ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ 354 [Φάντομ Ντακ - Το σημάδι του Μόλντροκ 3]

[doom]

 

ΦΑΝΤΟΜ ΝΤΑΚ ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΤΟΥ ΜΟΛΝΤΡΟΚ
ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ ΟΙ ΕΥΝΟΪΚΟΙ ΒΛΑΣΤΟΙ
ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ ΕΓΓΥΗΣΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ
ΜΑΥΡΟΣ ΠΗΤ ΕΝΕΔΡΑ ΣΤΟ ΤΑΜΕΙΟ
ΤΖΟΥΝΙΟΡ ΝΤΑΚ Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΙΟΧΩΡΙΟΥ

 

Κυκλοφορεί αυτή την Παρασκευή 26/3.

[PhantomDuck]

Δυστυχώς το 3ο μέρος της ιστορίας, είχε θέματα στην υπόθεση, στην μετάφραση, και στην προσβασιμότητα τευχών που αναφέρονται. Τώρα καταλαβαίνω για ποιον λόγο είναι η χαμηλότερα βαθμολογημένη της σειράς και συμφωνώ απόλυτα, πολύ κρίμα.

 

 

Spoiler

 

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της παλιάς σειράς είναι πως δεν υπήρχε ένας κύριος κεντρικός κακός. Εδώ στήνουν ολόκληρα σκηνικά για να επιστρέψει μία από τις καλύτερες μορφές, ο Μόλντροκ, και αντί να τον αντιμετωπίζουν, βλέπουμε να γυρνάνε από εδώ κι εκεί, αναζητώντας τεταρτοκλασάτους χαρακτήρες από τις παλιότερες ιστορίες. Ο Μόλντροκ μου αρέσει υπερβολικά, είναι ήδη πολύ πιο εμβληματικός από τους σημαντικότερους Εβρονιανούς, έχει όλα τα φόντα να γίνει η μεγαλύτερη απειλή των πάντων, και καθόμαστε να βλέπουμε τον Φάντομ να κόβει βόλτες για να βρει χαρακτήρες που είδαμε πριν κάτι χρόνια (δεκαετίες για τους Ιταλούς).

 

Αναζητούν έναν «Τραύμα», που ο Έλληνας αναγνώστης δεν ξέρει ποιος είναι και γιατί μας ενδιαφέρει. Αυτός είχε εμφανιστεί στην ομώνυμη ιστορία «Τραύμα» που είδαμε στο Φάντομ #14 του Τερζό. Η ιστορία όμως στην Ελλάδα ονομάστηκε «Μεταλλαγμένη απειλή» και ο «Τραύμα» ονομάστηκε «Κτήνος». Και τώρα έχουμε μία ιστορία που έχει σαν κύριο κομμάτι της ένα παμπάλαιο τεύχος, το οποίο στην Ελλάδα είχε και διαφορετική μετάφραση. Και άντε τώρα αναγνώστη να καταλάβεις τι παίζει.

 

Παίζουν κι άλλοι χαρακτήρες όπως η «Νέμπουλα Φαραντέυ» που την είδαμε μία φορά στο Φάντομ #10 του Τερζό, την οποία επανέφεραν στην πρώτη από τις νέες ιστορίες και τώρα πάλι εδώ. Η οποία δεν είναι καν ενδιαφέρον χαρακτήρας, δεν μπορώ να καταλάβω τι σκέφτονταν. Πολύ άσχημες επιλογές, χάνεται η μπάλα.

 

 

 

Είναι συνδυασμός άσχημου σεναρίου, περίεργης μετάφρασης, αχρείαστων αναφορών παλιότερων ηρώων και παντελούς έλλειψης πληροφοριών από τον εκδότη. Καταστροφικό αποτέλεσμα. Κρίμα επειδή η ιστορία ξεκίνησε μπόμπα, μακάρι να τελειώσει τουλάχιστον με ωραίο τρόπο.

Επεξεργασία Μαρτίου 26, 2021 από PhantomDuck

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #354 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο (από τον πολύ καλό φίλο @Indian...)



Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Ziche)
Ιστορίες.

"Το σημάδι του Μόλντροκ." (3ο. επεισόδιο.)

Ο Άνγκους Φάνγκους μιλάει με τον βοηθό του.

Spoiler

Καθώς ετοιμάζονται για ρεπορτάζ στην έρημη και αποκλεισμένη Λιμνούπολη. Το ιπτάμενο μαραφέτι τους βρίσκει αντίσταση στην πανοπλία του Μόλντροκ. Ένα ειδικό όχημα του Μεγάρου υπό τις οδηγίες του Χιγκς τους οδηγεί σε ασφαλές σημείο κάτω από την πόλη μετά από μία μικρή καταδίωξη. Ο δαιμόνιος ρεπόρτερ όμως δεν αργεί να φανερώσει την ικανοποίησή του προς το πρόσωπο του Χιγκς και το μένος του εναντίον του Φάντομ. Αλήθεια, που είναι ο Φάντομ;

Στο διαστημόπλοιο που έφτιαξε ο αρχίατρος Κάρκαντον και οδηγούνται προς τον πλανήτη φυλακή που κρατιέται ο Τραύμα. Παράλληλα το το τσιράκι του Μόλντρον είναι απογοητευμένο που τους ξέφυγαν ο Άνγκους και ο βοηθός του. Εμείς όμως έχουμε πιο σημαντικά πράγματα να ασχοληθούμε. Ο Φάντομ με τον νέο του φίλο φτάνουν στο παλιό πλανήτη-φυλακή των Εβρονιανών που πλέον επικρατεί το χάος. Η πρώτη του συνάντηση είναι με κάτι πολύ επιθετικά και αδίστακτα ρομπότ σε μέγεθος όσο το μικρό μου δαχτυλάκι.

Μετά από μία σύντομη "μάχη" δέχονται να βοηθήσουν τον Φάντομ να αποκτήσει προσβασιμότητα στο εσωτερικό του κεντρικού κτιρίου. Όπου πλέον οι κατάδικοι μονομαχούν μεταξύ τους αφού πλέον έχουν χωριστεί σε συμμορίες. Το επικίνδυνο πράσινο κεφάλι που ανέφεραν οι Γκροζνάζ (αυτοί του εξωφύλλου βρε) κάτι καρέ πριν δεν είναι ο Νούμερο Ένα που ήλπιζε ο Φάντομ. Αλλά η Νέμπουλα Φάρεντευ που πλέον ελέγχει το μέρος. Ο αρχίατρος της μιλάει για το σχέδιό "του" και την ισχύ του Μόλντροκ. Μετά από μία μικρή αψιμαχία οι Γκροζνάζ φυλακίζουν την Νέμπουλα και την παρέα της.

Η δικιά μας παρέα βρίσκει και ελευθερώνει τον Τραύμα. Ο Εβρονιανός αποφασίζει να βοηθήσει τον Φάντομ και την παρέα του. Μετά όμως από μία σύντομη μάχη με την Νέμπουλα και τα τσιράκι της ο Τραύμα βγαίνει εκτός μάχης... Οπότε ο Φάντομ μένει μόνος εναντίων όλων...

"Οι ευνο'ι'κοί βλαστοί."

Ο Σκρούτζ γυρίζει από την κρουαζιέρα των εκατομμυριούχων έχοντας κλείσει ένα σωρό επικερδείς συμφωνίες. Με κάποιον τρόπο όμως ο Τζον καταφέρνει τους συναδέλφους να δεχτούν τους δικούς του όρους.

"Εγγύηση ποιότητας."

Ο Πασχάλης εργάζεται ως γευσιγνώστης στο σούπερ μάρκετ του Σκρούτζ. Η αλλαγή περιβάλλοντος όμως επηρεάζει τον Χήνο μας.

"Ενέδρα στο ταμείο."

Μαύρος Πητ και Φούμφο επισκέπτονται το σούπερ μάρκετ για να "ψωνίσουν."

"Ο γύρος του Παπιοχωριού."

