Μίκυ Μάους 371 [Η βασίλισσα εκτός χρόνου 1]

[Gong]

 

Το τεύχος 371 κυκλοφορεί από τις 23/7 και περιέχει τις εξής ιστορίες:

 

ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΕΚΤΟΣ ΧΡΟΝΟΥ 1

ΓΚΟΥΦΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ

ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ ΛΗΣΤΕΙΕΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

ΦΕΘΡΥ ΣΤΗ ΜΥΤΗ ΤΟΥ ΠΙΝΕΛΟΥ

ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΚΟΥΦΥ

 

Στο τεύχος περιέχονται και 2 μονοσέλιδες με τον Σούπερ Γκούφυ, οι οποίες είναι οι εξής:

 

• Η σχάρα
• Μισό φιστίκι

 

Καλή ανάγνωση!

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ[ αριθμόν #371 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο. (από τον φίλτατο @ Gong ...)



Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Ziche)
Ιστορίες.

"Η βασίλισσα εκτός χρόνου." (Α΄ μέρος.)

Στην Λιμνούπολη βρέχει καρεκλοπόδαρα.

Spoiler

Με βροντές, αστραπές, αέρα και όλα τα σχετικά. Ο Ντόναλντ ,όπως όλοι ξέρουμε, έχει τον χαρακτήρα της μάνας του της Βολκάνας. Άμα το συνδυάσουμε με το πείραγμα από τα ανίψια του ,που παίζουν επιτραπέζιο στο πάτωμα, δε θέλει και πολύ για να φουντώσει παρά τον κατακλυσμό. Οπότε βγαίνει στο κήπο του να αντιμετωπίσει τα στοιχεία της φύσης που δε του επιτρέπουν να αράξει-χαλαρώσει-κοιμηθεί στην αγαπημένη του αιώρα. Εμείς τώρα ας αφήσουμε τον Ντόναλντ και ας πάμε σε έναν πολύ μακρινό πλανήτη που και εκεί βρέχει ασταμάτητα εδώ και μέρες.

Στον πλανήτη Ατάραχον συνεδριάζει το συμβούλιο που αποτελείται από από διάφορος υψηλά ιστάμενους. Αν και η συγκεκριμένη βασιλική αίθουσα κάποια προβλήματα στεγανότητας τα έχει. Επίσης τους ανωτέρους μόνο ατάραχους δε τους λες. Αυτός ο κατακλυσμός τους έχει επηρεάσει όλους. Επίσης η αρνητική ενέργεια οφείλεται και στην διάθεση της βασίλισσας Ρεγγίνας. Διότι πλησιάζει η ημερομηνία μία πολύ σημαντικής επετείου. Η επέτειος γνωριμίας της με τον Ντόναλντ. Παρ' όλο που και δύο υποβλήθηκαν σε διαγραφή μνήμης ίσως τους έχουν απομείνει κάποια υπολείμματα αναμνήσεων.

Η λύση στην οποία καταλήγουν έχει ως εξής. Πετάγονται στην υπόγεια υποβρύχια αποικία που είχαν δημιουργήσει στην Γη. Ενώνουν τον Ντόναλντ με το αντίγραφο ασφαλείας και όλα καλά. Η διαγραφή μνήμης γίνεται οριστική. Ο σύμβουλος ,λέγε με Ιζνογκούντ, συμφωνεί με αυτή την απόφαση. Αν και δε του φαίνεται από το καρφί που του πετάει ο μέγας Φωστήρας. Τέλος πάντων. Μεταφέρει την απόφαση στο συμβούλιο και το ταξίδι ξεκινάει με την Ρεγγίνα ,που είχε υποβληθεί σε εξετάσεις κάτι σελίδες πριν, των Μέγα Φωστήρα και τον βοηθό του και μελλοντικό του διάδοχο. Αν στηριχτούμε στα λεγόμενα του συμβούλου μόνο αν πάει και η βασίλισσα στην Γη θα είμαστε σίγουροι για την επιτυχία της αποστολής.

