Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα τρομακτικό παραμύθι [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 18/12/2021]

[ramirez]

Ένα έμμετρο παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά σε εικονογράφηση του Παναγιώτη Ράππα διανέμεται εδώ και λίγες μέρες δωρεάν σε Νηπιαγωγεία και Δημοτικά. Με πρόθεση να προστατέψουν τους ηλικιωμένους από την πανδημία, οι εμπνευστές του μάλλον καταφέρνουν να πανικοβάλλουν τα παιδιά.

 

 

 

 

Η αλλοπρόσαλλη και αυταρχική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας στο θέμα της πανδημίας, η αναζήτηση «ενόχων» ώστε να αποπροσανατολίζεται ο πληθυσμός και η μετακύλιση των ευθυνών σε όποιον πάρει η μπάλα, έχει αυτή τη φορά θύματα τα παιδάκια του Νηπιαγωγείου και του Δημοτικού που παίρνουν μαζικά από τους δασκάλους τους τις τελευταίες μέρες την έκδοση «Όχι! Δεν θα μας μπείτε στη Μύτη!». Συγγραφέας της είναι ο Ευγένιος Τριβιζάς και εικονογράφος ο έμπειρος animator, σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός Παναγιώτης Ράππας, ενώ το βιβλίο έχει εκδοθεί από το Εθνικό Τυπογραφείο και στο εξώφυλλο φαρδιά-πλατιά φιγουράρουν τα λογότυπα του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων και του υπουργείου Υγείας. Στην ταυτότητα του βιβλίου αναφέρεται ότι κυκλοφόρησε πρώτη φορά τον Μάρτιο του 2021 σε 1 εκατομμύριο αντίτυπα και την επιμέλεια της έκδοσης έχει η Μαρία Κουτσιούμπα.

 

 

 

 

Προσπερνάω πολλά ερωτήματα που προκύπτουν σχετικά με το ποιος είχε την πρωτοβουλία (οι δημιουργοί ή το υπουργείο;), ποιος φορέας αποφάσισε την έκδοση (στο βιβλίο δημοσιεύεται ένα σύντομο σημείωμα της Μονάδας Εκπαιδευτικής Καινοτομίας του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής), ποια επιτροπή έκρινε το περιεχόμενο (έγινε κάποιος διαγωνισμός; ήταν απευθείας ανάθεση;), πόσο κόστισαν 1 εκατομμύριο αντίτυπα, ποιες παιδαγωγικές αξίες υπηρετούνται, ποιοι ψυχολόγοι το ενέκριναν.

 

 

 

 

Καλή τη πίστει και για την οικονομία του λόγου, δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφισβητήσουμε ότι είναι αληθής η επισήμανση περί αφιλοκερδούς συνεισφοράς των συντελεστών. Βέβαια, η έμμεση διαφήμιση του Τριβιζά σε 1 εκατομμύριο αντίτυπα δεν είναι και λίγο πράγμα, ιδιαίτερα όταν στις πρώτες σελίδες δημοσιεύονται τα επαινετικά σχόλια που έχουν εκφράσει για τον συγγραφέα η Κική Δημουλά, ο Γιώργος Μπαμπινιώτης, η Νίκη Γουλανδρή, η Φωτεινή Τσαλίκογλου, ο Κώστας Γεωργουσόπουλος και άλλοι άνθρωποι των γραμμάτων και του βιβλίου ή όταν στη σελίδα 39 ένα κοριτσάκι διαβάζει τη «Φρουτοπία», τη γνωστή σειρά του Ευγένιου Τριβιζά και του Νίκου Μαρουλάκη. Αλλά ας είναι. Το μεγάλο πρόβλημα είναι το σενάριο και η ευκολία με την οποία ο συγγραφέας, με τις ευλογίες του λοιμωξιολόγου, επικεφαλής της επιτροπής αντιμετώπισης της πανδημίας και frontman της κυβέρνησης στις δύσκολες ώρες Σωτήρη Τσιόδρα, προσπαθεί να συμβουλεύσει τα παιδάκια εμμέσως καθιστώντας τα υπεύθυνα για την υγεία των παππούδων και των γιαγιάδων τους!

 

 

 

 

