ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ 350 [Λούντβιχ Φον Ντρέηκ - Η λέσχη Φον Ντρέηκ. ]

[Μενίγ Πουαγώ]

Η περιπέτεια και το γέλιο συνεχίζεται στις νέες περιπέτειες του Μίκυ Μάους που κυκλοφορεί στα περίπτερα.

ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΦΟΝ ΝΤΡΕΗΚ: Η ΛΕΣΧΗ ΦΟΝ ΝΤΕΗΚ.
ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ: ΜΕΣΟΖΩΙΚΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ.
ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ: ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΙΑΣ ΙΔΙΟΦΥΙΑΣ.
ΓΚΟΥΦΥ: Η ΑΙΩΡΑ.
ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ: ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΦΡΙΚΗΣ.

Ένα τεύχος γεμάτο γέλιο και περιπέτεια, αυτή την Παρασκευή 26/02. (Νο. 350.)

[doom]

ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΦΟΝ ΝΤΡΕΗΚ: Η ΛΕΣΧΗ ΦΟΝ ΝΤΡΕΗΚ

ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ: ΜΕΣΟΖΩΙΚΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ
ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΝΤΑΚ: ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΙΑΣ ΙΔΙΟΦΥΙΑΣ
ΓΚΟΥΦΥ: Η ΑΙΩΡΑ
ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ: ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΦΡΙΚΗΣ

Επεξεργασία Φεβρουαρίου 19, 2021 από doom

[Μενίγ Πουαγώ]

Παρουσίαση-κριτική του υπ' αριθμόν #350 τεύχους του νέου Μίκυ Μάους.

Εξώφυλλο (από τον @ramirez...)



Εδώ Λιμνούπολη! (by Silvia Ziche)
Ιστορίες.

"Η λέσχη Φον Ντρέηκ." (Α' μέρος.)

Λονδίνο. Δωδεκάτη μέρα του Μαίου 1827.

Spoiler

Ο Λούντβιχ Φον Ντρέηκ διάβασε αποσπάσματα από την μελέτη του "Η θεωρία των γυρίνων" η οποία απέσπασε διθυραμβικές κριτικές από τα υπόλοιπα μέλη. Ο ιδρυτής και πρόεδρος της ομώνυμης λέσχης με τρία εξέχοντα μέλη θα αναχωρήσουν την επομένη για τους βάλτους για να δει πόσο βάσιμες οι θεωρίες του. Οπότε μία άμαξα αναχωρεί με τον ίδιο τον Ντόναλντ, τον Γκαστόνε και τον Φέθρυ. Στο προάστιο που φτάνουν γίνονται εκλογές. Οι υποψήφιοι Σκρούτζ και Τζον παλεύουν για μία θέση στην βουλή των κοινοτήτων.

Κατά την αποβίβαση από την άμαξα ο Γκαστόνε και ο Ντόναλντ μαγεύονται από τα κάλη της δεσποινίδος Νταίζ Ντακ. Η εύρεση καταλύματος τους οδηγεί στον "Εύθυμο χοίρο." Όσο η ερευνητική τετράδα τακτοποιείται μεταφερόμαστε στα γραφεία των δύο πολιτικών και όχι μόνο αντιπάλων. Εποφθαλμιούν και οι δύο την εκμετάλλευση των βάλτων για ανέγερση οικιών. Επιστροφή στον "Εύθυμο χοίρο" την ώρα του γεύματος. Οι φίλοι μας λαμβάνουν προσκλήσεις για τις δεξιώσεις των δύο υποψηφίων για το ίδιο βράδυ. Οπότε Λούντβιχ και Φέθρυ θα πάνε στου Ρόμπαξ. Ενώ ο Γκαστόνει και ο Ντόναλντ (που έμαθαν ότι η Νταίζυ είναι ανιψιά του Σκρούτζ) θα πάνε στην δεξίωση του Σκρούτζ.

