ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ 375 [Το πλοίο του μυστηρίου]

[Μενίγ Πουαγώ]

Η περιπέτεια και το το γέλιο συνεχίζονται στις νέες ιστορίες του Μίκυ Μάους που κυκλοφορεί στα περίπτερα.

ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ: "ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ"
ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ: "ΟΙ ΣΠΑΝΙΟΙ ΠΕΛΕΚΑΝΟΙ"

ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΦΟΝ ΝΤΡΕΗΚ: "ΤΟ ΜΙΣΟΑΔΕΙΟ 'Η ΜΙΣΟΓΕΜΑΤΟ ΠΟΤΗΡΙ"

ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ: "Η ΡΕΥΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ"

Το τεύχος περιλαμβάνει και μία μονοσέλιδη ιστορία από την σειρά Βαρβαρότητες με τίτλο "Τι γεύση;"

'Ενα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 20/8. (Νο. 375)

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #375 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο ( Από τον @ Βασιλεύς των κόμικς !!! )



Εδώ Λιμνούπολη! (By Silvia Ziche.) 
Ιστορίες.

"Το πλοίο του μυστηρίου." (Α΄ μέρος.)

Βρίσκομαστε στο Πούερτο Μάνγκο.

Spoiler

Το μαργαριτάρι του Ειρηνικού μία ζεστή Αυγουστιάτικη μέρα. Είναι μία από τις στάσεις του κρουαζιερόπλοιου που μεταφέρει ,μεταξύ των άλλων, τον Μίκυ με την Μίννι που απολαμβάνουν τις διακοπές τους. Η Μίννι θυμάται πως δεν αγόρασε ένα δώρο για την Κλάραμπελ. Μπαίνουν σε ένα κατάστημα με σουβενίρ και αγοράζει μία κούκλα. Στην έξοδο όμως ένας κύριος σκοντάφτει πάνω τους και και κατά λάθος παίρνουν ο ένας το πακέτο του άλλου. Τυγχάνει ο κύριος να ταξιδεύει μαζί τους. Η Μίννι που δε θέλει να χάσει το δώρο της Κλάραμπελ τον ακολουθούν με ένα ταξί πίσω στο πλοίο. Από εκεί και πέρα η Μίννι αναλαμβάνει μόνη της. Η ανταλλαγή γίνεται αλλά ο κύριος δείχνει να μη θυμάται το συμβάν.

Το ζεύγος επιστρέφει στο δωμάτιό του για να αλλάξει για το βραδινό δείπνο. Η Μίννι δεν έχει πάψει να σκέφτεται τον μυστηριώδη τύπο. Αφού έχουν δειπνήσει με την παρέα τους στο κατάστρωμα του πλοίου. περνάει κοντά από το τραπέζι τους ένας διάσημος συγγραφέας. Συνήθως λατρεύει την κοσμική ζωή αλλά σε αυτή την κρουαζιέρα μένει μακρυά της. Κάποιος από την παρέα προτείνει να συνεχίσουν την βραδυά τους με χορό στην ντισκοτέκ. Αλλά ο Μίκυ έχει βαρύνει από το φαγητό και προτιμάει να κάνει μία βόλτα στο κατάστρωμα. Εκεί συναντάει τον τύπο που είχε σκοντάψει πάνω στην Μίννι στην έξοδο του μαγαζιού με τα αναμνηστικά είδη.

Συνομιλούν για λίγο πριν αποχωρήσει ενοχλημένος από την αναφορά του συμβάντος με τα πακέτα. Ο Μίκυ δε μπορεί να καταλάβει τι διαφορετικό έχει αυτός ο λιγομίλητος τύπος από τους υπόλοιπους που υπάρχουν στον κόσμο. Το επόμενο πρωί το ζεύγος μας σκέφτεται να χαλαρώσει με διάβασμα. Βλέπει όμως ένα εξώφυλλο που δείχνει τον διάσημο συγγραφέα να κάνει ιππασία. Παράλληλα ανακοινώνεται από τις τηλεοράσεις του πλοίου η εξαφάνιση του μυστηριώδους τύπου με το πακέτο. Αγνοείται από εχθές το βράδυ όπως τους ανέφερε ο οικονομικός αξιωματικός. Ψάξανε ήδη την καμπίνα του αλλά δε βρήκαν κάποιο στοιχείο. Δε βρήκαν όμως το διαβατήριο του και τα προσωπικά του είδη.

