ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ 362 [Ο πυρετός της μπάλας]

[Anton Duck]

ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ #362 (Ο πυρετός της μπάλας)


  
Η περιπέτεια και το γέλιο συνεχίζονται στις νέες ιστορίες του Μίκυ Μάους που κυκλοφορεί στα περίπτερα.

 

ΙΝΔΙΑΝΑ ΓΚΟΥΦΥ Ο ΠΥΡΕΤΟΣ ΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣ
ΧΙΟΥΗ, ΛΙΟΥΗ, ΝΤΙΟΥΗ Ο ΟΡΜΟΣ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΤΩΝ
ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ ΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ
ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ ΤΑ ΧΡΗΣΙΜΑ ΝΤΕΣΙΜΠΕΛ
ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ ΣΤΟ ΠΕΤΣΙ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ

 

Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 21/5 (Νο. 362) 

 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

?  ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ: https://e-ducks.webnode.gr/ 
? YOUTUBE: https://bit.ly/3rAISTj

 

ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΒΙΝΤΕΟ

 

 

 

Επεξεργασία Μαίου 20, 2021 από ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ TV

[Indian]

Ας δούμε και ποιες είναι αυτές οι ιστορίες.  

 

Έχουμε και λέμε, λοιπόν.

• ΙΝΔΙΑΝΑ ΓΚΟΥΦΥ Ο ΠΥΡΕΤΟΣ ΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣ
• ΧΙΟΥΗ, ΛΙΟΥΗ, ΝΤΙΟΥΗ Ο ΟΡΜΟΣ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΤΩΝ (Α' και Β' μέρος)
• ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ ΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ
• ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ ΤΑ ΧΡΗΣΙΜΑ ΝΤΕΣΙΜΠΕΛ
• ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ ΣΤΟ ΠΕΤΣΙ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ

Να πούμε επίσης ότι το αγαπημένο μας περιοδικό φιλοξενεί (πριν την τελευταία της ύλης) και μία μονοσέλιδη ιστορία, παρμένη από την σειρά "Ο μαγικός κόσμος του Πασχάλη", η οποία έχει τίτλο "Το γέμισμα".  

 

 

 

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #362 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο (Από τον φίλτατο @Indianο. Καταντάει μονότονο το ξέρω...)

Εδώ Μίκυ Σίτυ! (By Silvia Ziche)
Ιστορίες.

"Ο πυρετός της μπάλας."

Ο Μάικ και ο Ντάικ πανηγυρίζουν για την ομάδα τους.

Spoiler

Εκείνη την ώρα χτυπάει το κουδούνι και μπαίνει ο Ινδιάνα Γκούφυ από το παράθυρο. Ακούει τα παιδιά να πανηγυρίζουν. Του φαίνεται μονότονο και βαρετό να ασχολείται κάποιος με το ποδόσφαιρο. Χώρια που τα παιδιά δε δείχνου το παραμικρό ενδιαφέρον για τις φωτογραφίες από την τελευταία του περιπέτεια. Σε κάποια φάση χτυπάει το τηλέφωνο και είναι η Μίννι. Θέλω ο Μίκυ να την συνοδεύσει στα μαγαζιά αλλά εκείνος προτιμάει να πάει στο γήπεδο με τα ανίψια του. Ο Ινδιάνα του προτείνει να συνοδεύσει εκείνος τα παιδιά στο γήπεδο αν και βαριέται.

