόμημά σας κι από μένα:

Το εικονογραφημένο "Κόσμημα του Σατανά" το οποίο εμφανίστηκε στις εξωτερικές σελίδες του Μικρού Κάου Μπόυ στις αρχές της δεκαετίας του 80, (με ένα φριχτό κίτρινο χρώμα) και στο οποίο αναφέρεται στη θαυμάσια παρουσίασή του ο αγαπητός gkosk, δεν είναι άλλο από την εικονογραφημένη μεταφορά της νουβέλας του Μάικλ Μούρκοκ " Το Πετράδι στο Κρανίο" (Jewel in the Skull) το οποίο αγαπούσα ιδιαίτερα από μικρός και είχα τη χαρά να μεταφράσω στα ελληνικά για τις εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ πριν από μερικά χρόνια. Διαδραματίζεται σε ένα φανταστικό μέλλον, όπου, μετά από έναν πυρηνικό πόλεμο, η Ευρώπη έχει επιστρέψει σε έναν νέο Μεσαίωνα, και κυρίαρχη στρατιωτική δύναμη είναι η "Μεγαλοβρετανία" (Greatbritain), οι κοινωνικές τάξεις και τα στρατιωτικά τάγματα της οποίας διακρίνονται μεταξύ τους από τις ζωώδεις μάσκες που φορούν. Οι εργάτες, για παράδειγμα, έχουν μάσκες μηρμυγκιών, οι πολεμιστές μάσκες σαρκοβόρων ζώων, οι επιστήμονες μάσκες φιδιών, κλπ.
Την ομολογουμένως εντυπωσιακή εικονογράφηση της ιστορίας έκανε το 1978 ο σπουδαίος Βρετανός James Cawthorn (ένα αληθινό graphic novel σε μια εποχή που ακόμα και ο ορισμός αυτός ήταν άγνωστος). Αγνοώντας, ως συνήθως τη φήμη του σχεδιαστή και της ιστορίας που κρατούσαν στα χέρια τους, οι παράγοντες την "ψιλοσκότωσαν". Όποιος έχει πάντως τα αντίστοιχα τεύχη, ας τα κρατήσει ως κόρη οφθαλμού. Το αυθεντικό κόμικ έχει προ πολλού χαθεί από την κυκλοφορία, και σήμερα είναι πανάκριβο και περιζήτητο.

Ακολουθεί συνέχεια.
Θ.Μ.

[eliaselias0]

Πω πω πω ! ! !

Καμιά 15ριά μέρες που δεν μπήκα στο Forum λόγω δουλείας (ναι καλά διαβάσατε - ΔΟΥΛΟΣ κατάντησα του Υπ.Οικονομικών) και φορτώσατε πράμα πολύ για τον Μ.Κ..

Μα πολύ πράμα λέω.

Αν μη τι άλλο τα περιοδικά αυτά εξακολουθούν να έχουν ενδιαφέρον.

Άραγε μια επανέκδοση θα ήταν άστοχη;

Εγώ πιστεύω ότι θα βρει ανταπόκριση.

[actor]