Ο Μίκυ του ανέφερε το συμβάν με το πακέτο. Μία υπόθεση που πέρασε από το μυαλό τους είναι πως πάσχει από αμνησία και χάθηκε στο μεγάλο κρουαζιερόπλοιο. Ευελπιστούν να είναι ακόμα στο πλοίο και δε σκέφτονται το χειρότερο. Ο αξιωματικός πάει να συνεχίσει της έρευνες. Ο Μίκυ με την Μίννι περπατούν στο πλοίο όταν τους συναντάει η γραμματέας του συγγραφέα. Ο συγγραφέας θέλει να τους δει. Η γραμματέας του τους αναφέρει πως είναι ένα πολύ λεπτό ζήτημα. Ο ίδιος ο συγγραφέας στηρίζει τις ελπίδες του μόνο στον Μίκυ. Πρόκειται για το καινούριο του μυθιστόρημα. Εκλάπη λίγο πριν το τελειώσει. Ο κλέφτης ζητάει ένα εκατομμύριο για να το επιστρέψει. Ο συγγραφέας δουλεύει με τον παραδοσιακό τρόπο. Τουτέστιν απαγγέλει στην γραμματέα του και εκείνη δακτυλογραφεί.

Οπότε υπάρχει ένα και μοναδικό αντίτυπο. Στο Πουέρτο Μάνγκο έκανε ανάληψη των χρημάτων. Ο Μίκυ πίστευε πως δε θα υπέκυπτε στον εκβιασμό. Αλλά τον πιέζει ο χρόνος. Πρέπει να το παραδώσει την επόμενη εβδομάδα στον εκδότη του. Προσπάθησε να το γράψει ξανά αλλά δε κατάφερε και πολλά. Μιλάμε για ένα ογκώδες έργο. Το ζεύγος αποφάσισε να βοηθήσει. Τους έδειξε το γράμμα του εκβιαστή και η Μίννι ανακάλυψε μία κόκκινη τρίχα. Οπότε έχουν ένα στοιχείο στα χέρια τους. Στο πλήρωμα και στους αξιωματικούς του πλοίου δεν υπάρχει κάποιος-κάποια με κόκκινα μαλλιά. Πέφτουν πάνω στον αξιοματικό του πλοίου που ακόμα ψάχνει τον κύριο που χάθηκε. Τους ενημερώνει ότι λείπει μία σωσίβια λέμβος. Οι δύο πλευρές αμφότερες συνεχίζουν τις έρευνές τους. 

"Το πλοίο του μυστηρίου." (Β΄ μέρος.)

Πακτωλός ανακαλύψεων και διαπιστώσεων στο δεύτερο μέρος του διπλού εν πλω μυστηρίου. Το τελυταίο καρέ με το αντάμωμα των δύο φίλων είναι άκρως συγκινητικό.

"Οι σπάνιοι πελεκάνοι."

Ο Ντόναλντ μπαρκάρει ως μούτσος. Τον συνοδεύουν τα τρία ανιψάκια. Αφου δέσουν ράδα στο νησί του ήλιου γνωρίζουν τους φιλόξενους κατοίκους τους. Αλλά και τους πελεκάνους.

"Το μισοάδειο ή μισογεμάτο ποτήρι."