Απλά ο Μέγας Φωστήρας θα φροντίσει η βασίλισσα να παραμείνει στην λήθη. Οπότε ακολουθεί με δεμένα μάτια. Η αποικία έχει μείνει άθικτη. Βρίσκουν την ρεπλίκα του Ντόναλντ. Η βασίλισσα όμως βρίσκει οικείο το μέρος παρ' ότι δε βλέπει. Ο Μέγας Φωστήρας αφήνει τον διάδοχό του να  προσέχει την Ρέγγινα και πάει να βρει τον Ντόναλντ. Του υπενθυμίζει ότι η βασίλισσα δε πρέπει να βγάλει καθόλου την μάσκα. Εν τω μεταξύ ο Ντόναλντ έχει αρπάξει γερό κρυολόγημα και τα ανίψια του τον φροντίζουν. Ο Μέγας Φωστήρας τους χτυπάει την πόρτα και λέει ότι το αμάξι του έχει πρόβλημα και θέλει φτιάξιμο. Ένα σπρώξιμο αρκεί. Ο Ντόναλντ παθαίνει κρίση αλτρουισμού και γίνεται ξαφνικά περδίκι.

Πίσω στην υποβρύχια αποικία ο διάδοχος λέει στην Ρεγγίνα να βγάλει την μάσκα παρά τις αμφιβολίες της. Έτσι οι μνήμες επανέρχονται σιγά-σιγά Ο "προστάτης" της λέει να του δώσει το ρολόι της για να κάνει κάποιες ρυθμίσεις. Η Ρεγγίνα εξερευνά την αποικία και φτάνει στην αίθουσα που κρατείται η ρεπλίκα του Ντόναλντ. Δεν είναι σίγουρη αλλά κάτι του θυμίζει. Πίσω στο αμάξι του Μέγα Φωστήρα κοντά στο σπίτι του Ντόναλντ. Με ένα τρίγωνο αναισθητοποιεί τον Ντόναλντ και τον μεταφέρει στην αποικία.Φτάνοντας εκεί βλέπει το όχημα που μετέφερε εκείνον και τον βοηθό του στη Γη να αποχωρεί. Ο Ντόναλντ ξυπνάει και βγαίνουν από το όχημα.

Βρίσκουν την Ρεγγίνα "εκτός χρόνου" αλλά ο Ντόναλντ την αναγνωρίζει και εκείνη ,από ότι φαίνεται, το ίδιο. Όμως ο Μέγας Φωστήρας του λέει να μη την αγγίξει για να μην εκμηδενιστεί η πραγματικότητα. Ο Μέγας Φωστήρας επικοινωνεί με το σκάφος του και μαθαίνει ότι ο διάδοχος του τα είχε συμφωνήσει με τον σύμβουλο. Εξαφάνισαν λοιπόν την Ρεγγίνα ώστε ο σύμβουλος να πάρει την εξουσία και ο διάδοχος να γίνει Μέγας Φωστήρας. Ο Μέγας φωστήρας θύμωσε πάρα πολύ. Πάνω που θα του έλεγε ο προδότης τι μετατροπές έκανε στο ρόλοι της Ρεγγίνας κόπηκε σύνδεση.

Επειδή όλοι λατρεύουν την Ρεγγίνα όμως ίσως την έστειλε σε μία αγαπημένη της εποχή. Ο Ντόναλντ αποφασίζει να πάει να την ψάξει αψηφώντας τους κινδύνους κρύβει που κρύβει η αποστολή. Θα καταφέρει αυτός και τα τρία ανιψάκια του να σώσουν την Ρεγγίνα;

"Υποκειμενική ομοιότητα."

Ένας ληστής τραπεζών και ο δικηγόρος του κάνουν τα πάντα για να συλλάβουν τον Γκούφυ αντί για αυτόν.

"Ληστείες στο σκοτάδι."

Στο αδαμαντωρυχείο του Σκρούτζ γίνονται ανεξήγητες ληστείες. Σκρούτζ, Ντόναλντ και ανιψάκια σπεύδουν για να λύσουν το μυστήριο.

"Στη μύτη του πινέλου."

Δυστυχώς το μοντέλο αρνείται να πληρώσει τον ζωγράφο.

