Η ζωή και ο θάνατος ενός κοκκινόμαυρου επαναστάτη [Αντωνόπουλος Γιάννης, efsyn.gr, 4/02/2023]

[ramirez]

Ολόκληρη η σύντομη ζωή του Ντουρούτι υπήρξε η ζωή ενός αφοσιωμένου και ανιδιοτελούς επαναστάτη.

 

 

 

 

Είναι αδύνατο να μιλήσει κανείς για τον ισπανικό Εμφύλιο χωρίς να αναφερθεί στην ηρωική συμβολή των αναρχικών, και δη στην ηγετική μορφή του αναρχοσυνδικαλιστή επαναστάτη Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι. Λίγες μέρες αφότου ξέσπασε το πραξικόπημα του Φράνκο, ο Ντουρούτι οργάνωσε μια ταξιαρχία αποτελούμενη από 3.000 αναρχικούς ξεκινώντας μια εκστρατεία για την κατάληψη της Θαραγόθα, πρωτεύουσας της Αραγονίας.

 

Οι τέσσερις πρώτοι μήνες του Εμφυλίου, κατά τους οποίους ο Ντουρούτι ενεπλάκη στον πόλεμο υπό τις διαταγές της δημοκρατικής κυβέρνησης – πριν σκοτωθεί κατά την πολιορκία της Μαδρίτης από τους φρανκικούς –, αν και αντιπροσωπευτικοί του δυναμισμού της προσωπικότητάς του, δεν μονοπωλούν το σύνολο της δράσης του. Στην πραγματικότητα, ολόκληρη η σύντομη ζωή του Ντουρούτι υπήρξε η ζωή ενός αφοσιωμένου και ανιδιοτελούς επαναστάτη. Ωστόσο, αυτοί οι τέσσερις μήνες και ο πρόωρος θάνατός του συνέβαλαν στο να ενδυθεί ένα μυθικό περίβλημα. Να μετατραπεί σε ένα σύμβολο, απαραίτητο σε καιρό πολέμου.

 

 

 

 

Με σεβασμό απέναντι στον ανθρωπότυπο του στρατευμένου αγωνιστή που ενσάρκωνε ο Ντουρούτι, αλλά αφήνοντας στην άκρη τη μυθοποιημένη του διάσταση, ο Χουάν Πέρεθ Φερνάντεθ με το ψευδώνυμο Χουαναρέτε (Juanarete), έγραψε το σενάριο για το κόμικς που αφηγείται τη ζωή του. Το κόμικς με τον τίτλο «Πέπε Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι» εκδόθηκε το 2019 στην Ισπανία, σε σχέδιο Κάρλος Αθάγκρα και χρώμα Ενκάρνα Ρεβουέλτα. Με μεγάλη χαρά το καλωσορίζουμε και στα καθ’ ημάς, καθώς στα τέλη του 2022 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Red n’ Noir, μεταφρασμένο στα ελληνικά από τη Δανάη Ταχτάρα.

 

Όντας πολιτικοποιημένος συνδικαλιστής, ο Χουαναρέτε έχει επιδείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ιστορία του ταξικού αντιφασιστικού κινήματος της χώρας του. Επίσης ήταν πάντα μεγάλος φαν των κόμικς. Το μεγάλο άλμα του στο μέσο έγινε όταν είδε το πρώτο του δημοσιευμένο σενάριο κόμικς, σε σχέδια του Ντανιέλ Βινουάλες, για τις τελευταίες ώρες του Ισπανού αναρχοσυνδικαλιστή, δασκάλου και καλλιτέχνη της αβανγκάρντ Ραμόν Αθίν (1883-1936), ο οποίος δολοφονήθηκε από τους φασίστες στο πρώτο έτος του ισπανικού Εμφυλίου.

 

 

 

 

Το 2020, έναν χρόνο μετά την κυκλοφορία του «Πέπε Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι», ο Χουαναρέτε δημοσίευσε το «Frontera de Ordesa» (σε σχέδια Δαβίδ Τάπια), το οποίο αναφέρεται στα μυστικά δίκτυα διαφυγής που οργάνωσαν οι Ισπανοί μαχητές από τα Πυρηναία μέχρι το Γιβραλτάρ, προκειμένου να φυγαδεύσουν διωκόμενους από τη ναζιστική Γερμανία. Ενώ το 2022, μαζί με τον Χουανφέρ Μπριόνες, δημοσίευσε το «La pitillera húngara», μια ιστορία εμπνευσμένη από το πέρασμα των Διεθνών Ταξιαρχιών από την Αραγονία.

 

Στο κόμικς για τον Ντουρούτι παρακολουθούμε όλη τη ζωή του αναρχικού επαναστάτη: τα παιδικά χρόνια σε μια προλεταριακή οικογένεια, τις ιδεολογικές του ζυμώσεις, την ενεργή συμμετοχή του στις απεργίες των εργατών σιδηροδρόμου, στις τάξεις των οποίων ανήκε από την εφηβεία του. Στη συνέχεια το πέρασμά του στο ένοπλο, τις περιπλανήσεις του στη Λατινική Αμερική, την εμπλοκή του στο αναρχικό συνδικάτο CNT, τη ρήξη του με τη δεσποτική κομματική γραφειοκρατία που, κατ’ αυτόν, εκπροσωπούσε η ΕΣΣΔ. Και βέβαια βλέπουμε στοιχεία για την ελάχιστη προσωπική του ζωή.

 

 

 

 

Η βιογραφία του αγωνιστή της ελευθεριακής ιδέας είναι βασισμένη σε ιστορικά στοιχεία που ευτυχώς μας διασώθηκαν (πόσα χρωστάμε στον Εντσενσμπέργκερ και στο «Σύντομο καλοκαίρι της αναρχίας»!), ενώ έχει εμπλουτιστεί με κάποιες υποθέσεις, λίγη δόση φαντασίας και μπόλικο χιούμορ. Η αφήγηση είναι γραμμική, ακολουθώντας τον αναρχικό αντι-ήρωα μέχρι το προδιαγεγραμμένο τέλος του, συνεπές προς την περιπετειώδη ζωή του. Το «βρόμικο», ολίγον τι αφαιρετικό, γελοιογραφικό σχέδιο, χρωματισμένο με την παραδοσιακή τεχνική ακουαρέλας, επιτείνει την αίσθηση της ελεύθερης, χωρίς αυστηρούς ρεαλιστικούς περιορισμούς, απόδοσης των μορφών. Χαρακτηριστική δε είναι η κατά κανόνα ομοιόμορφη τοποθέτηση στοιχισμένων καρέ, ώστε – όπως στην κινηματογραφική οθόνη – η προσοχή να μην αποσπάται από την αυξομείωση των πάνελ, αλλά να δίνεται έμφαση στο ξεδίπλωμα της αφήγησης.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...