Ο Λούντβιχ παρέα με τον Φέθρυ ταξιδεύουν για να βρουν τις ρίζες τις φράσης του τίτλου. Πού έχει συνδεθεί με την αισιοδοξία-απαισιοδοξία.

"Η ρευστή μουσική."

Ο Λούντβιχ παρέα με τον Ντόναλντ αυτή την φορά αναζητά τώρα την ρευστή μουσικότητα μίας φυλής ιθαγενών.

Μονοσέλιδη ιστορία.

Βαρβαρότητες: "Τι γεύση;"

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Μία κρουαζιέρα, δύο μυστήρια αυτή την εβδομάδα για τον Μίκυ. Το διάσημο ζεύγος συνεργάζεται άψογα και μας προσφέρει μία θαλάσσια περιπέτεια που τα έχει όλα. Μυστήριο, δράση και αγωνία μέχρι το τελευταίο καρέ.

Ένα βαρετό ταξίδι με πλοίο φορτηγό καταλήγει σε ένα εξωτικό νησί. Εκεί ντόπιοι και μη ζουν όμορφες περιπέτειες με ωραίους χαρακτήρες. Η ιστορία περνάει και φιλοζωικά μηνύματα. Η συνδρομή του Φέθρυ στην δεύτερη ιστορία είναι καταλυτική αφού δε παρουσιάζεται με τον σύνηθες γκαφατζή χαρακτήρα του, Αρκετά καλή. Το τεύχος κλείνει με τον Φον Ντρέηκ παρέα με τον Ντόναλντ να ζουν μία όμορφη περιπέτεια

Το τεύχος εμπεριέχει και μία μονοσέλιδη ιστορία δια χειρός Φατσίνι!!!

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Το πλοίο του μυστηρίου." (Α΄ και Β΄ μέρος.)
2. "Οι σπάνιοι πελεκάνοι."
3. "Το μισοάδειο ή μισογεμάτο ποτήρι."
4. "Η ρευστή μουσική."

8,9/10!!! ελάχιστα ψεγάδια στο προτελευταίο Αυγουστιάτικο τεύχος. 

 
 

Επεξεργασία Αυγούστου 22, 2021 από Μενίγ Πουαγώ

[Θοδωρής Καραπάνος]

Παρατηρώ, πώς στα δύο τελευταία Μίκυ Μάους, έβαλαν σαν κύριες, μεγάλες ιστορίες ( δύο μερών) μυστηρίου με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον Μίκυ. Λέτε να συνεχίσουν αυτό το μοτίβο;

[Disney comics club gr]

10 λεπτά πριν, Θοδωρής Καραπάνος είπε:

Παρατηρώ, πώς στα δύο τελευταία Μίκυ Μάους, έβαλαν σαν κύριες, μεγάλες ιστορίες ( δύο μερών) μυστηρίου με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον Μίκυ. Λέτε να συνεχίσουν αυτό το μοτίβο;

Δεν ξερω....εγω σταματησα να το αγοραζω γιατι εχει πεσει η ποιοτητα της εκδοσης.......το αγοραζω μονο αν μου κινησει το ενδιαφερον πχ: Ιστοριες οπως το ΜΙΚΥ ΜΑΛΤΕΖΕ ΚΛΠ.........

[Manitou]

3 ώρες πριν, Θοδωρής Καραπάνος είπε:

Παρατηρώ, πώς στα δύο τελευταία Μίκυ Μάους, έβαλαν σαν κύριες, μεγάλες ιστορίες ( δύο μερών) μυστηρίου με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον Μίκυ. Λέτε να συνεχίσουν αυτό το μοτίβο;

Ε καιρός ήταν να βάλουν και λίγο τον ποντικό. Ωραίες ιστορίες πάντως και οι δύο!

[Θοδωρής Καραπάνος]

4 ώρες πριν, Manitou είπε:

Ε καιρός ήταν να βάλουν και λίγο τον ποντικό. Ωραίες ιστορίες πάντως και οι δύο!

