Πόσες φορές θα δούμε/ διαβάσουμε την ίδια ιστορία;

[Dimitris1408]

Αφορμή για αυτό το θέμα είναι η κυκλοφορία του The Road του Lanceret και η συζήτηση στο τοπικ της Anubis. Γράφοντας και σκεπτόμενος τους λόγους που δεν ενθουσιάστηκα με την είδηση έκδοση της έκδοσης στα ελληνικά ενός μάλλον πολύ καλού κόμικ, της αγαπημένης μου σχολής άρχισα να σκέφτομαι, μήπως είμαι απλά μίζερος;

 

Ωστόσο αναλύοντας το περισσότερο διαπιστώνω ότι μπορεί και μην είμαι. Κοιτούσα την βιβλιοθήκη μου και αναρωτιωμουνα ποιο βιβλίο θα ήθελα να δω σε κόμικ. Θυμάμαι όταν ο μαύρος πύργος του Κινγκ είχε βγει σε κόμικ είχα ενθουσιαστεί. Το διάβασα και βαρέθηκα. Δεν βοήθησε και το σχέδιο που δεν ήταν της αρεσκείας μου μεν, αλλά τα μόνα σημεία που μου κράτησαν το ενδιαφέρον ήταν όσα δεν αναφέρονταν στην σειρά των βιβλίων ( η προέλευση  crimson king, η φάση με τις σφαίρες του Μέρλιν κτλ). Ενώ θεωρούσα ότι το να δω τα σκηνικά που διάβαζα, οπτικοποιημένα θα είναι τέλειο, τελικά μηδέν. Αργότερα βγήκε και η ταινία, ήταν κάκιστη το προσπερνάμε. Εν τέλει την ίδια ακριβώς ιστορία την εδώ δει 3 φορές (σχεδόν 4 σύνολο γιατί μέχρι να βγεί και το τελευταίο βιβλίο τα ρούχα ξαναδιαβάσει). Πόσες φορές χρειάζεται να μου πουν ή να καταναλώσω την ίδια ιστορία σε άλλο μέσο; 

 

Υπάρχουν τα Dune, κάποιοι έχουν διαβάσει τα βιβλία, είδαν 2 εκδοχές σε ταινία, και διάβασαν και το κόμικ. Δεν είναι υπερβολή. Μήπως απευθύνεται σε άλλο κοινό; 

Πέρσι αντίστοιχα βγήκαν σε κόμικ δύο βιβλία του Καζαντζάκη. Όποιος έχει διαβάσει και τα δύο+ βιβλίο και κόμικ) πήρε την ίδια ευχαρίστηση που περίμενε;

Ακόμα και με το Νοσφεράτου την ταινία που είχα ενθουσιασμό αρχικά για το τι θα κάνει ο Εγγερς,μετά την μέση βαρέθηκα ελεεινά. 

Δεν έδωσε τίποτα καινούργιο. 

Δεν το έκανε ποτέ δικό του.

 

Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι διαπιστώνω ότι για μένα το πρόβλημα στην πλειοψηφία είναι να βλέπω ακριβώς το ίδιο το οποίο διαβάσατε. 

Παράδειγμα πριν κάποια χρόνια ο Γκάρλαντ έκανε σε ταινία το βιβλίο Αφανισμός ( αν και πήρε στοιχεία από όλη την τριλογία της νότιας ζώνης) του Τζεφ Βανντερμιρ. Για μένα πάντα η ταινία ήταν άψογη αν και παρέκκλινε υπερβολικά από το βιβλίο και από τον τρόπο και τις εικόνες που είχα φτιάξει εγώ στο μυαλό μου. Πέρσι βγήκε σε σειρά το Σιλό του Χαουι, που ακολουθεί αρκετά πιστά το υλικό από όσο θυμάμαι. Βαρέθηκα την ζωή μου και το παράτησα ενώ κατά γενική ομολογία είναι πολύ καλή σειρά. 

 

Προφανώς από το ένα μέσο σε άλλο μπορείς να εκμεταλλευτείς την διαφορές και να παραξεις φοβερό περιεχόμενο ακόμα και μένοντας αρκετά πιστός στο πρότοτυπο υλικό ( LotR κραυγαλέο παράδειγμα). Επίσης να πάρεις την κεντρική ιδέα και να αλλάζοντας της τα φώτα, με την δικιά σου οπτική και να βγάλεις εξίσου καλό (πχ αφανισμός που ανέφερα πριν, Η Λάμψη ) ή και κατά πολύ ανώτερο αποτέλεσμα (πχ ηλεκτρονικό πρόβατο - Blade Runner). Αφού το έκανες δικό σου.