Αμφότεροι οι υποψήφιοι δε πιστεύουν την ιστορία περί γυρίνων. Παράλληλα τα δυο ξαδέρφια προσπαθούν να κερδίσουν την καρδία της Νταίζυς. Οι δύο υποψήφιοι αναθέτουν δουλειές στους συνεργάτες τους. Ο μεν Ρόμπαξ στους Μουργούλυκους (αφού ξεμπερδέψουν με την ληστεία που διαπράττουν), ο δε Σκρούτζ στον Πασχάλη. Εν τω μεταξύ η Νταίζυ θα επιλέξει το παπί της καρδιάς της την επομένη το απόγευμα την ώρα του τσαγιού. Προς το παρόν ας ετοιμαστούμε για μία βόλτα στους βάλτους.

"Η Λέσχη Φον Ντρέηκ." (Β' μέρος.)

Νέε; γνωριμίες, ανατροπές και αποκαλύψεις φέρνει το δεύτερο μέρος της ιστορίας. Οι λύσεις που δίνονται δε γίνεται να ικανοποιήσουν όλες τις πλευρές. Ο Λούντβιχ και οι συνεργάτες του ετοιμάζονται για μία καινούρια αποστολή. Απόδειξη πως κάθε τέλος δεν είναι παρά μόνο μία καινούρια αρχή.

"Μεσοζωική επαναφορά."

Ο Σκρούτζ δημιουργεί ένα προ'ι'στορικό πάρκο σε ένα ερημονήσι του με την βοήθεια του Κύρου. Η περιέργεια του Ρόμπαξ όμως τον βάζει σε μπελάδες. 

"Οι διακοπές μιας ιδιοφυίας."

Ο Κύρος φτάνει στο αμήν με τον φόρτο εργασίας που του έχεις ανατεθεί. Οι διακοπές που θα κάνουν στο βουνό με τον Ντόναλντ έχουν μόνο ένα όρο. Αποφυγή εφευρέσεων.

"Η αιώρα."

Ο Μίκυ βοηθάει τον Γκούφυ να εξισορροπήσει την αιώρα του.

"Το βίντεο της φρίκης."

Η Μάτζικα αποπειράται για άλλη μία φορά να αποκτήσει την τυχερή δεκάρα. Αυτή τη φορά με την "βοήθεια" του αγαπημένου της τραγουδιστή.

Μονοσέλιδες ιστορίες.

Συνήθεις ύποπτοι: "Τελευταίος και κατα'ι'δρωμένος."
Συνήθεις ύποπτοι: "Ο επίμονος λόξυγκας."

Αιτήσεις συνδρομής για Μίκυ Μάους, Ντόναλντ και ΚΟΜΙΞ.

Εν κατακλείδι.

Απολαυστικότατα και άκρως καθηλωτικά τα δύο μέρη της κεντρικής ιστορίας. Όλοι οι χαρακτήρες υποδύονται άψογα τους ρόλους τους. Όλα δείχνουν πάντως ότι αυτή η ιστορία είναι απλώς η εισαγωγική μίας καινούριας σειράς.

Όμορφη και με σενάριο που κρατάει τον αναγνώστη στις σελίδες του περιοδικού η προ'ι'στορική περιπέτεια των παπιών. Η απόπειρες του Ντόναλντ για την ξεκούραση του Κύρου διαβάζονται ευχάριστα. Η ολιγοσέλιδη με τον Γκούφυ και τον Μίκυ είναι μόνο για μία ανάγνωση. Το τεύχος κλείνει ικανοποιητικά η τελευταία απόπειρα της Μάτζικα Ντε Σπελ.

Το τεύχος περιλαμβάνει και δύο μονοσέλιδες με τους Μουργόλυκους που προσφέρουν κάποια χαμόγελα.

Σειρά προτίμησης ιστοριών.

1. "Η λέσχη Φον Ντρέηκ." (Α' και Β' μέρος.)
2. "Μεσοζω'ι'κή επαναφορά."
3. "Οι διακοπές μιας ιδιοφυ'ι'ας."
4. "Το βίντεο της φρίκης."
5. "Η αιώρα."

8/10!!! Όμορφο τευχάκι με αξιόλογες ιστορίες που θα διαβαστούν ευχάριστα και θα προσφέρουν στιγμές χαλάρωσης. 