Η αλήθεια είναι πως το παραέκαναν τελευταία. Το ΚΟΜΙΞ κατάντησε Super Μίκυ 2 και το Μίκυ Μάους κατάντησε Ντόναλντ 2. Ίδια τιμή, ίδιες σελίδες, ίδιο μέγεθος, και οι περισσότερες ιστορίες, για να μην πω όλες, είχαν σαν ήρωες πάπιες. Το μόνο που διαφοροποιούσε, ήταν ο τίτλος και η περιοδικότητα.

[Indian]

Η εναρκτήρια ιστορία του τεύχους #375 ξεκινάει με καλοκαιρινή διάθεση, αλλά κι αστυνομικό στυλ, όπως μόνο ο Μίκυ μπορεί να προσφέρει. Ο λόγος για “Το πλοίο του μυστηρίου”. Ο τετραπέρατος ντετέκτιβ απολαμβάνει μία κρουαζιέρα, παρέα με την αρραβωνιαστικιά του. Όταν κατέβηκαν σε ένα από τα εξωτικά νησιά της διαδρομής, διασταυρώθηκαν κατά λάθος με έναν κύριο κι έμπλεξαν τα πακέτα τους. Όταν επέστρεψαν στο πλοίο, διαπίστωσαν ότι κι εκείνος είναι επιβάτης, αλλά φερόταν πολύ ύποπτα. Όταν το ατυχές συμβάν έληξε, ο Μίκυ θα κληθεί από έναν μεγάλο συγγραφέα, που βρίσκεται κι αυτός επάνω στο πλοίο, να τον βοηθήσει. Συγκεκριμένα, έπεσε θύμα κλοπής, καθώς έκαναν φτερά τα δακτυλογραφημένα κείμενα του νέου του μυθιστορήματος κι ο δράστης ζητάει το ποσό του ενός εκατομμυρίου για να του τα επιστρέψει. Ο φίλος μας αναλαμβάνει την υπόθεση, η οποία θα τον οδηγήσει σε μεγάλες αποκαλύψεις και μάλιστα εκεί που δεν τις περιμένει! Οι αξιόλογες ιστορίες μυστηρίου με τον Μίκυ συνεχίζονται κι αυτή την εβδομάδα, λοιπόν, και πολύ λυπάμαι που τις διαβάζω στην καρδιά του χειμώνα. Η καλοκαιρινή αύρα που εκπέμπει η συγκεκριμένη ιστορία, καθώς και το νουάρ στοιχείο, δένουν απίστευτα μεταξύ τους και το αποτέλεσμα θα μπορούσε κάλλιστα να προέρχεται από την αγαπημένη μου  σειρά με τον Ηρακλή Πουαρό. Το σενάριο, φαίνεται από την αρχή ότι έχει δουλευτεί με μεράκι και η πλοκή είναι άρτια σκηνοθετικά, την ώρα που στήνει ένα σκηνικό μυθιστορηματικό. Ο Μίκυ, αυτή την φορά έχει την βοήθεια της Μίννι, η οποία αποδεικνύεται εξίσου ικανή και σε αυτόν τον τομέα. Η πλοκή χαρίζει πολλές εκπλήξεις στον αναγνώστη, λόγω του πολύπλευρου χαρακτήρα της. Το φινάλε, σίγουρα δεν είναι κάτι που θα μπορούσαμε να το μαντέψουμε ή να το καταλάβουμε κι αυτό είναι ένας έξτρα πόντος. Για να κάνω κι ένα μικρό παράπονο, να πω ότι η αποκάλυψη του πρώτου δράστη δόθηκε κάπως εύκολα συγγραφικά.