Young Donald Duck: "Ένα κορίτσι για τον Γκούφυ."

Ο Θεός του Έρωτα προσπαθεί να βοηθήσει την Γκλόρια να την προσέξει ο έρωτας της ζωής της.

Μονοσέλιδες ιστορίες.

Σούπερ Γκούφυ: "Η σχάρα."
Σούπερ Γκούφυ: "Μισό φυστίκι."

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Η επιστροφή της Ρεγγίνας γίνεται με ένα πολύ ωραίο εισαγωγικό κεφάλαιο. Αναλύονται τα βασικά στοιχεία του σεναρίου και γνωρίζουμε τους βασικούς χαρακτήρες. Το σχέδιο είναι επίσης πολύ όμορφο. Υπομονή λοιπόν μέχρι την επόμενη Παρασκευή. Δε θα απογοητευτούμε... 

Μία ιστορία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της λογικής του Γκούφυ ακολουθεί την κεντρική. Κινείται σε χαλαρούς τόνους με μία δόση αγωνίας. Προσωπικά την απόλαυσα. Τρίτη του τεύχους μία ιστορία μυστηρίου και αναζήντησης με φόντο δάσος και αδαμαντωρυχείο. Πολύ καλό σενάριο και πανέμορφο σχέδιο. Ακολουθεί μία όμορφη βουβή ιστορία με πρωταγωνιστή τον Φέθρυ  σε σχέδιο και σενάριο του αγαπημένου μου Enrico! () Το τεύχος κλείνει με μία υπέροχη ιστορία από τα εφηβικά-σχολικά χρόνια του Μίκυ και της παρέας του.

Οι δύο καλές υπερηρωικές μονοσέλιδες συμπληρώνουν ευχάριστα το τεύχος.

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Η βασίλισσα εκτός χρόνου." (Α΄μέρος.)
2. "Ληστείες στο σκοτάδι."
3. "Υποκειμενική ομοιότητα."
4. Young Donald Duck.: "Ένα κορίτσι για τον Γκούφυ."
5. "Στη μύτη του πινέλου."

9/10!!! Από τα καλύτερα Μίκυ Μάους που έχουν κυκλοφορήσει το τελευταίο διάστημα!!!

[Gong]

Έχουμε και Story Alert! από τον Φάντομ Ντακ.

 

 

[Disney comics club gr]

To νεο τευχος ηταν μετριο κατα την γνωμη μου.Οι ιστορια με την Ρεγγινα αξιζε με το παραπανω,ομως οι υπολοιπες δεν ηταν καλες,κουραζουν στο ματι,δεν ειχαν χιουμορ και μπορω να πω οτι αν δεν ειχε την ιστορια με την Ρεγγινα αυτο το τευχος θα ηταν απο τα χειροτερα που εχουν βγει απο την Κ.

Αν και το εκδοτικο κομματι ηταν καλο ,χωρις να κανει τον γνωστο ηχο απο την υγρασια!!!!(κρακ κρακ κρα).

 

Αλλα τι να κανουμε.....αυτα εχουμε!!!!

[Θοδωρής Καραπάνος]

Κοίτα, μπορώ να πω πως το συγκεκριμένο τεύχος το ευχαριστήθηκα ιδιαιτέρως. Μία πολύ ωραία ιστορία για κεντρική και άλλες τέσσερις χαριτωμένες ιστοριούλες(ειδικά αυτή του faccini αξίζει). Μια χαρά

[hardivic]

Πολυ καλή αρχή για την ιστορία με τη Ρεγγίνα, έβγαζε αρκετές στιγμές γέλιου η "υποκειμενική ομοιότητα", "οι ληστείες στο σκοτάδι" διαβαζόταν ευχάριστα χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο, αδιάφορο ως συνήθως το young donald, και ανυπόφορος ως συνήθως ο Faccini. 

