SPIDER-MAN: Η ΖΩΗ ΜΟΥ

[Tsaklas]

  

 

Περιγραφή από το σάιτ της εκδοτικής:

 

O ΣΠΑΙΝΤΕΡ-ΜΑΝ ΓΡΑΦΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ!

Το 1962, στο AMAZING FANTASY #15, μια ραδιενεργή αράχνη δάγκωσε τον δεκαπεντάχρονο Πίτερ Πάρκερ, ο οποίος έγινε ο μοναδικός Σπάιντερ-Μαν! Πενήντα επτά χρόνια έχουν περάσει στον πραγματικό κόσμο από εκείνο το συμβάν – οπότε, τι θα συνέβαινε, αν κυλούσε κανονικά το ίδιο χρονικό διάστημα και για τον Πίτερ;

 

Για τον εορτασμό των ογδόντα χρόνων ζωής της Marvel, οι Chip Zdarsky και ο θρυλικός εικονογράφος του ήρωα Μark Bagley ενώνουν τις δυνάμεις τους για να υφάνουν μια μοναδική ιστορία, καθώς αφηγούνται όλη την ιστορία της ζωής του ήρωα από την αρχή ως το τέλος, με σκηνικό τα σημαντικότερα γεγονότα των δεκαετιών που έζησε.

 

Από τον πόλεμο του Βιετνάμ, στους Μυστικούς Πολέμους και τον Εμφύλιο των υπερηρώων, μέχρι την τελευταία αποστολή ενός εβδομηντάχρονου Σπάιντερ-Μαν,  θα παρακολουθήσετε τον Πίτερ Πάρκερ να μεγαλώνει μέσα σε αυτές τις πέντε δεκαετίες της μοναδικής του ιστορίας και θα μάθετε τι συμβαίνει σε αυτόν και σε όσους αγαπάει περισσότερο στον κόσμο!

 

Δύο λόγια για την ιστορία και την έκδοση:

 

Πρόκειται κατά γενική ομολογία για μια από τις καλύτερες σύγχρονες ιστορίες του Spider-Man, με ενδιαφέρον και πρωτότυπο κόνσεπτ, γεμάτο easter eggs για τους φανατικούς αλλά και συνολικά μια όμορφη ιστορία για όλους. O Zdarsky δικαίως θεωρείται από τους τοπ σημερινούς δημιουργούς εμπορικών κόμικς. Το σχέδιο του Bagley είναι πανέμορφο και εξυψώνει το ήδη πολύ δυνατό σενάριο στα ύψη. Προσωπικά ήθελα καιρό να την διαβάσω την ιστορία και ήμουν έτοιμος να αγοράσω κάποια ξένη έκδοση αλλά η Anubis έκανε το θαύμα της. Όταν το διαβάσω αναλυτικά θα επανέλθω με μια πλήρη γνώμη. Η έκδοση είναι στα γνωστά της στάνταρ, το εξώφυλλο δίνει κιόλας μια αίσθηση "γυαλιστερού" πάνω στο σχέδιο του Σπάιντι που πιάνει το μεγαλύτερο μέρος του. 

 

[SPAWN]

ενδιαφέρουσα ιστορία , ωραίο σχέδιο

[hudson]

Πολύ ωραία ιστορία και όμορφο σχέδιο.

Έξι κεφάλαια που αντιστοιχεί κάθε κεφάλαιο και σε μια δεκαετία (δεν καταλαβαίνω γιατί στο οπισθόφυλλο λέει για 5 δεκαετίες)

1ο κεφάλαιο 60'-70'

2ο κεφάλαιο 70'-80'

3ο κεφάλαιο 80'-90'

4ο κεφάλαιο 90'-00'

5ο κεφάλαιο 00'-10'

6ο κεφάλαιο 10'-19';

Κάθε κεφάλαιο έχει και τα σημαντικότερα γεγονότα που συνέβησαν την εκάστοτε δεκαετία φυσικά με την ηλικία που θα έπρεπε να έχει ο "Πίτερ Πάρκερ" αν μεγάλωνε κανονικά όλα αυτά τα χρόνια.

Εκεί που μπερδεύτηκα λίγο είναι με την "οικογενειακή του κατάσταση", η αλήθεια είναι ότι έχω χάσει επεισόδια με τόσες αλλαγές που έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια στη προσωπική του ζωή, κάτι θα μου διέφυγε, τέλος πάντων.

