ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ 386 [Η σωτηρία της ντομάτας]

[doom]

 

ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ ΑΠΕΙΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΩΤΙΑ
ΓΚΟΥΦΥ & ΟΡΑΤΙΟΣ ΤΟ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΟ ΝΕΡΟ
ΙΝΔΙΑΝΑ ΓΚΟΥΦΥ ΤΟ ΟΡΥΧΕΙΟ ΤΟΥ ΣΑΓΚΝΑΙ
ΜΑΤΖΙΚΑ ΝΤΕ ΣΠΕΛ ΤΟ ΕΛΙΞΙΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
ΣΚΡΟΥΤΖ & ΝΤΟΝΑΛΝΤ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΝΤΟΜΑΤΑΣ

Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 5/11

Επεξεργασία Νοεμβρίου 2, 2021 από doom

[hardivic]

Massimo De Vita βλέπω και ίσως αγοράσω τευχάκι ξανά μετά από αρκετό καιρό. Αν και δε βρίσκεται και αυτός στα επίπεδα που ήταν στα χρόνια της δόξας του...

[Μενίγ Πουαγώ]

Έχεις ιστορία με δικό της εξώφυλλο και τον τίτλο της στην ράχη του περιοδικού. Οπότε το πιο λογικό πράγμα είναι να την βάλεις τελευταία. Μάλιστα.

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #386 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο. (Από τον φίλτατο @ Indian νο...)



Εδώ Λιμνούπολη! (By Silvia Ziche.)

Ιστορίες.

"Απειλή από την Σκωτία."

Θείος λέει σε ανιψιό πως πρέπει να σπουδάσει οικονομικά.

Spoiler

Ο Ντόναλντ ξαπλωμένος στην αιώρα του δε τα παίρνει και πολύ καλά τα νέα.  Αλλά ο Θείος Σκρούτζ του αναφέρει ότι όταν κάποια στιγμή αποσυρθεί πρέπει να έχει έναν διάδοχο. Βέβαια οι επιλογές που έχει δεν είναι πολλές αλλά πρέπει να δουλέψει με αυτές. Ο Ντόναλντ με την απειλή της αποκήρυξης να κρέμεται πάνω από το κεφάλι του συμφωνεί. Τα μαθήματα οικονομίας στο πανεπιστήμιο της Καλισότα ξεκινούν την επόμενη μέρα. Με τις αρχές της θεωρητικής  μικροοικονομίας. Μεταξύ των συμφοιτητών του είναι και ο Χέρμπερτ Μακ Κουακ. Παιδί θαύμα από την Σκωτία που σπουδάζει με υποτροφία.

Γνωρίζονται στο διάλειμμα και ο Ντόναλντ παρατηρεί τα κοινά στοιχεία που έχει με τον Θείο του. Πίνει νερό της βρύσης και τρώει μπαγιάτικες γαλέτες. Τα μαθήματα συνεχίζονται. Αλλά τον Ντόναλντ δε τον λες και πολύ επιμελή φοιτητή. Φτάνει η παραμονή των πτυχιακών εξετάσεων. Ο Ντόναλντ παρακαλάει τον Χέρμπερτ να διαβάσουν μαζί αλλά με την προσφορά δωρεάν γεύματος πείθεται. Εκεί γνωρίζει και τα ανιψάκια του. Δε τον συγκινούν τα βιντεοπαιχνίδια. Η μυρωδιά του φαγητού φέρνει και τον Θείο Σκρούτζ στο τραπέζι τους.

Ο μεγιστάνας θέλγεται από τα προσόντα του μικρού και της συνήθειές του. Οπότε ο Ντόναλντ μένει μόνο με τις σημειώσεις του για να διαβάσει. Την επομένη αργεί στις εξετάσεις ,στις οποίες αριστεύει,  και ο Ντόναλντ τις περνάει λίαν επιεικώς. Τις επόμενες μέρες ο Χέρμπερτ γίνεται το δεξί χέρι του Θείου Σκρούτζ και έτσι ο Ντόναλντ νοιώθει παραμελημένος. Τον θυμήθηκε μόνο  για το γυάλισμα και δε σκοπεύει να τον πάρει μαζί του σε ένα ταξίδι αναζήτησης θησαυρού. Μέχρι που σε ένα ακόμη δείπνο στο σπίτι του Ντόναλντ ο Χερμπερτ γνωρίζει τον έρωτα. Στο πρόσωπο της φίλης των τριών ανιψιών της Λίλης.