Επεξεργασία Μαρτίου 9, 2021 από Donald Fauntleroy Duck

[Indian]

Η αγρανάπαυση από την σειρά “PKNE" που μας καθήλωσε τους προηγούμενους μήνες συνεχίζεται και στο τεύχος #350 του αγαπημένου μας περιοδικού. Η εναρκτήρια ιστορία του τεύχους καλείται “Η λέσχη Φον Ντρέηκ", οπότε είναι πολύ εύκολο να εντοπίσουμε ποιος θα κρατάει το τιμόνι του πρωταγωνιστή. Η ιστορία, λοιπόν, ξεκινάει με αφηγηματικό τρόπο και μας μεταφέρει στο Λονδίνο, το μακρινό 1827 και συγκεκριμένα στην Λέσχη, που πρόεδρός της είναι ο διακεκριμένος καθηγητής Λούντβιχ Φον Ντρέηκ. Η Λέσχη αυτή, αποτελείται από γνωστούς επιστήμονες της εποχής, οι οποίοι με τις ανακαλύψεις τους έχουν συμβάλλει στην εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας. Σε μία από τις συνεδριάσεις, λοιπόν, ο Πρόεδρος ανακοινώνει την έναρξη μίας νέας του αποστολής, αυτή την φορά στους βάλτους Βούρκινγκτον, προκειμένου να εξερευνήσει το οικοσύστημά τους. Μαζί του θα πάρει και τρεις βοηθούς, που δεν είναι άλλοι από τον Ντόναλντ, τον Φέθρυ και τον Γκαστόνε. Οι τέσσερίς τους ξεκινάνε για την κοντινή πόλη στους βάλτους, όπου θα εγκατασταθούν. Εκεί, συμπτωματικά, πραγματοποιούνται εκλογές που θα αναδείξουν τον εκπρόσωπο της περιοχής στο Κογκρέσο. Οι αντίπαλοι είναι ο Σκρουτζ κι ο Ρόμπαξ, οι οποίοι εκτός από την αιώνια κόντρα τους, έχουν, ο καθένας για λογαριασμό του, βλέψεις για την εκμετάλλευση των βάλτων. Με την άφιξη της ερευνητικής αποστολής, λοιπόν, αρχίζουν ν’ ανησυχούν ότι τα σχέδιά τους θα ναυαγήσουν κι έτσι ξεκινάνε να καλοπιάνουν τους νεοφερμένους για να μάθουν τον πραγματικό σκοπό του ερχομού τους. Όλο αυτό θα δημιουργήσει πολλές κωμικές καταστάσεις και παρεξηγήσεις. Το συγκεκριμένο σενάριο νομίζω ότι θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε σαν μία ιστορία εποχής, που πραγματεύεται μία ενδιαφέρουσα, αλλά ανέμελη υπόθεση. Από τις σελίδες του παρελαύνουν πολλοί γνωστοί μας χαρακτήρες από τον Δήμο Λιμνούπολης, που βγάζουν τον γνωστό τους χαρακτήρα, μόνο που αυτή την φορά το κάνουν στο παρελθόν. Η πλοκή είναι κλιμακούμενη, έχει όμορφο “μπλέξιμο” χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη, καθώς και αξιόλογη σκηνοθεσία (με τον τρόπο που γίνεται η αφήγηση). Οι παρεξηγήσεις, στις οποίες μπλέκουν οι πρωταγωνιστές είναι εύστοχες και χιουμοριστικές, ενώ κι από το φινάλε έμεινα ικανοποιημένος. Γενικά πρόκειται για μία καλή ιστορία η οποία, αν δεν είχαμε συνηθίσει το κρεσέντο του Φάντομ τις προηγούμενες εβδομάδες, θα την έβλεπα με καλύτερο μάτι. Πάντως, κατάφερε να με κρατήσει.   Σχεδιαστικά την βρήκα μέτρια.