Ο Τζουνιορ με την παρέα του συμμετέχουν στον ποδηλατικό γύρο του Παπιοχωριού.

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Δε θα διαφωνήσω σε καμία περίπτωση με την γνώμη του Γιώργου @PhantomDuck άνωθεν... Την εμπειρία και τις γνώσεις του δε πρόκειται να τις αποκτήσω ποτέ. Αλλά προσωπικά δε με χάλασε τόσο σαν ιστορία. Σίγουρα κατώτερη από τα δύο πρώτα μέρη και ευελπιστώ να αποζημιωθώ με το τελευταίο ,λογικά, μέρος σε λίγες μέρες. 

Αρκετά όμορφη και με καλό σενάριο η αναζήτηση της αλήθειας από τα παπιά μας Όμορφο και το φινάλε όπου όντως δικαιώθηκε αυτός που έπρεπε. Ο Πασχάλης βρίσκει μία δουλειά κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του και ,εν τέλει, στο ιδανικό περιβάλλον. Για άλλη μία φορά στέκεται επάξια ως πρωταγωνιστής σε μία καλή ιστορία. Προτελευταία του τεύχους μία μικρή ευτράπελη με δύο γνωστούς μας κακοποιούς. Ο ένας σίγουρα γιατί τον Φούμφο αν δεν ανέφεραν το όνομά του έχει γίνει αγνώριστος. Το τεύχος κλείνει με μία ευχάριστη περιπέτεια ποδηλατικής ανταγωνιστικότητας.

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Το σημάδι του Μόλντροκ." (3ο. επεισόδιο)
2. "Οι ευνο'ι'ικοί βλαστοί."
3. "Ο γύρος του Παπιοχωριού."
4. "Εγγύηση ποιότητας."
5. "Ενέδρα στο ταμείο."

7.8/10!!! Ο Φάντομ μας κάνει λίγο νερά αυτή την εβδομάδα. Πάπια είναι εξάλλου. Η υπόλοιπη τετράδα ιστοριών που πλαισιώνει το τεύχος κρίνεται από καλή μέχρι πάρα πολύ καλή!!!

 

[Indian]