Ο Χέρμπερτ αρχίζει να γίνεται φυσιολογικό παιδί προς λύπην του Θείου Σκρούτζ. Ότι δουλειές του είχε αναθέσει ο Θείος Σκρούτζ μένουν πίσω. Οι γνώσεις του Ντόναλντ όμως καταφέρνουν να τον ξελασπώσουν λίγο. Ξαφνικά ο Ντόναλντ έγινε ξανά φτερό των φτερών του. Η επιτυχία αμείβεται με ένα ωραίο χωνάκι παγωτό.

"Το προ'ι'στορικό νερό."

Ο Γκούφυ παρέα με τον Οράτιο Χαλινάρη προσπαθούν να σώσουν ένας προ'ι'στορικό υδάτινο εξωγήινο είδος.

"Το ορυχείο του Σαγκνάι."

Ο Ινδιάνα Γκούφυ έχει μία απρόσμενη συνεργασία με τον Μαύρο Πητ.

Μάτζικ TV: "Το ελιξίριο της αγάπης."

Η Μάτζικα Ντε Σπελ μας μαθαίνει τα μυστικά της αγάπης μέσα από την τηλεοπτική της εκπομπή.

Time Machine (mis)adventures: "Η σωτηρία της ντομάτας."

Ο Ντόναλντ με τον Σκρούτζ επιστρέφουν στο παρελθόν για να διορθώσουν ένα λάθος που έκαναν.

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Η "απειλή" από την Σκωτία δίνει μία ευπαρουσίαστη ιστορία. Η αναγνώριση του παπιού μας λίγα καρέ πριν το τέλος της δίνει πόντους. Αρκετά συμπαθητικό και το mini alter ego του Θείου Σκρούτζ.   

Ο Γκούφυ και ο Οράτιος συνεργάζονται υπέροχα σε αυτή την μοναδική ιστορία. Ακολουθεί μία αρκετά παράξενη συνεργασία σε χιονισμένο φόντο. Αρκετά καλή. Η εκπομπή της Μάτζικας επιστρέφει μετά από καιρό. Η ιστορία που βασίζεται στο ελιξήριο της αγάπης είναι συμπαθητική. Τέλος το τεύχος κλείνει μια μία όμορφη εισαγωγική ιστορία μίας καινούριας σειράς.  

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Το προ'ι'στρικό νερό."
2. "Time Machine (mis)adventures: "Η σωτηρία της ντομάτας."
3. "Το ορυχείο της Σαγκνάι."
4. "Απειλή από την Σκωτία."
5. "Μάτζικ TV: "Το ελιξίριο της αγάπης."

7.9/10!!! Με ένα πολύ αξιόλογο τεύχος ξεκίνησε ο Νοέμβριος...

Επεξεργασία Νοεμβρίου 6, 2021 από Μενίγ Πουαγώ

[DM64007]

"Η σωτηρία της ντομάτας" ξεπέρασε τις προσδοκίες μου και έδωσε πολύ καλές εντυπώσεις.

Είχα καρφωμένες στο μυαλό μου τις δύο προηγούμενες αμερικάνικες σειρές ιστοριών που είχαν δημοσιευτεί στο ΜΜ και με είχαν αφήσει με ανάμεικτες σκέψεις. Εδώ έχουμε ωραία πλοκή και ο χρωματισμός προσφέρει μια όμορφη εμπειρία για το μάτι του αναγνώστη. Ανυπομονώ να δω και τη συνέχεια!

[Aldark]

On 11/3/2021 at 12:18 PM, Μενίγ Πουαγώ said:

Έχεις ιστορία με δικό της εξώφυλλο και τον τίτλο της στην ράχη του περιοδικού. Οπότε το πιο λογικό πράγμα είναι να την βάλεις τελευταία. Μάλιστα.

