Προτιμάτε κλασικές ή σύγχρονες σειρές κόμικς;

[Laz33]

Δεν θα πω ψέματα.

Επηρεάστηκα από ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα που άνοιξαν οι "απέναντι" για το αν πρέπει ή δεν πρέπει να βγαίνουν τόσα παλιά "ρετρό" κόμικς.

Κι ενώ γράφτηκαν πολλές ωραίες απόψεις, γράφτηκαν και κάποιες π@παριές.

Καταρχάς κάποιος έβαλε στην ίδια πρόταση Μπλεκ, Τερματοφύλακα Γιατρό και... Μπλέικ & Μόρτιμερ , βάζοντάς τα στο ίδιο τσουβάλι και χαρακτηρίζοντάς τα αρχαιολογίες.

 

Εσείς τι προτιμάτε να διαβάζετε;

Και γενικά σας αρέσουν οι επιλογές των εκδοτών ή θα προτιμούσατε να κυκλοφορούν περισσότερα σύγχρονα ή περισσότερα κλασικά κόμικς;

 

Προσωπικά προτιμώ περισσότερο τα κλασικά κόμικς.

Εννοείται να βγαίνουν και σύγχρονα, αλλά να αξίζουν. 

Αν έχουν να προσφέρουν κάτι περισσότερο απ'τα παλιά, ας βγουν.

Αλλιώς δεν έχει νόημα μόνο και μόνο για να λέμε ότι διαβάζουμε μοντέρνες ιστορίες.

 

Α, μην ξεχάσω να κάνω και μια διευκρίνιση.

Όταν λέμε κλασική σειρά κόμικ, εννοούμε μία που να γράφτηκε ας πούμε δεκαετία '90 και παλιότερα.

Σύγχρονη εννοούμε μία μετά το 2000.

Χοντρικά όλα αυτά, απλά για να έχουμε μια βάση στη συζήτηση.

 

Είμαι περίεργος να δω τις απόψεις σας 

 

 

 

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 3, 2022 από Laz33

[ManaLeak13]

14 λεπτά πριν, Laz33 είπε:

Καταρχάς κάποιος έβαλε στην ίδια πρόταση Μπλεκ, Τερματοφύλακα Γιατρό και... Μπλέικ & Μόρτιμερ , βάζοντάς τα στο ίδιο τσουβάλι και χαρακτηρίζοντας τα αρχαιολογίες.

 

Tα 2 πρωτα ειναι οντως αρχαιολογιες, το Μ&Μ ειναι κατα βαση πιο συγχρονο. Η αρχαιολογία δεν θεωρω ειναι απαραιτητα κακο κριτηριο. Και τα Μαρβελ των 60ς αρχαιολογιες ειναι ομως οπως βλεπουμε ειναι υπεροχα και διαβαζονται ακομα στις μερες μας λες και γραφτηκαν χθες.Το ιδιο και τα ΛΛ/Αστεριξ. Άλλα οπως ο μπλεκ  ο μαρκ ο τερματοφυλακας ο σεραφινο ειναι ξεπερασμενα αναγνωσματα,πως να το κανουμε ; Ειναι κομικς περασμενων γενεων που κατα κανονα θα περασουν αδιαφορα σε οποιονδηποτε νεο/συγχρονο αναγνωστη.Ουτε κομπλεξ ειναι ουτε απαξιωση. Ειναι γεγονος. 

 

Προφανως και ο καθενας μας διαβαζει (και καλα κανει) αυτα που τον ευχαριστουν ειτε γραφτηκαν το 2022 ειτε το 1922.

 

Ψηφισα "μονο κλασικα". Οτιδηποτε εχω διαβασει μετα το 2000 δεν μου αρεσε κυριως σχεδιαστικά αλλά και σεναριακα πλην μετρημενων εξαιρεσεων. 

 

14 λεπτά πριν, Laz33 είπε:

Επηρεάστηκα από ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα που άνοιξαν οι "απέναντι" για το αν πρέπει ή δεν πρέπει να βγαίνουν τόσα παλιά "ρετρό" κόμικς.