Αναμένοντας την συνέχεια της κεντρικής λοιπόν. (Βοήθησε πολύ πριν την ανάγνωση η παρακολούθηση του βίντεο - παρουσίασης των προηγούμενων μερών της ιστορίας των Cavazzano - Cimino δημιουργημένο από κάποιον φίλο μέλος του φόρουμ -φαντάζομαι- δε θυμάμαι ακριβώς από ποιον- πολύ καλή δουλειά πάντως)

[nikolas12]

Μετά από καιρό έπιασα ένα τευχάκι Μίκυ Μάους, προκειμένου να διαβάσω την καινούρια κεντρική. Αν και το πρώτο της μέρος είναι γενικά εισαγωγικό, να ‘ναι καλά και το βίντεο του Phantom Duck που με προετοίμασε, δε με πολυνεθουσίασε, αν και το σχέδιο είναι αρκετά καλό, αλλά θέλω να δω σεναριακά που το πάει.

Ακολουθεί μία σύντομη ιστορία με έναν κλέφτη-σωσία του Γκούφυ και ένα δικηγόρο να προσπαθούν να τον κάνουν να συλληφθεί στη θέση του κλέφτη και είναι πάρα πολύ αστείο που κανένας δεν αναγνωρίζει τις ομοιότητές τους και το πως αποτυγχάνει το σχέδιο τους. Και η επόμενη ιστορία στην οποία ο Θείος Σκρουτζ με  τον Ντόναλντ και τα ανίψια προσπαθούν να λύσουν το μυστήριο για το ποιος κλέβει διαμάντια στο αδαμαντωρυχείο του πρώτου είναι αρκετά καλή και μου άρεσε που δεν ακολούθησε την πεπατημένη.

Κλείνουμε με μια βουβή του Φέθρυ, δυο μονοσέλιδες και κλασικά με Young Donald Duck όπου προσπαθούν να φέρουν το Γκούφυ σε σημείο να ακούσει από μία κοπέλα ότι της αρέσει, αλλά πρέπει να καταφύγουν σε σουρεαλιστικές πρακτικές για να τα καταφέρουν, αν και δεν είναι εντυπωσιακή, στο τέλος σε κερδίζει.

Τίποτα το ιδιαίτερο πιστεύω, υπήρχαν 1-2 καλές ιστορίες, αλλά η κεντρική δε με κέρδισε, περιμένω όμως και τη συνέχεια.

[Indian]