επειδή δεν προλαβαίνω να διαβάζω τα τεύχη όταν βγαίνουν, το εξώφυλλο και το TIME MACHINE (MIS)ADVENTURES με κέντρισε και έψαχνα αρκετή ώρα να καταλάβω που είναι το τάημ μασίν μισαντβέντσουρ μεχρι να δω πως είναι η τελευταία ιστορία

[Indian]

Το εξώφυλλο του τεύχους #386, είναι πολύχρωμο, θυμίζει κάτι από τις δημιουργίες του Andy Warhol και σίγουρα μας προϊδεάζει ότι θα διαβάσουμε κάτι χαρούμενο κι αισιόδοξο! Που να φανταστούμε, όμως, ότι κάτω από αυτό κρύβεται μία  “Απειλή από την Σκωτία”! Ο Σκρουτζ βρίσκεται στον κήπο του Ντόναλντ και φαίνεται να έχει πάρει μερικές μεγάλες αποφάσεις για τον ανεπρόκοπο ανιψιό του. Ερήμην του Ντόναλντ, λοιπόν, αποφάσισε ότι θα πρέπει να φοιτήσει σε ένα οικονομικό κολλέγιο, προκειμένου εκείνος ν’ αποκτήσει τις απαραίτητες επιχειρηματικές γνώσεις, που θα τον κάνουν έναν άξιο κληρονόμο για την αμύθητη περιουσία του. Ο φίλος μας δεν βλέπει με καλό μάτι την συγκεκριμένη απαίτηση, αλλά κάτι τα χρέη του, κάτι ο Σκρουτζ που του είπε ότι θα τον αποκληρώσει αν δεν πραγματοποιήσει το θέλημά του, αναγκάζεται να πειστεί. Πηγαίνει, λοιπόν, στο κολλέγιο, όπου ανάμεσα στις ατελείωτες ώρες από βαρετά μαθήματα κι αριθμούς, το μόνο καλό στέκεται η γνωριμία του με έναν Σκωτσέζο συμφοιτητή, ο οποίος φαίνεται πολύ προσηλωμένος στις business. Κατά τύχη ο νέος του φίλος θα γνωριστεί με το ίνδαλμά του, τον Σκρουτζ και τότε μία περίεργη σχέση θ’ αναπτυχθεί ανάμεσα σε αυτούς τους δύο. Ο Σκρουτζ βλέπει στο πρόσωπο του Χέρμπερτ μία συνέχεια του εαυτού του κι ο Χέρμπερτ βλέπει στο πρόσωπο του Σκρουτζ τον μέντορά του!  Όπως είναι λογικό, η συγκεκριμένη σχέση θα αναστατώσει τον Ντόναλντ, ο οποίος νιώθει ότι χάνει την πρωτοκαθεδρία στην καρδιά του θείου του. Καλά ξεκινάμε, λοιπόν, καθώς έχουμε ένα σενάριο σχετικά πρωτότυπο. Ο ανταγωνισμός για την καρδιά και το… πορτοφόλι του Σκρουτζ, που συνήθως υπάρχει ανάμεσα στον Ντόναλντ και τον Γκαστόνε, εδώ έχει αντικατασταθεί από έναν άλλο χαρακτήρα, που μοιάζει να είναι η αδελφή ψυχή του Λιμνουπολίτη μεγιστάνα. Η πλοκή κυλάει αβίαστα και δημιουργεί στον αναγνώστη περιέργεια για την εξέλιξη. Προσωπικά, όταν διάβασα μερικές σελίδες και σε συνδυασμό με τον τίτλο, υπέθεσα ότι ο Χέρμπερτ… 

 

Spoiler

… ήταν η Μάτζικα που είχε βάλει σ’ εφαρμογή κάποιο από τα σχέδιά της!

 

Μέσα από τις σελίδες της ιστορίας γίνονται αναφορές και στις σύγχρονες τεχνολογίες, γεγονός που την κάνει προσιτή και στους νεότερους αναγνώστες. Για εμένα το φινάλε ήταν το ιδανικότερο, καθώς ο Ντόναλντ δεν εξυφαίνει κάποιο (άδικο) κόλπο για να βάλει τρικλοποδιά στην σχέση Χέρμπερτ – Σκρουτζ. Ευτυχώς αυτό το φροντίζει η… μητέρα φύση. Γενικά μιλάμε για μία αξιόλογη ιστορία που νομίζω ότι δεν θα μετανιώσετε που την διαβάσατε. Ο εικαστικός τομέας είναι ο κλασικός Ιταλικός. Όμορφα backgrounds, καρικατουρίστικοι χαρακτήρες. 