 

Επίσης μπορεί στο ίδιο μέσο κάποιος σκηνοθέτης ( πχ αδελφοί Κοέν - όλες τους οι ταινίες είναι η Οδύσσεια πάνω κάτω) ή συγγραφέας (διάφορα αστυνομικά πχ Καμιλλερι - επιθεωρητής Μονταλμπάνο) να λένε την ίδια ιστορία πάνω κάτω. Να την την ίδια βάση. Δεν εννοώ αυτό. Επίσης το παραλλασουν αρκετά ακόμα και αν είναι στο ίδιο σεταρισμα. Εννοώ την ίδια ακριβώς ιστορία. Να ξέρεις και πως τελειώνει 

 

Πιθανόν να κούρασα και να μην γίνομαι αντιληπτός οπότε καταλήγω στο ότι, βαρέθηκα και δεν μου προκαλεί ενθουσιασμό να βλέπω την ίδια ιστορία συνέχεια άσχετα μέσου. Νιώθω ότι δεν κερδίζω κάτι πλέον. 

Φυσικά θα βγούν πράγματα που θα διαβάσω/ παρακολούθησω αλλά η έλλειψη πρωτοτυπίας μου στερεί τον ενθουσιασμό, την γκαβλα.

Υπάρχει κάποιος άλλος που σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο;

 

 

edit. Αντιλαμβάνομαι ότι ξέφυγα λίγο και έθεσα αρκετά θέματα και ίσως έχει χαθεί λιγο η συνοχή του κειμένου ( η και των αρχικών μου σκέψεων) οπότε σχολιαστε ότι και αν σας ενδιαφέρει.

 

edit 2. Επίσης να ξεκαθαρίσω ότι δεν αναφέρομαι στο ότι ένα καλό βιβλίο/ κόμικ διασκευάστηκε σε μια μέτρια/κακή ταινία. Δεν είναι αυτό το θέμα αν και ίσως κάπου το μπέρδεψα

 

 

Edited Wednesday at 05:43 PM by Dimitris1408

[hudson]

Αυτό που κατάλαβα - και διόρθωσε με αν κάνω λάθος - είναι ότι δεν μπορείς να ξανά δεις/διαβάσεις το ίδιο πράγμα, βαριέσαι αφόρητα. Προφανώς γιατί γνωρίζεις την υπόθεση και δεν σου δίνει κάτι νέο.

Θυμάμαι μικρός δεν ήθελα με τίποτα, αφού είχα διαβάσει ένα βιβλίο, μετά να το δω σε ταινία ή σειρά. Νόμιζα ότι θα χάσω πολλά από την ιστορία.

Πλέον δεν έχω αυτό το θέμα, ίσα ίσα που θέλω να βλέπω οπτικοποιημένα τα βιβλία που μου αρέσουν (είτε σε ταινίες είτε σε κόμικ), γιατί πάντα θα βάλουν κάτι που δεν υπάρχει στο βιβλίο και μου αρέσει αυτή η διαφοροποίηση όση και όποια και αν είναι.

Επίσης υπάρχου βιβλία που δεν έχω διαβάσει και με την απόδοσή τους σε κόμικ ή ταινία (αν μου αρέσει) θέλω να τα διαβάσω για να δω πόσο πιστά είναι και τι έχουν βάλει μέσα και τι έχουν αφήσει απ' έξω.

 

[Dimitris1408]

Ναι είναι πάνω κάτω αυτό. Δεν είναι τόσο ότι ξέρω το τέλος όσο όλο το κομμάτι της αφήγησης. Και είναι κάτι προσωπικό απλά διαπιστώνω ότι γίνεται πιο έντονο. Προφανώς βλέπω συνέχεια ταινίες/σειρές που βασίζονται σε βιβλία. Μεγάλο μέρος της παραγωγής βασίζεται σε αυτά. Συχνά δεν ξέρω καν τα βιβλία αυτά οπότε δεν με ενοχλεί απαραίτητα. Διαπιστώνω ωστόσο την διαφορά σε μια φρέσκια ιδέα. Λέω ναι ρε γαμώτο. Δεν βασίζεται κάπου. Δεν περιορίζεται στο να πρέπει να μεταφέρει κάτι αλλά εξυπηρετεί το δικό του όραμα. Ή όπως είπα πρίν παίρνει μια ιδέα ή ένα εγκατεστημένο σύστημα και κάνει κάτι δικό του.

 

Χρειαζόμαστε πραγματικά μια ακόμη by the book μεταφορά ενός εμβληματικού έργου; Η αλλαγή φορμάτ το δικαιολογεί;

Είναι εμπορική εκμετάλλευση μιας έτοιμος fan base? Είναι ευκολία, έλλειψη δημιουργικότητας; Μήπως απλά ο δημιουργός γουστάρει τόσο να μεταφέρει ένα τέτοιο έργο καιν εγώ κρίνω αυστηρά.

 

Η αφορμή , το The road δηλαδή ανήκει στην ύστερη περίοδο του Μακαρθι, πιθανότατα το πιο εύκολο βιβλίο του και πιθανότατα το πιο εμπορικό. Επίσης ενώ έχει βραβευτεί και με Πούλιτζερ ελάχιστοι το κατατάσσουν στις κορυφαίες 3 δουλειές του 

Edited Wednesday at 07:01 PM by Dimitris1408

[Laz33]

Δεν λες κάτι παράλογο.

