Μετάβαση στο περιεχόμενο

Νίκος Καμπασελέ: Ένας Θρακιώτης επανασυστήνει το κόμικ και την τέχνη του σε μικρούς και μεγάλους [Βαφειάδου Νατάσσα, paratiritis-news.gr, 22/07/2021]


Προτεινόμενες Καταχωρήσεις


  • Member ID:  33354
  • Group:  Moderator
  • Topic Count:  380
  • Content Count:  3847
  • Reputation:   34885
  • Achievement Points:  2310
  • Days Won:  259
  • With Us For:  2024 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  28

KampaseleNikos-1.thumb.jpg.4d2aba70afdf5dc4ad6e915639588330.jpg

 

«Στα κόμικς μου, προσπαθώ να έχω ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας προς όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτου καταγωγής, φύλου, εθνικότητας»

 

Στον απόηχο της έκδοσης  τριών κόμικς – άλμπουμ από τις εκδόσεις Παρατηρητής μίλησε στο Ράδιο Παρατηρητής 94fm για την ζωή του και για τον λόγο που τον ώθησε στην συγγραφή κόμικ  ο  Νίκος Καμπασελέ, συγγραφέας, απόφοιτος Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών. Σύμφωνα με τον κ. Καμπασελέ  τα κόμικς απευθύνονται σε όλες τις ηλικίες  και συγκεκριμένα τα κόμικς του έχουν ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας προς όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτου καταγωγής, φύλου, εθνικότητας.

 

Νίκος Καμπασελέ όμως…

 

ΠτΘ: Πες μας λίγα πράγματα για σένα.

 

Ν.Κ.: Γεννήθηκα στην Αθήνα, όμως η οικογένειά μου μετακόμισε στην Αλεξανδρούπολη το ’93, όταν ήμουν 7 χρονών, επομένως μεγάλωσα στην Αλεξανδρούπολη. Επέστρεψα στην Αθήνα για τις σπουδές μου στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, και  αφού εκπλήρωσα και τη στρατιωτική μου θητεία πήγα στο εξωτερικό για μεταπτυχιακές σπουδές στην École Εuropéenne Supérieure de l’Ιmage (Ανωτάτη Ευρωπαϊκή Σχολή της Εικόνας), που είναι μια δημόσια σχολή με μεταπτυχιακό τμήμα, το οποίο εξειδικεύεται στα κόμικς και βρίσκεται στην πόλη της Ανγκουλέμ. Είναι μια πόλη αφιερωμένη στα κόμικς, όπου γίνεται και ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ της Ευρώπης κάθε χρόνο εκεί. Τελειώνοντας τις σπουδές μου κατάλαβα ότι ήθελα να επιστρέψω στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αλεξανδρούπολη, γιατί θεωρώ ότι ο τόπος μας έχει πολλές δυνατότητες για να μπορούμε να δουλέψουμε. Τουλάχιστον εγώ στο δικό μου κομμάτι έτσι ένοιωθα και είναι ένα τόπος που πάντα μας είχε στηρίξει και οικογενειακά και συγκεκριμένα εμένα.

 

ΠτΘ: Πώς ξεκίνησε η δική σου ενασχόληση με αυτό το κομμάτι;

 

Ν.Κ.: Πάντα πηγαίναμε στο χωριό μας, στη Ρούμελη τα καλοκαίρια οικογενειακώς, όπου ο παππούς είχε μια κασέλα ξύλινη η οποία ήταν γεμάτη με κόμικς. Είχε κόμικς τα «Κλασικά Εικονογραφημένα», αλλά και παλιότερες εκδόσεις υπερηρώων όπως ο Spiderman, οι Πέντε Φανταστικοί, κλπ, αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή και μου έκανε φοβερή εντύπωση που ο παππούς μου συνέλεγε τέτοια κόμικς. Με τα χρόνια αυτό αναπτύχθηκε. Βοήθησαν πολύ και οι γονείς μου σε αυτό, για παράδειγμα όποτε επέστρεφαν από κάποιο ταξίδι στη Γαλλία, που έχει μια τρομερή παράδοση με τα κόμικς, μας έφερναν πάντα ένα «Αστερίξ», ένα «Λούκι Λουκ», ένα «Τεν Τεν», αυτά τα κλασικά της γαλλοβελγικής σχολής. Όταν ήρθε η ώρα και αποφάσισα ότι ήθελα να ασχοληθώ επαγγελματικά με αυτό το κομμάτι και να το σπουδάσω, το πιο φυσικό για μένα ήταν κατευθυνθώ προς τη Σχολή Καλών Τεχνών.