 

Ο Γκούφυ κι ο Οράτιος θα πρωταγωνιστήσουν στην επόμενη ιστορία του τεύχους, που ακούει στο όνομα “Το προϊστορικό νερό”. Ο κολλητός του Μίκυ ποτίζει τον κήπο του, όταν έρχεται ο Οράτιος για να επισκευάσει την βρύση του νεροχύτη, που στάζει. Όταν πάει να βάλει λίγο νερό στο ποτήρι από μία κανάτα, γεμάτος έκπληξη θα διαπιστώσει ότι το νερό… αρνείται πεισματικά να βγει! Ο λόγος είναι ότι το συγκεκριμένο νερό δεν είναι αυτό που ξέρουμε. Πρόκειται για έναν ζωντανό οργανισμό, ο οποίος ήρθε από το διάστημα, μαζί με τον λαό του κι εγκαταστάθηκε στο υπέδαφος της Γης. Έρχεται, λοιπόν, να ζητήσει την βοήθειά τους, καθώς ένα τεράστιο γεωτρύπανο έχει τοποθετηθεί στο μέρος όπου ήταν το καταφύγιό τους κι έχει αντλήσει όλο το νερό, το οποίο χαρακτηρίζεται προϊστορικό, που περιέχει τους αγαπημένους του. Ο Γκούφυ κι ο Οράτιος, λοιπόν, σαν γνήσιοι οικολόγοι κι αλτρουιστές, θα ξεκινήσουν τις έρευνες για να εντοπίσουν ποιος κρύβεται πίσω από αυτή την αποστράγγιση και παράλληλα να προσπαθήσουν να ενώσουν ξανά τον νέο τους απελπισμένο φίλο με τον λαό του. Θα τα καταφέρουν? Και ποια εμπόδια θα συναντήσουν? Κι αυτή η ιστορία μου άφησε θετικές εντυπώσεις. Πρόκειται για ένα σενάριο που διαθέτει πολλή και γόνιμη φαντασία, ενώ παράλληλα μου έβγαλε κάτι το αισιόδοξο. Μοιάζει με ένα παιδικό ανάγνωσμα, αλλά κατά βάθος νομίζω ότι έχει βαθύτερο νόημα. Η ιδέα, επάνω στην οποία στηρίχθηκε, έχει οικολογικό χαρακτήρα, ενώ η δομή της θα έπαιρνα όρκο ότι ήταν επιμελημένη από τον Casty! Η πλοκή είναι κλιμακωτή, ενώ το χιούμορ δεν κάνει συχνά την εμφάνισή του. Δράση υπάρχει όπου είναι απαραίτητο και μάλιστα σε ικανοποιητικές δόσεις. Το φινάλε είναι ευτυχές ακόμα και για τον villain, τον οποίο, όμως, δεν θα έπρεπε να τον χαρακτηρίσουμε έτσι, μιας και τα κίνητρά του εξαρχής δεν ήταν και τόσο… σατανικά. Προτείνεται, λοιπόν, κι αυτή η ιστορία η οποία, αν μη τι άλλο, θα μας κάνει να το ξανασκεφτούμε όταν θα χρειαστεί να κάνουμε… γεώτρηση!   Το σχέδιο, αν και προέρχεται από τον ίδιο καλλιτέχνη που επιμελήθηκε και την προηγούμενη ιστορία, το βρήκα καλύτερο. 

 

