ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ #566 [ΟΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ]

[natsos]

 

 

Η περιπέτεια και το γέλιο συνεχίζονται στις νέες ιστορίες του Μίκυ Μάους που κυκλοφορούν στα περίπτερα.

 

ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ: ΟΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ
ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ: Η ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΕΤΡΑ
ΓΚΟΥΦΥ: Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΚΡΥΨΩΝΑ
ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ: ΚΡΥΠΤΟΝΟΜΙΣΜΑ

 

 

Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, την Μ. Πέμπτη 17/04 (Νο. 566). 

[Indian]

Πριν από 1 ώρα, natsos είπε:

ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ: ΟΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ

 

Με την ιστορία να παίρνει 7.3/10 στο Inducks. Γενικά πολύ καλή βαθμολογία, αν εξαιρέσουμε ότι έχει βαθμολογηθεί από περίπου 40 χρήστες. 

 

 

[Captain Cooper]

Η ιστορία «Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΚΡΥΨΩΝΑ» ανήκει στη σειρά «Γκούφυ και Αστυνομία», ενώ η ιστορία «ΚΡΥΠΤΟΝΟΜΙΣΜΑ» στη σειρά «Υψηλή Οικονομία».

[neos]

Λόγω Casty την περίμενα λιιιιγο καλύτερη την ιστορία, αλλά οκ. Είχες τις στιγμές της και σχεδιαστικά και σεναριακά.

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #556 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο (Από τον αδελφόφιλο @ Indian o...)



Εδώ Λιμνούπολη! (By Silvia Ziche) 

Ιστορίες.

"Οι στοιχειωμένοι πίνακες."

Ο Μίκυ και ο Γκούφυ πάντα ονειρεύονταν να αγοράσουν ένα σπιτάκι στην όχθη μίας λίμνης για τις διακοπές τους.

Spoiler

Ο Γκούφυ χαρούμενος τρέχει και βρίσκει τον Μίκυ που κουρεύει το γκαζόν του. Του ανακοινώνει ότι βρήκε ένα σπιτάκι μόνο με είκοσι δολάρια. Η τιμή όμως δημιουργεί υποψίες στον Μίκυ. Υποψίες που επιβεβαιώνονται από τον μεσίτη που τους δείχνει το σπίτι στα γρήγορα και αποκρύπτοντάς τους το περιεχόμενο ενός δωματίου που εικάζεται πως έχει χάσει το κλειδί. Οι δεύτερες σκέψεις του Μίκυ εντείνονται αλλά το ειδυλλιακό τοπίο , αν εξαιρέσουμε τα κοράκια, δείχνει να πείθει τον Μίκυ για την βιαστική αγορά του φίλου του. Όλα αυτά μέχρι να κάνουν την βόλτα τους στην κοντινή γραφική πόλη.

Εκεί μαθαίνουν για τον προηγούμενο ιδιοκτήτη του σπιτιού που ήτανε ζωγράφος. Μία ερωτική απογοήτευση τον οδήγησε στην αγορά του εν λόγου σπιτιού όπου άρχισε να ζωγραφίζει με κέφι και μπρίο. Νόμιζε ότι είχε ξαναβρεί το κέφι του μέχρι που οι πίνακές του άρχιζαν να γίνονται σκοτεινοί αντικατοπτρίζοντας τα ειλικρινή του συναισθήματα. Ο προηγούμενος από τους δύο φίλους ιδιοκτήτης δε κατάφερε να ξεφορτωθεί τους πίνακες. Ο Μίκυ ρωτάει τον μεσίτη γιατί δε προσπάθησε να ξεφορτωθεί ο ίδιος τους πίνακες. Εκείνος τον προκάλεσε να τους ξεφορτωθεί μόνος του. Ανοίγει το δωμάτιο με λίγο σύρμα που αγόρασε και με τον Γκούφυ χαζεύουν τους πίνακες,