 

kabasele-thyella.thumb.jpg.acaa975d11c0cf7072c5a81b5327ef25.jpg

 

«Πράγματα που με απασχολούν είναι πράγματα που απασχολούν και την κοινωνία γύρω μου»

 

ΠτΘ: Η «ΘΥΕΛΛΑ » είναι η ιστορία της καπετάνισσας η οποία ζει ανάμεσα σε εξωγήινους κατάδικους. Πόσο δύσκολο είναι για σένα να μπεις σε αυτή τη διαδικασία; Αποφεύγεις να ζωγραφήσεις κάτι που έχεις στο μυαλό σου υπό τον «φόβο» των όποιων αντιδράσεων ή θεωρείς ότι το κοινό του κόμικ είναι λίγο πιο ανοιχτόμυαλο; 

 

Ν.Κ.: Πάντα έχεις ένα φίλτρο, αλλά είναι ένα φίλτρο που στόχο  έχει να φτιάξει μια ιστορία η οποία να είναι όσο το δυνατόν πιο κατανοητή και με όσο καλύτερη ροή γίνεται. Δηλαδή ένα σύστημα που χρησιμοποιώ συνήθως είναι να σκέφτομαι έναν χαρακτήρα ή ένα διάλογο και να φαντάζομαι την ιστορία χωρίς αυτούς τους διαλόγους. Εάν η ιστορία στέκεται χωρίς αυτά, σημαίνει ότι αυτά είναι περιττά, οπότε πρέπει να τα βγάλω, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό. Αυτή είναι η πιο δύσκολη διαδικασία για μένα, γιατί πολλές φορές μπορεί να έχεις όρεξη να ζωγραφίσεις κάτι συγκεκριμένο, απλά για την ευχαρίστηση της ζωγραφικής, χωρίς να ταιριάζει πολύ καλά στην ιστορία σου. Οπότε να πρέπει να το παραλείψεις. Αυτή κυρίως είναι η δυσκολία μου. Το να ξέρω τι είναι απαραίτητο για την ιστορία και τι είναι περιττό. Όσον αφορά τα μηνύματα, είναι ανησυχίες που λίγο πολύ όλοι τις μοιραζόμαστε. Είμαι ένας άνθρωπος του καιρού μου. Πράγματα που με απασχολούν είναι πράγματα που απασχολούν και την κοινωνία γύρω μου. Δεν θεωρώ ότι είμαι αποκομμένος από τη Θράκη και από την Ελλάδα ή τον κόσμο. Είμαι κομμάτι της.

 

«Ο Σκελε-τούλης είναι μια προσπάθεια να αντιμετωπίσω καταστάσεις που με προβλημάτιζαν μέσω του χιούμορ»

 

ΠτΘ: Θέλουμε να μας πει για τον «Σκελε-τούλη και την παρέα του».

 

Ν.Κ.: Με τον «Σκελε-τούλη» ήθελαν να κάνω μικρές χιουμοριστικές ιστορίες. Είχε ξεκινήσει κάπως αυθόρμητα αυτό, πάλι από τα φεστιβάλ του Comic ‘N’Play. Εκεί είχα ξεκινήσει να κάνω μια τέτοια ιστορία για ένα τέτοιο φεστιβάλ. Τελικά δεν πρόλαβα, αλλά επειδή ό,τι φτιάχνω το δείχνω στους φίλους μου και τους γνωστούς για να πάρω γνώμες, είχε αρέσει πολύ και μου κάνανε το εξής σχόλιο: «μα εσύ συνήθως δεν κάνεις αστείες ιστορίες, τώρα πώς το έπαθες;». Θεωρώ ότι το χιούμορ είναι πιο δύσκολο απ’ ό,τι η περιπέτεια ή το δράμα. Θέλει ένα άλλο χτίσιμο. Έπαιρνα στοιχεία από πράγματα που με ενδιέφεραν ή που με προβλημάτιζαν και τα έβαζα όμως σε ένα περιβάλλον χιούμορ. Είναι μια προσπάθεια κάπως να αντιμετωπίσω καταστάσεις που με προβλημάτιζαν μέσω του χιούμορ. Γι’ αυτό και ο «Σκελε-τούλης» κάνει σχόλια γύρω από το πώς είναι η ζωή του καλλιτέχνη, γύρω από τη φύση της αγάπης, γύρω από την απώλεια γενικότερα, αλλά πάντα με έναν τρόπο πιο εύθυμο.