Φτάνουμε, αισίως, στην τρίτη ιστορία του τεύχους, όπου τα ηνία του πρωταγωνιστή θα πάρει ο Ινδιάνα Γκούφυ και θα ξεκινήσει να βρει “Το ορυχείο του Σαγκνάι”. Στους αιώνιους πάγους του βορειότερου μέρους στον Καναδά, μία γνώριμη φιγούρα θα κάνει την εμφάνισή της και θα ζητήσει λίγη ζεστασιά. Ο λόγος για τον διάσημο Αρχαιολόγο, ο οποίος θα βρει στο καλύβι εκτός από την θαλπωρή κι έναν φανατικό θαυμαστή του. Όταν οι δύο πιάνουν την κουβέντα, ο φίλος μας θ’ αποκαλύψει στον ιδιοκτήτη του καταλύματος ότι έχει έρθει μέχρι εκεί με σκοπό ν ανακαλύψει το θρυλικό ορυχείο του Σαγκνάι, το οποίο φέρεται να έχει ένα περίεργο πέτρωμα, το βηρύλλιο, το οποίο είναι πιο σπάνιο κι από χρυσάφι! Ο ντόπιος, όμως, θα του πει ότι το συγκεκριμένο ορυχείο ανήκει στην σφαίρα της φαντασίας μίας μερίδας Ινδιάνων. Όταν, λοιπόν, ο Ινδιάνα Γκούφυ, του παρουσιάσει αποδείξεις για την ύπαρξή του, τότε οι δύο τους αποφασίζουν, πρωί – πρωί, να ξεκινήσουν τις έρευνες για τον εντοπισμό του. Το βράδυ, όμως, αποδεικνύεται δύσκολο, καθώς μία μεγάλη κι εγκληματική φιγούρα γλιστρά αθόρυβα στο καλύβι και κλέβει τα στοιχεία. Όταν γίνεται αντιληπτός από έναν μικρό λίγκα, που είναι το κατοικίδιο του σπιτιού, οι δύο Αρχαιολόγοι, θ’ αντιληφθούν την κλοπή και θα ξεκινήσουν έναν αγώνα δρόμου μέσα στα χιόνια για να βρουν τον άρπαγα. Τρία στα τρία, λοιπόν, στις καλές ιστορίες του τεύχους, γεγονός που με χαροποιεί ιδιαίτερα. Αν και τον Ινδιάνα Γκούφυ τον βλέπουμε συνήθως να επιχειρεί σε πιο ζεστά (συνήθως τροπικά) κλίματα, παρατηρούμε ότι και στα χιόνια είναι το ίδιο αποτελεσματικός. Έχει ευστροφία, θάρρος και μία απαράμιλλη ψυχραιμία κι αισιοδοξία! Η πλοκή έχει ενδιαφέρον κι όσο περνούν οι σελίδες κορυφώνεται, κρατώντας τον αναγνώστη σε εγρήγορση. Άνετα θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε κινηματογραφική. Όσον αφορά την παρουσία του villain, η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε ξαναδεί τον συγκεκριμένο να “παίζει” με τον πρωταγωνιστή, αλλά κατά πως φαίνεται, υπάρχει χημεία μεταξύ τους και το αποτέλεσμα ήταν ικανοποιητικό. Ίσως, όμως, εδώ θα ήθελα τον Χλαπάτσα, στην θέση του κακού. Επίσης, η αποκάλυψη και του δεύτερου villain στο φινάλε, είναι ο ορισμός του αναμενόμενου, αλλά παραδέχομαι ότι εδώ λειτουργεί (σχετικά) εποικοδομητικά. Οι φίλοι του Ινδιάνα Γκούφυ, αλλά και της περιπέτειας, λοιπόν, μπορούν να επενδύσουν άφοβα. Το σχέδιο το βρήκα πέρα του δέοντος ατσούμπαλο. Δεν μπορώ να πω ότι με ικανοποίησε.  

 

Και κάπου εδώ, το αγαπημένο μας περιοδικό, μας τα μουσκεύει, καθώς θα πρέπει να υποστούμε την Μάτζικα να μας μιλάει για “Το ελιξίριο της αγάπης”. Η Ιταλίδα μάγισσα, διατηρεί μία εκπομπή στο τηλεοπτικό κανάλι “Μάτζικ TV”, στην οποία δίνει οδηγίες στις συναδέλφους της για το πώς θα παρασκευάσουν διάφορα μαντζούνια. Αυτή την φορά μιλάει για τον τρόπο παρασκευής ενός ελιξιρίου, με το οποίο μπορεί εκείνη που το χρησιμοποιεί να φέρει στα πόδια της τον αγαπημένο της καρδιάς της. Η αφήγηση είναι λεπτομερής, καθώς η πρωταγωνίστρια θα μας ενημερώσει για τα υλικά που χρειάζονται, τον τρόπο και τις συνθήκες που απαιτούνται για να γίνει η μίξη τους, αλλά και το μέρος που μπορούμε να τα βρούμε. Ένα πείραμα αρκεί για να πείσει και την πιο δύσπιστη τηλεθεάτρια, λοιπόν. Ή μήπως όχι…? Μιλάμε για ένα σαχλό σενάριο, το οποίο προέρχεται από την σειρά  “Antenna Magica Tv”, το οποίο εκμεταλλεύεται λάθος το εκρηκτικό ταμπεραμέντο της πρωταγωνίστριας. Η Μάτζικα, λειτουργεί εντελώς υποβαθμισμένα σε σχέση με τον σατανικό κι αδίστακτο χαρακτήρα που έχει χτίσει όλα αυτά τα χρόνια και σίγουρα μία τέτοια αντιμετώπιση δεν της αρμόζει. Το σενάριο είναι μία παράθεση από άνοστα γκαγκ, τα οποία με έκαναν να βαρεθώ και ν’ ανυπομονώ να τελειώσει. Ένιωσα ότι δεν υπάρχει μία σύνδεση σε βάθος μεταξύ τους, παρά μόνο κάτι το εντελώς επιφανειακό. Το μόνο θετικό ήταν το φινάλε, που είχε ένα μικρό ψήγμα κωμικού στοιχείου. Γενικά, όμως, μία που την διάβασα και μία που την ξέχασα. Το σχέδιο δεν είναι του γούστου μου, αλλά στην προκειμένη περίπτωση το βρήκα καλύτερο του σεναρίου. 

