Τα άπαντα του Ρομάνο Σκάρπα 42 - Ο Αρραβώνας του Σκρουτζ

[Rombax]

(εξώφυλλο και οπισθόφυλλο από τον @ hudson )

Ο τόμος #42 περιέχει τις ακόλουθες ιστορίες:

• Ο Αρραβώνας του Σκρουτζ με τον Σκρουτζ Μακ Ντακ 
• Μαθήματα Θάρρους με τον Ντόναλντ Ντακ 
• Το Αστέρι του Κανενός με τη Ντόρις Ντακ 
• Δεκατριοφοβία με τον Ντόναλντ Ντακ 
• Η Αρκούδα που Χορεύει με τον Ντόναλντ Ντακ
• Βουτηγμένος στη Μελαγχολία με τον Γκούφυ
• Το Μυστηριώδες Κέπι με τον Σκρουτζ Μακ Ντακ

Όλες οι ιστορίες έχουν δημοσιευτεί ήδη στα ελληνικά σε διάφορα περιοδικά, με εξαίρεση την κεντρική.

Επεξεργασία Οκτωβρίου 16, 2022 από Rombax

[hardivic]

Έχουμε 1 (κάτι είναι και αυτό) μέχρι πρότινος αδημοσίευτη στην Ελλάδα ιστορία. Νοστιμότατη θα έλεγα.

Επίσης το Ήγκι έγινε Κέπι, και αναρωτιέμαι γιατί ήταν εξαρχής Ήγκι (α ρε Τερζό με τις μεταφράσεις σου) και γιατί έγινε τώρα Κέπι και όχι Γκέπι....

[Rombax]

Ο Αρραβώνας του Σκρουτζ ήταν μια άκρως διασκεδαστική και ξεκαρδιστική ιστορία. Οι δολοπλοκίες της Τζένυ είναι χίλιες φορές πιο περίπλοκες από τα περισσότερα σχέδια κακών που έχουμε δει στα μικυμάου, και γενικά νομίζω πως παίζει πολύ καλά το ρόλο της. Ο τρόπος με τον όποιο ο πλοκή της Τζένυ και του Ντόναλντ ανακατεύονται μεταξύ τους κατά λάθος είναι ωραίος και μου αρέσει το ότι η ιστορία τελείωσε με ένα καλό τέλος όπου ο Ντόναλντ και ο Σκρουτζ είναι και ο δύο χαρούμενοι (και ας μη ξεχάσουμε το τύπο που αποφάσισε να σταματήσει το πότο). Γενικά είναι μια αστεία ιστορία η οποία ευτυχώς δε παίρνει τον εαυτό της πολύ στα σοβαρά.

 

Τα Μαθήματα Θάρρους από την άλλη δεν μου άρεσαν πάρα πολύ. Από τη μια πλευρά έχουμε τον Ντόναλντ να γυμνάζεται και να μαθαίνει αυτοάμυνα έτσι ώστε να ξεφύγει επιτέλους από τα βασανιστήρια που ως συνήθως τον υποβάλλουν οι Ιταλοί δημιουργοί (πάλι καλά που δεν είχαμε τον Φέθρυ στην ιστορία...), αλλά δε μπορώ να πω ότι μου άρεσε το πως κατέληξε η ιστορία, με τον Ντόναλντ να γίνεται τόσο αντιπαθητικός όσο ήταν στην αρχή οι άλλοι χαρακτήρες.

 

Η Δεκατριοφοβία όμως ήταν άλλη μια εξαιρετική ιστορία, αν με μια κάπως απλοϊκή πλοκή. Θα επισημάνω τη στιγμή στη μέση της όπου (spoilers) ο Σκρουτζ είναι εντελώς καταρρακωμένος από τον υποτιθέμενο θάνατο του Ντόναλντ και τον παιδιών, είναι μια περιέργως συναισθηματική στιγμή και για να πω την αλήθεια δε περίμενα κάτι τέτοιο από τον Γκουίντο Μαρτίνα. Εκτός αυτού όπως είπα παραπάνω η ιστορία είναι αρκετά διασκεδαστική, αν και ίσως κάπως κοινότυπη.

 

Τελευταία μεγάλη ιστορία του τόμου είναι το Μυστηριώδες Κέπι (ή Κεπί;), η αρχή της οποίας μου θυμίζει λίγο την ιστορία με το Μπαλαμπού (δε θυμάμαι το όνομά της). Η ιστορία είναι αρκετά διασκεδαστική, αν και κάπως παιδιάστικη, και, όπως και η πρώτη ιστορία, έχει αρκετά καλό τέλος. Για να πω την αλήθεια νομίζω πως έχει μερικά plot holes, αλλά την διάβασα σχεδόν μια εβδομάδα πριν οπότε μπορεί να θυμάμαι λάθος. Σε τελική ανάλυση η ιστορία παίρνει -999999/10 γιατί το κέπι δεν ήταν στο βιβλίο των μικρών εξερευνητών, κάτι που όπως όλοι γνωρίζουμε είναι ενάντια στους γνωστούς νόμους της φυσικής.

 

Υπήρχαν επίσης τρεις μικρότερες ιστορίες, για τις οποίες νιώθω κυρίως αδιαφορία. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω μια από αυτές θα ήταν η Αρκούδα που Χορεύει, αφού είναι κάπως σαν ένα "slice of life" του κόσμου των Ντακ και μου θυμίζει πολύ τις δεκασέλιδες του Καρλ Μπαρκς. 

 

 

 

 

 

[Jim Slip]

Διάολε, το έχασα. Που μπορώ να το βρω τώρα;

[Anton Duck]

On 20/10/2022 στο 10:47 ΜΜ, Rombax είπε:

-999999/10 γιατί το κέπι δεν ήταν στο βιβλίο των μικρών εξερευνητών, κάτι που όπως όλοι γνωρίζουμε είναι ενάντια στους γνωστούς νόμους της φυσικής.

Χαχαχα  Έχεις δίκιο!

Να πω και εγώ ότι είχε αρκετά σεναριακά λάθη και κατ' εμε ήταν το μεγαλύτερο φάουλ σε αυτόν τον τόμο.