Το βράδυ μετά τον αγώνα όμως ο αρχαιολόγος μας έχεις κάνει στροφή 360 μοιρών και πλέον είναι φανατικός ποδοσφαιρόφιλος. Παρακολουθεί με τα ανίψια του φίλου του όλους τους αγώνες του πρωταθλήματος καθώς και παλιότερους. Τα γούρια σε κάθε αγώνα τηρούνται ευλαβικά κάτι που δεν αρέσει και πολύ στον Μίκυ. Διότι ,όπως και να το κάνουμε, σε κανέναν δεν αρέσει να πηγαίνει για ψώνια κάθε βδομάδα με την αρραβωνιαστικιά του ή να καίει επίτηδες τις τηγανίτες. Ο Ινδιάνα εν τω μεταξύ ικετεύει τον Μίκυ ,που γνωρίζει τον πρόεδρο της ομάδας του Μίκυ Σίτυ, για μία μπλούζα με τα αυτόγραφα όλων των παικτών. Εκεί μαθαίνουν αναπάντεχα ότι το αεροπλάνο που μετέφερε τον προπονητή έπεσε σε μία ζούγκλα.

Ο Ινδιάνα στην αρχή πιστεύει πως όλο αυτό είναι κόλπο του Μίκυ και του Προέδρου ώστε να αναζωπυρωθεί το πάθος του για περιπέτειες. Αφού τον πείθουν όμως πως είναι αλήθεια φεύγουν και οι τρεις για την ζούγκλα. Στις αποσκευές στους είχαν εν αγνοία τους και τους Μάικ και Ντάικ. Μετά από έρευνες βρίσκουν το αεροπλάνο και τον πιλότο εκεί κοντά να παλεύει με ένα σαρκοβόρο φυτό. Ο Ινδιάνα θυσιάζει τις γλυκόριζές του για να τον ελευθερώσει. Μαθαίνουν ότι ο προπονητής πήδηξε με αερόστατο λίγο πριν την πτώση ενώ εκείνος πάλεψε να σώσει το αεροπλάνο.

Ο Ινδιάνα είναι στο στοιχείο του πλέον και μετά από μία μικρή εξερεύνηση ακούνε φωνές και βλέπουν μία φυλή να παίζει ποδόσφαιρο. Υπό τις οδηγίες του χαμένου προπονητή που έχει πάθει αμνησία. Ένα χτύπημα όμως την επαναφέρει και ήρθε η ώρα να επιστρέψει στον πάγκο για το επερχόμενο ντέρμπυ. Οι ιθαγενείς στεναχωριούνται που τους δίδαξε τόσα πολλά. Η ιδέα που πέφτει στο τράπέζι είναι παίξουν στην κατηγορία κάτω των δεκαεπτά. Περιχαρείς οι ιθαγενείς σκέφτονται να ενημερώσουν και τις γειτονικές φυλές. Ο Ινδιάνα αρνείται να επιστρέψει στην πόλη αφού η ζούγκλα αναζωπύρωσε το πάθος του για εξερεύνηση.

"Ο όρμος των πειρατών." (Α΄μέρος.)

Οι πράκτορες SOS πάνε σε μία σχολή ιστιοπλοίας για να βοηθήσουν μία φίλη.

"Ο όρμος των πειρατών." (Β΄μέρος.)

Οι πράκτορες και η παρέα τους βοηθούν έναν πειρατή-φάντασμα να απελευθερωθεί από μία αρχαία κατάρα.

"Οι πίνακες της σκέψης."

Ο Κύρος βοηθάει τον Ντόναλντ να γίνει ζωγράφος τρανός. Το εκρηκτικό ταπεραμέντο του όμως έχει άλλη άποψη. 

"Τα χρήσιμα ντεσιμπέλ."

Η δυνατή μουσική δυσχεραίνει την επικοινωνία. Αυτό μπορεί να αποβεί και κακό αλλά και βολικό.

"Στο πετσί του ρόλου."

Ο Ντόναλντ βοηθαέι τον Μίκυ να πάρει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην θεατρική παράσταση του σχολείου.

Μονοσέλιδη ιστορία.

Ο μαγικός κόσμος του Πασχάλη: "Το γέμισμα."

