Μετάβαση στο περιεχόμενο

ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ 378 [Αγώνας δίχως τέλος.]


Μενίγ Πουαγώ

Πώς σας φάνηκε το τεύχος;  

You do not have permission to vote in this poll, or see the poll results. Παρακαλούμε να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να ψηφίσετε σε αυτή τη δημοσκόπηση.

Προτεινόμενες Καταχωρήσεις


  • Member ID:  25448
  • Group:  Members
  • Topic Count:  392
  • Content Count:  4289
  • Reputation:   33963
  • Achievement Points:  4411
  • Days Won:  8
  • With Us For:  4287 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  42

                                                                                                          378.thumb.jpg.bbead2146d8cb24f5821e18c2be2ee20.jpg


Η περιπέτεια και το γέλιο συνεχίζεται στις νέες ιστορίες του Μίκυ Μάους που κυκλοφορεί στα περίπτερα.

ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ: ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ.

ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ: Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ.

ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ: ΤΙ ΚΟΥΡΑΣΗ!

ΜΑΥΡΟΣ ΠΗΤ: ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ.

ΜΟΡΤΥ ΚΑΙ ΦΕΡΝΤΥ: ΜΗ ΜΕ ΚΟΡΟ'Ι'ΔΕΥΕΤΕ!

ΟΡΑΤΙΟΣ: ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΝΙΚΑΕΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ.

ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΦΟΝ ΝΤΡΕΗΚ: ΠΟΔΗΛΑΤΙΚΗ ΑΜΝΗΣΙΑ.

Το τεύχος περιλαμβάνει και τις κάτωθι μονοσέλιδες...

Ορθοπεταλιές: "Απίθανη κλοπή."
Ορθοπεταλιές: "Το σύστημα."
Ορθοπεταλιές: "Προσοχή στις λακκούβες."
Ορθοπεταλιές: "Τυχερό ατύχημα."
Ορθοπεταλιές: "Το ποδήλατο του μέλλοντος."
Ο Γκούφυ κάνει πετάλι: "Το τρύπιο λάστιχο."
Ο Γκούφυ κάνει πετάλι: "Συνεπής πρωταθλητής."
Ο Γκούφυ κάνει πετάλι: "Καθαρός αέρας."


Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 10/9. (Νο. 378.)

:hop::hop::hop:

Επεξεργασία από Μενίγ Πουαγώ
  • Like 9
  • Respect 1
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  32548
  • Group:  Banned
  • Topic Count:  39
  • Content Count:  699
  • Reputation:   5106
  • Achievement Points:  747
  • Days Won:  1
  • With Us For:  2264 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ: ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ: Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ: ΤΙ ΚΟΥΡΑΣΗ!

ΜΑΥΡΟΣ ΠΗΤ: ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ

ΜΟΡΤΥ ΚΑΙ ΦΕΡΝΤΥ: ΜΗ ΜΕ ΚΟΡΟ'Ι'ΔΕΥΕΤΕ!

ΟΡΑΤΙΟΣ: ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΝΙΚΑΕΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ

ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΦΟΝ ΝΤΡΕΗΚ: ΠΟΔΗΛΑΤΙΚΗ ΑΜΝΗΣΙΑ

Επεξεργασία από doom
  • Like 9
  • Respect 2
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  25448
  • Group:  Members
  • Topic Count:  392
  • Content Count:  4289
  • Reputation:   33963
  • Achievement Points:  4411
  • Days Won:  8
  • With Us For:  4287 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  42

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #378 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο (από τον @ Βασιλεύς των κόμικς ... :respect:!!!)

tn_MIKYMAOUSE_0378.jpg

Εδώ Μίκυ Σίτυ! (By Silvia Ziche.) :yahoo:
Ιστορίες.

"Αγώνας δίχως τέλος."


Οι πωλήσεις της Σπορντακ έχουν φτάσει στα Τάρταρα.

Spoiler

Ο Σκρούτζ σαν άλλος κέρβερος τα βάζει με τους manager του. Εκείνοι δυστυχώς αναφέρουν το απαγορευμένο ρήμα ,ένα από τα πολλά, "ξοδεύω." Φυσικά ο κροίσος μας αντιδρά αναλόγως. Πάντως μία από τις προτάσεις που του κάνουν είναι να διαφημιστεί μέσω του ποδηλατικού γύρου της Καλισότα. Το μόνο που ζητάει από το team  του είναι να του βρυν ένα φτηνό ποδηλάτη. Ο σύμβουλος με πνεύμα αυτοθυσίας που προτείνει ο Παντάξιος στο αφεντικό του ότι πρέπει να βρεθεί βρέθηκε ήδη. Ανεβαίνει τον λόφο Αμαξοφωνιά με ποδήλατο. Ονομάζεται Ντόναλντ. Φυσικά τα νέα μαθαίνονται και η Σπόρμπαξ δε θέλει να μείνει έξω από το παιχνίδι.

Στην Λέσχη των εκατομμυριούχων τώρα έχουμε την λεκτική διαμάχη ανάμεσα στους δύο κροίσους. Οπότε η διαμάχη θα λυθεί στις διαδρομές του αγώνα. Η ομάδα του Σκρούτζ αποτελούμενη από τον Παντάξιο και τα ανίψια του αφεντικού του φτάνουν στο κατάλυμα που θα μείνουν πριν την έναρξη του αγώνα. Φυσικά είναι ότι πιο οικονομικό μπορούσε να βρεθεί. Πράγμα που δεν αφήνει καθόλου ευχαριστημένο τον πρωταθλητή μας. Τον οποίο πρέπει να φυλάνε με βάρδιες όλο το βράδυ για να μη βγει να χορέψει κλακέτες. Πράγμα που έγινε χάρη στο δώρο που βρήκε ο πρωταθλητής στο κρεβάτι του και την υπνηλία του Ντόναλντ.

Ο ποδηλάτης μας είναι εκτός συναγωνισμού πριν καν ανέβει στο ποδήλατο. Οπότε η επόμενη η επιλογή είναι το παπί μας. Δυστυχώς η ατέλειωτη λίστα με τα χρέη του δε του αφήνει και πολλές εναλλακτικές. Η θεωρητική εκπαίδευση του έφερε υπνηλία και στην πρώτη διαδρομή του αγώνα δε τα πήγε καθόλου καλά. Οπότε ο Παντάξιος βάζει σε εφαρμογή τα μεγάλα μέσα. Το λαδωτήρι ενός παλιού ποδηλάτη χάρη στο οποίο κέρδισε πολλούς αγώνες. Το παραδίδει στον ποδηλάτη μας και ημερώνει η ημέρα της επόμενης διαδρομής.

