«Πιο τραγική είναι η απάθεια του κόσμου» [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 18/09/2021]

[ramirez]

Ακόμα κι όταν βλέπεις ότι δεν είναι «στραβός ο γιαλός» αλλά είναι εξόφθαλμο ότι «στραβά αρμενίζουμε», δεν είναι εύκολο να πας κόντρα στο ρεύμα «εν καιρώ πολέμου». Για τον Πανάγο (Πάνο Γερακάκη) δεν υπήρξαν τέτοια διλήμματα. Στο βιβλίο του με τον σαρκαστικό τίτλο «Το λέει η επιστήμη» ζωγραφίζει και γράφει τι από αυτά που (υποτίθεται πως) λέει η επιστήμη είναι «επιστήμη» και τι «τσαρλατανισμός».

 

 

 

 

Ο Πανάγος (Πάνος Γερακάκης) δημιουργεί κόμικς εδώ και μερικά χρόνια. Μακριά από εκδοτικούς οίκους και δεσμεύσεις, τα φτιάχνει μόνος του, τα εκδίδει και τα πωλεί σε φεστιβάλ και σχετικές εκδηλώσεις. Ο «Ψυχαλάστρας» που ήδη αριθμεί τρία τεύχη ήταν η πρώτη μεγάλη δουλειά του με πρωταγωνιστή έναν παράξενο ψυχίατρο που καταλήγει στη φυλακή για να φέρει τα πάνω-κάτω σε έναν έτσι κι αλλιώς εύθραυστο μικρόκοσμο. Την περίοδο της καραντίνας, της κρατικής καταστολής και της καταπάτησης στοιχειωδών ανθρώπινων και κοινωνικών δικαιωμάτων οι περισσότεροι κράτησαν στάση αναμονής, ενώ υπήρξαν και πολλοί που βολεύτηκαν και τελικά πείστηκαν ότι η κοινωνική ειρήνη, η υπακοή στα κανάλια και σε διορισμένους επιστήμονες και εντέλει η υποταγή αποτελούν ύψιστες αξίες. Ο Πανάγος δεν πείστηκε για κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, όλο αυτό το διάστημα δημιουργούσε κόμικς σατιρίζοντας την κατάσταση. Και κυρίως τους διαμορφωτές της. Μιλήσαμε μαζί του και μας εξήγησε τη στάση του.

 

 

 

 

Σε ένα κλίμα τρομοκρατίας και υποτιθέμενης ομοψυχίας ενάντια στον «αόρατο εχθρό», δεν αισθάνεσαι σαν τη «μύγα μες στο γάλα» με ένα τέτοιο βιβλίο;

 

Όταν ξεκίνησα να φτιάχνω κόμικς γι' αυτή την κατάσταση ήταν ακριβώς για να ξεπεράσω την αίσθηση της μοναξιάς μέσα σε όλη αυτή την «ομοψυχία». Ήξερα ότι δεν είμαστε παρανοϊκοί τερατολόγοι όλοι όσοι στεκόμαστε ενάντια σε αυτή την κατάφωρη διολίσθηση προς τον ολοκληρωτισμό. Ήθελα να δείξω με τον τρόπο μου ότι υπάρχουν πολλές «μύγες μες στο γάλα», ότι το κατασκευασμένο δίπολο είτε «ψεκασμένος» είτε «με την επιστήμη» είναι ένα χυδαίο ψευδές ιδεολόγημα.

 

Σε πολλά στριπ σου πρωταγωνιστεί ο frontman Τσιόδρας που παρουσιάστηκε ως ο καλός μπάτσος της υπόθεσης με πολλούς γκρούπις στην ελληνική κοινωνία. Ποια η άποψή σου για τον ρόλο του;

 

Είναι γνωστός ο ιστορικός ρόλος του Τσιόδρα στο φιάσκο με τα εμβόλια του 2009 και την τότε τεχνητή υστερία για τη γρίπη. Με τον Covid o θεαματικός του ρόλος είναι αυτός του θρησκευτικού ποιμένα, του «προσώπου εμπιστοσύνης» που δεν ανήκει στο «φθαρμένο πολιτικό σύστημα» (ανήκει βέβαια στο εξίσου διεφθαρμένο φαρμακευτικό-καπιταλιστικό σύστημα). Συμβολίζει τον αντικειμενικό, πράο επιστήμονα που θα μας οδηγήσει μέσα από την «έρημο» της πανδημίας σαν Μωυσής. Το σοβαροφανές προφίλ του προβλήθηκε επίτηδες σε αντιπαράθεση με εικόνες φανατισμένου παπαδαριού και τάισε όλα τα αντανακλαστικά «σιγουριάς» που χρειαζόταν ο τρομοκρατημένος από τα ΜΜΕ κόσμος για να απαγκιάσει κάπου μες στην καταιγίδα τού τεχνικά και συστηματικά προκληθέντος σοκ. Είχε θεσμικότατο ρόλο στην πολιτική των λοκντάουν και στην όλη ολοκληρωτική διαχείριση που έχει ως αποτέλεσμα νεκρούς και σακατεμένους. Έχει βαμμένα τα χέρια του με αίμα. Εξ ου και το ακαταλόγιστο που ψηφίστηκε.