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Η περιπέτεια του φίλτατου Ινδιάνα ενώ ξεκίνησε άνευρα και άψυχα εξελίχτηκε πολύ καλά στο δεύτερο σκέλος της. Οπότε το δεύτερο μισό το απόλαυσα περισσότερο. Διότι να βλέπεις τον Ινδιάνα με την στολή του εξερευνητή να αλαλάζει στον καναπέ δε το λες και πολύ φυσιολογικό. Απογοητεύτηκα (ψιλό) διότι περίμενα μία καθαρόαιμη περιπέτεια σε ζούγκλες και ποτάμια. 

Η σειρά Spookyzone συνεχίζει να κινείται σε καλούς δίνοντας μας ένα πολύ όμορφο επεισόδιο. Δε λείπουν όμως κάποιες σεναριακές υπερβολές. Ευχάριστη η καλλιτεχνική περιπέτεια του Ντόναλντ. Εμπεριέχει απρόβλεπτη ανατροπή και το κλασσικό τέλος. Συμπαθητική η ιστορία παρεξηγήσεων μεταξύ παπιών λόγω... ηχορύπανσης. Ειδική μνεία στον ψήστη D.J.!!! Το τεύχος κλείνει με ένα υπέροχο μάθημα αλτρουισμού και φιλίας από το σχολικό περιβάλλον του Ντόναλντ!!!

Η μονοσέλιδη ιστορία του τεύχους κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του πρωταγωνιστή μας...

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Ο όρμος των πειρατών." (Α' και Β΄ μέρος.)
2. "Στο πετσί του ρόλου."
3. "Ο πυρετός της μπάλας."
4. "Οι πίνακες της σκέψης."
5. "Τα χρήσιμα ντεσιμπέλ."

7.5/10!!! Συμπαθητικό τευχάκι με καλές ιστορίες. Καμία δε ξεχωρίζει ιδιαίτερα!!!


 

[Indian]

Ένας χαρακτήρας, που είναι ο ορισμός της περιπέτειας, κινδυνεύει να εξοκείλει (προσωρινά) από τον σκοπό του, στην πρώτη ιστορία που φιλοξενείται στο τεύχος #362, του αγαπημένου μας περιοδικού. Ο λόγος για τον Ινδιάνα Γκούφυ, ο οποίος θα κολλήσει τον “Πυρετό της μπάλας”. Ο Μόρτυ κι ο Φέρντυ έχουν φανατιστεί με την ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης τους και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Κάποια στιγμή ο αγαπητός μας Αρχαιολόγος θα επισκεφθεί το σπίτι του Μίκυ, με σκοπό να εξιστορήσει τις τελευταίες περιπέτειές του στα βάθη της άγριας ζούγκλας. Δυστυχώς, όμως, τα δύο αδελφάκια δεν φαίνεται να δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον κι ο λόγος είναι ότι ετοιμάζονται να πάνε στο γήπεδο για να δουν την αγαπημένη τους ομάδα. Ο Μίκυ, από την άλλη, πρέπει να τους συνοδεύσει, αλλά δυστυχώς έχει κανονίσει να συνοδεύσει και την Μίννι στα μαγαζιά. Έτσι, προθυμοποιείται ο Ινδιάνα να είναι ο κηδεμόνας τους στον αγώνα. Επιστρέφοντας, ο φίλος μας νιώθει ενθουσιασμένος από το ματς και “κολλάει” το μικρόβιο του αθλητικού ενθουσιασμού των δύο παιδιών. Όταν, όμως, ο κόουτς της ομάδας εξαφανίζεται με το ελικόπτερο σε μία αφιλόξενη περιοχή, θα θυμηθεί την κύρια ιδιότητά του και θα συνδράμει στις έρευνες για τον εντοπισμό του. Τι έχει συμβεί στον προπονητή και πώς θα μπορέσουν οι φίλοι μας να τον βρουν εγκαίρως, πριν τον αγώνα της Κυριακής? Προσωπικά την βρήκα μία χαριτωμένη ιστορία, το σενάριο της οποίας, συνδυάζει το αθλητικό στοιχείο και φυσικά την περιπέτεια, που ξέρει να χαρίζει ο πρωταγωνιστής. Η πλοκή δεν διστάζει να “αλλοιώσει” λίγο τα κύρια χαρακτηριστικά του Ινδιάνα Γκούφυ, για να εξυπηρετηθεί η υπόθεση, αλλά αυτό το κάνει σεβόμενη τον χαρακτήρα του. Επίσης, βλέπουμε ότι δεν υιοθετείται μία και μόνο ροή, αλλά υπάρχει αλλαγή στην υπόθεση, όσο κυλούν οι σελίδες. Έτσι, ενώ στην αρχή το ύφος της ιστορίας είναι χιουμοριστικό κι επιχειρεί να “πειράξει” τον Ινδιάνα, στην συνέχεια μετατρέπεται σε μία ιστορία μυστηρίου και περιπέτειας, ό,τι πρέπει για εκείνον και τον Μίκυ. Αυτή η μετάβαση, πάντως, γίνεται ομαλά, χωρίς να χάνεται η απόλαυση. Η αποκάλυψη στο φινάλε, δυστυχώς, δεν με κάλυψε πλήρως. Νομίζω ότι έβγαλε μία ανεξήγητη παιδικότητα, σε σχέση με την υπόλοιπη πλοκή. Όπως και να έχει, πάντως, δεν επηρέασε πολύ την αρχική μου άποψη. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο, προς καλό. 