Ποιοι ειναι οι "απεναντι" ; 

 

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 3, 2022 από ManaLeak13

[Laz33]

Ναι, για το Μπλέικ & Μόρτιμερ ήταν η ένστασή μου.

Τα άλλα δύο (Μπλεκ, Τερματοφύλακας Γιατρός) θεωρώ κι εγώ ότι είναι ξεπερασμένα πλέον.

 

Απέναντι λέω ένα φόρουμ αντιγραφή του δικού μας (comicstreet λέγεται) που δημιουργήθηκε από κάποια παιδιά που ήταν κάποτε σε μας κι έφυγαν επειδή απ'ό,τι κατάλαβα υπήρξαν κάποιες διαφωνίες με τη διαχείριση.

 

[ManaLeak13]

Δυστυχως στα καινουργια (δεν ειναι οτι τα απαξιωνουμε ετσι για να παμε κοντρα) εχει χαθει η εμπνευση...δεν υπαρχει ταλεντο, σιγουρα οχι το ταλεντο των αρχικων που προσπαθουν να αντιγραψουν.

 

Για παραδειγμα τα ΛΛ/Αστεριξ. Οι μπελαδες και ο γρυπας ,για μενα, ξεπερασαν τις προσδοκιες που ειχα οταν τα αγορασα (που τα πηρα κατα βαση για να εχω ολοκληρες τις σειρες οπως ξερεις). Ομως ανετα διαβαζονται και 2 και 3 και 4 φορες μεσα στην ιδια χρονια. Τα Λουκυ κιντ και κατι ιστοριες με πικτους και αγωνες στην Ιταλια κλπ ,ειναι κακιστα. Ας αφησουμε εξω το νεο Ιζνογκουντ τι ακριβως ειναι...

 

 

Για Ντισνευ δε θα σχολιασω τα χω πει παλιοτερα. Θα πεσουν παλι να με λιτζαρουν οι φαν της Καθημερινης 

 

[Malice]

καραΚλασσικά😎

[jimakoszs97]

Κλασσικά εννοείται. Κυρίως μου αρέσουν τα γουέστερν, τα πολεμικά και τα ποδοσφαιρικά όπως ο «Τερματοφύλακας Γιατρός» και «Τα Μαγικά Παπούτσια του Μπίλυ».
Δεν μου αρέσει το σχέδιο σε πολλά από τα καινούργια κόμικς. Αυτά που μου αρέσουν μπορεί να τα αγοράσω.

[Kurdy Malloy]

Άλλο πράγμα το κλασσικό και άλλο πράγμα το παλιό. Το κλασσικό είναι συνήθως παλιό, αλλά κάθε παλιό δεν είναι κλασσικό. Όπως δεν είναι κλασσικό ένα Φίατ 127 ή ένα παλιό μονόπορτο ψυγείο Ιζόλα.

[Lord Makro]

30 min ago , Kurdy Malloy said:

Όπως δεν είναι κλασσικό ένα Φίατ 127 ή ένα παλιό μονόπορτο ψυγείο Ιζόλα.

 

ΤΙ ΕΙΠΕΣ ΡΕ ΓΙΑ ΤΟ ΦΙΑΤ 127;;;

[StefanosPap]

Όταν μιλάμε για κλασικά και σύγχρονα κόμικς, φαντάζομαι μπαίνουν στην συζήτηση και σχολές από χώρες όπως η Ιαπωνία, η Κορέα κλπ;

[Laz33]

Τα πάντα, όλες οι σχολές.

[Laz33]

Ας γράψω λίγο πιο αναλυτικά την άποψή μου και το λόγο που επέλεξα ως απάντηση "και τα δύο, αλλά κυρίως κλασικά".

 

Στα υπερηρωικά ξεκάθαρα προτιμώ παλιότερες ιστορίες. Από δεκαετία '80 και πιο πριν.