Το τεύχος #371 του αγαπημένου μας περιοδικού εγκαινιάζει την ύλη του με το πρώτο μέρος μίας δυνατής ιστορίας, που φέρει τον τίτλο “Η βασίλισσα εκτός χρόνου”. Η μεγάλη καταιγίδα που μαστίζει την Λιμνούπολη στέκεται αφορμή να εκνευριστεί ο Ντόναλντ, ο οποίος δεν μπορεί να απολαύσει το χουζούρι του στην αιώρα του κήπου. Μάταια τα τρία ανιψάκια προσπαθούν να τον συνετίσουν και να τον ηρεμήσουν. Ο φίλος μας έχει πάρει προσωπικά το ζήτημα καιρός και θέλει να περάσει το δικό του, ανεξάρτητα από τις επιταγές των στοιχείων της φύσης. Παράλληλα, σε έναν πολύ μακρινό γαλαξία, ένας πλανήτης, ο οποίος φημίζεται για την ηρεμία του, χτυπιέται κι εκείνος αλύπητα από κακοκαιρία, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να είναι αρνητικά φορτισμένοι. Στο συμβούλιο των σοφών, που συγκροτείται, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι γι’ αυτό ευθύνεται η καλοσυνάτη βασίλισσα, η οποία μπορεί να ενώσει νοητικά τις συνειδήσεις όλων των υπηκόων της. Αυτό συμβαίνει επειδή πλησιάζει η επέτειος που εκείνη επισκέφθηκε την Γη και γνώρισε ένα παπί, με το οποίο συνδέθηκαν με δυνατή φιλία (λέμε τώρα ). Το πόρισμα βγαίνει, λοιπόν. Θα πρέπει μία επιτροπή να επιστρέψει στην Γη και να καταφέρει να συγχωνεύσει μία ρέπλικα του Ντόναλντ (που είχαν δημιουργήσει παλαιότερα) με τον ίδιο τον Ντόναλντ, για να σταματήσουν οι αναμνήσεις που ταράζουν την βασίλισσα. Ένα τέτοιο ταξίδι, όμως, κρύβει πολλούς κινδύνους και οι καλοθελητές καραδοκούν. Ένα πολύ ωραίο σενάριο, λοιπόν, αρχίζει να δημοσιεύεται στο περιοδικό, το οποίο θα το χαρακτηρίζαμε επιστημονικής φαντασίας. Η συγκεκριμένη ιστορία κρύβει ένα αρκετά μεγάλο υπόβαθρο στο παρελθόν της. Αποτελεί sequel πέντε ιστοριών, από τις οποίες μόνο μία είχαμε την χαρά να διαβάσουμε και στην χώρα μας. Για να μην σας κουράζω, όμως, θα σας παραπέμψω στο εξαιρετικό βίντεο – αφιέρωμα του καλού μου φίλου @ PhantomDuck , ο οποίος αναλύει το συγκεκριμένο θέμα διεξοδικά. Το καλό είναι ότι μέσα στην ιστορία παραθέτονται οι απαραίτητες πληροφορίες για να βάλουν τον αμύητο αναγνώστη στο θέμα. Βέβαια, μας μένει το αίσθημα του ανολοκλήρωτου, αλλά τουλάχιστον η περισσότερη δουλειά γίνεται. Η πλοκή είναι καλοδουλεμένη κι ενώ διαχειρίζεται δύσκολους όρους και γεγονότα, παρόλα αυτά το κάνει με εύληπτο τρόπο. Μέσα από τις σελίδες του πρώτου μέρους, έχουμε μία γενική εισαγωγή κι ενημέρωση της κατάστασης, που δεν μας κάνουν να βαρεθούμε. Η ένταση, μάλιστα, ανεβαίνει όταν αρχίζουν να εξυφαίνονται προδοσίες και δολιοφθορές. Το πρώτο μέρος κλείνει την ιστορία με την προσμονή του επόμενου τεύχους. Πολλά μπράβο, λοιπόν, στους υπεύθυνους της έκδοσης γι΄αυτή την επιλογή, αλλά καλό θα ήταν να υπάρχει και κάποιο συνοδευτικό κείμενο που να κάνει μία πιο λεπτομερή επεξήγηση. Το σχέδιο της κυρίας Perissinotto με κάλυψε και πιστεύω ότι ταιριάζει με το σενάριο. Έχω την εντύπωση ότι είδα στοιχεία manga (πχ τα μεγάλα μάτια των χαρακτήρων) στα καρέ.

 

Η δεύτερη ιστορία του τεύχους έχει στο τιμόνι του πρωταγωνιστή τον Γκούφυ, η “Υποκειμενική ομοιότητα” του οποίου με κάποιον άλλο, θα προκαλέσει τραγελαφικές καταστάσεις. Στο Ρατ Σίτυ, ένας διαβόητος ληστής τραπεζών λυμαίνεται την περιοχή και είναι ο φόβος κι ο τρόμος. Μάλιστα καταφέρνει να μένει ασύλληπτος. Μετά από ένα λάθος του σε μία ληστεία, καταφέρνουν να τον αναγνωρίσουν κι έτσι ο κακοποιός αναγκάζεται να περάσει τις επόμενες ημέρες σαν φυγάς. Θα επικοινωνήσει με τον δικηγόρο του, ζητώντας να του βρει μία λύση και τότε η μοίρα θα παίξει το σατανικό της παιχνίδι. Ο δικηγόρος τυγχάνει να βρίσκεται στο Μίκυ Σίτυ και βλέποντας τυχαία τον Γκούφυ στο πάρκο, θα διαπιστώσει, έκπληκτος, ότι μοιάζει σαν δύο σταγόνες νερό με τον πελάτη του! Έτσι, μία ιδέα περνάει από το μυαλό του. Να πάει τον Γκούφυ στο Ρατ Σίτυ και να τον συλλάβουν στην θέση του κακοποιού.  Βέβαια, μιλάμε για τον Γκούφυ, οπότε μία τέτοια κίνηση δεν θα είναι καθόλου (μα καθόλου λέμε) εύκολη! Όπως θα έλεγε κι ο Βαβαγιάννης, το συγκεκριμένο σενάριο το βρήκα συμπαθέστατο! Ο Γκούφυ, με την αφέλεια που τον διακρίνει βρίσκεται στο στοιχείο του, ενώ την παράσταση κλέβει ο δικηγόρος με την απόγνωσή του. Η ιδέα (η ομοιότητα του πρωταγωνιστή με κάποιον άλλο) δεν είναι τόσο πρωτότυπη, αλλά εδώ αυτό που επικρατεί είναι το καλής ποιότητας χιούμορ που με κράτησε. Η πλοκή, ουσιαστικά, είναι μία σειρά από κωμικά γκαγκ, εμφανώς διαφοροποιημένα μεταξύ τους (που όμως δεν κόβουν την ροή της ιστορίας), που μου έφεραν στο μυαλό τα στριπ των παλιών Κυριακάτικων εφημερίδων. Και σχεδόν όλα τους με διασκέδασαν. Αποκορύφωμα το φινάλε, το οποίο με άφησε με ένα τρανταχτό γέλιο. Εν κατακλείδι, δεν είναι μία ιστορία που διεκδικεί την πρώτη θέση στην ύλη, αλλά είναι από τις πολύ αξιόλογες. Το σχέδιο το βρήκα πολύ καλό, Ενισχύει την απογοήτευση του δικηγόρου στις αποτυχίες του και κατά συνέπεια το κωμικό στοιχείο του σεναρίου.  