Ο Ντόναλντ καταφέρνει να καλύψει το προβάδισμα του βασικού αντιπάλου. Κατά την διάρκεια του αγώνα όμως συμβαίνουν διάφορα. Η άνοδος του Ντόναλντ στην κατάταξη του αγώνα πυροδοτεί αντιδράσεις από την άλλη πλευρά. Το πεσμένο ηθικό του Ντόναλντ αναπτερώνεται από τις επιδόσεις του παλιού πρωταθλητή. Τεχνικές καθυστέρησης από την αντίπαλη ομάδα μέχρι και πιο βρόμικα κόλπα του Χάσκυ υπό της οδηγίες του Τζον. Στην απόπειρα του να κλέψει το ποδήλατο του Ντόναλντ πιάνεται στα πράσα. Μαθαίνει για τις παρανομίες του ο αθλητής του Ρόμπα και δε του άρεσε καθόλου. Διότι θέλει να νικήσει τίμια.

Μετά από αυτές τις αποκαλύψεις οι διαδρομές του αγώνα παίρνουν άλλη τροπή. Οι δύο πρωταγωνιστές ανταγωνίζονται σε κλίμα αθλητικό και αλληλο'υ'ποστήριξης. Μετά την προτελευταία δύσκολη διαδρομή οι δύο αθλητές είναι ισόπαλοι. Εκεί μαθαίνει και ο Ντόναλντ τα καθέκαστα. Ότι τόσες μέρες έβαζε στο ποδήλατο του κοινό λάδι. Όπως και ότι οι ιστορίες του Παντάξιου ήταν αποκύημα της φαντασίας του για να του αναπτερώσει το ηθικό. Τώρα που ξέρει το παπί παπί μας τις δυνατότητες του μπαίνει αποφασισμένος στην τελική διαδρομή. Αν νίκησε ή όχι δε θα το μάθουμε ποτέ. Διότι πολλές φορές πιο σημαντικό είναι το ταξίδι...



"Η κιβωτός της τέχνης."

Ο Μίκυ με τον Γκούφυ ταξιδεύουν στο μέλλον για να σώσουν την τέχνη!

"Τι κούραση!"

Ο Ντόναλντ προσπαθεί να πιάσει το τηλεκοντρόλ χωρίς να κουνηθεί από τον καναπέ λόγω βαρυστομαχιάς.

"Αποτυχημένα εγκλήματα."

Ο Πητ αλλάζει πόλη δράσης και προσπαθεί να συλληφθεί για να απολαύσει ένα καινούριο σωφρονιστικό σύστημα.

Αν ήμουν σούπερ ήρωας: "Μη με κορο'ι'δεύετε!"

Ο υπερήρωας Μόρτυ καταπολεμάει το μπούλινγκ και έχει την υποστήριξη όλου του σχολείου.

"Ομάδα που νικάει δεν αλλάζει."

Ο Οράτιος Χαλινάρης και η Κλάραμπελ Κάου καυγαδίζουν μετά από έναν αγώνα επιτραπέζιας αντισφαίρισης.

"Ποδηλατική αμνησία."

Ο Λούντβιχ έγραψε ένα σύγγραμα για το πιο διάσημο δίκυκλο. Το μόνο που μένει είναι να μάθει να το οδηγάει.

Μονοσέλιδες ιστορίες.

Ορθοπεταλιές: "Απίθανη κλοπή."
Ορθοπεταλιές: "Το σύστημα."
Ορθοπεταλιές: "Προσοχή στις λακκούβες."
Ορθοπεταλιές: "Τυχερό ατύχημα."
Ορθοπεταλιές: "Το ποδήλατο του μέλλοντος."
Ο Γκούφυ κάνει πετάλι: "Το τρύπιο λάστιχο."
Ο Γκούφυ κάνει πετάλι: "Συνεπής πρωταθλητής."
Ο Γκούφυ κάνει πετάλι: "Καθαρός αέρας."


Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Υπέροχη, υπέροχη και υπέροχη η πρώτη ιστορία του τεύχους. Πανέμορφο σενάριο και πάρα πολύ καλοί χαρακτήρες. Με όμορφα μηνύματα αλτρουισμού και αθλητικής άμιλλας. Η μόνη μου ένσταση. Τα καρέ με τον πρωταθλητή του Σκρούτζ. Δεν είχαν λόγω ύπαρξης. Όπως και ο εντελώς παιδιάστικος ,επιεικής λέξη, λόγος αποχώρησής του. Μπορούσε άνετα  ο σεναριογράφος να σκεφτεί ένα τέχνασμα να βάλει κατευθείαν τον Ντόναλντ στον αγώνα. Το μοναδικό σημείο που κάνει κοιλιά η ιστορία. 
 

Άλλη μία υπέροχη ιστορία στον χρόνο απολαμβάνουμε σε αυτό το τεύχος!!! Με υπέροχο και διδακτικό σενάριο. Την επόμενη μη την διαβάσετε καν. Γάντι της πάει ο τίτλος, Κουράστηκα που την διάβασα. Πρωτότυπο σενάριο και στρωτή εξέλιξη έχει η καλή ιστορία με τον Μαύρο Πητ. Η σειρά "αν ήμουν σούπερ ήρωας" επιστρέφει μία ενδιαφέρουσα ιστορία εκπαιδευτικού ενδιαφέροντος. Η φιλία αναδεικνύεται στην προτελευταία ιστορία του περιοδικού. Ο Λουύτβιχ Φον Ντρέηκ κλείνει το τεύχος της εβδομάδας με μία πανέμορφη ιστορία!!!   

Οι οχτώ (8!) μονοσέλιδες του τεύχους παρμένες από δύο σειρές διαβάζονται ευχάριστα.

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Αγώνας δίχως τέλος."
2. "Η κιβωτός της τέχνης.
3. "Ποδηλατική αμνησία."
4. "Αποτυχημένα εγκλήματα."
5. "Αν ήμουν σούπερ ήρωας: "Μη με κορο'ι'δεύετε."
6. "Ομάδα που νικάει δεν αλλάζει."
7. "Τι κούραση!"

7.7/10!!!
Ένα κατά γενική ομολογία ευχάριστο τεύχος αφιερωμένο στο δίτροχο των παιδικών μας ,και όχι μόνο, χρόνων!!! Έξι (6) καλές έως υπέροχες ιστορίες και οχτώ χαλαρωτικές μονοσέλιδες!!! Την τρίτη ιστορία του τεύχους την έχω ξεχάσει!!! Ήδη... :D

:hop::hop::hop:

Επεξεργασία από Μενίγ Πουαγώ
  • Like 12
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  2322
  • Group:  Members
  • Topic Count:  24
  • Content Count:  4347
  • Reputation:   33878
  • Achievement Points:  4414
  • Days Won:  97
  • With Us For:  6157 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  45

Και εμένα μου άρεσε το τεύχος. Πλούσιο και χορταστικό. Απίθανη η πρώτη ιστορία.

  • Like 4
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  2322
  • Group:  Members
  • Topic Count:  24
  • Content Count:  4347
  • Reputation:   33878
  • Achievement Points:  4414
  • Days Won:  97
  • With Us For:  6157 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  45

Α ρε Μοτουρα τι ιστοριαρες γράφεις ρε ...