Το τέλος φυσικά δεν μπορώ να πω ότι με ξάφνιασε, αν και θα το ήθελα με κάποια ανατροπή...

Ένας τόμος που έχει συγκεντρώσει όλη την πορεία του "Spider-Man".

Νομίζω ότι δεν πρέπει να λείπει από κανένα φίλο του "αραχνάκια".

Η έκδοση φυσικά στα στάνταρ που μας έχει συνηθίσει η "Anubis" (μέγεθος, ποιότητα κτλ), αν και θα την προτιμούσα σκληρόδετη (ειδικά με αυτή την τιμή).

Τώρα που είπα σκληρόδετη, στη συλλογή της "Hachette" στο εξωτερικό, δεν έχει εμφανιστεί ακόμα, έτσι δεν είναι; Δεν νομίζω να την παραλείψουνε! 

 

 

 

[spiderman]

Αυτό το κόμικ με ενδιαφέρει ωραίο φαίνεται 

[Indian]

Από την στιγμή που ήρθε στα χέρια μου το συγκεκριμένο graphic novel, ανυπομονούσα να το διαβάσω, καθώς ήθελα να δω πώς οι δύο ταλαντούχοι δημιουργοί αποφάσισαν να γιορτάσουν τα 60 (περίπου) χρόνια από την “γέννηση” του διάσημου Spider-Man. Έτσι έκανα cheating κι έβαλα τον τόμο αυτό στην πρώτη θέση της (τεράστιας) στοίβας των αδιάβαστων.  

 

Αν μη τι άλλο, πρόκειται για ένα ενδιαφέρον κι άκρως πρωτότυπο ανάγνωσμα, πριν ακόμα ξεκινήσουμε την ανάγνωση. Ο λόγος έγκειται στο γεγονός ότι το σενάριο έχει μία έξυπνη δομή, η οποία χωρίζεται στις δεκαετίες που συνέθεσαν την περιπετειώδη ζωή του Peter Parker και του alter ego του. Και σε κάθε δεκαετία, ο Chip Zdarsky φροντίζει να εισάγει αρκετές πληροφορίες από παλαιότερες ιστορίες του ήρωα, τις οποίες διανθίζει με δικά του στοιχεία και προσαρμόζει την πλοκή με βάση την τρέχουσα και ρεαλιστική ηλικία των πρωταγωνιστών. Ένα πρωτότυπο “What If?” λοιπόν. Σε κάθε δεκαετία επικρατεί κι ένα μεγάλο γεγονός, το οποίο είναι είτε ιστορικό, είτε παρμένο από αντίστοιχη ιστορία του Spider-Man. Έτσι, λοιπόν, έχουμε επιγραμματικά: 

 

• Δεκαετία ‘60: Γίνονται αναφορές στον πόλεμο του Βιετνάμ, η στράτευση του Flash Thompson και η μονομαχία με τον Green Goblin.
• Δεκαετία ‘70: Αναφέρεται ο θάνατος του Flash Thompson, καθώς και η μονομαχία του Spidey με τον Harry Osborn.
• Δεκαετία ‘80: Η εγκυμοσύνη της Mary Jane και η γέννηση των παιδιών του πρωταγωνιστή, αναφορές στους “Μυστικούς Πολέμους” (κι ο τρόπος που ο Spider-Man “φόρεσε” την μαύρη στολή του), ενώ υπάρχει κι ένα sneak peek από το “Τελευταίο κυνήγι του Κρέιβεν”.
• Δεκαετία ‘90: Η κόντρα με τον Tony Stark και η μονομαχία με τον Dr. Octopus.
• Δεκαετία ‘00: Αναφορές στην ιστορία “Coming Home”, καθώς και στον θρυλικό “Civil War”.
• Δεκαετία ‘10: Μονομαχία με τον Doom και το συγκινητικό φινάλε.

 

Μέσα από τις σελίδες του παρελαύνουν πάμπολλοι χαρακτήρες του σύμπαντος του Spider-Man κι αποτίουν τον κατάλληλο φόρο τιμής στον μεγάλο πρωταγωνιστή. Να πω την μαύρη αλήθεια, το κομμάτι με τους κλώνους, ομολογώ ότι με έπιασε αδιάβαστο και με δυσκόλεψε η ανάγνωσή του. Γενικά, πάντως, δεν δυσκολεύτηκα να μπω στο κλίμα. 