Στην επόμενη ιστορία του τεύχους, θα βρεθούμε μπροστά από έναν βαρύγδουπο και περίεργο τίτλο, όπως “Μεσοζωική επαναφορά". Ο Ντόναλντ και τα τρία του ανιψάκια ετοιμάζονται να δουν σε απευθείας μετάδοση από την τηλεόρασή τους, το νέο θεματικό πάρκο που δημιούργησε ο Ρόμπαξ κι αφορά την εποχή των δεινοσαύρων. Εκείνη την ώρα τους επισκέπτεται ο θείος τους, ο οποίος είναι φανερά απογοητευμένος από αυτή την δραστηριότητα του αντιπάλου του. Η λύπη του, όμως, θα γίνει χαρά, όταν θα αντικρίσει τους δημοσιογράφους και τους παρευρισκόμενους στο πάρκο να δυσανασχετούν με την πολιτική του πάρκου να “φιλοξενεί” ρομποτικά εκθέματα, με αποτέλεσμα το συγκεκριμένο πάρκο να είναι πολυτελές μεν, αλλά χωρίς κάτι ιδιαίτερο. Έτσι, ο Σκρουτζ παίρνει τα πάνω του κι αποφασίζει να δοκιμάσει κι εκείνος την τύχη του στον συγκεκριμένο τομέα. Θα αποταθεί, λοιπόν, στον Κύρο και θα του ζητήσει να του φτιάξει μία χρονομηχανή, που θα δώσει στους τουρίστες την εμπειρία και τις συγκινήσεις που αναζητούν. Ο αγαπητός μας εφευρέτης, δημιουργεί μία συσκευή, η οποία είναι ικανή να φέρει το κλίμα της Μεσοζωικής Περιόδου, σε ένα ακατοίκητο νησί, ιδιοκτησίας του Σκρουτζ. Όλα δείχνουν ότι ο Λιμνουπολίτης μεγιστάνας θα βγάλει πολλά κέρδη από το πρωτότυπο, αυτό, πάρκο. Οι κίνδυνοι, όμως, ελλοχεύουν! Πρόκειται για ένα σενάριο, το οποίο πραγματεύεται μία κλασική κόντρα ανάμεσα στον Σκρουτζ με τον Ρόμπαξ, παραδέχομαι όμως ότι έχει μικρά ψήγματα πρωτοτυπίας. Αυτό που επικρατεί εδώ είναι μερικές καλές ανατρεπτικές σκηνές στην πλοκή, που έδωσαν άλλο “άρωμα” στην υπόθεση. Από εκεί και πέρα δεν έλειψαν και οι υπερβολές. Πάντως, σαν λάτρης των δεινοσαύρων και του “Jurassic Park", μπορώ να πω ότι η συγκεκριμένη ιστορία δούλεψε καλά σ’ εμένα. Εννοείται, όμως, ότι δεν μιλάμε για ένα αριστούργημα. Τουλάχιστον αξίζει να διαβαστεί.   Το σχέδιο, δυστυχώς, το βρήκα πολύ κακό και είναι ένας από τους (κύριους) λόγους που η ιστορία έχει ψεγάδια.