 

Δεύτερη ιστορία του τεύχους κι όπως συνηθίζεται έχουμε ένα επεισόδιο (χωρισμένο σε δύο μέρη) από τον δεύτερο κύκλο της σειράς “Spookyzone”, που φέρει τον τίτλο “Ο όρμος των πειρατών”. Ένας σπουδαστής ιστιοπλοΐας απολαμβάνει την θάλασσα, όταν το μικρό του σκάφος ακουμπάει ένα πειρατικό! Τα φαντάσματα των πειρατών τον ανεβάζουν στο κατάστρωμα, αλλά σε μία στιγμή εκείνος πηδάει στην θάλασσα και κολυμπάει για να σωθεί. Κατά λάθος βγάζει από τον λαιμό του αρχηγού των πειρατών ένα μενταγιόν. Τα τελευταία βράδια, το φάντασμα τον επισκέπτεται στο δωμάτιό του και του ζητάει επίμονα το μενταγιόν! Τα τρία ανιψάκια, λοιπόν, μετά από την προσέγγιση του Νεύτωνα, αναλαμβάνουν την συγκεκριμένη αποστολή και σπεύδουν μέχρι την σχολή ιστιοπλοΐας, προκειμένου να λύσουν το μυστήριο. Τι θα συναντήσουν εκεί? Αρχίζουν να καθιερώνονται, λοιπόν, οι φίλοι μας σαν Πράκτορες SOS κι αυτή την φορά αφήνουν τα χιόνια και τα βουνά κι επιχειρούν σε πιο ήπια κλίματα, κοντά στην θάλασσα. Η πλοκή έχει ένα αβίαστο μεταφυσικό μυστήριο, αλλά κι έξυπνες ανατροπές ανάμεσα στα δύο μέρη. Μόλις ολοκλήρωσα την ανάγνωση του πρώτου μέρους, διερωτήθηκα τι θα σκαρφιστεί ο συγγραφέας, προκειμένου να “γεμίσει” τις σελίδες του δεύτερου. Τελικά δημιούργησε ένα ευφυές plot twist, που με ικανοποίησε μέχρι το τέλος. Αυτό που δεν μου άρεσε είναι η χρησιμοποίηση των “Ghostbusters” (των φτωχών) σε ρόλο κακού. Και φυσικά θα πρέπει να εξάρουμε το θάρρος και την γενναιότητα των παιδιών, τα οποία υπερασπίζονται το δίκαιο, ανεξαρτήτου κόστους. Το φινάλε παραθέτει σκηνές δράσης, μέχρι και τα τελευταία καρέ κι ολοκληρώνει χαριτωμένα την ιστορία. Αξίζει να τονίσουμε (και πάλι), ότι μιλάμε για μία φρεσκότατη παραγωγή, μιας και η ιστορία αυτή δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις αρχές του μήνα που διανύουμε.   Για το σχέδιο η γνώμη μου είναι η ίδια με τα προηγούμενα επεισόδια της σειράς. Μέτριος σχεδιασμός χαρακτήρων, φρέσκες τεχνικές (κομπιουτερίστικες) και πολύ όμορφο χρώμα. 