 

Λόγω του διαχωρισμού του κόμικ σε δεκαετίες, είναι λογικό ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει συνέχεια στις ιστορίες, με αποτέλεσμα η δομή να μοιάζει περισσότερο με μία ανθολογία ιστοριών, στις οποίες όμως ο αναγνώστης μπορεί να διακρίνει μία πορεία στην ζωή του ήρωα. Σίγουρα ο διαβασμένοι “μαρβελάκηδες” θα νιώσουν πιο οικεία. Ο συγγραφέας έχει πάρει τους κλασικούς σταθμούς της καριέρας του ήρωα κι έχει δώσει την δική του εκδοχή στο πώς αυτές οι περιπέτειες τελειώνουν, αν δούμε τον χρόνο πιο ρεαλιστικά. Αρκετά επίφοβη κίνηση, αλλά πιστεύω ότι άξιζε το ρίσκο και βγήκε σχετικά ένα τίμιο αποτέλεσμα. Η σκηνοθεσία δεν ήταν άσχημη, αλλά για μίας τέτοιας σημασίας, δουλειά, ίσως να την ήθελα περισσότερο προσεγμένη. Οι σκηνές άλλαζαν σχετικά απότομα και δεν υπήρχαν μεγάλα σημεία επεξηγήσεων. Έτσι χανόταν η μαγεία και η έκπληξη. Δεν μπορώ να το εξηγήσω με απλά λόγια, αλλά σε πολλά σημεία ένιωσα ότι χανόταν η μαγεία της περιγραφής και την θέση της έπαιρνε μία στεγνή παράθεση των σκηνών. Επίσης, ένα άλλο αρνητικό που εντόπισα (πάντα από την προσωπική εμπειρία στην ανάγνωση) είναι ότι μπορεί να βλέπουμε τον πρωταγωνιστή να γερνάει, αλλά δεν κατάφερα να εντοπίσω μεγάλη διαφορά στην ψυχική του ωρίμανση. Ήταν σοβαρός από την αρχή μέχρι και το φινάλε κι αυτή η απόδοση δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Το φινάλε είναι ιδανικό για έναν τέτοιο ήρωα, αλλά θα συμφωνήσω με την άποψη ότι ήταν προβλέψιμο. Η θυσία του Spider-Man μού έφερε στο μυαλό κάτι από την κλασική ταινία  "Αρμαγεδδών". 

 

Σίγουρα η παρούσα δουλειά απευθύνεται σε όλους τους φίλους του "Αραχνάκια", αλλά πιστεύω ότι οι μυημένοι του είδους θα μπορέσουν να την απολαύσουν καλύτερα, δεδομένου του αριθμού των αναφορών σε προηγούμενες περιπέτειες του χαρακτήρα. Ο αρχικός μου ενθουσιασμός παρέμεινε, αλλά μερικά "ψεγάδια" που εντόπισα με απέτρεψαν από το να χαρακτηρίσω το συγκεκριμένο κόμικ σαν το απόλυτο αριστούργημα. Εννοείται, πάντως, ότι δίνει ένα μεγάλο και πρωτότυπο συγγραφικό παρόν και δεν θα πρέπει να λείπει από καμία βιβλιοθήκη φίλου του ανθρώπου αράχνη. 

 

Πάντως όλη αυτή η προσέγγιση του σεναρίου μού κίνησε μερικά φιλοσοφικά γρανάζια στο μυαλό μου (τα οποία ήταν δίπλα στις λασκαρισμένες βίδες! ) και με έκαναν να αναρωτηθώ το κατά πόσο θα πρέπει να γερνούν οι χαρακτήρες στα κόμικς ή αν θα πρέπει να μένουν τελικά αναλλοίωτοι στην φρικτή κι αδίστακτη φθορά του χρόνου.   