Γεια σας παιδια!Σας χρωσταω ενα μεγαλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ κι ενα μεγαλο ΜΠΡΑΒΟ!!!Κι εγω που ειχα την ψευδαισθηση η την παραισθηση αν θελετε πως εγω ημουν ο μεγαλυτερος φαν του Μικρου Καουμπου σημερα!Μεγα Λαθος! Ειλικρινα επαθα ενα ψιλοσοκ χθες βραδυ οταν σας ανακαλυψα και συγκεκριμενα το σοκ ηταν στο peak του οταν μου λυθηκανε τοσες αποριες σχετικα με την εικονογραφηση και τους συγγραφεις,μιλαμε για αποριες δεκαετιων!Τρεις αποριες μενουν ακομη αναλλοιωτες στο χρονο,δεν ξερω αν εχουν απαντηθει,εμενα τουλαχιστον μου εχουν διαφυγει,ποιος ειναι ο τυπος στο τελος των ιστοριων?Μου ειναι δυσκολο να πιστεψω πως ειναι καποιος απο τη συγγραφικη-εκδοτικη ομαδα,μαλλον προιον κολαζ ειναι κι αυτος,καποιος Αμερικανος που συνεβαλλε στην ψευδαισθηση της αποδοσης στα Ελληνικα,ποιος ειναι ομως?Help please!Η δευτερη απορια μου ειναι σχετικη με την προηγουμενη,πως ειναι δυνατον αυτες οι ιστοριες να γραφτηκαν αποκλειστικα στην Ελλαδα?Υπαρχουν τοσα αμερικανοφερτα ονοματα και τοποθεσιες μεσα,τα μεξικανικα του Πεπιτο κτλπ.Η τριτη απορια μου ειναι αν γραφτηκε ποτε το Τελος του Θρυλου των 4,καποτε ειχα ακουσει κατι φημες για φρικτο θανατο των παιδιων,τελος παντων,ειδωμεν.Πολλοι ηρωες των κομικς εχουν ξεχωριστη θεση στην καρδια μου οπως π.χ.η παρεα του Ντισνευ,του Αστεριξ και της Μαρβελ,ο Τζιμακος ομως και τα κολληταρια του ειναι παντα πρωτο τραπεζι πιστα για μενα,δεν ξερω γιατι, ισως επειδη ο γλαφυρος λογος του περιοδικου με ταξιδευε με μεγαλυτερο παλμο και καλπασμο απ'οτι η in your face εικονα ενος καρε κομικ,ισως γιατι τους ενιωθα σαν τους φιλους που θα ηθελα να εχω στην πραγματικη μου ζωη.Διαβαζω φανατικα Μικρο Καουμπου απο το 1983 με τον Μικρο Αρχηγο δευτερο αλλα οχι καταιδρωμενο αν εξαιρεσω τις διπλες του ιστοριες που δεν μου πολυαρεσανε,ο Μικρος Σεριφης με αφηνε παγερα αδιαφορο αν εξαιρεσω φυσικα τα γραμματα των αναγνωστων και τη συλλεκτικη του αξια,εβρισκα και βρισκω τις ιστοριες του εξαιρετικα απλοικες και χωρις να μου κεντριζουν το ενδιαφερον.Το ξερω πως η μητρα και το καλουπι της Θρυλικης Τετραδας ειναι ο Μικρος Ηρωας αλλα προσωπικα ψηφιζω δαγκωτο Θρυλικο Ελληνοπουλο,πρωτα εμαθα τα τεσσερα παιδια του νομου και μετα τον Γιωργο Θαλασση που αγνοω πια ηχηρα κι επιδεικτικα.Ρε παιδες τι συναρπαστικες οχταδες ηταν εκεινες,τι μυρωδια χαρτιου ηταν αυτη,τι page turner Θεε μου!Μιλαμε περνουσα τελεια βροχερα απογευματα στην αγκαλια της Ντιανας και των φιλων της,σε μια φαση περασα μια περιοδο μεγαλου μισους για τον Ελ Καπιταν και τον Ομαρ Ατατουρκ,τοσο πολυ τις ζουσα τις ιστοριες.Μου φαινοτανε παραξενο πως σε καθε ταινια γουεστερν που εβλεπα φανατικα δεν αναφεροταν πουθενα η βοηθεια που ηταν για μενα δεδομενη απο τον Τζιμ Ανταμς και τους βοηθους του.Σημερα ο γαμπρος μου που ειναι σαραντα διαβαζει για πρωτη φορα τα κατορθωματα των τεσσαρων θρυλικων υπερασπιστων του νομου,αγνοουσε την υπαρξη τους γιατι μεγαλωσε στον Καναδα,ελπιζω να γινει fan,anyway,keep up the good work!!!!

[salaudnick]

Εξαιρετική η ανάλυση της σύνθεσης (! ) των εικονογραφήσεων!!! Μπράβο!

 

Στον Μικρό Κάουμποι θαυμάσαμε στα οπισθόφυλλα, μεταξύ άλλων, μια σειρά που αποτελούσε μέρος της "Παρέλασης των ηρώων του Άγριου Ουέστ". Ήταν τα έργα και ημέρες των ινδιάνων, ή καλύτερα η ζωή των πρώτων και αυθεντικών Αμερικανών, (...)