Το τεύχος #354 του αγαπημένου μας περιοδικού θα φιλοξενήσει το τρίτο μέρος της ιστορίας “Το σημάδι του Μόλντροκ", το οποίο εξελίσσεται με έναν άκρως ενδιαφέροντα τρόπο. Το προηγούμενο μέρος μας είχε αφήσει με τον Μόλντροκ να έχει θέσει ολόκληρη την Λιμνούπολη κάτω από την ακτίνα δράσης του, προκειμένου να εκβιάσει τους κρατούντες την εξουσία, να ικανοποιήσουν τα αιτήματά του. Την ίδια ώρα, ο Νούμερο Ένα με τον Φάντομ, έχουν συγκεντρώσει τον κόσμο κάτω από το έδαφος της πόλης, για να μην γίνουν αντιληπτοί από εκείνον, ενώ παράλληλα θέτουν σ’ εφαρμογή το σχέδιό τους για την εξουδετέρωση του μοχθηρού εξωγήινου. Ο Αρχίατρος Κάρκαντον, κατασκευάζει ένα αστροσκάφος, το οποίο θα επιτρέψει σ’ εκείνον και στον μασκοφόρο εκδικητή να φτάσουν σε έναν πλανήτη φυλακή, προκειμένου να απελευθερώσουν τον Στρατηγό Τραύμα, ο οποίος είναι ο μόνος που μπορεί να νικήσει τον Μόλντροκ. Το πρώτο πρόβλημα, που είναι η απόδραση από την Λιμνούπολη χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τον εχθρό, λύνεται σχετικά γρήγορα, αλλά όχι εύκολα. Η συνέχεια, όμως, προμηνύεται πολύ πιο δύσκολη. Οι δύο σύμμαχοι θα προσεδαφιστούν στον πλανήτη φυλακή και θα ξεκινήσουν την αναζήτηση του Τραύμα. Στον δρόμο τους θα συναντήσουν μυστηριώδεις χαρακτήρες, πολλούς κινδύνους, αλλά κι εκπλήξεις. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι το συγκεκριμένο επεισόδιο της ιστορίας, είναι το πιο δυνατό από κάθε άποψη. Εκτός από μία πρωτόγνωρη συμμαχία, αμφίβολης κατάληξης, η πλοκή δημιουργεί εύστοχες εναλλαγές σκηνών και καταστάσεων, που κρατούν τον αναγνώστη σε εγρήγορση, ενώ παράλληλα δεν τον αφήνουν να παρατήσει την ιστορία ούτε λεπτό! Η ζυγαριά που μετράει ποια πλευρά κερδίζει δεν είναι σταθερή, αλλά αλλάζει φορά συνεχώς. Επίσης, οι εκπλήξεις και τα γνώριμα πρόσωπα του παρελθόντος κάνουν την εμφάνισή τους. Αυτοί, όμως, που κλέβουν την παράσταση και τις εντυπώσεις, είναι οι φοβεροί και τρομεροί Γκρόζναζ!  Οι τύποι απλά δεν παίζονται. Βγάζουν δυναμισμό, ενισχύουν την δράση στην πλοκή, ενώ έχουν άριστο χιούμορ που με έκανε και γέλασα, θυμίζοντάς μου, παράλληλα, μερικά αντίστοιχα ανέκδοτα. 100% θα ήθελα να τους ξαναδώ. Το φινάλε αυτού του μέρους, αφήνει τον Φάντομ στα δίχτυα των κακών, με αποτέλεσμα ν’ απογειώνει την αγωνία και την προσμονή μας για το τελικό επεισόδιο. Όσον αφορά τον εικαστικό τομέα, η άποψή μου παραμένει η ίδια.   Διαβάζοντας τις σκέψεις του φίλου @PhantomDuck, ομολογώ ότι δεν είδα την ιστορία με αυτή την ματιά κι εν μέρει μπορώ να πω ότι συμφωνώ με την συγκεκριμένη λογική. Ενδόμυχα, πάντως, μου άρεσε το επεισόδιο κι ας παρέκκλινε από την αρχική του ιδέα.  

 