 

Στον εικαστικό τομέα είναι φανερό ότι λειτούργησε η εμπειρία του Mark Bagley, με αποτέλεσμα να απολαύσουμε μερικά πανέμορφα καρέ, γεμάτα ένταση. Αξιοσημείωτη είναι η ωρίμανση των χαρακτήρων στην πορεία των δεκαετιών (κάτι που ίσως να υστερούσε στο σενάριο) και η ρεαλιστική προσαρμογή τους στον χρόνο. Αυτό από μόνο του είναι κάτι το εξαιρετικό! Όπου έπρεπε οι σκηνές έβγαζαν δυναμισμό κι αγωνία, ενώ δεν έλειπαν και σημεία όπου η συγκίνηση κάνει την παρουσία της κάτι παραπάνω από εμφανή. Τα λεπτομερή καρέ πλαισιώνει ένας χρωματισμός, πολύ όμορφος στο μάτι, που δίνει θετικό πρόσημο και σε αυτόν τον τομέα. Ιδιαίτερη μνεία κι εύσημα θα πρέπει να δώσουμε και στην περιγραφή των στολών του Spider-Man, οι οποίες είναι πολύ φουτουριστικές και σύγχρονες. Είναι φανερό ότι έχει κατατεθεί μεγάλη φαντασία στον τομέα αυτό.  

 

Η έκδοση της Anubis ποιοτικά είναι εξαιρετική. Το χαρτί είναι καλής ποιότητας και η αξιόλογη εκτύπωση αναδεικνύει άψογα τα καρέ, ενώ η ράχη έχει ένα πολύ καλό δέσιμο, που εικάζω ότι θα αντέξει για πολλές αναγνώσεις. Όσον αφορά το έξτρα υλικό, ερχόμενος με φορά από την Συλλογή Marvel, μπορώ να πω ότι απογοητεύτηκα κάπως! Τίποτα πέρα από μερικά (λίγα) εναλλακτικά εξώφυλλα και την κλασική τελευταία σελίδα με τις διαφημίσεις των εκδόσεων της εταιρείας, που κυμαίνονται σε παρόμοια θεματολογία. Το έχω ξαναπεί. Η Συλλογή Marvel, αλλά και οι "Κλασικοί Υπερήρωες" μάς έχουν καλομάθει!  

 

 

 

[Manitou]

Εξαιρετική παρουσίαση φίλε @ Indian . Κατατοπιστικη για όλους όσους έχουμε διλλημα.

[ΚΟΜΙΞ]

27 λεπτά πριν, Manitou είπε:

Εξαιρετική παρουσίαση φίλε @ Indian . Κατατοπιστικη για όλους όσους έχουμε διλλημα.

Όντως αλλά κακώς έχετε δίλλημα   Ειδικά σε εσένα σίγουρα θα σου αρέσει πολύ.

[Tsaklas]

Το διάβασα κι εγώ πριν κανένα διβδόμαδο ενόψει της ταινίας και ξέχασα να αφήσω μια γνώμη εδώ. Εξαιρετικό κόμικ που με "ρούφηξε" στην ιστορία από την αρχή ως το τέλος. Πολύ ενδιαφέρον κόνσεπτ με ένα σωρό αναφορές στα κόμικ του Σπάιντερμαν ανά δεκαετία και για πρώτη φορά βλέπουμε έναν ήρωα να γερνάει σε πραγματικό χρόνο με όμορφο και συγκινητικό τρόπο. Το πώς το μπλέκει με αληθινά γεγονότα δεν είμαι σίγουρος οτι μου αρέσει τόσο αλλά τουλάχιστον έγινε με ωραίο τρόπο. Το σχέδιο επίσης πανέμορφο. Γενικα μια ιστορία-φόρος τιμής στον Αραχνούλη που θα αγαπήσουν οι hardcore φανς αλλά και όσοι γνωρίζουν λιγότερα, θα μπουν στην διαδικασία να ψάξουν πόσα συγκλονιστικα πράγματα έχουν όντως γραφτεί σε παλαιότερα κόμικς του Spider-Man (πχ δεν ηξερα ακριβώς τι γινόταν στο Clone Saga και έπαθα πλάκα!). 

[Manitou]

On 31/12/2021 στο 4:04 ΜΜ, ΚΟΜΙΞ είπε:

Όντως αλλά κακώς έχετε δίλλημα   Ειδικά σε εσένα σίγουρα θα σου αρέσει πολύ.