 

Σε αυτό το σημείο, μία νέα σειρά εγκαινιάζεται στο περιοδικό, η οποία φέρει τον τίτλο “Time Machine (Mis)Adventures”. Η πρώτη ιστορία της σειράς ονομάζεται “Η σωτηρία της ντομάτας”. Όλα ξεκινούν στο μακρινό 2999, όταν ένας απόγονος του Κύρου, επιστρέφει στην Λιμνούπολη και πηγαίνει στο εγκαταλελειμμένο εργαστήριο του. Εκεί βρίσκει την σκονισμένη χρονομηχανή, καθώς και τις φιάλες μνήμης, οι οποίες περιέχουν (η κάθε μία) συμπυκνωμένες τις περιπέτειες του Σκρουτζ και του Ντόναλντ στο παρελθόν. Ανοίγει, λοιπόν, μία και… η αφήγηση της περιπέτειας αρχίζει. Ο αναγνώστης μεταφέρεται στο 1540, σε ένα πειρατικό πλοίο που πλέει στον Ατλαντικό Ωκεανό. Επάνω έχουν παρεισφρήσει οι δύο φίλοι μας, προκειμένου να εντοπίσουν το μέρος που ο θρυλικός πειρατής Μαυροφρύδης πρόκειται να κρύψει την λεία του κι έτσι όταν επιστρέψουν πίσω στον 21ο αιώνα, να πάνε και να τον ανακτήσουν για λογαριασμό του Λιμνουπολίτη μεγιστάνα. Άθελά τους, όμως, θα πειράξουν το χωροχρονικό συνεχές (όπως έχουμε μάθει να το λέμε σε τέτοιες περιπτώσεις ) και θα εξαφανίσουν παντελώς την ύπαρξη της… ντομάτας! Φαίνεται, λοιπόν, ότι το σύμπαν των Ντακ ζήλεψε από τις θρυλικές  “Ιστορίες με την χρονομηχανή” που έρχονται από το σύμπαν του Μίκυ κι αποφάσισαν να δημιουργήσουν μία, αντίστοιχης θεματολογίας, σειρά. Σαν πρώτη αίσθηση, μπορώ να πω ότι μου άρεσε το στήσιμό της κι ο τρόπος που παρουσιάζεται στον αναγνώστη. Μπορεί να τοποθετούμαστε πρωταρχικά στο μέλλον (το οποίο αποτελεί τον κύριο πυλώνα της δομής της ιστορίας), αλλά στην συνέχεια η ιστορία διαδραματίζεται στο δικό μας παρελθόν και παρόν. Κι όλο αυτό γίνεται διακριτικά και χωρίς να μας κουράζει στο ελάχιστο. Κανένα παράπονο, λοιπόν, από την σκηνοθεσία (τουλάχιστον μέχρι στιγμής). Το μόνο που με πείραξε είναι τα κίνητρα των πρωταγωνιστών όσον αφορά την χρησιμοποίηση της χρονομηχανής. Ενώ στο Μίκυ Σίτυ οι φίλοι μας χρησιμοποιούν τα ταξίδια στο παρελθόν για επιστημονικούς ή ιστορικούς σκοπούς, εδώ έχουμε καθαρά την αναζήτηση κέρδους. Εν κατακλείδι, ομολογώ ότι με ιντρίγκαρε να διαβάσω και την συνέχεια, η οποία ελπίζω να μην με απογοητεύσει. Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό, αλλά όχι άριστο. Εντύπωση κάνει ο χρωματισμός, τον οποίο θα τον αποκαλούσαμε “κομπιουτερίστικο”. Πιστεύω ότι ήταν το δυνατότερο σημείο του εικαστικού τομέα.