Μια εικόνα, 346 λέξεις [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 14/01/2023]

[ramirez]

Ο Πίτερ Πάρκερ, πάνω απ’ όλα, ξεκίνησε ως ένα νέο παιδί, ως μαθητής με τον οποίο εύκολα μπορούν να ταυτιστούν τα παιδιά.

 

 

 

 

Έχοντας ήδη κλείσει τα εξήντα χρόνια, ο Spider-Man παραμένει μοναδικά και διαχρονικά δημοφιλής. Δεν είχα καταλάβει ποτέ γιατί. Είχα αντιληφθεί ότι ήταν πολύ αγαπητός στις νεαρότερες ηλικίες αλλά δεν είχα βάλει κάτω τα κομμάτια του παζλ για να σχηματίσω τη μεγάλη εικόνα. Ο γιος μου, δέκα χρόνων πια, πιστός φίλος του Ανθρώπου-Αράχνη εδώ και καιρό, μου έδωσε εμμέσως τις απαντήσεις.

 

Ο Πίτερ Πάρκερ, πάνω απ’ όλα, ξεκίνησε ως ένα νέο παιδί, ως μαθητής με τον οποίο εύκολα μπορούν να ταυτιστούν τα παιδιά. Ήταν πάντα ευάλωτος και ντροπαλός, δεχόταν μπούλινγκ και το αντιμετώπιζε πάντα με ετοιμότητα και αξιοπρέπεια. Ήταν άριστος μαθητής αλλά δεν είχε τουπέ, προσπερνούσε τους χλευασμούς και προτιμούσε να μελετά τις επιστήμες. Τα όμορφα κορίτσια δεν γύριζαν το βλέμμα τους προς αυτόν, επιλέγοντας τους αθλητές και τους δημοφιλείς μαθητές. Ήταν ορφανός από γονείς, θεωρούσε πάντα τον εαυτό του υπεύθυνο για τον θάνατο του θείου του, συμπεριφερόταν με καλοσύνη και αγάπη προς την ηλικιωμένη θεία του.

 

Έγινε υπερήρωας κατά λάθος, από ένα ατύχημα και όχι κατ’ επιλογήν. Το τσίμπημα της αράχνης δεν τον έκανε ευτυχισμένο, ποτέ δεν εξέλαβε τις υπερδυνάμεις του ως ευλογία αλλά ως κάτι μεταξύ κατάρας και ευθύνης που δεν του αναλογούσε και δεν την άντεχε. Είχε έντονα συναισθήματα, ερωτευόταν, αποτύγχανε, στενοχωριόταν, είχε τύψεις. Εργαζόταν σκληρά για να τα βγάλει πέρα και να βοηθήσει τη θεία Μέι. Είδε τον έρωτά του, την Γκουέν Στέισι, να πεθαίνει στα χέρια του. Δεν μισούσε τους αντιπάλους του, προσπαθούσε να κατανοήσει τις πράξεις τους και να τους μεταπείσει με όσο το δυνατόν πιο ειρηνικά μέσα. Προτιμούσε να είναι ο υπερήρωας της γειτονιάς παρά ο σωτήρας του κόσμου.

 

Στις πιο πρόσφατες εκδοχές του, στο χάος του πολυσύμπαντος της Marvel, μεγάλωσε, γέρασε, πέθανε. Ακόμα και στο πιο πρόσφατο μπλοκμπάστερ, το No Way Home του Τζον Γουάτς, ανάμεσα σε εκρήξεις, πολλαπλές διαστάσεις, χωροχρονικές ανωμαλίες και με όλους τους υπερεγκληματίες να τον καταδιώκουν, κράτησε την ανθρωπιά του αν και τριχοτομημένος. Με αποκορύφωμα τη σκηνή όπου ο δεύτερος Spider-Man (Andrew Garfield) βοηθά τον μεσήλικα πια πρώτο Spider-Man (Tobey Maguire) να ξεπεράσει τους πόνους στην πλάτη υπό το βλέμμα του τρίτου Spider-Man (Tom Holland).

 

 

 

 

Και το σχετικό link...