 

 

 

 

Σε άλλα στριπ πρωταγωνιστούν ο Μητσοτάκης και ο Χαρδαλιάς. Με τη σάτιρα ποιου απ' όλους το απολάμβανες περισσότερο;

 

Ο Μητσοτάκης ήταν το κεντρικό πρόσωπο σε μια μίνι σειρά μου που δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό του Red 'N' Noir με τίτλο «Το διάγγελμα του Σαββάτου». Μου άρεσε η φόρμα αφήγησης του διαγγέλματος σε συνδυασμό με την ειρωνεία γι' αυτή τη διαρκή κατάσταση του «εκτάκτου». Σαν φιγούρα είναι κορεσμένη και αν δεν ήταν τα διαγγέλματα θα τον είχα χρησιμοποιήσει λιγότερο. Δεν είναι προσωποκεντρικό το ζήτημα, ξεπερνάει πρόσωπα και κόμματα, χωρίς να σημαίνει ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση δεν έχει βαριά και αιματοβαμμένη ευθύνη απέναντι στην ιστορία. Ο Χαρδαλιάς έχει περισσότερο ενδιαφέρον σαν αυστηρή «πατρική» φιγούρα που μας «τραβούσε το αυτί». Ο απόλυτος νεοέλληνας καουμπόι που θα τα βάλει με τον ιό.

 

Δεν χαρίζεσαι όμως ούτε στους απαθείς τηλεθεατές. Τελικά τι ήταν χειρότερο τον τελευταίο ενάμιση χρόνο; Η κυβερνητική δράση ή η απάθεια των πολιτών;

 

Χειρότερη πάντα η δράση της εξουσίας, άρα της κυβέρνησης. Πιο τραγική είναι η απάθεια του κόσμου γιατί ο ολοκληρωτισμός που θα τον καταπιεί χτίζεται μέρα μεσημέρι μπροστά στα μάτια του. Δεν παριστάνω τον ανυπόταχτο φωστήρα, αμφιταλαντεύομαι, ανησυχώ και ενίοτε πανικοβάλλομαι. Αλλά προσπαθώ να μην εγκαταλείψω την κριτική σκέψη η οποία έγινε ορατό ότι έχει ήδη χαθεί από μεγάλο κομμάτι αυτού που χαρακτηρίζεται προοδευτικός κόσμος. Αυτό ήταν για μένα το χειρότερο: η στάση μεγάλου μέρους της Αριστεράς και του α/α χώρου (όχι όλοι, όχι πάντα, υπάρχουν φωτεινότατες εξαιρέσεις). Από «ναι μεν, αλλά» μέχρι απόλυτα συναινετική και σε σχέση ανταγωνισμού με τα σκληρά μέτρα που έπαιρνε η κυβέρνηση. Καταντήσαμε να την εγκαλούν επειδή δεν μας «έκλεισε μέσα αρκετά» ή δεν επέβαλε αρκετή «υποχρεωτικότητα» όπως θα έκαναν ο Λένιν, οι κομμουνάροι, ο Μαλατέστα. Πνεύματα που καλούσαν από τον άλλο κόσμο για να μας δείξουν «πώς γίνεται σωστά η δουλειά».

 

 

 

 

Με το βιβλίο αυτό φαντάζομαι πως γνωρίζεις ότι δεν θα είσαι αρεστός σε μια μερίδα ανθρώπων που επέλεξαν την κοινωνική και υγειονομική ειρήνη. Πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό;

 

Με πληγώνει πολύ όταν τσακωνόμαστε με ανθρώπους που αγαπάω και γνωρίζω προσωπικά. Όσον αφορά τους αναγνώστες, σχεδόν δύο χρόνια εκφασισμού, εκβιασμών, φακελώματος, τρομοκρατίας με έκαναν να αφήσω τις ντροπές. Σέβομαι την αντίθετη άποψη όποιου με αναγνωρίζει ως ισότιμο συνομιλητή και σέβεται και τη δική μου. Δεν με ενδιαφέρει όμως αν θα χάσω κόσμο που δεν τους αρέσουν αυτά που λέω. Είναι δικαίωμά τους. Όπως δικαίωμά μου είναι να μιλάω ανοιχτά, καθαρά και δυνατά. Γι' αυτό ξεκίνησα αυτή τη σειρά κόμικς. Ήταν μια απελευθέρωση και μια σανίδα σωτηρίας. Κάτι σαν φωτοβολίδα ενός ναυαγού που τη ρίχνει μες στη νύχτα για να τη δουν άλλοι ναυαγοί και να ρίξουν κι αυτοί φωτοβολίδες. Ίσως κάποια στιγμή έτσι να φωτιστούν τα νερά μέσα στα οποία ναυαγήσαμε και να δει περισσότερος κόσμος ότι δεν είναι ιαματικά όπως μας έχουν κάνει να πιστεύουμε. Είναι βούρκος.

 

 

 

 

Και το σχετικό link...