Όντως μου άρεσε. Το πήρα και το διάβασα μονορούφι. Κάποια (αρκετά θα έλεγα) σημεία τα ήξερα. Σε πρώτη φάση δεν κατάλαβα γιατί έμπλεξε τους κλώνους αλλά μετά φαντάστηκα ότι μάλλον κάποιο saga θα υπήρξε οπότε τα έκανε όλα έναν ομογενοποιημένο αχταρμά. 

Επίσης νομίζω ότι ο θάνατος της Gwen δεν παρουσιάζεται σωστά έτσι?

Σίγουρα αν είσαι φαν του Αραχνάκια και σίγουρα αν έχεις διαβάσει τις ιστορίες του σε βάθος χρόνου θα σου αρέσει. Εγώ έχοντας διαβάσει τις ιστορίες του μόνο μέσα από τις δύο εγκυκλοπαίδειες που κυκλοφορούν έμεινα πάλι ικανοποιημένος αρκετά.

Μου άρεσε πολύ και η ηλικία στους ήρωες.

 

[Michael]

Μια πολύ όμορφη δουλειά!

 

Ίσως το πιο "ανθρώπινο" κόμικ γιατί εστιάζει πρώτα και κύρια στο πρόσωπο του Πήτερ και μετά στη μάσκα της αράχνης. Ένα πρόσωπο το οποίο ωριμάζει με τα χρόνια και στο οποίο πολύ επιτυχημένα φαίνονται οι ρυτίδες του χρόνου μαζί και τα ίχνη που χαράχτηκαν από τους αγώνες, τους πόνους, τις ήττες και τις αγωνίες ετών. Τα "απλά", "ανθρώπινα" και καθημερινά προβλήματα αναδεικνύονται περισσότερο σύνθετα, δύσκολα και αφήνουν πληγές που οι μεγαλύτερες μάχες με τους σούπερ κακούς φαντάζουν ασημαντότητες καθώς τα απόνερα κάθε νικηφόρας μάχης που διεξάγεται με τη μάσκα και τη στολή της αράχνης, επανέρχονται ως κύματα που χτυπάνε και διαλύουν την προσωπική ζωή του Πήτερ.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Η Μαίρη Τζέιν γεννά με τον Πήτερ απόντα να μάχεται στους μυστικούς πολέμους και με την θεία Μαίη στο σπίτι σε άνοια να αναφέρεται στη Γκουέν. Όταν ο Πήτερ επιστρέφει, γίνεται συζυγικός καυγάς επειδή η καταπονημένη Μαίρη Τζειν προτείνει να πάνε τη θεία στο γηροκομείο, ο Πήτερ αρνείται, η Μαίρη του φωνάζει "τότε φρόντισε την" με τα κλάματα των μωρών να επιβαρύνουν την ατμόσφαιρα και τον Πήτερ να επιλέγει τον δρόμο της φυγής με τη στολή. Μια φυγή που θα τον διασταυρώσει με τον Κρέϊβεν στον οποίο ο παγιδευμένος Πήτερ ικετευτικά κραυγάζει: "Έχω δύο παιδιά..."!

 

Ο χαρακτήρας του ανθρώπου διαμορφώνεται απο παιδί και τον ακολουθεί στη ζωή του. Η ψυχή δεν γερνά, όμως "αυτοπεριορίζεται" για να χωρέσει στο συνεχώς υπό παρακμή σώμα και να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της ζωής. Περίεργα, κάπως ωριμάζει όσο το σώμα παρακμάζει. Αυτό παρουσιάζεται πολύ καλά από τον εικονογράφο και τον σεναριογραφο της ιστορίας. Η καταγραφή του προσώπου του Πήτερ όπως γίνεται εδώ δεν πιστεύω ότι έχει κάποια άλλη όμοια της στη ιστορία των κόμικ του Σπάιντι.  Ώρες ώρες ο χαρακτήρας του Πάρκερ θυμίζει τους ήρωες των αρχαίων τραγωδιών που παλεύουν ενάντια στη σκληρή και υπογεγραμμένη από τους θεούς μοίρα. Έτσι ο ήρωας μας, θυμίζει τον Οιδίποδα που η νικηφόρα του αναμέτρηση με το τέρας είχε αντίστροφα τραγική επίπτωση στη ζωή του, τον Φιλοκτήτη που εγκαταλείπεται μόνος και τον Προμηθέα που αλυσοδένεται γιατί έπραξε το σωστό και έδωσε το "φως" (φωτιά) στους ανθρώπους.

