ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΕ ΑΦΗΣΩ

[Indian]

  

 

“Έπρεπε να σε αφήσω”. Αυτή είναι η πικρή σκέψη που έκανε ο πρωταγωνιστής μετά την αχάριστη στάση που κράτησε απέναντί του η όμορφη πειρατίνα που βρέθηκε στο διάβα του. Καλύτερα, όμως, να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. 

 

Ένας ατρόμητος πειρατής, ο οποίος κυνηγάει αιμοδιψή τέρατα που αναδύονται από τις βαθιές θάλασσες, σώζει κυριολεκτικά από του Χάρου τα δόντια, μία όμορφη γυναίκα, της οποίας η ζωή κρεμόταν από μία κλωστή. Εκείνη, λοιπόν, βιώνοντας μία βαριά κατάθλιψη, του ζητάει να ζήσει στο πλευρό του, σαν μέλος του πληρώματος. Εκείνος δέχεται κι όχι μόνο την εντάσσει στο τσούρμο του, αλλά προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να της φτιάξει το κέφι και να την κάνει να δει την ζωή με μία πιο αισιόδοξη ματιά.  Ο καιρός περνά κι ενώ εκείνη συνέρχεται, μέσα στο μυαλό της φύεται ο σπόρος της πλεονεξίας και του εγωισμού…  

 

Τα “Masterpolypragmon Studios” σε συνεργασία με τον Μάρκο Παππά, δημιουργούν ένα φανζίν, που ταξιδεύει τον αναγνώστη σε μία άλλη εποχή, κάπως διαφορετική από αυτήν που ξέρουμε. Οι πειρατές έχουν μία παραλλαγμένη φύση, σε σχέση με αυτά που γνωρίζουμε γι΄ αυτούς. Ειδικά ο πρωταγωνιστής (του οποίου το όνομα αγνοούμε) δείχνει πολύ καλοσυνάτος και με έντονο το αίσθημα της βοήθειας προς τον πλησίον του. Σε αντίθεση με την εγωίστρια γυναίκα της παρέας (που ούτε εκείνης γνωρίζουμε το όνομα), είναι η προσωποποίηση του καλού κι όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, η προδοσία είναι κάτι περισσότερο από δεδομένη κι αναμενόμενη. 

 

Εκτός, λοιπόν, από στοιχεία περιπέτειας και δράσης, το κόμικ βγάζει έναν ρεαλισμό στην περιγραφή των σχέσεων ανάμεσα στους ανθρώπους, με αποτέλεσμα η πλοκή να παίρνει και κοινωνικές προεκτάσεις. Η όμορφη πειρατίνα, μπορεί στην αρχή να προκαλεί τον οίκτο μας, στην πορεία αλλάζει άρδην τον χαρακτήρα της και μετατρέπεται σε έναν θλιβερό villain, που τον τυφλώνουν τα πλούτη. Η αντίδραση του “καλού” στο φινάλε, μπορεί να είναι αναμενόμενη, ήταν όμως οι ενδεικτικότερη και η πιο έξυπνη. Το τέλος, όταν εκείνο έρχεται, αφήνει μία θλίψη στον συναισθηματικό αναγνώστη. 

 

Αυτό, όμως, που προκαλεί την μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι όλα αυτά που περιγράψαμε είναι αποτυπωμένα στο χαρτί με την χρήση ποιητικών διαλόγων, που κάνουν μάλιστα κι ομοιοκαταληξία! Και δεν μιλάμε για δύο κουβέντες. Μιλάμε για ΟΛΟΥΣ τους διαλόγους του κόμικ! Πραγματικά οι εμπνευστές αυτής της τεχνικής αξίζουν συγχαρητήρια.  

 

Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία ιστορία που μου κέντρισε το ενδιαφέρον και με συγκίνησε. Η αλήθεια είναι ότι θα προτιμούσα να υπήρχε περισσότερη έκταση στην πλοκή και να μην είναι τόσο βιαστική, αλλά κι έτσι πρόλαβε να πει αυτά που ήθελε.  

 

Όσον αφορά τον εικαστικό τομέα, αυτός μας χαρίζει ένα σχέδιο άνισο, καθώς οι χαρακτήρες εμφανίζονται παραμορφωμένοι και διαφορετικοί στην όψη, από καρέ σε καρέ. Προσωπικά (και μιας και μιλάμε για αυτοέκδοση) με κάλυψε, χωρίς να με ενθουσιάσει. Αντίθετα, έχουμε μία ενδιαφέρουσα παλέτα παστέλ χρωμάτων, που βγάζουν ζωντάνια και κάνουν αρκετά καρέ να μοιάζουν με πίνακες ζωγραφικής. Δικαιολογημένα, πιστεύω, ότι αποτελεί το δυνατότερο σημείο του τομέα αυτού. 

 

 

Την έκδοση την βρήκα αρκετά τίμια κι αξιόλογη, για φανζίν. Το εξώφυλλο (εκτός από ένα ωραίο σχέδιο και χρωματισμό) είναι αρκετά παχύ, ενώ και οι εσωτερικές σελίδες είναι γυαλιστερές, με καλή εκτύπωση και ικανοποιητικό πάχος. Το δέσιμο έχει γίνει με καρφίτσα. Δυστυχώς, συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει, με αποτέλεσμα να μην γνωρίζουμε ούτε καν την ημερομηνία κυκλοφορίας του κόμικ.  Αυθαίρετα το τοποθετώ στην ενότητα ">2020" και σε περίπτωση που υπάρξουν περισσότερες πληροφορίες το συζητάμε.  

 

Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99  για την διάθεση του κόμικ.