 

Τρίτη κατά σειρά ιστορία του τεύχους κι ο Σκρουτζ ταλαιπωρείται από συνεχιζόμενες “Ληστείες στο σκοτάδι”. Ο μεγιστάνας από την Λιμνούπολη, παρέα με τα ανίψια του επισκέπτεται ένα αδαμαντωρυχείο του που αντιμετωπίζει πρόβλημα. Ο υπεύθυνος του ορυχείου, που τυγχάνει να είναι και παλιός του φίλος, του αποκαλύπτει ότι το τελευταίο καιρό, έχουν γίνει διαρρήξεις στον χώρο που φυλάσσονται τα εξορυγμένα διαμάντια. Η συγκεκριμένη αποθήκη φυλάσσεται πολύ καλά και είναι εξοπλισμένη με αρκετά συστήματα ασφαλείας. Έτσι, το συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι ο διαρρήκτης είναι ένα πρόσωπο που γνωρίζει εκ των έσω την λειτουργία της επιχείρησης. Ο Σκρουτζ, αφού συνέρχεται από το σοκ των άσχημων νέων, αναλαμβάνει δράση και ξεκινάει τις έρευνες. Όλοι φαίνονται αθώοι. Ποιος, όμως, απλώς προσποιείται? Πρόκειται για ένα σενάριο, που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του πρωταγωνιστή του. Η υπόθεση είναι μία καλοστημένη αστυνομική περιπέτεια, με όμορφη ροή κι εξέλιξη. Ο ένοχος κρατάει καλά κρυμμένη την ταυτότητά του κι αποκαλύπτεται στο φινάλε, ενώ εντύπωση κάνει το γεγονός ότι δεν υπάρχουν ένοχοι, παρά μόνο ένας συγκεκριμένος. Τα τρία ανιψάκια λειτουργούν (γι΄ακόμα μία φορά) έξυπνα, αλλά την παράσταση κλέβει ο θείος Σκρουτζ, λειτουργώντας σαν άλλος Ηρακλής Πουαρό, με μέθοδο, παραπλάνηση κι ευστροφία. Γενικά ήταν μία αξιόλογη ιστορία, που είχε δουλέψει πολύ την κεντρική της ιδέα. Το σχέδιο μού άρεσε αρκετά, χωρίς όμως να είναι αριστουργηματικό. 