 

«Το πιο δύσκολο στάδιο είναι το χτίσιμο της ιστορίας»

 

ΠτΘ: Τι σε δυσκολεύει περισσότερο, η συγγραφή, οι διάλογοι που αποτυπώνονται στο κόμικ ή το σχέδιο;

 

Ν.Κ.: Είναι περίεργο γιατί το ένα συμπληρώνει το άλλο. Μπορεί να κάνεις μια εικόνα που να δείχνει ένα ηλιοβασίλεμα, δεν θα πρέπει το κείμενο να λέει «Α, τι ωραίο ηλιοβασίλεμα». Θα πρέπει να λέει κάτι που να μην φαίνεται στην εικόνα. Για παράδειγμα: «Αύριο πρέπει να ξυπνήσω νωρίς». Κάτι που να σου υποδηλώνει τι νοιώθει ο χαρακτήρας ή σε ποιο πλαίσιο βρίσκεται η ιστορία, κάπως έτσι λειτουργούν δηλαδή. Είναι μια οντότητα και τα δύο. Το πιο δύσκολο στάδιο είναι το χτίσιμο της ιστορίας. Δηλαδή το να πάρεις αυτή την ιδέα, αυτό το συναίσθημα που έχεις μέσα σου και να το στριμώξεις σε αυτές τις δύο διαστάσεις. Το μυαλό όμως δεν έχει όρια, οπότε από τη στιγμή που περνάς κάτι που έχεις στο μυαλό σου στο χαρτί, κάτι χάνεται, κάτι καινούργιο δημιουργείται, απρόβλεπτα πράγματα συμβαίνουν πάντα, και είναι καλό αυτό. Αυτό είναι το πιο δύσκολο, το αρχικό προσχέδιο. Μετά, το ίδιο το σχέδιο και το φιξάρισμα των διαλόγων είναι υπόθεση δουλειάς.

 

ΠτΘ: Πού μπορεί κανείς να βρει τα άλμπουμ-κόμικς σου; Ν.Κ.:

 

Προς το παρόν μπορεί να τα βρει από τις εκδόσεις του Παρατηρητή της Θράκης και σύντομα πιστεύω ότι θα βρίσκονται και σε διάφορα βιβλιοπωλεία της περιοχής και της χώρας γενικότερα.

 

ΠτΘ: Είναι ο χώρος του κόμικ το βιβλιοπωλείο;

 

Ν.Κ.: Θεωρώ ότι είναι. Έχει αλλάξει κάπως το σύστημα της διάθεσης του τύπου στην Ελλάδα, ειδικά στην Αλεξανδρούπολη έχει περιοριστεί πολύ, ενώ παλιά είχαμε το Κέντρο Τύπου, ήταν το  μέρος που μπορείς να πας και να βρεις κόμικς, εφημερίδες, κλπ, τώρα πλέον έχει αλλάξει. Έχει συρρικνωθεί αρκετά. Τα βιβλιοπωλεία όμως φαίνεται να έχουν όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον και ειδικά οι εκδόσεις στο κόμικ, γιατί είναι ένας εναλλακτικός τρόπος, ο οποίος φαίνεται να έχει ένα κοινό που μεγαλώνει συνέχεια, επειδή υπάρχει και ο φόβος ότι το βιβλίο μπορεί να μειωθεί.

 

kabasele-skeletoulis.thumb.jpg.2122ceee5230f600e6e6f4f47bcfaa48.jpg

 

«Το κόμικ δεν είναι μόνο για παιδιά»

 

ΠτΘ: Τα φεστιβάλ αποτυπώνουν την αυξανόμενη ζήτηση και από πλευράς του ίδιου του κοινού;

 

Ν.Κ.: Ναι και την αυξάνουν ακόμη περισσότερο. Θυμάμαι από το ’15 που είχα πάει πρώτη φορά σε ένα φεστιβάλ στην Αθήνα, έχει τεράστια διαφορά με το σήμερα. Συμμετέχουν πολύ περισσότεροι  δημιουργοί, έχει περισσότερο κόσμο και πολύ περισσότερες εκδόσεις. Χαρακτηριστικό είναι ότι και πολλοί από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς  οίκους της χώρας ασχολούνται με κόμικ ή με το graphic novel, όπως το λένε μερικοί και αυτό είναι κάτι πολύ θετικό. Πλέον σπάει αυτό το κομμάτι που υπήρχε παλιότερα ότι το κόμικ είναι κάτι ευτελές, για παιδιά, που δεν έχει μεγάλη σημασία.

