ΜΕΡΕΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ

[Indian]

 

Το είχαμε γνωρίσει μέσα από τις σελίδες του πολυθεματικού περιοδικού “Μπλε Κομήτης”, αλλά δυστυχώς επειδή το συγκεκριμένο περιοδικό δεν μακροημέρευσε, έμεινε ημιτελές. Ήρθε, λοιπόν, ο Σεπτέμβριος του 2021, όπου βρήκε τον δρόμο του για το τυπογραφείο κι έφτασε στα χέρια μας, ολοκληρωμένο αυτή την φορά. 

 

Ο λόγος για το graphic novel “Μέρες λατρείας”, μία δημιουργία του Παναγιώτη Πανταζή (σενάριο και σχέδιο) και του Γιώργου Γούση (σενάριο), δύο καλλιτεχνών που μας είχαν απασχολήσει ευχάριστα και σε προηγούμενες δουλειές τους, όπως “Στα μυστικά του βάλτου”, “Ερωτόκριτος” και “Ληστές”. 

 

Το συγκεκριμένο πόνημα έχει στο επίκεντρο τον Τίτο, ένα παιδί που μεγάλωσε στην τσιμεντένια Αθήνα και κάθε Άνοιξη περνάει τις ημέρες της Πασχαλινής κατάνυξης στο χωριό. Αυτό είναι κάτι που του έχει γίνει συνήθεια κι όπως οι περισσότερες συνήθειες (αν δεν είναι κακές) είναι βαρετή. Την τελευταία φορά που επισκέπτεται το χωριό για το Πάσχα, λοιπόν, αυτός και οι φίλοι του θα πάρουν μία σοβαρή απόφαση. Να μην φύγουν από εκεί, αν δεν γνωρίσουν τον έρωτα. Κι ο Τίτος θα τον βρει στο πρόσωπο της Μάγδας.  

 

Πρόκειται, λοιπόν, για ένα όμορφο άλμπουμ, το οποίο δεν υπάρχει περίπτωση να μην μιλήσει στην καρδιά εκείνων που περνούσαν τις ημέρες του Πάσχα στην επαρχία και σίγουρα θα ξυπνήσει πολλές κι ευχάριστες αναμνήσεις της παιδικής και της εφηβικής τους ηλικίας. Τουλάχιστον σε εμένα το πέτυχε. Οι σεναριογράφοι έπλασαν πολλές όμορφες στιγμές, που περιγράφουν τόσο τις ημέρες της κατάνυξης στα ελληνικά χωριά, με τα ήθη και τα έθιμά τους να κρατούν τις παραδόσεις της ελληνικής κοινωνίας, αλλά αποδίδουν αριστοτεχνικά και τα πρώτα εφηβικά σκιρτήματα, την προσποίηση των αγοριών ότι είναι ανεξάρτητα και πιο μεγάλα από ότι φαίνονται και φυσικά την σχέση τους με τους γονείς τους. Κι όλα αυτά, δοσμένα με μία αξιόλογη σκηνοθεσία, η οποία εμφανίζει σε μία γραμμική σειρά (όχι όμως επίπεδη) το χρονικό πλαίσιο και τα γεγονότα που διαδραματίζονται. 

 

Προσωπική μου άποψη, λοιπόν, είναι ότι πρόκειται για ένα πολύ καλό κόμικ, σίγουρα όμως δεν ανήκει στην αφρόκρεμα των λογοτεχνημάτων, που έχουν περάσει στο φάσμα της Ένατης Τέχνης από τους ίδιους τους δημιουργούς. Είναι ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, κατάλληλο για εκείνους που περνούσαν τις ημέρες του Πάσχα στο χωριό και τι καλύτερο από το να διαβαστεί αυτές τις ημέρες που διανύουμε!

 

Ο εικαστικός τομέας είναι κάπως ιδιαίτερος. Δεν μπορώ να πω ότι δεν μου άρεσε, αλλά βγάζει ένα αίσθημα επιμελώς ατημέλητου, το οποίο εικάζω ότι ακολουθεί τις γραμμές του δημιουργού και δεν είναι τυχαίος. Παραδέχομαι ότι οι αναφορές στο Πάσχα είναι δοσμένες αξιοπρεπώς και με λεπτομέρεια, ενώ το χρώμα πιστεύω ότι είναι το δυνατό του σημείο, καθώς αποτελείται από μία παλέτα με γλυκά και γήινα χρώματα, που είναι ευχάριστα στο μάτι. 

 

 

Η έκδοση κυμαίνεται στα ίδια υψηλά επίπεδα που μας έχει συνηθίσει η POLARIS. Το χαρτί είναι αρκετά παχύ (το είδος του λέγεται Τατάμι των 115gr, όπως αποκαλύπτει η ίδια η εταιρεία), πολυτελές και η εκτύπωση άψογη. Η κόλληση είναι αρκετά ανθεκτική και είμαι σίγουρος ότι θα αντέξει πολλές αναγνώσεις και ξεφυλλίσματα. Αξίζει, επίσης, ν΄ αναφέρουμε ότι το κόμικ έχει τιράζ 1000 αντιτύπων. Έξτρα υλικό δεν υπάρχει, με μοναδική εξαίρεση τα σύντομα βιογραφικά των δύο συντελεστών. Κάποια ακόμα άτομα που αξίζει να αναφερθούν είναι οι: Δέσποινα Παπαγιαννοπούλου (που είχε την επιμέλεια κειμένου - διόρθωση), Μαρία – Χριστίνα Κατσίχτη (που έκανε την γραφιστική επιμέλεια) και Μάρκος Κουκλάκης (που επεξεργάστηκε τις εικόνες).

 

Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99  για την παραχώρηση του τεύχους.  

 

Αφιέρωμα στον Παναγιώτη Πανταζή

Αφιέρωμα στον Γιώργο Γούση