Spoiler

Αναφέρομαι στην σκηνή του κυνηγητού στο κατάστρωμα του πλοίου, ανάμεσα στον Μίκυ και τον Μιλς

Γενικά, πάντως, πρόκειται για μία δουλειά που με ικανοποίησε στο έπακρο και θα την πρότεινα ανεπιφύλακτα σε όλους τους λάτρεις των αστυνομικών. Πολλά μπράβο! Πολύ καλό βρήκα και τον εικαστικό τομέα, με την καλύτερη δουλειά να γίνεται στα backgrounds. 

 

"Θείε που πας, παιδιά θα πάω στα καράβια", θα έπρεπε κανονικά να τιτλοφορείται η επόμενη ιστορία του τεύχους, αλλά αντί γι' αυτόν τον εμπνευσμένο τίτλο, "Οι σπάνιοι πελεκάνοι" έκλεψαν την δόξα! Ο Ντόναλντ αποφασίζει να μπαρκάρει, προκειμένου να εξοικονομήσει μερικά χρήματα και παίρνει μαζί του και τα τρία ανιψάκια του. Το φορτηγό πλοίο, που μεταφέρει ηλεκτρικές συσκευές στα νησιά της Καλισότα, ολοκληρώνει πιο σύντομα την ρότα του κι ο καπετάνιος αποφασίζει να δέσουν σε ένα σχετικά πρωτόγονο νησάκι, για να κλείσει κάποια καλή συμφωνία. Οι πρόσχαροι κάτοικοι, όμως, δεν δείχνουν να έχουν ανάγκη από ηλεκτρικές συσκευές. Εκεί οι φίλοι μας θα έρθουν σε επαφή με ένα σπάνιο είδος πελεκάνων, οι οποίοι είναι πολύ φιλικοί κι εκπαιδεύονται εύκολα να φέρνουν διάφορα αντικείμενα. Ενώ, λοιπόν, οι Ντακ ζητούν ευγενικά να δανειστούν μερικούς για να τους παρουσιάσουν στην λέσχη "Οι φίλοι των ζώων", ο πονηρός κυβερνήτης φαίνεται ότι έχει κάποια άλλα και πιο σατανικά σχέδια κατά νου. Πρόκειται για μία κομψή περιπέτεια, η οποία χρησιμοποιεί το ενήλικο σενάριο, με μία πιο παιδική μάτια. Η πλοκή εκτυλίσσεται ήπια και χωρίς βιασύνη, ενώ κι από την σκηνοθεσία δεν θα έπρεπε να έχουμε κάποιο παράπονο. Εντύπωση κάνει ο χαρακτήρας του πρωταγωνιστή, ο οποίος είναι χαμηλών τόνων και σε κατάσταση ζεν. Καμία σχέση, δηλαδή, με τον ευέξαπτο και φωνακλά Ντόναλντ που όλοι ξέρουμε! Τα μη ομιλούντα πτηνά έχουν ενεργή συμμετοχή, την ώρα που μία εμφάνιση ενός γνωστού μας, στο φινάλε, μας εκπλήσσει ευχάριστα! Αναμφισβήτητα ένα μη αναμενόμενο plot twist. Ενδιαφέρον παρουσιάζει κι ο χαρακτήρας του κακού της υπόθεσης. Ενώ στην αρχή φαίνεται να είναι ένας απλός και δύστροπος τύπος, που έχει κουραστεί από την ρουτίνα της δουλειάς, στην πορεία μετατρέπεται σε έναν, εν δυνάμει, εγκληματία. Αριστοτεχνική εξέλιξη ήρωα, αν θέλετε την γνώμη μου. Γενικά την βρήκα μια καλή δουλειά, αν και θα προτιμούσα να διέθετε περισσότερη δράση και χιούμορ. Το σχέδιο είναι κάπως μακρόστενο κι ατσούμπαλο, αλλά δεν προκαλεί σύγχυση, ούτε ανακόπτει την απόλαυση της ιστορίας. Σίγουρα, όμως, θα μπορούσε να ήταν καλύτερο. 