Ο Ντόναλντ θα αφήσει για λίγο την στολή του Φάντομ Ντακ και θα βοηθήσει τον πλούσιο θείο του, στην ιστορία “Οι ευνοϊκοί βλαστοί". Ο θείος Σκρουτζ, μαζί με άλλους εκατομμυριούχους, επιστρέφει από μία κρουαζιέρα στα νησιά και νιώθει πολύ χαρούμενος κι αναζωογονημένος, επειδή έχει σχεδόν κλείσει αρκετές επικερδείς συμφωνίες. Από την άλλη, ο Ρόμπαξ, που συμμετείχε κι εκείνος στην κρουαζιέρα, είναι στα μαύρα πανιά, καθώς γι’ ακόμα μία φορά επιστρέφει με άδεια χέρια. Μετά από λίγες μέρες, όμως, ο Λιμνουπολίτης μεγιστάνας θα επισκεφθεί το σπίτι του Ντόναλντ, εμφανώς απελπισμένος και θα εκμυστηρευτεί στ’ ανίψια του ότι τελικά οι συμφωνίες που είχε κανονίσει, δυστυχώς ναυάγησαν. Και το ακόμα χειρότερο γεγονός είναι ότι τις συγκεκριμένες συμφωνίες τις έκλεισε, προς όφελός του, ο Ρόμπαξ! Οι Ντακ, λοιπόν, θα συνεργαστούν και θα προσπαθήσουν να εξηγήσουν τον λόγο που έχει αλλάξει τόσο η κατάσταση. Αφού τους δώσει μερικές χρήσιμες πληροφορίες ένας γνωστός τους, ο Λούντβιχ θα τους κάνει τις τελικές ενημερώσεις, οι οποίες θα οπλίσουν τους φίλους μας να ξεκινήσουν ένα μακρύ ταξίδι, γεμάτο εκπλήξεις και περιπέτεια. Τι έχει βοηθήσει, άραγε, τον αντίπαλο του Σκρουτζ να πάρει κεφάλι στον επιχειρηματικό τομέα? Θα καταφέρει ο Σκρουτζ ν’ ανατρέψει την κατάσταση και με ποιον τρόπο? Όλες σας οι απορίες θα λυθούν, μόλις διαβάσετε την ιστορία. Άκρως ενδιαφέρον το συγκεκριμένο σενάριο, το οποίο μπορεί να πραγματεύεται ένα κλασικό θέμα (την διαμάχη ανάμεσα στους φημισμένους επιχειρηματίες), αλλά το παρουσιάζει με εύστοχο και πρωτότυπο τρόπο. Από την αρχή η υπόθεση εξάπτει την περιέργεια του αναγνώστη, αλλά η αλήθεια είναι ότι όταν έμαθα για τις ιδιότητες των ευνοϊκών βλαστών, δυσανασχέτησα κάπως με την ελαφρότητα, με την οποία ο Carlo Panaro, διαχειρίζεται την κατάσταση. Για να είμαι ειλικρινής, όμως, σύντομα ξεπέρασα αυτό το θέμα και το ενδιαφέρον μου για την ιστορία επανήλθε. Η πλοκή είναι κλιμακούμενη και δεν έχει συγγραφικές ευκολίες. Φροντίζει να εντάσσει τον αναγνώστη σιγά-σιγά στο κλίμα και το σενάριο, χωρίς απότομες μεταβάσεις. Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την ιστορία και σαν ένα άτυπο κυνήγι θησαυρού. Ακόμα ένα μικρό παράπονο που θέλω να εκφράσω είναι (πάλι) για τον χαρακτήρα του Σκρουτζ. Ενώ στην αρχή φαίνεται ήπιος και φιλικός, κάποια στιγμή έχει τα κλασικά εγωιστικά κι εκβιαστικά του ξεσπάσματα προς τον ανιψιό του, ο οποίος, τουλάχιστον στο φινάλε, δικαιώνεται πανηγυρικά! Το σχέδιο το βρήκα μέτριο, προς καλό.

 

Στην τρίτη ιστορία που εμφανίζεται στο τεύχος, ο Σκρουτζ θα συνεργαστεί με τον Πασχάλη, ο οποίος αποτελεί στον τομέα της γαστρονομίας μία τεράστια “Εγγύηση ποιότητας”. Όλα ξεκινάνε από το θησαυροφυλάκιο, όπου ο ευτραφής και καλοσυνάτος παραγιός της Γιαγιάς Ντακ συζητάει με τον θείο Σκρουτζ για δουλειές. Συγκεκριμένα, ο βαθύπλουτος κροίσος, θα του προτείνει να τον προσλάβει στην αλυσίδα των σούπερ μάρκετ του, σαν δοκιμαστή και κριτικό των προϊόντων Μακ Ντακ, με σκοπό να πείθονται οι καταναλωτές από την ειλικρίνειά του και να τ’ αγοράζουν. Ο Πασχάλης, θα δεχτεί αυτή την συμφωνία και θα ξεκινήσει αμέσως χαρά κι εργασία. Στην αρχή όλα φαίνεται να πηγαίνουν κατ’ ευχήν κι όλοι είναι ευχαριστημένοι. Από κάποια στιγμή και μετά, όμως, ο Πασχάλης δείχνει να χάνει το ενδιαφέρον του. Τι έχει συμβεί, άραγε και πώς θα μπορέσει ν΄αναστραφεί η κατάσταση? Η συγκεκριμένη ιστορία, προσωπικά μού έβγαλε μία ανέμελη παιδικότητα. Έχουμε έναν Σκρουτζ, ο οποίος φαίνεται αρκετά πιο μαλακός σε σχέση με τις συνηθισμένες του εκρήξεις, ενώ από την άλλη ο Πασχάλης βγάζει μία γλυκύτητα, τιμιότητα και καθαρότητα στον χαρακτήρα του, τα οποία μας κάνουν να τον συμπαθούμε ακόμα περισσότερο. Η πλοκή είναι ήπια, δεν έχει μεγάλες εξάρσεις, ενώ η αλλαγή της στάσης του Πασχάλη, μου κίνησε την περιέργεια. Η λύση στο φινάλε, δεν μπορώ να πω ότι με ικανοποίησε ιδιαίτερα. Την βρήκα ευχάριστη μεν, αλλά ήπιας έντασης. Γενικά ήταν μία απλή ιστορία, που δεν μου έκανε ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Μου έφερε στο μυαλό τις αντίστοιχες ιστορίες που έμπαιναν στην ύλη του Μίκυ Μάους της εποχής του Τερζόπουλου (στα 70s κι 80s). Το σχέδιο μού άρεσε. 