 

Επίσης ήταν καταπληκτική η παρουσίαση του γερασμένου και δαιμονισμένου από το μίσος του Νόρμαν. Το κακό ως επιλογή, εγωϊστική εμμονή και αυτοπαγίδευση. Κάπως ιερόσυλα θα τολμούσα να πω ¨Ντοστογιεφσκικά¨ δοσμένο!

 

Εαν υπάρχει κάτι μεμπτό, κατα την ταπεινή μου γνώμη, είναι ότι στην ιστορία αναφέρονται και δεν παρουσιάζονται οι θάνατοι της θείας Μαίη και του Τζ. Τζ. Τζεϊμσον. Ήθελα να δω τον Πήτερ στις κηδείες τους. Να καταγραφεί η ανθρώπινη αυτή στιγμή του. Επίσης, αφήνει ένα κενό με την πορεία της ιστορίας του κλώνου της Γκουέν. Και τέλος, προσωπικά αντιπαθώ πολύ την είσοδο/εισβολή στην ιστορία της ΜΑΡΒΕΛ του Μάϊλς Μοράλες γιατί ο χαρακτήρας αυτός σχεδιάστηκε για να εξυπηρετήσει ιδεοληπτικές εμμονές και αδικαιολόγητα αισθήματα μειονεξίας. Έτσι μου "ξίνισε" που χρίεται στο τέλος ως διάδοχος του αλλά οφείλω να παραδεχτώ ότι στην παρούσα ιστορία ήταν πολύ καλή και συγκινητική η παρουσία του.  

 

Οι αναγνώστες άνω των 40 που αγόραζαν το περιοδικό του Καμπανα κάθε Τρίτη θα δακρύσουν γιατί θα ταυτιστούν ηλικιακά με τον ήρωα όπως τότε που ήταν παιδιά και πρωτοδιάβασαν την ιστορία του. Θα βλέπουν την χρονολογία σε κάθε κεφάλαιο, θα υπολογίζουν την ηλικία του Πήτερ και θα αντιπαραβάλλουν τη δική τους μαζί με τα προβλήματα ζωής τους. Δεν πιστεύω ότι υπήρξε ποτέ άλλος σουπερ ήρωας που να το πέτυχε στους αναγνώστες του αυτό...  

 

Σπεύσατε και αγοράσατε...

Καλή ανάγνωση!

 

[PowerRangers8]

Έλα τώρα , @ Michael !!! Με πρόλαβες, σε μισώ !!!! Πριν λίγες ώρες το τελείωσα και ήμουν έτοιμος να μπω να γράψω τη γνώμη μου για αυτό το όμορφο κόμικ. Τουλάχιστον με γλίτωσες από το πολύ γράψιμο .

Τεσπα, συμφωνώ μαζί σου 100% για όσα είπες. Εκεί ένας θάνατος είναι οριστικός για κάθε χαρακτήρα όπως έχουμε συνηθίσει στους υπερηρωικους τίτλους .Παρα από τα πολλά θετικά, υπάρχουν μερικά αρνητικά που με ενόχλησαν λιγάκι.

1ο. Είμαι ο μονός που ηθελε πολύ να δει τον γάμο του Πητερ με την Γκουεν?

2ο. Μέτα τον θάνατο της Γκουεν, μέσα σε λίγα χρόνια έκανε παιδιά με τη Μαίρη Τζέιν, Σαν να ξεπεράσεις τόσο εύκολα την απώλεια του πρώτου ερωτά σου. Μάλλον στη εποχή του '80 ήταν απαραίτητος ο γάμος μέχρι τα 30.

3ο. Μέσα σε κάθε τεύχος η πλοκή προχωράει τόσο γρήγορα που δημιουργούνται αρκετές τρύπες στη υπόθεση.

4ο. Τι έγινε με τον Εμφύλιο Πόλεμο,ποιος κέρδισε?

5ο. Πως έγινε τόσο μεγάλο καθίκι και Υπουργό Άμυνας ο Σταρκ? Φυλακίζοντας τους συμμάχους του?

6ο. Από που βρέθηκε ο Μαιλς Μοραλες και πως απέκτησε τις δυνάμεις? Σίγουρα όχι από τη ιδία αράχνη που δάγκωσε τον Πίτερ. Είχα κι εγώ τη ίδια άποψη για τη απότομη εμφάνιση του, κι έμενα με ξίνισε, @ Michael .