 

Ο Enrico Faccini βάζει όλον τον κόσμο “Στην μύτη του πινέλου” του αγαπημένου του χαρακτήρα. Βρισκόμαστε στην περίοδο της Αναγέννησης κι ο Φέθρυ είναι ένας ζωγράφος προσωπογραφιών. Μία συνηθισμένη ημέρα που ανοίγει το ατελιέ του, βλέπει στο παράθυρο έναν αριστοκράτη και υποθέτει ότι θέλει να του κάνει το πορτρέτο του. Ο φίλος μας δεν αργεί να ξεκινήσει αμέσως την δουλειά και μάλιστα με ιδιαίτερο ζήλο. Όταν ο πίνακας ολοκληρώνεται, ο ζωγράφος ζητάει την αμοιβή του. Και τότε αρχίζουν τα όργανα! Έχουμε να κάνουμε με μία ιστορία σουρεαλιστικού περιεχομένου, που δεν περιέχει λόγια, αλλά το σχέδιο μιλάει από μόνο του. Ο Φέθρυ συμμετέχει σε μία παράσταση για έναν ρόλο και γεμάτος έκπληξη λέω ότι μου άρεσε. Η πλοκή βγάζει το επιθυμητό κωμικό στοιχείο, ενώ το φινάλε θα το λέγαμε και μεταφυσικό! Γενικά την βρήκα μία καλή ιστορία, για την κατηγορία της. Το σχέδιο, το οποίο αποτελεί την φωνή της ιστορίας, είναι ταιριαστό κι επιτελεί εύστοχα το δύσκολο έργο του.

 

Λίγο πριν την τελευταία ιστορία στο τεύχος, θα δούμε τον “Σούπερ Γκούφυ εν δράσει” σε δύο μονοσέλιδες ιστορίες, που φέρουν τους τίτλους:

 

●        “Η Σχάρα”

●        “Μισό φιστίκι”

 

Πρόκειται για απλές ιστορίες γελοιογραφικού περιεχομένου, που δεν είναι η επιτομή της έμπνευσης ή του χιούμορ, αλλά δεν ήταν και του πεταματού. Από τις δύο ξεχώρισα την δεύτερη, αν κι έχω την εντύπωση ότι κάπου έχω διαβάσει ένα αντίστοιχο σενάριο και μάλιστα σε πολυσέλιδη ιστορία. Το σχέδιο μού άρεσε. 

 

Και φτάνουμε αισίως στην ολοκλήρωση της σειράς “Young Donald Duck”. Σε αυτή την ιστορία, “Ένα κορίτσι για τον Γκούφυ”, θα κάνει άνω - κάτω το σχολείο. Όλα ξεκινούν έπειτα από ένα επιτυχημένο διαγώνισμα που κάνουν τα παιδιά στο σχολείο κι ο Γκούφυ βοηθάει να αριστεύσουν όλοι. Ένα κορίτσι προσπαθεί με τρόπο να έρθει σε επαφή με τον Ντόναλντ κι όταν αυτό γίνεται του εκμυστηρεύεται ότι είναι σφόδρα ερωτευμένη με τον Γκούφυ και θέλει να τον προσεγγίσει αλλά διστάζει. Έτσι, ο Ντόναλντ προθυμοποιείται να κάνει το…προξενιό κι έτσι ξεκινάει (παρέα με την βοήθεια των φίλων του) να προσπαθήσει να κάνει τον Γκούφυ να προσέξει την κοπελιά. Θα τα καταφέρει? Δεν θα είναι εύκολο. Η εν λόγω σειρά μάς έχει συνηθίσει σε απλά ικανοποιητικές, αλλά και ειλικρινά κακές ιστορίες και χαίρομαι που η συγκεκριμένη δεν ανήκει στην δεύτερη κατηγορία. Το σενάριο στηρίζεται σε δύο πυλώνες. Ο πρώτος είναι ο έρωτας, που κάνει την πλοκή ρομαντική κι ο δεύτερος είναι ο χαρακτήρας του Γκούφυ, που δίνει έναν σουρεαλισμό στο σύνολο. Εννοείται ότι πρέπει να υποκλιθούμε στον Ντόναλντ, ο οποίος λειτουργεί αλτρουιστικά και με σεβασμό στην φιλία (αν και φαίνεται, κάποια στιγμή, να παίρνει τον ρόλο του προσωπικά). Βέβαια, μερικά από τα γκαγκ που παρατίθεται είναι κάπως σαχλά, αλλά έχουμε διαβάσει και χειρότερα σε άλλα επεισόδια. Το φινάλε είναι διφορούμενο όσον αφορά αν είναι ευτυχές ή όχι, αλλά σίγουρα με άφησε με ένα χαμόγελο στα χείλη. Αυτά τα δύο παιδιά είναι γεννημένα το ένα για τον άλλο. Τέλος! Γενικά είναι μία ιστορία που διαβάζεται σχετικά ευχάριστα, πάντα σε σχέση με την όλη φιλοσοφία της σειράς. Το σχέδιο το βρήκα χοντροκομμένο και υπερβολικά παραστατικό, αλλά συνηθίζεται και δεν ενοχλεί τόσο την ανάγνωση. 