 

Στην συνέχεια “Οι πίνακες της σκέψης” θα απασχολήσουν τον Ντόναλντ. Ο φίλος μας επισκέπτεται, μαζί με την Νταίζυ, μία γκαλερί ζωγραφικής και δεν φαίνεται να συμμερίζεται τον ενθουσιασμό της, όσον αφορά την ποιότητα των πινάκων. Την ώρα που κάνει μία αρνητική κριτική για έναν πίνακα, θα γίνει αντιληπτός από τον δημιουργό του κι ο καβγάς δεν θα αργήσει να φουντώσει. Πάνω στην έξαψη της στιγμής, θα παραδεχτεί ότι ζωγραφίζει καλύτερα κι από ταλαντούχο επαγγελματία κι έτσι αποφασίζει να ζωγραφίσει κι εκείνος. Φαίνεται, όμως, ότι του λείπει το ταλέντο κι έτσι θα ζητήσει τις γνώσεις ενός δασκάλου. Όταν εκείνος του λέει ότι απαιτούνται πολλά μαθήματα, ο Ντόναλντ, γεμάτος νεύρα θα αποχωρήσει και στον δρόμο θα συναντηθεί τυχαία με τον Κύρο. Αφού του παραθέτει τον...πόνο του, ο αγαπητός μας εφευρέτης θα του δώσει μία συσκευή, η οποία του επιτρέπει ν’ αποτυπώνει εξαιρετικά στο χαρτί αυτό που σκέφτεται. Έτσι, γεμάτος ενθουσιασμό, ξεκινάει να ξεδιπλώνει τον δημιουργικό του οίστρο. Αυτό, όμως, πρόκειται να του προκαλέσει περισσότερους μπελάδες από την καταξίωση. Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με μία χαριτωμένη ιστορία, που όμως δεν είναι από το πρώτο ράφι. Η υπόθεση ασχολείται με τον τομέα των εικαστικών, ενώ δεν παραλείπει να χρησιμοποιεί γνωστά μοτίβα, όπως ο εκνευρισμός του Ντόναλντ και οι βαρύγδουπες δηλώσεις του, καθώς επίσης και την χρήση μίας εφεύρεσης του Κύρου, που στην αρχή φέρνει θετικά αποτελέσματα, αλλά στην συνέχεια μεταμορφώνεται σε εφιάλτη για τον πρωταγωνιστή. Με αυτές τις πρακτικές, ο έμπειρος αναγνώστης δεν έχει να περιμένει κάτι πρωτότυπο, παρά μόνο να διαβάσει όμορφα γκαγκ. Στον τομέα αυτό νομίζω ότι υπάρχει μία επιτυχία. Η εφεύρεση, που είναι το μήλο της έριδος, βοηθάει να παραχθούν έξυπνες και πλακατζίδικες σκηνές. Το φινάλε έχει ταπεινωτική χροιά για τον φίλο μας, αλλά μας αφήνει με ένα πλατύ κι ενοχικό χαμόγελο στα χείλη. Το σχέδιο, από την άλλη, δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Έκανε την ιστορία να μοιάζει με φανζίν. 