Η τρίτη ιστορία του τεύχους έχει για πρωταγωνιστικό δίδυμο, τον Ντόναλντ και τον Κύρο και θα μας δείξουν πώς γίνονται “Οι διακοπές μίας ιδιοφυΐας". Το πιο άτυχο παπί στην Λιμνούπολη κάνει τα ψώνια του στην πόλη του, η οποία πλήττεται από έναν σφοδρό χιονιά που έχει βάλει τα πάντα στην κατάψυξη.   Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, του έχει χαλάσει και το αυτοκίνητο, με αποτέλεσμα να βρίσκεται στο έλεος του ψύχους. Περνώντας από το εργαστήριο του Κύρου, θα τον επισκεφτεί, προκειμένου να ζεσταθεί με ένα καυτό φλιτζάνι τσάι. Ο αγαπητός μας εφευρέτης φαίνεται να πνίγεται στην δουλειά κι έχει φτάσει στο σημείο να επιδιορθώνει ακόμα και τις οικιακές συσκευές των πελατών του, που έχουν μείνει εντός των σπιτιών τους, λόγω του καιρού. Ο κόμπος, λοιπόν, έχει φτάσει στο χτένι, με αποτέλεσμα ο φίλος μας να απηυδήσει και να τα βροντήξει όλα κάτω. Έτσι, μετά από την παρακίνηση του Ντόναλντ, οι δύο φίλοι αποφασίζουν να πάνε σε ένα κοντινό χειμερινό θέρετρο για να απολαύσουν μερικές ημέρες ξεκούρασης και ξεγνοιασιάς, μακριά από τις σκοτούρες της δουλειάς. Όμως, αν για τον Ντόναλντ κάτι τέτοιο φαντάζει πανεύκολο να γίνει, για τον Κύρο η αποχή από κάθε είδους εργασία κι ασχολία, είναι κάτι που απαιτεί μεγάλη προσπάθεια. Κλασικό σενάριο, που παρόμοια υπόθεσή του έχουμε διαβάσει ξανά τόσο με τον Κύρο, όσο και με τον Οράτιο, ακόμα και με την Γιαγιά Ντακ και τον Τζιμ τον Τρομερό. Ο εργασιομανής πρωταγωνιστής, πάει κάπου για να ξεφύγει κι εκεί αρχίζει να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Απλά κι αναμενόμενα πράγματα. Έτσι, στον τομέα της πρωτοτυπίας δεν σημειώθηκε κάποια πρόοδος. Από εκεί και πέρα η πλοκή διαδραματίζεται στο χιονισμένο τοπίο, το οποίο (σαν λάτρης του χειμώνα) μου άρεσε αρκετά. Αυτό που επιχειρείται να τονιστεί εδώ είναι η καλοκαρδοσύνη, ο αλτρουισμός και η αγάπη για την δουλειά του Κύρου, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο στον Ντόναλντ έναν δευτερεύοντα ρόλο, ο οποίος υποβαθμίζεται κάπως, μιας κι ο φίλος μας δεν λαμβάνει μέρος σε κάποια σπαρταριστή κατάσταση. Το φινάλε κλείνει την ιστορία μία κωμική σκηνή, που αφήνει στον αναγνώστη ένα χαμόγελο στα χείλη. Γενικά την βρήκα μία στρωτή κι απλή ιστορία, που δεν έχει να μας παρουσιάσει κάτι φρέσκο, αλλά σίγουρα δεν μετάνιωσα που την διάβασα. Το σχέδιο το βρήκα μέτριο, προς καλό.

Θ’ ακολουθήσει μία σύντομη ιστορία με τον Γκούφυ και τον Μίκυ, η οποία έχει τίτλο “Η αιώρα". Ο Μίκυ περνάει έξω από το σπίτι του φίλου του, τον οποίο βρίσκει με το λάστιχο του ποτίσματος ανά χείρας. Όταν τον ρωτάει αν ξεκίνησε ν’ ασχολείται με την κηπουρική, εκείνος του εξηγεί το πρόβλημα, το οποίο έχει προκύψει. Σύμφωνα, λοιπόν, με την “Γκούφια” λογική, μάλλον ένα από τα δύο δέντρα που κρατούν δεμένη την αιώρα του, έχει μικρή ανάπτυξη, με αποτέλεσμα εκείνη να μπατάρει από την μία πλευρά. Έτσι, έχει ξεκινήσει να ποτίζει μόνο το “καχεκτικό” δέντρο για να το δυναμώσει και να το φέρει στο ίδιο ύψος με το ταίρι του. Ο Μίκυ, λοιπόν, θα προσπαθήσει να τον επαναφέρει στην πραγματικότητα και την λογική, αλλά μάλλον θ’ αναγκαστεί να υποκλιθεί στο μυαλό του φίλου του! Πρόκειται για ένα σενάριο, το οποίο εκθειάζει την αφέλεια του Γκούφυ κι έχει πολλές ομοιότητες με το “Γραμματόσημο", το οποίο διαβάσαμε στο προηγούμενο τεύχος, μιας και προέρχονται από την ίδια σειρά. Η πλοκή, ουσιαστικά, είναι ένας αγώνας δρόμου, προκειμένου ο Μίκυ να επαναφέρει στην πραγματικότητα τον φίλο του και να του δείξει το σωστό. Με αυτή την πρακτική, έχουμε μία εναλλαγή σκηνών και γκαγκ, που έχουν πλάκα, αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι το τρομερό και φοβερό. Παραδέχομαι, πάντως, ότι το φινάλε με έκανε και γέλασα, όπως όταν ακούμε ένα “κουφό” ανέκδοτο! Γι’ αυτό αγαπάμε τον Γκούφυ άλλωστε! Το σχέδιο μού άρεσε αρκετά.