 

Υπάρχουν κι άλλα αρνητικά που θέλω να πω αλλά καλύτερα να τα κρατήσω μέσα μου. Σίγουρα δεν πρόκειται να δούμε τη κηδεία της θειας Μαιη αλλά στο Annual του τίτλου διαπραγματεύεται η ιστορία του Τζ. Τζ. Τζεϊμσον μέχρι τον θάνατο του. Εκεί παρακολουθούμε τον Τζ. Τζ. Τζεϊμσον να περνάει στη φυλακή για πολλά χρόνια λόγω του εμμονικου μίσους για τον Σπαιντερμαν , εξέθεσε σε κίνδυνο πολλούς αθώους δημιουργώντας διάφορα όπως τον Σκόρπιο . Θα ήταν ωραίο να το έχουμε στα ελληνικά αλλά πολύ αμφιβάλλω. Ελπίζω να κάνω λάθος.

Πριν λίγο καιρό ολοκληρώθηκε το νέο κεφάλαιο Fantastic Four - Life Story. Λέτε να το δούμε κι αυτό? Μπα...

Πιστεύω αυτό το κόμικ είναι κατάλληλο για τους αναγνώστες άνω των 35 όπως είπε ο φίλος μας @ Michael . Για τα παιδιά στη σημερινή νεολαία, θα δυσκολευτούν λίγο αλλά μια χαρά θα το διαβάσουν τώρα που έχουμε Online comics. 

[Michael]

21 ώρες πριν, PowerRangers8 είπε:

Έλα τώρα , @ Michael !!! Με πρόλαβες, σε μισώ !!!! Πριν λίγες ώρες το τελείωσα και ήμουν έτοιμος να μπω να γράψω τη γνώμη μου για αυτό το όμορφο κόμικ. Τουλάχιστον με γλίτωσες από το πολύ γράψιμο .

Τεσπα, συμφωνώ μαζί σου 100% για όσα είπες. Εκεί ένας θάνατος είναι οριστικός για κάθε χαρακτήρα όπως έχουμε συνηθίσει στους υπερηρωικους τίτλους .Παρα από τα πολλά θετικά, υπάρχουν μερικά αρνητικά που με ενόχλησαν λιγάκι.

1ο. Είμαι ο μονός που ηθελε πολύ να δει τον γάμο του Πητερ με την Γκουεν?

2ο. Μέτα τον θάνατο της Γκουεν, μέσα σε λίγα χρόνια έκανε παιδιά με τη Μαίρη Τζέιν, Σαν να ξεπεράσεις τόσο εύκολα την απώλεια του πρώτου ερωτά σου. Μάλλον στη εποχή του '80 ήταν απαραίτητος ο γάμος μέχρι τα 30.

3ο. Μέσα σε κάθε τεύχος η πλοκή προχωράει τόσο γρήγορα που δημιουργούνται αρκετές τρύπες στη υπόθεση.

4ο. Τι έγινε με τον Εμφύλιο Πόλεμο,ποιος κέρδισε?

5ο. Πως έγινε τόσο μεγάλο καθίκι και Υπουργό Άμυνας ο Σταρκ? Φυλακίζοντας τους συμμάχους του?

6ο. Από που βρέθηκε ο Μαιλς Μοραλες και πως απέκτησε τις δυνάμεις? Σίγουρα όχι από τη ιδία αράχνη που δάγκωσε τον Πίτερ. Είχα κι εγώ τη ίδια άποψη για τη απότομη εμφάνιση του, κι έμενα με ξίνισε, @ Michael .

 

Υπάρχουν κι άλλα αρνητικά που θέλω να πω αλλά καλύτερα να τα κρατήσω μέσα μου. Σίγουρα δεν πρόκειται να δούμε τη κηδεία της θειας Μαιη αλλά στο Annual του τίτλου διαπραγματεύεται η ιστορία του Τζ. Τζ. Τζεϊμσον μέχρι τον θάνατο του. Εκεί παρακολουθούμε τον Τζ. Τζ. Τζεϊμσον να περνάει στη φυλακή για πολλά χρόνια λόγω του εμμονικου μίσους για τον Σπαιντερμαν , εξέθεσε σε κίνδυνο πολλούς αθώους δημιουργώντας διάφορα όπως τον Σκόρπιο . Θα ήταν ωραίο να το έχουμε στα ελληνικά αλλά πολύ αμφιβάλλω. Ελπίζω να κάνω λάθος.