 

 

 

[avalonlll]

Έπεσε στα χέρια μου το Lustiges Taschenbuch Enten-Edition (έχει μόνο πάπιες) και έχει την ιστορία "Η βασίλισσα εκτός χρόνου". Ωστόσο αυτοί μπήκαν στον κόπο να αφιερώσουν μια σελίδα στην ιστορία, την οποία επισυνάπτω παρακάτω. Το μετέφρασα με Google Lens, ωστόσο κάποια ονόματα τα άφησα γιατί δεν θυμάμαι τις ελληνικές μεταφράσεις. 

 

Η μετάφραση: 

 

Βρέχει εκεί που είσαι αυτή τη στιγμή; Ο συννεφιασμένος καιρός μπορεί πραγματικά να σας χαλάσει τη διάθεση, αλλά μερικές φορές συμβαίνουν εκπληκτικά πράγματα κατά τη διάρκεια καταιγιδών.
Για μένα, για παράδειγμα, μια καταιγίδα ήταν το προοίμιο ενός ταξιδιού σε έναν μακρινό πλανήτη που ονομάζεται Pacifius, στο βασίλειο της πριγκίπισσας Ρεγγίνας. Η εικόνα της πριγκίπισσας και κάποιες λεπτομέρειες του εγχειρήματος 
είναι περίεργα θολές, σαν να έχει κενά η μνήμη μου. 
Αλλά θυμάμαι ακόμα ότι με έστειλαν σε μια αποστολή στους αρχέγονους προγόνους μας. Χάρη σε ένα chronoequalizer στον καρπό μου, μπόρεσα να ταξιδέψω στο χρόνο και να επικοινωνήσω εύκολα με τους αρχέγονους Tenhauseners. Φανταστικά!
Αν η επικοινωνία στη γη ήταν εξίσου εύκολη! Ο γυναικείος κόσμος ιδιαίτερα συχνά μου παρουσιάζει μεγάλα μυστήρια. Για παράδειγμα, πως γίνεται, παρ' όλες τις διαμαρτυρίες μου η Νταίζυ να αμφιβάλλει για την ειλικρινή μου αγάπη;
Αυτό για την FC Duckburg εννοώ. Και ότι μερικές φορές σταματάει να μου δίνει σημασία από το πουθενά. 
Ναι, ναι, τα μεγάλα συναισθήματα... πιο δυνατά από τον χρόνμο και τέτοια... αλλά τόσο περίπλοκα! Ωστόσο δεν αποθαρρύνομαι και συνεχίζω με τόλμη να ρίχνομαι στη μάχη. 
Ακολουθήστε με αγαπητοί φίλοι, και σταθείτε δίπλα μου. 
Ο Ντόναλντ σου. 

[Indian]

5 ώρες πριν, avalonlll είπε:

Ωστόσο αυτοί μπήκαν στον κόπο να αφιερώσουν μια σελίδα στην ιστορία...

 

Θα το κάνουν και οι δικοί μας... όταν ξεκολλήσουν από την νοοτροπία των "μικυμάου" περιοδικών μίας χρήσης, σεβαστούν το αναγνωστικό τους κοινό και θεωρήσουν τις ιστορίες σαν μία τέχνη, ισότιμη με τις άλλες.