Mια εικόνα, 345 λέξεις [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 11/05/2024]

[ramirez]

Μπορεί το όνομά του να ταυτίστηκε με αυτό του Τεν Τεν, τις ιστορίες του οποίου φιλοτεχνούσε από το 1929 και για περισσότερα από 50 χρόνια, αλλά ο Hergé στη μακρά καριέρα του είχε δημιουργήσει και άλλες σειρές. Μία από αυτές ήταν «Οι περιπέτειες των Ζο, Ζετ και Ζοκό», μια σειρά με μικρό ενδιαφέρον για τον ίδιο («βαριόμουν απίστευτα τους χαρακτήρες» είχε πει μεταγενέστερα), αλλά με μεγάλο ιστορικό και καλλιτεχνικό ενδιαφέρον για τους μελετητές του έργου του και τους θαυμαστές της καθαρής γαλλοβελγικής γραμμής. Ξεκίνησε να τη δημιουργεί τη δεκαετία του 1930, κυρίως λόγω των αντιδράσεων των εκδοτών του για την «υπέρμετρη βία» που είχε η περιπέτεια του Τεν Τεν «Το σπασμένο αυτί» την οποία είχε ολοκληρώσει λίγο νωρίτερα. Του ζήτησαν κάτι πιο «κατάλληλο για παιδιά» και αυτός ανταποκρίθηκε με μια ιστορία με πρωταγωνιστικά πρόσωπα δυο αδέρφια και τον μικρό τους χιμπατζή, τοποθετώντας τη δράση σε φουρτουνιασμένες θάλασσες, συννεφιασμένους ουρανούς και αφιλόξενες ζούγκλες, σε υποβρύχια και αερόπλοια ενάντια σε τυχοδιώκτες, πειρατές, κακοποιούς και άγριους κανίβαλους που καταδιώκουν τα μικρά παιδιά, τα απάγουν, τα βασανίζουν.

 

 

 

 

 

Δύσκολα μια τέτοια ιστορία θα γινόταν δεκτή στις μέρες μας, καθώς η κακώς εννοούμενη και ξεχειλωμένη πολιτική ορθότητα θα είχε επέμβει, ιδιαίτερα για σκηνές όπως αυτές με τους στερεοτυπικά σχεδιασμένους ιθαγενείς ανθρωποφάγους σε ένα έρημο νησί που αιχμαλωτίζουν τα παιδιά και τα ταΐζουν μέχρι σκασμού για να τα παχύνουν ώστε να τα μαγειρέψουν στη συνέχεια στο κλασικό καζάνι. Φυσικά οι λευκοί, Δυτικοευρωπαίοι πρωταγωνιστές θα ξεφύγουν από τους «υπανάπτυκτους μαύρους» και μάλιστα θα μπουν στην αμφίβια άκατό τους προκαλώντας δέος στους «απολίτιστους» οι οποίοι θα τους λατρέψουν ως θεούς. «Μικροί άτρωτοι… Μεγκάλο ταμπού… Οογκ! Κιρίκι πομ πομ! Κόρο πόκο! Όχι πια μαμ μαμ! Ταμπού! Μεγκάλο ταμπού!» λέει ο αρχηγός τους με θαυμασμό και τοποθετεί τα παιδιά σε θρόνο. Οι δύο πρώτοι τόμοι ιστορικής αξίας («Το Στρατόπλοιο Η. 22» και «Η μυστηριώδης ακτίνα») κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Μικρός Ήρως» (μετάφραση: Γαβριήλ Τομπαλίδης), που προς τιμήν τους δεν υποκύπτουν στην cancel culture της μόδας και προσφέρουν στο κοινό μια σπάνια ευκαιρία γνωριμίας με το πρώιμο έργο του Hergé, με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...