 

Το σε ποιο κοινό απευθύνεται ήταν για μένα πολύπλοκο στην αρχή. Νόμιζα ότι απευθύνομαι σε ένα πολύ συγκεκριμένο κοινό. Αλλά ειδικά από την παρουσίαση της «ΘΥΕΛΛΑΣ» που κάναμε με το βιβλιοπωλείο Δημητριάδης και τις εκδόσεις «Ένατη Διάσταση» στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρούπολης, αυτή η αντίληψή μου άλλαξε εντελώς γιατί ήρθαν σε εκείνο το χώρο πραγματικά όλες οι ηλικίες και το αγόραζαν άνθρωποι από όλα τα backgrounds πραγματικά. Και ηλικιωμένοι αγόρασαν  τη «ΘΥΕΛΛΑ» και παιδιά, και άτομα στην ηλικία μας και ήταν φοβερό. Οπότε νομίζω ότι απευθύνεται σε όλους. Και γενικότερα  στα κόμικς μου, προσπαθώ να έχω ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας προς όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτου καταγωγής, φύλου, εθνικότητας.

 

ΠτΘ: Κάνεις εργαστήρια κόμικς στην Αλεξανδρούπολη. Υπάρχει ενδιαφέρον από τους συμπολίτες μας;

 

Ν.Κ.: Ναι, υπάρχει. Τα εργαστήρια που κάνω στην Αλεξανδρούπολη είναι και για ενήλικες και για παιδιά. Υπάρχει ενδιαφέρον. Φοβόμουν στην αρχή ότι δεν θα υπήρχε ενδιαφέρον, αλλά εκεί διαψεύστηκα ευχάριστα. Διαπιστώνω ότι υπάρχει μεγάλη δίψα για μάθηση στους ανθρώπους και ειδικά δίψα για πράγματα τα οποία να μην τα έχουν ξαναδοκιμάσει. Τα κορίτσια είναι συνήθως πιο θαρραλέα στο να δοκιμάζουν, ειδικά όσον αφορά το καλλιτεχνικό κομμάτι. Βέβαια το κόμικ, δυστυχώς θεωρείται ακόμα σχετικά ανδροκρατούμενος χώρος, κι αυτό είναι κάτι που επίσης πρέπει να αλλάξει.

 

Είχα πάει πρόσφατα στο Comic and beer Kipseli Festival. Τα φεστιβάλ είναι γενικά στην Ελλάδα ένας χώρος όπου μπορείς να βρεις δημιουργούς κόμικς και να αγοράσεις απευθείας τα έργα τους από τους ίδιους, να μιλήσεις μαζί τους, να πάρεις πρόσθετο υλικό, το οποίο δεν μπορείς να βρεις σε βιβλιοπωλεία, όπως αφίσες, αυτοκόλλητα, κάρτες, διάφορο συνοδευτικό υλικό των κόμικς τους και είναι αυτό που εμένα προσωπικά με κινητοποιεί να συνεχίζω να δημιουργώ, γιατί μέσα από αυτή τη συνάντηση κυρίως με άλλους δημιουργούς, αλλά και με το κοινό που σε διαβάζει, αποκτάς περισσότερη όρεξη για αυτό που κάνεις. Το επόμενο στο οποίο θα πάω είναι το LAComics Festival, στη Λάρισα στις 28 Αυγούστου. Θα διαρκέσει 5 μέρες στη Λάρισα, από τις εκδόσεις του «Κάμπου».

 

ΠτΘ: Έχεις ξεκινήσει ήδη κάτι για το επόμενο διάστημα;

 

Ν.Κ.: Η «ΘΥΕΛΛΑ 2» είναι το επόμενο που θα βγει. Παράλληλα δουλεύω και διάφορα μικρότερα κόμικς, τα οποία παρουσιάζονται σε ανθολογίες διαφόρων εκδόσεων.

 

Και το λινκ.

Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

  • nikolas12 changed the title to Νίκος Καμπασελέ: Ένας Θρακιώτης επανασυστήνει το κόμικ και την τέχνη του σε μικρούς και μεγάλους [Βαφειάδου Νατάσσα, paratiritis-news.gr, 22/07/2021]

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Επισκέπτης
Απάντηση σε αυτό το θέμα ...

×   Έχετε επικολλήσει περιεχόμενο με μορφοποίηση.   Κατάργηση μορφοποίησης

  Επιτρέπονται μόνο 75 emoticons maximum.

×   Ο σύνδεσμός σας έχει ενσωματωθεί αυτόματα.   Εμφάνιση ως σύνδεσμος

×   Το προηγούμενο περιεχόμενό σας έχει αποκατασταθεί.   Διαγραφή εκδότη

×   Δεν μπορείτε να επικολλήσετε εικόνες απευθείας. Ανεβάστε ή εισάγετε εικόνες από URL

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.