Οι καινούριες δεν μ'αρέσουν ιδιαίτερα, ούτε σχεδιαστικά, ούτε σεναριακά με όλη αυτήν την πολυπλοκότητα που απέκτησαν. 

 

Στα ντίσνεϊ είναι ακόμα πιο ξεκάθαρο ότι προτιμώ παλιές ιστορίες.

Βασικά μόνο Μπαρκς διαβάζω πλέον.

 

Στα φουμέτι λίγο περισσότερο προτιμώ κι εδώ τα παλιά, όπως την Κατάκτηση της Δύσης ή τα Ντύλαν Ντογκ του Σκλάβι, αλλά και τα καινούρια θεωρώ ότι δεν απέχουν και πολύ απ'τα παλιά σε επίπεδο σε κάποιες σειρές, όπως πχ στα Ζαγκόρ.

Τέλος πάντων. Έτσι κι αλλιώς δεν πολυασχολούμαι μ'αυτή τη σχολή, οπότε ας μην το αναλύσω περισσότερο.

 

Και τέλος στα αγαπημένα μου γαλλοβελγικά επίσης προτιμώ παλιότερες ιστορίες.

Και βασικά αν δεν ήταν ο Βαν Αμ θα ήταν κι εδώ ξεκάθαρη η επιλογή μου.

Βέβαια ο Βαν Αμ δεν θεωρείται ακριβώς σύγχρονος.

Τα καλά του κόμικς τα έγραψε δεκαετίες '80 και '90.

Και κάποια λίγα τη δεκαετία '00.

Άρα περισσότερο κλασικός θεωρείται παρά σύγχρονος.

Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι όντως σύγχρονοι αξιόλογοι σεναριογράφοι, όπως ο Ντοριζόν ή ο Ντέσμπεργκ ή ακόμα και ο Άρλεστον (Λανφέστ του Τρόυ), αλλά δεν φτάνουν το επίπεδο των παλιών "ιερών τεράτων" των BD.

 

Σε άλλες σχολές δεν θα αναφερθώ, μιας και δεν διαβάζω.

 

 

Επεξεργασία Δεκεμβρίου 4, 2022 από Laz33

[Lelis]

Πολύ ωραίο θέμα που σηκώνει πολύ κουβέντα ...

Καταρχάς όπως και στους περισσότερους μου αρέσουν και τα δύο...αλλά  τείνω προς το σύγχρονο...

 

Και αυτό γιατί , γιατί είμαι παιδί της γενιάς μου και με αυτά το κόμιξ μεγάλωσα...

 

Λατρεύω τις ιστορίες του Μπαρκς και θεωρώ ότι έχουν μεγαλύτερη μυθοπλασία, αλλά όσο και αν θέλω να πω ψέματα στον εαυτό μου ,οι ιστορίες του Ροσα μου αρέσουν περισσότερο. Και αυτό γιατί όταν ήμουν μικρός με τράβηξε πολύ περισσότερο το σχέδιο η δομή της ιστορίας και γενικά τον τρόπο γραφής τον επεξεργαζόταν καλύτερα το τότε παιδικό μυαλό μου ...

 

Αντίστοιχα και με τα υπερήρωικα που τα έπιασα λίγο μεγαλύτερος .. Απολαμβάνω την σειρά της Radnet , αλλά αν δω τα πράγματα αντικειμενικά, οι ιστορίες αυτές κουβαλάνε μεγάλη ιστορία και νοσταλγία και είναι και ένας από τους  λόγος που μου αρέσουν... Αν δεν υπήρχε ποτέ ο Σπάιντερμαν και ξεκίναγε σήμερα από έναν άγνωστο καλλιτέχνη και διάβαζα τα πρώτα  τεύχη, το πιο πιθανό είναι να έλεγα ότι δεν είναι ωραίο κόμιξ και να μην το συνέχιζα  . Αλλά ξέροντας ότι είναι ο Σπάιντερμαν ότι είναι μια ιστορία που γράφτηκε στα 60 οπότε της δίνω την δικαιολογία ότι είναι παλιά και επειδή θέλω να διαβάσω τα πάντα για τον αγαπημένο μου ήρωα με κάνει να απολαμβάνω την σειρά ... 