  • Like 6
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  32548
  • Group:  Banned
  • Topic Count:  39
  • Content Count:  699
  • Reputation:   5106
  • Achievement Points:  747
  • Days Won:  1
  • With Us For:  2264 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Δεν την έγραψε ο Μοτούρα :P

  • Like 2
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 2 weeks later...

  • Member ID:  25682
  • Group:  Members
  • Topic Count:  146
  • Content Count:  4224
  • Reputation:   26844
  • Achievement Points:  4270
  • Days Won:  10
  • With Us For:  4236 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

Πάλι έχω πολύ καιρό να γράψω κριτική. Ήρθε η ώρα να επιστρέψω ;)

 

Κριτική Μίκυ Μάους #378

 

Εξώφυλλο

Ωραίο εξώφυλλο αλλά ο Πάολο μας χαρίσει και πιο όμορφα εξώφυλλα στο Μίκυ Μάους και στο ΚΟΜΙΞ. 8/10


Ιστορίες

Αγώνας Δίχως Τέλος:  Ιστορία σχεδιασμένη από τον Πάολο Μοττούρα οπότε για μένα είναι must read. Πάρα πολύ όμορφο σχέδιο με υπέροχες σκιάσεις. Έχω πει πολλές φορές πως μου αρέσει ο τρόπος που ο Μοττούρα σχεδιάζει τα παπιά και έχει κάποια καρέ τα οποία έχουν τρομερές σκιάσεις. Οι ιστορικές διηγήσεις του Παντάξιου είχαν διαφορετική μορφή και αυτό μου άρεσε αλλά και χρωματισμός που δήλωνε μια πιο "καθημερινή" ιστορία ήταν επίσης πολύ καλός. Οι ιστορίες του Μοττούρα έχουν πιο ατμοσφαιρικό χρωματισμό ανάλογα με το ύφος τους όπως συμβαίνει με τις παρωδίες το Μόμπυ Ντικ, Μητρόπολη. Οφείλω να πω ότι και το σενάριο του Νίγκρο ήταν πολύ όμορφο. Η ιστορία κυλούσε ομαλά και μας έδειξε το πόσο σημαντικό να πιστεύουμε στον εαυτό μας και τότε μπορούμε να καταφέρουμε πολλά πράγματα (πολύ χάρηκα για τον Ντόναλντ), το αθλητικό πνεύμα και γενικά ότι σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός. Πολλά ωραία μηνύματα και μου θύμισε κάπως την παρωδία Στο Δρόμο, με την εκπληκτική τελευταία σελίδα. Μπράβο την απόλαυσα και για αυτό θα βάλω 9/10.


Η Κιβωτός της Τέχνης: Αυτή πρέπει να είναι η ιστορία της σειράς που μάλλον θεωρώ χειρότερη. Το σχέδιο του Ιντίνι δεν μου άρεσε ιδιαίτερα και όπως έχω αναφέρει παλιότερα σχεδίαζε καλύτερα στο παρελθόν... Ο χρωματισμός είναι πολύ καλός και δίνει ένα θετικό στοιχείο κάνοντας το σχέδιο να μην φαίνεται τόσο κακό αλλά αυτό που κάνει την ιστορία να περάσει την βάση είναι το σενάριο. Ο Γκανόρ θέτει πολύ σωστά ζητήματα όσον αφορά το πόσο σημαντική είναι η τέχνη μέσα από τους διαλόγους των χαρακτήρων. Ωραίο αυτό αλλά βρήκα το σενάριο μετά από ένα σημείο να μπάζει... Παρόλα αυτά μου άρεσε η τελευταία σελίδα και αυτά που ήθελε να μας περάσει η ιστορία. Πιστεύω ότι για μένα είναι ένα 6/10 καθώς έχουμε δει πολύ πιο δυνατές ιστορίες της σειράς και σχεδιασμένες καλύτερα.


Τι Κούραση! : Απλή ιστοριούλα για να γεμίσει το τεύχος και τίποτα παραπάνω. 3/10


Αποτυχημένα Εγκλήματα: Ψιλοαδιάφορη η ιστορία με τον Πητ που προσπαθούσε να βγάλει γέλιο και ήταν προβλέψιμη...  4.5/10

 

Ομάδα που Νικάει δεν Αλλάζει: Άλλη μια ιστορία που μπήκε να γεμίσει το τεύχος. 5/10


Ποδηλατική Αμνησία: Ερχόμαστε στην δεύτερη αξιοπρεπέστατη ιστορία του τεύχους. Ομολογώ ότι μου άρεσε και δεν την βρήκα βαρετή. Θέτει το κλασικό πρόβλημα θεωρία εναντίον πράξης αλλά και το πως οι αναμνήσεις μας μπορούν να βοηθήσουν για να αισθανθούμε πιο άνετα. Το πρόβλημα του Λούντβιχ είναι ότι πολλά πράγματα τα κάνει σε θεωρητικό επίπεδο και δεν βλέπει την πράξη. Πάντως πήγαινε καλά σαν συμπληρωματική στην κεντρική ιστορία του τεύχους. 6.3/10

 

Είχαμε και πολλές μονοσέλιδες τις οποίες βρήκα να είναι απλώς οκ και για αυτό δεν γράφω κάτι παραπάνω :)

Σύνοψη

Πήρα το τεύχος για την κεντρική ιστορία για την οποία έμεινα ευχαριστημένος. Ναι μεν είχε αρκετές ιστορίες αλλά δεν έμεινα ιδιαίτερα ικανοποιημένος από τις υπόλοιπες. Αλλά δεν με πειράζει διότι νιώθω ότι έπιασαν τόπο τα χρήματα με την κεντρική του Μοττούρα. Και αυτή να είχαμε μόνο θα ήταν οκ.

Επεξεργασία από ΚΟΜΙΞ
  • Like 5
  • Ευχαριστώ 1
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  2322
  • Group:  Members
  • Topic Count:  24
  • Content Count:  4347
  • Reputation:   33878
  • Achievement Points:  4414
  • Days Won:  97
  • With Us For:  6157 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  45

8 ώρες πριν, ΚΟΜΙΞ είπε:

Πάλι έχω πολύ καιρό να γράψω κριτική. Ήρθε η ώρα να επιστρέψω ;)

 

Κριτική Μίκυ Μάους #378

 

Εξώφυλλο

Ωραίο εξώφυλλο αλλά ο Πάολο μας χαρίσει και πιο όμορφα εξώφυλλα στο Μίκυ Μάους και στο ΚΟΜΙΞ. 8/10