 

Ακόμα μία μικρή ιστορία θα μπει σε αυτό το σημείο στο τεύχος και θα έχει για πρωταγωνιστές δύο παλιούς φίλους και συνοδοιπόρους στο έγκλημα. Ο λόγος για τον Μαύρο Πητ και το πιστό τσιράκι του, τον Φούμφο, οι οποίοι θα έχουν μία “Ενέδρα στο ταμείο”. Οι φίλοι μα βρίσκονται μέσα σε ένα σούπερ μάρκετ κι επιδίδονται σε αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα. Δηλαδή στο ν΄αρπάζουν τρόφιμα από τα ράφια. Κάποια στιγμή γίνονται αντιληπτοί από τον διευθυντή του καταστήματος, ο οποίος θέλει να τους κάνει μία ανακοίνωση, την ίδια ώρα που εκείνοι, έντρομοι, θα προσπαθήσουν ν’ απαλλαγούν από τα κλοπιμαία. Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με μίας μέτριας δυναμικής σενάριο, το οποίο δεν έχει κορυφαίες στιγμές, αλλά δεν χάνουμε και την ώρα μας, διαβάζοντάς το. Η πλοκή είναι μία σειρά από γκαγκ, τα οποία δεν ένιωθα ότι έχουν συνοχή μεταξύ τους και μου φάνηκαν κάπως ασύνδετα. Περισσότερο θα έλεγα ότι μοιάζουν με στριπ Κυριακάτικης εφημερίδας, παρά με μία άρτια σκηνοθεσία που συνθέτει μία ολοκληρωμένη ιστορία. Το χιούμορ κάνει την εμφάνισή του, αλλά σίγουρα θα μπορούσε να είναι περισσότερο πνευματώδες, ενώ το φινάλε είναι αρκετά προβλέψιμο κι αναμενόμενο. Η γενική μου άποψη, λοιπόν, κι εδώ συμπίπτει μ’ εκείνη της προηγούμενης ιστορίας. Δεν μετάνιωσα που την διάβασα, αλλά σίγουρα δεν θα την διαβάσω ξανά. Το σχέδιο το βρήκα απλά καλό. Με χάλασε που ο Φούμφο ξύρισε το κλασικό γενάκι του, με τις τρίχες να μοιάζουν με σκόρπια διαδήλωση!   

 