Σημειώστε λεξιλόγιο που συνδέεται με τους «μυρμηγκοφάγους» (Τι έμπνευση κι αυτή… Εκτός κι αν ο συγγραφέας επιμένει στη θεωρία περί παγκολίνου και προσπαθεί να μας την υπενθυμίσει για να τη μάθουν και τα παιδιά), οι οποίοι με βάση την ιστορία εξαπολύουν τους «φονικούς ιούς» στη Γη: ύπουλοι (σ. 11), απαίσιοι, παμφάγοι, φοβεροί, ξεπαστρέψουμε (σ. 12), κατακτητή, εξολοθρευτή (σ. 16), φαρμακερές, φονικές, φριχτό (σ. 18), εκτελέσετε, φρικαλέοι (σ. 20), ξεπαστρέψετε (σ. 32), εξοντώνει (σ. 40) και πάει λέγοντας. Οι ίδιοι οι ιοί, που κάποιοι θυμίζουν τα μονόφθαλμα Μίνιονς ή τον συμπαθέστατο Μάικ Βαζόφσκι από το «Μπαμπούλας Α.Ε.» της Pixar, έχουν για αρχηγό τους τον Κόβιντ-19 τον Μικροπρεπή, με παρουσιαστικό που είναι αρκετό να κόψει τον ύπνο σε παιδιά Νηπιαγωγείου. Αλλά κι αυτό πες, είναι θέμα αισθητικής και άλλωστε τα παιδιά εκτίθενται από μικρή ηλικία σε τρομακτικές εικόνες και περιγραφές. Σύμφωνα με τον Σ. Τσιόδρα επιπλέον, ο οποίος προλογίζει την έκδοση και φωτογραφίζεται μασκοφόρος δίπλα στον Ε. Τριβιζά, όλα τα παιδιά είναι γενναία (από πότε θεωρείται παιδαγωγικά πρέπον να εξαίρεται η γενναιότητα; Είναι υποχρεωμένα τα παιδιά να είναι γενναία; Και πώς ορίζεται η γενναιότητα;): «Ελπίζω ως γενναίο παιδί που είσαι, να μη φοβήθηκες καθόλου τότε. Ούτε σήμερα πρέπει να φοβάσαι!» λέει ο λοιμωξιολόγος. Και για να νικήσουν τα παιδιά τον φόβο προτείνει κάτι ρηξικέλευθο, πρωτοποριακό και προπάντων ανέξοδο για την κυβέρνηση.

 

Ούτε τον εξορθολογισμό του φόβου και την προσπάθεια να καθησυχαστούν τα παιδιά ότι τα ίδια διατρέχουν σχεδόν μηδενικό κίνδυνο να πεθάνουν ή να νοσήσουν βαριά, ούτε τη βελτίωση της δημόσιας υγείας, ούτε την πρωτοβάθμια φροντίδα, ούτε τα φάρμακα, ούτε τις ΜΕΘ, ούτε τίποτα. «Να είσαι σίγουρος ότι όλοι μαζί με την ΑΓΑΠΗ μας θα νικήσουμε κάτι πολύ πιο επικίνδυνο και από τον ιό: τον ΦΟΒΟ του!» διαβεβαιώνει τους μαθητές. Ενώ την ίδια στιγμή το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου υπηρετεί τον ακριβώς αντίθετο σκοπό! Κατ’ αρχάς οι σατανικοί εξωγήινοι θέλουν να «ξεπαστρέψουν» και να «κυριεύσουν» τη Γη, όταν ο συγκεκριμένος τουλάχιστον ιός, παρά την αναμφισβήτητη σοβαρότητά του δεν δείχνει να φέρνει την «Αποκάλυψη» και το «Τέλος του Κόσμου». Αλλά στα μάτια και τα μυαλά των παιδιών είναι βολικό να παρουσιάζεται ως πυρηνικό ολοκαύτωμα…

 

 

 

 

Επιπλέον το λεξιλόγιο είναι τόσο άτσαλα επιλεγμένο ώστε κάποια παιδιά σίγουρα θα νιώσουν άβολα και αμήχανα: «Βήχα θα τους προκαλέσουνε και σαράντα πυρετό! Γιατί όχι εξήντα ή εκατό; Θα τους επιτεθούνε με μανία ώσπου να πάθουν όλοι πνευμονία!» και λίγο παρακάτω: «Τι περιμένετε: Ύπουλα πηγαίνετε τους Γήινους να εκτελέσετε, ρίγη να τους προκαλέσετε, πυρετό, δύσπνοια κι άλλα συμπτώματα!». Και για κερασάκι έρχεται το «πλυντήριο» της τηλεκπαίδευσης: «Πού και πού στον υπολογιστή μια δασκάλα γελαστή τούς δίνει μαθήματα για ουσιαστικά και ρήματα, προσθέσεις, αφαιρέσεις, πολλαπλασιασμούς και διαιρέσεις, σχήματα γεωμετρικά και γεγονότα ιστορικά πέρα για πέρα συναρπαστικά», όταν όλοι όσοι είναι γονείς και μαθητές ξέρουν ποια ήταν η πικρή αλήθεια («κυρία, δεν σας βλέπω», «Γιωργάκη, μην ανεβάζεις φωτογραφίες με γυμνούς», «κύριε, κόλλησε η σύνδεση ή πάθατε έμφραγμα;».