Ιστορίες

Αγώνας Δίχως Τέλος:  Ιστορία σχεδιασμένη από τον Πάολο Μοττούρα οπότε για μένα είναι must read. Πάρα πολύ όμορφο σχέδιο με υπέροχες σκιάσεις. Έχω πει πολλές φορές πως μου αρέσει ο τρόπος που ο Μοττούρα σχεδιάζει τα παπιά και έχει κάποια καρέ τα οποία έχουν τρομερές σκιάσεις. Οι ιστορικές διηγήσεις του Παντάξιου είχαν διαφορετική μορφή και αυτό μου άρεσε αλλά και χρωματισμός που δήλωνε μια πιο "καθημερινή" ιστορία ήταν επίσης πολύ καλός. Οι ιστορίες του Μοττούρα έχουν πιο ατμοσφαιρικό χρωματισμό ανάλογα με το ύφος τους όπως συμβαίνει με τις παρωδίες το Μόμπυ Ντικ, Μητρόπολη. Οφείλω να πω ότι και το σενάριο του Νίγκρο ήταν πολύ όμορφο. Η ιστορία κυλούσε ομαλά και μας έδειξε το πόσο σημαντικό να πιστεύουμε στον εαυτό μας και τότε μπορούμε να καταφέρουμε πολλά πράγματα (πολύ χάρηκα για τον Ντόναλντ), το αθλητικό πνεύμα και γενικά ότι σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός. Πολλά ωραία μηνύματα και μου θύμισε κάπως την παρωδία Στο Δρόμο, με την εκπληκτική τελευταία σελίδα. Μπράβο την απόλαυσα και για αυτό θα βάλω 9/10.


Η Κιβωτός της Τέχνης: Αυτή πρέπει να είναι η ιστορία της σειράς που μάλλον θεωρώ χειρότερη. Το σχέδιο του Ιντίνι δεν μου άρεσε ιδιαίτερα και όπως έχω αναφέρει παλιότερα σχεδίαζε καλύτερα στο παρελθόν... Ο χρωματισμός είναι πολύ καλός και δίνει ένα θετικό στοιχείο κάνοντας το σχέδιο να μην φαίνεται τόσο κακό αλλά αυτό που κάνει την ιστορία να περάσει την βάση είναι το σενάριο. Ο Γκανόρ θέτει πολύ σωστά ζητήματα όσον αφορά το πόσο σημαντική είναι η τέχνη μέσα από τους διαλόγους των χαρακτήρων. Ωραίο αυτό αλλά βρήκα το σενάριο μετά από ένα σημείο να μπάζει... Παρόλα αυτά μου άρεσε η τελευταία σελίδα και αυτά που ήθελε να μας περάσει η ιστορία. Πιστεύω ότι για μένα είναι ένα 6/10 καθώς έχουμε δει πολύ πιο δυνατές ιστορίες της σειράς και σχεδιασμένες καλύτερα.


Τι Κούραση! : Απλή ιστοριούλα για να γεμίσει το τεύχος και τίποτα παραπάνω. 4/10


Αποτυχημένα Εγκλήματα: Ψιλοαδιάφορη η ιστορία με τον Πητ που προσπαθούσε να βγάλει γέλιο και ήταν προβλέψιμη...  4.5/10

 

Ομάδα που Νικάει δεν Αλλάζει: Άλλη μια ιστορία που μπήκε να γεμίσει το τεύχος. 5/10


Ποδηλατική Αμνησία: Ερχόμαστε στην δεύτερη αξιοπρεπέστατη ιστορία του τεύχους. Ομολογώ ότι μου άρεσε και δεν την βρήκα βαρετή. Θέτει το κλασικό πρόβλημα θεωρία εναντίον πράξης αλλά και το πως οι αναμνήσεις μας μπορούν να βοηθήσουν για να αισθανθούμε πιο άνετα. Το πρόβλημα του Λούντβιχ είναι ότι πολλά πράγματα τα κάνει σε θεωρητικό επίπεδο και δεν βλέπει την πράξη. Πάντως πήγαινε καλά σαν συμπληρωματική στην κεντρική ιστορία του τεύχους. 6.3/10

 

Είχαμε και πολλές μονοσέλιδες τις οποίες βρήκα να είναι απλώς οκ και για αυτό δεν γράφω κάτι παραπάνω :)

Σύνοψη

Πήρα το τεύχος για την κεντρική ιστορία για την οποία έμεινα ευχαριστημένος. Ναι μεν είχε αρκετές ιστορίες αλλά δεν έμεινα ιδιαίτερα ικανοποιημένος από τις υπόλοιπες. Αλλά δεν με πειράζει διότι νιώθω ότι έπιασαν τόπο τα χρήματα με την κεντρική του Μοττούρα. Και αυτή να είχαμε μόνο θα ήταν οκ.

 

Ωραία βαθμολογία. :clap2:Έτσι θα έπρεπε να είναι και οι βαθμολογίες στο Inducks. 4,5,7,8,9 απ' όλα. Μια ιστορία σαν την ιστορία "Τι Κούραση" δεν μπορεί να παίρνει 7 και η πρώτη ιστοριάρα να παίρνει 7.1. Οι βαθμολογίες θα έπρεπε να ήταν ακριβώς έτσι. Να μην σου πω ότι και πολλά έβαλες στην κουραστική πραγματικά ιστορία.

  • Like 4
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  25682
  • Group:  Members
  • Topic Count:  146
  • Content Count:  4224
  • Reputation:   26844
  • Achievement Points:  4270
  • Days Won:  10
  • With Us For:  4236 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

44 λεπτά πριν, Manitou είπε:

Ωραία βαθμολογία. :clap2:Έτσι θα έπρεπε να είναι και οι βαθμολογίες στο Inducks. 4,5,7,8,9 απ' όλα. Μια ιστορία σαν την ιστορία "Τι Κούραση" δεν μπορεί να παίρνει 7 και η πρώτη ιστοριάρα να παίρνει 7.1. Οι βαθμολογίες θα έπρεπε να ήταν ακριβώς έτσι. Να μην σου πω ότι και πολλά έβαλες στην κουραστική πραγματικά ιστορία.

Θεανκς. Στην συγκεκριμένη ιστορία που λες σκεφτόμουν να βάλω 3 αλλά είπα μήπως φανώ πολύ αυστηρός :PΘα συμφωνήσω απόλυτα με τα βαθμολογικό σύστημα που λες διότι έτσι δεν αδικούνται οι πραγματικά καλές ιστορίες. Δυστυχώς αυτό είναι ένα κακό του Inducks... Γενικά προσπαθώ στις κριτικές μου για το ΜΜ να το κάνω αυτό και να βάζω τις αντίστοιχες βαθμολογίες και κάτω του 5 αν είναι κακή μια ιστορία :)

  • Like 4
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  2322
  • Group:  Members
  • Topic Count:  24
  • Content Count:  4347
  • Reputation:   33878
  • Achievement Points:  4414
  • Days Won:  97
  • With Us For:  6157 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  45

1 ώρα πριν, ΚΟΜΙΞ είπε:

Θεανκς. Στην συγκεκριμένη ιστορία που λες σκεφτόμουν να βάλω 3 αλλά είπα μήπως φανώ πολύ αυστηρός :PΘα συμφωνήσω απόλυτα με τα βαθμολογικό σύστημα που λες διότι έτσι δεν αδικούνται οι πραγματικά καλές ιστορίες. Δυστυχώς αυτό είναι ένα κακό του Inducks... Γενικά προσπαθώ στις κριτικές μου για το ΜΜ να το κάνω αυτό και να βάζω τις αντίστοιχες βαθμολογίες και κάτω του 5 αν είναι κακή μια ιστορία :)

 

Το βαθμολογικό σύστημα είναι από 0 έως 10. Και το 10 είναι βαθμός αλλά και το 0. Ας πούμε εκείνη η ιστορία την προηγούμενη εβδομάδα με το απαράδεκτο σχέδιο εκείνου του ανεκδιήγητου τύπου και το χάλια σενάριο ήταν για μηδέν!!! Μόνο έτσι θα ξέρουμε ότι το 9 που έβαλες στην πρώτη ιστορία (συμφωνώ και επαυξάνω) είναι όντως 9 συγκρινόμενο με το 3 ή το 4. 

Επεξεργασία από Manitou
  • Like 4
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  25682
  • Group:  Members
  • Topic Count:  146
  • Content Count:  4224
  • Reputation:   26844
  • Achievement Points:  4270
  • Days Won:  10
  • With Us For:  4236 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

1 ώρα πριν, Manitou είπε:

 

Το βαθμολογικό σύστημα είναι από 0 έως 10. Και το 10 είναι βαθμός αλλά και το 0. Ας πούμε εκείνη η ιστορία την προηγούμενη εβδομάδα με το απαράδεκτο σχέδιο εκείνου του ανεκδιήγητου τύπου και το χάλια σενάριο ήταν για μηδέν!!! Μόνο έτσι θα ξέρουμε ότι το 9 που έβαλες στην πρώτη ιστορία (συμφωνώ και επαυξάνω) είναι όντως 9 συγκρινόμενο με το 3 ή το 4. 

Συμφωνώ και επαυξάνω :) Έτσι είναι. Άλλαξα και το 4 και το έκανα 3. ;)

  • Like 4
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  2322
  • Group:  Members
  • Topic Count:  24
  • Content Count:  4347
  • Reputation:   33878
  • Achievement Points:  4414
  • Days Won:  97
  • With Us For:  6157 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  45

Εντωμεταξυ πράγματι αυτή η ιστορία από την "ιστορία της τέχνης" ήταν η πιο αδύναμη. Κρίμα που δεν τις έχουμε μαζεμένες αυτές τις ιστορίες όπως τις πρώτες από τον Τερζοπουλο. Γενικά είναι κρίμα που δεν έχουμε σπέσιαλ εκδόσεις που μαζεύουν τις καλύτερες ιστορίες των ΜΜ. Έχουμε πολλά ΜΜ και υπάρχουν κάποιες υπέροχες ιστορίες που έχουμε ξεχάσει. Αν είχαμε μαζεμένα αυτά τα αριστουργήματα θα ήταν πολύ ωραίο. Γενικά μου λείπουν τα Μεγάλα Σήριαλ.

  • Like 6
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  25682
  • Group:  Members
  • Topic Count:  146
  • Content Count:  4224
  • Reputation:   26844
  • Achievement Points:  4270
  • Days Won:  10
  • With Us For:  4236 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  

8 ώρες πριν, Manitou είπε:

Εντωμεταξυ πράγματι αυτή η ιστορία από την "ιστορία της τέχνης" ήταν η πιο αδύναμη. Κρίμα που δεν τις έχουμε μαζεμένες αυτές τις ιστορίες όπως τις πρώτες από τον Τερζοπουλο. Γενικά είναι κρίμα που δεν έχουμε σπέσιαλ εκδόσεις που μαζεύουν τις καλύτερες ιστορίες των ΜΜ. Έχουμε πολλά ΜΜ και υπάρχουν κάποιες υπέροχες ιστορίες που έχουμε ξεχάσει. Αν είχαμε μαζεμένα αυτά τα αριστουργήματα θα ήταν πολύ ωραίο. Γενικά μου λείπουν τα Μεγάλα Σήριαλ.

Καλά ναι ισχύει ότι λείπουν τα μεγάλα σήριαλ. Θα ήταν τέλειο να είχαμε ιστοριάρες όπως η Αυτοκρατορία των Πάγων μαζεμένες. Ήδη ζηλεύω τη σκληρόδετη Ιταλική έκδοση :P

TOPOLINO E L'IMPERO SOTTOZERO - CASTY - DE LUXE EDITION N.23 - CARTONATO  NUOVO | eBay

Επεξεργασία από ΚΟΜΙΞ
  • Like 4
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους


  • Member ID:  2322
  • Group:  Members
  • Topic Count:  24
  • Content Count:  4347
  • Reputation:   33878
  • Achievement Points:  4414
  • Days Won:  97
  • With Us For:  6157 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  45

7 ώρες πριν, ΚΟΜΙΞ είπε:

Καλά ναι ισχύει ότι λείπουν τα μεγάλα σήριαλ. Θα ήταν τέλειο να είχαμε ιστοριάρες όπως η Αυτοκρατορία των Πάγων μαζεμένες. Ήδη ζηλεύω τη σκληρόδετη Ιταλική έκδοση :P

TOPOLINO E L'IMPERO SOTTOZERO - CASTY - DE LUXE EDITION N.23 - CARTONATO  NUOVO | eBay

 

Πριν από δύο χρόνια ο κουμπάρος μου είχε πάει ταξίδι στην Ιταλία. Μου έφερε το "Νησί των θησαυρών" στην delouxe έκδοση. Δεν ξέρω (δυστυχώς) Ιταλικά. Η κόρη μου λοιπόν πριν από ένα χρόνο όταν ήταν 3.5 ξεκίνησε να θέλει τα κόμικ γιατί έπεσε το μάτι της σε αυτό και εντυπωσιάστηκε από τα χρώματα, εικόνες, χαρτί κ.τ.λ. Σήμερα έχουμε φθάσει να μην κοιμάται αν δεν της διαβάσω κάποια ιστορία Ντίσνευ. Και ο αγαπημένος της ήρως είναι ο Μάυρος Πητ που της έμεινε από την έκδοση που σου λέω και ο Φέθρυ από τον τόμο 14 των Disney Master Της Fantagraphics (άλλη εκδοσάρα αυτή). :cheers3: 

  • Like 5
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • 4 months later...

