El Eternauta: Το θρυλικό κόμικ μεταφέρθηκε στο Netflix σε μια σειρά υψηλών προδιαγραφών [Πολιτάκης Δημήτρης, lifo.gr, 6/05/2025]

[ramirez]

«Ο κοσμοναύτης του απείρου» έκανε πρεμιέρα πριν από μερικές μέρες, σε μια μεταφορά αντάξια του θρύλου που συνοδεύει τόσο το έργο όσο και τον δημιουργό του, ο οποίος βρήκε τραγικό τέλος στα χέρια της αργεντινής χούντας.

 

 

 

 

Ένα από τα πιο σημαντικά κόμικς όλων των εποχών, και σίγουρα το πιο διάσημο στην Αργεντινή – μια χώρα με πολύ σοβαρή και βαθιά παράδοση στο είδος – αν όχι σε ολόκληρη τη Νότιο Αμερική, βρήκε τον δρόμο προς την μυθοπλασία της οθόνης, έξι δεκαετίες έστω μετά την πρώτη κυκλοφορία του. Το μνημειώδες αυτό έπος επιστημονικής φαντασίας (και πολιτικής αλληγορίας) γράφτηκε από τον Έκτορ Έστερχελντ και εικονογραφήθηκε από τον Φρανσίσκο Σολάνο Λόπες και είχε εμφανιστεί και στη χώρα μας σε βραχύβια περιοδικά κόμικς της δεκαετίας του ’80 όπως το «Σκαθάρι» και ο «Σκορπιός» – τίτλοι που χάθηκαν στην εκδοτική λήθη ή στην αιωνιότητα, σύμφωνα και με τον τίτλο του έργου: El Eternauta. Τελικά κυκλοφόρησε ολόκληρο στα ελληνικά σε δύο τόμους το 2008 και το 2009 από τον μικρό εκδοτικό οίκο Jemma, με τον (ιδανικά επεξηγηματικό) τίτλο «El Eternauta: Ο κοσμοναύτης του απείρου».

 

Η μεταφορά του βιβλίου από το Netflix με πρωταγωνιστή τον γνωστό Αργεντινό ηθοποιό Ρικάρντο Νταρίν αποτελεί μια σύγχρονη και φιλόδοξη υπερπαραγωγή που κρατάει τα βασικά στοιχεία της δομής, της πλοκής και της ατμόσφαιρας του «ιερού» αυτού για τους Αργεντινούς έργου, μεταφέροντας την δράση στο σήμερα, ο θεατής όμως θα πρέπει να περιμένει μέχρι το τελευταίο από τα έξι επεισόδια του πρώτου κύκλου της σειράς, για να υποψιαστεί σε τι ή σε ποιον αναφέρεται ο τίτλος. (Αμέσως μετά την πρεμιέρα της σειράς, ανακοινώθηκε ότι θα υπάρξει και δεύτερος κύκλος όπου θα αναπτυχθούν περαιτέρω τα φιλοσοφικά / «χωροχρονικά» θέματα του έργου).

 

 

 

 

Χρειάζεται συνεπώς μια κάποια υπομονή εκ μέρους του κοινού μέχρι να αποκαλυφθούν οι διαστάσεις του οράματος του Έκτορ Έστερχελντ, ο οποίος μέσω των ιστοριών του έβρισκε τον τρόπο να στηλιτεύει τις χούντες που ταλάνιζαν την πατρίδα του, στάση που πλήρωσε με την ίδια του την ζωή. Το 1977, και ενώ κυκλοφορούσε κρυφά από το ένα κρησφύγετο στο άλλο, υπαγορεύοντας τα σενάριά του από τηλεφωνικούς θαλάμους, απήχθη από το στυγνό καθεστώς του Στρατηγού Βιδέλα, και έκτοτε δεν τον ξαναείδε κανείς ποτέ. Την ίδια τραγική μοίρα είχαν και οι τέσσερις κόρες του. Ήδη όμως ο «Κοσμοναύτης του απείρου» είχε γίνει στην κοινή συνείδηση ένας «συλλογικός ήρωας», ένα σύμβολο αντίστασης ενάντια στον ολοκληρωτισμό και την καταπίεση.

 

Η ιστορία ξεκινάει μια χριστουγεννιάτικη (δηλαδή ζεστή για το νότιο ημισφαίριο) μέρα στο Μπουένος Άιρες – που είναι ο αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής τόσο του κόμικ όσο και της σειράς, έστω και στην «μετα-αποκαλυπτική» εκδοχή του – όταν ξαφνικά μια μυστηριώδης τοξική χιονοθύελλα καλύπτει τα πάντα φονεύοντας ακαριαία οποιονδήποτε κυκλοφορεί στο δρόμο χωρίς πλήρη εξάρτηση προστασίας.

Πώς συνέβη αυτό; Πρόκειται για ακραίο μετεωρολογικό φαινόμενο ή για κάτι άλλο ακόμα πιο απειλητικό; Τότε είναι που ξεκινάει η περιπλάνηση του κεντρικού ήρωα, του μεσόκοπου Χουάν Σάλβο – που βασανίζεται από οράματα ολέθρου και από έντονα déjà vu – και των οικείων του, σε μια υποβλητική όσο και τρομακτική αρένα επιβίωσης.

 

 

 

 

Η σειρά φέρνει στο μυαλό μια αλληλουχία από γνωστά έργα επιστημονικής φαντασίας, από τον «Πόλεμο των κόσμων» του Χ.Τζ. Γουέλς και τα αμερικάνικα B-movies επιστημονικής φαντασίας του ’50 – φιλτραρισμένα τα περισσότερα από το κλίμα της ψυχροπολεμικής παράνοιας που επικρατούσε τότε – μέχρι τις σύγχρονες σειρές με φόντο έναν κόσμο «μετά την καταστροφή», όπως το The Last of Us. Διατηρεί όμως αυτούσια σχεδόν την ειδική του υπόσταση και την αργεντινή του ταυτότητα.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...