Στον Μίκυ δε φαίνονται άσχημοι. Μετά από μία μέρα φασίνας ο Μίκυ κατάκοπος πάει για ύπνο. Θα τον ακολουθήσει και ο Γκούφυ αφού αφήσει τα ξύλα στο τζάκι. Ένα κοράκι τον τρομάζει και ο Γκούφυ το κυνηγά μέχριτο δωμάτιο με τους πίνακες όπου το κοράκι μπαίνει μέσα σε έναν από αυτούς. Ένας ένοικος του πίνακα παρασύρει μέσα και τον Γκούφυ. Ο Μίκυ ξυπνάει ξεκούραστος αλλά με το κρεββάτι του φίλου του ανέγγιχτο και τα ξύλα στο πάτωμα αρχίζει να ανησυχεί. Δεν είναι μόνο αυτό όμως. Οι πίνακες δείχνουν διαφορετικοί και σε έναν από αυτούς διακρίνει την σιλουέτα του Γκούφυ. Επικοινωνεί με τον μεσίτη ο οποίος του δίνει το τηλέφωνο του ζωγράφου. Εκείνος του λέει να τους καταστρέψει.

Πράγμα λίγο δύσκολο όμως με τον Γκούφυ να βρίσκεται μέσα σε έναν από αυτούς. Προσπαθώντας να κατεβάσει έναν του μένει η κορνίζα στο χέρι και ανακαλύπτει ότι οι πίνακες έχουν γίνει ένα με τον τοίχο. Οπότε μπαίνει μέσα τους και ζει διάφορες περιπέτειες μέχρι που βρίσκει τον Γκούφυ. Καταφέρνουν να δραπετεύσουν αλλά μαζί τους δραπετεύουν και τα... μοντέλα. Εμφανίζεται όμως ο ζωγράφος με την επί σειρά ετών (50) σύζυγό του. Τα "μάγια" λύνονται και οι πίνακες βρίσκουν τη  χαορούμενη όψη τους. Οι φίλοι μας πουλάνε το σπίτι στο ζεύγος και τρέχουν κακήν-κακώς να ξεφύγουν από το επόμενο "κελεπούρι" του μεσίτη... 

"Η γαλάζια πέτρα." (Γ' μέρος.)

Η αναζήτηση της πέτρας συνεχίζεται και τα τρία παπάκια ανακαλύπτουν το μυστικό μίας πάπιας που γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά...

Γκούφυ & αστυνομία: "Η χειρότερη κρυψώνα."

Ένας ληστής ψάχνει καταφύγιο στο σπίτι του Γκούφυ... Βρε τον ταλαίπωρο...

Υψηλή οικονομία: "Κρυπτονόμισμα."

Ο Γιάννης ρίχνει στην αγορά το νέο του κρυπτονόμισμα. Η απάθεια του Μακ Ντακ όμως τον εκνευρίζει όλο και περισσότερο.

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Ο Casty για άλλη μία φορά ξεδιπλώνει το συγγραφικό και σχεδιαστικό ταλέντο του. Μία υπέροχη περιπέτεια με μυστήριο και αγωνία.  

Συναρπαστικό και εξ' ίσου ενδιαφέρον το τρίτο μέρος της αναζήτησης του γαλάζιου λίθου. Η "λογική" του Γκούφυ μας δίνει μία ευχάριστη και ευτράπελη ,προτελευταία, ιστορία. Το τεύχος κλείνει με μία άκρως ενδιαφέρουσα κόντρα των δύο κροίσων.

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Οι στοιχειωμένοι πίνακες."
2. "Η γαλάζια πέτρα." (Γ΄ μέρος.)
3. Υψηλή οικονομία: "Κρυπτονόμισμα."
4. Γκούφυ & αστυνομία: "Η χειρότερη κρυψώνα."

8.4/10!!! Το προτελευταίο τεύχος τ' Απρίλη είναι όμορφο!!!

  

[Laz33]

Tι έγινε ρε παιδιά;

Δεν διαβάσατε ακόμα την ιστοριάρα του Κάστυ;

Λοιπόν, τη διάβασα σήμερα.

Τη θυμόμουν βέβαια, επειδή την είχα διαβάσει πριν λίγο καιρό στην αγγλική της έκδοση.