  • Member ID:  20685
  • Group:  Administrator
  • Topic Count:  754
  • Content Count:  12905
  • Reputation:   94405
  • Achievement Points:  9268
  • Days Won:  427
  • With Us For:  4624 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  42

Πλουραλισμό ιστοριών παρατηρούμε στο παρόν τεύχος του αγαπημένου μας περιοδικού. Η αρχή θα γίνει με έναν “Αγώνα χωρίς τέλος”, στον οποίο πρωταγωνιστεί το πιο άτυχο παπί του κόσμου. Όλα ξεκινούν στο θησαυροφυλάκιο του θείου Σκρουτζ, όπου είναι πυρ και μανία. Ο λόγος είναι ότι οι επιχειρήσεις του που πουλάνε αθλητικά είδη έχουν πάρει την κατιούσα. Οι μανατζαρέοι του, λοιπόν, του προτείνουν να δώσει το "παρών" σε κάποια αθλητική διοργάνωση μεγάλου βεληνεκούς. Εκείνος βλέπει την ιδέα με καλό μάτι κι έτσι αποφασίζει να συμμετάσχει στον εκατοστό ποδηλατικό γύρο της Καλισότα. Δημιουργεί μία ομάδα, η οποία αποτελείται από τον Παντάξιο και τα τρία ανιψάκια να επέχουν υποστηρικτική θέση κι ο Ντόναλντ, μαζί με έναν κορυφαίο ποδηλάτη, να διαγωνιστούν. Εννοείται, φυσικά, ότι αυτό δεν θα το αφήσει να περάσει έτσι ο Ρόμπαξ και βάζει τα μεγάλα μέσα. Αφού θα λάβει κι εκείνος συμμετοχή, με τον καλύτερο εν ενεργεία ποδηλάτη, σαμποτάρει το πουλέν του Σκρουτζ, με αποτέλεσμα να μένει μόνο ο Ντόναλντ ετοιμοπόλεμος! :shit: Ο επίπονος αγώνα ξεκινάει, λοιπόν, κι ο Θεός ας βάλει το χέρι Του! :P Πρόκειται για μία καλοδουλεμένη ιστορία, αθλητικού περιεχομένου, το σενάριο της οποίας μπορεί να στηρίζεται στην αιώνια κόντρα των δύο μεγιστάνων από την Λιμνούπολη, στην πορεία, όμως, εκφράζει βαθύτερα νοήματα. Η σκηνοθεσία θυμίζει αντίστοιχο βιντεοπαιχνίδι, με τους αθλητές να αλλάζουν πίστες και κατάταξη. Μπορεί μέσα στις σελίδες να παρατίθενται αρκετές δολιοφθορές και πισώπλατα μαχαιρώματα, υπάρχουν, όμως, και σημεία στα οποία μαθαίνουμε την έννοια του αλτρουισμού, της ευγενούς αθλητικής άμιλλας, καθώς και της σωστής ψυχολογικής υποστήριξης. Από τα τρία ανιψάκια περιμέναμε μία τέτοια γενναιόδωρη συμπεριφορά. Αυτό που με εξέπληξε ευχάριστα, όμως, ήταν ο Παντάξιος, ο οποίος κλέβει την παράσταση και τις εντυπώσεις. :clap2: Το φινάλε, επιβεβαιώνει στην εντέλεια τον τίτλο της ιστορίας, και με άφησε με ένα μεγάλο χαμόγελο ικανοποίησης στα χείλη. :) Αν δεν υπήρχε κι ο απύθμενος εγωκεντρικός κι εκμεταλλευτής χαρακτήρας του Σκρουτζ, ίσως τα πράγματα να κυλούσαν καλύτερα. :P Τον εικαστικό τομέα τον βρήκα λίγο αφηρημένο και πυκνοσχεδιασμένο. 

 

Αφήνουμε τον αθλητισμό και θ’ ασχοληθούμε με την τέχνη. Στην “Κιβωτό της τέχνης”, ο Μίκυ κι ο Γκούφυ βρίσκονται στο μουσείο του Μίκυ Σίτυ, προκειμένου να συμμετάσχουν σε ακόμα μία αποστολή που θα τους στείλει πίσω στον χρόνο. Στα σκοτεινά χρόνια του παρελθόντος, πολλοί ήταν εκείνοι οι αστοιχείωτοι που δίωκαν την τέχνη και κατέστρεφαν τα έργα της. Κάποια από αυτά κατάφεραν να σωθούν, ενώ για κάποια άλλα έχουν χαθεί τα ίχνη τους. Ο καθηγητής Ζάποτεκ, λοιπόν, σκοπεύει να στείλει τους δύο φίλους στο παρελθόν, για να συγκεντρώσουν πληροφορίες, οι οποίες θα τους βοηθήσουν να βρουν τα χαμένα έργα τέχνης στο σήμερα. Μετά από μία διαβολική ατυχία, όμως, την ώρα που η χρονομηχανήενεργοποιείται, την χτυπάει ένας κεραυνός, με αποτέλεσμα οι φίλοι μας αντί να πάνε στο παρελθόν, να μεταφερθούν στο μακρινό μέλλον! :oops: Εκεί θα συναντήσουν ένα διστοπικό κι απολυταρχικό καθεστώς, υπό την ηγεσία κάποιου απογόνου του Μαύρου Πητ, ο οποίος μισεί την τέχνη κι ό,τι αυτή πρεσβεύει. Ο Μίκυ κι ο Γκούφυ, λοιπόν, θα πρέπει να συνεργαστούν με τους εκεί επαναστάτες για να δώσουν μία λύση σε όλον αυτόν τον παραλογισμό. Ακόμα μία ιστορία που πραγματεύεται ηθικά ιδανικά και νουθετεί σωστά τους νεαρούς αναγνώστες κι όχι μόνο. Το σενάριο, ανήκει σε έναν συνδυασμό σειρών, όπως  “Η ιστορία της Τέχνης”, αλλά και τις “Ιστορίες με την χρονομηχανή”, αυτή την φορά, όμως, έχει αρκετές διαφοροποιήσεις σε σχέση με την πεπατημένη, που αναδίδουν μία ευχάριστη πρωτοτυπία. Στην πλοκή δεν έχουμε το κλασικό ταξίδι στο παρελθόν, αλλά στο μέλλον, μία κίνηση που λειτουργεί προφητικά, αλλά και διδακτικά. Η διαχείριση των πρωταγωνιστών είναι αριστοτεχνική και τα φουτουριστικά τους στοιχεία καλοδουλεμένα. Το καθεστώς του Μαύρου Πητ, μου έφερε στο μυαλό κάτι από το κλασικό “V for Vendetta”, ενώ ο τρόπος που χρησιμοποιείται η χρονομηχανή στο τέλος, δείχνει μία αποστασιοποίηση από τα κλασικά μοτίβα της σειράς. Το φινάλε ολοκληρώνει την διδακτικότητα, που ξεκίνησε το σενάριο και κλείνει με ικανοποιητικό τρόπο την ιστορία. Το σχέδιο, από την άλλη, μας τα χάλασε κάπως. Αν και είναι οξύμωρο σχήμα να κριτικάρω τον εικαστικό τομέα σε μία ιστορία με ένα τέτοιο περιεχόμενο, εντούτοις, εκμεταλλευόμενος την αξία της Δημοκρατίας, δεν μπορώ να πω ότι συμφωνώ με την άποψη του καλλιτέχνη. Ήταν πυκνοσχεδιασμένο, ακανόνιστο κι ασφυκτιούσε στα καρέ, που σε κάποια σημεία μάλιστα κούραζε το μάτι.  :collapse: 