Πριν λίγο καιρό ολοκληρώθηκε το νέο κεφάλαιο Fantastic Four - Life Story. Λέτε να το δούμε κι αυτό? Μπα...

Πιστεύω αυτό το κόμικ είναι κατάλληλο για τους αναγνώστες άνω των 35 όπως είπε ο φίλος μας @ Michael . Για τα παιδιά στη σημερινή νεολαία, θα δυσκολευτούν λίγο αλλά μια χαρά θα το διαβάσουν τώρα που έχουμε Online comics. 

Γεια σου φίλε, ευχαριστώ πολύ για τα ευγενικά σου λόγια!

 

Πάνω σ'αυτά λοιπόν:

 

1. Όχι βέβαια, κι εγώ και όλος ο κόσμος θα ήθελε να δει και να ζήσει το "όνειρο" του γάμου της Γκουέν με τον Πήτερ. Μια σχέση που τόσο βίαια διακόπηκε και προκάλεσε "ψυχολογικά" στους αναγνώστες και τους (μας) αφησε άχτι... (Α, και η εικονογράφηση να παραπέμπει στους Ρομίτα και Τζιλ Κέϊν. Τις έκαναν πανέμορφες τις κοπέλες. Μόνο ο Μιλο Μανάρα έχει σχεδιάσει ομορφότερες...)

2. Τι να πω εδώ... Ο έρωτας περνά με έρωτα φίλε... (Βέβαια, όταν κάνεις έρωτα με μια κοπέλα ένα κομμάτι της καρδιάς πάντα μένει μαζί της. Το ξέρουν οι γυναίκες αυτό και ομολογώ ότι η Μαίρυ Τζεϊν το χειρίζεται πάρα πολύ ψύχραιμα...)

3. Ναι, μπορεί... όμως δεν γίνεται αλλιώς γιατί τότε δεν θα είχαμε αυτοτελές βιβλίο αλλά (τουλάχιστον) τρεις τόμους σε συνέχειες που μπορεί να κούραζαν...

4 - 5. Δεν πειράζει. Σημασία έχει η επίπτωση που είχαν στη ζωή του Πήτερ...

6. Αδιάφορο... Μάιλς Μοράλες;;; Συγγνώμη κύριε... ποιος είστε; Ποιος;;; Αααα λυπάμαι... δεν έχουμε καθόλου ανάγκη την πλαστογραφία της ιστορίας του αγαπημένου μας ήρωα από σας... Υπάρχει ήδη ο υπέροχος Black Panther. Θα μπορούσατε να εξελιχθείτε ως το "παιδί-πάνθηρας". Αν και δεν ακούω τον Τσαλα πολύ ευχαριστημένο με αυτή την προοπτική... Βασικά ούτε και μένα. Γράψτε λάθος και αδειάστε μας τη γωνιά... 

 

 

[Grilos]

Στην "Πρωτοπορία", μεταχειρισμένο με 12,00 Ευρώ. ΕΔΩ

Επεξεργασία Ιουνίου 25, 2022 από Grilos
Προσθήκη Link

[diotsoumas]

Το διαβασα και εγω μεσα στο σουκου, ηταν μια ομορφια Δεν επιασα ουτε τα μισα references αποσα θα ηθελα, ευτυχως που εχω διαβασει την πρωτη 20αδα στην μαυρη συλλογη και πολλα πραγματα τα θυμομουν, αν και ομολογω οτι το clone wars μου εκανε περισσοτερο αισθηση απολα (εχει βγει στην μαυρη συλλογη? δεν θυμαμαι!)

 

Προσπαθησα να βρω μετα καποιο guide απο τα references ή ενα πιο επεξηματικο review αλλα τζιφος 

 

Ενω αποσο διαβαζω σε αυτο το thread η ιστορια πλεκει γνωστα γεγονοτα του spidy, γιατι

Spoiler

η Gwen πεθαινει με αυτο τον τροπο? Μηπως παιρνει απλα τον θανατο ως δεδομενο και αλλαζει τον τροπο που συμβαινει?