Και ίσως γι΄αυτό (επειδή τη θυμόμουν δηλαδή) δεν μου φάνηκε τόσο εντυπωσιακή όσο την πρώτη φορά.

Αλλά είναι μια πραγματικά καλή ιστορία και αρκετά πρωτότυπη.

Δεν θυμίζει άλλη του Κάστυ.

Νομίζω το μεγαλύτερο ατού της είναι η ατμόσφαιρα που βγάζει.

Τρόμος, μυστήριο, μελαγχολία, αλλά στο τέλος το απαραίτητο (για disney) happy ending.

Το μόνο που θεωρώ "ψεγάδι" είναι ότι σχεδιαστικά η "Γυναίκα των ονείρων μου" μοιάζει πολύ με τη Σούζαν (τη γυναίκα του ζωγράφου), κάτι που με είχε μπερδέψει την πρώτη φορά.

Αφού λέω δεν την ήξερε τότε τη Σούζαν, πως τη σχεδίασε;

Και υποτίθεται ότι η "Lady of my dreams" αναπαριστά την κοπέλα που γούσταρε ο ζωγράφος πριν γνωρίσει τη Σούζαν.

Αυτήν δηλαδή που τον παράτησε και του δημιούργησε κατάθλιψη.

Άρα ή που η πρώην και η νυν σύντροφος του ζωγράφου έμοιαζαν πολύ ή που ο ζωγράφος σχεδίασε τη "γυναίκα των ονείρων του" έτσι όπως θα ήθελε αυτός να ήταν, όχι όπως ήταν η πρώην του.

Και τη σχεδίασε όπως περίπου μοιάζει η Σούζαν, η "μέλλουσα γυναίκα των ονείρων του" (dreams come true δηλαδή).

Οπότε μπορεί να δοθεί διπλή ερμηνεία σ΄αυτήν την ομοιότητα.

Απλά όπως έχω ξαναπεί μ΄αρέσει τα πράγματα στις ιστορίες που διαβάζω να είναι ξεκάθαρα στο 100% και να μη μ΄αφήνουν να τα ερμηνεύσω εγώ.

Τέλος πάντων.

Όπως είπα η ιστορία είναι πολύ καλή και αξίζει να τη διαβάσετε.

Τη βάζω στο top20 των ιστοριών του Κάστυ.

Ένα 8/10 από μένα στους "Στοιχειωμένους πίνακες"

 

Απ΄τις υπόλοιπες διάβασα μόνο την τελευταία με το κρυπτονόμισμα.

Καλούτσικη ήταν.

Το φινάλε δεν με έπεισε και πολύ βέβαια, αλλά γενικά καλά πέρασα.

Ένα 6,5/10 βάζω εδώ

 

Edited April 24 by Laz33

[hardivic]

Δε μπορώ να πω ότι διάβασα καμία ιστοριάρα που θα μου μείνει χαραγμένη στο μυαλό για πάντα. Ξεφεύγει από τα μοτίβα του Κάστι, διαβάζεται πολύ ευχάριστα, θα της έβαζα ένα 7.5 αν μου επιτρεπόταν στο inducks.

Εγώ δεν ενοχλήθηκα από την ομοιότητα των δύο γυναικών, περισσότερο με προβλημάτισε το σφεντόνιασμα και σπάσιμο της σελήνης...

 

Στο κρυπτονόμισμα έβαλα ένα 6, στην Κρυψώνα ένα 5, ενώ άρχισα να διαβάζω και τη Γαλάζια Πέτρα τώρα που φτάνουμε στο τέλος της και έχω να πω πως αν είχε γραφτεί και σχεδιαστεί τις εποχές του Μαρτίνα και του Κάρπι θα ήταν πολύ πολύ καλύτερη καθώς έχει καλό υλικό σεναριακά, αλλά ήθελε καλύτερη απόδοση σε σχέδιο, διαλόγους κλπ..