 

Η τρίτη κατά σειρά ιστορία του τεύχους, έχει για πρωταγωνιστή τον Ντόναλντ και φέρει τον τίτλο “Τι κούραση!”. Ο φίλος μας μόλις έχει περιδρομιάσει έναν διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό κομματιών από την πίτα της Νταίζυ κι έχει ναρκωθεί σαν τον βόα. Εκείνη του προτείνει να την συνοδεύσει στα μαγαζιά για να κάνει τα ψώνια της, αλλά αυτός αρνείται ευγενικά, καθώς προτιμάει να απλώσει την αρίδα του στον καναπέ και να δει τηλεόραση, χωρίς να κουνήσει το δαχτυλάκι του. Το πρόγραμμα, όμως, δεν τον ικανοποιεί καθόλου κι έτσι αποφασίζει ν΄αλλάξει κανάλι. Κι εδώ έρχονται τα δυσάρεστα. Το τηλεκοντρόλ βρίσκεται στην απέναντι πλευρά του σαλονιού! :NoNo: Αρνούμενος, λοιπόν, να σηκωθεί από τον καναπέ, αρχίζει να σκαρφίζεται διάφορα κόλπα, προκειμένου να το φέρει κοντά του. :shit: Θα τα καταφέρει? :thinking: Μιλάμε για ένα σενάριο, το οποίο άνετα θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε σαν την επιτομή της οκνηρίας. Εδώ ο πρωταγωνιστής βγάζει τόση τεμπελιά, που μπροστά του ο Πασχάλης μοιάζει με λιμενεργάτη! :P Η πλοκή, στην αρχή μπορεί να βγάζει μία απίστευτη υπερβολή, αλλά όσο κυλούν τα καρέ, με έκανε να αναθεωρήσω την άποψή μου, συνειδητοποιώντας ότι έχω να κάνω περισσότερο με ένα “κουφό” ανέκδοτο. Έτσι, υπό αυτό το πρίσμα, πέρασα καλά κατά την ανάγνωση. :) Αν θελήσουμε να ψάξουμε κάποιο ιδιαίτερο νόημα, δεν νομίζω ότι θα βρούμε κάτι, παρά μόνο την επιμονή της ιστορίας να σαρκάσει τον Ντόναλντ. Η αντίδραση της Νταίζυ στο φινάλε, με έκανε και γέλασα. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο, προς καλό. 

 

Την σκυτάλη θα πάρει ο Μαύρος Πητ, ο οποίος θα κάνει μία σειρά από “Αποτυχημένα εγκλήματα”. Τον τελευταίο καιρό ο φίλος μας δεν έχει μεγάλη ρέντα στις ληστείες, με αποτέλεσμα να αναλώνεται με μικροκλοπές, οι οποίες μάλιστα θέτουν σε άμεσο κίνδυνο την σωματική του αρτιότητα. Κάποια μέρα διαβάζει σε μία εφημερίδα (που έκλεψε) ότι εγκαινιάστηκε μία καινούργια φυλακή στο Ρατ Σίτυ, η οποία σκοπεύει να υιοθετήσει ένα νέο και πρωτοποριακό σύστημα σωφρονισμού. Η εν λόγω φυλακή διαθέτει πισίνα, τζακούζι, μέχρι και γήπεδο του τένις! :wow: Ο Πητ, λοιπόν, αποφασίζει ότι χρειάζεται μερικές ημέρες ξεκούρασης και γαλήνης κι έτσι καταστρώνει ένα σχέδιο. Πηγαίνει μέχρι την Ρατ Σίτυ, προκειμένου να πραγματοποιήσει ένα μικρό έγκλημα, που θα τον βάλει για μερικές ημέρες σε αυτή την υπερσύγχρονη φυλακή. Αυτή του η κίνηση, όμως, θα αποδειχτεί δυσκολότερη απ’ ότι φαντάζεται! :P Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα σενάριο, που παρουσιάζει έναν γελοιογραφικό χαρακτήρα, με τον πρωταγωνιστή να στέκεται επάξια στον ρόλο του. :clap2: Σχεδόν όλα τα γκαγκ που παρατίθενται (και δεν είναι και πολλά! :P ) βγάζουν το κωμικό στοιχείο και λειτουργούν αντίθετα από τον χαρακτήρα του Πητ. Το φινάλε, όταν αυτό έρχεται, θα το λέγαμε μία προσωπική επιτυχία του φίλου μας, αλλά η κατάληξη, δεν μπορεί να μην μας κάνει να γελάσουμε! :P Κι εδώ το σχέδιο δεν είναι στα καλύτερά του. Οι χαρακτήρες βγαίνουν χοντροκομμένοι και ατσούμπαλοι, ενώ επικρατούν οι πάμπολλες γραμμές σε βαθμό κακουργήματος! :D 

 

Οι μικρές ιστορίες συνεχίζονται και σε αυτό το σημείο θα διαβάσουμε ένα επεισόδιο από την σειρά “Αν ήμουν σούπερ ήρωας”, με τίτλο “Μην με κοροϊδεύετε!”. Αυτή την φορά ο Μόρτυ πέφτει θύμα bullying, καθώς μία παρέα από συμμαθητές του κάνουν πλάκα μαζί του, εξαιτίας των μεγάλων αυτιών του. :Ungry: Τότε ο φίλος μας ονειρεύεται να είχε σούπερ δυνάμεις για να μπορέσει να τους δώσει το μάθημα που τους αρμόζει. Όμως, όπως αποδεικνύεται, δεν χρειάζεται να έχει ένα τέτοιο χάρισμα, παρά μόνο καλούς και υποστηρικτικούς φίλους. :) Η συγκεκριμένη σειρά φημίζεται για τις διδακτικές της ιστορίες κι αυτή δεν αποτελεί εξαίρεση. Μέσα σε λίγες μόνο σελίδες και σε ελάχιστα γκαγκ, καταφέρνει να δώσει ένα όμορφο μάθημα στους μικρούς μας αναγνώστες, για την αξία της φιλίας και της διαφορετικότητας. Μόνο γι’ αυτό πιστεύω ότι αξίζει να διαβαστεί. Το φινάλε κλείνει ιδανικά το αξιόλογο αυτό σενάριο. Το σχέδιο το βρήκα καλό. 