 

 

 

 

Μετά ξανά η αδικαιολόγητη πρόκληση φόβου: «Του κραταιού Κόβιντ ο στρατός ανυπόμονα καραδοκεί, στη μύτη τους να μπει, να τους κλέψει την αναπνοή, τον λαιμό με μανία να τους σφίξει», και τέλος η επιβράβευση των παιδιών που δεν βγαίνουν ούτε λεπτό από το σπίτι: «Έξω στιγμή δεν σκάνε μύτη, μένουν ολημερίς στο σπίτι» και «Δεν πέφτουν όμως στην παγίδα τα παιδιά! Δεν την παθαίνουνε! Σπίτι συνεχίζουνε να μένουνε! Ούτε μισό λεπτό έξω δεν βγαίνουνε!» γιατί ο αρχηγός των μυρμηγκοφάγων δίνει σαφείς οδηγίες στους ιούς για το πώς θα εξολοθρευτούν οι ηλικιωμένοι με δούρειους ίππους τα παιδάκια: «Φοράνε συνήθως γυαλιά κι έχουν άσπρα ή γκρίζα μαλλιά. Είναι περασμένοι στα χρόνια και τους αρέσει να αγκαλιάζουν εγγόνια! Την αδυναμία τους αυτή θα εκμεταλλευτείτε! Στων εγγονιών τις μύτες ύπουλα θα μπείτε κι από κει στις δικές τους θα μεταδοθείτε!». Και για να πετύχει τον σκοπό του ο ραδιούργος και μεγαλομανής Μακρυμούρ ο Τρομερός, τοποθετεί ντουντούκες στη Γη που καλούν τα παιδιά να σκοτώσουν τους ηλικιωμένους: «…το βράδυ, σπίτι σας μόλις επιστρέψετε, (σ.σ.: υποσυνείδητο μήνυμα για να μην ξεμυτίσει κανείς καθώς «έξω»=θάνατος) πάρτε αγκαλιά τον παππού και τη γιαγιά, όσο μπορείτε πιο σφιχτά, χίλια δώστε τους φιλιά».

 

 

 

 

Κι έτσι, μια φιλόδοξη έκδοση καλών προθέσεων, ένα παραμύθι θηριώδους τιράζ που μπήκε σε ένα εκατομμύριο σπίτια, ίσως γεμίζει με ενοχές τα παιδιά κι αντί να τους δίνει ελπίδα, τα παροτρύνει να αποφεύγουν παππούδες και γιαγιάδες, τα επιβραβεύει αν επιλέγουν να μη βγουν έξω, τα ενημερώνει ότι παντού καραδοκεί ο τρισκατάρατος ιός. Τα παιδιά πρέπει να πάνε σχολείο, να δουν τους φίλους τους, να παίξουν, να περπατήσουν, να τρέξουν και όχι να αισθάνονται απαίσια ως δυνητικοί (μετα)φορείς του ιού στους ηλικιωμένους ή ως «υγειονομική βόμβα» όπως συχνά τα αποκαλούν με χυδαιότητα οι τρομολάγνοι των καναλιών. Για τη νοσηρή κατάσταση που ζούμε δεν ευθύνονται τα παιδιά!

 

 

 

 

Οι δημιουργοί τού «Όχι! Δεν θα μας μπείτε στη Μύτη!» μπορούσαν να δώσουν συμβουλές με μεγαλύτερη ψυχραιμία, χωρίς υπερβολές, με λιγότερο τρομακτικές περιγραφές και εικόνες, χωρίς την ασθένεια να παραμονεύει σε κάθε σελίδα, με περισσότερη διάθεση συμπαράστασης προς τα παιδιά. Δεν το επέλεξαν. Και ζήσαν αυτοί (οι εμπνευστές του) καλά κι εκείνοι (που το εξέδωσαν) καλύτερα.

---

Σε διαμαρτυρία ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης για τον Covid που πραγματοποιήθηκε στη Χαλκίδα στις 12 Δεκεμβρίου, κάποιοι από τους συγκεντρωμένους έκαψαν αντίτυπα του βιβλίου του Ευγένιου Τριβιζά. Τέτοιες ενέργειες παραπέμπουν σε σκοτεινές εποχές και σε ναζιστικές πρακτικές και απαιτούν καθολική και χωρίς αστερίσκους καταδίκη. Κάθε βιβλίο είναι ένας ζωντανός οργανισμός και του αξίζει σεβασμός. Κάθε βιβλίο, όπως και κάθε άποψη, εγείρει επιχειρήματα και διάλογο και με επιχειρήματα και διάλογο μπορεί να αντιμετωπιστεί. Το κάψιμο βιβλίων («Είναι κι αυτό μια πρόοδος. Στον Μεσαίωνα θα έκαιγαν εμένα. Τώρα καίνε τα βιβλία μου» είχε σχολιάσει σαρκαστικά ο Φρόιντ για τις πράξεις των ναζί το 1933) είναι ντροπή.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...

 

[Laz33]

Μοιράζουν τέτοια απαράδεκτα βιβλία σε παιδάκια δημοτικού και νηπιαγωγείου και ταυτόχρονα βάζουν σημείωση περί ρατσιστικού περιεχομένου σε κόμικς του Γκοσινί (έστω οι Άγγλοι, προς ώρας. Δεν αποκλείεται σε λίγα χρόνια να το κάνουν κι οι δικοί μας).
Πολιτική ορθότητα μόνο εκεί που μας συμφέρει.

Όπου παίζουν συμφέροντα η πολιτική ορθότητα πάει περίπατο...