[CarpiMan]

5 ώρες πριν, hardivic είπε:

Στο κρυπτονόμισμα έβαλα ένα 6, στην Κρυψώνα ένα 5, ενώ άρχισα να διαβάζω και τη Γαλάζια Πέτρα τώρα που φτάνουμε στο τέλος της και έχω να πω πως αν είχε γραφτεί και σχεδιαστεί τις εποχές του Μαρτίνα και του Κάρπι θα ήταν πολύ πολύ καλύτερη καθώς έχει καλό υλικό σεναριακά, αλλά ήθελε καλύτερη απόδοση σε σχέδιο, διαλόγους κλπ..

 

Περιμένω να ολοκληρωθεί η Γαλάζια Πέτρα για να την διαβάσω αλλά μου άρεσε αυτή η αντιπαραβολή με τους Κάρπι και Μαρτίνα γιατί με αυτό το σχόλιο αναπόφευκτα όσο θα διαβάζω την ιστορία θα σκέφτομαι "εδώ ο Κάρπι θα το είχε σχεδιάσει έτσι ή ο Μαρτίνα εδώ θα το είχε τερματίσει ".

Τελικά με την άνευ όρων πολιτική ορθότητα έχει χαθεί ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία των κόμικς που είναι ο εξωραϊσμός της πραγματικής ζωής που ούτως ή άλλως έχει βία , ρατσισμό ανάμεσα σε φύλλα ,  φυλές ηλικίες , κοινωνικές τάξεις, αθλητικές ομάδες , ακραίες συμπεριφορές και εκφράσεις, κάπνισμα , όπλα , δεν υπάρχει τέλος στα κακώς κείμενα , αντί να κρύβονται όλα αυτά θα ήταν καλύτερα να διακωμοδούνται μέσα από τα κόμικς , θα ήταν μεγαλύτερη η προσφορά ενάντια σε αυτές τις καταστάσεις.

[Laz33]

9 ώρες πριν, hardivic είπε:

περισσότερο με προβλημάτισε το σφεντόνιασμα και σπάσιμο της σελήνης...

 

Μέσα στους πίνακες ο κόσμος ήταν ψεύτικος/φανταστικός, δεν υπόκεινταν στους φυσικούς νόμους.
Οπότε δεν με ενόχλησε που έσπασε ο Μίκυ το φεγγάρι με τη σφεντόνα.

Το ακούω πάντως και το 7,5 γι΄αυτήν την ιστορία.

Ούτε εγώ τη βρίσκω κάτι το φοβερό, αλλά θεωρώ είναι πολύ καλή και ξεχωριστή.

Τα τελευταία χρόνια ειδικά, ο Κάστυ όντως επαναλαμβάνεται. Αλλά έρχονται κάτι τέτοιες ιστορίες ν΄αποδείξουν ότι δεν έχει στερέψει ακόμα από έμπνευση.

 

Edited April 24 by Laz33

[hardivic]

On 25/4/2025 στο 1:20 ΠΜ, Laz33 είπε:

 

Μέσα στους πίνακες ο κόσμος ήταν ψεύτικος/φανταστικός, δεν υπόκεινταν στους φυσικούς νόμους.
Οπότε δεν με ενόχλησε που έσπασε ο Μίκυ το φεγγάρι με τη σφεντόνα.

 

 

 

On 24/4/2025 στο 9:51 ΜΜ, CarpiMan είπε:

 

Περιμένω να ολοκληρωθεί η Γαλάζια Πέτρα για να την διαβάσω αλλά μου άρεσε αυτή η αντιπαραβολή με τους Κάρπι και Μαρτίνα γιατί με αυτό το σχόλιο αναπόφευκτα όσο θα διαβάζω την ιστορία θα σκέφτομαι "εδώ ο Κάρπι θα το είχε σχεδιάσει έτσι ή ο Μαρτίνα εδώ θα το είχε τερματίσει ".