 

Ο Οράτιος πιστεύει ότι “Ομάδα που νικάει δεν αλλάζει”, αλλά φαίνεται ότι η Κλάραμπελ έχει διαφορετική άποψη. Το ζευγάρι συνηθίζει κάθε Παρασκευή βράδυ να παίζει πινγκ πονγκ και μάλιστα η συνεργασία τους αποδίδει γιατί σημειώνουν νίκες. Η Κλάραμπελ, όμως, την τελευταία φορά εκρήγνυται κι αυτό γιατί, μπορεί να κέρδισαν τον αγώνα, αλλά αυτό δεν έγινε με τον τρόπο της. Νιώθει ότι ο φίλος της δεν την ακούει και δεν την υπολογίζει καθόλου. Επάνω στον καβγά τους, λοιπόν, εκείνος χάνει την ψυχραιμία του και της ανακοινώνει ότι θέλει να σταματήσουν την συνεργασία τους στο άθλημα! :wow: Η παρεξήγηση λύνεται την αμέσως επόμενη ημέρα, καθώς εκείνη του ζητάει συγγνώμη και τον παρακαλεί να την συνοδεύσει στον αγώνα της Παρασκευής. Εκείνος, δυστυχώς, έχει κανονίσει κάτι για την βραδιά αυτή, αλλά δεν προτίθεται να την αφήσει έτσι. Προσκαλεί, λοιπόν, την γνωστή μας παρέα, με σκοπό να τους περάσει από audition, προκειμένου να βρεθεί το κατάλληλο αθλητικό ταίρι για την Κλάραμπελ. Άραγε, ποιος θα είναι ο τυχερός? :thinking: Συμπαθητική ιστορία, η οποία με διασκέδασε, αλλά δεν θα μείνει για καιρό στην μνήμη μου. Αυτό που θα κρατήσω (κι εδώ) είναι η δύναμη της φιλίας, η ειλικρινής συγχώρεση, αλλά και το έξυπνο κόλπο του πρωταγωνιστή. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το cast των χαρακτήρων που εμπλέκονται, καθώς είναι πλούσιο και πρωτοκλασάτο. Από εκεί και πέρα, έχουμε μία πλοκή που είναι επίπεδη και σύντομη. Το γλυκό φινάλε, τουλάχιστον μας αποζημιώνει. :) Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό. 

 

Λίγο πριν το τέλος της ύλης του τεύχους, θα βρούμε έναν γενναιόδωρο αριθμό από μονοσέλιδες ιστορίες, που προέρχονται από δύο σειρές. Οι πρώτες πέντε ιστορίες έρχονται από την σειρά “Ορθοπεταλιές” και φέρουν τους τίτλους: 

 

●        “Απίθανη κλοπή”

●        “Το σύστημα”

●        “Προσοχή στις λακκούβες”

●        “Τυχερό ατύχημα”

●        “Το ποδήλατο του μέλλοντος”

 

Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, έχουμε να κάνουμε με σενάρια που έχουν σαν θέμα τα ποδήλατα και περιέχουν έξυπνα και χιουμοριστικά γκαγκ. Όλες τους τις βρήκα συμπαθητικές και μάλιστα η πρώτη από αυτές, μου ξύπνησε μερικές ξεκαρδιστικές αναμνήσεις. :lol: Το σχέδιο της κυρίας Molinari είναι αγαπημένο! :love4:

 

Το επόμενο μπουκέτο ιστοριών, έρχεται από την σειράς “Ο Γκούφυ κάνει πετάλι” και οι τίτλοι τους είναι οι εξής:

 

●        “Το τρύπιο λάστιχο”

●        “Συνεπής πρωταθλητής”

●        “Καθαρός αέρας”

 

Πρωταγωνιστής (για όσους δεν το κατάλαβαν :P ) είναι ο Γκούφυ, ο οποίος μπλέκει σε πολλές δυσάρεστες (για εκείνον) και διασκεδαστικές (για τους αναγνώστες) καταστάσεις, απλά κάνοντας ποδήλατο. Κι εδώ έχουμε καλής πάστας χιούμορ, που μας κάνει να περνάμε ευχάριστα την ώρα μας και κάνουν το τεύχος #378 να θεωρείται θεματικό, από την στιγμή που οι περισσότερες ιστορίες του έχουν σχέση με το οικολογικό δίτροχο. :) Ούτε από το σχέδιο απογοητεύτηκα. 

 

Θα ολοκληρώσουμε επάνω στην ίδια θεματολογία, με τον Λούντβιχ να παθαίνει “Ποδηλατική αμνησία”. Ο παντογνώστης καθηγητής δέχεται, περιχαρής, τον ταχυδρόμο, ο οποίος του φέρνει τα πρώτα αντίτυπα του νέου του συγγράμματος. Πρόκειται για μία πραγματεία η οποία εντρυφεί επάνω στο ποδήλατο και μάλιστα επάνω σε επιστημονικό επίπεδο. Ο φίλος μας έχει καταθέσει πολλές ώρες μελέτης στον τομέα αυτό και δεν κρατιέται να παραβρεθεί στο αντίστοιχο συνέδριο, που θα πραγματοποιηθεί το απόγευμα, για να εκθέσει κι εκεί τις νέες του ανακαλύψεις. Για να πάει μέχρι εκεί αποφασίζει να νοικιάσει ένα ποδήλατο του Δήμου, μία κίνηση που είναι ταιριαστή με το αντικείμενό του. Κάνοντας, όμως, λίγα μόλις μέτρα, με τρόμο συνειδητοποιεί ότι... έχει ξεχάσει να κάνει πετάλι. Μάταια προσπαθεί να βάλει το μυαλό του σε μία τάξη και να θυμηθεί. :shit: Τότε στον δρόμο του θα βρεθούν πολλοί καλοί του φίλοι, οι οποίοι (ο καθένας με την δική του κοσμοθεωρία επί του θέματος) θα προσπαθήσουν να τον βοηθήσουν στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Θα τα καταφέρουν όμως? :thinking: Από το παρόν σενάριο, το μόνο που θα κρατήσω είναι η χαριτωμένη ιδέα και ο αλτρουισμός των φίλων. Από εκεί και πέρα, έχουμε μία πλοκή που μοιάζει με βιντεοπαιχνίδι (σαν να αλλάζει πίστες με τον κάθε νέο χαρακτήρα που δίνει την συνδρομή του στον Λούντβιχ), αλλά προσωπικά την βρήκα εξαιρετικά επίπεδη και χωρίς μεγάλο ενδιαφέρον. Τα γκαγκ που υποτίθεται ήταν τοποθετημένα να βγάλουν γέλιο, δυστυχώς σε εμένα δεν δούλεψαν. Το φινάλε (που κι αυτό είναι άνευρο) επιστρατεύει τις παιδικές αναμνήσεις του πρωταγωνιστή, αλλά δεν καταφέρνει να κλέψει τις εντυπώσεις. Γενικά την βρήκα μία πολύ μέτρια δουλειά, που σύντομα θα ξεχάσω. Και με αυτήν κλείνει το συγκεκριμένο ποδηλατικό τεύχος. :P Το σχέδιο το βρήκα καλό. 

 

 

:beer: 

  • Like 7
Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.