Για μένα οι σύγχρονες υπερηρωικες  ιστορίες (το πρώτο υπερηρωικο κόμιξ που έπιασα ήταν το house of m και ακόμα το θεωρώ ένα από τα καλύτερα) είναι καλύτερες σεναριακά με πολύ μεγαλύτερο βάθος, καλύτερη ροή στην ιστορία και καλύτερο σχέδιο.

 

Γενικά στην ίδια λογική σειρές όπως walking dead , preacher, kill or be killed , saga, fables, daytripper και όσες είναι σε αυτό το στυλ (κυρίως  vertigo , image ) είναι και αυτές που θεωρώ κορυφαίες γιατί γενικά η μεγαλύτερη διαφορά για μένα στο παλιό και το σύγχρονο είναι ο τρόπος απόδοσης  και η ροή της ιστορίας και όπως είπα και πριν σαν παιδί της γενιάς και της εποχής μου, νιώθω ότι αυτές αρέσουν περισσότερο στον τρόπο που επεξεργάζομαι την πληροφορία.

 

μια εξαίρεση ίσως που μπορεί να πω ότι εκεί υπάρχει μεγάλη ισορροπία είναι στα Bd. Εκεί γενικά μου αρέσουν διάφορα. Λούκυ Λουκ & Αστερίξ οι σύγχρονες ιστορίες δεν έχουν καταφέρει να ακουμπήσουν τις παλιές . Κόρτο Μαλτεζε κάποιες από τις νέες ιστορίες θεωρώ ότι  είναι καλύτερες από του Πρατ .

Σύγχρονα όπως Blacksad ( η δεύτερη ιστορία στο Blacksad ίσως είναι το καλύτερο κόμιξ που έχω διαβάσει ), Lanfest , Ερλικ ( που βγήκε από εκδόσεις Ίκαρος ) μου αρέσουν πάρα πολύ .

Κλασσικα όπως Τεν Τεν και λίγα από Μ&Μ & Largo που έχω διαβάσει επίσης μου αρέσουν πολύ . Γενικά στα bd δεν έχω διακρίνει ένα pattern για το τι μου αρέσει και τι όχι .

 

Οπότε ναι μου αρέσουν και τα 2 , αλλά αν δω σε ράφι ένα κλασσικό και ένα σύγχρονο κόμικς , μάλλον το χέρι μου θα πάει προς το σύγχρονο.

 

 

[Manitou]

Νομίζω ότι στατιστικά αν το δούμε δεν είναι και πολύ δύσκολη η απάντηση. Οι περισσότεροι εδώ είμαστε λίγο... μεσήλικες (αυτή είναι η σωστή λέξη για τους -αντα και άνω ) οπότε η ροπή προς το κλασικό είναι αναπόφευκτη. Βέβαια το κλασικό με το παλιό είναι δύο διαφορετικές έννοιες αν και τα πιο πολλά κλασικά είναι μάλλον κάποια παλιά. Εγώ προσωπικά διαβάζω πολλά διαφορετικά πράγματα. Στα Ντίσνεϋ μεγάλωσα με τα κλασικά τα αγαπάω αλλά απολαμβάνω φοβερά και το σύγχρονο ιταλικό Ντίσνεϋ. Στην ελληνική σκηνή προτιμώ ξεκάθαρα τα σύγχρονα. Στα BD τα κλασικά φυσικά αν και δεν έχω πρόσβαση στα σύγχρονα για να δω. Στα υπερηρωικα δεν είμαι και κανένας τρελός αναγνώστης αλλά έχω διαβάσει πιο πολλά κλασικά. Στα υπόλοιπα ρεύματα δεν έχω ιδιαίτερη προτίμηση. Έχω και κλασικά και σύγχρονα και τα απολαμβάνω εξίσου. 