Τελικά με την άνευ όρων πολιτική ορθότητα έχει χαθεί ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία των κόμικς που είναι ο εξωραϊσμός της πραγματικής ζωής που ούτως ή άλλως έχει βία , ρατσισμό ανάμεσα σε φύλλα ,  φυλές ηλικίες , κοινωνικές τάξεις, αθλητικές ομάδες , ακραίες συμπεριφορές και εκφράσεις, κάπνισμα , όπλα , δεν υπάρχει τέλος στα κακώς κείμενα , αντί να κρύβονται όλα αυτά θα ήταν καλύτερα να διακωμοδούνται μέσα από τα κόμικς , θα ήταν μεγαλύτερη η προσφορά ενάντια σε αυτές τις καταστάσεις.

 

Συμφωνώ απόλυτα. Μπορεί η όλη ατμόσφαιρα να μου έφερε στο μυαλό τις αντίστοιχες των "δασκάλων" λόγω ταξιδιών στην Ιταλία, αναγέννησης κλπ. αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι μέρα με τη νύχτα. Γλυκανάλατες ατάκες, γλυκανάλατοι διάλογοι, σελίδες χωρίς πικάντικα γκαγκ, και γενικά λείπου όλα όσα περιγράφεις πολύ εύστοχα στο ποστ σου...

[Kriton]

Διάβασα κι εγώ τους στοιχειωμένους πίνακες και τολμώ να πω ότι η ιστορία μού άρεσε πάρα πολύ. Αν έχω να πω κάτι αρνητικό, είναι ότι για τα παιδιά ίσως να είναι αρκετά τρομακτική.

 

Πριν έρθω στο κυρίως θέμα, να πω κι εγώ για τη φάση με το φεγγάρι και την σφεντόνα, ότι με παραξένεψε πολύ. Όχι τόσο για το ότι συνέβη, αλλά για το ότι ο Μίκυ περίμενε ότι θα συμβεί, χωρίς να έχει κάποια ένδειξη ότι κάτι τέτοιο ήταν δυνατόν σ' εκείνον τον κόσμο.

 

Ο ζωγράφος με το αλλόκοτο όνομα λεγόταν στο πρωτότυπο Odoard Crunch. Αυτό πρέπει να είναι αναφορά στον Νορβηγό ζωγράφο Edvard Munch, του οποίου το επώνυμο μοιάζει οπτικά να ομοιοκαταληκτεί με την αγγλική λέξη "crunch", αλλά στην πραγματικότητα προφέρεται Μουνκ. Αυτό το έπιασε ο Έλληνας μεταφραστής, αναγραμματίζοντας το επώνυμο και ονομάζοντας τον ζωγράφο Έντουαρντ Κνουμ. Όπως ο Κνουμ ζωγράφιζε απόκοσμους πίνακες, έτσι και ο Μουνκ είναι γνωστός για έναν απόκοσμο πίνακα, την περίφημη κραυγή.

[hardivic]

11 ώρες πριν, Kriton είπε:

για τη φάση με το φεγγάρι και την σφεντόνα, ότι με παραξένεψε πολύ. Όχι τόσο για το ότι συνέβη, αλλά για το ότι ο Μίκυ περίμενε ότι θα συμβεί, χωρίς να έχει κάποια ένδειξη ότι κάτι τέτοιο ήταν δυνατόν σ' εκείνον τον κόσμο.

 

 

Ακριβώς αυτό. Νόμιζα ότι το ειχα γράψει κιόλας αλλά μάλλον κάτι άλλο έκανα εκείνη τη στιγμή και ξεχάστηκα...Δλδ πώς του ήρθε να το κάνει;

[Laz33]

On 29/4/2025 στο 9:08 ΠΜ, hardivic είπε:

Ακριβώς αυτό. Νόμιζα ότι το ειχα γράψει κιόλας αλλά μάλλον κάτι άλλο έκανα εκείνη τη στιγμή και ξεχάστηκα...Δλδ πώς του ήρθε να το κάνει;

 

Εντάξει, μπορεί να είχε παρατηρήσει από πριν ότι το φεγγάρι και γενικά τα αντικείμενα είναι ψεύτικα σ΄αυτόν τον κόσμο και μπορούν να σπάσουν.