 

Και φτάσαμε, αισίως, στα μισά της ύλης του τεύχους, με τον Λούντβιχ να μονοπωλεί το ενδιαφέρον στις άλλες δύο μεγάλες ιστορίες. Η πρώτη από αυτές θα προσπαθήσει να απαντήσει στο θεμελιώδες φιλοσοφικό ερώτημα για το πώς πρέπει να διαχειριζόμαστε την αισιοδοξία μας, βλέποντας “Το μισοάδειο ή μισογεμάτο ποτήρι”. Ο παντογνώστης καθηγητής δίνει μία διάλεξη, ευγενική χορηγία του Σκρουτζ, και το κοινό κρέμεται από τα χείλη του. Όταν η διάλεξη ολοκληρώνεται, ένα μικρό παιδάκι έχει μία καίρια απορία. Ρωτάει, λοιπόν, τον καθηγητή, από που βγήκε η έκφραση αν το ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο. Ο Λούντβιχ έχει κάποια ιδέα για την προέλευσή της, αλλά δεν ξέρει επακριβώς. Έτσι, για να μην αφήσει κανέναν ανικανοποίητο, αποφασίζει να ψάξει το θέμα ενδελεχώς. Αφού λάβει χρηματοδότηση από τον Σκρουτζ (που με κρύα καρδιά αποχωρίζεται τα χρήματά του), θα πάρει σαν βοηθό τον Φέθρυ και θα ταξιδέψει σε μία μικρή συνοριακή πόλη της, πάλαι ποτέ, Άγριας Δύσης, στην οποία οι πληροφορίες αναφέρουν ότι υπήρχε ένας μπάρμαν σε ένα σαλούν, που γέμιζε τα ποτήρια μέχρι την μέση. Ο ερευνητής κι ο βοηθός του, θ’ ακολουθήσουν την διαδρομή που έκανε ο εν λόγω μπάρμαν για να μάθουν από που διδάχτηκε αυτή την περίεργη τεχνική. Θα καταφέρουν να λύσουν το μυστήριο? Παρατηρώ ότι η ποιότητα των ιστοριών στο τεύχος έχει μία σταθερά φθίνουσα πορεία. Εδώ το σενάριο το θεωρώ πρωτότυπο, από την στιγμή που πραγματεύεται μία φράση που όλοι την γνωρίζουμε. Από εκεί και πέρα, η πλοκή είναι ένα άτυπο κυνήγι θησαυρού, με τον όρο “θησαυρό” να εννοούμε μία απάντηση. Ο Φέθρυ, ενώ θα περιμέναμε να τα κάνει όλα λαμπόγυαλο, απεναντίας στέκεται αξιοπρεπώς στο πλευρό του καθηγητή. Προς έκπληξή μας, αυτός που κρατάει το λάβαρο του κωμικού στοιχείου ψηλά, είναι ο θείος Σκρουτζ, με τις αντιδράσεις του. Το φινάλε, σε σχέση με τον ήπιο κορμό στην ιστορία, δίνει μία αρκετά αληθοφανή απάντηση στο ζήτημα και με ικανοποίησε. Συμπερασματικά, είναι μία ιστορία που με διασκέδασε για όσο κράτησε, αλλά δεν θα μείνει για πολύ στην μνήμη μου. Το σχέδιο το βρήκα αρκετά καλό. 

 

Λίγο πριν το φινάλε του τεύχους, θα παρεμβληθεί μία μονοσέλιδη ιστορία, από την σειρά “Βαρβαρότητες”, που φέρει τον τίτλο “Τι γεύση;”. Σε αυτήν τα τρία ανιψάκια δείχνουν ότι τελικά δεν είναι πανομοιότυπα (τουλάχιστον στις γαστριμαργικές τους προτιμήσεις) και ικανοποιούν τους γευστικούς τους κάλυκες με έξοδα του Ντόναλντ. Εντάξει, δεν ήταν του πεταματού, αλλά σίγουρα έχουμε διαβάσει καλύτερα σύντομα γελοιογραφικά σενάρια. Το σχέδιο δεν διαθέτει πολλά backgrounds κι επικεντρώνεται στους χαρακτήρες, που είναι το αδύνατο σημείο του κυρίου Faccini.  