Τελειώνοντας να αναφέρουμε εδώ ότι ο τερματοφύλακας γιατρός είναι τουλάχιστον 20 χρόνια  νεότερος από τον Μπλεικ αλλά και τον Μόρτιμερ. 

Δεν είναι θέμα ηλικίας η σύγκριση τους. Ειναι θέμα ποιότητας. Δεν συγκρίνονται ποιοτικά σαν δημιουργία. Το ένα δημιουργήθηκε με τη λογική της εύκολης δημοσίευσης σε τρισέλιδα σνακ με θέμα το ποδόσφαιρο στην Αγγλία τα τέλη του 70 και το άλλο είναι ολοκληρωμένα άλμπουμ με πυκνή γραφή και πλέξη. 

[Laz33]

Προφανώς υπάρχει διαφορά στην ποιότητα μεταξύ Τερματοφύλακα Γιατρού και Μπλέικ & Μόρτιμερ, αλλά εν προκειμένω υπάρχει και διαφορά στην ηλικία.

Το πρόσφατο Μ&Μ είναι ιστορία του 2009, δεν το λες επομένως υποτιμητικά "αρχαιολογία", άσχετα αν ανήκει σε μια σειρά που δημιουργήθηκε τη δεκαετία του '50.

 

Θεωρώ πάντως κι εγώ ότι σε γενικές γραμμές οι εκδότες έχουν τηρήσει καλή ισορροπία μεταξύ σύγχρονων και "ρετρό" κόμικς.

Δεν θεωρώ ότι θα έπρεπε να επικεντρωθούν περισσότερο στα σύγχρονα.

Γιατί όπως είπε κι ο @ Manitou  το κοινό των κόμικς είμαστε κυρίως εμείς οι άνω των 30, που μεγαλώσαμε με κόμικς.

Τα σύγχρονα παιδιά έχουν άλλα ενδιαφέροντα και τρόπους ψυχαγωγίας (κινητό, tablet κτλ).

Ελάχιστα τους ενδιαφέρουν τα κόμικς.

Βέβαια ακόμα κι αυτά που ασχολούνται, δείχνουν πολύ συχνά προτίμηση σε κλασικά κόμικς.

Άρα ερχόμαστε πάλι στην αρχική τοποθέτηση.

Καλά κάνουν οι εκδότες και επικεντρώνονται στις κλασικές σειρές.

Άλλωστε αν δεν πουλούσαν δεν θα συνέχιζαν να τις βγάζουν 

 

[albertus magnus]

Και τα δύο! Σε όλες τις εποχές υπήρχαν πολύ ωραία κόμικ και δυστυχώς υπήρχαν και μουφες. Εγώ προτιμώ τα ωραία κόμικ ανεξάρτητου εποχής. 

[Laz33]

Τ'αποτελέσματα μίλησαν.

Με σημαντική διαφορά (13-4) οι περισσότεροι προτιμούμε "παλιατζούρες"  και δικαιώνονται έτσι οι επιλογές των εκδοτών που εστιάζουν κυρίως σε κλασικούς τίτλους 

 

[rolandofshire]

Ας βάλω κι εγώ την άποψή μου, η οποία ίσως ξεπερνά τη συζήτηση απλά αυτού του poll. Τι κάνει ένα κόμικ κλασικό; Για μένα, είναι ακριβώς το ίδιο με οποιοδήποτε είδος τέχνης, δηλαδή η ικανότητα του δημιουργού να δώσει ένα περιεχόμενο στους ήρωές του μέσα από τη μορφή που διάλεξε (είτε αυτό λέγεται κόμικ, είτε λογοτεχνία, είτε ζωγραφική). Πάρτε για παράδειγμα το Μόμπυ Ντικ, που ήταν και αυτό που μας έδωσε ελπίδα στην επανέκδοση του ΚΟΜΙΞ (αλλά ως γνωστόν, φευ): σε μια πρώτη ανάγνωση της περίληψης είναι απλά η ιστορία του κυνηγιού μιας φάλαινας. Είναι όμως αυτό; Φυσικά και όχι, είναι η ιστορία της ανθρωπότητας να σπάσει τα όριά της, να κυνηγήσει το ανέφικτο. Η θάλασσα είναι απλά το πεδίο για να πει ο συγγραφέας κάτι βαθύτερο (όπως είναι και στον ποιητή Νίκο Καββαδία, πχ). Είτε για να δώσει ένα πολύπλευρο ήρωα που κυνηγάει τους δαίμονές του (όπως σε αρκετούς υπερηρωικούς ήρωες-δεν έχω διαβάσει πολύ τέτοια κόμιξ, συγχωρέστε με), είτε που βρίσκεται μπροστά σε διλήμματα που τα λύνει με τη μία ή την άλλη απόφαση, όπως σε αρκετά μεγάλο βαθμό είναι ο θείος Σκρουτζ του Μπαρκς και του Ρόσα και του Σκάρπα, είτε για να δώσει εν τέλει την οπτική του συγγραφέα πάνω σε ηθικά διλήμματα, δίνοντας εμμέσως και κάποιο ηθικό δίδαγμα (από την πλευρά του συγγραφέα εννοείται), όπως κάνει αρκετες φορές ο Μπαρκς και ο Ρόσα. Ακόμα και στο γαλλοβελγικό κόμικ, τέτοια στοιχεία τα βρίσκουμε παρότι κυριαρχεί θα μπορούσε να πει κάποιος το χιουμοριστικό σε πρώτη ανάγνωση (που κι αυτό μήπως τελικά δεν είναι το κύριο σε δεύτερη και τρίτη ανάγνωση; για να δούμε λίγο το Οβελίξ και Σία ).

 

Εν κατακλείδι, τέτοια στοιχεία βρίσκουμε σε σύγχρονα κόμικ (με βάση τη χρονολογία); Μεγάλη κουβέντα αλλά εγώ έχω δει τέτοια κομμάτια και στους σύγχρονους Έλληνες (πχ το Working Dead ή το 1800 ή οι Βυζαντινές Ιστορίες περιέχουν αντικειμενικά τέτοια στοιχεία) και στα τελευταία Λούκυ Λουκ, ακόμα και στα τελευταία Αστερίξ. Για υπερηρωικά είπα παραπάνω, αλλά δε μπορώ να εκφράσω άποψη, θεωρώ τον εαυτό μου τον πλέον άσχετο. Χωρίς να παραγνωρίζω την μορφή και το πεδίο που εξελίσσονται αυτές οι ιστορίες, το σχέδιο και άλλα τεχνικά χαρακτηριστικά, θεωρώ ότι το πρώτο και αυτό που τροφοδοτεί να πούμε πως κάτι είναι 'κλασικό' είναι η ίδια η ιστορία και το πεδίο έρχεται να την υπηρετήσει. Φυσικά υπάρχει το λατρεμένο σχέδιο του Ρόσα ή το πώς λέει την ιστορία του και τι λεπτομέρεια βάζει ο Ουγκώ στα λογοτεχνικά του αριστουργήματα, αλλά το πρώτο είναι η ιστορία η ίδια, πόσο πολύπλευροι είναι οι χαρακτήρες, ότι δεν είναι μόνο Καλό και Κακό. 

 

Με αυτές τις σκέψεις, ψήφισα και τα δύο αλλά κυρίως κλασικά (εννοοώντας παλιά ίσως;). 

[Argail]

Ψήφισα και τα 2 σε ίδιο ποσοστό γιατί από BD και Disney προτιμώ τα κλασσικά, από Ελληνικά όμως και Αμερικάνικα(δεν λέω υπερηρωικά) μ' αρέσουν πιο πολύ τα σύγχρονα. Σίγουρα υπάρχουν εξαιρέσεις και στις δύο κατηγορίες.