Τα παπούτσια κάνουν τον μπαλαδόρο [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 20/08/2022]

[ramirez]

Αρχίζει σε λίγες μέρες το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου της Super League με χαμηλές, χαμηλότατες προσδοκίες ως προς το θέαμα και την ποιότητα όσων θα συμβούν τους προσεχείς μήνες. Η αρχή (και το πρόωρο τέλος) των ομάδων μας στα Κύπελλα Ευρώπης είναι ενδεικτική. Το ποδόσφαιρο, με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις και περιπτωσιολογικές αναλαμπές, δεν ήταν ποτέ υγιές σ’ αυτή τη χώρα, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες.

 

 

 

 

Στην Αγγλία όμως, εκεί που το ποδόσφαιρο αποτελεί μέρος της κουλτούρας του λαού εδώ και περισσότερο από ενάμιση αιώνα, με πολλά προβλήματα (χουλιγκανισμός, εμπορευματοποίηση κ.ά.) είναι η αλήθεια κατά το παρελθόν, το σπορ όχι μόνο γνώρισε και εξακολουθεί να γνωρίζει μέρες δόξας, αλλά αποτέλεσε παλαιότερα και βασικό θέμα σε πολλά κόμικς που δίδαξαν και προήγαγαν την ευγενή άμιλλα, τον μαζικό αθλητισμό, τον υγιή ανταγωνισμό. Ενώ εμείς θα έχουμε να θυμόμαστε τα σεξιστικά πρωτοσέλιδα των αθλητικών φυλλάδων και τις φωτογραφίες κουμπουροφόρων προέδρων, οι Άγγλοι εδώ και πάνω από 50 χρόνια διάβαζαν κόμικς με ποδοσφαιριστές, με πιο γνωστή σειρά ίσως το δημοφιλές «Roy of the Rovers». Ανάμεσα στα πολλά τέτοια παιδικά και εφηβικά αναγνώσματα ξεχωρίζει η σειρά «Τα Μαγικά Παπούτσια του Μπίλυ» (Billy ’s Boots) του σεναριογράφου Fred Baker που σχεδιάστηκε από πλειάδα καλλιτεχνών στην υπερεικοσαετή πορεία του. Η σειρά είχε ξεκινήσει από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 σε σενάριο και σχέδια του Frank Purcell και μετά μια μεγάλη διακοπή σημείωσε τεράστια επιτυχία κυρίως από το 1970 και μετά, ενώ δημοσιεύτηκε σε πολλά παιδικά περιοδικά («Tiger», «Valiant», «Eagle», «Roy of the Rovers»).

 

 

 

 

Στην Ελλάδα οι ιστορίες του Μπίλυ δημοσιεύονταν παλαιότερα στο περιοδικό «Τρουένο» και αργότερα στο «Γκολ», ενώ πιο πρόσφατα στο «Μπλεκ». O πρώτος τόμος της σειράς κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως (μετάφραση: Γαβριήλ Τομπαλίδης, 116 σελίδες) και θυμίζει όλες τις παλιές, καλές, αγνές και ρομαντικές ιστορίες ενός δωδεκάχρονου που, ενώ προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο, να ξεχωρίσει, να γίνει δημοφιλής στον σχολικό του μικρόκοσμο και να τα καταφέρει στις αλάνες της γειτονιάς του, αποτυγχάνει. Μέχρι που ανακαλύπτει ένα ζευγάρι ποδοσφαιρικά παπούτσια, δύο παλιές, φθαρμένες και τρύπιες μπότες. Και η ζωή του αλλάζει.

 

Όπως περιγράφει ο Μι Δέλτα στο προλογικό σημείωμα της ελληνικής έκδοσης: «Ο ορφανός Μπίλυ Ντεν είναι ένα νεαρό αγόρι που ζει με τη γιαγιά του. Διακατέχεται από μεγάλη αγάπη για το ποδόσφαιρο αλλά όχι και από το αντίστοιχο ταλέντο. Τότε, κι ενώ στο σχολείο δέχεται ένα ιδιότυπο “bullying” σε σχέση με το ταλέντο του από τα παιδιά-συμμαθητές του, ανακαλύπτει στη σοφίτα του σπιτιού του ένα ζευγάρι αθλητικών παπουτσιών τα οποία όπως αποδεικνύεται ανήκαν στον φημισμένο ποδοσφαιριστή της δεκαετίας του ’20, Charles “Dead Shot” Keen. Φορώντας αυτά τα παπούτσια, ο Μπίλυ αντιλαμβάνεται πως μεταμορφώνεται σε έναν εξαιρετικό ποδοσφαιριστή και γρήγορα δημιουργεί μια σχέση λατρείας με τα αντίπαλα δίχτυα. Έχοντας γίνει δεινός σκόρερ, ανακαλύπτει πως τα παπούτσια παρουσιάζουν μια δική τους “ποδοσφαιρική νοημοσύνη”, καθώς τον τοποθετούν στις καταλληλότερες θέσεις εντός του γηπέδου ώστε να είναι στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή για την ομάδα του σχολείου του, αλλά πολύ σύντομα η φήμη του αρχίζει να εξαπλώνεται. Απόρροια αυτής της δημοσιότητας είναι αρκετοί μάνατζερ να τρέξουν ώστε να τον παρακολουθήσουν από κοντά». Είναι προφανές ωστόσο πως τα πράγματα δεν θα είναι πάντα τόσο ρόδινα. Κι αυτό γιατί σύντομα αρχίζουν τα δύσκολα. Ο Μπίλυ θα αρχίσει να χάνει τα παπούτσια και να τα αναζητά εναγωνίως, άλλες φορές αυτά θα τρυπάνε ή θα σκίζονται, τα διλήμματα για την ομάδα στην οποία θα αγωνιστεί θα είναι μεγάλα και το άγχος ακόμη μεγαλύτερο για ένα μικρό, ορφανό παιδί που ζει σε ένα φτωχικό σπίτι σε μια δύσκολη εποχή για την οικονομικά κατώτερη τάξη της Αγγλίας».

 

 

 

 

Και αυτό είναι που κάνει «Τα Μαγικά Παπούτσια του Μπίλυ» ακόμα πιο ενδιαφέρουσα ιστορία. Μέσα από μια ποδοσφαιρική περιπέτεια ξεδιπλώνεται μια σπάνια ηθογραφία της εποχής και μια ακούσια αλλά πολύτιμη κοινωνιολογική έρευνα. Με την κουλτούρα του λαϊκού και παιδικού αθλητισμού στο επίκεντρο, μακριά από πανάκριβα συμβόλαια, γκάγκστερ ολιγάρχες και στημένα στοιχήματα.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...