Για την συνέχεια το μενού έχει δύο ιστορίες, προερχόμενες από την σειρά “Συνήθεις ύποπτοι”, οι οποίες είναι οι εξής: 

• “Τελευταίος και καταϊδρωμένος”
• “Ο επίμονος λόξυγκας”

Και οι δύο έχουν για πρωταγωνιστές τα μέλη της διαβόητης συμμορία των Μουργόλυκων, τους οποίους βλέπουμε σε στιγμές εκτός δουλειάς. Αμφότερες είναι μέτριας δυναμικότητας, όσον αφορά τον τομέα του χιούμορ. Διαβάζονται ευχάριστα, αλλά ξεχνιούνται γρήγορα. Από τις δύο τους ξεχώρισα την πρώτη, εννοείται για το φινάλε της. Σχεδιαστικά τις βρήκα καλές.

Το τεύχος θα ολοκληρωθεί με την Μάτζικα και “Το βίντεο της φρίκης". Βρισκόμαστε στους πρόποδες του Βεζούβιου, όπου η διάσημη Ιταλίδα μάγισσα είναι επάνω από το τσουκάλι της και φτιάχνει ένα νέο μαγικό φίλτρο. Κάποια στιγμή από την τηλεόρασή της μαθαίνει ότι το αγαπημένο της μουσικό συγκρότημα ετοιμάζεται να φτιάξει ένα νέο βιντεοκλίπ του καινούργιου του τραγουδιού. Το εν λόγω συγκρότημα, λοιπόν, έχει υπογράψει συμβόλαιο με την δισκογραφική εταιρεία του θείου Σκρουτζ, ο οποίος θέλοντας να κάνει αιματηρές οικονομίες στο κόστος του βιντεοκλίπ, κάνει μεγάλες περικοπές και βάζει αγγελία στις εφημερίδες, ζητώντας κομπάρσους, αλλά και τεχνικούς με πολύ χαμηλό μισθό. Η Μάτζικα, λοιπόν, θέλοντας να συνδυάσει το τερπνόν μετά του ωφελίμου (να βάλει στο χέρι την πρώτη δεκάρα του Σκρουτζ, αλλά και να γνωρίσει από κοντά το ίνδαλμά της), θα πετάξει μέχρι την Λιμνούπολη και, μεταμφιεσμένη σε τεχνικό, θα πιάσει δουλειά στην παραγωγή του βιντεοκλίπ. Θα καταφέρει η σατανική μάγισσα να πετύχει το σχέδιό της, χωρίς να γίνει αντιληπτή από τον βαθύπλουτο μεγιστάνα? Μιλάμε για μία ιστορία, που μου άρεσε. Το σενάριο μπορεί να έχει σαν υπόθεση κάτι τετριμμένο, το κάνει όμως με φρέσκο και πρωτότυπο τρόπο. Η πλοκή περιγράφει αρκετές ζοφερές σκηνές, οι οποίες σε συνδυασμό με το κωμικό στοιχείο, δημιουργούν ένα θετικό αποτέλεσμα. Η σκηνοθεσία είναι καλή κι όσο πλησιάζουμε στο τέλος, η ένταση και η αγωνία κορυφώνονται, δίνοντάς μας καλές στιγμές ανάγνωσης. Το φινάλε είναι ανατρεπτικό από πολλές μεριές κι απόψεις, καθώς όλοι οι συμμετέχοντες μένουν ευχαριστημένοι. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία αξιόλογη δουλειά, η οποία με ικανοποίησε. Το ίδιο ικανοποιημένος έμεινα κι από τον εικαστικό τομέα.