Προφανώς κι αν έχεις διαβάσει το βιβλίο δεν θα σου πει και πολλά η μεταφορά του σε κόμικ.

Σχεδόν πάντα το πρωτότυπο είναι καλύτερο απ΄την οποιαδήποτε μεταφορά/διασκευή.

Όπως τα animations που προέρχονται από κόμικς χάνουν αρκετά σε σχέση με το κόμικ, έτσι κι ένα κόμικ που προέρχεται από βιβλίο θα χάνει αρκετά σε σχέση με το βιβλίο.

Αλλά για όποιον δεν έχει διαβάσει το βιβλίο και γενικά για κάποιον (όπως ο υποφαινόμενος) που δεν του αρέσει να διαβάζει βιβλία, νομίζω το να διαβάσει τη μεταφορά σε κόμικ είναι πολύ καλή επιλογή.

Πχ το "Κάστρο των Ζώων" το ευχαριστήθηκα αρκετά, επειδή δεν είχα διαβάσει ποτέ το βιβλίο του Τζορτζ Όργουελ στο οποίο βασίζεται.

Αν το είχα διαβάσει, πολύ πιθανό να μην το ευχαριστιόμουν τόσο (το κόμικ).

Το ίδιο και με κάποιες μεταφορές βιβλίων της Αγκάθα Κρίστι που έβγαλαν οι εκδόσεις Διόπτρα πριν λίγα χρόνια.

Αν είχα διαβάσει τα βιβλία, πολύ πιθανό να μη μου άρεσαν ιδιαίτερα τα κόμικς, γιατί απ΄ό,τι κατάλαβα (κι απ΄ό,τι είπαν παιδιά που τα έχουν διαβάσει και τα δύο) στο κόμικ κόπηκαν αρκετές σκηνές.

Και λογικό ακούγεται όταν ένα βιβλίο των ας πούμε 200 σελίδων το κάνεις κόμικ 50 σελίδων.

Δεν χωράνε να μπουν όλα μέσα.

Το ίδιο και με τον Έλρικ και με πολλά άλλα, μην τα αναφέρουμε όλα.

 

Edited Wednesday at 09:26 PM by Laz33

[Lelis]

Ωραία θεματακι που σηκώνει κουβέντα.

 

Προσωπικά σε μένα εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.

 

Λογικό αν ξέρεις ήδη το σενάριο και την ιστορία να χάνει πόντους όταν το ξαναδιαβάζεις η το βλέπεις σε άλλη απόδοση. Αλλά πιθανόν να βρεις αλλά challenges που θα σου κρατήσουν το ενδιαφέρον.

 

Για παράδειγμα και μιας και αναφέρεις του Καζαντζάκη που είναι και αγαπημένος συγγραφέας, όταν έπιασα τα GN του, προφανώς δεν είχα το άγχος να δω πως τελειώνει η ιστορία αλλά είχα την περιέργεια να δω πως είναι η απόδοση της σε GN, να δω ποια  σημεία και πώς έχουν αποτυπωθεί. Εν τέλη όλο αυτό δεν μου χάλασε την εμπειρία ανάγνωσης και ίσα ίσα , μπορεί να με έκανε να την απολαύσω και να την εκτιμήσω περισσότερο από κάποιον που δεν έχει διαβάσει τα βιβλία. Αντίστοιχα και σε μεταφορές ταινιών. Το watchman π.χ. παραμένει γενικά από τις αγαπημένες μου ταινίες και τολμώ να πω ότι έχει κάποια στοιχεία που μου αρέσουν περισσότερο από το κόμικ. 

 

Βέβαια υπάρχει πάντα και η άλλη πλευρά που μεταφορές από ένα μέσω στο άλλο με έχει κουράσει - ξενερώσει. Αλλά νομίζω όχι ποτέ σε βαθμό που να μην θέλω να το ξαναδώ σε άλλη μορφή η να με έχει κουράσει στο σύνολο του.

 

Οπότε για να το συνοψίσω, προσωπικά δεν πάω με κάποια προδιάθεση και νομίζω εν τέλη στο τέλος όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.

[deadneighbours]

Ξερεις τι γινετε καποιες φορες πρεπει να του δωσουμε περισσοτερη προσοχη γιατι μερικες φορες η πρωτη ματια κανει λαθος, οπως επεισις οτι ειμαστε ανθρωποι και μερικες φορες επειρεαζομαστε απο γνωμες και κριτικες, αλλα το να πετυχει μια αποπειρα ενος καλλιτεχνη να περασει ενα βιβλιο σε κομικς ειναι δυσκολο και μην νομιζετε οτι θα το δειτε πολλες φορες αυτο, αλλα ειμαι της αποψης οτι ας του δωσουμε μια ευκαιρια μια εναλλακτικη!!αυτα!!