 

Το αγαπημένο μας παπί με το ναυτικό πανωφόρι θα πρωταγωνιστήσει και στην επόμενη ιστορία του τεύχους, που φέρει τον τίτλο “Τα χρήσιμα ντεσιμπέλ”. Ο Ντόναλντ πηγαίνει με την αρραβωνιαστικιά του σε ένα μπαρ, το οποίο όμως παίζει την μουσική σε εκκωφαντική ένταση, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να συνεννοηθούν με τίποτα. Αυτή η ιδιαιτερότητα, θα δημιουργήσει πολλές παρεξηγήσεις και κωμικές καταστάσεις. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να μου αρέσει το συγκεκριμένο σενάριο. Πρόκειται για μία υπόθεση σύντομη και χωρίς πολλές εξάρσεις, αλλά ομολογώ ότι η πλοκή έχει δημιουργήσει συνεχόμενα γκαγκ, που με έκαναν και γέλασα. Η παράφραση των λεγομένων και οι ατελέσφοροι διάλογοι είναι, από καταβολής τέχνης, σπουδαία κωμικά ευρήματα κι έτσι ο συγγραφέας έπαιξε εκ του ασφαλούς. Το φινάλε, πάντως, δεν μπορώ να πω ότι μ΄ ενθουσίασε. Το σχέδιο, δυστυχώς, δεν απέφυγε την μετριότητα. 

 

Λίγο πριν την τελευταία ιστορία θα μεταφερθούμε στον “Μαγικό κόσμο του Πασχάλη”, ο οποίος πρωταγωνιστεί στην ιστορία “Το γέμισμα”. Ο συμπαθητικός και λαίμαργος φίλος μας χρησιμοποίησε το αυτοκίνητο της Γιαγιάς Ντακ, η οποία του είπε να το γεμίσει πριν ξεκινήσει. Αυτός, όμως, αλλιώς εξέλαβε τον ορισμό του...γεμίσματος. Πρόκειται για μία μονοσέλιδη ιστορία, γελοιογραφικού χαρακτήρα, η οποία είναι ήπιου χιουμοριστικού επιπέδου. Δεν ήταν άσχημη, αλλά σίγουρα έχουμε διαβάσει και καλύτερες. Το σχέδιο, αν και τα καρέ δεν είχαν μεγάλη λεπτομέρεια (έκαναν πολλά κοντινά), ήταν τίμιο. 

 

Το τεύχος θα ολοκληρώσει την ύλη του με την σειρά “Young Donald Duck”, στην οποία ο πρωταγωνιστής έχει μπει “Στο πετσί του ρόλου”. Στο σχολείο, όπου φοιτά η γνωστή μας (πλέον) παρέα, ανεβαίνει ένα θεατρικό έργο και οι πρόβες για την ολοκλήρωση της διανομής των ρόλων, έχουν αρχίσει. Το έργο υποτίθεται ότι διαδραματίζεται σε ένα λούνα παρκ κι ο Ντόναλντ τελικά παίρνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο οποίος είναι ένας χαρακτήρας, αριστοτέχνης των αποδράσεων. Ο καθηγητής τους, θέλοντας από εκείνους να εντρυφήσουν στους ρόλους τους, τους πηγαίνει σε ένα αληθινό λούνα παρκ, με σκοπό να δουν την λειτουργία του δια ζώσης. Εκεί, όμως, ο έφηβος Ντόναλντ θα προσπαθήσει ν’ αποδείξει ότι αξίζει να έχει τον συγκεκριμένο ρόλο. Ακόμα ένα επεισόδιο της σειράς, το οποίο δεν μπορώ να πω ότι με άφησε ικανοποιημένο. Εκτός ότι η υπόθεση, από μόνη της, δεν είχε κάποιο ενδιαφέρον, έχουμε και μία πλοκή που αναλώνεται στο μεγαλύτερο μέρος της σ’ ένα κρεσέντο φιγούρας από τον πρωταγωνιστή, που δεν βγάζει μεγάλο νόημα, αποδεικνύοντας παράλληλα ότι τον εξυπνάκια και τον ποζερά δεν τον εκτιμά κανείς. Έτσι, λοιπόν, αναπόφευκτα δημιουργείται μία κοιλιά από ανούσια γκαγκ, που με έκαναν να βαρεθώ. Το φινάλε, τουλάχιστον, βγάζει γλυκά κι ανιδιοτελή συναισθήματα, αλλά δεν καταφέρνει να σώσει την παράσταση. Θα προσπεράσω, λοιπόν. Το σχέδιο θέλει να κρατήσει δικό του χαρακτήρα, αλλά δεν είναι του γούστου μου. Πάντως είναι καλύτερο από το σενάριο.  