 

Η δεύτερη ιστορία με τον Λούντβιχ στο τιμόνι του πρωταγωνιστή, λέγεται “Η ρευστή μουσική”. Ο κύριος καθηγητής φωνάζει τον Ντόναλντ σε μία καφετέρια για να του εκθέσει τα νέα του σχέδια. Τον τελευταίο καιρό, ενώ μελετούσε το θέμα της live μουσικής, ο Λούντβιχ ανακάλυψε ότι υπήρχε κάποτε μία πρωτόγονη φυλή ιθαγενών, τα μέλη της οποίας άκουγαν στα σπίτια τους ένα είδος μουσικής χωρίς όργανα. Αποφάσισε, λοιπόν, να ξεκινήσει έρευνες και σε αυτές ζητά την βοήθεια του φίλου του, ο οποίος δέχεται ευχαρίστως. Αφού καταφέρνουν να λάβουν μία επιχορήγηση από το Πολιτιστικό Ίδρυμα της Λιμνούπολης, οι δύο τους ξεκινάνε το ταξίδι τους στην αφιλόξενη ζούγκλα, προκειμένου να βρουν τα ερείπια του οικισμού της φυλής. Σύντομα θα ξετυλίξουν το κουβάρι του μυστηρίου, αλλά η μοίρα δεν έχει πει ακόμα την τελευταία της λέξη, καθώς πολλοί καλοθελητές εποφθαλμιούν την εκμετάλλευση της ανακάλυψης. Την συγκεκριμένη ιστορία την βρήκα καλύτερη από την προηγούμενη, με τον Λούντβιχ. Το σενάριο διαθέτει έναν λιτό σουρεαλισμό, που μου έφερε κάτι σε συγκρατημένο Cimino ( ). Η πλοκή είναι δοσμένη με έναν καλοφτιαγμένο σκηνοθετικό χαρακτήρα, ενώ όσο πηγαίνουμε προς το τέλος έχουμε ανατροπή στην ανατροπή, που αλλάζουν την κατεύθυνση της ιστορίας. Δεν μπορώ να πω ότι δεν μου άρεσε αυτό το στυλ, αλλά η αλήθεια είναι ότι με ξένισε κάπως. Στο φινάλε λάμπουν δύο αστέρια που είναι αιώνιοι επιχειρηματικοί αντίπαλοι κι αδίκως παραγκωνίζονται οι πραγματικοί πρωταγωνιστές, που είναι ο Λούντβιχ κι ο Ντόναλντ. Εδώ, λοιπόν, νομίζω ότι ο κύριος Panaro υπέπεσε σε φάουλ. Ο εικαστικός τομέας μού άρεσε, αν και είχε πολύ πυκνοσχεδιασμένα καρέ. 

  

 

 

[Μενίγ Πουαγώ]

@ Indian : Δε φτάνει που μου αλλάζεις τον τίτλο τολμάς και γράφεις και το κάτωθι...

C(l)opy-paste από την παρουσίασή σου: χαρακτήρες, που είναι το αδύνατο σημείο του κυρίου Faccini.



Ελπίζω να ήμουν αρκετά σαφής!!!

[Indian]

1 ώρα πριν, Μενίγ Πουαγώ είπε:

Δε φτάνει που μου αλλάζεις τον τίτλο τολμάς και γράφεις και το κάτωθι...

C(l)opy-paste από την παρουσίασή σου: χαρακτήρες, που είναι το αδύνατο σημείο του κυρίου Faccini.

 

Σου κάνω μούτρα επειδή δεν σου αρέσει ο Vicar!