Θα τελειώσουμε με μία ιστορία, στην οποία συμμετέχει ο Τζούνιορ και η παρέα του. “Ο γύρος του Παπιοχωριού”, διοργανώνεται ακόμα μία φορά κι όλοι σπεύδουν να δηλώσουν συμμετοχή. Πρόκειται για έναν ποδηλατικό αγώνα, αρκετά απαιτητικό, ο οποίος χωρίζεται σε δύο στάδια. Το πρώτο αφορά ενήλικες, ανάμεσα στους οποίους θα λάβει μέρος κι ένας κορυφαίος ποδηλάτης, και το δεύτερο είναι η junior εκδοχή του, το οποίο προσελκύει τα πιτσιρίκια. Σε αυτόν τον αγώνα, λοιπόν, θέλουν να λάβουν μέρος τα μέλη της γνωστής μας παρέας, αλλά υπάρχουν μερικά εμπόδια, τα οποία φαίνονται ανυπέρβλητα. Εκτός από μία ομάδα νταήδων, που τους κάνει bullying, οι φίλοι μας δεν διαθέτουν και τον κατάλληλο εξοπλισμό. Φαίνεται, όμως, ότι δεν το βάζουν κάτω. Ο μπαμπάς του Σπιν, τυχαία βρίσκει στο μαγαζί του ένα ποδήλατο, το οποίο είναι παλιό, αλλά καλό. Έτσι, πραγματοποιούν μερικές μικρές επιδιορθώσεις κι ο κλήρος πέφτει στον Τζούνιορ να το οδηγήσει στην νίκη, Οι υπόλοιποι θα βολευτούν με άλλα, υποδεέστερα οχήματα. Οι φίλοι μας, λοιπόν, θα λάβουν μέρος στον ράλλυ της ορθοπεταλιάς, γεμάτοι θάρρος, πίστη κι αντοχή. Θα καταφέρουν να νικήσουν και ποια μυστικά κρύβει καλά κρυμμένα το παλιό ποδήλατο? Πρόκειται για ένα σενάριο, το οποίο κρύβει μέσα του μία παιδικότητα. Οι μικροί μας πρωταγωνιστές έχουν ενέργεια και μεγάλη θέληση για την επίτευξη του στόχου τους. Η πλοκή χωρίζεται σε δύο μέρη. Έτσι, μέχρι τα μισά έχουμε την παρέα να ψάχνει να βρει τρόπο να αποκτήσει ένα ανταγωνιστικό ποδήλατο και στην συνέχεια (από τα μισά και μετά) θ’ ακολουθήσει ο αγώνας. Το μήνυμα για την τελειότητα, το βρήκα πολύ αόριστο και ο συνδυασμός του με το ποδήλατο, μού έβγαλε μία αίσθηση μεταφυσική, η οποία θα ήθελα να έλειπε. Το φινάλε ανεβάζει κάπως την ένταση και στα τελευταία καρέ, εκτός από την δικαίωση, έρχεται και το ηθικό δίδαγμα. Γενικά είναι μία ιστορία που περισσότερο θα την εκτιμήσουν οι μικρότερες ηλικίες αναγνωστών. Μου άρεσε, αλλά έχουμε διαβάσει καλύτερες περιπέτειες με έδρα το Παπιοχώρι του παλιού καιρού. Ο εικαστικός τομέας, έχω την εντύπωση ότι ξεφεύγει οριακά από την μετριότητα. 

 

 

 

[nikolas12]

Τεύχος 354 λοιπόν και τρίτο μέρος (επιτέλους, γιατί έχω καιρό να διαβάσω) της ιστορίας του Φάντομ για το Σημάδι του Μόλντροκ. Αν και είναι λίγο πυκνογραμμένη, θα έλεγα ότι δίνει βαρύτητα στη δράση και τις μάχες, αλλά δυστυχώς το σενάριο δεν είναι εξίσου ενδιαφέρον, ενώ και το ίδιο το σχέδιο θα μπορούσε να είναι καλύτερο.

Η δεύτερη ιστορία αφορά τη γνωστή κόντρα των Σκρουτζ-Ρόμπαξ, έχει κάποιες σεναριακές ευκολίες και το concept δε με πολυτρέλανε, κυλάει όμως καλά. Ακολουθούν δύο μικρότερες με τους Σκρουτζ/Πασχάλη και Μαύρο Πητ αντίστοιχα που τις βρήκα διασκεδαστικότατες και ειδικά τη δεύτερη αρκετά αστεία. Το μειονέκτημά της όμως είναι στο σχέδιο. Τελευταία ιστορία με τον Τζούνιορ Ντακ και την παρέα του και με τέτοιες πάντα περνάω υπέροχα. Πολύ όμορφη, ωραίο σχέδιο, σου δείχνει τις αξίες του να αγωνίζεσαι και του να ξεπερνάς τα εμπόδια των «κακών» παρέα με φίλους που συνεργάζεστε όλοι μαζί. Γενικά λοιπόν μου άρεσε αρκετά το τεύχος 354.