 

 

 

[nikolas12]

Πάλι έμεινα λίγο πίσω στα Μίκυ Μάους, ελπίζω να κάνω πάλι catch up εντός αυτής της εβδομάδας. Ινδιάνα Γκούφυ έχει το πρόγραμμα στην κεντρική και μάλιστα για πρώτη φορά βλέπουμε τον Ιντιάνα Γκούφυ να ξετρελαίνεται με κάτι άλλο πέραν των περιπετειών στα πιο απίθανα μέρη και αυτό τυγχάνει να είναι το ποδόσφαιρο! Εν τέλει η νέα αγάπη του ήρωα και το πάθος του για την ομάδα του Μίκυ Σίτυ θα τον φέρει αντιμέτωπο με μία πολύ ωραία περιπέτεια στα βάθη του Αμαζονίου.

Προχωράμε κλασικά με Spookyzone σε μια ιστορία που απομακρύνεται από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και τα χιόνια και μας φέρνει τη θάλασσα και τους ναύτες. Νομίζω από τις λίγες φορές που μαθαίνουμε νωρίς την τραγική ιστορία των φαντασμάτων και ότι οι πραγματικοί εχθροί είναι άνθρωποι γύρω από το περιβάλλον της παρέας. Όμορφη ιστορία με αστείο τέλος, αλλά δεν θα την έβαζα στις αγαπημένες μου της σειράς.

Ξανά Ντόναλντ και τέχνη και αυτή τη φορά προκειμένου να τα βάλει με έναν αντιπαθητικό ζωγράφο, ο Ντόναλντ θα προσπαθήσει να αποδείξει ότι είναι καλύτερος από εκείνον, μέσω εφεύρεσης του Κύρου όμως! Φυσικά όλα θα πάνε στραβά και ο μεγάλος καλλιτέχνης θα βρει ξανά το μπελά του σε μία ιστορία με έξυπνα αστείο τέλος.

Ακολουθεί μία μικρή και όχι ιδιαίτερη ιστορία Ντόναλντ για να καταλήξουμε με Young Donald Duck. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μαθήματα θεάτρου, αφού ο Ντόναλντ συνειδητοποιεί ότι παίρνει το ρόλο που ήθελε ο Μίκυ, καθώς ο χαρακτήρας του φιλά το χαρακτήρα της Μίνι. Τελικά ο Ντόναλντ εννοείται ότι τα θαλασσώνει, αλλά δεν χάνει την ευκαιρία να κάνει μία καλή πράξη για το φίλο του.

Συμπαθέστατο τευχάκι το 362 θα πω, εκτός της μεσαίας ιστορίας του Ντόναλντ, όλες οι άλλες κινήθηκαν σε πολύ καλό επίπεδο!

[Manitou]

Το Young Donald είναι μια χαζομάρα και παντελώς εκτός σύμπαντος για εμένα. Το spookyzone αντιθέτως στέκεται μια χαρά! Αν και είναι πιο υπερφυσικό από ότι θα ήθελα, το διαβάζω με μεγάλη ευχαρίστηση!

Επεξεργασία Ιουνίου 10, 2021 από Manitou