Δεν κολλάω εγώ σε τέτοια, ειδικά σε disney ιστορίες, που εκ των πραγμάτων τα σενάρια δεν είναι τόσο σφιχτοδεμένα όσο σε άλλα κόμικς.

Αν το συναντούσα σ΄ένα Μπλέικ & Μόρτιμερ για παράδειγμα, θα είχα κάποιες ενστάσεις.
Αλλά σ΄ένα Μίκυ Μάους δέχομαι πιο εύκολα τις σεναριακές ευκολίες (όχι όμως τις σεναριακές τρύπες, εκείνες με χαλάνε ακόμα και σε Μίκυ Μάους).

 

 

Edited April 30 by Laz33

[Jim Slip]

On 4/24/2025 at 9:51 PM, CarpiMan said:

 

Περιμένω να ολοκληρωθεί η Γαλάζια Πέτρα για να την διαβάσω αλλά μου άρεσε αυτή η αντιπαραβολή με τους Κάρπι και Μαρτίνα γιατί με αυτό το σχόλιο αναπόφευκτα όσο θα διαβάζω την ιστορία θα σκέφτομαι "εδώ ο Κάρπι θα το είχε σχεδιάσει έτσι ή ο Μαρτίνα εδώ θα το είχε τερματίσει ".

Τελικά με την άνευ όρων πολιτική ορθότητα έχει χαθεί ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία των κόμικς που είναι ο εξωραϊσμός της πραγματικής ζωής που ούτως ή άλλως έχει βία , ρατσισμό ανάμεσα σε φύλλα ,  φυλές ηλικίες , κοινωνικές τάξεις, αθλητικές ομάδες , ακραίες συμπεριφορές και εκφράσεις, κάπνισμα , όπλα , δεν υπάρχει τέλος στα κακώς κείμενα , αντί να κρύβονται όλα αυτά θα ήταν καλύτερα να διακωμοδούνται μέσα από τα κόμικς , θα ήταν μεγαλύτερη η προσφορά ενάντια σε αυτές τις καταστάσεις.

 

Δεν είναι μόνο η πολιτική ορθότητα. Οι παλιές ιστορίες είχαν ρυθμό. Ήταν σα να βλέπεις καρτούν με τον Road Runner. Με εξαίρεση δημιουργούς σαν τον Καστύ και τον Τζερβάσιο, τα πιο πολλά νεοϊταλικά ΔΕΝ έχουν ρυθμό. Δηλαδή, σοβαρά τώρα, τι βλέπουμε στη "Γαλάζια Πέτρα"; Τους πρωταγωνιστές να περπατούν απ' το ένα μουσείο στο άλλο; Κάνω αγγαρεία όταν διαβάζω τέτοιες ιστορίες. Μου βγαίνει η ψυχή. Πολλές φορές τις παρατάω στη μέση και τις συνεχιζω άλλη μέρα γιατι δεν τις αντέχω. Και το "Κρυπτονόμισμα" τα ίδια χάλια έχει. Είναι θέμα αυτό με τους σύγχρονους Ιταλούς. Δεν ξέρω τι έχει πάει στραβά. Τα Ντίσνευ σε άλλες χώρες δεν είναι έτσι. 'Εκοψα το Super Μίκυ στο εξηκοστό τεύχος αλλά, που να πάρει, παιδικές, ξεπαιδικές, και εκεί οι ιστορίες είχαν ρυθμό.

[paola]

Οι "Στοιχειωμένοι πινακες" τι να πω ....Νομιζω οτι ειχα αρκετο καιρο να διαβασω τοσο ωραια ιστορια ! Ηταν και creepy..

Και ενω δεν μου αρεσει να χαλαω τις σειρες μου (ψυχαναγκασμός γαρ)  ,το τευχακι αυτο αποθηκευτηκε μαζι με αυτα που κραταω ξεχωριστα.Με τευχη που μου εχουν αρεσει πολυ και θελω να τα εχω πιο προσβασιμα για να τα ξαναδιαβασω.

Η ιστορια με την "Γαλαζια πέτρα" καλη,αλλα δεν μπορω να πω οτι με ξετρέλανε.