 

Με την ευκαρία: οι έγχρωμες εικόνες στο post του gkosk με ημερομηνία 13 May 2008 (και συγκεκριμένα οι εικόνες με τους κόμπους, τα τίπις, την περικεφαλαία του αρχηγού και τα μοκασίνια) είναι από το βιβλίο του W. Ben Hunt με τίτλο The Golden Book of Indian Crafts & Lore, Simon and Schuster, 1954, το οποίο εκδόθηκε σε γαλλική μετάφραση, Comment Vivre en Indien, προσαρμογή Robert Doniol, Edition des deux coqs d’or, Paris, 1967. Η γαλλική έκδοση είχε τυπωθεί στην Ιταλία (Verona) από την Mondadori η οποία, τελικά, το έκδωσε και στα ιταλικά λίγα χρόνια αργότερα: Come vivere da pellerossa, μετάφραση της γαλλικής προσαρμογής A. Chiaruttini, Mondadori, Milano, 1977.

 

Όπως προκύπτει από μια πρόχειρη έρευνα στο web, ο W. Ben Hunt (1880-1970) υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους του κινήματος της ζωής στην ύπαιθρο. Έγραψε πάνω από 1000 άρθρα σε περιοδικά και 20 βιβλία, πολλά από τα οποία έχουν μεταφραστεί σε 26 γλώσσες. Συνεργαζόταν στενά με το προσκοπικό κίνημα και έγραφε, με το ψευδώνυμο Lone Eagle, στο Boy’s Life, το επίσημο περιοδικό των Αμερικανών προσκόπων.

[salaudnick]

Εάν ενδιαφέρει το βιβλίο αυτό του Ben Hunt, θα μπορούσα να επανέλθω με μερικές εικόνες (από τη γαλλική έκδοση)

[germanicus]

Με την ευκαρία: οι έγχρωμες εικόνες στο post του gkosk με ημερομηνία 13 May 2008 (και συγκεκριμένα οι εικόνες με τους κόμπους, τα τίπις, την περικεφαλαία του αρχηγού και τα μοκασίνια) είναι από το βιβλίο του W. Ben Hunt με τίτλο The Golden Book of Indian Crafts & Lore, Simon and Schuster, 1954, το οποίο εκδόθηκε σε γαλλική μετάφραση, Comment Vivre en Indien, προσαρμογή Robert Doniol, Edition des deux coqs d’or, Paris, 1967. Η γαλλική έκδοση είχε τυπωθεί στην Ιταλία (Verona) από την Mondadori η οποία, τελικά, το έκδωσε και στα ιταλικά λίγα χρόνια αργότερα: Come vivere da pellerossa, μετάφραση της γαλλικής προσαρμογής A. Chiaruttini, Mondadori, Milano, 1977.

 

Όπως προκύπτει από μια πρόχειρη έρευνα στο web, ο W. Ben Hunt (1880-1970) υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους του κινήματος της ζωής στην ύπαιθρο. Έγραψε πάνω από 1000 άρθρα σε περιοδικά και 20 βιβλία, πολλά από τα οποία έχουν μεταφραστεί σε 26 γλώσσες. Συνεργαζόταν στενά με το προσκοπικό κίνημα και έγραφε, με το ψευδώνυμο Lone Eagle, στο Boy’s Life, το επίσημο περιοδικό των Αμερικανών προσκόπων.

 

όποιος βρει το σαγόνι μου που έπεσε στο πάτωμα, παρακαλώ να μου το επιστρέψει....

 

:div: :div: :div:

 

 

'nuff said

 

[Mandrake]

Ουφ... τι κτήνος-αφιέρωμα ήταν αυτό και ΠΟΣΕΣ πληροφορίες περάσατε τελικά; Μόλις τέλειωσα την ανάγνωση του και τα συγχαρητήρια που θα σας πω είναι ΠΟΛΥ λίγα!! Είστε πραγματικά απίστευτοι!! Δεν είχα παρά λίγα τεύχη αλλά δεν ήξερα το όλο concept της σειράς και τι υπήρχε "από πίσω", όσον αφορά τους δημιουργούς κτλ.! Ευχαριστώ όσους συμμετείχαν μα πιο πολύ τους δύο ιθύνοντες για το ξεκίνημα της παρουσίασης, crc και gkosk!! Συγχαρητήρια παιδιά!! :clap2: