ΨΗΦΙΔΕΣ ΤΡΟΜΟΥ

[Indian]

  

 

Είναι Απρίλιος του 2022 όταν η Jemma αποφασίζει να μπει στα… χωράφια των manga κόμικς, κυκλοφορώντας τις περίφημες “Ψηφίδες Τρόμου”. 

 

Το συγκεκριμένο κόμικ εκδόθηκε για πρώτη φορά στην Ιαπωνία το 2014 κι αποτελεί ένα πόνημα του δημιουργού Junji Ito, ο οποίος επιστρέφει στον χώρο των manga τρόμου έπειτα από μία μεγάλη αγρανάπαυση που διήρκησε οκτώ χρόνια. 

 

Η πρώτη και σημαντικότερη πληροφορία που θα πρέπει να γνωρίζει ο αναγνώστης είναι ότι οι “Ψηφίδες Τρόμου” δεν αποτελούν μία αυτόνομη κι ενιαία δουλειά, αλλά είναι μία ανθολογία από οκτώ μικρές ιστορίες, οι τίτλοι των οποίων είναι οι εξής: 

 

● “Κρεβάτι”

● “Το πνεύμα του ξύλου”

● “Τόμιο - Το κόκκινο ζιβάγκο”

● “Ήπιος αποχαιρετισμός”

● “Η ανατομίτσα”

● “Μαυροπούλι”

● “Μαγκάμι Νανακούσε”

● “Η γυναίκα που ψιθύριζε”

 

Τα σενάρια σε όλες τις ιστορίες, διαθέτουν μεγάλα ποσά φαντασίας, επιβεβαιώνουν το είδος που έχει υιοθετηθεί (αυτό του τρόμου) και μου έφεραν στο μυαλό κάποιες Ιαπωνικές ταινίες και σειρές που έχει τύχει να δω. Η πλοκές ξεκινούν απλοϊκά, ξετυλίγουν ήπια το κουβάρι της αφήγησης, δημιουργούν μυστήριο και μία κάποια αγωνία, ενώ όταν φτάνουμε στην ολοκλήρωση αναδύεται και το horror στοιχείο, το οποίο σε πολλές περιπτώσεις κάνει τον αναγνώστη να γουρλώνει τα μάτια του! Έτσι, λοιπόν, δεν μπορούμε παρά να υποκλιθούμε στην άψογη σκηνοθετική τεχνική που χρησιμοποιεί ο δημιουργός.  

 

 

Αν θα έπρεπε να έχω κάποιο παράπονο από την αφήγηση, αυτό θα εστιαζόταν περισσότερο στο φινάλε των ιστοριών, το οποίο, θέλοντας να δείξει όσο πιο τρομακτικό γίνεται, σε μερικές περιπτώσεις (ευτυχώς όχι σε όλες) έχανε την ουσία κι απλά παρέθετε σκηνές με υποχθόνια και μεταφυσικά τέρατα, που δεν έχουν άμεση σχέση με το story που αποτυπώνεται. Εννοείται ότι αυτό το ψεγάδι είναι απειροελάχιστο μπροστά στην γενική ικανοποίηση που παρέχουν οι ιστορίες. 

 

Μιας και μιλάμε για ανθολογία, εννοείται ότι δεν μπορούμε να έχουμε μία πλήρη ισότητα ανάμεσα στην ποιότητα των ιστοριών. Έτσι, λοιπόν, κάποιες μου άρεσαν περισσότερο και κάποιες λιγότερο. Αυτές που προσωπικά ξεχώρισα ήταν οι εξής: 

 

● “Τόμιο - Το κόκκινο ζιβάγκο” (η οποία έφερε κι έντονα στοιχεία splatter)

● “Ήπιος αποχαιρετισμός” (η οποία ταυτόχρονα κατάφερε να με συγκινήσει, λόγω και της πρόσφατης άσχημης ψυχολογίας μου)

● “Η ανατομίτσα” (ένα τόσο αρρωστημένο σενάριο, που εντυπωσιάζει!)

● “Μαυροπούλι” (επίσης ένα σενάριο με έντονο το σημάδι του ψυχολογικού τρόμου)

● “Η γυναίκα που ψιθύριζε” (το συγκεκριμένο σενάριο άνετα θα ήθελα να το δω σε ταινία ή να το διαβάσω σε βιβλίο)

 

Εν κατακλείδι και για να μην σας κουράζω, η γνώμη μου για την συγκεκριμένη ανθολογία είναι θετικά προσκείμενη και νομίζω ότι θα αρέσει στους λάτρεις των ιστοριών τρόμου και γνήσιων θρίλερ (ψυχολογικών και μη). Οι υπόλοιποι διαβάστε με δική σας ευθύνη. Εμένα, πάντως, με χαροποίησε το γεγονός ότι έπιασα ξανά manga στα χέρια μου, έπειτα από το εξαιρετικό  “Death Note” κι αν και δεν δηλώνω λάτρης και γνώστης του είδους, παρόλα αυτά κατάφερε να με κρατήσει.  

 

Κι αφού το μόνο που έχω διαβάσει από manga είναι το “Death Note”, αναπόφευκτα κάνω την σύγκριση στο σχέδιο με αυτό. Σίγουρα δεν μιλάμε για το ίδιο σχεδιαστικό επίπεδο (το “Death Note” είναι καλύτερο), αλλά κι εδώ έχουμε να κάνουμε με μία εξαιρετική δουλειά στον εικαστικό τομέα. Το λιτό, αλλά ταυτόχρονα λεπτομερές σχέδιο, οι όμορφες σκιάσεις και οι αποχρώσεις του γκρι, δένουν άψογα μεταξύ τους και χαρίζουν στον αναγνώστη ένα όμορφο τελικό αποτέλεσμα. Κι αν αναλογιστούμε ότι ο εικαστικός τομέας θα πρέπει να ενισχύει το στοιχείο του τρόμου που “γεννά” του σενάριο, ένα τέτοιο έργο είναι αρκετά δύσκολο. Πιστεύω, πάντως, ότι τα κατάφερε.  

 

 

Η έκδοση έχει υιοθετήσει όλα τα στοιχεία που συνθέτουν ένα manga, τόσο στο μέγεθος, αλλά κυρίως τον κλασικό και “περίεργο” τρόπο στην διάταξη των σελίδων και της ανάγνωσης. Το εξώφυλλο, το οποίο απαρτίζεται από τους χαρακτήρες των ιστοριών και μοιάζει πολύ με την θρυλική “Κραυγή”, είναι αρκετά παχύ και διαθέτει “αυτάκια”. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι ματ, ικανοποιητικό σε πάχος, αλλά και σε εκτύπωση. Έχουν χρησιμοποιηθεί δύο ειδών γραμματοσειρές (η Shihan και η Static), ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι η έκδοση έχει κρατήσει τις Ιαπωνικές λέξεις στους διάφορους ήχους και στα ονόματα των πινακίδων στα κτίρια και τους δρόμους για να μην χαλάσει το εικαστικό αποτέλεσμα, φροντίζοντας παράλληλα να παραθέτει την μετάφραση στο κάτω μέρος του καρέ. Από συνοδευτικό υλικό έχουμε ένα επίμετρο, από την επιμελήτρια Μυρτώ Τσελέντη, καθώς κι έναν επίλογο από τον ίδιο τον δημιουργό. Το κόμικ θα κλείσει με την καθιερωμένη σελίδα, που μας καλεί να μάθουμε πώς διαβάζεται σωστά ένα manga, χωρίς να τσαντιστούμε και να το πετάξουμε!  

 

Αφιέρωμα στην εκδοτική

 

 

 

[Θοδωρής Καραπάνος]

Κάτσε, δεν είχαμε αφιέρωμα γι' αυτή την έκδοση; Παράξενο. Πολύ παράξενο! Πολύ μερακλίδικη η παρουσίασή σου @ Indian (όπως πάντα). Θέλω να το αγοράσω, αλλά δε καίγομαι και τόσο πολύ, οπότε μάλλον στις γιορτές με βλέπω να το παίρνω.

[Indian]

Κυκλοφόρησε υπό την μορφή anime, από το Netflix, το "Τζούντζι Ίτο: Μακάβριες Ιαπωνικές Ιστορίες", το οποίο αποτελεί μεταφορά μερικών ιστοριών από την ανθολογία του κορυφαίου δημιουργού manga τρόμου Τζούντζι Ίτο. Κάποιες από αυτές περιέχονται και στο συγκεκριμένο κόμικ.  

 

 

[Mandrake]

Το κόμικ είναι σίγουρη αγορά, καθώς τη σειρά την έχω κατεβάσει, έχω ήδη δει τα 3 πρώτα επεισόδια και μπορώ να πω ότι μου αρέσει!